depressie

[fred vanhove]

Oorspronkelijk geplaatst door HOUZEE !

Wie met zoiets simpel als 'sport' uit een depressie kan geraken, die lijkt mij vooral van nature ook heel erg vatbaar om in een depressie te sukkelen. Spieren kweken, vrouwen verleiden, sorry, maar wie zijn leven spiegelt aan dat soort Flair-idealen, die moet vooral eens grondig gaan bezinnen of hij echt geen zinvolle tijdsbesteding kan vinden. Geef mij dan liever een goei pint.

Inderdaad. Ook sportmensen kunnen slachtoffer worden van een depressie.

[kojak]

Oorspronkelijk geplaatst door fred vanhove

Ik weet het maar is alles wat ik er kon van terugvinden.

Niet erg hoor.
Op het net kan je ook vrij veel zaken terugvinden, maar enige voorzichtigheid is hier wel geboden, want er zit soms ook wel 'zever' tussen.
Maw, dingetjes die de mensen graag lezen over depressies, maar eigenlijk niet de kern van het probleem zijn.
In zekere zin kan je het wat vergelijken met mijn posting over de medicatie, daar heb je ook 2 verschillende benaderingen.

Maar wat het behandelen van depressies betreft, is men nog verre van uitgepraat. En ik denk dat men ook meer en meer naar de 2de behandelingsvorm aan het neigen is. Met medicatie los je ook niet alles op, en we nemen al zoveel medicatie in onze Westerse wereld.

[kojak]

Oorspronkelijk geplaatst door HOUZEE !

Wie met zoiets simpel als 'sport' uit een depressie kan geraken,....

Het is één van de hulpmiddelen.
Sportlui die in een depressie geraken, zullen dan weer baat hebben bij andere hulpmiddeltjes, enz...
Je zou het wat moeten zien in de context van 'mens sana in corpore sano'.

Hoeveel mensen doen er nog aan sport ?
Hoeveel mensen eten er nog gezond ?
enz...
Mensen met depressies, die zondigen in vele gevallen aan beiden.

Sport & gezonde voeding zal nu ook niet hét wondermiddel zijn om uit een depressie te geraken, maar het zal wel helpen, een steun in de rug zijn.

[Bovenbuur]

Oorspronkelijk geplaatst door kojak

Maar persoonlijk gebruik ik niet graag het woordje 'ziekte', of nog minder dat het erfelijk zou zijn.

Bij veel aandoeningen/ziektes/afwijkingen/wat dan ook wordt gesproken van een erfelijke aanleg voor de aandoening, of een erfelijke component. Neem type 2 diabetes. Het is niet erfelijk zoals type 1, maar er zijn wel degelijk mensen die het makkelijker krijgen dan anderen en dat is niet allemaal toeval.

Bij een complexe ziekte als depressie of alcoholisme zitten er altijd wel meerdere genetische factoren aan die invloed hebben, of ze al ontdekt zijn of niet. De neurotransmitter huishouding verschilt van mens tot mens en daar zijn deze aandoeningen van afhankelijk. Alcoholisme en veel andere verslavingen zijn vooral gekoppeld aan het dopaminerge systeem (en dan specifiek de mesocorticale pathway als ik me niet vergis maar dat gaat een beetje diep in op de technische kant van de zaak). Iemand met standaard net te lage dopaminegehaltes, een verhoogde reactie van het systeem op alcohol of een snellere terugregulatie van het aantal receptoren bij regelmatige (over)stimulatie zal vatbaarder zijn voor de verslaving. En iemand bij wie de spijsvertering overgevoelig is voor alcohol zal te snel ziek worden van drinken om fatsoenlijk verslaafd te raken. Bij depressie kan het dopaminerge systeem een rol spelen maar vooral het serotinerge systeem, en met enige regelmaat ook noradrenaline, vooral als er sprake is van een combinatie met overmatige angstigheid (dat is hierbij een woord, jullie begrijpen wat ik bedoel).

De vraag is altijd hoe groot de invloed van de erfelijke component is bij een beetje een gemiddeld geval. Bij alcoholisme zou ik op het blote ook inschatten dat de erfelijke component die mensen waarnemen in de meeste gevallen op zijn minst deels cultureel is, dat mensen met een verslaafde ouder eerder verslaafd raken door de mate waarin en de manier waarop ze met alcohol in aanraking komen. En dan is er nog alcohol als een omgevingsfactor, hersenschade door bijvoorbeeld overmatig drankgebruik van de moeder tijdens de zwangerschap zou de kans op een eigen verslaving later ook kunnen vergroten. Bij depressie heb ik niet genoeg van een idee om daar zelfs maar over te gokken op dit moment.

(Ik heb dat hersenvak de maximale 3 keer moeten herkansen maar ik gebruik het best vaak nu, alleen nooit op mijn werk.)



Sport kan wel degelijk een goed hulpmiddel zijn om depressie mee te bestrijden (voor zover er hiervoor goede hulpmiddelen bestaan, het blijft lastig). Vooral ook de manier waarop sport kan helpen om weer in een sociale omgeving te komen kan heel nuttig zijn. Toch steeds weer het leven opzoeken blijkt vaak belangrijk, en vormen van vaste activiteiten of afspraken met een groep kunnen de motivatiedrempel daarvoor verlagen. Een probleem is natuurlijk wel dat depressie erg verbonden is aan een ontelbaar aantal mentale factoren waarbij sport in het ene geval wel en in het andere niet kan helpen. Iemand die depressief raakt na aan huis gekluisterd te raken door een verkeersongeval zal misschien wel juist in een dip raken van vaak geconfronteerd worden met de trage fysieke vooruitgang, of precies het tegenovergestelde door het idee dat er überhaupt vooruitgang is. Iemand met body image problemen, bijvoorbeeld anorexia, of iemand die veel is aangekomen door de antidepressiva en het depressief thuis zitten zal misschien wel compleet in de put raken van tussen al die strakke sportschoollijven te moeten zijn. Nou ja, etc etc dus. Maar het is in het algemeen een goede optie om te overwegen, al dan niet in combinatie met andere activiteiten, therapie, eventueel in de vorm van een opname, een verandering van werk- of leefomgeving (of juist niet, grote risico's daar!) en/of medicatie.

[kojak]

Je hebt je avatar oneer aangedaan...

Een, knappe bijdrage in deze thread.
Je bent precies ook vrij goed op de hoogte van heel de problematiek rond alcoholverslaving en/of misbruik, of ben ik mis ?

Nu ja, wat erfeljkheid betreft...
De échte reden waarom ik het niet graag gebruik is dat het als een excuus zou kunnen gebruikt worden, en dat gebeurd spijtig genoeg ook.
Zo van ... 'Ik heb het geërfd, ik kan er niets aan doen, ik ben hopeloos verloren, het is allemaal mijn schuld niet, ik ben een grote sukkelaar'.
Nee. Je kan er wél iets aan doen, alleen is het niet altijd even gemakkelijk.