Dringend: ernstige Kinderen uit echtscheidingen: veel minder kans op diploma

[Vaandeldrager]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Misschien geen slecht idee om eens een krant voor Nederland én Vlaanderen te lanceren.

We zitten anders al opgescheept met Peter Vandermeersch (NRC).

Maar inderdaad, helemaal geen slecht idee.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door Vaandeldrager

We zitten anders al opgescheept met Peter Vandermeersch (NRC).

Maar inderdaad, helemaal geen slecht idee.

Wat heeft Vlaamse Nederlander Peter Vandermeersch hiermee te maken, behalve dat hij lezend Nederlandstalig publiek met zin voor kwaliteit groot ziet.

[Clicquot]

Oorspronkelijk geplaatst door circe

Neen: het zijn niet de ouders die van hun kinderen verplaatsbare meubelstukken maakten, maar de mensen zoals Onkelinx die de wet stemden waarbij co-ouderschap de norm is, mèt (dikwijls) bi-locatie!

Is dat niet weer de makkelijke manier: de politiek en dat 'wettelijk kader' de schuld geven? Als ouders uit elkaar gaan, is er in de eerste plaats dan geen keuze - in overeenstemming - van wat er gebeurt met oa de kinders? Hoe die relatie verder moet?
Natuurlijk zijn het de ouders die verplaatsbare meubelstukken maakten van de kinderen. Minstens zijn zij er de aanleiding van.

Als de relatie niet meer werkt: dat kan gebeuren en dat is absoluut géén schande. Niemand heeft een glazen bol.

Kijk naar het verhaal van Jantje hierboven... (laten we even negeren dat er altijd 2 kanten zijn aan een historie). In eerste instantie worden er goede afspraken gemaakt...; nadien verliest het vrouwmens haar zin voor verantwoordelijkheid en het verdere verloop kennen we. Dat zij een 'boekskes/film' leven als realiteit ziet, is perfect mogelijk. Ze heeft dit misschien altijd al gewild en had nu eindelijk 'de kans'. Haar 'fout' was misschien dat ze daarnaar op zoek was en dan maar genoegen heeft genomen met 'minder', who knows? (Mij niet verkeerd verstaan, wil niet denigrerend overkomen tov Jantje, integendeel, heb dat zelf meegemaakt 10 jaar met zo iemand geleefd, vandaar). Maar als ze met haar 2 voeten op de grond staat, dan moet ze beseffen dat de kinderen er zijn, en hoe je het draait of keert, er zal altijd de vader van de kinderen zijn ook.

Kinderen kunnen ook een lelijk spelletje spelen, soms lijkt het wel chantage tov van de ene of zelfs beide ouders... 'ik krijg niet dit\ik mag niet dat van de papa/mama, dus...' Op zulke moeilijke momenten moeten beide ouders aan 1 zeel trekken. En daar loopt het vaak spaak, maw, hun eigen vetes nemen dan terug de bovenhand en men blijft mekaar verderkloten, men verliest uit het oog dat het eigenlijk niet meer over henzelf, maar over de kinderen gaat. Zet daar dan nog een 'derde' partij (de lover) bij en 't kan helemaal om zeep gebracht worden... Een iemand zal altijd moeten buigen om de weegschaal tov de kinderen in evenwicht te moeten houden, in dat geval. Tenminste, tot de kids zelf oud en wijs genoeg zijn om te snappen wat er zich afspeelt(de).

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door Clicquot

Is dat niet weer de makkelijke manier: de politiek en dat 'wettelijk kader' de schuld geven? Als ouders uit elkaar gaan, is er in de eerste plaats dan geen keuze - in overeenstemming - van wat er gebeurt met oa de kinders? Hoe die relatie verder moet?
Natuurlijk zijn het de ouders die verplaatsbare meubelstukken maakten van de kinderen. Minstens zijn zij er de aanleiding van.

Als de relatie niet meer werkt: dat kan gebeuren en dat is absoluut géén schande. Niemand heeft een glazen bol.

Kijk naar het verhaal van Jantje hierboven... (laten we even negeren dat er altijd 2 kanten zijn aan een historie). In eerste instantie worden er goede afspraken gemaakt...; nadien verliest het vrouwmens haar zin voor verantwoordelijkheid en het verdere verloop kennen we. Dat zij een 'boekskes/film' leven als realiteit ziet, is perfect mogelijk. Ze heeft dit misschien altijd al gewild en had nu eindelijk 'de kans'. Haar 'fout' was misschien dat ze daarnaar op zoek was en dan maar genoegen heeft genomen met 'minder', who knows? (Mij niet verkeerd verstaan, wil niet denigrerend overkomen tov Jantje, integendeel, heb dat zelf meegemaakt 10 jaar met zo iemand geleefd, vandaar). Maar als ze met haar 2 voeten op de grond staat, dan moet ze beseffen dat de kinderen er zijn, en hoe je het draait of keert, er zal altijd de vader van de kinderen zijn ook.

Kinderen kunnen ook een lelijk spelletje spelen, soms lijkt het wel chantage tov van de ene of zelfs beide ouders... 'ik krijg niet dit\ik mag niet dat van de papa/mama, dus...' Op zulke moeilijke momenten moeten beide ouders aan 1 zeel trekken. En daar loopt het vaak spaak, maw, hun eigen vetes nemen dan terug de bovenhand en men blijft mekaar verderkloten, men verliest uit het oog dat het eigenlijk niet meer over henzelf, maar over de kinderen gaat. Zet daar dan nog een 'derde' partij (de lover) bij en 't kan helemaal om zeep gebracht worden... Een iemand zal altijd moeten buigen om de weegschaal tov de kinderen in evenwicht te moeten houden, in dat geval. Tenminste, tot de kids zelf oud en wijs genoeg zijn om te snappen wat er zich afspeelt(de).

Moet ik toch eens aandachtig lezen.