Ieperse nep-democratie

[Supe®Staaf]

Vandaag krijgen de Ieperlingen de mogelijkheid om een referendum op burgerinitiatief te stemmen.
De opkomst is niet verplicht, wat logisch lijkt in de optiek van verfijnde democratie.
De uitslag is echter niet bindend, wat zeker geen stimulans is om er als burger je tijd aan te verknallen, zelfs niet als het je aanbelangt!
Wat heeft het voor zin om van een geldig referendum te spreken (10% is de drempel) als de uitslag gewoon kan genegeerd worden?
Kortom, het zoveelste hondebrokreferendum........

Positief: het blijkt andermaal dat er weerom burgers mét initiatiefzin rondlopen.

[Voltaire]

Het is zo goed als zeker dat het quorom gehaald is bij de volksraadpleging in Ieper. Meer dan waarschijnlijk is meer dan tien procent (3.508) van de gerechtigde kiezers komen stemmen. In dat geval is de volksraadpleging geldig en moeten de ja- en neen-stemmen geteld worden.
In bepaalde stembureaus is zelfs veertig procent van de kiesgerechtigden komen stemmen. Er mag verwacht worden dat een overgrote meerderheid van de kiezers "ja" gestemd hebben, namelijk tegen het huidige afvalbeleid in de stad Ieper.

Enkele oppositiepartijen verzamelden de nodige handtekeningen om een volksraadpleging af te dwingen over het afvalbeleid. Zij vinden de afvalcontainers voor GFT- en restafval te groot en te duur en willen ze afschaffen.

Bron: de Frut

[Doomy]

Eventjes terug van weggeweest. Heb het nogal druk de laatste tijd

Oorspronkelijk geplaatst door Noël Slangen in "De Standaard" van 13 september 2003

Als mens behoor ik tot de groep die overal zijn zeg wil over hebben. Maar als communicatiespecialist ben ik absoluut tegen referenda. In wezen is een referendum conservatief. Als je wilt dat er niks verandert, organiseer dan een referendum. Als je wilt dat het verandert, werk je het best met de representativiteit van de verantwoordelijkheid. Een burgemeester of een afgevaardigd bestuurder wordt afgerekend op het eindresultaat. Ze worden er trouwens voor betaald. Verantwoordelijkheid moet je niet te vaak delegeren naar de bevolking. Want als de resultaten tegenvallen, zeggen de mensen dat ze slecht waren ingelicht. En ze hebben nog gelijk ook.

Ten eerste kan een referendum niet alleen worden georganizeerd om zaken tegen te houden, maar ook om zaken die verkozen vertegenwoordigers tegenhouden te forceren. Het is dus een mes dat aan twee kanten snijdt.

Ten tweede kunnen kiezers in een vertegenwoordigende demokratie ook veranderingen tegenhouden door te stemmen op konservatieve politici die alle veranderingen tegenhouden. In zo'n situatie is stemmen met je voeten of via referenda de enige mogelijke manier van oppositie voeren.

In veel Westhoek-gemeenten heeft de plaatselijke CD&V (de vroegere CVP) al meer dan een halve eeuw de absolute meerderheid, daarbij ook geholpen door het ondemokratische systeem-d'Hondt dat grote partijen bevoordeligd. Deze CD&V-politici gedragen zich vaak enorm arrogant en autoritair tegenover elke vorm van oppositie. In Yper (Ieper) heeft de CD&V ook al heel lang een absolute meerderheid in de gemeenteraad, terwijl de oppositie in diezelfde gemeenteraad versnipperd is en eigenlijk niets te zeggen heeft. Bovendien waren de politici van de oppositie vaak zelf onbekwaam of machtsgeil. Waarom zouden de Yperlingen dan ook op de politici van de oppositie stemmen?
Slechts 1 keer in de 6 jaar (tijdens de gemeenteraadsverkiezingen) wordt er met hun mening rekening gehouden, waarna de CD&V-politici hun beloftes daarna weer voor 6 jaar vergeten. Tijdens de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 beloofden ze bijvoorbeeld nog dat ze er alles zouden aan doen om het voor Yperlingen populaire openluchtzwembad te behouden. Dat openluchtzwembad van meer dan een eeuw oud waamee verscheidene generaties Yperlingen opgroeiden voldeed immers niet meer aan de nieuwe milieunormen van het bevoogdende "Vlaamse" gewest en moest vanwege haar gesloten worden. Maar net na de verkiezingen hebben die lokale CD&V-politic dan toch definitief gesloten. Veel Yperlingen voelden zich "by de buk gezet".
Vriendjespolitiek en machtsmisbuik waren vaak schering en inslag in Yper wegens gebrek aan echte oppositie. Zo deed de voormalige Yperse burgemeester Paul Breyne (jammer genoeg huidig provinciegoeverneur van West-Vlaanderen ) aan schaamteloze bevoordeling van de eigen familie door belangrijke openbare werken van Yper uit te besteden aan zijn broer die architekt was, en die er flink aan verdiend heeft. De oppositie stelde immers toch niet veel voor. Yperlingen staan dan ook erg cynisch tegenover de politiek.

Andere Westhoek-gemeenten zijn er vaak niet beter aan toe. Dit gebrek aan oppositie leidde tot een maatschappelijke sklerose die voor jonge en kreatieve mensen uit de Westhoek verstikkend is. Velen onder hen stemden dan ook met hun voeten door te verhuizen naar Gent of andere grote steden. Onder andere daarom begint Gent steeds meer een West-Vlaamse stad te worden. Daardoor blijven steeds minder kreatieve jonge mensen en steeds meer konservatieve oude mensen achter, waardoor de oude machthebbers aan de macht blijven en de maatschappelijke sklerose nog meer versterkt wordt. Waardoor nog meer kreatieve jonge mensen de streek verlaten om hun geluk elders te zoeken. Jonge en kreatieve mensen die achterblijven moeten vaak ferm tegen de stroom oproeien, want als ze niet binnen de lijntjes lopen worden ze vaak tegengewerkt door de lokale machthebbers en hun vriendjes.

Enkele jaren geleden verbeterde de situatie eventjes tijdens de hoogdagen van het ter ziele gegane Lernout & Hauspie (L&H). Daardoor kwamen kreatieve jongeren uit alle hoeken van de wereld naar de Westhoek om er te werken. Dit bracht nieuw bloed en een nieuwe dynamiek in Yper. Nadeel van dat sukses was wel dat de huren en prijzen van woningen in de Westhoek voor het grootste deel van de bevolking onbetaalbaar werd, wat L&H veel steun van de plaatselijke bevolking kostte. Toen bleek dat het sukses van L&H voor een deel op twijfelachtige financiële konstrukties was gebazeerd verloor de Westhoek niet alleen kreativiteit van eigen bodem aan Amerikaanse bedrijven, maar vertrokken ook al die kreatieve jonge mensen weer die voor een nieuwe dynamiek zorgden. Alles keerde terug naar de oude toestand.

Momenteel is een referendum in Yper de enige manier om oppositie te voeren. Hopelijk is dit de aanzet voor nog meer referenda in de Westhoek die de arrogantie van de macht en de maatschappelijke sklerose doorbreken. Het ging bij het referendum in Yper voor de inwoners niet alleen om vuinisbakken of vuilniszakken. Ze zijn gewoon de arrogantie van de macht en het feit dat slechts 1 keer in de 6 jaar met hun mening rekening wordt gehouden kotsbeu. Hopelijk komt het initiatief voor de volgende referenda niet van de Yperse oppositiepartijen, maar van de Yperse bevolking zelf.