Woestijnolifanten in Namibië ten prooi van de jacht

[Derk de Tweede]

De overheid van Namibië heeft negen jachtvergunningen uitgegeven om zeldzame woestijnolifanten af te schieten. Natuurorganisaties maken zich ernstig zorgen, omdat er nog maar honderd woestijnolifanten in het wild leven. Daarnaast zijn er naar schatting nog maar achttien olifantenstieren, waarvan de helft wordt afgeschoten.

De woestijnolifant is een savanneolifant die ervoor gekozen heeft om in de woestijn te wonen. Ze reizen van waterpoel naar waterpoel. Volgens de overheid van Namibië zijn er meer dan 600 woestijnolifanten en verschillen ze niet van andere olifanten binnen de landsgrenzen. Hoewel de woestijnolifant inderdaad geen aparte ondersoort is, zijn er wel verschillen tussen de normale savanneolifant en de woestijnolifant. Zo heeft een woestijnolifant een smaller lijf en bredere poten dan een savanneolifant. Ook graven deze dieren gaten om drinkwater te zuiveren.

Het begin van het einde?
Wetenschappers zijn bang dat het afschieten van negen woestijnolifanten het begin van het einde kan zijn. Omdat de olifantenstieren worden afgeschoten, verliezen jonge woestijnolifanten hun volwassen rolmodellen, waardoor er gedragsproblemen kunnen ontstaan. Daarnaast verliezen woestijnolifanten misschien wel hun unieke eigenschappen.

Namibië: ‘olifanten zijn niet zeldzaam’
De overheid van Namibië vindt de jacht toelaatbaar. In dit persbericht schrijft Simeon N. Negumbo van het ministerie van milieu & toerisme dat het aantal olifanten de afgelopen tien jaar is gestegen van 16.000 naar 20.000. Namibië vindt olifanten dus niet langer zeldzaam. Daarnaast zijn olifanten steeds vaker betrokken bij incidenten. Zo zijn er in 2013 meerdere mensen om het leven gekomen bij aanvallen door olifanten.

[Blue Sky]

Bevolking Afrika 2005 : 922
2050 : 1.766

Moet er nog zand zijn?

Die mensen moeten allemaal werk vinden en willen graag een luxueus leven. Dus zullen ze hier en daar wat dieren afschieten om een stevige stuiver aan te verdienen. De Aziaten zin er gek van.

Africa ... the lost continent.

[bembem]

ok dit is de eerste keer dat ik over "woestijnolifanten" hoor ..

[Blue Sky]

Oorspronkelijk geplaatst door Warhole

volgens mij ontbreekt de eenheid achter die getallen (miljoen?)

Inderdaad. De eenheid is echter niet zo relevant, het gaat vooral om de verhouding.

[Micele]

De glazen bol zegt:



uit meer glazen bol: http://www.wri.org/blog/2013/12/glob...ed-18-graphics

[morte-vivante]

privatiseren die handel.

[Derk de Tweede]

Oorspronkelijk geplaatst door Blue Sky

Bevolking Afrika 2005 : 922
2050 : 1.766

Moet er nog zand zijn?

Die mensen moeten allemaal werk vinden en willen graag een luxueus leven. Dus zullen ze hier en daar wat dieren afschieten om een stevige stuiver aan te verdienen. De Aziaten zin er gek van.

Africa ... the lost continent.

De explosieve groei van de bevolking, daar moet echt een einde aan komen. Er zullen "Chinese" maatregelen moeten worden genomen.

[Derk de Tweede]

Oorspronkelijk geplaatst door bembem

ok dit is de eerste keer dat ik over "woestijnolifanten" hoor ..

http://www.talisman.nl/afrika/namibi...uur/damaraland

[Blue Sky]

Oorspronkelijk geplaatst door Derk de Tweede

De explosieve groei van de bevolking, daar moet echt een einde aan komen. Er zullen "Chinese" maatregelen moeten worden genomen.

Ze willen er niet van weten. Om religieuze motieven of andere.

Best zou zijn ontwikkelingshulp koppelen aan enige inspraak in het beleid, maar zoiets zou onvoldoende draagvlak hebben vrees ik.

[pixelpower]

Oorspronkelijk geplaatst door Blue Sky

Die mensen moeten allemaal werk vinden en willen graag een luxueus leven. Dus zullen ze hier en daar wat dieren afschieten om een stevige stuiver aan te verdienen. De Aziaten zin er gek van.

Africa ... the lost continent.

Wat een generalisering. Hier nog eentje; "blijf weg uit Afrika, ze zitten er overal met ebola."

Niet gehinderd door enige voorkennis, me dunkt.

[pixelpower]

Bon, tijd dat ik nog eens uit mijn schulp kom.

Vooreerst; ik ben IT'er en bedrijfsleider, maar ik ben ook freelance natuurgids in Zuidelijk Afrika. Da's geen "self proclaimed" titel; ik heb een lange opleiding achter de rug, deed de officiële staatsexamens in Zuid-Afrika, en ben nu "FGASA Field guide lvl 1". FGASA staat voor Field Guide Association of South Africa.

Eerst de algemene situatie wat proberen te verduidelijken.

De situatie van de natuurparken in Afrika is zeer complex, en je kan daar geen uitspraak over doen die voor alle landen geldt. De beste manier om de situatie duidelijk te maken is door natuurgebieden proberen in te delen;

1) Je hebt staatsparken die worden aangewend voor eco-toerisme. De ene doet het al iets beter of slechter dan de andere, maar over het algemeen geldt dat de staat er steeds (veel) meer wil uithalen dan dat ze er in willen stoppen. Met andere woorden; bij hen - net zoals bij ons - geldt: wat de staat zélf doet, doet ze zeker niet beter. Vergelijk het gerust met onze staatsbedrijven. Het is vaak een corrupte en verstarde boel.

Voorbeelden zijn legio. Om er een paar treffende te geven;
- Kenia is een safari-land bij uitstek, maar toen de KWS (Kenya Wildlife Service) opzij werd gezet en de inkomsten uit parken rechtstreeks naar de staat ging, viel het hele ding als een kaartenhuis ineen. De staatsparken boeren duidelijk achteruit, met steeds minder aantallen dieren. Daarenboven werd nog beslist - in een poging het tij te keren - om de kaart van het massatoerisme te trekken. Het gevolg; duizenden minibusjes rijden het spel ginder naar de kloten. En toeristen die van zo'n avontuur terug keren, die doen dat vaak (terecht) met een licht gevoel van bekocht te zijn.
- Zuid-Afrika's Kruger Park is een icoon, en ze doen het financieel zeer goed; cijfers al lang zeer ver in het groen, goed natuurbeheer, geen massa-toerisme (nu ja, in het uiterste zuiden van het park kan het soms wat te druk zijn). En toch lukt het hen niet om de stropers uit Mozambiek van hun neushoorns te houden. Corrupte rangers pikken een graantje mee. En een gebrek aan geld zorgt voor onvoldoende controle langs de uiterst lange grens tussen beide landen (de opbrengst van het park gaat naar de staatskas, niet voldoende naar bescherming)

2) Je hebt staatsparken voor jacht. Jagers en eco-toeristen vliegen elkaar vaak in de haren, en je kan beide activiteiten niet met elkaar combineren in één park. Dus houdt men die gescheiden. Een goed voorbeeld is Selous in Tanzania. Een klein, noordelijk stuk is voor eco-toerisme en de rest is opgedeeld in grote jacht-concessies.

Tot voor kort beweerden jagers dat zij hun gebieden beter konden beschermen, en dat hun activiteit minder impact had op de natuur, dan hun eco-toerisme tegenhangers. Ik ben niet volledig anti-jacht, maar het wordt hoog tijd dat ze toegeven dat dat niet waar is. Uit zowat alle studies blijkt dat hun "zelf controle" (welk dier schieten ze er tussen uit) niet werkt; olifanten met grote slagtanden ("big tuskers") worden te vaak gekozen, en helaas zijn dat meestal de mature mannetjes (40 jaar en ouder) die alle andere mannetjes onder de knoet zouden moeten houden. Of het zijn oudere vrouwtjes, en die zijn vaak de matriarch in hun groep. Met andere woorden; jagers ontwrichten de sociale structuren van olifanten. Het volstaat om iets te lezen van Cynthia Moss of Joyce Poole om hier een klare kijk op te krijgen.

Ook het feit dat jachtgebieden beter beschermd worden is BS. Selous kan een tweede maal als voorbeeld dienen hier. Op dit moment is daar een olifanten-genocide aan de gang door meedogenloze stropers-bendes. De jagers maken geen schijn van kans, en/of willen de vele centen die ze met de jacht verdienen niet aanwenden voor betere bescherming. Het ziet er meer en meer naar uit dat de jagers gewoon hebben geprofiteerd van een tijdelijk vacuum in stropers-activiteit en politieke desinteresse. Maar die tijd is voorbij.

3) Je hebt privé parken voor eco-toerisme of privé eigenaren. In tegenstelling tot bovengenoemde parken zijn deze vaak omheind. Omheiningen worden neergehaald als twee privé parken naast elkaar een overeenkomst bereiken. Vaak zijn er ook geen omheiningen tussen nationale parken en privé parken.

Deze parken doen het meestal zeer goed. Safari lodges die in dit soort parken opereren, pakken het veel serieuzer aan. "High quality, low volume" is het motto. Er zijn slecht een aantal bedden toegestaan per aantal hectare. En er zijn een pak regels mbt hoe met de dieren wordt omgegaan, hoeveel voertuigen er bij een sighting mogen staan, enz... De toerist die in een privé park terecht komt betaalt méér, maar krijgt er ook veel meer voor terug. Vaak keert een toerist terug met de ervaring van zijn leven (ipv met een gevoel van licht bekocht te zijn, in vergelijking met bovenstaande parken).

Privé parken trekken doorwinterde eco-toeristen aan, al zijn er ook lodges die mikken op de meer gegoede burger zonder de "vereiste" dat die iets af weet van (of in zit met) de natuur. Als toerist met "beperkter" budget komt het er op aan om je goed te informeren, en goed rond te shoppen. Om maar een voorbeeld te geven; wie in een bekend privé reservaat zoals Sabi Sands iets boekt bij Mala Mala, Londolozi of Singita, die gaat diep in de zak tasten, maar wie een paar reservaten hoger "mikt" (Klaserie of zo), die vindt daar zeer betaalbare lodges, op zijn minst 5x goedkoper dan voorgenoemde lodges in Sabi Sands.

Privé parken hebben vanzelfsprekend meer budget voor natuurbescherming. Ter vergelijking met het nabij gelegen Kruger park, waar neushoorns en masse verdwijnen; in Sabi Sands werden alle hoorns van neushoorns ingespoten met vergif, en op de omheining zowel als aan de gate staan platen met "our rhinos are not fit for consumption".

Privé parken zijn in opmars, en dat hebben de lokale overheden ook gemerkt. Ze pikken hun graantje er van mee, door ze iets meer te belasten, of door hen te gebruiken om de natuur te beschermen (zo moeten ze daar zélf geen geld meer aan uitgeven). Voorbeeld van dat laatste; de staat maakt privé concessies rondom hun staatsparken, als bufferzone om stroperij tegen te gaan. Of ze delen meteen gehele parken in in concessies. De Okavango Delta is een goed voorbeeld (op Moremi island na is dat volledig concessies nu).

4) Je hebt privé parken voor jacht. Persoonlijk heb ik hier totaal geen probleem mee. Ze kweken maar, en schieten maar. Ze hebben tenminste geen impact op de echte wildbestanden. En over-jagen ze hun eigen soorten op hun eigen "farm", dan is dat de ook hun eigen fout.

Voor "bunny huggers" zijn ze echter een doorn in het oog, en natuur-organisaties zien er ook een broodwinning in; ze vragen Uw steun om "canned hunting" te verbieden. Ze bespelen zuiver het gevoel van de natuurliefhebber die niet graag een leeuw ziet sterven. Maar mocht canned hunting er niet meer zijn, wat zou dan de impact zijn op de echte natuurgebieden, als al die jagers elders hun plezier zoeken? Daar staan ze niet bij stil.


Nu meeting. Ik zal straks - op basis van bovenstaande - proberen verduidelijken wat er aan de hand is in Namibië.

[pixelpower]

OK, hier zijn we terug.

Namibië dus. Om het over Namibië te hebben moeten we het in feite over Zuid-Afrika hebben, want die landen zijn nagenoeg hetzelfde. Zelfs hun munten zijn aan elkaar gekoppeld. Maar de belangrijkste gelijkenis die relevant is voor deze discussie is de manier waarop aan natuurbeheer wordt gedaan. En dat is; op een paar Nationale parken na; iedereen zijn eigen stukje land of "farm", en ieder doet zijn eigen ding. Om volledig te zijn; de stukken die niemand wil (lees; waar niemand zin heeft om een omheining rond te zetten; daar heeft men dan maar nationale parken van gemaakt.

Zo'n strategie in een land dat voor een groot deel bestaat uit woestijn en halfwoestijn; het past werkelijk zoals "een tang op een varken", maar toch... zo is het. Het resultaat is dat je soms door een natuurpark rijdt en ineens kilometers aan omheining tegenkomt, waarvan je je afvraagt "waarom staat dat hier?"

Nu, ondanks die rare aanpak, en ondanks dat de doorsnee Zuid-Afrikaan (of Namibiër, whatever) zeer conservatief is; de dingen bewegen toch wel in de goeie richting. Zij het heel traag.

Farms worden eco-lodges. Denk bvb maar aan de farms in de Kalahari zoals Bagatelle-, Zebra-, Camelthorn- en Suricate lodges. Echter, wat nog moet komen is dat zo'n lodges hun omheining gaan droppen en vrij "dierenverkeer" toelaten. De reden is dat in Namibië men nog "kapitalistischer" is dan Zuid-Afrika. In die zin dat iedereen daar bvb dingen denkt als "hij heeft maar 5 giraffen en ik heb er 12 dus als ik met hem deel wordt ik armer".

Op sommige plaatsen, typisch waar omheining niet werkt (te bergachtig/rotsachtig gebied) gaat het al wat beter. Bvb de Damaraland regio. Daar vind je dure privé lodges van Wilderness Safaris, community-based lodges �* la Grootberg Lodge, ongebruikte en onuitgebate "nationaal park" staatsgrond, en kleinere lodge/farm eigenaren door elkaar. Typisch op dit soort plaatsen is de woestijnolifant, zowel als de zwarte neushoorn, veilig. Zelfs arme boeren doen ze geen kwaad (omdat er altijd wel familieleden zijn die in de lucratieve lodges werken, en die hebben de olifanten nodig). Ze gaan ze alleen verjagen als hun oogst in gevaar is.

De enige uitzondering op al bovenstaande zijn de noordelijke gebieden, tot aan de grens met Angola. Hier zitten de meeste Himbas, en die hebben nooit een goede band gehad met de overheid (en omgekeerd). Om dat met een voorbeeld te duiden; de Himbas mogen hun grond niet uit-leasen aan lodge eigenaren aan de Kunene rivier, zogezegd omdat er ooit kan worden begonnen met mijnen. Echter, ondertussen is men al 30 jaar zeker dat er niks te mijnen valt in die regio. En toch blijft het verbod van kracht. Alle lodge eigenaars hebben dus in feite een illegaal contract met de Himba-stam van wie ze hun huidige grond leasen. Het is daar een beetje "de far west".

Als je al het bovenstaande even laat bezinken, en je vraagt je dan af; waar kan een jacht-uitbater nog terecht als hij niet zijn eigen farm heeft? Dan weet je dat er maar één antwoord is; daar waar nog geen afsluitingen staan, en daar waar de overheid niet in zit met de bevolking. Laat je niet vangen door berichten waarin hun overheid zegt "we doen het om de lokale bevolking te helpen, want de olifanten eten hun gewassen op". Leugens. Iemand zit met zijn vingers aan de poen die de jagers binnen brengen.

[pixelpower]

Met andere woorden, en da's de bottom line van alles: "if it pays it stays". Natuur die voor een inkomstenbron zorgt, die zal men beschermen. Die zal blijven bestaan. En al de rest zal verdwijnen. Gestroopt door een toenemende lokale bevolking. Gedood door jagers die snel poen willen maken zonder na te denken over het long-term welzijn van de dieren.

Die olifanten moeten eraan. Hun soortgenoten 100km zuidelijker in Damaraland zullen blijven leven.

En zo gaat het overal in Afrika.

Voor ons, westerlingen, is belangrijk dat we onze centen (ALS we die nog willen geven aan een goed doel) laten terecht komen in de juiste handen:

- ofwel steun je grote organisaties zoals WWF. Het meeste geld verdwijnt in overhead. De rest wordt besteed aan schijngevechten zoals canned hunting. En integer zijn ze ook allerminst (denk aan de Spaanse koning die een olifant neerknalde in de NG31 concessie in de Okavango delta - toen dat nog mocht, nu mag er niet meer worden gejaagd in Botswana). Deze organisaties vechten ook een gevecht dat ze enkel maar kunnen verliezen. Hoeveel poen gaat er niet verloren naar het beschermen van (dieren in) de laatste staatsparken en open gebieden, waar stropers vrij spel hebben?
Belangrijk; deze organisaties gebruiken cijfers over teruglopende aantallen die in het algemeen (per land) wel kloppen, maar wat die cijfers enkel tonen is het verloren gaan van alle wild in ongebruikte gebieden. Van die verhaaltjes als "als het zo verder gaat zijn er binnen X jaar geen Y meer" zijn regelrechte bullshit.

- ofwel steun je geen organisatie, maar ga je zélf eens op reis naar ginder, waarbij je geheel of gedeeltelijk focussed op privé reservaten. Natuurlijk betaal je méér dan een strandvakantie aan de middellandse zee. Maar als je al niks verloren gaf aan WWF en toestanden; gebruik dat geld dan om wat meer te geven aan je eigen vakantie. Je weet dan tenminste dat je centen 100% terecht komen daar waar men nog écht de natuur beschermt. Je bijdrage maakt trouwens mee het verschil tussen voortbestaan of verloren gaan van dat gebied. En als dat je nog geen voldoening geeft; denk dan aan de ervaring(en) waarmee je thuis komt.

Als je tips wil om zo'n safari samen te stellen; vraag maar!