Politics.be Registreren kan je hier.
Problemen met registreren of reageren op de berichten?
Een verloren wachtwoord?
Gelieve een mail te zenden naar [email protected] met vermelding van je gebruikersnaam.

Ga terug   Politics.be > Algemeen > Persmededelingen
Registreer FAQForumreglement Ledenlijst Markeer forums als gelezen

Persmededelingen In dit forum kun je discussiëren over persmededelingen die verschenen zijn op onze portaalsite.
Persmededelingen kunnen ons steeds via dit adres worden toegestuurd.

Antwoord
 
Discussietools
Oud 12 juni 2012, 10:50   #1
Politics.be
Redactie
 
 
Politics.be's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 27 november 2004
Berichten: 28.704
Standaard 't Alternatief : ruimtelijke ordening gaat door 't lint

Voortschrijdende suburbanisatie en fragmentatie van Vlaanderen deed het belang van een kwalitatieve open ruimte en een meer samenhangende verstedelijking toenemen.Kenmerkend voor Vlaanderen is haar uiteengelegde sponsachtige weefsel.Grote stukken van het land hebben geen eenduidige structuur meer.Er is geen richtinggevende structuur in het landschap en geen hiërarchie door middel van centrumvorming.

Dit is het rechtstreekse gevolg van de manier waarop met het gebruik van het land werd omgesprongen.
Vlaanderen is nooit bedacht ontworpen geweest, planning onbrak.
En was er een planning, dan werd er een uitzonderingsregel uitgevonden om deze ruimtelijke ordeningsregels te ontlopen.
Vlaanderen is een land van de minitussenruimten waar bovendien alles mogelijk was.
Het groter kader ontbrak en dat bracht een ongekende vrijheid met zich mee waarvan opportunistisch gebruik is gemaakt.
Vooral de zogenaamde lintbebouwing wordt als een typisch element gezien van het Vlaamse bebouwingspatroon.
Verspreide bebouwing is tevens een dominant kenmerk.
Vlaanderen lijkt hierdoor ‘één grote stad’, met overal woningen en een lappendeken van open ruimtefragmenten er tussenin.
Het verspreide en lineaire bebouwingspatroon is in Vlaanderen ontegensprekelijk politiek gepromoot geweest.
Dit politieke aspect heeft de toename van verspreide bebouwing in Vlaanderen de laatste 40 jaar duidelijk versneld.
De Belgische en Vlaamse regering hadden de uitdijende bebouwing in Vlaanderen op een meer strikte manier kunnen begeleiden zoals in Nederland.
Maar blijkbaar hebben politici doorheen de jaren het tegengestelde gedaan en residentiële ontwikkeling over het ganse Vlaamse grondgebied door dienstbetoon ondersteund.
Met de opmaak van de eerste bodembestemmende gewestplannen voor Vlaanderen werd vanaf 1970 de verspreide bebouwing geïnstitutionaliseerd.
Een groot deel van de toen aanwezige lintbebouwing werd bevestigd als ‘woonzone met landelijk karakter’.
In dezelfde periode werd ook de ‘opvulregel’ ingevoerd.

Natuurverenigingen willen dit lapdeken van kleine open ruimten terug verbinden met elkaar en door dit versnipperd landschap wordt nieuwe wegeninfrastructuur constant geconfronteerd met verspreide bebouwingen en de bijhorende protesten.
De fundamentele vragen zijn dezelfde gebleven, al tientallen jaren lang.
Het ruimtelijk beleid van de afgelopen decennia was rampzalig : één extreem gemors met ruimte voor verspreide bewoning en voor massale verkavelingen, met stadsuittocht en stadsverval, lintbebouwing tot de nefaste opvulregel toe.
Er is intussen alleen maar verkeer en groei en vracht en transport bijgekomen, en we blijven dat allemaal maar in dezelfde ruimte proppen met nog een lus en nog een rotonde en nog een rijvak.
Wie zich verzet heeft een Nimby-sydroom.
Ik vind echter het woord NIMBY- syndroom een zeer beledigend begrip.
Mensen die moeten wijken voor economische infrastructuur of wegen hebben een fobie, een angst (geen syndroom), omdat ze alles verliezen wat ze in hun leven hebben opgebouwd.
Bovendien hebben dezelfde mensen die dit woord te pas en te onpas gebruiken, meestal deze ruimtelijke wanorde veroorzaakt zodat grote wegeninfrastructuur bijna niet meer mogelijk wordt.
Als je het `NIMBY-effect `(not in my backyard) uitlegt moet je ook vertellen dat het woord NIMBY ook valt te verklaren van het schouderophalend of moraliserend gedrag van diegenen die jarenlang deze verspreide en lintbebouwing heeft toegelaten.
De zogenaamde “democratische besluitvorming” stelde helaas in het verleden niet zoveel voor.
 Wat te denken van een “aanpak” waarbij het hele mobiliteitsdossier van groot-Antwerpen wordt toevertrouwd aan een organisatie die uitblinkt in zo weinig mogelijk communiceren ?
 Wat moet je met bijzonder ingewikkelde inspraakprocedures op basis van teksten die, zelfs voor de geoefende amateur, vrijwel onverstaanbaar zijn ?
Wat moet je met woorden zoals “grensstellendheid”en “tweedelijnswatergebondenbedrijven” die gebruikt werden door de ambtenaren van de Vlaamse overheid tijdens een ENA-debat ?
Waar sta je dan met je recht op informatie en inspraak ?
 Waarom worden alternatieven niet open uitgepraat met de opstellers ervan ?
Dikwijls hebben maatschappelijk geëngageerde burgers zich totaal onbaatzuchtig urenlang uitgesloofd om een “betere”oplossing te vinden voor een stedenbouwkundig bijzonder delicaat project.
Ze worden jarenlang beland op het bekende parcours van het kastje naar de muur.
De enorme impact van het Masterplan en de A102/R11bis (prijs, ruimtebeslag, milieulast) zou er normaal toch moeten voor zorgen dat elk zinnig alternatief ernstig wordt bekeken en uitgepraat ?
En waarom bericht een flink deel van de politici hier zo opvallend subjectief over in een sfeertje van “komaan zeg, genoeg geleuterd nu, we wensen een beslist beleid”?
 Waar blijven de toepassingen in de praktijk van de grote verhalen over “het samengaan van economie en ecologie”, van “duurzame oplossingen”, van een economie die “leeft in symbiose met haar omgeving” en van een industrie die er zogezegd is “in het belang van de mens” ?
Dat ze daar, aan het begin van de industriële revolutie, niet meteen pasklare oplossingen voor hadden, is te begrijpen.
Maar zou dat de dag van vandaag met zijn communicatiemogelijkheden, zijn open samenleving en zijn openbaarheid van bestuur intussen anders mogen zijn ?
 We blijven maar stikken in ons collectieve teveel en in onze roofbouw-economie die voortdurend aanslagen pleegt op onze gezondheid, op ons recht op mobiliteit, op de leefbaarheid van onze directe omgeving en op de rechten van de komende generaties op een (over)leefbare wereld.
Want het kan nog altijd niet op.
Mag een beleid stilaan ook uitspraken omvatten over dingen die we zeker niet (meer) gaan doen ?
 Andere keuzes die leiden tot nog meer ongewenste ruimtelijke ordening, in een steeds onleefbaarder, ongenietbaarder en ongezondere richting kunnen alleen maar leiden tot een zelfmoordscenario waarin dat soort keuzes, gebaseerd op winst en profijt op korte termijn, zichzelf fataal vastrijdt.
Zoals al meermaals is gebleken, tot vandaag toe.
We hebben niet het recht het allemaal opnieuw op zijn beloop te laten en, alweer, enthousiast af te stevenen op de volgende crisis door de oude remedies te blijven toepassen.
We hebben dat recht al evenmin ten aanzienvan de komende generaties, waaronder onze lieve kleinkindjes die we zogezegd toch zo graag zien, maar die we wel een compleet onleefbare wereld aanbieden.


Bron: politics.be
Politics.be is offline   Met citaat antwoorden
Oud 12 juni 2012, 10:54   #2
roger verhiest
Eur. Commissievoorzitter
 
roger verhiest's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 18 november 2007
Locatie: 2100 Meneghem
Berichten: 9.288
Standaard

& het alternatief is ?
__________________


Tempo toleras
sed vero aperas
roger verhiest is offline   Met citaat antwoorden
Antwoord


Discussietools

Regels voor berichten
Je mag niet nieuwe discussies starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag niet bijlagen versturen
Je mag niet jouw berichten bewerken

vB-code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit
Forumnavigatie


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 16:18.


Forumsoftware: vBulletin®
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Content copyright ©2002 - 2020, Politics.be