Cuba en Castro

[Pelgrim]

Tja, als hij dit niet aanneemt bewijst hij dat hij inderdaad maar een dictator is.

[Paulus de Boskabouter]

Oorspronkelijk geplaatst door TomB

Als de deal op tafel ligt, hij is goed, en Fidel neemt hem niet aan, of doet zelfs geen tegenaanbod.... wie zijn schuld is het dan dat er een embargo is?

euh.. degene die dat embargo opgelegd heeft??

[TomB]

De grote vraag is wat Bush bedoelt met economical reform on Cuba's side. Wil hij dat Fidel het communisme afzweert, dan is het uiteraard teveel gevraagd, maar kom...hij kan toch tenminste een tegenbod doen.

[Paulus de Boskabouter]

Oorspronkelijk geplaatst door TomB

we zijn de nationalizatie nog niet vergeten.

you reap what you sow.

Het van 1 kant bekijken is natuurlijk de eenvoudigste oplossing

Fidel Castro's Trip to the United States
An excerpt from the book:
Family Portrait with Fidel
by Carlos Franqui
Random House, New York



Fidel's first trip to the United States (on April 15, 1959) demonstrated his intelligence. He neither requested nor accepted the classical official invitation; rather, he had himself invited by the press, the Press Club, through the good offices of a man of irreproachable credentials for the American Establishment, Jules Dubois. Dubois at the time was president of SIP and an opponent of Batista and of the censorship imposed by Latin-American dictators. He was the Chicago Tribune's correspondent in Cuba, a retired colonel, and a person to whom the State Department listened.

For his part, Fidel, through OPLA, hired one of the best public relations firms in the Untied States, and it took charge of all his public appearances during the trip. "Smiles, lots of smiles," was its constant counsel. Afterward the public relations people admitted they had never handled such a consummate actor-even his "fidelenglish" was an asset. He evinced no personality problems and answered the most impertinent questions calmly. He never lost his temper, always kept his good humor. And he visited progressive universities, liberal organizations, the zoo, Yankee Stadium; he ate hot dogs and hamburgers, and tried to make a media splash.

Fidel's appearance also helped. He was always in olive-green fatigues-these were never starched or pressed. He wore his hair and beard shaggy so he would seem older and more mature than his thirty-three years. The publicity people said he looked like an ancient Roman hero. Of course, he was backed by a most respectable delegation, José (Pep�*n) Bosch and Daniel Bacardi-both of them symbols of international and industrial Cuba. Fidel didn't try to pass himself off as a folk here and never asked for a cent; instead, he tried to look like a calm, serious statesman people would take seriously. Jules Dubois, himself a guarantee of anti-Communist sentiment, introduced the delegation at the Press Club to a thunderous ovation. The only person suspected by the naïve Americans of being tainted by Marxism was your humble servant. I had to laugh, knowing that Raul and the Communists had their sights on me all the time. Fidel was a hit.

Zoo or Picasso
Once again I lost my cultural battles with Fidel. I tried to bring him to the Museum of Modern Art to see Picasso's "Guernica" and Wilfredo Lam's "Jungle." What I wanted was to get Picasso's support for the revolution, but Fidel wasn't buying. Neither in New York nor in Washington. He did go to the zoo, and he did go to Texas and Canada. On other levels the trip was less successful; the efforts of Rufo López Fresquet, Minister of Finance and president of the National Bank, made to secure credits and contracts came to nothing. Fidel didn't really care, and in this he was just like Eisenhower and Nixon. Fidel would agree "in principle" with anything but would never do anything concrete. The meeting between Fidel and Nixon was an out-and-out disaster; their mutual dislike would be long-lived. Fidel's strategy was to seem a friend to all; he would offer his hand and let the others not shake it. And in Washington the prevailing atmosphere was pure disdain. One incident typifies the entire scene. Someone came into the room where the delegation was waiting and was announced as "Mister So-and-so, in charge of Cuban affairs." To this Fidel could only reply, "And I thought I was in charge of Cuban affairs."

Pretty much all little countries need to have trading partners since, as in the case of Cuba, men and women cannot live by tobacco and sugar cane alone. Since the USA had a trade embargo against Cuba, Cuba turned to the communist regime in the Soviet Union for trade support. Relations between the USA and Cuba got worse since the USA and the Soviet Union were bitter enemies at this time.

[Lorens]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Ik vind het eigenlijk wel een goeie deal. Verkiezingen in ruil voor het opheffen van het embargo. De ultieme test om te zien of dat systeem daar echt zo goed is als ze zeggen.

Anderszijds, misschien is het best éérst het embargo af te schaffen en na twee jaar of zo die verkiezingen te organiseren. Want het gaat er -door dat embargo- economisch niet zo goed en bij verkiezingen zou het best wel eens kunnen dat de cubaanse bevolking zijn frustraties gaat uitreageren op het systeem daar, misschien onterecht. ik stel voor, eerst het opheffen van het embargo, dan een tijd wachten om te zien of dat cubaans systeem even veel waard is als de aanhangers zeggen, en dan mogen de cubanen er hun mening over geven.

Het moet maar eens gedaan zijn met dat idee die de amerikanen altijd lanceren dat er geen vrije verkiezingen zijn in Cuba. Ik heb hier nog niemand iets inhoudelijks horen vertelllen over het Cubaanse kiessysteem. We moeten maar eens afstappen van het idee dat 'als iets niet op televisie komt, bestaat het niet'.

Nu, ik kan het hele systeem gaan uitleggen, maar dat ga ik dus niet doen. Enkele feiten moeten volstaan om aan te tonen dat een nuanceerder beeld over het democratisch gehalte van Cuba wel aan de orde is.
1. Er is maar één partij in Cuba, de KP, maar de partijinstanties kiezen NIET zelf wie er kandidaat is op de kieslijsten. (en dat in tegenstelling tot hier)
2. Niet enkel mensen die op de KP lijst staan, mogen verkozen worden, maar iedereen die op een lijst gaat staan. Het is dan ook zo dat in IEDERE DEMOCRATISCHE INSTELLING in Cuba er ook niet-partijleden zetelen, en dat al meer dan dertig jaar. Zowel op gemeentelijk, provinciaal als nationaal vlak.
3. IEDERE verkozene moet om de zes maand verantwoording afleggen aan zijn kiespubliek (dat in Cuba zodanig verdeeld ligt dat er nooit meer dan 2000 kiezers zijn voor een verkozene). Als de verkozene zich niet kan verantwoorden dan kunen de kiezers een nieuwe kandidaat verkiezen.
4. Het parlement kiest de regering. Is dat bij ons anders? En is het omdat Fidel verkozen wordt dat Cuba een dictatuur is? En is het omdat Fidel niet meer verkozen zou worden dat Cuba ineens een democratie wordt?

Voorts worden ook allerhande referenda gehouden over ingrijpende veranderingen. Het spreekt voor zich dat de westerse media over al deze zaken NIET gaan berichtgeven en enkel aandacht geven aan het 'maar er is maar één partij die aan de verkiezingen mee doet'.


Opheffen van het embargo in ruil voor democratische verkiezingen of in ruil voor Fidel van de macht en een pro-amerikaanse regering? Think again.
Vergeet niet dat er in Nicaragua ook 'democratische verkiezingen' worden gehouden.

[TomB]

Oorspronkelijk geplaatst door Lorens

Vergeet niet dat er in Nicaragua ook 'democratische verkiezingen' worden gehouden.

Ja, dat moet serieus zeer gedaan hebben aan het communistische ego toen de Sandinisten weggestemd werden

Als VN waarnemers zeggen dat het Cubaans kiessysteem corrupt en ondemocratisch is, waarom zegt u dan dat het anders is? Misschien ligt er een verschil tussen wat bestaat op papier en wat is?

[Lorens]

Oorspronkelijk geplaatst door TomB

Ja, dat moet serieus zeer gedaan hebben aan het communistische ego toen de Sandinisten weggestemd werden

Als VN waarnemers zeggen dat het Cubaans kiessysteem corrupt en ondemocratisch is, waarom zegt u dan dat het anders is? Misschien ligt er een verschil tussen wat bestaat op papier en wat is?

Of Cuba nu democratisch is of niet, er zijn voldoende politieke krachten die er alles voor zullen doen om te zorgen dat die VN-waarnemers zulk een besluit maken.

[TomB]

Oorspronkelijk geplaatst door Lorens

Of Cuba nu democratisch is of niet, er zijn voldoende politieke krachten die er alles voor zullen doen om te zorgen dat die VN-waarnemers zulk een besluit maken.

Conclusie: De VN is een corrupt aparaat en de VS had helemaal geen toestemming nodig om Irak te bevrijden?

[Lorens]

Oorspronkelijk geplaatst door TomB

Conclusie: De VN is een corrupt aparaat en de VS had helemaal geen toestemming nodig om Irak te bevrijden?

Dat zeg ik niet, maar als het uitlekt dat vele wapeninspecteurs van de VN in feite werkten voor de CIA, en zelfs de opdracht kregen om het regime weerspannig te maken door bepaalde acties uit te voeren zodat de VS dan konden bombarderen (remember operation desert fox), wel ja dan lijkt het me waarschijnlijk dat VN-waarnemers in Cuba ook besluiten zonder meer dat Cuba geen democratie is. Wie het spel niet eerlijk speelt, moet later ook niet klagen dat ze niet als eerlijk aanzien worden.
Hetzelfde zeggen ze trouwens over vietnam, waar ik geweest ben. Maar ik kan je verzekeren: in vietnam wordt niks onderdrukt en is politiek en kritiek op het beleid general talk. De VS pesten die landen maar wat hoe het hun uitkomt.

[tony p]

Een opmerking over de 'democratische' verkiezingen in Nicaragua in 1990: de reden dat de sandinisten niet verkozen werden lag aan de grote bemoeizucht van de VS. Er was enorme financiële steun voor de pro-VS kandidaten én het Witte Huis maakte duidelijk dat alleen bij een overwinning van één van hun kandidaten er een einde zou komen aan de illegale economische Amerikaanse sancties tegen Nicaragua. "Stem voor ons of sterf van de honger," was de boodschap.
Tussen haakjes, voor de verkiezingen van 2006 zijn de sandinisten favoriet.

Over Fidel Castro: iets wat bijna niemand schijnt te weten (ik tot voor kort ook niet) is dat Castro bijlange niet zoveel macht heeft als verondersteld wordt. Hij is de voorzitter van de staatsraad (en dus staatshoofd), maar het is de voltallige staatsraad (31 leden) die ambassadeurs en ministers benoemt of amnestie verleent, Fidel Castro zelf kan in z'n eentje geen enkel decreet uitvaardigen.

Nog wat opheldering over de democratie in Cuba: het zijn dus wel degelijk de wijkcomités die de kandidaten voorstellen voor de verkiezingen. In theorie is het dus perfect mogelijk dat er kapitalistische kandidaten op die lijsten komen én verkozen worden, alleen blijken de Cubanen daar niet zoveel zin in te hebben.

Om te bewijzen dat de zogenaamde schendingen van de mensenrechten op Cuba grote onzin zijn, zal ik het eens hebben over Armando Valladores.
Volgens de westerse pers: een Cubaans dichter en intellectueel die 22 jaar in de gevangenis heeft gezeten en zwaar gemarteld is geweest. Zo was hij volgens hemzelf verlamd geraakt en had hij een rolstoel nodig. Volgens Cubaanse orthopedisten was hij daarentegen perfect in orde en uiteindelijk bleek dat hij 's morgens elke dag fitnessoefeningen deed in z'n cel.
Onder internationale druk (o.a. van Mitterrand en Reagan) werd hij vrijgelaten en de VS maakten hem tot mensenrechtenvertegenwoordiger, terwijl hij in feite politieagent was geweest onder Batista en bomaanslagen had gepleegd. Van poëzie of cultuur bleek hij trouwens niets af te weten...

Persoonlijk vind ik Cuba het ultieme bewijs dat communisme wel degelijk in de praktijk kan gebracht worden: een samenleving gebaseerd op solidariteit en niet op individualisme en financiële winst.

Om twijfelaars te overtuigen zal ik eens een spervuur van Cubaanse verwezenlijkingen geven:
- levensverwachting: 77 jaar
- pensioenleeftijd: 60 voor mannen, 55 voor vrouwen (voor zware beroepen resp. 55 en 50)
- de laagste pensioenen zijn in 2005 met 40 tot 170 % verhoogd
- Cuba behaalde bijna de helft (27 van 63) van de Latijns-Amerikaanse medailles op de vorige Olympische Spelen
- Cuba heeft zo'n 20.000 dokters in Venezuela zitten en nog een hele hoop in andere derdewereldlanden
- onderwijs is er volledig gratis, ook het hoger onderwijs met zijn 938 universitaire centra
- u hebt een harttransplantatie nodig? dat is dan 0 pesos a.u.b. (hier: 32.000 euro)
- de verkozenen worden er niet extra betaald en kunnen afgezet worden door hun kiezers als ze hun werk niet goed doen
- toen er een orkaan aankwam werden er op één dag 1,2 miljoen mensen geëvacueerd (samen met de kippen)
- de minimumlonen zijn in 2005 verdubbeld
- de onafhankelijkheid van Namibië was voor een groot deel te danken aan Cuba
- racisme is er (bij mijn weten) zo goed als onbestaande
- er bestaan verhalen dat men aan overijverige arbeiderscontigenten moet vertellen om vooral niet te véél te werken (op tijd gaan slapen en zo)
- duizenden Venezolanen en binnenkort ook Bolivianen mogen gratis naar Cuba voor een oogoperatie
- de Cubaanse economie is vorig jaar met 11,8% gegroeid

En dat ondanks het embargo van de VS, dat vorig jaar door 182 VN-lidstaten werd afgekeurd. Alleen de VS, Israël, de Marshall-eilanden en Palau waren voor het (volgens internationale verdragen illegale) embargo.

[Jonas Elossov]

Kijk, ik zal Cuba nooit communistisch noemen.
Het moet gezegd worden dat de gemiddelde cubaan het stukken beter heeft dan de andere Zuid-Amerikanen. Je moet Cuba immers vergelijken met een ontwikkelingsland.

In Cuba kan je zeer duidelijk de voordelen zien van een (gedeeltelijk) geplande economie; ttz er is een ongeloflijke gezondheidszorg, geen armoede, een hoge levensverwachting, geen honger, werk voor iedereen, etc...

Maar voor mij staat socialisme tevens voor een sovjet-democratie. Cuba kan je moeilijk democratisch noemen in de zin dat het zeker geen parlementaire democratie is (waar ik zelf ook geen voorstander van ben) maar het is ook geen sovjet-democratie. In een sovjet-systeem wordt de economie gepland door de comités in de fabrieken, worden zaken beslist in wijkcomittees enz, in plaats dat de macht ligt bij een kleine staatsraad. De mandaten in Cuba zijn ook al niet permanent afzetbaar, etc...
Bovendien moet je je er ook geen illusies in maken dat bijvoorbeeld een trotskistische organisatie zoals de onze, zomaar zou mogen politiek actief zijn onder de cubaanse bevolking in de huidige situatie.


Kortom, Cuba heeft zeker zijn positieve zaken, maar er is niettemin ook zeer veel kritiek nodig.

[tony p]

"In een sovjet-systeem wordt de economie gepland door de comités in de fabrieken, worden zaken beslist in wijkcomittees enz, in plaats dat de macht ligt bij een kleine staatsraad."
De macht ligt niet bij de staatsraad, die neemt de dagelijkse leiding waar en vertegenwoordigt de Cubaanse staat op nationaal en internationaal vlak, enigszins te vergelijken met een president in een republiek. Daarbuiten is er natuurlijk nog de nationale vergadering of parlement (het hoogste 'orgaan', hier worden de wetten gestemd), de provinciale raden en de gemeenteraden. In het parlement zijn zowat alle lagen van de bevolking vertegenwoordigd: arbeiders, bedienden, boeren, artsen, onderwijzers, journalisten, strijders van de Revolutionaire Strijdkrachten, sportlui, studentenvertegenwoordigers,... (30% is geen partijlid)
Wat ik nu eens echt fantastisch vind (dit enthousiasme is gemeend) is dat alle wetten worden voorgelegd aan de bevolking via de vakbonden, de massaorganisaties, wijkcomités enz... vooraleer besproken, geamendeerd en goedgekeurd te worden door de Nationale Vergadering.

"De mandaten in Cuba zijn ook al niet permanent afzetbaar"
Denk je nu echt dat er daar om de haverklap mensen moeten worden afgezet? Die verkozenen hebben daar niks financieel voordeel bij, de enige reden waarom ze hun mandaat dan uitoefenen lijkt mij om een beleid te voeren in dienst van de mensen die ze vertegenwoordigen. Als er iemand echt iets schandalig verkeerd heeft gedaan, zal zijn ontslag toch worden geëist (zelfs in België heeft zoiets soms effect). Dat de politici zich hier maar eens om de 6 maanden verantwoorden voor hun kiezers.

De vakbond in Cuba: er zijn negentien syndicaten, georganiseerd per koepel. De vakbond telt 3 miljoen leden, 95% van de werkende bevolking. Er is één vakbondsafdeling per arbeidscentrum (fabrieken, ziekenhuizen,...) en om de twee en een half jaar wordt de leiding verkozen. Alle leiders moeten rekenschap geven van hun beheer en kunnen herkozen worden.
De taak van de vakbond: de rechten van de arbeiders verdedigen; ontwikkelen van cao's; werken rond allerlei thema's zoals arbeidsomstandigheden, economische efficiëntie, vrijwilligerswerk en lonen; het ontwikkelen van internationale relaties en het verdedigen van de revolutie.
De vakbond is autonoom ten opzichte van de staat en de Communistische Partij.

Een voorbeeld van de democratische werking van dit systeem:
Bij het wegvallen van de USSR en het verscherpen van het Amerikaans embargo stelde het Cubaanse parlement (waaronder 45 syndicalisten) een aantal maatregelen voor om bijvoorbeeld het toerisme te stimuleren, de dollar toe te laten en buitenlandse investeringen toe te staan.
Op alle niveaus van de CTC (de eenheidsvakbond) werd dit besproken: op een half jaar werden er 84.000 vakbondsvergaderingen gehouden. Twee maatregelen werden resoluut afgevoerd: een bijdrage voor de sociale zekerheid (omwille van de lage lonen, onlangs zijn die dus flink verhoogd) en een belasting op het inkomen.

De dollar is trouwens onlangs terug afgeschaft en vervangen door de 'convertible peso' en de buitenlandse investeringen worden ook afgebouwd, alleen de grotere multinationals (die alle Cubaanse wetten in verband met arbeidsrecht en verloning moeten respecteren) worden behouden.

"Kortom, Cuba heeft zeker zijn positieve zaken, maar er is niettemin ook zeer veel kritiek nodig."
Stel, je woont in Cuba en je wil het beleid dat er gevoerd wordt toch eens serieus bekritiseren (zonder de socialistische principes in vraag te stellen). Het is dan helemaal niet nodig om andere organisaties te gaan oprichten.
Ik citeer Fidel Castro: "Hier gebeurt de oppositie in de partij en binnen de massaorganisaties. Kijk maar naar al hun kranten, die zijn heel kritisch en zelfs meer en meer kritisch. Wij willen dat onze kranten meer en meer kritisch worden binnen de revolutie en niet tegen de revolutie."
Onlangs heeft de minister van buitenlandse relaties (en niet zaken) kritiek gegeven op de corruptie die de kop opsteekt, het te grote vertrouwen op Castro, de inertie van sommigen,...

Dat Cuba niet exact het sovjet-systeem gebruikt, daar stoor ik mij nu eigenlijk niet echt aan. Het doel van marxisme is en blijft de emancipatie van de mens.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Lieven Corneillie

Persoonlijk ben ik van mening dat Fidel Castro (en in de begindagen Che Guevara ook) mooie dingen gedaan heeft in Cuba.

Inderdaad.

Van de bananenrepubliek onder Batista, een soort speelhol en bordeel voor Amerikanen, waar de maffia goede zaken deed en de inwoners straatarm waren, heeft hij een staat gemaakt waar het goed is om te leven (naar de normen van een ontwikkelingsland toch).

Batista was genadeloos, maar wel goed voor de infrastructuur. Dat kolossaal jezusbeeld boven Havana staat er dankzij hem (enfin, zijn vrouw)

Veel arme Latijns-Amerikanen, Afrikanen en Aziaten kunnen alleen maar dromen van voorzieningen zoals het Cubaanse onderwijs en de gezondheidszorg.

Inderdaad.

Maar natuurlijk schendt Castro ook mensenrechten, met name persvrijheid en vrijheid van meningsuiting. Ik ben groot tegenstander van de doodstraf en andere mensenrechtenschendingen. Maar ik vind het ook onrechtvaardig dat Castro altijd daarop gepakt wordt, en niet op het feit dat hij de Cubaanse bevolking toegang gaf tot (ook fundamentele) mensenrechten als eten, gezondheidszorg en onderwijs.
Graag uw reacties.

Inderdaad.

[carlgustaaf]

Oorspronkelijk geplaatst door TomB

1. Historisch zo gegroeid. De Amerikanen vonden het ook niet leuk dat al hun investeringen plots genationaliseerd werden en dat er iemand aan de macht kwam die met de sovjetunie in bed dook. Daarbovenop geeft Castro constact dreigementen aan het adres van de VS, dreigementen die ook in praktijk werden gebracht (i.e. missile crisis). Reken daarbij de mensenrechten als excuus na de koude oorlog en ik kan me levendig voorstellen waarom het bewind in de VS liever iemand anders aan de macht zou zien vooraleer toegevingen te doen.

2. Voor mij was een regime change het doorslaggevende argument om pro-oorlog te zijn in Irak. Al de rest was aardig meegenomen. Dankzij een regimewissel zijn nu de sancties opgeheven tegen Irak en krijgt dat land een kans. Ze zijn er wel een potje van aan het bakken, maar uiteindelijk wordt de situatie daar beter dan ze was. Dat potje bakken was ook wel te verwachten als je de publieke opinie tov de VS in die regio in acht neemt. Hoe die gegroeid is, moet je niet komen uitleggen, dat begrijpt het kleinste kind. Ik ga hier ook niet beweren dat de VS heilig zijn, integendeel, het is -net zoals elk ander land- een corrupte hoop politiekers die de touwen vasthouden. Maar de regime change was aardig meegenomen.

Wat de VS de dag van vandaag meemaakt komt doordat ze de enige supermacht zijn in de wereld die nog overblijft. Europa ligt nog steeds in brokken, Japan heeft al 20 jaar crisis en de Sovjetunie is als het ware een derde wereldland geworden door de anarchie na het communisme. Als er maar 1 supermacht is, en je bent er geen deel van, en die besluiten om militair meer en meer te investeren zonder dat daar ogenschijnlijk veel reden voor is (terrorisme verantwoord nog altijd geen investering van 150 miljard in een leger dat daar toch niets aan kan doen), dan gaan de mensen zich vragen stellen, dan duiken er links en rechts conspiracy theorien op en is het hek van de dam. Of er nu iets van aan is of niet. Ik betreur ten zeerste dat partijen uit linkse hoek hun analyses niet objectief kunnen houden, maar zou dat ten zeerste verwelkomen. Er wordt echter altijd propaganda bijgesleurd, en er worden steevast vooroordelen en feiten uit het verleden bij rondgeslingerd die niets met de zaak te maken hebben.

Voor mijn part heffen ze de sancties tegen Cuba op, op voorwaarde van gecontroleerde verkiezingen (VN bijvoorbeeld) en garanties voor de mensenrechten. Als Castro echt het populaire engeltje is, dan zou hij daar geen problemen mee mogen hebben.

Tot slot misschien nog de tekst van Bush zijn speech zodat er weer voer voor discussie is. Ik heb een aantal dingen in het bold gezet:



Nu zal je uiteraard als communist het niet eens zijn met de visie van Bush op het economische systeem. Maar uiteindelijk vraagt hij niet meer of niet minder dan om democratische verkiezingen te organiseren en mensenrechten te respecteren. Als die er komen, dan zal hij, volgens zichzelf, aan congres vragen om het embargo te verlichten, dan niet af te schaffen.

Ik zou het persoonlijk zeer leuk vinden moest het embargo opgeheven worden. Dan kan ik in het week end af en toe eens naar Cuba gaan. Ik denk dat Havana, indien vrij, een uitgangsstad van formaat is.

ik denk dat, als het in Cuba beter leven is dan in bvb Haîti en nog een paar andere omliggende landen waar ze van de honger de bomen opkruipen,dat dat juist is omdat ze met de "westerse" wereld geen omgang hebben, dat de Amerikanen o.a. er zich niet met de binnenlandse politiek kunnen bemoeien.Perfect is het mischien niet, maar is het leven in de States perfekt, voor de talloze "working poor", of de families daklozen die onder de bruggen wonen, voor de hordes landlopers?

[tony p]

enkele recente citaatjes over Cuba:

Jonas Elossov:
"Cuba is nu wel geen echt socialistisch land, maar de artsen verdienen er minder dan straatvegers; toch blijft de artsenopleiding bijzonder populair."

Pelgrim:
"In Cuba werkt de geneeskunde bijzonder goed, zelfs ondanks het gebrek aan democratie en ondanks een embargo door de VS."

Geen echt socialistisch land?
Misschien voldoet Cuba niet aan jouw definitie van 'socialistisch', maar nu moet je mij toch echt eens wat voorbeelden geven van wantoestanden in Cuba die het gevolg zijn van dat 'niet-echt-socialistisch-zijn'.

Gebrek aan democratie?
Het grondwetsontwerp van Cuba werd op 10 april 1975 voorgelegd aan de bevolking. In de wijkvergaderingen namen 6 216 000 Cubanen deel aan de discussies over dit ontwerp. Er werden aanpassingen voorgesteld en 60 van de 141 grondwetsartikelen werden gewijzigd. Op 15 februari 1976 werd er gestemd over de grondwet: 98 % van de stemgerechtigden (= vanaf 16 jaar) ging stemmen, 97,7 % daarvan (= 5 602 973 Cubanen) keurde de grondwet goed.

Om de 2,5 jaar zijn er in de 14 533 Cubaanse kieskringen verkiezingen voor de 169 gemeenteraden en om de 5 jaar voor de 14 provincieraden en het nationaal parlement. De kieslijsten worden n�*et bepaald door de Communistische Partij (dit is trouwens verboden door de grondwet) maar wél door de wijkcomités (CDR's). Er worden geen electorale campagnes gevoerd, er wordt alleen een biografie met de persoonlijke verdiensten van de kandidaten opgehangen op openbare plaatsen. De schoolkinderen kijken toe op het goede verloop van de verkiezingen. De telling van de stemmen is voor iedereen toegankelijk.

Zoals ik al eerder gezegd heb moeten de verkozenen regelmatig verantwoording afleggen aan hun kiezers én (Jonas zal dit een hele opluchting vinden) hun mandaat kan op elk moment worden ingetrokken, daar bestaan procedures voor.
Van de 601 parlementsleden die in 1998 werden verkozen, behoorde slechts 35,9 % ook tot de vorige legislatuur. Als je wil weten wie er zo allemaal in dat parlement zit, moet je mijn vorige post maar lezen, ik kan er ook nog wetenschappers, strijders van het ministerie van binnenlandse zaken, schrijvers en artiesten aan toevoegen.
De parlementariërs hebben geen enkel privilege en combineren hun job in het parlement met het werk dat ze normaal doen, alleen voor dat laatste worden ze betaald.

Op het verschil met de 'democratie' in Europa hoef ik niet te wijzen.

[Pelgrim]

Kloppen die zaken over het kiessysteem daar of is dat alleen staatspropaganda? Ik zou het graag willen geloven maar ik vrees er toch wel voor.

[StevenNr1]

Dat klopt volgens Katrien Demuynck van ICS en andere die er al geweest zijn en er veel over weten en mee bezig zijn.
Ikzelf heb het niet voor een planeconomie maar qua democratie zit dat daar zeker lokaal veel beter dan hier, denk ik.
Je moet vooral niet naar de gewone pers luisteren in deze, Human Rights Watch en Amnesty International klagen wel over het onderdrukken van dissidente stemmen en vrije media maar dat verhaal gaat niet echt op als je weet dat de onderdrukte oppositie altijd vele dollars uit de VS ontvangt. Want er is wel oppositie, en dissidenten zijn zelfs al uitgenodigd om zich kandidaat te stellen maar dat doen ze nooit. De communistische partij schuift trouwens zelf geen kandidaten naar voor maar laat de mensen per wijk zelf kandidatenlijsten opstellen.

[tony p]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Kloppen die zaken over het kiessysteem daar of is dat alleen staatspropaganda? Ik zou het graag willen geloven maar ik vrees er toch wel voor.

Mijn informatie komt voor een groot deel uit "Cuba, más allá de los sueños", een project van de Cubaanse vakbond CTC.
Op http://www.cubamigos.be/nl/node/49 kan je de grondwet en de kieswet van Cuba vinden (in het Spaans).
Op http://www.wereldsolidariteit.be/par...s/CubaGids.pdf kan je het verslag lezen van een reis van ACV'ers (en aanverwanten) naar Cuba. Die kan je toch vrij moeilijk van staatspropaganda gaan verdenken.
Citaat van de voorzitter van de volksraad Dragones (centrum van Habana): "Democratie is hier zo'n vanzelfsprekend iets dat de mensen er ternauwernood over praten."

[StevenNr1]

Ik las vroeger hier wel eens iets: http://www.cubanismo.net/ maar ik geraak nu niet meer verder dan die foto op de startpagina.

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Dat klopt volgens Katrien Demuynck van ICS en andere die er al geweest zijn en er veel over weten en mee bezig zijn.
Ikzelf heb het niet voor een planeconomie maar qua democratie zit dat daar zeker lokaal veel beter dan hier, denk ik.
Je moet vooral niet naar de gewone pers luisteren in deze, Human Rights Watch en Amnesty International klagen wel over het onderdrukken van dissidente stemmen en vrije media maar dat verhaal gaat niet echt op als je weet dat de onderdrukte oppositie altijd vele dollars uit de VS ontvangt. Want er is wel oppositie, en dissidenten zijn zelfs al uitgenodigd om zich kandidaat te stellen maar dat doen ze nooit. De communistische partij schuift trouwens zelf geen kandidaten naar voor maar laat de mensen per wijk zelf kandidatenlijsten opstellen.

dus 't is daar toch beter dan ik zelf durfde geloven