Haider doet het weer

[GC]

De Oostenrijkse coalitie van FPÖ en ÖVP (christen-democraten) loopt op zijn laatste benen. Intussen zijn reeds verschillende FPÖ-ministers afgetreden waardoor schijnbaar de verdeeldheid binnen de FPÖ van Jörg Haider een hoogtepunt bereikt.

Haider probeerde de tanende populariteit van de FPÖ op te krikken door zich uit te spreken voor belastingsverlagingen. De besparingspolitiek die de ministers voeren, maakte gezien de kosten voor de overstromingen dat er geen ruimte was voor zo'n belastingsverlagingen.

De discussie over die belastingsverlaging is wellicht slechts het middel dat gebruikt wordt door Haider om ondanks regeringsdeelname zichzelf een anti-establishment imago aan te meten. Daartoe heeft hij zich steeds op de achtergrond gehouden in de regering en trok hij zich formeel zelfs terug uit de nationale politiek. Wat uiteraard een illusie was.

Door zichzelf een 'onafhankelijke' positie aan te meten tegenover de regering waaraan zijn partij deelnam, heeft hij een herhaling van het scenario van 1986 steeds ingecalculeerd. In 1986 nam Haider voor het eerst de verkiezingscampagne van de FPÖ in handen nadat hij op het congres in Insbrück een meerderheid had behaald binnen de partij. De partij had net deelgenomen aan de regering en had na heel wat interne strubbelingen komaf gemaakt met een oude groep van rechtse liberalen. Haider voerde een pure oppositie-campagne, ook al was die oppositie dan gericht tegen een regering waarin zijn eigen partij zat! De harde oppositiecampagne deed de FPÖ dat jaar groeien tot 9,7%.

Nu wil Haider blijbkaar hetzelfde trukje overdoen. Doelbewust hield hij wat afstand van de regering om zich niet te verbranden en nu offert hij zonder problemen zijn ministers en nauwe medestanders op om opnieuw met een anti-establishment populisme naar de kiezer te trekken.

[Thomas Hx]

Oorspronkelijk geplaatst door GC

De Oostenrijkse coalitie van FPÖ en ÖVP (christen-democraten) loopt op zijn laatste benen. Intussen zijn reeds verschillende FPÖ-ministers afgetreden waardoor schijnbaar de verdeeldheid binnen de FPÖ van Jörg Haider een hoogtepunt bereikt.

Haider probeerde de tanende populariteit van de FPÖ op te krikken door zich uit te spreken voor belastingsverlagingen. De besparingspolitiek die de ministers voeren, maakte gezien de kosten voor de overstromingen dat er geen ruimte was voor zo'n belastingsverlagingen.

De discussie over die belastingsverlaging is wellicht slechts het middel dat gebruikt wordt door Haider om ondanks regeringsdeelname zichzelf een anti-establishment imago aan te meten. Daartoe heeft hij zich steeds op de achtergrond gehouden in de regering en trok hij zich formeel zelfs terug uit de nationale politiek. Wat uiteraard een illusie was.

Door zichzelf een 'onafhankelijke' positie aan te meten tegenover de regering waaraan zijn partij deelnam, heeft hij een herhaling van het scenario van 1986 steeds ingecalculeerd. In 1986 nam Haider voor het eerst de verkiezingscampagne van de FPÖ in handen nadat hij op het congres in Insbrück een meerderheid had behaald binnen de partij. De partij had net deelgenomen aan de regering en had na heel wat interne strubbelingen komaf gemaakt met een oude groep van rechtse liberalen. Haider voerde een pure oppositie-campagne, ook al was die oppositie dan gericht tegen een regering waarin zijn eigen partij zat! De harde oppositiecampagne deed de FPÖ dat jaar groeien tot 9,7%.

Nu wil Haider blijbkaar hetzelfde trukje overdoen. Doelbewust hield hij wat afstand van de regering om zich niet te verbranden en nu offert hij zonder problemen zijn ministers en nauwe medestanders op om opnieuw met een anti-establishment populisme naar de kiezer te trekken.

hopelijk loopt het zo hier niet met het vlaams blok!

Thomas

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door GC

Doelbewust hield hij wat afstand van de regering om zich niet te verbranden en nu offert hij zonder problemen zijn ministers en nauwe medestanders op om opnieuw met een anti-establishment populisme naar de kiezer te trekken.

Hier wordt duidelijk een loopje genomen met de feiten zoals ze zich voor hebben gedaan. Zodra duidelijk werd dat de FPÖ-ministers onder de zware druk van hun machtige coalitiepartners veel water in hun wijn begonnen te doen en een eigen koers gingen varen los van het partijprogramma, was Haider er als de eerste bij om zware kritiek te uiten. Wie het afgelopen jaar een beetje de op- en neergang in de Oostenrijkse politiek volgde, heeft dit vastgesteld. Naarmate deze FPÖ-ministers eerder aan machtspolitiek begonnen te doen dan de uitvoering van de voorgestelde punten, schaamde Haider zich niet dit aan de kaak te stellen. Zo werd een tweespalt in de partij duidelijk: tussen enerzijds enkele hogere partijkaders (waaronder secretaris en huidige voorzitster) en ministerposten uitoefende politici enerzijds, en een grote groep plaatselijke politici, parlementsleden van de FPÖ en de militanten van de partij. Haider heeft zich van in den beginne in dat laatste kant geschaard en doet dit tot op heden nog altijd. Van enig "truukje" of koerswisseling is bij hem juist geen sprake, wel bij een aantal FPÖ-ministers.