Hegel filosofie van het recht.

[harriechristus]

§ 243
Wenn die bürgerliche Gesellschaft sich in ungehinderter Wirksamkeit befindet, so ist sie innerhalb ihrer selbst in fortschreitender Bevölkerung und Industrie begriffen. – Durch die Verallgemeinerung des Zusammenhangs der Menschen durch ihre Bedürfnisse und der Weisen, die Mittel für diese zu bereiten und herbeizubringen, vermehrt sich die Anhäufung der Reichtümer – denn aus dieser gedoppelten Allgemeinheit wird der größte Gewinn gezogen – auf der einen Seite, wie auf der ändern Seite die Vereinzelung und Beschränktheit der besonderen Arbeit und damit die Abhängigkeit und Not der an diese Arbeit gebundenen Klasse, womit die Unfähigkeit der Empfindung und des Genusses der weiteren Freiheiten und besonders der geistigen Vorteile der bürgerlichen Gesellschaft zusammenhängt.

§ 243
Wanneer de burgerlijke samenleving ongehinderd actief is, is zij in zichzelf bezig met het bevorderen van de bevolking en de industrie. - Door de veralgemening van de verbinding tussen mensen door middel van hun behoeften en de manieren om de middelen voor hen klaar te maken en te voorzien, neemt de accumulatie van rijkdom toe - omdat uit deze dubbele algemeenheid de grootste winst wordt gehaald - enerzijds, zoals anderzijds het isolement en de beperking van speciaal werk en daarmee de afhankelijkheid en ontbering van de klasse* die aan dit werk verbonden is, waarmee het onvermogen om de verdere vrijheden en vooral de intellectuele voordelen van de burgerlijke samenleving te voelen en te genieten, verbonden is.

*Hegel neemt het al op voor de arbeiders klasse.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

§ 243
Wenn die bürgerliche Gesellschaft sich in ungehinderter Wirksamkeit befindet, so ist sie innerhalb ihrer selbst in fortschreitender Bevölkerung und Industrie begriffen. – Durch die Verallgemeinerung des Zusammenhangs der Menschen durch ihre Bedürfnisse und der Weisen, die Mittel für diese zu bereiten und herbeizubringen, vermehrt sich die Anhäufung der Reichtümer – denn aus dieser gedoppelten Allgemeinheit wird der größte Gewinn gezogen – auf der einen Seite, wie auf der ändern Seite die Vereinzelung und Beschränktheit der besonderen Arbeit und damit die Abhängigkeit und Not der an diese Arbeit gebundenen Klasse, womit die Unfähigkeit der Empfindung und des Genusses der weiteren Freiheiten und besonders der geistigen Vorteile der bürgerlichen Gesellschaft zusammenhängt.

§ 243
Wanneer de burgerlijke samenleving ongehinderd actief is, is zij in zichzelf bezig met het bevorderen van de bevolking en de industrie. - Door de veralgemening van de verbinding tussen mensen door middel van hun behoeften en de manieren om de middelen voor hen klaar te maken en te voorzien, neemt de accumulatie van rijkdom toe - omdat uit deze dubbele algemeenheid de grootste winst wordt gehaald - enerzijds, zoals anderzijds het isolement en de beperking van speciaal werk en daarmee de afhankelijkheid en ontbering van de klasse* die aan dit werk verbonden is, waarmee het onvermogen om de verdere vrijheden en vooral de intellectuele voordelen van de burgerlijke samenleving te voelen en te genieten, verbonden is.

*Hegel neemt het al op voor de arbeiders klasse.

2. De dialectiek, logica van de beweging

Omdat elk bestaan gekarakteriseerd schijnt te worden door een universele beweging, moeten er gemeenschappelijke trekken te vinden zijn tussen de beweging van de materie (natuur), van de menselijke maatschappij en van onze kennis (de wetenschap, de menselijke geest). De materialistische dialectiek van Marx en Engels zegt in staat te zijn die gemeenschappelijke trekken van de universele beweging bloot te leggen.

De dialectiek, of logica van de beweging, manifesteert zich dus op drie vlakken:

1. de dialectiek van de natuur, een volledig objectieve dialectiek, d.w.z. onafhankelijk van het bestaan van projecten, bedoelingen of motieven van de mens, en die niet rechtstreeks inwerkt op de geschiedenis van de mens. Dit sluit niet uit dat, met de ontwikkeling van de productiekrachten, de mensheid de natuurkrachten kan aanwenden om zijn milieu te veranderen.

2. de dialectiek van de geschiedenis, aanvankelijk grotendeels objectief, maar waarin de opkomst van het project van het proletariaat, de maatschappij opnieuw op te bouwen volgens een vooraf opgesteld programma, een revolutionaire wending betekent, zelfs als de uitwerking en verwezenlijking van dat project gebonden is aan materiële voorwaarden die objectief zijn, vooraf bestonden en onafhankelijk zijn van de wil van de mensen.

3. de dialectiek van de kennis (van de menselijke gedachte), die dé object-subject dialectiek bij uitstek is, gevolg van een constante wisselwerking tussen voorwerpen (objecten) die moeten gekend worden en de actie van de personen (onderwerpen, subjecten) die trachten die objecten te leren kennen, en die bepaald worden door hun maatschappelijke toestand, de middelen tot onderzoek waarover zij beschikken — zowel werkinstrumenten als concepten — de omvorming van die middelen door de heersende maatschappelijke activiteit, enz.

https://www.marxists.org/nederlands/...leiding/16.htm

[harriechristus]

1 - De dialectiek van de beweging is die van de eenheid van Zijn en Niets als Worden.

2 - Die van de natuur is die van vol en leeg tot de beweging van de atomen en verder de aantrekkingskracht en afstootkracht tot de cirkelbeweging in middelpunt zoekende en middelpunt vliedende kracht.

3 - En die van de mensheid ten tijde van Hegel en Marx als die van het individu naar de massa, als van de hogere klasse naar de lagere sociale klasse als van rijkdom (het bezit van de productiemiddelen) naar de arme mensen.

Maar Marx is hier blijven steken in de dictatuur van het proletariaat en mist de synthese van de democratie voor zowel het liberalisme als het socialisme beide.

Die hogere synthese is ook een aparte werkelijkheid in de goden van mijn atoomtheorie.
In de naam van de Vader (de sociale goden als oneindige veelheid), de Zoon als individu en de eenheid van beiden als WIJ.
Het is de eenheid van het WIJ die ook voor de wereld geldt.

[harriechristus]

§ 244 Das Herabsinken einer großen Masse unter das Maß einer gewissen Subsistenzweise, die sich von selbst als die für ein Mitglied der Gesellschaft notwendige reguliert – und damit zum Verluste des Gefühls des Rechts, der Rechtlichkeit und der Ehre, durch eigene Tätigkeit und Arbeit zu bestehen –, bringt die Erzeugung des Pöbels hervor, die hinwiederum zugleich die größere Leichtigkeit, unverhältnismäßige Reichtümer in wenige Hände zu konzentrieren, mit sich führt.

Vertaling van Google:

§ 244 Het zinken van een grote massa onder het niveau van een bepaalde bestaanswijze, die zichzelf reguleert als noodzakelijk voor een lid van de samenleving – en zo leidt tot het verlies van het gevoel van recht, legitimiteit en eer om te bestaan ??via de eigen activiteit en werk - zorgt voor de creatie van de menigte, wat op zijn beurt het grotere gemak met zich meebrengt om onevenredige rijkdommen in een paar handen te concentreren.

Ook toen was er al sprake van grote rijkdom en grote armoede waar Hegel het hier over heeft, nog voor Marx het Kapitaal schreef, en welks probleem ondanks het communisme en socialisme nog steeds niet is opgelost, ook niet in de rijke landen.

[harriechristus]

§ 245 Wird der reicheren Klasse die direkte Last aufgelegt, oder es wären in anderem öffentlichen Eigentum (reichen Hospitälern, Stiftungen, Klöstern) die direkten Mittel vorhanden, die der Armut zugehende Masse auf dem Stande ihrer ordentlichen Lebensweise zu erhalten, so würde die Subsistenz der Bedürftigen gesichert, ohne durch die Arbeit vermittelt zu sein, was gegen das Prinzip der bürgerlichen Gesellschaft und des Gefühls ihrer Individuen von ihrer Selbständigkeit und Ehre wäre; oder sie würde durch Arbeit (durch Gelegenheit dazu) vermittelt, so würde die Menge der Produktionen vermehrt, in deren Überfluß und dem Mangel der verhältnismäßigen selbst produktiven Konsumenten gerade das Übel besteht, das auf beide Weisen sich nur vergrößert.

Vertaling Google.

Als de directe last op de rijkere klasse zou worden gelegd, of als de directe middelen beschikbaar zouden zijn in ander openbaar bezit (rijke ziekenhuizen, stichtingen, kloosters) om de massa’s die in armoede vervallen op een levensstandaard te houden, dan zou het levensonderhoud van degenen die in armoede leven de behoefte zou worden gewaarborgd, zonder dat er via werk wordt bemiddeld*, wat in strijd zou zijn met het beginsel van de civiele samenleving en het gevoel van hun onafhankelijkheid en eer van de individuen; of het zou bemiddeld worden door werk (door de mogelijkheid om dat te doen), dan zou de hoeveelheid productie vergroot worden, waarvan de overvloed en het gebrek aan relatief zelfproductieve consumenten juist het kwaad zijn dat in beide richtingen alleen maar toeneemt.**

*Zonder dat arbeid per se verplicht is.
En de plicht tot arbeid zou als tegendeel het recht op arbeid moeten hebben.

**Arbeid en productiviteit met mate en tevens zorg voor de armen in de vorm van sociale wetten dan behoeft de tegenstelling rijk en arm niet bovenmatig toe te nemen, zoals nu in de westerse wereld gebeurt.
Ook op wereldschaal.
Het is de begeerte naar rijkdom die de mens niet kan beheersen.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

....

Maar Marx is hier blijven steken in de dictatuur van het proletariaat en mist de synthese van de democratie voor zowel het liberalisme als het socialisme beide. *1)

Die hogere synthese is ook een aparte werkelijkheid in de goden van mijn atoomtheorie.
In de naam van de Vader (de sociale goden als oneindige veelheid), de Zoon als individu en de eenheid van beiden als WIJ.
Het is de eenheid van het WIJ die ook voor de wereld geldt. *2)

1. Het liberalisme en socialisme gaan niet samen. Een van beiden zal de ander tolereren en onderdrukken.

2. De eenheid van sociale goden/individuen in wij, die je hier poneert, is fictie. Een dergelijke eenheid wordt allen ervaren als de socialistische veelheid van individuen een bedreiging ondergaan en zich verweert. De individuen incorporeren, of verinnerlijken de kwestie, en delen de trots over de afwending van de bedreiging. Daarna beconcureren ze elkaar weer en moeten ze elkaar in de gaten houden. De eenheid van wij voor de wereld ken ik niet. Fictie.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

§ 244 Das Herabsinken einer großen Masse unter das Maß einer gewissen Subsistenzweise, die sich von selbst als die für ein Mitglied der Gesellschaft notwendige reguliert – und damit zum Verluste des Gefühls des Rechts, der Rechtlichkeit und der Ehre, durch eigene Tätigkeit und Arbeit zu bestehen –, bringt die Erzeugung des Pöbels hervor, die hinwiederum zugleich die größere Leichtigkeit, unverhältnismäßige Reichtümer in wenige Hände zu konzentrieren, mit sich führt.

Vertaling van Google:

§ 244 Het zinken van een grote massa onder het niveau van een bepaalde bestaanswijze *1), die zichzelf reguleert als noodzakelijk voor een lid van de samenleving – en zo leidt tot het verlies van het gevoel van recht, legitimiteit en eer om te bestaan ??via de eigen activiteit en werk *2) - zorgt voor de creatie van de menigte, wat op zijn beurt het grotere gemak met zich meebrengt om onevenredige rijkdommen in een paar handen te concentreren.

Ook toen was er al sprake van grote rijkdom en grote armoede waar Hegel het hier over heeft, nog voor Marx het Kapitaal schreef, en welks probleem ondanks het communisme en socialisme nog steeds niet is opgelost, ook niet in de rijke landen.

1. Ik denk dat Hegel bedoeld "onder een bepaald / redelijk / minimum bestaansniveau". Dat past beter op wat daarna volgt.

2. Hier vertaal ik: "... om door eigen arbeid in zijn levensonderhoud te voorzien".

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

1. Het liberalisme en socialisme gaan niet samen. Een van beiden zal de ander tolereren en onderdrukken.

Zij gaan samen in de democratie en mijn atoomtheorie.

2. De eenheid van sociale goden/individuen in wij, die je hier poneert, is fictie.

Het is de waarheid voor de toekomst van onze planeet.

Een dergelijke eenheid wordt allen ervaren als de socialistische veelheid van individuen een bedreiging ondergaan en zich verweert. De individuen incorporeren, of verinnerlijken de kwestie, en delen de trots over de afwending van de bedreiging. Daarna beconcureren ze elkaar weer en moeten ze elkaar in de gaten houden. De eenheid van wij voor de wereld ken ik niet. Fictie.

De moderne mens kent de waarheid nog niet die komen gaat.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

1. Ik denk dat Hegel bedoeld "onder een bepaald / redelijk / minimum bestaansniveau". Dat past beter op wat daarna volgt.

Je hebt er alleen twee extra woordjes aan toegevoegd om het nog extra duidelijk te maken.
Hegel zal je dankbaar wezen.
Maar wat overdadig wordt het dan wel.

2. Hier vertaal ik: "... om door eigen arbeid in zijn levensonderhoud te voorzien".

Mooi, dat mag ook.