Transfers zijn verminderd?

[andev]

De uitgavenverschillen werden kleiner, de transfers niet.


...
De gespecialiseerde cijferaars van de Vlaamse Beweging - het Aktiekomitee Vlaamse Sociale Zekerheid, AK-VSZ - zetten zich aan het rekenen. Gui Celen, Eric Ponette en Herman Deweerdt blijven met ongeloof naar de nieuwe Riziv-cijfers kijken. Ze stroken niet met hun ervaringen in het veld. Maar bewijzen van de onjuistheid ervan, zijn er niet.

Ze nuanceren de cijfers wel. De uitgavenverschillen verkleinen vooral voor Brussel; voor Wallonië stagneren ze.

Belangrijk vinden ze ook dat het enkel gaat om de uitgaven voor geneeskundige verzorging, de ziektekosten. De uitkeringen voor ziekte-afwezigheden op het werk en voor invaliditeit, blijven in Wallonië en Brussel een kwart hoger liggen dan in Vlaanderen.

Bovenal gaan de transfers niet enkel over de uitgaven, maar ook over de inkomsten, de sociale bijdragen die vanuit de drie landsdelen betaald worden. Vanuit Vlaanderen (zie grafieken) worden veel meer bijdragen betaald dan vanuit de andere regio's.

Per inwoner wordt vanuit Vlaanderen 173 euro meer aan bijdragen betaald dan er per Vlaming uitgegeven wordt. In Wallonië is dat net omgekeerd (171 euro minder bijdragen dan uitgaven). Voor Brussel is het verschil zelfs nog groter: er wordt 493 euro per inwoner minder betaald dan er uitgegeven wordt. De totale transfers zijn dus niet weg en ze zijn niet afgenomen maar toegenomen, besluit het AK-VSZ.

Het rekende dit om naar totaalbedragen. In 1999 stroomde 1,086 miljard euro via de ziekteverzekering van Vlaanderen naar de andere gewesten (635 miljoen euro naar Wallonië en 466 miljoen euro naar Brussel). Vandaag (2005) transfereert Vlaanderen via de ziekteverzekering 1,414 miljard euro, waarvan 755 miljoen euro naar Wallonië gaat en 659 miljoen euro naar Brussel.

Dat heeft vooral te maken met de lage werkzaamheidsgraad in Wallonië en Brussel, zegt AK-VSZ. Het comité beklemtoont dat Vlaanderen best solidair wil blijven met Wallonië en Brussel. Daarover moet worden onderhandeld. Maar hun activiteitsgraad moet dringend omhoog.

Het gaat er ons in de eerste plaats om dat de deelstaten verantwoordelijkheid moeten dragen. Wij zijn er zeker van dat dan betere beslissingen genomen worden dan in de huidige situatie. Zij kunnen dan eigen beleidsklemtonen leggen. En ze voelen de gevolgen van hun opties dan rechtstreeks in de eigen portemonnee, luidt de redenering.


Guy Tegenbos / de Standaard 080507


Goochelen met cijfers is er altijd bij voor wie zijn gelijk wil bewijzen... of bepaalde zaken in de doofpot steken...
In ieder geval, de transfers naar onze Waalse vrienden zo maar voor de eeuwigheid in stand houden zoals ze dat gewoon zijn is gewoon te gek!
Wie beweert dat er geen profitariaat en politiek georganiseerde hangmatbeleid te vinden is in Wallonië moet toch een beetje van slechte wil zijn...
Treffend ook was hoe Di Rupo zich geroepen voelde om Ségolène te steunen in haar kiesstrijd voor h�*�*r linkse gedoe. Hij is alvast van een kale reis thuisgekomen en zal het verder wel alleen rooien in zijn PS-profitariaatsstaat.
Zoals al meermaals aangehaald, er zijn nog streken in Europa die het de laatste decennia economisch zwaar te verduren hadden, maar bijna allen zijn ondertussen weer het dal gekropen. Wallonië blijft echter maar aanmodderen, spijts beloftes, grootspraak, arrogantie, Marshallplan en noem maar op. Het enige waar ze naar uitkijken is dat alles gewoon blijft zoals het is, en laat de Vlamingen maar de rekening betalen.
Hun politiekers, velen toch, verdienen blijkbaar goed hun brood met al hun "magouilles"... Het gaat hier dan ook vooral over hen, niet over de man in de straat die dikwijls toch geen vat kan hebben op de situatie.