Politics.be Registreren kan je hier.
Problemen met registreren of reageren op de berichten?
Een verloren wachtwoord?
Gelieve een mail te zenden naar [email protected] met vermelding van je gebruikersnaam.

Ga terug   Politics.be > Diverse > Over koetjes en kalfjes...
Registreer FAQForumreglement Ledenlijst Markeer forums als gelezen

Over koetjes en kalfjes... Op verzoek van de gebruikers van dit forum: een hoekje waarin je over vanalles en nog wat kan praten... De boog moet namelijk niet altijd gespannen staan hé.

Antwoord
 
Discussietools
Oud 15 februari 2003, 04:08   #1
Duym
Minister
 
Duym's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 16 september 2002
Locatie: Antwerpen
Berichten: 3.496
Standaard

WOEDE EN TROTS

"Er zijn momenten in het leven, waarop zwijgen een fout is en spreken een plicht, een burgerlijke plicht, een morele uitdaging, een bevel waaraan men zich niet mag onttrekken." (Oriana Fallaci)

De linkse Italiaanse schrijfster Oriana Fallaci heeft met haar jongste boek voor een hevige controverse gezorgd. 'La Rabbia e l'Orgoglio', in het Nederlands vertaald onder de titel 'De Woede en de Trots', wordt door de weldenkende critici afgedaan als een racistisch schotschrift. In Frankrijk probeert de Mrap (Mouvement contre le racisme et pour l'amitié entre les peuples) de Franse vertaling zelfs te doen verbieden. Voor Fallaci komt die tegenstand niet onverwacht. Ze anticipeert er op in haar boek en noemt de critici onverbloemd "lafaards". Haar boek is zelfs aan hen gericht. Aan al diegenen in het Westen die "meeheulen met de islam en de waarheid niet onder ogen durven zien".

Nochtans is Oriana Fallaci niet om het even wie, dat schreven we hier enkele maanden geleden al. De Italiaanse schrijfster die in New York woont en op 11 september zovele onschuldige mensen voor haar ogen heeft zien sterven, is zowat het geweten van de Italiaanse linkerzijde. Van de niet-communistische linkerzijde, want aan het communisme heeft Oriana Fallaci nooit enige toegeving gedaan. Zij is niet het type dat de hamer en de sikkel verkiest boven de bokshandschoen. Want er zijn twee soorten fascisten, schrijft ze in haar boek: de fascisten en de antifascisten. Iemand als zij die op haar 14 jaar in het verzet tegen Mussolini stond en wier vader gemarteld werd, heeft het recht om te spreken. Zij heeft het recht om de antifascistische "parasieten" met de vinger te wijzen, al die linkse intellectuelen die vroeger aan de voeten lagen van Pol Pot en Khomeiny. .

Geen excuses

Die vroegere linkse ikoon schrijft nu dat de potentiële islamterroristen geen kleine fanatieke minderheid zijn, maar dat ze met miljoenen rondlopen in het Westen, in Europa en de Verenigde Staten. Oriana Fallaci, de atheïste, de ongelovige, bekritiseert de paus wanneer deze "aan de zonen van Allah vergiffenis vraagt voor de kruistochten die het Heilig Graf wilden heroveren". Wij moeten niet op onze knieën liggen: "Hebben de zonen van Allah ooit vergiffenis gevraagd omdat zij het Heilig Graf bezet hadden? Hebben ze ooit vergiffenis gevraagd omdat ze gedurende meer dan acht eeuwen het Iberisch schiereiland onder de knoet hebben gehouden? Heel Portugal en drie vierde van Spanje, zodanig zelfs dat als Isabella van Castilië en Ferdinand van Aragon hen niet verjaagd hadden, de mensen vandaag Arabisch zouden spreken in Portugal?" Fallaci zegt dat ze de paus niet meer kan volgen wanneer deze, na het communisme op de knieën te hebben gedwongen, "sympathiseert met vijanden die duizend keer erger zijn dan Stalin". Om dezelfde reden krijgt Berlusconi ervan langs. Niet omdat de Italiaanse eerste-minister niet tot dat Italië behoort dat haar hart doet branden. Dat is bijzaak. Een auteur van haar kaliber kán gewoon geen sympathie voelen voor een dergelijk miljardair. Toch, zo schrijft ze, had de 'Cavaliere' gelijk om onze cultuur superieur te vinden. Maar veel meer nog had hij ongelijk om daarna terug te krabbelen, aldus Fallaci. Hij had ongelijk om zoals de paus zijn excuses aan te bieden.

Oriana Fallaci heeft gesproken met haar ziel, met soms wel een taalgebruik dat we niet het onze kunnen noemen. Provocatief, op en over het randje. Men merkt dat zeker op de pagina's waar ze het over de immigratie als maatschappelijk fenomeen heeft. Een immigratie waar deze grote figuur van de Italiaanse linkerzijde en van het Italiaans antifascisme niet van wil weten, omdat het er een is van personen die onze manier van leven willen veranderen: "Want in plaats van klokken krijgen we de muezzin. In plaats van minirokjes krijgen we de chador. In plaats van cognac krijgen we kamelenmelk. (...) Ik zeg u dat er bij ons geen plaats is voor de kreten van de muezzin, voor minaretten en voor die verdomde sluiers. En zelfs als er plaats was zou ik ze hen nog niet geven, want dat zou erop neerkomen dat we Dante Alighieri, Leonardo da Vinci, Michelangelo, Raffael, de Renaissance, de Verlichting, de Italiaanse eenwording, de Vrijheid en de Democratie die we met zoveel moeite veroverd hebben, overboord gooien."

Een beetje tegen de verwachtingen in verscheen onlangs toch een Nederlandse vertaling, die zelfs overal te koop is. Wie dus het onverbloemde hekelschrift van Fallaci wil lezen, spoede zich naar de boekhandel.


Oriana Fallaci, De kreet van Fallaci.
Duym is offline   Met citaat antwoorden
Oud 15 februari 2003, 04:10   #2
Duym
Minister
 
Duym's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 16 september 2002
Locatie: Antwerpen
Berichten: 3.496
Standaard

EUROPA ZONDER IDENTITEIT

"In een multiculturele maatschappij bestaan er geen bindende waarden van een modelcultuur, maar zijn er slechts naast elkaar levende mensen die als het ware in groep elk op een kluitje zitten, dus feitelijk een verzameling etnische getto's. Dat Europa zou dan een waardeneutraal woongebied zijn, zonder eigen identiteit." (Basam Tibi)

Twijfelen aan de dogma's van de multiculturele kerk is niet zonder gevaar. Pim Fortuyn werd ervoor gedemoniseerd en later vakkundig uit de weg geruimd, het Vlaams Blok wegens een opiniemisdrijf voor de rechtbank gesleurd. Verzet tegen de multiculturele gedachte wordt 'ondemocratisch' of 'racistisch' genoemd, meteen gelijk gesteld aan een oproep tot etnische zuivering of een pleidooi voor een monocultureel Vlaanderen, op 'arische' leest geschoeid en bevolkt met blonde, blauwogige germanen ... Die intellectuele oneerlijkheid en karikaturale kwaadwilligheid maken tot op heden elk rationeel debat over de multiculturele samenleving onmogelijk. Maar een open maatschappelijk debat is dan ook het laatste wat de voorstanders van die multiculturele droomwereld wensen.

Mislukte integratie

Bassam Tibi, een grote onbekende in ons land, verwierf in Duitsland naam door spraakmakende en provocerende artikels over de islam en de integratie. De politiek correcte opiniemakers hebben aan Tibi een lastige klant, want hij weet tenminste waarover hij spreekt. En zijn betoog laat zich niet zo makkelijk als 'racistische toogpraat' onder de mat borstelen, want Tibi is een islamiet, een tot Duitser genaturaliseerde Syriër wiens wieg in Damascus stond. Met zijn boek 'Europa zonder identiteit - De crisis van de multiculturele samenleving' werpt de politicoloog een knuppel in het multiculturele hoenderhok. De integratie is mislukt, aldus Tibi. Net na de tweede wereldoorlog woonden er in Europa nauwelijks een miljoen moslims. In 1998 waren dat er al meer dan 15 miljoen. Die bevolkingsgroep zal zich in de eerste decennia van het nieuwe millennium verdubbelen of zelfs verdrievoudigen: "Een kruitvat." Of Europa gevrijwaard blijft van een Bosnisch doemscenario hangt af van de vraag of wij er in slagen de moslims te integreren. Maar de vooruitzichten voorspellen weinig goeds. "De multiculturele samenleving is verre van idyllisch en de multiculturele illusies spatten als zeepbellen uiteen als het om de échte problemen gaat."

Cultuurrelativisme

Bassam Tibi haalt zwaar uit naar het cultuurrelativisme dat opgang maakt in Europa en dat blind uitgaat van de gelijkheid van mensen en culturen. Alsof onze democratische waarden niet verkiesbaar zijn boven de ideeën van 'pre-moderne', autoritaire culturen. "De Europese zelfverloochening leidt tot zelf-haat, wekt medelijden maar ook afkeer en verachting op", schrijft Tibi die de voorstanders van de multiculturele gedachte een gevaarlijke "combinatie van domheid en verwijtbare onwetendheid" toeschrijft, én een hoge mate van onverdraagzaamheid! Hij ergert zich mateloos aan een verkeerd begrepen tolerantie die ervoor zorgt dat de islamitische sluier als wervend symbool van de oprukkende islamisering geaccepteerd wordt en dat "Algerijnse fundamentalisten die duizenden vrouwen en kinderen vermoord hebben, zomaar asiel krijgen in het westen" waar ze hun islamitisch missioneringswerk ongestoord kunnen verder zetten. Hij spuwt op de dictatuur van de politieke correctheid en "het inflatoire gebruik van tot holle leuzen gedegradeerde begrippen als 'rechts-extremisme', 'racisme' en 'vreemdelingenhaat" en op de denkverboden van de linkse opiniemakers. Zij zijn de uitvinders van het multiculturalisme.

Linkse ideologie

Bassam Tibi hekelt vandaag de marxisten waarmee hij in mei '68 zélf nog op de barricaden stond: "De dagdromers en wereldvreemde ideologen van de jaren zestig hebben de afgezaagde en utopische leuzen van weleer over een klassenloze maatschappij verwisseld voor die van een multiculturele gemeenschap. Dat is hun afrekening met de westerse waarden. Hun lang verwachte revolutie tegen het gehate systeem is uitgebleven, hier en in de Derde Wereld. En nu moeten wij buitenlanders tot handlangers gemaakt worden om hun uiteengespatte dromen alsnog te verwezenlijken en het door hen verfoeide systeem op zijn grondvesten te laten schudden." U begrijpt meteen dat Tibi niet op veel sympathie moet rekenen bij zijn voormalige strijdmakkers.

Leitcultur

Bassam Tibi houdt Europa een spiegel voor en wat hij laat zien stemt niet tot vrolijkheid. Tibi pleit voor een 'euro-islam' die de Europese identiteit accepteert en respecteert en die de westerse waarden en normen deelt. Voor een Europese model- of 'leitcultur'. Voor een dialoog zonder taboes. Daarvoor is politieke moed nodig en "dienen we de censuur van de politieke correctheid en de goedkope triviale moraal naast ons neer te leggen en de échte problemen op te lossen. Dat betekent bovenal dat we het beestje bij naam moeten noemen." Dat laatste doet Tibi in elk geval met verf. "Integratie is alleen mogelijk", nog steeds volgens Bassam Tibi, "als we de multiculturele gedachte begraven." Dat deze sterke aanklacht tegen de multiculturele samenleving en zo'n vurig pleidooi voor de Europese identiteit uit de pen van een 'allochtoon" moet komen, geeft te denken maar luidt misschien ook een kentering in. Rechts kan in Tibi een waardig bondgenoot vinden in de strijd voor onze Europese eigenheid, voor onze waarden en normen. Warm aanbevolen!


Tibi, Bassam. Europa zonder identiteit. De crisis van de multiculturele samenleving. Deltas. S.l., 2000. 287 blz. - ISBN 902437538X
Duym is offline   Met citaat antwoorden
Oud 15 februari 2003, 04:12   #3
Duym
Minister
 
Duym's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 16 september 2002
Locatie: Antwerpen
Berichten: 3.496
Standaard

POLITIEK NIET CORRECT

Voor het eerst verscheen in Vlaanderen een boek over de plaag van de politieke correctheid. Auteurs zijn Gust De Meyer, hoogleraar aan de universiteit van Leuven, en reclame-adviseur Wim Schamp. Schamp ontwierp al campagnes voor zowat alle traditionele partijen in Vlaanderen, en kent het politieke wereldje door en door. Zijn regelmatige columns op de webstek politicsinfo.net weerspiegelden al enige tijd een groeiende onvrede met het onverdraagzame sfeertje van de politieke correctheid, die hij nu in dit boek "een kanker met uitzaaiingen naar alle gremia van de samenleving" noemt. Voor hem is Pim Fortuyn het slachtoffer geworden van een klimaat dat de jongste jaren in heel Europa zorgvuldig is opgebouwd, en dat sterk lijkt op het McCarthyisme in de Verenigde Staten van de jaren '50 - zij het dat de onverdraagzaamheid nu 'progressief' is.

Terecht stipt Schamp aan dat de politieke correctheid haar wortels vooral in mei '68 heeft. Hij beschrijft hoe de zogenaamde rebellen van toen volwassen zijn geworden, en leidende posities verwierven in alle mogelijke sectoren van de maatschappij. "Het is verboden te verbieden" luidde het in 1968, maar tegenwoordig is het geheven vingertje eerder regel dan uitzondering. De 68'ers huldigen nog altijd een totale permissiviteit inzake drugs en alle mogelijke 'alternatieve' levenswijzen, maar op heel wat andere vlakken organiseerden ze nieuwe vormen van intolerantie. Deze onverdraagzaamheid viseert niet alleen politieke categorieën zoals vermeende racisten, aldus Schamp, maar ook bijvoorbeeld rokers en autobestuurders.

Schamp komt echt goed op gang wanneer hij de politiek correcte liefde voor allochtonen in het vizier neemt. "Het is een blinde liefde, waarbij de minnaar gewillig de ogen sluit voor een aantal rechtsprincipes die sinds de Franse Revolutie de hoeksteen vormen van de West-Europese democratie. Gelijkheid van man en vrouw? Ja, maar dan alleen voor autochtonen. Allochtonen hebben wat dat betreft een 'andere cultuur', en die moeten wij respecteren, zeker in het licht van de koloniale schuld die wij ten opzichte van deze bevolkingsgroepen nog te vereffenen hebben. Gedwongen huwelijken, kunstmatige gezinsverenigingen? Vervelende vraag, maar gezien de 'culturele eigenheden' heeft het Westen ook hier niet de wijsheid in pacht. Allochtone jongens die autochtone meisjes lastig vallen in cafés en discotheken? Meneer, bent u soms een racist?".

Als besluit van zijn betoog waarschuwt Schamp ervoor dat de in de verdediging gedrongen politieke correctheid de gedaante van haar tegendeel probeert aan te nemen, en haar oorspronkelijke tegenstanders uitgerekend als "nieuwe politieke correcten" tracht te brandmerken. Deze waarschuwing is niet zonder voorwerp, want het is min of meer wat in de bijdrage van Gust De Meyer gebeurt. De Meyer gaat namelijk volledig uit de bocht wanneer hij naast de gewone (linkse) politieke correctheid ook een "behoudsgezind correcte" stroming meent te ontwaren in de vorm van het Vlaams Blok. Om dat te staven raakt hij in feite niet verder dan het Vlaams Blok te verwijten dat het vervalt in een bloed-en-bodemretoriek en "allochtonen zonder uitzondering criminelen noemt". Verder heet het dat het Vlaams Blok het Arische ras als alleen zaligmakend beschouwt. De lezer mag wel niet vernemen waarop dat soort beweringen gebaseerd zijn. Men moet niet noodzakelijk een aanhanger van het Vlaams Blok zijn om zich te kanten tegen de politieke correctheid, maar het mikpunt bij uitstek van de politieke correctheid op één lijn plaatsen met de politieke correctheid zelf, is wel nogal kras. Ook merkwaardig is de liefde voor de "Belgische cultuur" (sic) waartoe De Meyer zich plots - en ongevraagd - bekent. Verder laat het gebruik van terminologie als "de democratische partijen" vermoeden dat de politieke incorrectheid van Gust De Meyer nogal wat correcte kantjes heeft, die het gros van zijn betoog enigszins ondermijnen.

Dit boek kent een aantal schoonheidsfoutjes: hier en daar nogal slordig taalgebruik, een paar overlappingen ook, maar toch is het aan te bevelen. Niet alleen omdat het de eerste keer is dat er in de Vlaamse boekhandels een dergelijk werkje aangeboden wordt. Vooral het stuk van Wim Schamp leest als een trein. De bijdrage van De Meyer is academischer opgevat; vooral de ontleding van het politiek correcte taalgebruik loont de moeite. Wie enigszins vertrouwd is met de bestaande (veelal Amerikaanse, maar ook bijvoorbeeld Nederlandse) literatuur inzake politieke correctheid zal hier weinig nieuwe inzichten ontdekken, maar als inleiding tot de materie is dit boek zeker geschikt.


Gust De Meyer en Wim Schamp, Politiek niet correct, Cover Books.
Duym is offline   Met citaat antwoorden
Oud 15 februari 2003, 04:13   #4
Duym
Minister
 
Duym's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 16 september 2002
Locatie: Antwerpen
Berichten: 3.496
Standaard

DE MILJOENEN VAN DE MORGEN

Een mens zou denken dat het een grap is, maar het staat er zwart op wit: het Vlaams Blok heeft een deel van zijn succes te danken aan de heren die gedurende lange jaren baas waren op de redactie van De Morgen, meer bepaald aan de heer Paul Goossens. U weet het wel, hij is de man die de strijd tegen onze afschuwelijke partij vandaag voert vanuit een luxevilla in Toscane waar hij week na week gelijkgezinden uitnodigt om er, genietend van lekkere glazen wijn en succulente hapjes en tussen twee zwempartijen, met hen te overleggen over de beste manier om onze partij de kop in te drukken. Maar als hoofdredacteur van De Morgen had zijn obsessie met het Vlaams Blok een averechts effect. Dat is althans de stelling die Bruno Vanspauwen verkondigt in zijn meeslepend geschreven geschiedenis van de krant waarvan Goossens jaren lang hoofdredacteur was. Het is Goossens geweest, schrijft de auteur, die door zijn drammerige en sectaire linkse stijl alles wat rechts is in Vlaanderen verketterd heeft. Alleen het Vlaams Blok heeft weerwerk geboden tegen deze intellectuele terreur en heeft daar dan ook de vruchten van geplukt. Arme, zielige fanatieke Goossens! Jarenlang spuwen op het Vlaams Blok, miljoenen gemeenschapsgeld wegsmijten aan een voortdurende moddercampagne tegen alles wat naar Vlaams-nationalisme riekt en er dan van beschuldigd worden mee schuldig te zijn aan het succes van uw aartsvijand. Bruno Vanspauwen kan het weten, hij is gedelegeerd bestuurder van het reclamebureau dat jarenlang de promotiecampagnes van Vlaanderens linkse krant heeft in elkaar gestoken. Ik weet niet of het de bedoeling was toen hij aan zijn boek begon, maar zijn verhaal is ontluisterend voor journalistieke linkerzijde in Vlaanderen.

Men moet het boek van Bruno Vanspauwen van de eerste tot de laatste bladzijde lezen om te weten wat voor soort lieden al die journalisten wel zijn die zo graag met opgeheven wijsvinger hun toorn laten blijken wanneer de kiezer 'fout' stemt. De leugens en het redactionele falen van de linkse gazet waren al langer gekend: de moddercampagne tegen notaris X, de spekpater, de rekening in Luxemburg van minister Reynders, de X-dossiers, de fantasieën over de Bende van Nijvel, het liefkozen van linkse terreurregimes in de Derde Wereld, het negationnisme wanneer het over de misdaden van het communisme gaat, de uitgesproken sympathie voor de stalinisten van de Pvda om nog maar te zwijgen over de mythomanie van hun journalisten wanneer ze het over onze partij hebben. Neen, dat wisten we allemaal al, maar Vanspauwen heeft het daar slechts gedeeltelijk over. Wel heeft hij magistraal uiteengezet hoe de interne keuken van De Morgen eruit ziet. Het is de petite histoire die hij schetst, die van de lectuur van dit boek zo een boeiende bezigheid maakt. Het verhaal over de greep die de socialisten op de krant hadden en verloren en over de discussies in de partij om altijd maar nieuwe miljoenen in de zwaar verlieslatende onderneming te steken, wordt gedetailleerd verteld. We zien hoe de mei-achtenzestiger Goossens evolueert tot een kaviaargauchist die na zijn ontslag bij De Morgen per freelance column het loon van een beginnend redacteur krijgt. We zien hoe Yves Desmet van ultra-links VUB-student evolueert tot boezemvriend van miljardair Van Thillo op wiens jacht in de Stille Zuidzee hij zijn vakantie doorbrengt. Het is de eigenste naaste medewerker van diezelfde Van Thillo, Eric Claeys, die de mentaliteit van dit soort journalisten treffend heeft gedefinieerd: "links lullen, en rechts de zakken vullen". Bondiger kan het niet.

Is het wegens die intellectuele hypocrisie dat de Vlamingen vandaag zo weinig vertrouwen in de media hebben? Deels waarschijnlijk wel. Vanspauwen citeert op het einde van zijn boek cijfers van een sociologisch onderzoek van de professoren Marc Elchardus en Wendy Smits. Slechts 20,6 % van de bevolking heeft nog vertrouwen in de pers. Moet dat trouwens verwonderen, als men ziet hoe afhankelijk van alle mogelijke belangengroepen kranten en tijdschriften in dit land geworden zijn? Dat geldt niet alleen De Morgen. Maar het geldt ook voor De Morgen, voor dat "vod" zoals Karel Van Miert placht te zeggen! Een journalist noemt zichzelf o zo graag de waakhond van de democratie, schrijft Vanspauwen, maar werkt tegelijk in loondienst van mediabedrijven met zakelijke belangen. "Pijnlijker nog: soms verwordt hij tot een schoothond van zijn eigen mediabedrijf, en blijft hij maar keffen dat hij een waakhond is". Ik zou daar nog iets aan toevoegen: niet alleen van het bedrijfsleven dat de krant recht houdt met duurbetaalde advertenties is De Morgen een schoothond geworden. Ook van deze paars-groene logeregering wordt geen kwaad woord gezegd. Moet dat trouwens verbazen in dit wereldje waar journalisten, zakenlui en politici elkaar treffen in de loges? Vanspauwen brengt trouwens ergens het verhaal van zo een logebijeenkomst in de tempel van de Loge van het Groot-Oosten. Het was onder leiding van ene... Luc Wallyn die destijds aan een aantal journalisten en collega-logeleden moest komen vertellen dat Claes en Van Miert Goossens beu waren. Ik zeg het u, dit boek bulkt van de pittige details die de lezer duidelijk maken hoe de eerste versie van de krant de dieperik inging en meer dan een half miljard opslorpte, waarvan heel wat gemeenschapsgeld. In naam van de linkse idealen. Onder leiding van Yves Desmet is De Morgen een beetje geld beginnen verdienen. Voor de rest is er niets veranderd. Bruno Vanspauwen noemt zijn boek een verhaal van 'idealen, illusies en geld'. Dat zal wel kloppen, maar hij had het gerust scherper mogen formuleren. De geschiedenis van Vlaanderens linkse krant is ook een verhaal van 'leugens, bedrog, verspilling, hypocrisie en hoogmoed'. Een ander besluit k�*n men niet trekken na lectuur ervan.


Bruno Vanspauwen, De miljoenen van De Morgen, Uitgeverij Van Halewijck.
Duym is offline   Met citaat antwoorden
Oud 18 februari 2003, 00:27   #5
democratsteve
Minister-President
 
democratsteve's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 29 oktober 2002
Locatie: Turkije
Berichten: 4.785
Standaard

Weet je wat ik erg vind Duym?
Fallaci, daar ga ik volledig mee akkoord.
Lees mijn reacties er maar op na, ze staan bol van kritiek op links.
Maar toch word ik door de Blokkers hier steevast uitgemaakt voor communist, bij de minste commentaar op rechts.
Ik ben tegen het VB. NIET vanwege hun vreemdelingenstandpunt, alhoewel ik er ook niet mee akkoord ga. Hun houding t.o.v. sexualiteit, abortus, homo's, cannabis, euthanasie, enz....Daarom ben ik tegen het Blok.
Jij denkt toch ook niet dat bij Fallaci, door haar haat voor die linkse sullen, haar haat tegen rechtse sullen verdwenen is?
__________________
"It is dangerous to be right when the government is wrong" -voltaire-
democratsteve is offline   Met citaat antwoorden
Oud 18 februari 2003, 06:56   #6
Duym
Minister
 
Duym's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 16 september 2002
Locatie: Antwerpen
Berichten: 3.496
Standaard

Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door democratsteve
Weet je wat ik erg vind Duym?
Fallaci, daar ga ik volledig mee akkoord.
Lees mijn reacties er maar op na, ze staan bol van kritiek op links.
Maar toch word ik door de Blokkers hier steevast uitgemaakt voor communist, bij de minste commentaar op rechts.
Ik ben tegen het VB. NIET vanwege hun vreemdelingenstandpunt, alhoewel ik er ook niet mee akkoord ga. Hun houding t.o.v. sexualiteit, abortus, homo's, cannabis, euthanasie, enz....Daarom ben ik tegen het Blok.
Jij denkt toch ook niet dat bij Fallaci, door haar haat voor die linkse sullen, haar haat tegen rechtse sullen verdwenen is?
1. En wat zegt het Vlaams Blok volgens jou over abortus, homo's, cannabis, euthanasie?

2. Zelf vind ik dat men inderdaad in die dingen te anti kan zijn. Ik deel niet alle standpunten hieromtrent, maar een partij waar je voor 95% achtersta is al heel wat nietwaar?
Vanuit de bijbel (2 teksten uit het oude testament die ik moet opzoeken) kan ik aantonen dat een ongeboren leven geen menselijk wezen is. Maar toch zie ik iedere abortus als een mislukking en een ingreep die moet voorkomen worden.
Duym is offline   Met citaat antwoorden
Oud 4 juni 2019, 12:12   #7
IJsboer
Europees Commissaris
 
IJsboer's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 8 juli 2009
Berichten: 7.198
Standaard

Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Duym Bekijk bericht
1. En wat zegt het Vlaams Blok volgens jou over abortus, homo's, cannabis, euthanasie?

2. Zelf vind ik dat men inderdaad in die dingen te anti kan zijn. Ik deel niet alle standpunten hieromtrent, maar een partij waar je voor 95% achtersta is al heel wat nietwaar?
Vanuit de bijbel (2 teksten uit het oude testament die ik moet opzoeken) kan ik aantonen dat een ongeboren leven geen menselijk wezen is. Maar toch zie ik iedere abortus als een mislukking en een ingreep die moet voorkomen worden.
democratsteve laat weten dat hij bijna een antwoord heeft geformuleerd.
__________________
Het probleem met de wereld is dat de lompe mensen vol zelfzekerheid zitten en de slimme mensen vol twijfels.
IJsboer is offline   Met citaat antwoorden
Antwoord


Discussietools

Regels voor berichten
Je mag niet nieuwe discussies starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag niet bijlagen versturen
Je mag niet jouw berichten bewerken

vB-code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit
Forumnavigatie


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 16:04.


Forumsoftware: vBulletin®
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Content copyright ©2002 - 2020, Politics.be