Filosofie als brug tussen religie en wetenschap.

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Gepensioneerde

Opvattingen die een mens heeft voor hij begint te filosoferen. Filosofie is een kritische reflectie op het prefilosofische.

Thanks, het in vraag stellen van aannames die misschien helemaal niet blijken te kloppen na zelfonderzoek. Er zijn er nogal wat, soms ook schrikken wanneer je ze ontdekt/doorziet.

[dewanand]

Oorspronkelijk geplaatst door Gepensioneerde

De doodsangst is de drijvende kracht van de volwassen mens. Hij is bang voor de dood, en houdt zich bezig met voetbal, wielrennen, sigarenbanden of postzegels verzamelen, enz. Door dat te doen moet hij niet denken aan de dood.
Filosofen denken dan wel weer aan de dood, en proberen te bewijzen dat God bestaat of dat het leven zin heeft. Het leven heeft maar één zin: de soort in stand houden. De soort sterft niet zo gemakkelijk uit.
Wat is hier allemaal schrijf ... is dat filosofie ?

namaste gepensioneerde,

ziehier onder een leuke filosofie tekst van mij uit 1998,
is hindoeistisch feitelijk: dilemma van de lul die zelf eindig is en staat voor de wijde, natte geopende vulva die oneindig is en hem als eindigheid dus opslokt, fijnkauwt, verteerd en uitpoept.

ja, om zulke teksten van mij moet ik toegeven dat ik geen raszuivere blanke BBB man ben met lange, blanke superlul, maar tot het gepigmenteerde hindoeras behoor. OOk wij als zwarte hindoe aapjes geloven heel extreem in rasverschillen en veel hindoes geloven zelfs heilig dat de blanken een lager, duivels en vervloekt wit apenras zijn, rechtstreeks uit de hel gemept door Satan zelf. Die hele filosofie van rassenhaat is iets wat mij fascineert omdat ik het van alle kanten al meemaakte.

dewanand
GOUDbruine Hindoe fundamentalist

ps
zie dit dus:

"De vagina als filosofisch orgaan”


Offeraar Dewanand
Offercode ART121
Offerdatum donderdag 19 maart 1998

(Opm: Raadpleeg eerst de verklarende woordenlijst aan het eind)

Er zijn van die dingen die het leven aangenamer maken voor de mens en in het bijzonder voor mannen. In het leven van een man zijn er enkele dingen die zijn leven veraangenamen en verbloemen. Een van die dingen betreft een deel van de vrouw, de vagina genaamd. Dit orgaan heeft diverse eigenschappen, waardoor het zeer bijzonder is en tegelijkertijd oninteressant.

http://www.dewanand.com/art121.htm

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

Kortom, wie kan er ons een wetenschappelijk bewijs geven voor 'het denkende'? En zolang dat bewijs niet gegeven kan worden, zouden we het niet kunnen gebruiken?

En hier stokt het debat?

Hoewel de wetenschap momenteel enig resultaat boekt bij het lezen van gedachten door het meten van hersenactiviteit is dat toch niet nodig om een bewijs te leveren voor het vermogen om te denken. Net als Descartes neemt ieder mens zijn eigen denken waar. Ouders en onderwijzers vormen en toetsen het denken van hun kinderen / leerlingen en dat volstaat als bewijs.

Bewijs is niet eens nodig als we de mens een met rede begiftigd dier noemen, want dan kan de mens per definitie denken.

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

En hier stokt het debat?

Hoewel de wetenschap momenteel enig resultaat boekt bij het lezen van gedachten door het meten van hersenactiviteit is dat toch niet nodig om een bewijs te leveren voor het vermogen om te denken. Net als Descartes neemt ieder mens zijn eigen denken waar. Ouders en onderwijzers vormen en toetsen het denken van hun kinderen / leerlingen en dat volstaat als bewijs.

Bewijs is niet eens nodig als we de mens een met rede begiftigd dier noemen, want dan kan de mens per definitie denken.

Ja, wetenschap kan heel veel, kan slechts ons diepste respect verdienen. Paradoxaal genoeg weet wetenschap ook verschrikkelijk weinig als het om fundamentele zaken gaat en dan wordt het zeer lastig, net zoals het uitermate boeiend wordt waardoor filosofie aan kracht wint. Vandaar dat procesfilosofie steeds meer op de voorgrond treedt, dit is echt geen geouwehoer. In je reactie haal je iets aan dat zowaar nog fundamenteler is, zijnde de 'waarnemer' van gedachten. Deductief gezien:

(1) we zijn de waarnemer van onze gedachten
(2) wetenschap kan (mi) niet bewijzen dat gedachten bestaan
(3) we zien wel de uitkomst van onze gedachten (bv economische crisis)
(4) als waarnemers denken we (wel/niet) na over deze uitkomst in functie van een doel

Los van de gedachten die zich in tijd en ruimte manifesteren/materialiseren, stelt zich dan de vraag wie die 'waarnemer' in essentie is. Elk (fundamenteel) wetenschapper is een 'waarnemer' op zoek naar een bewijs voor 'dat' wat waarneemt maar kan zichzelf nergens vinden. Ergo, de zoeker is het gezochte, zo eenvoudig dat het zich niet laat vangen door het strikt lineaire en/of tijdruimtelijke denken.

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

Het leven is een abstractie, a priori is er 'het denkende'. Wetenschap kan ook niet bewijzen dat 'het denkende' bestaat, het kan enkel wat met het kenbare dat daar een manifestatie van is. Anders gezegd, heel veel zaken die je wellicht evident zal willen noemen, kan wetenschap helemaal niet bewijzen dat ze bestaan. Bizar genoeg is het deze evidentie die we vrijwel klakkeloos over het hoofd zien. Net zoals geld, dat is ook een idee dat uit het - niet bewijsbare - denkende voortkomt, vervolgens komen sommigen op het uiterst absurde idee dat er een tekort aan is. Volledig gevangen in dogmatisme, wie bedenkt dan zoiets?

Kortom, wie kan er ons een wetenschappelijk bewijs geven voor 'het denkende'? En zolang dat bewijs niet gegeven kan worden, zouden we het niet kunnen gebruiken?

De wetenschap kan veel niet bewijzen. Telkens ze zaken kunnen verklaren of bewijzen duiken er nieuwe vragen op die we dan niet kunnen verklaren of bewijzen.

De dag dat we een denkende machine in elkaar knutselen zullen religieuzen wel andere zaken vinden die we niet kunnen bewijzen. Of zullen ze zaken uit hun context halen en proberen ze te gebruiken als tegenargument.

Maar als je het verloop van de wetenschap ziet kun je niet ontkennen dat we tal van zaken kunnen verklaren waarvan de verklaring in tegenstrijd is met één of andere religie.

Dit is een constante en verschillende religieuzen reageren op verschillende manieren. Sommige passen hun geloof aan, ze geloven bvb in een god maar niet zoals omschreven in de bijbel, anderen ontkennen de wetenschappelijke feiten en houden vol dat de bijbel, om een voorbeeld te geven, de enige juist waarheid bevat.

Maar het is inderdaad moeilijk. Een mens zoekt innerlijke rust en de omgeving kan dit niet onmiddelijk bieden en dus keert men zich tot religie, alle gekende feiten ten spijt. Ook dit gegeven is soms het onderwerp van wetenschappelijk onderzoek.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

Ja, wetenschap kan heel veel, kan slechts ons diepste respect verdienen. Paradoxaal genoeg weet wetenschap ook verschrikkelijk weinig als het om fundamentele zaken gaat en dan wordt het zeer lastig, net zoals het uitermate boeiend wordt waardoor filosofie aan kracht wint. Vandaar dat procesfilosofie steeds meer op de voorgrond treedt, dit is echt geen geouwehoer. In je reactie haal je iets aan dat zowaar nog fundamenteler is, zijnde de 'waarnemer' van gedachten. Deductief gezien:

(1) we zijn de waarnemer van onze gedachten
(2) wetenschap kan (mi) niet bewijzen dat gedachten bestaan
(3) we zien wel de uitkomst van onze gedachten (bv economische crisis)
(4) als waarnemers denken we (wel/niet) na over deze uitkomst in functie van een doel

Los van de gedachten die zich in tijd en ruimte manifesteren/materialiseren, stelt zich dan de vraag wie die 'waarnemer' in essentie is. Elk (fundamenteel) wetenschapper is een 'waarnemer' op zoek naar een bewijs voor 'dat' wat waarneemt maar kan zichzelf nergens vinden. Ergo, de zoeker is het gezochte, zo eenvoudig dat het zich niet laat vangen door het strikt lineaire en/of tijdruimtelijke denken.

Wij zijn niet slechts de waarnemer van onze gedachten. Primair zijn wij de waarnemer van onze fysieke sensaties. Ik heb hier een hoofdpijn veroorzakende discussie over gevoerd met Koppijn in de draad "Wij zijn ons brein".

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Wij zijn niet slechts de waarnemer van onze gedachten. Primair zijn wij de waarnemer van onze fysieke sensaties. Ik heb hier een hoofdpijn veroorzakende discussie over gevoerd met Koppijn in de draad "Wij zijn ons brein".

Begrijpelijk Piero, de 'menselijke' psyche lijkt vaak op een stukje zeep dat er alles aan doet om maar niet tot een consensus te komen, wellicht als gevolg van de utopische gespletenheid dat inherent deel uitmaakt van het leven en onze zoektocht voeding geeft. In 'wij zijn ons brein' stelt zich de vraag wie die 'wij' dan is, het is als een ezelsbruggetje naar de 'geest' waarin alles verschijnt en er ook niet los van staat, tenzij diezelfde geest dat fragmenteert en zichzelf in verwarring brengt. Dat je van die verwarring koppijn kan krijgen, zeer zeker.

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

De wetenschap kan veel niet bewijzen. Telkens ze zaken kunnen verklaren of bewijzen duiken er nieuwe vragen op die we dan niet kunnen verklaren of bewijzen. De dag dat we een denkende machine in elkaar knutselen zullen religieuzen wel andere zaken vinden die we niet kunnen bewijzen. Of zullen ze zaken uit hun context halen en proberen ze te gebruiken als tegenargument. Maar als je het verloop van de wetenschap ziet kun je niet ontkennen dat we tal van zaken kunnen verklaren waarvan de verklaring in tegenstrijd is met één of andere religie. Dit is een constante en verschillende religieuzen reageren op verschillende manieren. Sommige passen hun geloof aan, ze geloven bvb in een god maar niet zoals omschreven in de bijbel, anderen ontkennen de wetenschappelijke feiten en houden vol dat de bijbel, om een voorbeeld te geven, de enige juist waarheid bevat. Maar het is inderdaad moeilijk. Een mens zoekt innerlijke rust en de omgeving kan dit niet onmiddelijk bieden en dus keert men zich tot religie, alle gekende feiten ten spijt. Ook dit gegeven is soms het onderwerp van wetenschappelijk onderzoek.

Zo gaat dat inderdaad, ik heb ooit die religieuzen eens voorgesteld om huizen te bouwen voor de armen en hun woordspelletjes even opzij te zetten. Men had blijkbaar nog een betere oplossing, als je eerst zoveel mogelijk mensen liquideert dan moet je minder huizen bouwen, zelfs de groenen vonden het een super idee omdat op die manier het milieu gediend wordt. Het resultaat is treffend, de huizen staan er nog steeds niet, we liquideren mensen bij de vleet en blijven onze planeet verder uithollen. Het volgende wetsvoorstel zal zijn om aub onderwijs af te schaffen.