Uit Hegel over Aristoteles Metafysica.

harriechristus · 20 oktober 2023, 09:29

Das Hauptmoment in der Aristotelischen Philosophie ist, daß das Denken und das Gedachte eins ist, – daß das Objektive und das Denken (die Energie) ein und dasselbe ist.
»Denn das Aufnehmende des Gedachten und des Wesens ist der Gedanke.«
Das Denken ist das Denken des Denkens.
Vom Denken sagt Aristoteles: »Es wirkt, insofern es hat« (oder: sein Besitz ist eins mit seiner Wirksamkeit), »so daß jenes« (das Wirken, die Tätigkeit) »mehr göttlich ist als dasjenige, was die denkende Vernunft (nous) Göttliches zu haben meint« (das noêton).
Nicht das Gedachte ist das Vortrefflichere, sondern die Energie selbst des Denkens.

Het hoofdmoment in de Aristotelische filosofie, is dat het denken en het gedachte een is, - dat het objectieve en het denken (de energie) een en hetzelfde is.
"Want het opnemende van het gedachte en het wezen is de gedachte."
Het denken is het denken van het denken.
Van het denken zegt Aristoteles: "Het werkt, inzoverre het heeft" (of: zijn bezit is een met zijn werkzaamheid), "zodat gene (het werken, de dadigheid) "meer goddelijk is als datgene, wat het denkende verstand (nous) aan goddelijkheid te hebben meent" (het noêton).
Niet het gedachte is het voortreffelijkse, maar de energie zelf van het denken.

Google vertaling:

Het belangrijkste moment in de aristotelische filosofie is dat denken en wat wordt gedacht één zijn - dat het doel en het denken (energie) één en hetzelfde zijn. “Want wat absorbeert wat wordt gedacht en wat wordt gedacht.”
(Ik: slecht vertaald.)
Denken is het denken van het denken. Aristoteles zegt over het denken: ‘Het werkt voor zover het heeft’ (of: zijn bezit is één met zijn effectiviteit), ‘zodat’ (de werking, de activiteit) ‘goddelijker is dan datgene wat de denkende reden (nous) “Iets goddelijks hebben betekent” (het noêton). Het is niet wat men denkt dat voortreffelijker is, maar eerder de energie zelf van het denken

Nu maakt Aristoteles toch een verschil, want terwijl hij eerst zegt dat het denken en het gedachte hetzelfde is, zegt hij nu dat het denken als activiteit toch beter is.
Dus zijn zij niet hetzelfde.
Het denken qua inhoud komt uit de logica voort, dus eerst uit de eenheid van zijn en niets als bij Hegel.
Dan produceert het denken zichzelf, maar onbewust van de ene gedachte naar de andere, met God als eindresultaat, die vervolgens wat eerst al reeds onbewust is geschied nu ook feitelijk denkt.
Dan is dan wel hoger als bewustzijn, maar God schept dan nog geen nieuwe inhoud.
Dus inhoudelijk is het niet beter, alleen de vorm van het bewustzijn.

harriechristus · 21 oktober 2023, 07:36

Wikipedia.

Nous (Oudgrieks: ???? of ????) is de Oudgriekse term voor geest of intellect. De Ionische filosoof en astronoom Anaxagoras introduceerde het begrip als filosofisch concept.

Met nous wordt de hoogste vorm van denken, een bijna goddelijk denken bedoeld. Het is de soort intellectuele intuïtie die aan het werk is als je definities, concepten ineens begrijpt, plots 'ziet', als bij een goddelijke ingeving. Dit in contrast met de andere vorm van denken, dianoia genoemd, waarbij je stap voor stap een redenering opbouwt naar een conclusie.

Aristoteles verklaarde dat nous gelijkstond aan het intellect en onderscheidde het van zintuiglijke waarneming. Hij verdeelde het in een passief en actief nous. Het passieve deel wordt beïnvloed door kennis. Het actieve is een onsterfelijke "eerste oorzaak" van alle daaropvolgende oorzaken in de wereld.

harriechristus · 22 oktober 2023, 09:40

Hegel over Aristoteles:

Er unterscheidet zweierlei nous den aktiven und passiven. Der nous als passiv ist nichts anderes als das Ansich, die absolute Idee als an sich betrachtet, der Vater; aber erst als Tätiges wird es gesetzt.

Vertaling Google:

Hij maakt onderscheid tussen twee soorten nous: actieve en passieve. De nous als passief is niets anders dan het op zichzelf staande, de op zichzelf beschouwde absolute idee, de vader; maar alleen als activiteit wordt het geponeerd.

Aldus wordt het dus herhaald, of als het het eerste zou moeten zijn wordt het eerst geponeerd uit de logica daarvan, dus bij Hegel te beginnen bij de eenheid van Zijn en Niets.
En zou de Zoon eerder zijn dan de Vader, die dan het passief bestaande is als logisch scheppend resultaat van de Zoon: de schepping uit Niets, dus met Niets te beginnen dat Niets IS.

harriechristus · 31 oktober 2023, 11:45

Google: Veertien van zijn werken zijn gebundeld in zijn Metafysica, gericht op onderzoekingen van het zijn, ofwel de ontologie. Volgens hem bestaat de Platonische idee slechts in de afzonderlijke dingen, en niet als transcendente werkelijkheid, zoals Plato dat zag. Hij verschilde met Plato dus van mening over het bestaan van universalia waarvoor in de wereld geen particulier voorbeeld te vinden was.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Aristo...an_Aristoteles

Nochtans bestaan de universalia niet alleen in de dingen, maar ook in het denken van de mens.

En dan zou je het ook nog om kunnen keren dat de universalia niet alleen in de dingen bestaan, maar de dingen in de universalia.
Want het algemene van de universalia gaat voor het bijzondere der dingen, is de grondslag daarvan.
Zo blijft de idee boom nog steeds bestaan ook als er helemaal geen bomen meer zouden bestaan.
Het blijft in onze herinnering.

En ook als wij iets maken gaat de idee vooraf aan de realiteit.

harriechristus · 12 november 2023, 10:17

Aristoteles bij Hegel:

1. Metaphysik.

Das Allgemeine seines Begriffs ist anzugeben.
Seine spekulative Idee ist vorzüglich aus den Büchern der Metaphysik zu schöpfen. Allein diese hat die ganz eigene Schwierigkeit in ihrer Zusammensetzung, daß entweder mehrere Schriften in eins zusammengefügt; oder, wenn der Körper dieser Schrift so eins ist, wie es auch wieder wegen des allgemeinen Zusammenhangs scheint, so kann nicht gesagt werden, daß ordnungsmäßig und klar verfahren sei.
Metaphysik ist nicht ein Name des Aristoteles, auch von Älteren ist sein Werk nicht unter diesem Namen gekannt; was bei uns Metaphysik, hieß Aristoteles prôtê philosophia.

Vertaling:

1. Metafysica.

Het algemene van zijn begrip is aan te geven.
Zijn speculatieve idee is voortreffelijk uit de boeken van de metafysica te scheppen.
Alleen heeft deze de geheel eigen moeilijkheid in hun samenhang, dat òf meerdere geschriften in ene zijn samengevoegd; òf, als het lichaam van dit geschrift zo een is, zoals het weer wegens de algemene samenhang schijnt, zo kan niet gezegd worden, dat ordeningsmatig en duidelijk te werk gegaan is.
Metafysica is niet een naam van Aristoteles, ook van ouderen is zijn werk niet onder deze naam gekend; wat bij ons metafysica, heet bij Aristoteles vóór de filosofie.

Google vertaling:

1. Metafysica.

De algemeenheid van zijn concept moet worden vermeld. Zijn speculatieve idee is voornamelijk ontleend aan de boeken van de metafysica. Maar dit heeft zijn eigen moeilijkheid in de samenstelling ervan, namelijk dat verschillende geschriften in één worden gecombineerd; Of, als de inhoud van dit schrijven hetzelfde is als blijkt uit de algemene context, dan kan niet worden gezegd dat de procedure ordelijk en duidelijk was. Metafysica is niet de naam van Aristoteles; zijn werk is zelfs bij oudere mensen niet bekend onder deze naam; Wat wij metafysica noemen, noemde Aristoteles prôtê philosophia.

harriechristus · 13 november 2023, 09:36

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Metafysica is niet een naam van Aristoteles, ook van ouderen is zijn werk niet onder deze naam gekend; wat bij ons metafysica, heet bij Aristoteles vóór de filosofie.

Correctie, moet zijn: de eerste filosofie.

harriechristus · 15 november 2023, 09:21

Die reine Philosophie oder Metaphysik unterscheidet Aristoteles sehr bestimmt von den anderen Wissenschaften als »die Wissenschaft dessen, was ist, insofern es ist, und was ihm an und für sich selbst zukommt« .
Auf die Bestimmung dessen, was nun dies Wesen ist – diese Substanz (ousia) zu erkennen –, geht Aristoteles vorzüglich.
In dieser Ontologie oder, wie wir es nennen, Logik untersucht und unterscheidet er genau die vier Prinzipien:
?) die Bestimmtheit oder Qualität als solche, wodurch etwas Dieses ist;
?) die Materie (hylê);
?) das Prinzip der Bewegung; und
b) das Prinzip des Zwecks oder des Guten.

De zuivere filosofie of metafysica onderscheidt Aristoteles zeer bepaald van de andere wetenschappen als "de wetenschap waarvan, wat is, in zover het is, en wat hem aan en voor zich zelf toekomt".
Op de bepaling waarvan, wat nu dit wezen is - deze substantie (ousia*) te erkennen -, gaat Aristoteles voornamelijk.
In deze ontologie of, zoals wij het noemen, logica onderzoekt en onderscheidt hij precies de vier principes:
?) de bepaaldheid of kwaliteit** als zodanig, waardoor iets deze is;
?) de Materie (hylê);
?) het principe van de beweging; en
b) het principe van het doel of het goede.

*Ousia betekent wezen, maar ook werkelijkheid.
En hier wordt ook nog substantie genoemd.

**Ik: de kwaliteit doet me denken aan de idee van Plato, maar Aristoteles gaat dan verder door deze als materie verwezenlijkt te willen zien.
En wat bij Plato ook ontbreekt is de beweging als doelgericht.

harriechristus · 22 november 2023, 10:31

Die Idee des Aristoteles ist unterschieden von der des Platon.
Und zwar bestimmt Platon die Idee als das Gute, als den Zweck, als das Allgemeine überhaupt; Aristoteles aber geht weiter.
Wir haben davon gesprochen, daß die Idee bei Platon in sich wesentlich konkret, in sich bestimmt ist.
Insofern die Idee nun in sich selbst bestimmt ist, so ist das Verhältnis der Momente in ihr näher zu fassen, herauszuheben, und diese Beziehung der Bestimmungen aufeinander ist nun als Tätigkeit überhaupt aufzufassen.
Uns ist geläufig, das Mangelhafte von dergleichen im Bewußtsein zu haben, das Mangelhafte der Idee, des Allgemeinen, des Gedankens, des Begriffs, dessen, was nur an sich ist.
Das Allgemeine hat damit, daß es Allgemeines ist, noch keine Wirklichkeit; die Tätigkeit der Verwirklichung ist noch nicht gesetzt, das Ansich ist so ein Träges. Vernunft, Gesetze usf. sind so abstrakt; aber das Vernünftige, als sich verwirklichend, erkennen wir als notwendig, – um auf solch Allgemeines, solche Vernunft, solche Gesetze soviel zu halten.
Das Platonische ist im Allgemeinen das Objektive, aber das Prinzip der Lebendigkeit, das Prinzip der Subjektivität fehlt darin; und dies Prinzip der Lebendigkeit, der Subjektivität, nicht in dem Sinne einer zufälligen, nur besonderen Subjektivität, sondern der reinen Subjektivität ist Aristoteles eigentümlich.

Vertaling:

De idee van Aristoteles is onderscheiden van die van Plato.
En weliswaar bepaalt Plato de idee als het goede, als het doel, als het algemene zonder meer; maar Aristoteles gaat verder.
Wij hebben daarvan gesproken, dat de idee bij Plato in zich wezenlijk concreet is, in zich bepaald is.
In zoverre de idee nu in zichzelf bepaald is, zo is de verhouding van de momenten in haar nader de vatten, er uit te heffen, en deze betrekking van de bepalingen op elkaar is nu de werkzaamheid zonder meer op te vatten.
Ons is het gewoon, het gebrekkige van dergelijke in het bewustzijn te hebben, het gebrekkige van de idee, van het algemene, van de gedachten, van het begrip, datgene wat slechts "aan zich" is.
Het algemene heeft daarmee, dat het algemeen is, nog geen werkelijkheid; de werkzaamheid van de verwerkelijking is nog niet gezet, het "aan zich" is zo een traagheid? (of drager?).
Verstand, wetten enzovoort. zijn zo abstract; maar het verstandige, als zich verwerkelijkend, erkennen wij als noodzakelijk, - om zulks algemeen, zulk verstand, zulke wetten als voor teveel houden.
Het Platonische is in het algemeen het objectieve, maar het principe van de levendigheid, het principe van de subjectiviteit ontbreekt daarin; en dit principe der levendigheid, van de subjectiviteit, niet in de zin van een toevallige, slechts bijzondere subjectiviteit, maar de zuivere subjectiviteit is Aristoteles eigendommelijk*.

*Met de zuivere subjectiviteit bedoelt Hegel Aristoteles' God als werkzaamheid.
"God als onbewogen beweger."

Pol Dolf · 22 november 2023, 10:55

tot zover deze zever over filosofie

harriechristus · 22 november 2023, 11:06

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pol Dolf

tot zover deze zever over filosofie

Over wat Gij niet begrijpt kunt Gij niet oordelen.

Maar wel weet ik van ene Pol Dolf dat hij steeds weer een hoop zever produceert.

Aandachtig de heilige woorden van Jezus: Oordeelt niet, want met het eigen oordeel over anderen zult Gij zelf geoordeeld worden.

Piero · 22 november 2023, 11:28

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Over wat Gij niet begrijpt kunt Gij niet oordelen.

Maar wel weet ik van ene Pol Dolf dat hij steeds weer een hoop zever produceert.

Aandachtig de heilige woorden van Jezus: Oordeelt niet, want met het eigen oordeel over anderen zult Gij zelf geoordeeld worden.

Ook dat is zever en terug te voeren op Aristoteles, althans volgens jouw vorige post. Daarin concretiseert Aristoteles bepaalde zaken opeens door deze God te noemen. Dat is zever.

harriechristus · 23 november 2023, 09:06

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Ook dat is zever en terug te voeren op Aristoteles, althans volgens jouw vorige post. Daarin concretiseert Aristoteles bepaalde zaken opeens door deze God te noemen. Dat is zever.

God is de eeuwige schepper, bij Aristoteles, in de Bijbel en bij Hegel en in mijn atoomtheorie.
Maar wel zo dat God bij de Logica begint, dus eerst zijnde slechts Niets, wat Aristoteles nog niet wist.
Maar Hegel wel.

Denk je dat het zever is dan zal je dat moeten bewijzen, anders is je eigen oordeel zelf zever, indachtig wat Jezus heeft gezegd.

harriechristus · 16 december 2023, 10:00

So ist bei Aristoteles auch das Gute, der Zweck, das Allgemeine die Grundlage, das Substantielle; und dies Allgemeine, den Zweck macht er geltend, hält ihn fest im Gegensatz gegen Heraklit und gegen die Eleaten. Das Werden des Heraklit ist eine richtige, wesentliche Bestimmung; aber die Veränderung entbehrt noch der Bestimmung der Identität mit sich, der Festigkeit, der Allgemeinheit. Der Strom verändert sich immer, aber er ist auch perennierend – und ist noch mehr ein Bild, eine allgemeine Existenz; woraus denn sogleich sichtbar ist, daß er vorzüglich gegen Heraklit und andere streitet, daß Sein und Nichtsein nicht dasselbe ist, oder den berühmten Satz des Widerspruchs begründet, daß ein Mensch nicht zugleich ein Schiff sei.

Vertaling:

Zo is bij Aristoteles ook het goede, het doel, het algemene de grondslag, het substantiële; en dit algemene, het doel maakt hij geldend, houdt hem vast in tegenstelling tot Heraclitus en de Eleaten.
Het worden van Heraclitus is een juiste, wezenlijke bepaling; maar de verandering ontbeert nog de bepaling van de identiteit met zich, de vastheid, de algemeenheid.
De stroom verandert zich steeds, maar is ook blijvend - en is nog meer een beeld, een algemene existentie; waaruit dan gelijk zichtbaar is, dat hij voortreffelijk tegen Heraclitus en anderen strijdt, dat zijn en niet-zijn niet hetzelfde is, of de beroemde zin van de tegenspraak begrondt, dat een mens niet tegelijk een schip is*.

*Mens en schip liggen ook veel te ver uitelkaar om hetzelfde te zijn.
Dan overheerst het onderscheid, maar wel is het schip daar voor de mens om te varen, dus de eenheid is er wel.
En Zijn en Niets zijn ook verschillend als een eindeloze tegenstrijdigheid als schepper van het heelal en de mensen en de goden.
Steeds is er ook de identiteit, maar ook steeds mislukt die weer.

Piero · 16 december 2023, 13:36

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

....
De stroom verandert zich steeds, maar is ook blijvend - en is nog meer een beeld, een algemene existentie; waaruit dan gelijk zichtbaar is, dat hij voortreffelijk tegen Heraclitus en anderen strijdt, dat zijn en niet-zijn niet hetzelfde is, of de beroemde zin van de tegenspraak begrondt, dat een mens niet tegelijk een schip is*.

*Mens en schip liggen ook veel te ver uitelkaar om hetzelfde te zijn.
Dan overheerst het onderscheid, maar wel is het schip daar voor de mens om te varen, dus de eenheid is er wel. - 1)
En Zijn en Niets zijn ook verschillend als een eindeloze tegenstrijdigheid als schepper van het heelal en de mensen en de goden.
Steeds is er ook de identiteit, maar ook steeds mislukt die weer. - 2)

1. Beroemd of niet, die uitspraak over mens-schip is slordig - althans, zoals hier weergegeven. Er staat namelijk als algemeenheid "een" mens en "een" schip. Als algemeenheid is dat juist. Maar voor de schipper op zee en de bemanning ligt dat anders. Zij bestaan alleen MET het schip. Zonder schip zijn zij verloren. Zo zijn mens en koe niet hetzelfde, maar voor een veeboer is de koe onmisbaar. In het algemeen zal de mens zijn bezit en land verdedigen tegen alles wat als bedreigend wordt gezien.

Zo is ook het verhaal in Genesis, dat Abraham bereid was om zijn zoon Izaäk te offeren, onwaarschijnlijk en geen voorbeeld voor navolging. Dat God hem zo op de proef stelde is in strijd met de uitspraak dat God de mens niet met kwade dingen op de proef stelt. Paulus doet zijn voordeel met het verhaal in zijn brief aan de Joden (Hebreeën 11): 17Door het geloof heeft Abraham, toen hij op de proef gesteld werd, Isaak ten offer gebracht. Hij die de beloften had ontvangen, stond op het punt zijn enige zoon te offeren, 18van wie hem gezegd was: Alleen zij die van Isaak afstammen, zullen gelden als uw nageslacht. 19Want hij was ervan overtuigd, dat God zelfs de macht heeft om doden ten leven te wekken; en uit de dood heeft hij, om zo te zeggen, zijn zoon ook teruggekregen. (JHWH had Abraham en zijn vrouw Sara al met kwade dingen beproeft door "de schoot van Sarah toe te sluiten - zij bleef 90 jaar onvruchtbaar. Abraham ging uit nood met zijn slavin Hagar naar bed om kinderen te krijgen. - Over goed en kwaad en bezit kan men uit de bijbel zo het een en ander leren.

2. De tegenstelling Zijn en Niets is onbestaanbaar. Want niets is onbestaanbaar en ondenkbaar.

harriechristus · 17 december 2023, 10:56

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

1. Beroemd of niet, die uitspraak over mens-schip is slordig - althans, zoals hier weergegeven. Er staat namelijk als algemeenheid "een" mens en "een" schip. Als algemeenheid is dat juist. Maar voor de schipper op zee en de bemanning ligt dat anders. Zij bestaan alleen MET het schip. Zonder schip zijn zij verloren. Zo zijn mens en koe niet hetzelfde, maar voor een veeboer is de koe onmisbaar. In het algemeen zal de mens zijn bezit en land verdedigen tegen alles wat als bedreigend wordt gezien.

Dat heb ik ook gezegd dat de eenheid er wel is.
Je moet wel lezen wat ik schrijf.
Maar als jij niet alleen de algemeenheid wil horen, maar ook alle bijzondere gevallen, ga dan je gang.
Slechts een geval is echt niet voldoende.
Miljoenen zijn er dus miljoenen wil ik horen...

Citaat:

Zo is ook het verhaal in Genesis, dat Abraham bereid was om zijn zoon Izaäk te offeren, onwaarschijnlijk en geen voorbeeld voor navolging. Dat God hem zo op de proef stelde is in strijd met de uitspraak dat God de mens niet met kwade dingen op de proef stelt. Paulus doet zijn voordeel met het verhaal in zijn brief aan de Joden (Hebreeën 11): 17Door het geloof heeft Abraham, toen hij op de proef gesteld werd, Isaak ten offer gebracht. Hij die de beloften had ontvangen, stond op het punt zijn enige zoon te offeren, 18van wie hem gezegd was: Alleen zij die van Isaak afstammen, zullen gelden als uw nageslacht. 19Want hij was ervan overtuigd, dat God zelfs de macht heeft om doden ten leven te wekken; en uit de dood heeft hij, om zo te zeggen, zijn zoon ook teruggekregen. (JHWH had Abraham en zijn vrouw Sara al met kwade dingen beproeft door "de schoot van Sarah toe te sluiten - zij bleef 90 jaar onvruchtbaar. Abraham ging uit nood met zijn slavin Hagar naar bed om kinderen te krijgen. - Over goed en kwaad en bezit kan men uit de bijbel zo het een en ander leren.

Ga je dat slappe verhaal nog eens vertellen?...

Het is weer volkomen OFF-TOPIC.

Het gaat hier over Aristoteles.

Citaat:

2. De tegenstelling Zijn en Niets is onbestaanbaar. Want niets is onbestaanbaar en ondenkbaar.

Niets is zeker denkbaar en daarom heb je het ook opgeschreven.
Iedereen weet wat het is.
Maar het is geen BESTAAN, maar een GEDACHTE.
Het bestaat als denkend bewustzijn.
Dit omdat het IS, maakt het mogelijk het te denken.

Piero · 20 december 2023, 17:49

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Het gaat hier over Aristoteles.

Niets is zeker denkbaar en daarom heb je het ook opgeschreven.
Iedereen weet wat het is.
Maar het is geen BESTAAN, maar een GEDACHTE.
Het bestaat als denkend bewustzijn.
Dit omdat het IS, maakt het mogelijk het te denken.

Je hebt een probleem met taal of communiceren. Want ...
Aristoteles was goed in rekenen.
Jij kan er ook wat van, laat je hier steeds weten. Daarom ...

In de rekenkunde geldt de som 12 - 3 - 9 = 0. En nul is niets.
Maar, wij denken die nul in een som en vergelijking met een = teken.
Die 0, of dat niets is gelijk aan 12 - 3 - 9.
En die getallen vertegenwoordigen dingen.
Zonder een dergelijke vergelijking zal men niet over 0 of niets denken.
Maar je mag van mij op school ook rekenles gaan geven met ...
de som 0 =12 - 9 - x. De kinderen zullen dan 3 invullen.

Dan hebben we nog de uitspraak dat twee dingen die precies gelijk zijn,
in niets van elkaar verschillen. Als je wil zeg dat maar.
Men kan ook zeggen dat ze niet van elkaar verschillen.
Hoewel, praatjes vullen geen gaatjes.

Het niets zal zich altijd aandienen in een vergelijking,
zelfs in de biologie en de sterrenkunde.

Voor de liefhebber van dit onuitputtelijke onderwerp ...
https://www.radboudrecharge.nl/nl/artikel/wat-is-niets

harriechristus · 21 december 2023, 12:16

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Je hebt een probleem met taal of communiceren. Want ...
Aristoteles was goed in rekenen.
Jij kan er ook wat van, laat je hier steeds weten. Daarom ...

In de rekenkunde geldt de som 12 - 3 - 9 = 0. En nul is niets.
Maar, wij denken die nul in een som en vergelijking met een = teken.
Die 0, of dat niets is gelijk aan 12 - 3 - 9.
En die getallen vertegenwoordigen dingen.
Zonder een dergelijke vergelijking zal men niet over 0 of niets denken.
Maar je mag van mij op school ook rekenles gaan geven met ...
de som 0 =12 - 9 - x. De kinderen zullen dan 3 invullen.

Dan hebben we nog de uitspraak dat twee dingen die precies gelijk zijn,
in niets van elkaar verschillen. Als je wil zeg dat maar.
Men kan ook zeggen dat ze niet van elkaar verschillen.
Hoewel, praatjes vullen geen gaatjes.

Het niets zal zich altijd aandienen in een vergelijking,
zelfs in de biologie en de sterrenkunde.

Voor de liefhebber van dit onuitputtelijke onderwerp ...
https://www.radboudrecharge.nl/nl/artikel/wat-is-niets

En eerste zei je dat niets niet bestond, je hebt er niets aan, en nu kom je er zelf mee tevoorschijn.
Dus je spreekt jezelf tegen.

Niet bestaat in de rekenkunde en in de filosofie en in de theologie, alle drie.
Niets IS en BESTAAT en is als hoogste als BEWUSTZIJN in het gevoel en het waarnemen en het denken.

Maar de filosofie van de rekenkunde begint met 0 = abstract 1, en dat maakt 2 tot 3, enzovoort met het oneindige als limiet.

Dat wist Aristoteles nog niet.

harriechristus · 9 januari 2024, 10:53

Es erhellt sogleich, daß Aristoteles nicht das reine Sein oder Nichtsein versteht, diese Abstraktion, die wesentlich nur das Übergehen des einen in das andere ist; sondern unter dem, was ist, versteht er wesentlich die Substanz, Idee.
Aristoteles fragt nur nach dem, was das Bewegende ist; und dies ist der logos, der Zweck.
Wie er gegen das Prinzip der bloßen Veränderung das Allgemeine festhält, so macht er im Gegenteil, gegen die Pythagoreer und gegen Platon, gegen die Zahl die Tätigkeit geltend.
Tätigkeit ist auch Veränderung, aber Veränderung als identisch mit sich bleibend, – ist Veränderung, aber innerhalb des Allgemeinen gesetzt als die sich selbst gleiche Veränderung, – ist ein Bestimmen, welches ist Sichselbstbestimmen.
In der bloßen Veränderung ist dagegen das Erhalten seiner in der Veränderung noch nicht enthalten.
Das Allgemeine ist tätig, bestimmt sich; und der Zweck ist das Sichselbstbestimmen, was sich realisiert.
Dies ist die Hauptbestimmung, auf die es bei Aristoteles ankommt.

Vertaling:

Het verduidelijkt meteen, dat Aristoteles niet het zuivere Zijn of Niet-zijn verstaat, deze abstractie, die wezenlijk slechts het overgaan van het ene in het andere is; maar onder dat, wat is, verstaat hij wezenlijk de substantie, idee.
Aristoteles vraagt slechts naar dat, wat het bewegende is; en dat is de logica, het doel.
Zoals hij tegen de verandering zonder meer het algemene vasthoudt, zo maakt hij in tegendeel, tegen de Pythagoreërs en tegen Plato, tegen het getal de daad geldend.
Daadkracht is ook verandering, maar verandering als eenheid met zich blijvend, - is verandering, maar binnen het algemene gezet als de zichzelf gelijke verandering, - is een bepalen, welke een zichzelf bepalen is.
In de verandering zonder meer is daarentegen het behouden van zich in de verandering not niet bevat.
Het algemene is doende, bepaalt zich; en het doel* is het zichzelf bepalen, wat zich realiseert.
Dat is de hoofdbepaling, waarop het bij Aristoteles op aan komt.

*Het doel is een eenzijdigheid tegenover de oorzaak.
En als dat God of de mens betreft, dan gaat de werkzaamheid ook van zichzelf uit.
En dan is er de spanning tussen het heden als oorzaak en de toekomst als doel.

harriechristus · 24 januari 2024, 11:46

Das Nähere sind nun die zwei Hauptformen, welche er bestimmt:
?) als die der Möglichkeit (dynamis, potentia) und
?) der Wirklichkeit (energeia, actus), noch bestimmter der Entelechie (entelecheia), welches in sich Zweck und Realisierung des Zwecks ist.

Het nadere zijn nu de twee hoofdvormen, welke hij bepaalt:
?) als de mogelijkheid (dynamiek, potentie) en
?) de werkelijkheid (energie, actie), nog bepaalder de entelechie (entelecheia), welke in zich doel en realisering van het doel is*.

*Het mogelijke is het toevallige dan kan bestaan of niet bestaan en het tweede is dan het bestaansmoment van het mogelijke.
Maar hier wordt geen onderscheid gemaakt tussen het mogelijke en het noodzakelijke wat altijd bestaat.
En ook het mogelijke het in zich heeft zich te willen realiseren.

Piero · 24 januari 2024, 16:17

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Das Hauptmoment in der Aristotelischen Philosophie ist, daß das Denken und das Gedachte eins ist, – daß das Objektive und das Denken (die Energie) ein und dasselbe ist.
.... Afgebroken.

Google vertaling:

Het belangrijkste moment in de aristotelische filosofie is dat denken en wat wordt gedacht één zijn - dat het doel en het denken (energie) één en hetzelfde zijn. “Want wat absorbeert wat wordt gedacht en wat wordt gedacht.”

(Ik: slecht vertaald.)
Denken is het denken van het denken. Aristoteles zegt over het denken: ‘Het werkt voor zover het heeft’ (of: zijn bezit is één met zijn effectiviteit), ‘zodat’ (de werking, de activiteit) ‘goddelijker is dan datgene wat de denkende reden (nous) “Iets goddelijks hebben betekent” (het noêton). Het is niet wat men denkt dat voortreffelijker is, maar eerder de energie zelf van het denken

Nu maakt Aristoteles toch een verschil, want terwijl hij eerst zegt dat het denken en het gedachte hetzelfde is, zegt hij nu dat het denken als activiteit toch beter is. Dus zijn zij niet hetzelfde.

Het denken qua inhoud komt uit de logica voort, dus eerst uit de eenheid van zijn en niets als bij Hegel. Dan produceert het denken zichzelf, maar onbewust van de ene gedachte naar de andere, met God als eindresultaat, die vervolgens wat eerst al reeds onbewust is geschied nu ook feitelijk denkt.
Dan is dan wel hoger als bewustzijn, maar God schept dan nog geen nieuwe inhoud. Dus inhoudelijk is het niet beter, alleen de vorm van het bewustzijn.

Als introductie van de Metafysica van Aristoteles is het bovenstaande en het vervolg daarop geen succes; want het is onbegrijpelijk. De bedoeling (dynamisch) ervan ontgaat mij. Toch is het voor de filosofie belangrijk om Aristoteles (en Hegel9) te begrijpen. Aristoteles was in zijn geschriften, of die van zijn schrijvers, zeer bondig en dus efficiënt. Wie zijn werken en gedachtegang wil begrijpen zal daarom vanaf het begin de begrippen die Aristoteles gebruikt om zijn vragen en stellingen (regels of wetten) te formuleren. Daar zijn filosofen al eeuwen mee bezig. Voor amateurs is dat zinloos. Aristoteles heeft zijn filosofie geordend is 14 boeken en we kunnen er van uitgaan dat daarin geen noemenswaardige ontwikkeling gaande is. Hij overzag het gehaal vanaf het begin. En dat moet de filosoof ook kunnen doen bij een tweede lezing van het werk. Dat zal ik nooit ervaren. Ik geef hieronder een aanzet voor een kennismaking met zijn 'begrippenkader' gevonden op internet:

------ Tot de vier of vijf belangrijkste filosofische werken die het westerse denken vormgegeven hebben, behoort zonder enige twijfel de geniale Metafysica van Aristoteles. Niet alleen heeft dit werk directe en diepe invloed uitgeoefend op andere grote denkers van verschillende snit, zoals Plotinus, Thomas van Aquino, Hegel en Heidegger. Het grootste belang van de Metafysica ligt erin dat het werk zowel het vocabulaire, de structuur als een groot aantal van de essentiële vragen van het westerse denken bepaald heeft. Zonder de Metafysica zouden veel termen die tot op de dag van vandaag in de filosofie centraal staan zoals zijn en wezen, substantie en substraat, mogelijkheid en werkelijkheid, oorzaak, doel, vorm en materie, op andere wijze, later of misschien in het geheel niet gemunt zijn en buiten het denken zijn gebleven. Dat geldt ook voor grote vragen als die naar een mogelijke filosofische definitie van God of naar het beginsel dat de werkelijkheid orde en doel geeft. Ze stammen alle uit de Metafysica en zijn van daaruit in het merg van de filosofische traditie opgenomen. De Metafysica is een van de bekendste en vertrouwdste filosofische werken.

Maar tegelijk is het ook een van de onbekendste, van de meest geheimzinnige en zeker ook van de allermoeilijkste werken. Veel in de loop van de eeuwen ingeburgerde termen blijken ten opzichte van Aristoteles misschien aan helderheid en braafheid gewonnen, maar aan kracht en reliëf verloren te hebben, zodat ze in zekere zin van Aristoteles vervreemd zijn. Sommige van de ongehoorde thema's en talenten van Aristoteles laten zich door de sluier van de traditie heen nog maar moeilijk ontwaren. Aristoteles heeft bijvoorbeeld in de Metafysica als eerste in alle scherpte de aloude vraag naar het zijnde gesteld: wat betekent het wanneer iets 'is'; zijn antwoord is even diepzinnig als onverminderd raadselachtig. De Metafysica is ook het overtuigende document van een filosoof die zich als weinig anderen bewust geweest is van de rol en de pretenties van de taal in het denken en zich met groot gevoel voor de taal en met een precisie die af en toe onnavolgbaar is heeft uitgedrukt. En de Metafysica is een buitengewoon experimenteel werk, waarin Aristoteles wilde filosofische expedities onderneemt zonder dat voor hem zelf de uitkomst aan het begin al zeker lijkt en in ieder geval zonder vrees om theses te beproeven of tegenwerpingen het hoofd te bieden. Als een van de eerste filosofische essays is de Metafysica een revolutionair werk waarvan de strekking en de aard nog steeds niet uitputtend gemeten zijn.

Het verbaast daarom niet dat er in veel landen de laatste jaren nieuwe vertalingen van de Metafysica verschenen zijn, maar des te meer dat er van de Metafysica in het Nederlands nog uitsluitend enkele fragmenten vertaald zijn. Deze beschamende lacune wordt opgevuld door de ervaren Aristoteles-vertaler Ben Schomakers, die gedurende vele jaren in etappes gewerkt heeft aan de eerste Nederlandse vertaling van de Metafysica. Het resultaat van dit grote project, waarvan het uitgangspunt de poging was over de filosofische traditie heen weer terug te springen naar Aristoteles zelf en het werk in zijn eigen recht te laten, wordt de komende jaren in drie delen voorgelegd. De eerste twee daarvan bieden naast de Griekse tekst van de Metafysica een getrouwe en met filosofische consistentie vervaardigde vertaling en ook aparte inleidingen tot elk van de veertien boeken van de Metafysica. Het derde deel bevat tal van verhelderende filosofische aantekeningen bij de vertaling, een glossarium, een register en ook enkele essays waarin Ben Schomakers op enkele van de grote raadsels waarvoor de Metafysica de lezer stelt, ingaat. ----------- https://www.boomfilosofie.nl/product...sica-Boek-I-VI

20 oktober 2023, 09:29	#1
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 27.786	Uit Hegel over Aristoteles Metafysica. Das Hauptmoment in der Aristotelischen Philosophie ist, daß das Denken und das Gedachte eins ist, – daß das Objektive und das Denken (die Energie) ein und dasselbe ist. »Denn das Aufnehmende des Gedachten und des Wesens ist der Gedanke.« Das Denken ist das Denken des Denkens. Vom Denken sagt Aristoteles: »Es wirkt, insofern es hat« (oder: sein Besitz ist eins mit seiner Wirksamkeit), »so daß jenes« (das Wirken, die Tätigkeit) »mehr göttlich ist als dasjenige, was die denkende Vernunft (nous) Göttliches zu haben meint« (das noêton). Nicht das Gedachte ist das Vortrefflichere, sondern die Energie selbst des Denkens. Het hoofdmoment in de Aristotelische filosofie, is dat het denken en het gedachte een is, - dat het objectieve en het denken (de energie) een en hetzelfde is. "Want het opnemende van het gedachte en het wezen is de gedachte." Het denken is het denken van het denken. Van het denken zegt Aristoteles: "Het werkt, inzoverre het heeft" (of: zijn bezit is een met zijn werkzaamheid), "zodat gene (het werken, de dadigheid) "meer goddelijk is als datgene, wat het denkende verstand (nous) aan goddelijkheid te hebben meent" (het noêton). Niet het gedachte is het voortreffelijkse, maar de energie zelf van het denken. Google vertaling: Het belangrijkste moment in de aristotelische filosofie is dat denken en wat wordt gedacht één zijn - dat het doel en het denken (energie) één en hetzelfde zijn. “Want wat absorbeert wat wordt gedacht en wat wordt gedacht.” (Ik: slecht vertaald.) Denken is het denken van het denken. Aristoteles zegt over het denken: ‘Het werkt voor zover het heeft’ (of: zijn bezit is één met zijn effectiviteit), ‘zodat’ (de werking, de activiteit) ‘goddelijker is dan datgene wat de denkende reden (nous) “Iets goddelijks hebben betekent” (het noêton). Het is niet wat men denkt dat voortreffelijker is, maar eerder de energie zelf van het denken Nu maakt Aristoteles toch een verschil, want terwijl hij eerst zegt dat het denken en het gedachte hetzelfde is, zegt hij nu dat het denken als activiteit toch beter is. Dus zijn zij niet hetzelfde. Het denken qua inhoud komt uit de logica voort, dus eerst uit de eenheid van zijn en niets als bij Hegel. Dan produceert het denken zichzelf, maar onbewust van de ene gedachte naar de andere, met God als eindresultaat, die vervolgens wat eerst al reeds onbewust is geschied nu ook feitelijk denkt. Dan is dan wel hoger als bewustzijn, maar God schept dan nog geen nieuwe inhoud. Dus inhoudelijk is het niet beter, alleen de vorm van het bewustzijn. __________________ Lees de Nieuwe Bijbel over Gods Rijk in de microkosmos. En bezie ook Twitter en facebook.

21 oktober 2023, 07:36	#2
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 27.786	Wikipedia. Nous (Oudgrieks: ???? of ????) is de Oudgriekse term voor geest of intellect. De Ionische filosoof en astronoom Anaxagoras introduceerde het begrip als filosofisch concept. Met nous wordt de hoogste vorm van denken, een bijna goddelijk denken bedoeld. Het is de soort intellectuele intuïtie die aan het werk is als je definities, concepten ineens begrijpt, plots 'ziet', als bij een goddelijke ingeving. Dit in contrast met de andere vorm van denken, dianoia genoemd, waarbij je stap voor stap een redenering opbouwt naar een conclusie. Aristoteles verklaarde dat nous gelijkstond aan het intellect en onderscheidde het van zintuiglijke waarneming. Hij verdeelde het in een passief en actief nous. Het passieve deel wordt beïnvloed door kennis. Het actieve is een onsterfelijke "eerste oorzaak" van alle daaropvolgende oorzaken in de wereld. __________________ Lees de Nieuwe Bijbel over Gods Rijk in de microkosmos. En bezie ook Twitter en facebook.

22 oktober 2023, 09:40	#3
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 27.786	Hegel over Aristoteles: Er unterscheidet zweierlei nous den aktiven und passiven. Der nous als passiv ist nichts anderes als das Ansich, die absolute Idee als an sich betrachtet, der Vater; aber erst als Tätiges wird es gesetzt. Vertaling Google: Hij maakt onderscheid tussen twee soorten nous: actieve en passieve. De nous als passief is niets anders dan het op zichzelf staande, de op zichzelf beschouwde absolute idee, de vader; maar alleen als activiteit wordt het geponeerd. Aldus wordt het dus herhaald, of als het het eerste zou moeten zijn wordt het eerst geponeerd uit de logica daarvan, dus bij Hegel te beginnen bij de eenheid van Zijn en Niets. En zou de Zoon eerder zijn dan de Vader, die dan het passief bestaande is als logisch scheppend resultaat van de Zoon: de schepping uit Niets, dus met Niets te beginnen dat Niets IS. __________________ Lees de Nieuwe Bijbel over Gods Rijk in de microkosmos. En bezie ook Twitter en facebook.

31 oktober 2023, 11:45	#4
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 27.786	Google: Veertien van zijn werken zijn gebundeld in zijn Metafysica, gericht op onderzoekingen van het zijn, ofwel de ontologie. Volgens hem bestaat de Platonische idee slechts in de afzonderlijke dingen, en niet als transcendente werkelijkheid, zoals Plato dat zag. Hij verschilde met Plato dus van mening over het bestaan van universalia waarvoor in de wereld geen particulier voorbeeld te vinden was. https://nl.wikipedia.org/wiki/Aristo...an_Aristoteles Nochtans bestaan de universalia niet alleen in de dingen, maar ook in het denken van de mens. En dan zou je het ook nog om kunnen keren dat de universalia niet alleen in de dingen bestaan, maar de dingen in de universalia. Want het algemene van de universalia gaat voor het bijzondere der dingen, is de grondslag daarvan. Zo blijft de idee boom nog steeds bestaan ook als er helemaal geen bomen meer zouden bestaan. Het blijft in onze herinnering. En ook als wij iets maken gaat de idee vooraf aan de realiteit. __________________ Lees de Nieuwe Bijbel over Gods Rijk in de microkosmos. En bezie ook Twitter en facebook.

12 november 2023, 10:17	#5
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 27.786	Aristoteles bij Hegel: 1. Metaphysik. Das Allgemeine seines Begriffs ist anzugeben. Seine spekulative Idee ist vorzüglich aus den Büchern der Metaphysik zu schöpfen. Allein diese hat die ganz eigene Schwierigkeit in ihrer Zusammensetzung, daß entweder mehrere Schriften in eins zusammengefügt; oder, wenn der Körper dieser Schrift so eins ist, wie es auch wieder wegen des allgemeinen Zusammenhangs scheint, so kann nicht gesagt werden, daß ordnungsmäßig und klar verfahren sei. Metaphysik ist nicht ein Name des Aristoteles, auch von Älteren ist sein Werk nicht unter diesem Namen gekannt; was bei uns Metaphysik, hieß Aristoteles prôtê philosophia. Vertaling: 1. Metafysica. Het algemene van zijn begrip is aan te geven. Zijn speculatieve idee is voortreffelijk uit de boeken van de metafysica te scheppen. Alleen heeft deze de geheel eigen moeilijkheid in hun samenhang, dat òf meerdere geschriften in ene zijn samengevoegd; òf, als het lichaam van dit geschrift zo een is, zoals het weer wegens de algemene samenhang schijnt, zo kan niet gezegd worden, dat ordeningsmatig en duidelijk te werk gegaan is. Metafysica is niet een naam van Aristoteles, ook van ouderen is zijn werk niet onder deze naam gekend; wat bij ons metafysica, heet bij Aristoteles vóór de filosofie. Google vertaling: 1. Metafysica. De algemeenheid van zijn concept moet worden vermeld. Zijn speculatieve idee is voornamelijk ontleend aan de boeken van de metafysica. Maar dit heeft zijn eigen moeilijkheid in de samenstelling ervan, namelijk dat verschillende geschriften in één worden gecombineerd; Of, als de inhoud van dit schrijven hetzelfde is als blijkt uit de algemene context, dan kan niet worden gezegd dat de procedure ordelijk en duidelijk was. Metafysica is niet de naam van Aristoteles; zijn werk is zelfs bij oudere mensen niet bekend onder deze naam; Wat wij metafysica noemen, noemde Aristoteles prôtê philosophia. __________________ Lees de Nieuwe Bijbel over Gods Rijk in de microkosmos. En bezie ook Twitter en facebook.

15 november 2023, 09:21	#7
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 27.786	Die reine Philosophie oder Metaphysik unterscheidet Aristoteles sehr bestimmt von den anderen Wissenschaften als »die Wissenschaft dessen, was ist, insofern es ist, und was ihm an und für sich selbst zukommt« . Auf die Bestimmung dessen, was nun dies Wesen ist – diese Substanz (ousia) zu erkennen –, geht Aristoteles vorzüglich. In dieser Ontologie oder, wie wir es nennen, Logik untersucht und unterscheidet er genau die vier Prinzipien: ?) die Bestimmtheit oder Qualität als solche, wodurch etwas Dieses ist; ?) die Materie (hylê); ?) das Prinzip der Bewegung; und b) das Prinzip des Zwecks oder des Guten. De zuivere filosofie of metafysica onderscheidt Aristoteles zeer bepaald van de andere wetenschappen als "de wetenschap waarvan, wat is, in zover het is, en wat hem aan en voor zich zelf toekomt". Op de bepaling waarvan, wat nu dit wezen is - deze substantie (ousia) te erkennen -, gaat Aristoteles voornamelijk. In deze ontologie of, zoals wij het noemen, logica onderzoekt en onderscheidt hij precies de vier principes: ?) de bepaaldheid of kwaliteit* als zodanig, waardoor iets deze is; ?) de Materie (hylê); ?) het principe van de beweging; en b) het principe van het doel of het goede. Ousia betekent wezen, maar ook werkelijkheid. En hier wordt ook nog substantie genoemd. *Ik: de kwaliteit doet me denken aan de idee van Plato, maar Aristoteles gaat dan verder door deze als materie verwezenlijkt te willen zien. En wat bij Plato ook ontbreekt is de beweging als doelgericht. __________________ Lees de Nieuwe Bijbel over Gods Rijk in de microkosmos. En bezie ook Twitter en facebook.

22 november 2023, 10:31	#8
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 27.786	Die Idee des Aristoteles ist unterschieden von der des Platon. Und zwar bestimmt Platon die Idee als das Gute, als den Zweck, als das Allgemeine überhaupt; Aristoteles aber geht weiter. Wir haben davon gesprochen, daß die Idee bei Platon in sich wesentlich konkret, in sich bestimmt ist. Insofern die Idee nun in sich selbst bestimmt ist, so ist das Verhältnis der Momente in ihr näher zu fassen, herauszuheben, und diese Beziehung der Bestimmungen aufeinander ist nun als Tätigkeit überhaupt aufzufassen. Uns ist geläufig, das Mangelhafte von dergleichen im Bewußtsein zu haben, das Mangelhafte der Idee, des Allgemeinen, des Gedankens, des Begriffs, dessen, was nur an sich ist. Das Allgemeine hat damit, daß es Allgemeines ist, noch keine Wirklichkeit; die Tätigkeit der Verwirklichung ist noch nicht gesetzt, das Ansich ist so ein Träges. Vernunft, Gesetze usf. sind so abstrakt; aber das Vernünftige, als sich verwirklichend, erkennen wir als notwendig, – um auf solch Allgemeines, solche Vernunft, solche Gesetze soviel zu halten. Das Platonische ist im Allgemeinen das Objektive, aber das Prinzip der Lebendigkeit, das Prinzip der Subjektivität fehlt darin; und dies Prinzip der Lebendigkeit, der Subjektivität, nicht in dem Sinne einer zufälligen, nur besonderen Subjektivität, sondern der reinen Subjektivität ist Aristoteles eigentümlich. Vertaling: De idee van Aristoteles is onderscheiden van die van Plato. En weliswaar bepaalt Plato de idee als het goede, als het doel, als het algemene zonder meer; maar Aristoteles gaat verder. Wij hebben daarvan gesproken, dat de idee bij Plato in zich wezenlijk concreet is, in zich bepaald is. In zoverre de idee nu in zichzelf bepaald is, zo is de verhouding van de momenten in haar nader de vatten, er uit te heffen, en deze betrekking van de bepalingen op elkaar is nu de werkzaamheid zonder meer op te vatten. Ons is het gewoon, het gebrekkige van dergelijke in het bewustzijn te hebben, het gebrekkige van de idee, van het algemene, van de gedachten, van het begrip, datgene wat slechts "aan zich" is. Het algemene heeft daarmee, dat het algemeen is, nog geen werkelijkheid; de werkzaamheid van de verwerkelijking is nog niet gezet, het "aan zich" is zo een traagheid? (of drager?). Verstand, wetten enzovoort. zijn zo abstract; maar het verstandige, als zich verwerkelijkend, erkennen wij als noodzakelijk, - om zulks algemeen, zulk verstand, zulke wetten als voor teveel houden. Het Platonische is in het algemeen het objectieve, maar het principe van de levendigheid, het principe van de subjectiviteit ontbreekt daarin; en dit principe der levendigheid, van de subjectiviteit, niet in de zin van een toevallige, slechts bijzondere subjectiviteit, maar de zuivere subjectiviteit is Aristoteles eigendommelijk. Met de zuivere subjectiviteit bedoelt Hegel Aristoteles' God als werkzaamheid. "God als onbewogen beweger." __________________ Lees de Nieuwe Bijbel over Gods Rijk in de microkosmos. En bezie ook Twitter en facebook.

22 november 2023, 10:55	#9
Pol Dolf Minister-President Geregistreerd: 14 oktober 2011 Locatie: Jezus 2 Berichten: 5.031	tot zover deze zever over filosofie __________________ was getekend : profeet Filippus

16 december 2023, 10:00	#13
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 27.786	So ist bei Aristoteles auch das Gute, der Zweck, das Allgemeine die Grundlage, das Substantielle; und dies Allgemeine, den Zweck macht er geltend, hält ihn fest im Gegensatz gegen Heraklit und gegen die Eleaten. Das Werden des Heraklit ist eine richtige, wesentliche Bestimmung; aber die Veränderung entbehrt noch der Bestimmung der Identität mit sich, der Festigkeit, der Allgemeinheit. Der Strom verändert sich immer, aber er ist auch perennierend – und ist noch mehr ein Bild, eine allgemeine Existenz; woraus denn sogleich sichtbar ist, daß er vorzüglich gegen Heraklit und andere streitet, daß Sein und Nichtsein nicht dasselbe ist, oder den berühmten Satz des Widerspruchs begründet, daß ein Mensch nicht zugleich ein Schiff sei. Vertaling: Zo is bij Aristoteles ook het goede, het doel, het algemene de grondslag, het substantiële; en dit algemene, het doel maakt hij geldend, houdt hem vast in tegenstelling tot Heraclitus en de Eleaten. Het worden van Heraclitus is een juiste, wezenlijke bepaling; maar de verandering ontbeert nog de bepaling van de identiteit met zich, de vastheid, de algemeenheid. De stroom verandert zich steeds, maar is ook blijvend - en is nog meer een beeld, een algemene existentie; waaruit dan gelijk zichtbaar is, dat hij voortreffelijk tegen Heraclitus en anderen strijdt, dat zijn en niet-zijn niet hetzelfde is, of de beroemde zin van de tegenspraak begrondt, dat een mens niet tegelijk een schip is. Mens en schip liggen ook veel te ver uitelkaar om hetzelfde te zijn. Dan overheerst het onderscheid, maar wel is het schip daar voor de mens om te varen, dus de eenheid is er wel. En Zijn en Niets zijn ook verschillend als een eindeloze tegenstrijdigheid als schepper van het heelal en de mensen en de goden. Steeds is er ook de identiteit, maar ook steeds mislukt die weer. __________________ Lees de Nieuwe Bijbel over Gods Rijk in de microkosmos. En bezie ook Twitter en facebook.

9 januari 2024, 10:53	#18
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 27.786	Es erhellt sogleich, daß Aristoteles nicht das reine Sein oder Nichtsein versteht, diese Abstraktion, die wesentlich nur das Übergehen des einen in das andere ist; sondern unter dem, was ist, versteht er wesentlich die Substanz, Idee. Aristoteles fragt nur nach dem, was das Bewegende ist; und dies ist der logos, der Zweck. Wie er gegen das Prinzip der bloßen Veränderung das Allgemeine festhält, so macht er im Gegenteil, gegen die Pythagoreer und gegen Platon, gegen die Zahl die Tätigkeit geltend. Tätigkeit ist auch Veränderung, aber Veränderung als identisch mit sich bleibend, – ist Veränderung, aber innerhalb des Allgemeinen gesetzt als die sich selbst gleiche Veränderung, – ist ein Bestimmen, welches ist Sichselbstbestimmen. In der bloßen Veränderung ist dagegen das Erhalten seiner in der Veränderung noch nicht enthalten. Das Allgemeine ist tätig, bestimmt sich; und der Zweck ist das Sichselbstbestimmen, was sich realisiert. Dies ist die Hauptbestimmung, auf die es bei Aristoteles ankommt. Vertaling: Het verduidelijkt meteen, dat Aristoteles niet het zuivere Zijn of Niet-zijn verstaat, deze abstractie, die wezenlijk slechts het overgaan van het ene in het andere is; maar onder dat, wat is, verstaat hij wezenlijk de substantie, idee. Aristoteles vraagt slechts naar dat, wat het bewegende is; en dat is de logica, het doel. Zoals hij tegen de verandering zonder meer het algemene vasthoudt, zo maakt hij in tegendeel, tegen de Pythagoreërs en tegen Plato, tegen het getal de daad geldend. Daadkracht is ook verandering, maar verandering als eenheid met zich blijvend, - is verandering, maar binnen het algemene gezet als de zichzelf gelijke verandering, - is een bepalen, welke een zichzelf bepalen is. In de verandering zonder meer is daarentegen het behouden van zich in de verandering not niet bevat. Het algemene is doende, bepaalt zich; en het doel* is het zichzelf bepalen, wat zich realiseert. Dat is de hoofdbepaling, waarop het bij Aristoteles op aan komt. *Het doel is een eenzijdigheid tegenover de oorzaak. En als dat God of de mens betreft, dan gaat de werkzaamheid ook van zichzelf uit. En dan is er de spanning tussen het heden als oorzaak en de toekomst als doel. __________________ Lees de Nieuwe Bijbel over Gods Rijk in de microkosmos. En bezie ook Twitter en facebook.

24 januari 2024, 11:46	#19
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 27.786	Das Nähere sind nun die zwei Hauptformen, welche er bestimmt: ?) als die der Möglichkeit (dynamis, potentia) und ?) der Wirklichkeit (energeia, actus), noch bestimmter der Entelechie (entelecheia), welches in sich Zweck und Realisierung des Zwecks ist. Het nadere zijn nu de twee hoofdvormen, welke hij bepaalt: ?) als de mogelijkheid (dynamiek, potentie) en ?) de werkelijkheid (energie, actie), nog bepaalder de entelechie (entelecheia), welke in zich doel en realisering van het doel is. Het mogelijke is het toevallige dan kan bestaan of niet bestaan en het tweede is dan het bestaansmoment van het mogelijke. Maar hier wordt geen onderscheid gemaakt tussen het mogelijke en het noodzakelijke wat altijd bestaat. En ook het mogelijke het in zich heeft zich te willen realiseren. __________________ Lees de Nieuwe Bijbel over Gods Rijk in de microkosmos. En bezie ook Twitter en facebook.