Jaloezie is blijkbaar alleen OK voor graaiers

[Doomy]

Als een werkende arme een eerlijker verdeling van de welvaart vraagt en kritiek geeft op de graaikultuur, dan wordt het hem/haar verweten jaloers te zijn en een afgunstmaatschappij na te streven. Maar als graaiers iedereen oplichten en bedrijven leegroven is hun jaloezie plots wél OK. Want dan is dit plots goed voor de ekonomie. "Greed is good" heet het dan. Jos Geysels schreef over deze dubbele moraal een jaar geleden een interessant opiniestuk in De Standaard :

*******************************

http://www.standaard.be/cnt/dmf20141121_01389458

[citaat]

Afgunst en de octopus
Jaloezie wordt bewust gebruikt als stoorzender
De Standaard | 22 november 2014 | Jos Geysels

Wie? Minister van staat. *Publiceerde samen met Erik Vlaminck ‘De schande en de keerzijde’ (Van Halewyck).

Wat? Gerechtvaardigde vragen over ongelijkheid worden al te makkelijk weggezet door de moraliteit van de vraagstellers te bezoedelen.
Het ‘jaloezie’-argument dat telkens weer wordt bovengehaald in het debat over een vermogens(winst)belasting, heeft veel weg van een bliksemafleider, vindt Jos Geysels. Het is een retorisch trucje om de aandacht weg te houden van de essentie: een billijker herverdeling.

Mensen die rijkdom correct willen belasten en extravagante bonussen in de bedrijfswereld aan banden willen leggen, krijgen vaak het verwijt dat zij ‘een beleid van de afgunst’ propageren. Het is ook wat Gimv-topman Urbain Vandeurzen suggereerde (DS 13 november) . Met zo’n frame wordt getracht het maatschappelijke en politieke debat over ongelijkheid af te voeren. Ook al is tachtig procent van de Vlamingen van mening dat de overheid erop moet toezien dat de inkomensverschillen zouden verkleinen, toch worden de pleitbezorgers van een rechtvaardig belastingsysteem geculpabiliseerd. Dat is een goed klinkende maar kwalijke en betwistbare tactiek.

Legitieme vragen, zoals over de groeiende ongelijkheid, worden de grond ingeboord door de moraliteit van de vraagstellers in diskrediet te brengen. Een vermogensbelasting wordt gereduceerd tot een jaloezietaks. En daar is toch niemand voor? Het is een retorische handigheid om de positieve drijfveren – solidariteit en rechtvaardigheid – weg te filteren uit de aanklacht dat grote firma’s meer betalen aan hun ceo’s dan aan de fiscus.

Laat er geen misverstand over bestaan. Afgunst bestaat en is van alle tijden. ‘Wie rijk is, zal afgunst voelen bij het idee dat hij zijn positie kwijtraakt. Wie niet rijk is, benijdt de rijke zijn positie’, schrijft Martha Nussbaum in Publieke emoties. Er is afgunst tussen hardwerkende buren en tussen goed verdienende ceo’s. Toen de Britse programmamaker Piers Morgan zich verwonderde over de enorme omvang van de jachten die in de haven liggen en aan een van de eigenaars de vraag stelde of de grootte zo belangrijk was, antwoordde deze: ‘Alleen in de zin dat je een grotere wil dan je buurman.’ Afgunst is overal.

Merkwaardig is wel dat in de huidige discussies ‘afgunst’ van stal wordt gehaald op het moment dat veel burgers zich kwaad maken over de creatieve manier waarop sommigen met hun belastingplicht (kunnen) omspringen. De voorbije decennia hoorden we veel minder over afgunst spreken. Nochtans vond er toen een significante verschuiving plaats van inkomsten uit arbeid naar inkomsten uit vermogen en werden de verschillen tussen de laagste lonen en die van topmanagers gigantisch.

Van Boris Johnson...

Even opvallend als de timing is de soepelheid en de selectiviteit waarmee het begrip wordt gebruikt. Wie pleit voor een vermogenswinstbelasting, krijgt het etiket van een afgunstige. Wie die winst onbelast wil vrijwaren, verwijst naar de wetten van de markt, waar eigenbelang, wedijver en hebzucht als onmisbare deugden worden gepropageerd. De Londense burgemeester Boris Johnson formuleerde het zo: ‘Een zekere mate van ongelijkheid is essentieel voor de geest van afgunst en de drang om beter af te zijn dan de buren. Dat voedt de economische activiteit.’

Een hoogst eigenaardige redenering: afgunst is blijkbaar een deugd bij het vergaren van rijkdom, maar wordt een hoofdzonde als de verdeling van die rijkdom (weer) ter sprake komt. Van een waardeshift gesproken.

Afgunst is geen deugdelijk criterium of argument in de discussie.

In plaats van ons te richten op de (vermeende) intenties van mensen is het interessanter om het verschil te maken, zoals Sjaak Koenis in De Groene Amsterdammer, tussen de motivatie van mensen – wat hen beweegt – en de motivering – de kwaliteit van hun argumentatie. Niet dat drijfveren of ‘publieke emoties’ van mensen onbelangrijk zijn – belastingbetalende mensen zijn terecht woedend als ze vermogende landgenoten zien uitwijken naar fiscale vluchtplaatsen. Wel om in het debat de focus te leggen op de argumenten, die er wel degelijk zijn, om een rechtvaardig en billijk belastingsysteem op punt te stellen.

Zo is er in de eerste plaats het ethische argument. ‘Je kunt niet aan de actieve bevolking vertellen dat haar inkomen niet langer zal stijgen en tegelijk excessieve bonussen dulden voor een toplaag van managers. Aftoppen is geen kwestie van jaloezie, maar van ethiek’, zei filosoof en econoom Toon Vandevelde. Is het zo onrechtvaardig om aan de rijkste 10 procent in België, die 254 keer meer bezit dan de 10 procent minst vermogenden, om zeker in crisistijden een grotere bijdrage te vragen? Met de wetenschap dat meer dan 70 procent van het vermogen uit erfenissen komt en dus niet door hard te werken?

Wie zijn firma verkoopt en op de meerwaarde weinig of geen belasting betaalt, kan zijn vrijstelling van belastingen rechtvaardigen ‘omdat de staat boven zijn stand leeft’. Wie op zijn (loon)arbeid zwaar belast wordt, kan dezelfde mening zijn toegedaan, maar betaalt wel belasting. Waar zit hier de billijkheid?

.... naar Christine Lagarde

Ook vanuit economisch en maatschappelijk perspectief zijn er genoeg redenen om meer gelijkheid en minder armoede na te streven. Het is niet voor niks dat ook het World Economic Forum, de Oeso en het IMF zich zorgen maken over de groeiende ongelijkheid. Onlangs waarschuwde IMF-voorzitster Christine Lagarde dat de grote inkomensongelijkheid leidt tot een ‘economie van uitsluiting’ die het ‘waardevolle weefsel bedreigt dat onze samenleving bijeenhoudt’. Te grote ongelijkheid ondermijnt de samenleving, tast de sociale cohesie aan en leidt tot grotere polarisering en meer afgunst.

Een pleidooi voor meer gelijkheid is geen oproep voor een allesomvattende nivelleringsoperatie of de politieke vertaling van een afgunstcultuur. Het is een legitieme vraag gebaseerd op uitgangspunten zoals ethische wenselijkheid, sociaaleconomische noodwendigheid en democratische bezorgdheid.

Het is zinvoller het debat rond deze cluster van argumentaties te voeren dan voortdurend het afgunst-riedeltje te herhalen. Dat maneuver heeft iets van octopus-gedrag: een inktwolk verspreiden om de tegenstander zwart te maken en de eigen belangen te camoufleren.

[/citaat]

*******************************

[patrickve]

Jaloersheid is een redelijk algemeen fenomeen. De vraag is gewoon of het normaal is om uitgaande van jaloersheid, diefstal te legaliseren.

Wat fout is, is niet de jaloersheid, maar de diefstal.

Diefstal is het gaan afnemen van eigendom van een ander, zonder diens akkoord in een vrijwillig aangegane overeenkomst (een ruil, een cadeau, een vrijwillige bijdrage, noem maar op). Elke vorm van belasting is dus een vorm van diefstal. Het is pas geen diefstal in zoverre het hetzelfde bedrag is voor iedereen.

De hoeveelheid bezit van iemand is geen reden om tot diefstal over te gaan, maar kan en zal natuurlijk wel een bron van jaloersheid zijn. Belasting een functie maken van uw bezit of uw inkomen is daar een voorbeeld van. Belasting zou hetzelfde bedrag moeten zijn voor iedereen - eventueel met vrijstellingen voor zij die zodanig weinig hebben/verdienen dat ze het niet kunnen.

Maar natuurlijk zijn heel veel rijke mensen op identiek dezelfde wijze rijk geworden: diefstal. Meestal, diefstal met hulp van de staat, via het bekomen van privileges.

De fout bij de dwang-herverdelers is dat ze het diefstal mechanisme willen versterken, omdat er teveel dieven zijn door diefstal. Diefstal aanmoedigen, omdat er teveel diefstal is, lijkt mij idioot, tenzij men ervan uitgaat dat alle vormen van eigendomsoverdracht best geregeld worden door diefstal. Maar dan is er nergens een grond meer om een tegenprestatie te leveren.

De meeste rijke mensen waartegen dwang-herverdelers fulmineren, zijn inderdaad mensen die door diefstal rijk geworden zijn. In de meeste gevallen is dat met vette staatscontracten of met grote staatsprivileges (bvb monopolies). Maar er zijn ook rijke mensen die hun rijkdom bekomen hebben op basis van vrijwillige ruil. Er is geen reden om die laatsten hun verdiende eigendom gaan af te pakken. Hoe meer diefstal men legaliseert, hoe meer diefstal de standaard manier wordt om rijk te worden, he.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Doomy

Als een werkende arme een eerlijker verdeling van de welvaart vraagt en kritiek geeft op de graaikultuur

De eerlijkste verdeling van de welvaart is die die ge zelf hebt bijgedragen he.
En die wordt bepaald door wat de ontvanger van uw geproduceerde welvaart ervoor wilt betalen. Maw, als alle vormen van interactie vrije ruil zijn, dan bekom je de EERLIJKSTE verdeling van de welvaart.

Als ik 100 broden bak, en men wil mij die broden voor 0.5 Euro kopen, dan heb ik voor 50 Euro bijgedragen, en mag dus ook voor 50 Euro welvaart krijgen.

Krepeert iedereen van honger, en men wil mij elk brood voor 100 Euro kopen, dan heb ik veel meer welvaart bijgedragen want mensen die aan 't sterven waren van honger, van de hongerdood gered, en dus is het normaal dat ik nu 10 000 Euro welvaart mag krijgen, want ik heb zoveel bijgedragen aan het welzijn, beslist door zij die dat welzijn ontvangen hebben.

[Hypochonder]

Bij iemand als Jos Geysels is het natuurlijk gewoon zeer gemakkelijk om zijn moraliteit te bedoezelen: hij lag mee aan de basis van het cordon sanitaire, een totaal ondemocratische en zelfs misdadige constructie die er op gericht was om één politieke partij voor altijd buiten de macht te houden in dit land. Zo iemand heeft inderdaad geen recht om anderen lessen in moraliteit te geven en al zeker niet om te pleiten voor een grotere herverdeling van rijkdom. In België zit het trouwens nog steeds goed op dat vlak, we hebben nog steeds zowat de beste sociale zekerheid ter wereld. Wat willen types zoals Geysels dan? Dat iemand die een miljoen verdient 950.000 afgeeft aan de staat om zo te 'herverdelen?' Wanneer iemand met gezond verstand in België veel belastingen betaalt dan heeft die persoon het gevoel dat hij geld in een bodemloze put gooit.

[Rahowa]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Krepeert iedereen van honger, en men wil mij elk brood voor 100 Euro kopen, dan heb ik veel meer welvaart bijgedragen want mensen die aan 't sterven waren van honger, van de hongerdood gered, en dus is het normaal dat ik nu 10 000 Euro welvaart mag krijgen, want ik heb zoveel bijgedragen aan het welzijn, beslist door zij die dat welzijn ontvangen hebben.

Een nogal enge en zeer neo-liberale gedachtengang over de economie

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Rahowa

Een nogal enge en zeer neo-liberale gedachtengang over de economie

Ja, maar de enige die "eerlijk" is (ik zal niet zeggen "vriendelijk", noch "solidair", maar wel "eerlijk").

De reden is dat het enkel de ontvanger is van uw prestaties die ze naar waarde kan en zal schatten. Als hij bereid is om veel te geven voor uw prestatie, is ze veel waard voor hem. Als hij bereid is daar maar weinig voor te geven, dan is ze niet veel waard voor hem.

Als ge ligt van honger om te komen, is een brood veel waard voor U. Zit ge op 50 kg goud, en ge zijt dood aan 't gaan van de honger, dan ruilt ge liever dat goud voor een brood. Dat brood is dat dan dus ook waard.

Hebt ge een kast vol broden liggen waarvan ge waarschijnlijk de helft zult moeten weggooien, dan is een extra brood voor U niks waard.

Het belangrijke punt is dat iemands prestatie enkel maar gemeten kan worden door degene die ze VRIJWILLIG tegen betaling wil bekomen. Van zodra er dwang bij is, heeft men totaal geen idee over de echte waarde van een prestatie.

Noem dat eng, noem dat neo-liberaal, noem dat hoe je wil om die ijzeren logica willen te ontkennen, het verandert niks aan het feit dat een prestatie naar waarde geschat wordt door degene die ze vrijwillig bekomt.

Het is ergens "eerlijk" dat je zelf als waarde ontvangt voor een prestatie, wat je prestatie als waarde betekent voor iemand anders.

Het heeft trouwens nog een extra voordeel zo: alle rekeningen kloppen altijd. Er is nooit een "gebrek" of een "teveel" aan verschuldigde waarde.

Elke afwijking van bovenstaande regel leidt altijd tot problemen, inconsistenties, en oneerlijke toestanden. Als mensen op bergen goud zitten, maar dood gaan van de honger, en bereid zijn van mijn broden een halve kilo goud te betalen, dan kan jij als ideoloog/staat/dwingeland/.... beslissen dat een brood zoveel niet mag kosten. Maar dan kan ik ook vinden dat ik liever de zondag ga vissen in plaats van brood te bakken. Er is dus iemand die mij 1 kg goud voor een brood zou willen geven. Voor die 1 kg goud, zou ik de zondag wel graag broden bakken. Maar gij gaat verbieden dat hij mij 1 kg goud geeft voor een brood. Welnu, dan ga ik vissen, want voor 2 Euro verknoei ik mijn zondag niet, voor 1 kg goud, wel.
Het gevolg is dat die mens met zijn kg goud, de maandag dood ligt, gestorven van honger.

[TV-verslaafde]

Ik kan mij ook niet ontdoen van het idee dat de zakenwereld ook vol politiek is. Zakenmensen doen politiek altijd af als "not my business."

Maar er is wel een hele hiërarchie in een bedrijf van laagste werknemer tot hoogste werknemer. Als jij niet doet wat het bedrijf van je verlangt wordt je eerst gestraft en later ontslagen. Dus dat de zakenwereld niets te doen heeft met politiek is ook zever, elk bedrijf hanteert ook een bepaald beleid.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door TV-verslaafde

Ik kan mij ook niet ontdoen van het idee dat de zakenwereld ook vol politiek is. Zakenmensen doen politiek altijd af als "not my business."

Maar er is wel een hele hiërarchie in een bedrijf van laagste werknemer tot hoogste werknemer. Als jij niet doet wat het bedrijf van je verlangt wordt je eerst gestraft en later ontslagen. Dus dat de zakenwereld niets te doen heeft met politiek is ook zever, elk bedrijf hanteert ook een bepaald beleid.

Dat is omdat wij "werknemer" teveel als "slaaf" zien. Het statuut van werknemer is dan ook geinspireerd door "slaaf-huurdom" en expliciet gepushed door allen die zogezegd voorvechters zijn van de werknemers. Gans de arbeidswetgeving is er eigenlijk een van "uw slaven goed behandelen".

Als je "werknemer" als een zakenpartner ziet die een speciale dienst, namelijk "arbeid" toelevert, dan verandert het verhaaltje helemaal.

"als je niet doet wat het bedrijf verlangt dan word je ontslagen" is dan equivalent aan "als je het product niet aanbiedt dat de klant wil, dan koopt hij het niet meer".

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Maar natuurlijk zijn heel veel rijke mensen op identiek dezelfde wijze rijk geworden: diefstal. Meestal, diefstal met hulp van de staat, via het bekomen van privileges.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Doomy

Tuurlijk. Allemaal staatsgedoe, he. Als die bankiers daar alleen in hun slip stonden, dan stonden ze daar.

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

"als je niet doet wat het bedrijf verlangt dan word je ontslagen" is dan equivalent aan "als je het product niet aanbiedt dat de klant wil, dan koopt hij het niet meer".

Vertel dat eens aan schijnzelfstandigen uit noodzaak. Ze zijn feitelijk werknemers die onder een gezagsrelatie werken, maar alle kosten en alle risiko's zijn voor hen. Ze dragen zowel de nadelen van een zelfstandige als van een werknemer zonder de voordelen van een van beiden te hebben.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Doomy

Vertel dat eens aan schijnzelfstandigen uit noodzaak. Ze zijn feitelijk werknemers die onder een gezagsrelatie werken, maar alle kosten en alle risiko's zijn voor hen. Ze dragen zowel de nadelen van een zelfstandige als van een werknemer zonder de voordelen van een van beiden te hebben.

Kunt u eens concreet worden en aangeven over welke na- en voordelen u het hebt?

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Doomy

Vertel dat eens aan schijnzelfstandigen uit noodzaak. Ze zijn feitelijk werknemers die onder een gezagsrelatie werken, maar alle kosten en alle risiko's zijn voor hen. Ze dragen zowel de nadelen van een zelfstandige als van een werknemer zonder de voordelen van een van beiden te hebben.

Waarom blijven zij bij 1 klant ?

Ik heb al gemerkt dat zij die het hardste tegen "de smeirlap van nen boas" roepen, ook het hardste roepen om het slavenstatuut van werknemer te behouden. Den boas is ne smeirlap maar men wil hem vooral behouden.

Terwijl een zelfstandigen statuut U toch veel meer vrijheid van handelen toelaat en U toelaat om "smeirlappen" op afstand te houden. Ik zal U direct toegeven dat de fiscale druk op zelfstandigen verschrikkelijk is, maar dat is de fout niet van het zelfstandigenstatuut, maar wel van de sinterklazen-met-geld-van-een-ander.

[Krates]

We leven nu eenmaal in een maatschappij waar laaggeschoolden als economische slaven worden behandeld en als ze dan in de werkloosheid verzeilt geraken krijgen ze te horen dat het hun eigen schuld is en worden ze als profiteur gebrandmerkt. Daar tegenover bestaat er een bovenklasse die als maar rijker wordt, die parasiteren op de arbeid van de anderen. Waarom zouden we de autoriteit van die oligarchen en hun lakeien moeten respecteren? Mijns inziens zijn die machtsstructuren illegitiem en dienen ze dan ook ontmanteld te worden.

[quercus]

Oorspronkelijk geplaatst door Krates

We leven nu eenmaal in een maatschappij waar laaggeschoolden als economische slaven worden behandeld en als ze dan in de werkloosheid verzeilt geraken krijgen ze te horen dat het hun eigen schuld is en worden ze als profiteur gebrandmerkt. Daar tegenover bestaat er een bovenklasse die als maar rijker wordt, die parasiteren op de arbeid van de anderen. Waarom zouden we de autoriteit van die oligarchen en hun lakeien moeten respecteren? Mijns inziens zijn die machtsstructuren illegitiem en dienen ze dan ook ontmanteld te worden.

Wat wil je feitelijk? Een soort Noord-Koreaanse samenleving? Al dat anarcho- en marxistisch geleuter brengt geen zoden aan de dijk. Een egalitaire maatschappij heeft nog nergens duurzaam kunnen voortbestaan. Kijk naar het verschijnsel China. Na de marxistische fantasieën van Mao (De grote sprong voorwaarts; de culturele revolutie) die vele miljoenen mensen het leven heeft gekost was er uiteindelijk een Deng Hsiao Ping nodig om vanaf 1978 van de starre en steriele marxistische theorie af te stappen en China economisch op een kapitalistische leest te schoeien. Wat is dan het nut geweest van gans de periode (1949-1976) dat China op economisch vlak het marxistische beleid door de Chinezen hun strot heeft willen duwen? Nul komma nul!. Het zijn zevenentwintig verloren jaren en onnoemelijk veel ellende geweest. En nu? Wel, nu is China een 100 % markteconomie, met effectenbeurs en alles erop en eraan? Net zoals Rusland. Het enige verschil is dat de communisten er nog steeds de politieke macht in handen hebben. Dat is al.

De egalitaire maatschappij is pure linkse onzin. De mensen zijn gewoon niet gelijk. Het enige wat we kunnen is ons inspannen om op een eerlijke manier iedereen die over de vereiste talenten beschikt de kans geven om die tijdens zijn actief leven ook te gebruiken. En verder erover waken dat de bron van welvaart, de ondernemingen, de kans krijgen om hun rol in de samenleving te vervullen.

[zonbron]

Oorspronkelijk geplaatst door Doomy

Als een werkende arme een eerlijker verdeling van de welvaart vraagt en kritiek geeft op de graaikultuur, dan wordt het hem/haar verweten jaloers te zijn en een afgunstmaatschappij na te streven. Maar als graaiers iedereen oplichten en bedrijven leegroven is hun jaloezie plots wél OK. Want dan is dit plots goed voor de ekonomie. "Greed is good" heet het dan. Jos Geysels schreef over deze dubbele moraal een jaar geleden een interessant opiniestuk in De Standaard :

*******************************

http://www.standaard.be/cnt/dmf20141121_01389458

[citaat]

Afgunst en de octopus
Jaloezie wordt bewust gebruikt als stoorzender
De Standaard | 22 november 2014 | Jos Geysels

Wie? Minister van staat. *Publiceerde samen met Erik Vlaminck ‘De schande en de keerzijde’ (Van Halewyck).

Wat? Gerechtvaardigde vragen over ongelijkheid worden al te makkelijk weggezet door de moraliteit van de vraagstellers te bezoedelen.
Het ‘jaloezie’-argument dat telkens weer wordt bovengehaald in het debat over een vermogens(winst)belasting, heeft veel weg van een bliksemafleider, vindt Jos Geysels. Het is een retorisch trucje om de aandacht weg te houden van de essentie: een billijker herverdeling.

Mensen die rijkdom correct willen belasten en extravagante bonussen in de bedrijfswereld aan banden willen leggen, krijgen vaak het verwijt dat zij ‘een beleid van de afgunst’ propageren. Het is ook wat Gimv-topman Urbain Vandeurzen suggereerde (DS 13 november) . Met zo’n frame wordt getracht het maatschappelijke en politieke debat over ongelijkheid af te voeren. Ook al is tachtig procent van de Vlamingen van mening dat de overheid erop moet toezien dat de inkomensverschillen zouden verkleinen, toch worden de pleitbezorgers van een rechtvaardig belastingsysteem geculpabiliseerd. Dat is een goed klinkende maar kwalijke en betwistbare tactiek.

Legitieme vragen, zoals over de groeiende ongelijkheid, worden de grond ingeboord door de moraliteit van de vraagstellers in diskrediet te brengen. Een vermogensbelasting wordt gereduceerd tot een jaloezietaks. En daar is toch niemand voor? Het is een retorische handigheid om de positieve drijfveren – solidariteit en rechtvaardigheid – weg te filteren uit de aanklacht dat grote firma’s meer betalen aan hun ceo’s dan aan de fiscus.

Laat er geen misverstand over bestaan. Afgunst bestaat en is van alle tijden. ‘Wie rijk is, zal afgunst voelen bij het idee dat hij zijn positie kwijtraakt. Wie niet rijk is, benijdt de rijke zijn positie’, schrijft Martha Nussbaum in Publieke emoties. Er is afgunst tussen hardwerkende buren en tussen goed verdienende ceo’s. Toen de Britse programmamaker Piers Morgan zich verwonderde over de enorme omvang van de jachten die in de haven liggen en aan een van de eigenaars de vraag stelde of de grootte zo belangrijk was, antwoordde deze: ‘Alleen in de zin dat je een grotere wil dan je buurman.’ Afgunst is overal.

Merkwaardig is wel dat in de huidige discussies ‘afgunst’ van stal wordt gehaald op het moment dat veel burgers zich kwaad maken over de creatieve manier waarop sommigen met hun belastingplicht (kunnen) omspringen. De voorbije decennia hoorden we veel minder over afgunst spreken. Nochtans vond er toen een significante verschuiving plaats van inkomsten uit arbeid naar inkomsten uit vermogen en werden de verschillen tussen de laagste lonen en die van topmanagers gigantisch.

Van Boris Johnson...

Even opvallend als de timing is de soepelheid en de selectiviteit waarmee het begrip wordt gebruikt. Wie pleit voor een vermogenswinstbelasting, krijgt het etiket van een afgunstige. Wie die winst onbelast wil vrijwaren, verwijst naar de wetten van de markt, waar eigenbelang, wedijver en hebzucht als onmisbare deugden worden gepropageerd. De Londense burgemeester Boris Johnson formuleerde het zo: ‘Een zekere mate van ongelijkheid is essentieel voor de geest van afgunst en de drang om beter af te zijn dan de buren. Dat voedt de economische activiteit.’

Een hoogst eigenaardige redenering: afgunst is blijkbaar een deugd bij het vergaren van rijkdom, maar wordt een hoofdzonde als de verdeling van die rijkdom (weer) ter sprake komt. Van een waardeshift gesproken.

Afgunst is geen deugdelijk criterium of argument in de discussie.

In plaats van ons te richten op de (vermeende) intenties van mensen is het interessanter om het verschil te maken, zoals Sjaak Koenis in De Groene Amsterdammer, tussen de motivatie van mensen – wat hen beweegt – en de motivering – de kwaliteit van hun argumentatie. Niet dat drijfveren of ‘publieke emoties’ van mensen onbelangrijk zijn – belastingbetalende mensen zijn terecht woedend als ze vermogende landgenoten zien uitwijken naar fiscale vluchtplaatsen. Wel om in het debat de focus te leggen op de argumenten, die er wel degelijk zijn, om een rechtvaardig en billijk belastingsysteem op punt te stellen.

Zo is er in de eerste plaats het ethische argument. ‘Je kunt niet aan de actieve bevolking vertellen dat haar inkomen niet langer zal stijgen en tegelijk excessieve bonussen dulden voor een toplaag van managers. Aftoppen is geen kwestie van jaloezie, maar van ethiek’, zei filosoof en econoom Toon Vandevelde. Is het zo onrechtvaardig om aan de rijkste 10 procent in België, die 254 keer meer bezit dan de 10 procent minst vermogenden, om zeker in crisistijden een grotere bijdrage te vragen? Met de wetenschap dat meer dan 70 procent van het vermogen uit erfenissen komt en dus niet door hard te werken?

Wie zijn firma verkoopt en op de meerwaarde weinig of geen belasting betaalt, kan zijn vrijstelling van belastingen rechtvaardigen ‘omdat de staat boven zijn stand leeft’. Wie op zijn (loon)arbeid zwaar belast wordt, kan dezelfde mening zijn toegedaan, maar betaalt wel belasting. Waar zit hier de billijkheid?

.... naar Christine Lagarde

Ook vanuit economisch en maatschappelijk perspectief zijn er genoeg redenen om meer gelijkheid en minder armoede na te streven. Het is niet voor niks dat ook het World Economic Forum, de Oeso en het IMF zich zorgen maken over de groeiende ongelijkheid. Onlangs waarschuwde IMF-voorzitster Christine Lagarde dat de grote inkomensongelijkheid leidt tot een ‘economie van uitsluiting’ die het ‘waardevolle weefsel bedreigt dat onze samenleving bijeenhoudt’. Te grote ongelijkheid ondermijnt de samenleving, tast de sociale cohesie aan en leidt tot grotere polarisering en meer afgunst.

Een pleidooi voor meer gelijkheid is geen oproep voor een allesomvattende nivelleringsoperatie of de politieke vertaling van een afgunstcultuur. Het is een legitieme vraag gebaseerd op uitgangspunten zoals ethische wenselijkheid, sociaaleconomische noodwendigheid en democratische bezorgdheid.

Het is zinvoller het debat rond deze cluster van argumentaties te voeren dan voortdurend het afgunst-riedeltje te herhalen. Dat maneuver heeft iets van octopus-gedrag: een inktwolk verspreiden om de tegenstander zwart te maken en de eigen belangen te camoufleren.

[/citaat]

*******************************

Het grote vraagstuk opgelost. Kijk naar psychopaten en machtsstructuren, perfect in symbiose, top down nog wel. Kortom, perfecte waanzin.

[zonbron]

Indien het nog niet duidelijk was.






Maar jammer genoeg betreft de armoede onder jan met de pet niet enkel een economische achterstand. En daar zit hem juist het probleem.

Een beetje echte geschiedkunde en wat wijsheid zou volstaan om rustig op te staan en even die knop om te draaien.




Ondertussen zeveren we nog wat in de 'jacuzzi'.

Gans dol.

[Gipsy]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Waarom blijven zij bij 1 klant ?

Ik heb al gemerkt dat zij die het hardste tegen "de smeirlap van nen boas" roepen, ook het hardste roepen om het slavenstatuut van werknemer te behouden. Den boas is ne smeirlap maar men wil hem vooral behouden.

Terwijl een zelfstandigen statuut U toch veel meer vrijheid van handelen toelaat en U toelaat om "smeirlappen" op afstand te houden. Ik zal U direct toegeven dat de fiscale druk op zelfstandigen verschrikkelijk is, maar dat is de fout niet van het zelfstandigenstatuut, maar wel van de sinterklazen-met-geld-van-een-ander.

De piloten bij Ryanair zijn ook "zelfstandigen".

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Hypochonder

Bij iemand als Jos Geysels is het natuurlijk gewoon zeer gemakkelijk om zijn moraliteit te bedoezelen: hij lag mee aan de basis van het cordon sanitaire, een totaal ondemocratische en zelfs misdadige constructie die er op gericht was om één politieke partij voor altijd buiten de macht te houden in dit land. Zo iemand heeft inderdaad geen recht om anderen lessen in moraliteit te geven en al zeker niet om te pleiten voor een grotere herverdeling van rijkdom.

Geysels heeft anderen idd geen lessen te geven in moraliteit. Ik stoor me elke dag meer aan de pretentie van de zelfverklaarde anti-fascisten die zich inbeelden dat zij het grote morele gelijk aan hun kant hebben. Als dat klopte hadden ze steevast meer kiezers aangetrokken dan het VB. Maar zelfs door een "sanitair" cordon op te trekken rond die partij zijn de "anders gaan levers" van Geysels daar niet echt in geslaagd. Zonder dioxinecrisis of klimaathysterie komen de groenen nauwelijks van de grond. Bovendien wordt er ook zonder sanitaire schutkring alles, �*lles aan gedaan en de groene fundamentalisten te vermijden als dat enigszins mogelijk is.

Geysels is één van die fameuze dwangverdelers/herverdelers met andermans centen. Maar wat is er eerlijk aan de ongevraagde UITdeling van de vrucht van andermans arbeid? Waren/zijn Geysels en zijn rode soortgenoten ook zo eerlijk in het gelijk verdelen van werk, verantwoordelijkheden, plichten?
Heeft de "positieve" discriminatie (wat een drol van een uitdrukking) geen aperte discriminatie van autochtonen tot gevolg?
Wordt bij het bestraffen van de misdaad met dezelfde maten gewogen voor iedereen?
Welke doelgroep had het Centrum voor gelijke kansen in gedachten met haar "aanbevelingen voor de media", en welke gevolgen had het strikte opvolgen door de media van die aanbevelingen? Aanbevelingen die duidelijk niet te nemen of te laten zijn omdat ze, nét zoals het cordon sanitaire, een dwingend karakter hebben.

De partij van de groenen wordt vandaag geleid door een moslima.
Er staat eveneens een moslim te trappelen van ongeduld om de volgende voorzitter te worden van de rooien. Als het aan die twee partijen ligt zal er nogal wat "herverdeeld" worden in de toekomst. Heel Europa wordt immers overspoeld door beider islamgenoten. Die worden in hoofdzaak naar hier gelokt omdat ze héél goed weten dat ze, zonder ooit één cent te hebben bijgedragen (en wellicht nooit I] zullen[/i] bijdragen) recht hebben op....de "herverdeling" van andermans financiën, have en goed.

De herverdeling geschiedt dus eveneens met de sociale woningen en andere "sociale" voorzieningen. Allochtonen en andere "vluchtelingen" krijgen zelfs voorrang. Het is geen toeval dat �*lle sociale woonwijken tjokvol gekleurden zitten. Om al die rechthebbenden te geven wat hen toekomt wordt er enerzijds elders bespaard, en anderzijds extra belastingen en een hogere BTW geheven.

Welke gek gelooft nog dat deze herverdelingsonzin ongestraft zal blijven?

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Gipsy

De piloten bij Ryanair zijn ook "zelfstandigen".

Ja en?
Wat verandert dat aan hetgeen patrickve schrijft?