Alles bestaat uit Materie.

harriechristus · 30 januari 2010, 11:04

Alles uit materie.

Volgens sommige mensen bestaat alles eigenlijk uit materie.
Dit komt dan geheel en overeen met onze moderne natuurwetenschappelijke tijd, die alles uit de materie wil verklaren en alles tot materie wil herleiden en zelfs alles als materie zou willen beschouwen.
Het is misschien wel eens aardig om te kijken waartoe dit leiden kan.

Het probleem van de tijd.

Het eerste probleem dat zich hier voordoet is die van de tijd, want de toekomst bestaat nog niet en het verleden bestaat niet meer. Alleen het heden is materieel aanwezig.
Zou alles uit materie bestaan dan zou ook de toekomst reeds moeten bestaan en ook het verleden nog steeds aanwezig moeten zijn.
Dus de zogenaamde beweging van de tijd zou dan niet werkelijk een verschijnen en weer verdwijnen zijn van de materiële dingen, maar slechts een beweging zijn van ons bewustzijn.
Dus zo ongeveer als de lamp van een filmprojector door alle beelden van een film gaat, die allen feitelijk (materieel) aanwezig zijn, maar de lamp ( als symbolisch voor ons bewustzijn ) de illusie van de beweging schept.

De tijd als een oneindig aantal werkelijk bestaande momenten.

Dat zou er dus op neer komen dat de materiële werkelijkheid feitelijk bestaat uit een oneindige reeks van werkelijk bestaande werelden, die samen dan de zogenaamde tijd vormen, en die dus allen dwars door elkaar heen lopen, dus zich allen op dezelfde plaats bevinden.
De werkelijkheid zou dan zelfs super-materieel zijn, dus oneindig maal zoveel als onze vertrouwde materie in het NU.
Want deze zou een oneindig aantal tijdsmomenten zijn, waarvan alleen ons bewustzijn er één uit pikt als zijnde het NU van het heden, het NU van ons bewustzijn.

De tijd bestaat niet: alleen ons bewustzijn beweegt.

Dus ons bewustzijn beweegt dan door de tijd, maar niet de materie.
En de verdere conclusie is dan dat alles direct aanwezig is en de tijd dus eigenlijk niet werkelijk bestaat.
Dat is slechts de illusie van ons bewustzijn dat beweegt, zo ongeveer als een lamp door de filmrol beweegt.
(het enige verschil is slechts dat de filmrol bewogen wordt en de lamp stil staat, maar dat doet niks af aan het principe, dat alle tijdsmomenten=de filmrol aanwezig zijn.)

wordt vervolgd.

harriechristus · 1 februari 2010, 19:18

De beweging van de materie is uitgespreid in het heelal.

Zou alles materie zijn, dan zou ook de tijd in toekomst en verleden moeten bestaan, dus feitelijk aanwezig moeten zijn in een eindeloos aantal momenten. Je zou die momenten dwars door elkaar heen kunnen denken, dus allemaal op dezelfde plek, maar ook zo dat ze in de ruimte van het heelal naast elkaar komen te liggen. Je zou bijvoorbeeld de draaiing van de aarde om de zon voor kunnen stellen in een eindeloos aantal momenten naast elkaar. Als je daar dan nog de beweging van de zon door het heelal bij denkt, dan krijg je een spiraal.

Ons bewustzijn beweegt door het heelal.

Maar die beweging is dan geen werkelijke beweging, want alles is onmiddellijk aanwezig. De toekomst bestaat al en het verleden is nog aanwezig.
Het is dan te beschouwen als een drie-dimensionale filmrol, waar het licht van ons bewustzijn doorheen gaat.
Dus niet de materie beweegt in een verschijnen en weer verdwijnen, maar ons bewustzijn beweegt.

Ook het bewustzijn is materie of een eigenschap van de materie. Of andersom.

Maar het probleem wat nu ontstaat is dat aan de materie iets anders wordt toegevoegd en dat is ons bewustzijn. Materie is niet zuiver materie meer, maar er is ook nog iets anders: ons bewustzijn. Wil je dus volhouden dat alles materie is dan zou je dus ook het bewustzijn materie moeten noemen. Of een eigenschap van de materie.
Of zo dat de materie eigenlijk bewustzijn is en dat alles dus ook bewustzijn is of een eigenschap van het bewustzijn.

Alle momenten van je leven zijn bewust aanwezig.

Bij dat laatste moet je dan veronderstellen dat alle tijdsmomenten als bewustzijn aanwezig zijn. Ga je dan van je eigen persoon uit, die zich bewust is van de omringende wereld als zijnde materie, dan moet je veronderstellen dat je ook nog steeds in alle momenten van het verleden naar de wereld kijkt en ook al reeds in de toekomst. Je bent dan een veelvuldige persoon van wie alle momenten van zijn leven nog aanwezig zijn en tevens reeds aanwezig zijn,

Over het verschil van bewustzijn en onbewust-zijn.

Maar van al die momenten is er slechts één daadwerkelijk bewust, namelijk die in het heden. Want je kunt je niet tegelijkertijd alle andere momenten ook bewust zijn. Die vallen dus voor de ene persoon die je zelf bent in het onbewuste van toekomst en verleden. Er ontstaat dus een heel duidelijk onderscheid tussen bewustzijn en onbewust-zijn. Dus behalve het verschil van materie en bewustzijn, hebben we nu ook het verschil van bewustzijn en onbewust-zijn.

Wat bewust is voor de een is onbewust voor de ander (die je zelf bent).

Maar wat voor jou onbewust is, dat is voor die andere persoon (die je zelf bent) bewust. Want jij leeft ook in al die andere tijdsmomenten. Zodat bewustzijn en onbewust-zijn enerzijds verschillend en anderzijds hetzelfde zijn.

Bhairav · 2 februari 2010, 05:23

Dus, met andere woorden, er is geen verschil tussen ervaring en wat men ervaart...?

harriechristus · 2 februari 2010, 10:58

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Dus, met andere woorden, er is geen verschil tussen ervaring en wat men ervaart...?

Dat zou ik niet meteen zo durven zeggen, want in alles kan men ook verschil maken.

Als ik bijvoorbeeld de Liefde ervaar, dan is die ervaring persoonlijk, maar de Liefde zelf kan ook door een ander ervaren worden en dan wordt de Liefde zelf ook iets algemeens, wat ik als individu wel weet, maar zelf niet allemaal kan ervaren.

En dat is ook zo met de ervaring, bijvoorbeeld waarneming van een ding.
Dat ding bestaat alleen in mijn ervaring, maar kan ook door een ander ervaren worden, maar dan wordt het een ding van algemene ervaring.

Maar een algemene ervaring, dus van iedereen, is niet specifiek mijn ervaring als ervaring.
Ik kan in deze alleen maar denken, dus weten dat anderen ook ervaring bezitten.
En dan gaat de concrete ervaring over in het abstracte denken.

En dat openbaart zich ook in mijn voorbeeld, dat namelijk het bewustzijn van alle anderen buiten mij voor mij onbewust zijn.
Maar ik kan wel weten dat zij bewustzijn bezitten, maar dat weten is dan geen concrete ervaring meer.

Zodat hier een verschil ontstaat tussen de persoonlijke ervaring en wat men ervaart als iets algemeens en voor iedereen.
Dus een verschil tussen de subjectieve ervaring en het objectieve wat men ervaart. Omdat het objectieve ook voor anderen te ervaren is.
Dus enerzijds is het gelijk en anderzijds ook verschillend.

Zelfde als in mijn voorbeeld met bewustzijn en onbewustheid, dat weer bewust is voor een ander.

Ik hoop dat ik het hiermee duidelijk heb kunnen maken dat er ook een verschil is en anderzijds hetzelfde is.

harriechristus · 3 februari 2010, 22:15

Het denken overbrugt het bewustzijn en het onbewuste.

Het onbewuste (dus al die andere momenten van bewustzijn, die voor het eigen moment van bewustzijn onbewust zijn), dat onbewuste wordt vanuit het bewustzijn overbrugt door het denken. Want wij weten dat al die onbewuste momenten er zijn en dat die voor zichzelf bewust zijn.

De paradox van het denken.

Dat is dan de paradox van het denken, dat iets kan weten wat het niet kan ervaren.*
Want je kan niet zeker weten dat de onbewuste momenten ook voor zichzelf bewust zijn.
Want dan zou je het moeten ervaren.
Maar het bewustzijn mist hier juist de ervaring, dus de echte bewijsvoering, maar meent toch zeker te weten dat die onbewuste momenten voor zichzelf bewust zijn.
Zodat de bewijsvoering van de directe ervaring over gaat in die van het denken.

Slechts heel weinig bewustzijn is directe ervaring.

Dit is heel belangrijk om te beseffen, omdat onze directe bewuste ervaring altijd slechts heel klein is in de eindeloze ruimte en slechts heel incidenteel in de eindeloze tijd.
Onze zekerheid van een zeer omvangrijk bewustzijn berust dus niet op directe ervaring, want dat ligt in het verleden of de toekomst of ergens anders of bij anderen.
Maar ons bewustzijn is voor een zeer groot deel dat van het weten en denken.
Wij denken van alles en nog wat, wat we niet direct ervaren.

Materie is eerst zintuiglijk bewustzijn en dan denken.

Zodat de zekerheid van de materie eerst is over gegaan naar die van het zintuiglijk bewustzijn en nu is over gegaan naar die van het denken.
Zodat ook de materie in ons gedachte-experiment gebleken is zintuiglijk bewustzijn te zijn en nu gebleken is denken te zijn.
Dus materie is: denken en weten.
Materie is naast zintuiglijke waarneming eigenlijk grotendeels denken.
Het is dan ook een kwestie van wetenschap, dus de kunst van het weten.

De paradox Niets te weten en te kunnen denken.

*Een andere paradox is bijvoorbeeld dat het denken het Niets kan denken, maar dat toch niet als zodanig kan ervaren, omdat het Niets immers Niets is en het denken er Iets van maakt.
De echte ervaring van het Niets zou dan in de dood liggen.
Tenminste: vooropgesteld dat de dood echt zou bestaan.
Maar omdat de dood Niets is, kan deze ook zichzelf niet als zodanig ervaren.
Dus noch het bewustzijn van het denken noch het onbewuste van de dood kan het Niets ervaren, want het bewustzijn van het denken maakt er Iets van en de dood kan niet Niets ervaren, want mist de mogelijkheid tot ervaring. En bovendien ook omdat het Niets geen ervaring kan zijn.

Denken als ervaring en als inhoud.

Maar toch kunnen we het Niets denken, dat wil zeggen: wij weten precies wat daar mee bedoeld wordt.
Maar niet als ervaring van het denken, maar naar de inhoud van het begrip.
Wij kunnen dus ervaring en inhoud van het denken van elkaar scheiden.
Zo hebben we ook de ervaring van het bewustzijn van het onbewust-zijn (dus de andere tijdsmomenten) niet nodig om toch zeker te weten dat deze bestaat. Ook hier kunnen we inhoud en ervaring scheiden.

Zoals wij ook zeker weten dat andere mensen bewustzijn bezitten zonder dat ooit zelf te kunnen ervaren.

Kant en het "ding an sich".

Evenals Kant beweert dat we het "Ding an sich" nooit kunnen kennen, omdat we het als zodanig nooit kunnen ervaren. Maar toch weten we zeker dat dat ding bestaat en wel door ons denken.
We kunnen het dus wel kennen door het ding als denken te aanvaarden en niet alleen maar als zintuiglijke ervaring.
Het is namelijk een "denk-ding". Dat wil zeggen: wij denken het.
Het is een gedachte en dat is ook wat materie in het algemeen is: gedachte.

Het bestaan van materie voor er bewuste wezens waren in het heelal.

Zodat we ook zeker weten dat er al materie in het heelal was, voor dat er levende wezens in het heelal waren die dat konden ervaren.
Zodat ook deze bewijsvoering van de wetenschap feitelijk geestelijk van aard is, dus op denken berust en niet op een feitelijk experiment, dus op waarneming, wat per definitie niet mogelijk is.

liberalist_NL · 3 februari 2010, 22:20

Gewone zielen moeten zich niet met wetenschap bezig houden. Dat leidt namelijk altijd tot de gewenste conclusies.

cookie monster · 3 februari 2010, 22:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Alles uit materie.

Zelfs (het) denken

harriechristus · 4 februari 2010, 11:00

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door cookie monster

Zelfs (het) denken

als zijnde geestelijke materie.

harriechristus · 4 februari 2010, 11:02

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door liberalist_NL

Gewone zielen moeten zich niet met wetenschap bezig houden. Dat leidt namelijk altijd tot de gewenste conclusies.

inhoudelijk reageren is te moeilijk voor het domme volk.....

parcifal · 4 februari 2010, 11:22

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

als zijnde geestelijke materie.

Is software dan ook geestelijke materie?

Het is fijn om weten dat ik dan af en toe geestelijke materie zit te scheppen.
Ik ben een god in 't diepst van mijn gedachten.

parcifal · 4 februari 2010, 14:05

Dit is misschien wel een mooi stukje :

http://www.standaard.be/artikel/deta...MF20100204_001

Citaat:

Arts leest via hersenscan gedachten van comapatiënt

De Vlaamse neuroloog Steven Laureys, die wereldberoemd werd na zijn ontdekking dat de Limburgse comapatiënt Ron Houben 23 jaar bewust geleefd heeft, is er nu in geslaagd om met een patiënt in vegetatieve toestand te communiceren door diens hersenactiviteit te meten.

Het onderzoek gebeurde door de Brain Science Unit van de universiteit van Cambridge en de Coma Science Group van het universitair ziekenhuis Sart-Tilman in Luik, geleid door Laureys.

Laureys en zijn teams werkten de voorbije drie jaar zowel in Cambridge als in Luik met 23 patiënten in een vegetatieve toestand. Al die patiënten waren onmachtig om te reageren op prikkels. Hun hersenactiviteit werd gemeten in een scanner. Bij vier van de 23 patiënten kon Laureys tekenen van bewustzijn waarnemen. Bij één patiënt overtroffen de tests alle verwachtingen: hij slaagde erin om op gesloten vragen met 'ja' en 'neen' te antwoorden.

Volgens Laureys kun je zoiets optimaal doen met een gezonde patiënt. Met een patiënt met gehavende hersenen ligt zoiets minder voor de hand. De ontdekking van professor Laureys en zijn team is enorm belangrijk. 'Je geeft de patiënt op die manier als het ware zijn zelfbeschikkingsrecht terug - over de juridische gevolgen daarvan durf ik nog niet eens te denken. Deze ontdekking zal hulpverleners die met vegetatieve patiënten te maken hebben, ook twee keer doen nadenken over wat ze met die patiënt doen.'

harriechristus · 4 februari 2010, 15:18

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door parcifal

Is software dan ook geestelijke materie?

zonder meer waar....

Citaat:

Het is fijn om weten dat ik dan af en toe geestelijke materie zit te scheppen.
Ik ben een god in 't diepst van mijn gedachten.

zo is het........

liberalist_NL · 4 februari 2010, 16:14

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

inhoudelijk reageren is te moeilijk voor het domme volk.....

Dom noch volk is op mij van toepassing.

Pieke · 4 februari 2010, 16:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door liberalist_NL

Dom noch volk is op mij van toepassing.

met al die triljarden micro-wezentjes die in je zitten is volk misschien wel van toepassing?

harriechristus · 4 februari 2010, 21:36

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pieke

met al die triljarden micro-wezentjes die in je zitten is volk misschien wel van toepassing?

blijkbaar erg domme microwezentjes, de zogenaamde minkukeltjes......

harriechristus · 5 februari 2010, 11:45

Materie=zintuiglijke waarneming=denken= één en dezelfde substantie.

Uit het voorgaande is gebleken dat de zogenaamde materie voor ons bestaat in de zintuiglijke waarneming.
En omdat we niet alles onmiddellijk waar kunnen nemen deze waarneming zich vervolgens moet herleiden tot het denken.
De eenvoudige slotconclusie moet dan zijn dat materie en waarneming en denken eigenlijk alle drie dezelfde zijn, dat wil zeggen: zich betrekken op één en dezelfde substantie.
Het is één substantie die zich op drie verschillende manieren laat benoemen of zich op drie verschillende manieren manifesteert.

Een theepot laat zich aanschouwen en bestaat ook en laat zich ook nog denken.

Je zou hier als voorbeeld een theepot kunnen nemen, die je kunt aanschouwen, dus waarnemen, maar waarvan je het idee hebt dat deze theepot ook zelfstandig bestaat als materie en waarvan je tot de ontdekking komt dat je die theepot ook nog eens kunt denken, dus ook als je hem niet ziet.

Spinoza: God is een eenheid van denken en uitgebreidheid.

Deze idee dat er één substantie zou zijn, komt al voor bij Spinoza, die meende dat God één en dezelfde substantie was, die zich op twee verschillende manieren liet bepalen, namelijk als denken en als uitgebreidheid (de natuur). Denken en uitgebreidheid (de natuur of bij ons: de materie) beschouwde hij dan als de attributen van die ene substantie.

De natuur als oneindigheid en als de vele eindigheden.

Wij hebben dan drie attributen: denken en materie en zintuiglijke waarneming. Dat Spinoza die laatste niet noemt, komt omdat hij voor de zintuiglijke waarneming niet zoveel respect had, want deze beschouwde de natuur naar zijn vele eindigheden, die in zijn ogen slechts betrekkelijk zijn. Hij noemt dat: modus.
Hij beziet de natuur dan ook onder de noemer harer oneindigheid en eeuwigheid als scheppende natuur (natura naturans) en de geschapen natuur (natura naturata), dus de natuur naar haar eindigende betrekkelijkheden, die wij dan zintuiglijk waarnemen.
(Die eindigheden kun je dan weer met het oneindige verzoenen omdat die eindigheden zich in ruimte en tijd eindeloos voort zetten, dus eigenlijk zelf ook oneindig zijn, want eindeloos vele delen van het oneindige zijn.)

Moeder Natuur als Godin. Vader Geest als God en de kinderen als de vele zintuiglijke waarnemingen.

Anderzijds noemt Spinoza wel God om de twee attributen: denken en uitgebreidheid samen te vatten.* En wij zouden dat ook kunnen doen door de materie, de zintuiglijke waarneming en het denken alle drie samen te vatten onder de noemer God. Vanuit de materie en de natuur bezien is dat dan de meer vrouwelijke God als Godin. Bedenk dat materie eigenlijk: moeder betekent. Vanuit het denken bezien als Geest is die Godheid dan meer manlijk.
(Daarmee wil ik overigens niet zeggen dat vrouwen niet zouden kunnen denken of mannen geen natuur zouden bezitten. Het is alleen een kwestie van accent.)
En dan zouden we de zintuiglijke waarneming ook nog kunnen bepalen als de vele kinderen (eindigheden en dus ook sterfelijkheden) van de moeder Godin en de vader God. We kunnen dan met name denken aan de mens.

*Let wel dat de mensen in de moderne tijd door de natuurwetenschappen niet meer zo de neiging hebben in de natuur een goddelijke persoon te zien. En de opvatting van Spinoza wordt dan ook verachtelijk als pantheïsme beschouwd. Maar men zou zijn visie toch kunnen redden door in de natuur (en het denken daarvan en de zintuiglijke waarneming) een lagere God en Godin te zien, dus een lagere vorm van leven, temeer daar toch volgens de wetenschap ons hogere leven daaruit is voortgekomen.
(En vanuit mijn atoomtheorie denk ik daar weer anders over, want dat ons leven ook uit een hoger leven in de microkosmos is voorgekomen.)

Sam M. · 5 februari 2010, 13:01

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

blijkbaar erg domme microwezentjes, de zogenaamde minkukeltjes......

Komt u hier enkel om verhaaltjes te vertellen en anderen dom te noemen, of is er nog meer? Ik heb het in ieder geval nog niet kunnen opmerken, maar dan zal u mij weer dom noemen zeker.

harriechristus · 5 februari 2010, 14:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Sam M.

Komt u hier enkel om verhaaltjes te vertellen en anderen dom te noemen, of is er nog meer? Ik heb het in ieder geval nog niet kunnen opmerken, maar dan zal u mij weer dom noemen zeker.

zonder meer, maar dat hindert niks, hoor!! Hele volksstammen hebben daar last van..

Sam M. · 5 februari 2010, 15:51

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

zonder meer, maar dat hindert niks, hoor!! Hele volksstammen hebben daar last van..

Van verhaaltjes vertellen. Idd.

Tick · 5 februari 2010, 17:30

Dat is heel wat tekst wat je hier gepost hebt. En het doet mij denken aan wat ik ooit eens gelezen heb over quantumfysica.
Bij testen kwamen ze uit, als ik hun goed begreep welliswaar, dat als je een atoom hebt,
dat er tussen het beginpunt (afschieten vd atoom) en het eindpunt (oplichten van een plaat) dezelfde atoom zich op nog verscheidene andere plaatsen zich aanbied.

Nu dit is heel moeilijke materie en verschillende knappe koppen zijn met deze dingen bezig. Maar een ze hebben het mij proberen uit te leggen met

Je hebt een fles, je weet niet wat er in zit , je giet het in een glas dan pas zie je dat het een vloeistof is en geef je de inhoud van die fles een betekenis (nl vloeistof).
pas als je het glas aan je lippen zet en proeft wat die vloeistof is weet je ook wat die vloeistof is.

Nu kan je zeggen dat als er cola op die fles staat dat je weet dat het cola is. Dat is niet waar, je verwacht alleen dat het cola is, je bevestigd pas op het moment dat je proeft en dat jou hersenen bevestigd dat het cola is. Dit gestaafd door eerdere bevinden.

Nog zoeen feit is dat toen columbus naar amerika voer de indianen zijn schepen niet zagen. Ze zagen wel de rimpels in het water omdat ze dat kenden, maar een groot vaartuig kenden ze niet en zagen ze dus ook niet. Behalve toen ze lang genoeg naar de rimpels hadden gekeken (afvragen wat het was) begonnen ze pas de boten te zien.

30 januari 2010, 11:04	#1
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 27.786	Alles bestaat uit Materie. Alles uit materie. Volgens sommige mensen bestaat alles eigenlijk uit materie. Dit komt dan geheel en overeen met onze moderne natuurwetenschappelijke tijd, die alles uit de materie wil verklaren en alles tot materie wil herleiden en zelfs alles als materie zou willen beschouwen. Het is misschien wel eens aardig om te kijken waartoe dit leiden kan. Het probleem van de tijd. Het eerste probleem dat zich hier voordoet is die van de tijd, want de toekomst bestaat nog niet en het verleden bestaat niet meer. Alleen het heden is materieel aanwezig. Zou alles uit materie bestaan dan zou ook de toekomst reeds moeten bestaan en ook het verleden nog steeds aanwezig moeten zijn. Dus de zogenaamde beweging van de tijd zou dan niet werkelijk een verschijnen en weer verdwijnen zijn van de materiële dingen, maar slechts een beweging zijn van ons bewustzijn. Dus zo ongeveer als de lamp van een filmprojector door alle beelden van een film gaat, die allen feitelijk (materieel) aanwezig zijn, maar de lamp ( als symbolisch voor ons bewustzijn ) de illusie van de beweging schept. De tijd als een oneindig aantal werkelijk bestaande momenten. Dat zou er dus op neer komen dat de materiële werkelijkheid feitelijk bestaat uit een oneindige reeks van werkelijk bestaande werelden, die samen dan de zogenaamde tijd vormen, en die dus allen dwars door elkaar heen lopen, dus zich allen op dezelfde plaats bevinden. De werkelijkheid zou dan zelfs super-materieel zijn, dus oneindig maal zoveel als onze vertrouwde materie in het NU. Want deze zou een oneindig aantal tijdsmomenten zijn, waarvan alleen ons bewustzijn er één uit pikt als zijnde het NU van het heden, het NU van ons bewustzijn. De tijd bestaat niet: alleen ons bewustzijn beweegt. Dus ons bewustzijn beweegt dan door de tijd, maar niet de materie. En de verdere conclusie is dan dat alles direct aanwezig is en de tijd dus eigenlijk niet werkelijk bestaat. Dat is slechts de illusie van ons bewustzijn dat beweegt, zo ongeveer als een lamp door de filmrol beweegt. (het enige verschil is slechts dat de filmrol bewogen wordt en de lamp stil staat, maar dat doet niks af aan het principe, dat alle tijdsmomenten=de filmrol aanwezig zijn.) wordt vervolgd.

1 februari 2010, 19:18	#2
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 27.786	De beweging van de materie is uitgespreid in het heelal. Zou alles materie zijn, dan zou ook de tijd in toekomst en verleden moeten bestaan, dus feitelijk aanwezig moeten zijn in een eindeloos aantal momenten. Je zou die momenten dwars door elkaar heen kunnen denken, dus allemaal op dezelfde plek, maar ook zo dat ze in de ruimte van het heelal naast elkaar komen te liggen. Je zou bijvoorbeeld de draaiing van de aarde om de zon voor kunnen stellen in een eindeloos aantal momenten naast elkaar. Als je daar dan nog de beweging van de zon door het heelal bij denkt, dan krijg je een spiraal. Ons bewustzijn beweegt door het heelal. Maar die beweging is dan geen werkelijke beweging, want alles is onmiddellijk aanwezig. De toekomst bestaat al en het verleden is nog aanwezig. Het is dan te beschouwen als een drie-dimensionale filmrol, waar het licht van ons bewustzijn doorheen gaat. Dus niet de materie beweegt in een verschijnen en weer verdwijnen, maar ons bewustzijn beweegt. Ook het bewustzijn is materie of een eigenschap van de materie. Of andersom. Maar het probleem wat nu ontstaat is dat aan de materie iets anders wordt toegevoegd en dat is ons bewustzijn. Materie is niet zuiver materie meer, maar er is ook nog iets anders: ons bewustzijn. Wil je dus volhouden dat alles materie is dan zou je dus ook het bewustzijn materie moeten noemen. Of een eigenschap van de materie. Of zo dat de materie eigenlijk bewustzijn is en dat alles dus ook bewustzijn is of een eigenschap van het bewustzijn. Alle momenten van je leven zijn bewust aanwezig. Bij dat laatste moet je dan veronderstellen dat alle tijdsmomenten als bewustzijn aanwezig zijn. Ga je dan van je eigen persoon uit, die zich bewust is van de omringende wereld als zijnde materie, dan moet je veronderstellen dat je ook nog steeds in alle momenten van het verleden naar de wereld kijkt en ook al reeds in de toekomst. Je bent dan een veelvuldige persoon van wie alle momenten van zijn leven nog aanwezig zijn en tevens reeds aanwezig zijn, Over het verschil van bewustzijn en onbewust-zijn. Maar van al die momenten is er slechts één daadwerkelijk bewust, namelijk die in het heden. Want je kunt je niet tegelijkertijd alle andere momenten ook bewust zijn. Die vallen dus voor de ene persoon die je zelf bent in het onbewuste van toekomst en verleden. Er ontstaat dus een heel duidelijk onderscheid tussen bewustzijn en onbewust-zijn. Dus behalve het verschil van materie en bewustzijn, hebben we nu ook het verschil van bewustzijn en onbewust-zijn. Wat bewust is voor de een is onbewust voor de ander (die je zelf bent). Maar wat voor jou onbewust is, dat is voor die andere persoon (die je zelf bent) bewust. Want jij leeft ook in al die andere tijdsmomenten. Zodat bewustzijn en onbewust-zijn enerzijds verschillend en anderzijds hetzelfde zijn.

2 februari 2010, 05:23	#3
Bhairav Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 11 juli 2004 Berichten: 18.931	Dus, met andere woorden, er is geen verschil tussen ervaring en wat men ervaart...?

3 februari 2010, 22:15	#5
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 27.786	Het denken overbrugt het bewustzijn en het onbewuste. Het onbewuste (dus al die andere momenten van bewustzijn, die voor het eigen moment van bewustzijn onbewust zijn), dat onbewuste wordt vanuit het bewustzijn overbrugt door het denken. Want wij weten dat al die onbewuste momenten er zijn en dat die voor zichzelf bewust zijn. De paradox van het denken. Dat is dan de paradox van het denken, dat iets kan weten wat het niet kan ervaren.* Want je kan niet zeker weten dat de onbewuste momenten ook voor zichzelf bewust zijn. Want dan zou je het moeten ervaren. Maar het bewustzijn mist hier juist de ervaring, dus de echte bewijsvoering, maar meent toch zeker te weten dat die onbewuste momenten voor zichzelf bewust zijn. Zodat de bewijsvoering van de directe ervaring over gaat in die van het denken. Slechts heel weinig bewustzijn is directe ervaring. Dit is heel belangrijk om te beseffen, omdat onze directe bewuste ervaring altijd slechts heel klein is in de eindeloze ruimte en slechts heel incidenteel in de eindeloze tijd. Onze zekerheid van een zeer omvangrijk bewustzijn berust dus niet op directe ervaring, want dat ligt in het verleden of de toekomst of ergens anders of bij anderen. Maar ons bewustzijn is voor een zeer groot deel dat van het weten en denken. Wij denken van alles en nog wat, wat we niet direct ervaren. Materie is eerst zintuiglijk bewustzijn en dan denken. Zodat de zekerheid van de materie eerst is over gegaan naar die van het zintuiglijk bewustzijn en nu is over gegaan naar die van het denken. Zodat ook de materie in ons gedachte-experiment gebleken is zintuiglijk bewustzijn te zijn en nu gebleken is denken te zijn. Dus materie is: denken en weten. Materie is naast zintuiglijke waarneming eigenlijk grotendeels denken. Het is dan ook een kwestie van wetenschap, dus de kunst van het weten. De paradox Niets te weten en te kunnen denken. Een andere paradox is bijvoorbeeld dat het denken het Niets kan denken, maar dat toch niet als zodanig kan ervaren, omdat het Niets immers Niets is en het denken er Iets van maakt. De echte ervaring van het Niets zou dan in de dood liggen. Tenminste: vooropgesteld dat de dood echt zou bestaan. Maar omdat de dood Niets is, kan deze ook zichzelf niet als zodanig ervaren. Dus noch het bewustzijn van het denken noch het onbewuste van de dood kan het Niets ervaren, want het bewustzijn van het denken maakt er Iets van en de dood kan niet Niets ervaren, want mist de mogelijkheid tot ervaring. En bovendien ook omdat het Niets geen ervaring kan zijn. Denken als ervaring en als inhoud.* Maar toch kunnen we het Niets denken, dat wil zeggen: wij weten precies wat daar mee bedoeld wordt. Maar niet als ervaring van het denken, maar naar de inhoud van het begrip. Wij kunnen dus ervaring en inhoud van het denken van elkaar scheiden. Zo hebben we ook de ervaring van het bewustzijn van het onbewust-zijn (dus de andere tijdsmomenten) niet nodig om toch zeker te weten dat deze bestaat. Ook hier kunnen we inhoud en ervaring scheiden. Zoals wij ook zeker weten dat andere mensen bewustzijn bezitten zonder dat ooit zelf te kunnen ervaren. Kant en het "ding an sich". Evenals Kant beweert dat we het "Ding an sich" nooit kunnen kennen, omdat we het als zodanig nooit kunnen ervaren. Maar toch weten we zeker dat dat ding bestaat en wel door ons denken. We kunnen het dus wel kennen door het ding als denken te aanvaarden en niet alleen maar als zintuiglijke ervaring. Het is namelijk een "denk-ding". Dat wil zeggen: wij denken het. Het is een gedachte en dat is ook wat materie in het algemeen is: gedachte. Het bestaan van materie voor er bewuste wezens waren in het heelal. Zodat we ook zeker weten dat er al materie in het heelal was, voor dat er levende wezens in het heelal waren die dat konden ervaren. Zodat ook deze bewijsvoering van de wetenschap feitelijk geestelijk van aard is, dus op denken berust en niet op een feitelijk experiment, dus op waarneming, wat per definitie niet mogelijk is.

3 februari 2010, 22:20	#6
liberalist_NL Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 16 januari 2006 Berichten: 28.141	Gewone zielen moeten zich niet met wetenschap bezig houden. Dat leidt namelijk altijd tot de gewenste conclusies.

5 februari 2010, 11:45	#16
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 27.786	Materie=zintuiglijke waarneming=denken= één en dezelfde substantie. Uit het voorgaande is gebleken dat de zogenaamde materie voor ons bestaat in de zintuiglijke waarneming. En omdat we niet alles onmiddellijk waar kunnen nemen deze waarneming zich vervolgens moet herleiden tot het denken. De eenvoudige slotconclusie moet dan zijn dat materie en waarneming en denken eigenlijk alle drie dezelfde zijn, dat wil zeggen: zich betrekken op één en dezelfde substantie. Het is één substantie die zich op drie verschillende manieren laat benoemen of zich op drie verschillende manieren manifesteert. Een theepot laat zich aanschouwen en bestaat ook en laat zich ook nog denken. Je zou hier als voorbeeld een theepot kunnen nemen, die je kunt aanschouwen, dus waarnemen, maar waarvan je het idee hebt dat deze theepot ook zelfstandig bestaat als materie en waarvan je tot de ontdekking komt dat je die theepot ook nog eens kunt denken, dus ook als je hem niet ziet. Spinoza: God is een eenheid van denken en uitgebreidheid. Deze idee dat er één substantie zou zijn, komt al voor bij Spinoza, die meende dat God één en dezelfde substantie was, die zich op twee verschillende manieren liet bepalen, namelijk als denken en als uitgebreidheid (de natuur). Denken en uitgebreidheid (de natuur of bij ons: de materie) beschouwde hij dan als de attributen van die ene substantie. De natuur als oneindigheid en als de vele eindigheden. Wij hebben dan drie attributen: denken en materie en zintuiglijke waarneming. Dat Spinoza die laatste niet noemt, komt omdat hij voor de zintuiglijke waarneming niet zoveel respect had, want deze beschouwde de natuur naar zijn vele eindigheden, die in zijn ogen slechts betrekkelijk zijn. Hij noemt dat: modus. Hij beziet de natuur dan ook onder de noemer harer oneindigheid en eeuwigheid als scheppende natuur (natura naturans) en de geschapen natuur (natura naturata), dus de natuur naar haar eindigende betrekkelijkheden, die wij dan zintuiglijk waarnemen. (Die eindigheden kun je dan weer met het oneindige verzoenen omdat die eindigheden zich in ruimte en tijd eindeloos voort zetten, dus eigenlijk zelf ook oneindig zijn, want eindeloos vele delen van het oneindige zijn.) Moeder Natuur als Godin. Vader Geest als God en de kinderen als de vele zintuiglijke waarnemingen. Anderzijds noemt Spinoza wel God om de twee attributen: denken en uitgebreidheid samen te vatten.* En wij zouden dat ook kunnen doen door de materie, de zintuiglijke waarneming en het denken alle drie samen te vatten onder de noemer God. Vanuit de materie en de natuur bezien is dat dan de meer vrouwelijke God als Godin. Bedenk dat materie eigenlijk: moeder betekent. Vanuit het denken bezien als Geest is die Godheid dan meer manlijk. (Daarmee wil ik overigens niet zeggen dat vrouwen niet zouden kunnen denken of mannen geen natuur zouden bezitten. Het is alleen een kwestie van accent.) En dan zouden we de zintuiglijke waarneming ook nog kunnen bepalen als de vele kinderen (eindigheden en dus ook sterfelijkheden) van de moeder Godin en de vader God. We kunnen dan met name denken aan de mens. *Let wel dat de mensen in de moderne tijd door de natuurwetenschappen niet meer zo de neiging hebben in de natuur een goddelijke persoon te zien. En de opvatting van Spinoza wordt dan ook verachtelijk als pantheïsme beschouwd. Maar men zou zijn visie toch kunnen redden door in de natuur (en het denken daarvan en de zintuiglijke waarneming) een lagere God en Godin te zien, dus een lagere vorm van leven, temeer daar toch volgens de wetenschap ons hogere leven daaruit is voortgekomen. (En vanuit mijn atoomtheorie denk ik daar weer anders over, want dat ons leven ook uit een hoger leven in de microkosmos is voorgekomen.)

5 februari 2010, 17:30	#20
Tick Lokaal Raadslid Geregistreerd: 23 januari 2010 Locatie: Limburg Berichten: 280	Dat is heel wat tekst wat je hier gepost hebt. En het doet mij denken aan wat ik ooit eens gelezen heb over quantumfysica. Bij testen kwamen ze uit, als ik hun goed begreep welliswaar, dat als je een atoom hebt, dat er tussen het beginpunt (afschieten vd atoom) en het eindpunt (oplichten van een plaat) dezelfde atoom zich op nog verscheidene andere plaatsen zich aanbied. Nu dit is heel moeilijke materie en verschillende knappe koppen zijn met deze dingen bezig. Maar een ze hebben het mij proberen uit te leggen met Je hebt een fles, je weet niet wat er in zit , je giet het in een glas dan pas zie je dat het een vloeistof is en geef je de inhoud van die fles een betekenis (nl vloeistof). pas als je het glas aan je lippen zet en proeft wat die vloeistof is weet je ook wat die vloeistof is. Nu kan je zeggen dat als er cola op die fles staat dat je weet dat het cola is. Dat is niet waar, je verwacht alleen dat het cola is, je bevestigd pas op het moment dat je proeft en dat jou hersenen bevestigd dat het cola is. Dit gestaafd door eerdere bevinden. Nog zoeen feit is dat toen columbus naar amerika voer de indianen zijn schepen niet zagen. Ze zagen wel de rimpels in het water omdat ze dat kenden, maar een groot vaartuig kenden ze niet en zagen ze dus ook niet. Behalve toen ze lang genoeg naar de rimpels hadden gekeken (afvragen wat het was) begonnen ze pas de boten te zien.