Alles bestaat uit Materie.

[Raven]

alles is niet van materie... materie is een manifestatie van energie... een betere titel zou zijn, alles bestaat uit energie

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Raven

alles is niet van materie... materie is een manifestatie van energie... een betere titel zou zijn, alles bestaat uit energie

en energie berust ook weer op iets anders, want is massa in beweging en als je dat weer reduceert kom je uit op het Zijn en uiteindelijk uit op Niets.
Zo zijn er vele begrippen waar je alles toe kan herleiden.
Maar de waarheid is het totale systeem van de werkelijkheid.
En hier in deze topic ben ik met materie begonnen.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam M.

Van verhaaltjes vertellen. Idd.

van domme inhoudloze kritiek.....

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Tick

Dat is heel wat tekst wat je hier gepost hebt. En het doet mij denken aan wat ik ooit eens gelezen heb over quantumfysica.
Bij testen kwamen ze uit, als ik hun goed begreep welliswaar, dat als je een atoom hebt,
dat er tussen het beginpunt (afschieten vd atoom) en het eindpunt (oplichten van een plaat) dezelfde atoom zich op nog verscheidene andere plaatsen zich aanbied.

ik dacht dat het om een electron ging dat op een plaat wordt afgeschoten om een ander electron los te maken uit een atoom. En deze zich ook als een golf kan vertonen, met name als een electron door een spleet wordt afgeschoten en met een ander electron uit een andere spleet kan interfereren. En de plaats van het electron dan onzeker is of zelfs helemaal niet meer als een apart deeltje bestaat.

Nu dit is heel moeilijke materie en verschillende knappe koppen zijn met deze dingen bezig. Maar een ze hebben het mij proberen uit te leggen met

Je hebt een fles, je weet niet wat er in zit , je giet het in een glas dan pas zie je dat het een vloeistof is en geef je de inhoud van die fles een betekenis (nl vloeistof).
pas als je het glas aan je lippen zet en proeft wat die vloeistof is weet je ook wat die vloeistof is.

wat hier bedoeld wordt is dat iets pas zou bestaan op het moment dat het waargenomen wordt.

Nu kan je zeggen dat als er cola op die fles staat dat je weet dat het cola is. Dat is niet waar, je verwacht alleen dat het cola is, je bevestigd pas op het moment dat je proeft en dat jou hersenen bevestigd dat het cola is. Dit gestaafd door eerdere bevinden.

maar is natuurlijk wel tegenstrijdig. Want je kunt de cola pas proeven als deze inderdaad in de fles heeft gezeten.

Nog zoeen feit is dat toen columbus naar amerika voer de indianen zijn schepen niet zagen. Ze zagen wel de rimpels in het water omdat ze dat kenden, maar een groot vaartuig kenden ze niet en zagen ze dus ook niet. Behalve toen ze lang genoeg naar de rimpels hadden gekeken (afvragen wat het was) begonnen ze pas de boten te zien.

Maar toch was die boot van Columbus er al.
Dus er is wel degelijk een verschil tussen de ervaring en de feitelijkheid.
Dat probleem wordt dan opgelost in mijn atoomtheorie, waarin het hele heelal en met name de microkosmos uit levende wezens is opgebouwd.
Zodat alles inderdaad bewustzijn is en er daarbuiten niks bestaat.
Hoewel je dan wel zou moeten concluderen dat ook de hele toekomst al in het bewustzijn zou moeten bestaan.

[harriechristus]

Ook de mens is materie.

De materie blijkt aldus veel meer te zijn dan het schijnbaar is, want het is ook zintuiglijke waarneming en denken. En omdat wij waarnemende en denkende wezens zijn, is de materie dus eigenlijk ook menselijk (en ook dierlijk en plantaardig).
Terecht, want ons lichaam is ook van materie, dus er is materie in allerlei vormen en kwaliteiten van het allerlaagste tot het allerhoogste. Alles kunnen we dan materie noemen.

We kunnen de materie ook terugbrengen tot energie.

Aldus hebben we aan de materie van alles en nog wat toegevoegd.
We kunnen de materie ook nog andersom reduceren (dat wil zeggen: er iets van aftrekken) door deze als energie te beschouwen. En dat is wat men in de moderne tijd vooral zegt: alles is energie. Wegens de formule van Einstein: E=mc2.

Energie is massa in beweging.

Energie is dan massa in beweging of de potentie van de massa om zichzelf te kunnen bewegen.
(in de formule van Einstein eigenlijk versnelling tot de lichtsnelheid x de afgelegde afstand.)
Massa is een ruimtelijke hoeveelheid (van delen of punten) en beweging is een eenheid van ruimte en tijd. Beweging is namelijk snelheid en snelheid wordt uitgedrukt in een verhouding van lengte (ruimte) en tijd. Bijvoorbeeld: hij loopt met een snelheid van 5 kilometer (lengte) per uur (tijd).

Beweging kun je zien en ook niet zien.

Dus de beweging heeft enerzijds de metafysica van de tijd en de fysica (verschijning) van ruimtelijkheid.
Dat wil zeggen: je kunt beweging zien en ook niet zien. Want bewegen is een constant verschijnen en weer verdwijnen van plaatselijkheid. De ene plaats verdwijnt voor de andere. Dus het zichtbare verdwijnt dan in het onzichtbare.

Energie als onzichtbaarheid.

Vandaar dat ook energie iets van onzichtbaarheid heeft of zelfs is, want energie is een onzichtbare eigenschap van de materie om zich te kunnen bewegen. De massa is dan de zichtbaarheid en de beweging de onzichtbaarheid.
Het ene is de ruimte en het andere de tijd.
En massa (zichtbaarheid) zou zelfs volkomen energie kunnen worden, en dan zou energie alleen maar tijd zijn, dus alleen beweging zonder iets dat beweegt.
Maar dan zou volgens mijn bescheiden mening de formule van Einstein niet meer kloppen, want als de massa 0 is , dan is ook de energie 0, want 0 x c2 = 0

Materie is energie en energie is een eenheid van Zijn en Niets.

Dus materie kunnen we reduceren (abstraheren of terugbrengen of vereenvoudigen) tot energie en deze tot een verhouding van ruimtelijkheid (massa) en beweging (tijd).
Maar ruimte en tijd kunnen we nog verder terug brengen tot een eenheid van Zijn en Niets, waarbij de ruimte het Zijn is het de tijd het Niets.

Parmenides: "Alles is Zijn".

En omdat het Niets niets is en er dus niet is, blijft alleen het Zijn over.
En dan moet ik denken aan de filosoof Parmenides die meende dat de waarheid van het heelal en de werkelijkheid het Zijn is, want alles IS (volgens Hegel). Ook het Niets IS.

Energie is eigenlijk helemaal Niets, want = beweging = tijd = Niets.

Zodat we aldus hier in het kort de materie gereduceerd hebben tot energie en deze tot het Zijn.
Waarbij we het Zijn ook nog verder kunnen reduceren tot Niets, want het Zijn in het algemeen, dus het abstracte Zijn als zodanig is eigenlijk helemaal Niets.
Dus alles is eigenlijk helemaal Niets.
En met name omdat de energie ten opzichte van de massa die beweegt eigenlijk tijd is en dus Niets is, is de energie eigenlijk helemaal Niets.*

* Dit dan in alle eenvoud behandeld, want het is iets gecompliceerder, want beweging is eigenlijk een eenheid van zijn en niets als worden, maar met het accent op het Niets vanwege de tijd als worden.
En zo is ook de massa of materie een eenheid van Zijn en Niets (eenheid van leegheid en volheid) maar met het accent op het Zijn, dus het positieve.

Alles is uit Niets.

Dit moge vreemd klinken dat energie eigenlijk Niets is, maar de wetenschap weet ook niet wat energie eigenlijk is en het is ook onzichtbaar. Alleen vanwege de massa die energie bezit (of energie die de vorm van massa aan kan nemen) is ook de energie zelf feitelijk aanwezig als de eigenschap daarvan te kunnen bewegen. Maar los van die massa, dus als de massa geheel en al energie zou kunnen worden, verdwijnt de energie geheel en al in de onzichtbaarheid van de tijd als zijnde Niets.

De scheppingskracht uit het Niets.

Het is dan slechts potentialiteit, dus geestelijk en geen realiteit meer.
Alles is in wezen uit Niets.
Alles is dan uit de scheppingskracht der energie, dus eigenlijk het Zijn dat uit het Niets wordt geboren.

wordt vervolgd.

[parcifal]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

en energie berust ook weer op iets anders, want is massa in beweging en als je dat weer reduceert kom je uit op het Zijn en uiteindelijk uit op Niets.

Dat is niet waar.
Energie is materie en materie is energie. Ze zijn equivalent, zoals beide zijden van een muntstuk.

En het bestaan van energie/materie is een gevolg van de big bang en de expansie van de ruimte/tijd die toen zijn begin had.

Het is mogelijk dat de ruimte/tijd en energie/materie ooit in een tegengestelde richting beginnen evolueren (en de entropie dus terugloopt) waardoor we dus in een oneindige lus zitten met big bangs als nulpunten.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door parcifal

Dat is niet waar.
Energie is materie en materie is energie. Ze zijn equivalent, zoals beide zijden van een muntstuk.

dat klopt niet, want het is niet: E=massa, maar E=massa x c2

En het bestaan van energie/materie is een gevolg van de big bang en de expansie van de ruimte/tijd die toen zijn begin had.

volgens mij is er nooit een begin geweest en is het heelal eeuwig.
Bovendien is het naar mijn bescheiden mening andersom geweest volgens de wetenschap in die zin dat er een oneindige hoeveelheid energie aanwezig was in een oneindig klein punt, de zogenaamde singulariteit geheten.
Anders zou de energie uit Niets ontstaan moeten zijn.

Het is mogelijk dat de ruimte/tijd en energie/materie ooit in een tegengestelde richting beginnen evolueren (en de entropie dus terugloopt) waardoor we dus in een oneindige lus zitten met big bangs als nulpunten.

Dan krijg je een oneindige reeks van scheppingen. Zet je die als een doorlopend systeem in elkaar, dus zo dat elke schepping zichzelf door blijft ontwikkelen en tevens de grondslag is van de volgende schepping (Big Bang), dan heb je mijn atoomtheorie.
En wel als een eindeloze evolutie.

[harriechristus]

6 - Terug naar onze eerste hypothese omtrent de materie.

Nu wil ik toch even terugkeren naar de hypothese van het begin dat alles uit materie zou bestaan.
De conclusie zou dan moeten luiden dat ook de tijd in toekomst en verleden materieel aanwezig zou moeten zijn.
Maar een verdere conclusie was dat wij de materie waarnemen door middel van onze zintuigen.

De zintuiglijke waarneming tussen het ding en onszelf.

Die zintuiglijke waarneming zit als het ware tussen het materiële object en onszelf in.
Dus er zijn er dan eigenlijk 3: het materiële object (laten we maar even denken dat dat een steen is), de zintuiglijke waarneming van het object (het zien van de steen) en dan wij zelf als waarnemende persoon.

De objectieve zelfstandigheid der steen.

Nu hebben wij de indruk dat die steen ook bestaat als wij deze niet waarnemen, dus dat die steen een objectieve zelfstandigheid bezit. Maar volgens Kant kunnen we daar dan verder niks over zeggen, omdat die steen als zelfstandigheid buiten onze waarneming valt. Maar toch kunnen we over die steen als zodanig wel degelijk nadenken en dat doen we ook. (Kant noemt dat de noumenon....dus het benoemen der dingen.....waaraan hij overigens niet alleen maar een negatieve betekenis geeft, maar ook wel een positieve....http://www.geestkunde.net/uittreksel...tiek-rede.html)

De objectieve wetenschap en de subjectieve droom.

Want we zijn wel degelijk overtuigd van de zelfstandigheid van de steen en we kunnen er ook heel veel over zeggen. Namelijk dat die steen een vorm heeft die zich in de ruimte bevindt en dat die steen een bestaan heeft in het voortduren van de tijd. Ook dat die steen onderhevig is aan de zwaartekracht en daarom op de grond ligt. Ook dat die steen uit atomen bestaan, enzovoort. Over die objectieve steen bestaat heel veel wetenschappelijke kennis, waarvan wij menen dat het niet alleen maar onze illusie is, maar ook feitelijk aanwezig is. En dat kan dan op allerlei manieren proefondervindelijk bewezen worden dat onze kennis geen illusie is en duidelijk te onderscheiden is van onze dromen.

De wereld om ons heen als een objectief wetenschappelijke betrouwbare "droom".

Wij zouden dan wel kunnen menen dat al onze wetenschap slechts een droom is, maar dan is het toch een ander soort van droom dan onze dromen als we slapen. Het is dan een zeer objectieve droom die voor ons allen dezelfde is, dus een zeer betrouwbare droom, die je dan ter onderscheiding van de echte droom als realiteit zou kunnen betitelen en dat doen we dan ook.
Dus de materiële wereld is een betrouwbare wereld, die niet zomaar vervaagt zoals onze dromen.

De zelfstandigheid der materiële wereld is alleen maar denkbaar.

Nochtans openbaart deze wereld zich via onze zintuigen aan ons en kunnen we de zelfstandigheid van de materiële wereld alleen maar denken, maar niet waarnemen, want al waarnemende wordt die materiële wereld zelf tot waarneming en is niet zelfstandig meer maar onze zintuiglijke waarneming geworden.

Materie is zintuiglijke waarneming en gedachte.

Dus hier openbaart zich iets wonderbaarlijks dat de zogenaamde zeer betrouwbare materiële wereld uiteenvalt in twee aspecten daarvan: de zintuigelijke waarneming en het denken.
De zintuiglijke waarneming is het subjectieve van de materiële wereld, dus zoals deze verschijnt voor ons.
En het denken is het objectieve, dus zoals wij denken dat de materiële wereld ook zelfstandig op zichzelf bestaat.
In die laatste zin is de materiële wereld eigenlijk zuiver uit gedachten opgebouwd, dus eigenlijk zuiver geestelijk van aard.

De fysica is metafysica.

Dus daarin is het zogenaamde gemeende materiële geheel verdwenen voor de metafysica van het denken.
Het is wetenschap geworden en filosofie.
De materie is eigenlijk een objectief, dus existerend denksysteem.....existerende metafysica.
Zou dat niet zo zijn dan zou alle wetenschap zinloos zijn en zinledig en geen werkelijkheid bezitten en niet theoretisch bewijsbaar zijn. Het berust immers allemaal op theorieën en formules.
Het is een kwestie van weten, dus denken.

De subjectieve kant der wetenschap als aantoonbaarheid.

Maar ook verschijnt het voor ons als zijnde zintuiglijk, maar dat laatste is dan de subjectieve kant of een eenheid van objectiviteit en subjectiviteit.
Het is de andere vorm van bewijsbaarheid als aantoonbaarheid.
En daarin blijkt de materie behalve denken ook zintuiglijk bewustzijn te zijn.

De materie is verdwenen.

Maar dat wij menen dat de materie is, namelijk iets anders dan zintuiglijkheid en denken, dat bestaat helemaal niet.
En dat kunnen we ook niet zeggen of waarnemen, want zeggende wordt het een denken en waarnemende wordt het een zintuiglijke waarneming.
Kortom: de hele zogenaamde materie is hiermede verdwenen.
Het is of zintuiglijke waarneming of denken en ten derde de eenheid van beiden.
Het is dus iets anders dan wij menen.

Als je van het dak valt.

Ook als men meent de materie toch duidelijk te kunnen bewijzen door voor te stellen maar eens van het dak te vallen en daarmede duidelijk bewust te worden van de duidelijke aanwezigheid der materie (namelijk de grond), dan is dat duidelijke bewijs onze lichamelijke pijn en eventueel de dood.
Dus een ervaren van de materie (of juist niet ervaren omdat de dood geen ervaring is), maar niet het bewijs van het bestaan van de materie als zodanig. Dat laatste denken wij erbij...is dus gedachte.

wordt vervolgd.

[Sam M.]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

van domme inhoudloze kritiek.....

Of een hele lange tekst zonder inhoud.

[Shadowke]

energie = materie want alle materie is ontstaan uit energie.

er is wel degelijk een big bang geweest, zelfs verschillende big bangs.
er zijn diverse universa (dimensies), met elk hun eigen quartshandtekening.
en elk universum heeft verschillende parallelle universa, met elk hun eigen quantumhandtekening.
summum: er zijn miljoenen universa.

[harriechristus]

Zeker en zo bestaan er ook oneindig veel universa in de microkosmos als een oneindige reeks van steeds hogere culturen en dat is veel meer dan alleen maar energie, maar ook zintuiglijk bewustzijn en denken.

WANNEER IS HET OOIT BEGONNEN?

Die oneindige reeks van culturen eindigt nergens in de microkosmos, maar begint wel steeds weer opnieuw in de macrokosmos als evolutionair proces, dus zoals onze evolutie begonnen is.

EERSTE DE ONEINDIGE LEEGTE VAN DE MACROKOSMOS

Dus eerst heb je de oneindige leegte van de macrokosmos en dan de superclusters van melkwegen en dan de zonnen en planeten en dan het leven op aarde en dan de microkosmos met zijn atomen uit ruimteschepen, waarin weer kleinere ruimteschepen zitten, enz enz enz enz

HET LOOPT VAN MACROKOSMOS NAAR MICROKOSMOS

Dus het loopt van macrokosmos naar microkosmos als een ruimtelijke oneindige reeks die tevens een eindeloze evolutie is.
Richting microkosmos gaat het dan oneindig door zonder einde.

HET BEGIN LIGT IN DE MACROKOSMOS

Maar in de macrokosmos begin het dan steeds weer opnieuw als wij bv straks weer macroreuzen in de macrokosmos gaan bouwen.
Dan schuift die hele evolutionaire reeks een plaatsje op in de ontwikkeling van de evolutie.
Want dan komen er macroreuzen bij en wij worden microwezens en de microwezens worden minimicrowezens enz enz enz

HET IS EEN EEUWIG SYSTEEM DAT NOOIT EENS DEFINITIEF IS BEGONNEN

Maar omdat dit systeem eeuwig is en nooit eens definitief is begonnen is die hele reeks in de microkosmos ook oneindig.

Het is hetzelfde als een getallenreeks van 1, 2, 3, 4. enz tot oneindig.
Die reeks is nooit ontstaan en is eeuwig.
Maar doorloopt zichzelf constant, dwz 1 wordt 2 en 2 wordt 3, enz enz enz
En omdat 1 ( de mensen ) dan wegvalt wordt deze door 2 ( de microwezens ) bijgebouwd............en 2 wordt weer gebouwd met behulp van 3 ( de mini-microwezens ) enz.

Als je het even voor jezelf tekent kun je het zo begrijpen.

[harriechristus]

7 - De natuur als product van onze Geest.

De zogenaamde materie denken wij. Je zou dan kunnen stellen dat de materie en daarmede ook de hele natuur een product is van onze Geest aan denken. Die natuur zou dan alleen maar subjectief zijn, dus niets meer dan schijn.
Zo dachten de mensen vroeger anders over de natuur en het heelal dan nu en misschien kende ze het begrip materie niet eens of hadden daar een ander begrip voor.
In de moderne tijd is het begrip materie al weer verouderd en heet het dat alles energie is.
Dus hier toont zich al de subjectieve betrekkelijkheid.

De groei van subjectiviteit naar een steeds grotere mate van objectiviteit.

Maar over het algemeen meent men dan dat wij het nu beter weten dan de mensen van vroeger, dus dat er wel degelijk een vooruitgang aanwezig is in onze kennis omtrent de werkelijkheid.
Dus zo dat het zogenaamde subjectieve en betrekkelijke van onze kennis zich ontwikkelt naar een steeds grotere mate van objectiviteit en betrouwbaarheid.

De Goden en de natuurwetenschappen.

Zo geloofden de mensen vroeger (en velen nog steeds) dat God of de Goden de wereld hadden geschapen, maar nu is men dan vanuit natuurwetenschappelijk oogpunt de mening toegedaan dat alles zich op een natuurlijke wijze laat verklaren.

De Geest is ook in de Natuur........Plato en Aristoteles.

De Geest van God, die men vroeger in een hemel plaatste buiten de werkelijkheid, die blijkt nu eigenlijk in de natuur zelf aanwezig te zijn en wel in de vorm van de natuurwetten.
Dit verschil tussen het ene en het andere was men al in de Griekse tijd bewust, toen Plato meende dat de wereld der volmaakte Ideeën bij de Goden aanwezig was en Aristoteles deze wereld der Ideeën in de werkelijkheid of materie zelf plaatste.
Hij zag de Geest in de realiteit en werd daarom ook als een meer wetenschappelijke filosoof beschouwd en Plato als meer visionair, dat wil zeggen: hij keek naar de Ideeën zelf. En Aristoteles zag ze in de natuur. En om die Ideeën dan van de natuur los te maken, dus vrij voor zichzelf, kun je ze dan het beste tegen de hemel aan projecteren, waar alle ruimte is.

De subjectieve Ideeën in de eigen hersenen en de objectieve Ideeën die in de hemel zouden bestaan.

Dus je hebt de Ideeën in de natuur, want de natuur bestaat immers uit gedachten, en je hebt de Ideeën als vrij voor zichzelf, die je dan als zodanig in je eigen denkend bewustzijn meedraagt.
Maar in het laatste geval zou je de verdenking op je kunnen laden dat het slechts jouw subjectieve meningen zijn, dus pure waan en willekeur.
En daarom is het dan het beste je eigen subjectieve Ideeën een objectieve werkelijkheid te geven door ze tegen de hemel aan te projecteren, waar ze een eigen leven zouden hebben bij de Goden.

De natuur wordt van zichzelf bewust door middel van ons.

Die verwarring tussen subjectiviteit en objectiviteit is dan ook aanwezig bij de wetenschap, waar de natuur slechts de projectie van onze subjectiviteit zou zijn.
Maar dat kun je dan verhelpen door te beseffen dat onze subjectieve gedachten omtrent de natuur van de natuur zelf afkomstig zijn. Niet wij scheppen onze ideeën omtrent de natuur, maar de natuur openbaart haar eigen Ideeën aan ons. Wij vinden slechts wat ook objectief in de natuur bestaat. Of ook anders gezegd: de natuur wordt van zichzelf bewust door middel van ons. De natuur, die ons immers zelf heeft voortgebracht, gebruikt onze hersenen om zichzelf zintuiglijk bewust te worden en zichzelf te denken.
Dit was een Idee van Schelling.

Subjectiviteit en objectiviteit zijn wezenlijk omkeerbaar en identiek.

Wij zijn dus zelf de objectieve natuur, die overigens voor zichzelf subject is.
En vanuit de natuur bezien zijn wij object, zodat je subjectiviteit en objectiviteit ook helemaal om kunt draaien en beiden eigenlijk hetzelfde zijn.
Want het object is voor zichzelf subject en het subject is evenzeer object.

God als objectieve Geest.

En met de Goden is dat hetzelfde: de projectie van onze subjectieve vrije Ideeën (filosofie) hebben een objectief bestaan bij de Goden als objectieve Geest. Maar in wezen is het natuurlijk andersom dat onze subjectieve Ideeën hun grondslag hebben in de objectieve Geest van de filosofische Logica.
En als objectieve persoon gedacht is deze God.

Het verschil tussen hemel en aarde.

Maar voor de natuurwetenschappen zit deze objectieve Geest in de natuur en kennen we deze als de natuurwetenschappen en voor de filosoof en de religieuze mens is deze objectieve Geest vrij voor zichzelf in de hemel.

De hemel als innerlijk wereld der Ideeën zelf en de bijbehorende voorstellingen.

Deze hemel is dan eigenlijk niet werkelijk boven ons of buiten het heelal, maar is het innerlijke, dat we onmiddellijk als ons eigen bewustzijn ervaren kunnen.
Het openbaart zich als ons denken en ook als gevoel en innerlijke voorstelling in bijvoorbeeld de droom en de fantasie en de herinnering.
Het is gewoon een kwalitatief andere wereld met andere mogelijkheden dan de uiterlijke wereld.

wordt vervolgd

[Jarno]

Oorspronkelijk geplaatst door cookie monster

Zelfs (het) denken

De gedachte heeft een meetbaar gewicht en bestaat dus uit materie. Al heeft dat niets te maken met Harrie's onzin.

[parcifal]

Oorspronkelijk geplaatst door Jarno

De gedachte heeft een meetbaar gewicht en bestaat dus uit materie. Al heeft dat niets te maken met Harrie's onzin.

Ik zie toch een link : bij sommigen wegen de gedachten merkbaar lichter dan bij anderen.

Waarmee ik geen steen wil werpen naar een ' bepaalde' poster in deze draad, eerder een rotsblok.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Jarno

De gedachte heeft een meetbaar gewicht en bestaat dus uit materie.

en: hoeveel weegt een gedachte? Bijvoorbeeld: hoeveel weegt de gedachte: eindigheid of oneindigheid of God of materie?

Al heeft dat niets te maken met Harrie's onzin.

Gedachtes als zodanig zijn zuivere abstracties en wegen dus helemaal niets.
Ja, ze bestaan zelfs niet eens, want ze zijn zuiver innerlijk.
Ze zijn daarom alleen denkbaar.
Maar als denkbaarheid bezitten ze wel bewustzijn en ze kunnen ook uiterlijk bestaan in de vorm van de natuur.

Dus het denken heeft drie vormen:

1 - de zuivere abstracte inhoud, die je niet kunt wegen, want zuiver niets is.

2 - de vorm der uiterlijk natuur ( waar je ze dan ook kunt wegen, maar waar je het denken niet zelf weegt, maar de materiële vorm daarvan )

3 - die van het bewustzijn als synthese van de eerste twee genoemden.
En ook als zodanig kun je het denken niet wegen. Wel de hersenen als middel tot het bewustzijn van het denken, maar niet het denkende bewustzijn zelf, omdat dit geen objectief ding is, maar subjectieve algemeenheid of oneindigheid, dat het uiterlijke gewicht te boven gaat.
Het zou dan een oneindig gewicht moeten bezitten of beter: omvatten.


Conclusie: je kunt het denken niet wegen.

[parcifal]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Conclusie: je kunt het denken niet wegen.

Mmmm, het denken is niets anders en niets meer dan een intens electro-chemisch proces dat plaatsvind tussen de synapsen van de neuronen in onze hersenen.

Je kan 'meten' omschrijven als een kwantitatieve benadering van dit electro-chemisch proces en in die hoedanigheid kan je het wel meten.

Wat je niet zomaar kan meten is de kwaliteit van het denken, daarvoor heb je kennis nodig van de betekenis van de verschillende neurologische processen en inzicht in de detailwerking van het geheugen.

Maar in Leuven zijn ze stevig aan het werk om daar verandering in te brengen in het NERF-center. Ik denk dat we van die mensen nog wel iets mogen verwachten.

http://lrd.kuleuven.be/en/researcher...ices/NERF.html

NERF?
Today, neurobiology stands at an exciting crossroads. In their quest to unravel the secrets of the brain, a number of approaches, such as molecular and cellular biology, genetics, imaging, physiology, and behavioral studies are converging. In the past, each of these approaches has contributed significantly to our understanding of the brain. But now, it is their convergence that yields exciting results at an ever increasing pace.

The mission of NERF is to unravel the anatomical and functional fundamentals of neuronal circuits. It will do so by using and integrating neurobiological and nano-electronic approaches. The first goal is to generate the evidence needed for a theory of mental function and memory. Secondly, NERF should result in new medical applications for the diagnosis and treatment of brain disorders or malfunction.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door parcifal

Mmmm, het denken is niets anders en niets meer dan een intens electro-chemisch proces dat plaatsvind tussen de synapsen van de neuronen in onze hersenen.

nee: dat is het uiterlijke mechanisme van de hersenen, maar niet het denken zelf. Zo is de oneindigheid een gedachte en die zit niet in de hersenen.
Het denken is het bewustzijn van het denken zelf, die zich veruiterlijkt door middel van het woord en zijn waarheid heeft in zijn inhoud die uitgesproken wordt.

Je kan 'meten' omschrijven als een kwantitatieve benadering van dit electro-chemisch proces en in die hoedanigheid kan je het wel meten.

maar het denken zelf kan je niet meten.

Wat je niet zomaar kan meten is de kwaliteit van het denken, daarvoor heb je kennis nodig van de betekenis van de verschillende neurologische processen en inzicht in de detailwerking van het geheugen.

nee: dat is allemaal geen denken. Denken zijn de bewuste begrippen van het denken zelf. Zo is Zijn een gedachte.

Maar in Leuven zijn ze stevig aan het werk om daar verandering in te brengen in het NERF-center. Ik denk dat we van die mensen nog wel iets mogen verwachten.

http://lrd.kuleuven.be/en/researcher...ices/NERF.html

de moderne wetenschap weet niet meer wat denken is.
Het denken zelf is metafysisch en heeft het woord nodig als middel om vanzelf bewust te worden.
Evenmin als een gedachte hetzelfde is als een woord (dat is pure uiterlijke willekeur ) evenmin is een gedachte de pen waarmede je schrijft of de inkt of je computer of je hersenen.
Dat zijn allemaal uiterlijke middelen.

Het hele heelal is uit gedachten opgebouwd en het heelal zit ook niet in je hersenen.

De moderne mens heeft een totaal verkeerd Idee van de realiteit.

[Inno]

Harrie, waarom kom je hier je getuigenis afleggen? waarom niet opstraat?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Inno

Harrie, waarom kom je hier je getuigenis afleggen? waarom niet opstraat?

ik ben veel te verlegen voor directe contacten.
Bovendien is de filosofie daar veel te moeilijk voor.
Dat vereist de rust van het geschreven woord.
Zowel voor mijzelf als voor het publiek.
De straat is meer geschikt voor marktkooplui.
Flink hard schreeuwen om de eigen waar aan te prijzen.
Nee: dat ligt mij niet zo.
Als ik in de maling genomen moet worden dan liefst op enige afstand.

[harriechristus]

8 - De toekomst bestaat al in de logische geest.

We zijn van de hypothese uitgegaan dat alles uit materie zou bestaan en dus ook de tijd.
Maar nu blijkt dat zich helemaal om te keren, want normaal al wordt de tijd als metafysisch beschouwd, dat wil zeggen dat de toekomst nog niet werkelijk materieel bestaat en dus zuiver ideëel is, dat wil zeggen: al wel reeds in de logica "voor-geprepareerd" is, maar nog niet werkelijk verschenen.*
Terwijl het verleden niet meer materieel aanwezig is, maar wel in onze herinnering als voorstelling is blijven bestaan.

De hele tijd en dus ook het heden is ideëel.

Maar als de materie eigenlijk een objectief denksysteem is, dus eigenlijk ook ideëel, net als de toekomst, dan is de hele tijd in plaats van materieel juist ideëel.
En op deze manier is alles in de tijd reeds aanwezig, niet als materie, maar als geestelijk van aard, dus als ideeën of gedachten, dus als wetenschap.

De Logica is eerst zuiver innerlijk als Niets en verschijnt uiterlijk als tijd in de ruimte.

De tijd is verschijning van de Logica, dat wil zeggen: voor alles wat gebeurt is een logische rede.
En verschijnen betekent hier in de eerste plaats: zichzelf veruiterlijken en nog niet: voor ons verschijnen.**
Dus de Logica is eerst zuiver niets, dat wil zeggen: niets uiterlijks, maar zuivere potentialiteit.
En deze Logica is schepping der eindeloze en tevens eeuwige tijd met alle momenten der tijd daarin.
En krachtens de Logica moet dan de hele toekomst al reeds bestaan.

De materie is een objectief bestaand denksysteem.

Alles is reeds aanwezig, maar nog zuiver ideëel, maar wel als het ware in de ruimte "uitgeprint".
Dus wat we eerst aan de materie toewezen, dat moeten we nu aan de logische geest der tijd toewijzen.
En het moment van het heden is niet de materialisatie van de geest der toekomst, maar de zintuiglijke verschijning daarvan.
De hele idee der zogenaamde materie daar tussenin valt dus weg.
Het heden is de zintuiglijke verschijning der geest, is zintuiglijk bewustzijn.
En wat wij materie noemen is een objectief bestaand denksysteem.

Ook de energie is al reeds zoiets metafysisch als het denken ook is.

En de zogenaamde energie ter vervanging van de materie is ook al zoiets metafysisch, ongrijpbaar en als je dat begrip zou analyseren zou je ook op logische ideeën terecht komen, dus op de idealiteit van de energie.
Wat overigens het hele wetenschappelijke systeem al is: een denksysteem.
Fout is echter alles terug te willen brengen tot slechts één gedachte zoals materie of energie.
Het is een systeem van vele gedachten of ideeën.

Spinoza: één substantie met een oneindig aantal attributen.

Of zoals Spinoza zou zeggen: het is één substantie met een oneindig aantal attributen.
Hij meent dan dat wij er maar twee van kennen: denken en uitgebreidheid, maar er zijn er veel meer.
Er is ook bewustzijn in denken*** en gevoel en zintuiglijke waarneming en wat de uitgebreidheid betreft kennen we de tijd en de ruimte en de materie en de energie.
Het laat zich eindeloos differentiëren en ook vermeerderen.
En dat is de eindeloze ontwikkeling der Geest, ook al is de Geest alleen maar de hoogste vorm als het begrip daarvan en als persoon is het God.

*(Let hier ook op het woord: verschijnen als zijnde zintuiglijk voor ons, want de "materie" verschijnt voor ons door middel van onze zintuigen.)

**Dus er zijn twee vormen van verschijnen: de eerste is van de Logica (die nog niet uiterlijk bestaat) naar het uiterlijke bestaan der tijd in een ruimtelijke vorm, want de tijd is al in de ruimte uitgeprint.
En de tweede vorm van verschijnen is die van het zintuiglijk bewustzijn, zodat het voor ons veschijnt.
Die tweede vorm is eigenlijk een terugkeer tot de eerste, omdat in ons ook de abstracte Logica "bestaat", die dus zichzelf als uiterlijk bestaan of verschijning waarneemt.
Het geheel is dus een reflectie van innerlijk naar uiterlijk en weer terug, maar als resultaat ons bewustzijn van het hele proces in zintuiglijkheid en denken.

*** we kunnen het denken onderscheiden in de inhoud van het denken en het feit van het denken als denk-act.
Spinoza bedoelt de eerste als zuivere potentialiteit die buiten alle tijd en ruimte valt, dat wil zeggen: helemaal niets uiterlijks is.