Trotskistische stromingen in Vlaanderen/België en daarbuiten

[Flashheart]

Oorspronkelijk geplaatst door vavli

Wat ik eigenlijk vooral wilde zeggen: het is me ook niet duidelijkw at nu de chet verschillen zijn, neem bv LSP en SAP: wat zijn de politieke verschillen ? En socialisme 21, een recente afscheuring van de SAP als ik het goed heb: waarin verschillen die van de sap?

Voor zover ik er zicht op heb is Socialisme 21 geen exclusief trotskistische organisatie, maar zijn er ook mensen actief die vanuit een meer libertair-socialistiche traditie stammen. Het is ook niet hun bedoeling om een nieuwe partij op te starten en op te bouwen, maar pogen een instrument te creëren dat een linkse herschikking teweeg kan brengen. Dit wil niet zeggen het laten fuseren van de bestaande klein-linkse organisaties, maar een pool te ontwikkelen waarin alle linkse antineoliberale krachten zich thuis kunnen voelen. Daarbij besteden ze veel aandacht aan werken binnen de sociale bewegingen en pogen ze de , vaak particuliere, eisen van die organisaties "strategische met elkaar en met de arbeidersbeweging te verbinden".

Daarbij is S21 ook geen zuivere afsplitsing van de SAP/LCR. Ik weet niet hoe het nu zit, maar in het begin waren er alleszinds nog dubbelleden. Anderen zijn er wel uitgestapt, maar voelen zich nog steeds verbonden aan de IVe Internationale.

[Dr. Strangelove]

Oorspronkelijk geplaatst door Flashheart

Ik ben het grotendeels eens met wat je hier zegt. Mijn vraag had vooral tot doel om te bekijken hoe die bewegingen zelf die verschillen en hun (ir)releventie percipiëren. Ik heb vaak de indruk dat sommige van die bewegingen (zeker niet allemaal) vooral zichzelf belangrijk vinden, wellicht vanuit de overtuiging dat zij 'de Waarheid' in pacht hebben, etc. .

Zeker, de meeste van de oude, stalinistische regimes zijn ineen gestuikt, maar sinds enkele jaren zijn er in sommige landen nieuwe regeringen aan de macht (bv. Venezuela, Bolivië, Ecuador, ev. Nepal en wie weet de nieuwe regimes in Noord-Afrika, ...) gekomen die zichzelf anti-neoliberaal noemen of soms zelfs 'socialisten van de 21ste eeuw'. Ik vroeg mij af in hoeverre de trotskisten hun oude categorieën nuttig achten bij de evaluatie van die ontwikkelingen.

De verrader

Ja, die indruk heb ik ook.




Er zijn een paar belangrijke verschillen tussen de vroegere sovjetstaten en de huidige linkse staten in Latijns-Amerika. Om te beginnen, al deze landen hebben hun parlementair-democratische instituties grotendeels behouden. Net zoal Nepal trouwens, dat is gewoon een land waar momenteel de 3 grootse partijen maoistisch, communistisch en socialistisch zijn, dat is daarom geen socialistische staat.

En specifiek in Latijns-Amerika is er een eigen interne dynamiek en geschiedenis die van veel groter belang is dan Europese analyses en categorieën uit de 19de en 20ste eeuw. Ik denk dat Bolivar bvb een grotere invloed heeft dan Trotsky. En de Sandinisten en de Zapatisten zijn een grotere inspiratiebron voor Latijns-Amerikaans links dan de Bolshevieken.

Discussies over 'gedeformeerde arbeidersstaten' en ander trotskistisch jargon zijn niet de issue daar. Het grote verschilpunt is de opdeling tussen de autoritair-populistische aanpak van Chavez (die zich wel nog steeds binnen het democratisch kader inpast, al is het op het randje), en het reformisme van Brazilië. De derde optie, de guerilla-oorlog, is door de FARC en Sendero Luminoso volledig gediscrediteerd.

Anyway, ik ben wel nog steeds zeker dat het marxistisch begrippenkader en de marxistische analytische methode een grote hulp kan zijn om je een beter begrip te vormen van de socio-politieke ontwikkelingen overal ter wereld, in Latijns-Amerika net zo goed als elders. Maar een al te stugge visie, waarbij men alles in vooropgestelde categoriën tracht te vatten, leidt niet tot een correcte analyse. Zeker niet als men zich laat beinvloeden door eurocentrisme (iets wat ik denkers van voor 1950 nog wel gerust wil vergeven, maar in 2012 is dat een beetje triestig).

[vavli]

We zitten inderdaad in een nieuwe eeuw en de tijd dat er één centrum was dat één model oplegde dat andere partijen en landen moesten volgen is definitief voorbij. Ook het kapitalistisch systeem kent verschillende vormen: Zweden en de VS zijn kapitalistisch maar de sociale zekerheid, etc is in Zweden toch van een heel ander kaliber en het is dus een meer humanitaire samenleving.
Maar soit, daarmee weet ik nog steeds niet wat de verschillen zijn tussen SAP, LSP, etc. Ik heb al wel geleerd dat socialisme 21 blijkbaar niet tot de trotskistische stroming behoort . Maar hoe je met 20 man de illusie kan hebben om de pool te vormen waarrond links zich zal verzamelen, dat begrijp ik toch echt niet. Zo is er overigens nog een clubje: CAP. iemand daar nog iets van gehoord?

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door vavli

We zitten inderdaad in een nieuwe eeuw en de tijd dat er één centrum was dat één model oplegde dat andere partijen en landen moesten volgen is definitief voorbij. Ook het kapitalistisch systeem kent verschillende vormen: Zweden en de VS zijn kapitalistisch maar de sociale zekerheid, etc is in Zweden toch van een heel ander kaliber en het is dus een meer humanitaire samenleving.

Gelukkig dat Zweden de liberale hervormingen sinds 1993 heeft doorgevoerd, he.

[Flashheart]

Oorspronkelijk geplaatst door vavli

We zitten inderdaad in een nieuwe eeuw en de tijd dat er één centrum was dat één model oplegde dat andere partijen en landen moesten volgen is definitief voorbij. Ook het kapitalistisch systeem kent verschillende vormen: Zweden en de VS zijn kapitalistisch maar de sociale zekerheid, etc is in Zweden toch van een heel ander kaliber en het is dus een meer humanitaire samenleving.
Maar soit, daarmee weet ik nog steeds niet wat de verschillen zijn tussen SAP, LSP, etc. Ik heb al wel geleerd dat socialisme 21 blijkbaar niet tot de trotskistische stroming behoort . Maar hoe je met 20 man de illusie kan hebben om de pool te vormen waarrond links zich zal verzamelen, dat begrijp ik toch echt niet. Zo is er overigens nog een clubje: CAP. iemand daar nog iets van gehoord?

Ik denk niet dat S21 zichzelf ziet als de pool waarrond iedereen zich zou moeten verenigen, dat zou idd nogal belachelijk zijn. Ze willen gewoon het debat binnen de linkerzijde opzetten en gaande houden en in de mate van het mogelijke, samen met andere partners en op verschillende strijdtonelen, hun steentje bijdragen aan de vorming van een tegenmacht die de huidige ideologie uitdaagt. Het verschil met bv. CAP is, volgens mijn beperkte inzichten, dat ze zich totaal onafhankelijk van de sociaal-democratie en de groenen willen opstellen. Men zou een, weliswaar kromme, vergelijking kunnen maken met Frankrijk, waarbij S21 dan inhoudelijk meer de NPA zou moeten voorstellen en CAP iets zoals Parti de Gauche.

[Flashheart]

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Er zijn een paar belangrijke verschillen tussen de vroegere sovjetstaten en de huidige linkse staten in Latijns-Amerika. Om te beginnen, al deze landen hebben hun parlementair-democratische instituties grotendeels behouden. Net zoal Nepal trouwens, dat is gewoon een land waar momenteel de 3 grootse partijen maoistisch, communistisch en socialistisch zijn, dat is daarom geen socialistische staat.

En specifiek in Latijns-Amerika is er een eigen interne dynamiek en geschiedenis die van veel groter belang is dan Europese analyses en categorieën uit de 19de en 20ste eeuw. Ik denk dat Bolivar bvb een grotere invloed heeft dan Trotsky. En de Sandinisten en de Zapatisten zijn een grotere inspiratiebron voor Latijns-Amerikaans links dan de Bolshevieken.

Discussies over 'gedeformeerde arbeidersstaten' en ander trotskistisch jargon zijn niet de issue daar. Het grote verschilpunt is de opdeling tussen de autoritair-populistische aanpak van Chavez (die zich wel nog steeds binnen het democratisch kader inpast, al is het op het randje), en het reformisme van Brazilië. De derde optie, de guerilla-oorlog, is door de FARC en Sendero Luminoso volledig gediscrediteerd.

Anyway, ik ben wel nog steeds zeker dat het marxistisch begrippenkader en de marxistische analytische methode een grote hulp kan zijn om je een beter begrip te vormen van de socio-politieke ontwikkelingen overal ter wereld, in Latijns-Amerika net zo goed als elders. Maar een al te stugge visie, waarbij men alles in vooropgestelde categoriën tracht te vatten, leidt niet tot een correcte analyse. Zeker niet als men zich laat beinvloeden door eurocentrisme (iets wat ik denkers van voor 1950 nog wel gerust wil vergeven, maar in 2012 is dat een beetje triestig).

Klopt, geen van die regeringen heeft al gebroken met het kapitalisme. Wat ik wel opmerk is dat de verschillende trotskistische stromingen een andere houding aannemen tov van bv Venezuela. Waar de stromingen die de SU en consoorten benoemden als 'gedegenereerde/gedeformeerde arbeidersstaten' allemaal Chavez en zijn Bolivarisme (al dan niet kritisch) steunen, zie ik dat bij bv. de IST (theorie van het staatskapitalisme) die steun al heel wat minder is of zelfs de facto afwezig.

Dat niemand in L-A wakker ligt van Trotsky en zo, hoeft zeker niet te verbazen. Ik maak me ook geen illusies over de invloed van die diverse groepen, hoor. Ik vind dat gewoon opvallend.

Met uw laatste alinea kan ik alleen maar volmondig eens zijn. Het sluit aan bij mijn aanvoelen dat, hoewel er veel interessants zit in de ideeën van de trotskisten, de brede 'trotskistische beweging' al te vaak verziekt wordt door dogmatisme en daaruit volgend sectarisme. Na verloop van tijd krijgt men zelfs de indruk dat eventuele verschillen sterk belicht moeten worden om het bestaan van de eigen organisatie en structuren te legitimeren.

[groenzwarte commie]

Chavez heeft in het verleden enkele malen verwezen naar Trotski als een invloed (in speeches en interviews). Die Alan Woods is daar in elk geval welkom. In Cuba zie je in de boekenwinkels en op de marktjes in tweedehandsboeken weleens een trotskistisch werk liggen. Op de boekenbeurs staat ook altijd wel één of andere trotskistische stand. Woods is er ook al gaan spreken op de universiteit en indertijd is Mandel nog uitgenodigd geweest. Nu is er ook een nieuwe roman van een zeer bekend schrijver waarin het leven van trotski en politieke gebeurtenissen verwerkt zijn. Maar zeggen dat er echt een brede interesse is, zou fel overdreven zijn.