Prijsstijgingen: olieproducten, voeding,... De verdieping van de economische crisis

Wisord · 27 februari 2010, 17:42

Alle prijzen gaan omhoog! De plotselinge stijging van de energieprijzen verhoogt de rekening van de stookkosten en maakt het woon-werkverkeer fors duurder. De prijs van noodzakelijke levensmiddelen, zoals brood en melk, ontploft letterlijk. In de supermarkt vult men met hetzelfde budget steeds minder het winkelkarretje! Alle prijzen gaan omhoog... maar niet de lonen.

“Het probleem is alomtegenwoordig. Misschien wel voor het eerst spreekt men dezelfde taal, of men nu in een rijk of een arm land leeft: de Italianen maken zich bezorgd omwille van de stijging van de pasta, de Guatemaltezen over die van de maïstortilla, de Fransen en de Senegalezen over die van het brood.” De prijs van varkensvlees, het meest verbruikte vlees in China, is in een jaar tijd bijna verdubbeld, terwijl de koers van andere landbouw-producten, zoals gevogelte en eieren, de hoogte in schiet. In Japan, dat voor 60% afhankelijk is van ingevoerde producten, raakt de prijsstijging bijna alle voedingsmiddelen.

Vanwaar deze plotselinge prijsstijging?
Volgens de bourgeoisie wordt de belangrijkste verklaring gevonden in ... een te gezonde Aziatische economie: “De vermindering van de productie (verergerd door de droogte en de ‘boom’ van de biobrandstof, onder andere) en de toename van de vraag (vooral vanwege de opkomende landen zoals India en China, die graag de westerse voedingsgewoonten imiteren) hebben dus een plotselinge prijsstijging veroorzaakt die even uitzonderlijk als onverwacht is.” Kortom, het komt neer op een doodnormaal probleem van een (tijdelijke) verstoring van het evenwicht tussen vraag en aanbod!

Zuivere verlakkerij! De prijsstijgingen vloeien rechtstreeks voort uit de economische crisis. Ze zijn de eerste terugslag op de levensvoorwaarden van de werkende klasse op wereldschaal van de nu reeds beruchte crisis van de subprimes die laatstleden zomer in de Verenigde Staten is uitgebarsten. Om het ‘zwarte gat’ van de schulden van de Amerikaanse markt te vullen, was het enige antwoord van alle centrale banken het massaal inspuiten van goedkoop geld (door te gaan lenen bij speculanten met lage rentevoeten), in de hoop zo op korte termijn de besmetting en de schade te beperken. Maar deze politiek is zelfs geen pleister op een houten been. Het is de zoveelste vlucht vooruit in de verschulding , die in werkelijkheid de crisis slechts verscherpt. Door een enorme massa geld te storten op de banken en beurzen die met bankroet worden bedreigd, in de grootte-orde van honderden miljarden dollars, hebben de bourgeoisie en de centrale banken niets anders gedaan dan een diepgaande spiraal van inflatie op internationale schaal op gang te brengen. Maar waarom beroert dit ‘inflationaire proces’ nu in het bijzonder de grondstoffen en de basislevensmiddelen, die onmisbaar zijn voor miljoenen mensen? Het antwoord is naar het beeld van dit wegrottende systeem: onmenselijk. “De grondstoffen trekken speculanten aan, die de hausse voeden door, na de Amerikaanse vastgoedcrisis van deze zomer, op zoek te gaan naar winstgevende afzetmarkten op andere markten.” Zo laat de ‘irrationele woekering’ van de plotse prijsstijging van de brandstoffen zich verklaren door speculatieve investeringen “die zich teruggetrokken hebben uit bepaalde markten (acties, obligaties, geldbeleggingen) om zich op de ‘grondstoffen’, voornamelijk de olie te storten.” . Hetzelfde geldt voor de graangewassen: na de krach van augustus, “adviseerden Goldman-Sachs en Marc Faber, gevolgd door praktisch alle speculantengroepen, om te investeren in de landbouwmarkten, met hefboomsystemen om verschillende keren met dezelfde inzet te kunnen spelen.” . Om hun kapitaal te redden aarzelen deze gieren niet om zich in werkelijke uithongeraars te veranderen! Zoals met grenzeloos cynisme door één van hen wordt bevestigd: “als wij nu een vertraging meemaken op wereldvlak, dan zal dat geen gevolgen hebben voor de landbouwproducten, want de mensen blijven toch eten!” .

De Verenigde Naties schatten dat “wij terrein gaan verliezen tegenover de honger.” . Een lieflijke verbloeming! In de 82 armste landen, waar de uitgaven voor levensmiddelen gewoonlijk 60% tot 90% van het budget vertegenwoordigen, leidt de prijsverhoging met 20% doodeenvoudig tot hongersnood – en dus tot de dood – van een heel deel van de bevolking! Sinds 2006 zijn er in Mexico, Jemen, Brazilië, Burkina Faso, en ook in Marokko, reeds hongeropstanden uitgebroken. In China “stelt de etikettenwals de verbetering van de levensvoorwaarden in vraag.” In de westerse landen wordt volwaardige voeding een luxe. In Frankrijk, waar het verbruik van 400 gram fruit en groenten per persoon en per dag ongeveer 5% tot 12% opvreet van de minimum uitkering , is het duidelijk dat talrijke arbeiders niet langer meer hun meest elementaire behoeften zullen kunnen bevredigen.

Naar een nieuw 1929?
Wanneer wij de burgerlijke pers er op naslaan, wordt duidelijk dat de krach van 1929 en het spookbeeld van de Grote Depressie de bourgeoisie beklemt: “Stevenen wij af op een nieuw 1929?”

Het is waar dat vandaag en gisteren op elkaar lijken: de beurzen gaan op en neer en hun yoyo-bewegingen maskeren de val maar amper; de schuldenbergen die niet aflosbaar blijken, de vertrouwenscrisis tussen de banken, die allemaal hun verliezen vermenigvuldigen; de paniek van de kleine spaarders die in lange wachtrijen aanschuiven om hun spaarcenten af te halen, in de Verenigde Staten, in Duitsland en in Engeland; het perspectief voor een heel deel van de arbeidersklasse in de Verenigde Staten om van de ene dag op de andere beroofd te worden van een dak boven het hoofd en van hun werk.

In 1929 heeft de krach van de Beurs van New York, de beruchte ‘zwarte donderdag’(24 oktober 1929), de eerste majeure economische crisis ingeluid van het kapitalisme in verval, de Grote Depressie van de jaren 1930. Deze ineenstorting legde de chronische overproductiecrisis van waren bloot in de fase van het verval van het kapitalisme. Deze crisis van 1929 heeft de vorm aangenomen van een volledige ineenstorting die in het geheugen gegrift staat, want de bourgeoisie heeft de oude recepten toegepast die deugdelijk bleken tijdens de crises... van de 19e eeuw (dat wil zeggen toen het kapitalisme nog volop in ontwikkeling was, in zijn bloeiperiode) maar die toen niet alleen zonder gevolg bleven, maar de crisis in de nieuwe historische situatie (het verval van het kapitalisme) nog verscherpten. Concreet gezien had de beperking van de geldhoeveelheid op de markt, door de Amerikaanse Federale Bank, het bankroet van de meeste banken tot gevolg, de terugval van het krediet en een enorme afremming van de economische activiteit. De protectionistische maatregelen ten voordele van de nationale economie, die weldra bijna overal nagebootst werden, hadden de versplintering van de wereldeconomie tot gevolg, de blokkering van de internationale handel en tenslotte, een nog grotere terugval van de productie.

Ook al heeft de bourgeoisie sinds de jaren 1930 geen werkelijke oplossing gevonden voor de historische crisis van haar systeem , toch heeft zij zich aangepast aan deze permanente toestand van crisis, door haar over langere tijd uit te smeren. Haar kruik zinkt verder, maar als het ware langzamer. Zij heeft geleerd hoe ze de staatsmechanismen moet hanteren om het hoofd te bieden aan financiële crises door te manipuleren met de rentevoeten en door het injecteren van contant geld in het banksysteem. Dat is de reden waarom de huidige economische crisis, die sinds 1968 woedt, nietde vorm heeft aangenomen van de brutale ineenstorting van 1929. De neergang is geleidelijker geweest. De crisis is van de ene recessie naar de andere gesukkeld, die nog ernstiger en wijder verbreid was dan de voorgaande, afgewisseld met de ene pseudo-hervatting na de andere, die steeds korter en beperkter van omvang was. Dit verzeilen van de crisis in een neerwaartse spiraal heeft het de bourgeoisie mogelijk gemaakt om het bestaan zelf van de crisis en het bankroet van haar systeem te ontkennen. Maar dat gaat ten koste van het bedelven van het kapitalistisch systeem onder schuldenbergen en van een opeenhoping van tegenstellingen die voor het kapitalisme steeds gevaarlijker worden. De extreme fragiliteit van het financiële wereldsysteem getuigt van de slijtage van al deze lapmiddelen die gebruikt zijn door de bourgeoisie.

De huidige crisis zal dus zeker geen brutale stop teweegbrengen van de economie zoals in 1929. Maar in heel wat opzichten zal ze nog ernstiger en diepgaander zijn. In de jaren 1930, in de Verenigde Staten, toen de New Dealhet programma inluidde van de heropleving van de economie om te proberen het hoofd te bieden aan de overproductiecrisis, vertegenwoordigde de financiering van het geheel van kredietmaatregelen door staatsleningen slechts een onooglijk deel van de het jaarlijkse nationale inkomen (het equivalent van minder dan drie maanden van de militaire uitgaven tijdens de Tweede Wereldoorlog! Vandaag bereikt de Amerikaanse schuld al 400% van haar Bruto Nationaal Produc! De zekerheid van bepaalde kapitalistische milieus “dat de Zeer Grote VS Depressie gevolgen zonder huns gelijke gaat hebben met de crisis van 1929, zelfs als 1929 het laatste vergelijkbare punt blijft in de moderne geschiedenis” getuigt van de ongerustheid van de bourgeoisie! De crisis van 2007 heeft een directe inslag gehad op wereldvlak. “Aangezien de besmetting van de werkelijke economie al aan de gang is, niet alleen in de Verenigde Staten maar tevens over het geheel van de planeet, staan nu reeds de ineenstorting van de Britse, Franse en Spaanse vastgoedmarkten op het eindejaar programma van 2007, terwijl Azië, China en Japan tegelijkertijd oog in oog zullen staan met de daling van hun uitvoer naar de Amerikaanse markt en de snelle baisse van alle activa in Amerikaanse dollars (VS deviezen zoals schatkisttegoeden, aandelen in VS-bedrijven, enz..

Dit perspectief van een strenge recessie, vergezeld van een inflatiestoot, zal zich vertalen in een brutale degradatie van de levens- en uitbuitingsvoorwaarden voor de arbeidersklasse overal ter wereld, en een onomkeerbare toenemende verpaupering. Ondanks alle beloften van de politikasters van allerlei slag is het kapitalisme, dat al zijn redmiddelen heeft uitgeput, vandaag niet meer in staat om een uitweg te vinden en om zijn openlijk bankroet te maskeren. Het enige perspectief dat het de mensheid nog te bieden heeft, is steeds meer en ergere ellende. De toekomst, de hoop en het heil van de mensheid hangen af van de strijd van de arbeidersklasse!

Kaas · 3 juni 2010, 19:24

Ik ben er me van bewust dat de zeepbel nog steeds op springen staat.
Maar eigenlijk heb ik maar één vraag...
Hoe kan ik en mijn kinderen voorbereiden op de toekomst.

AdrianHealey · 3 juni 2010, 23:12

Jarenlange kapitaalsconsumptie om al de fantasietjes van de staat te betalen is de oorzaak. Niets anders.

Andy · 4 juni 2010, 02:24

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Jarenlange kapitaalsconsumptie om al de fantasietjes van de staat te betalen is de oorzaak. Niets anders.

Als die fantasietjes van de staat positief gecorreleerd zijn aan haar schulden en dus die inflatie veroorzaakt wordt door geldcreatie en/of kapitaalconsumptie (=schaarste in andere markten), dan moet ik opmerken dat die schulden langs geen kanten samenvallen met of systematisch voorafgaan aan de inflatoire periodes.

Je moet eens lange-termijn overheidsschulden bekijken van gelijk welk West-Europees land, en je zal zien dat overheidsschulden in de zeventiende en achttiende eeuw veel hoger waren dan de hedendaagse schuldenlasten van 'nauwelijks' 100% BBP. Weet dan dat de inflatie vandaag sterker is dan die in de zeventiende of achttiende eeuw, en dat die overheidsschulden het resultaat waren van een macro-economische consumptie (*), en je hebt volgens mij aangetoond dat inflatie niet enkel het gevolg is van een verkwistende overheid.

(*) In de zeventiende en achttiende eeuw zijn de belangrijkste uitgaveposten van bvb de Franse, Engelse of Spaanse kroon de hofhouding en het leger. Overheidsschulden (en dus wellicht ook -uitgaven) nemen exponentieel toe bij zowat elke oorlog waarin de Engelse kroon in de achttiende eeuw betrokken is, met de onafhankelijkheidsoorlog van de VS als drieste hoogtepunt. Hetzelfde gaat op voor de Spaanse en de Franse kroon, die vooral dankzij excessieve legers en oorlogvoering hun schatkisten wisten te plunderen. In onze samenleving bestaat het grootste deel van de overheidsuitgaven uit de Sociale Zekerheid. Een hofhouding en een leger zijn bij uitstek voorbeelden van macro-economische consumptie, terwijl de redistributie door een Sociale Zekerheid dat niet is.

Zwitser · 4 juni 2010, 07:33

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Wisord

Vanwaar deze plotselinge prijsstijging?
Volgens de bourgeoisie wordt de belangrijkste verklaring gevonden in ...

Kijk, dit is hoe je bij mij de "bullshit detector" inmiddelijk in het rood krijgt: Gebruik compleet verouderde concepten als "bourgeoisie".

Pelgrim · 4 juni 2010, 10:13

Komende van iemand die de compleet voorbijgestreefde Thatcher citeert maakt dat weinig indruk hoor.

Perzik · 4 juni 2010, 10:20

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Kaas

Ik ben er me van bewust dat de zeepbel nog steeds op springen staat.
Maar eigenlijk heb ik maar één vraag...
Hoe kan ik en mijn kinderen voorbereiden op de toekomst.

Niet op communisten stemmen is al een goed begin

Perzik · 4 juni 2010, 10:20

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Komende van iemand die de compleet voorbijgestreefde Thatcher citeert maakt dat weinig indruk hoor.

Voorbijgestreefd? Was het communisme niet al voorbijgestreefd met het vallen vna de muur dan?

Pelgrim · 4 juni 2010, 10:35

Nee, dat was het einde van het stalinisme.

Perzik · 4 juni 2010, 10:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Nee, dat was het einde van het stalinisme.

We hebben het geluk dat er nog landen zijn als cuba. Waar een taxichauffeur meer verdient dan een dokter

Pelgrim · 4 juni 2010, 10:53

Je bedoelt dat land dat al veertig jaar wordt gewurgd door een embargo?

Zwitser · 4 juni 2010, 11:05

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Je bedoelt dat land dat al veertig jaar wordt gewurgd door een embargo?

Volgens Cuba zelf kostte het embargo hen minder dan de steun die ze van de Sovietunie kregen.
Ondertussen hebben ze inderdaad niet meer de steun van de Sovietunie. Maar Cuba kan er natuurlijk voor kiezen om Castro's belofte vrije verkiezingen te organiseren 50 jaar na dato alsnog uit te voeren. Mischien dat dan het embargo inderdaad opgeheven kan worden.

Ondertussen is het wel opvallend dat zelfs Castro zelf zich in het buitenland laat behandelen als hij eens ziek is...

Zwitser · 4 juni 2010, 11:07

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Komende van iemand die de compleet voorbijgestreefde Thatcher citeert maakt dat weinig indruk hoor.

Thatcher is actuelere dan ooit. Juist overal zien we staten in de problemen komen omdat "het geld van de anderen" op is...

Pelgrim · 4 juni 2010, 11:16

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Zwitser

Volgens Cuba zelf kostte het embargo hen minder dan de steun die ze van de Sovietunie kregen.

Die steun was dan ook groot ja, maar niet zonder tegenprestaties eh.

Citaat:

Ondertussen hebben ze inderdaad niet meer de steun van de Sovietunie. Maar Cuba kan er natuurlijk voor kiezen om Castro's belofte vrije verkiezingen te organiseren 50 jaar na dato alsnog uit te voeren. Mischien dat dan het embargo inderdaad opgeheven kan worden.

Democratie heeft er niks mee te maken, anders zat Saoudi Arabië al lang onder een embargo.

Pelgrim · 4 juni 2010, 11:17

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Zwitser

Thatcher is actuelere dan ooit. Juist overal zien we staten in de problemen komen omdat "het geld van de anderen" op is...

Je bedoelt dat de regeringen de schulden moeten overnemen van inhalige neoliberale kapitalisten, dat klopt. Gelukkig is Thatcher al een tijdje weg anders was het nog erger geweest.

Zwitser · 4 juni 2010, 11:42

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Democratie heeft er niks mee te maken, anders zat Saoudi Arabië al lang onder een embargo.

Het heeft er wel mee te maken. Lees je geschiedenis nog maar eens. Het eerste dat de VS deed na de machtsovername van Castro was het embargo tegen Cuba _opheffen_. Dat nadien de relaties met de VS verslechterden heeft alles te maken met dingen die Cuba gedaan heeft.

Verder is het een beetje zwak om de huidige situatie van Cuba volledig op conto van het embargo te schrijven. Dat Cuba zowat het enige land ter wereld is waar het ontwikkelingsniveau afgenomen is de laatste 50 jaar is vooral aan de economische politiek van dat land te danken. Maar danzij het embargo kan Cuba met de vinger naar de VS wijzen. Eigenlijk zou de VS gewoon het embargo moeten opheffen. Heeft Cuba geen excuus meer...

Zwitser · 4 juni 2010, 11:47

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Je bedoelt dat de regeringen de schulden moeten overnemen van inhalige neoliberale kapitalisten, dat klopt.

Neen. Dat bedoel ik dus niet.

Griekenland (en andere landen) zitten momenteel in de problemen omdat ze moeilijker aan geld komen. Geld dat ze zelf niet hebben, en dat ze dus aan "anderen" moeten vragen. En die "anderen" zijn steeds minder geneigd om nog met meer geld over de brug te komen.
Moesten landen gewoon geen geld uitgeven dat ze niet hebben was er geen probleem.

Overigens, die landen die "schulden van naarstige vooruitziende weldoeners[1]" overgenomen hebben, hebben daar notabene nog aan verdient ook.

[1] Kwestie van correct taalgebruik. Ben jij toch ook voorstander van niet?

Pelgrim · 4 juni 2010, 15:06

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Zwitser

Het heeft er wel mee te maken. Lees je geschiedenis nog maar eens. Het eerste dat de VS deed na de machtsovername van Castro was het embargo tegen Cuba _opheffen_. Dat nadien de relaties met de VS verslechterden heeft alles te maken met dingen die Cuba gedaan heeft.

Ja, als iets de VS niet aanstaan dan gaan ze ofwel ten oorlog ofwel richten ze embargo's in, dat klopt.

Citaat:

Verder is het een beetje zwak om de huidige situatie van Cuba volledig op conto van het embargo te schrijven. Dat Cuba zowat het enige land ter wereld is waar het ontwikkelingsniveau afgenomen is de laatste 50 jaar is vooral aan de economische politiek van dat land te danken.

Graag een bron waaruit zou blijken dat dat niveau is afgenomen.

Pelgrim · 4 juni 2010, 15:08

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Zwitser

Neen. Dat bedoel ik dus niet.

Griekenland (en andere landen) zitten momenteel in de problemen omdat ze moeilijker aan geld komen. Geld dat ze zelf niet hebben, en dat ze dus aan "anderen" moeten vragen. En die "anderen" zijn steeds minder geneigd om nog met meer geld over de brug te komen.
Moesten landen gewoon geen geld uitgeven dat ze niet hebben was er geen probleem.

Er zou geld genoeg zijn geweest indien men niet sinds de jaren tachtig massaal is beginnen dereguleren in de financiële markten. Uw verhaaltje is een self-fulfilling prophecy, hoor.

AdrianHealey · 4 juni 2010, 15:32

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Andy

positief gecorreleerd

Irrelevant; economische wetenschap is geen natuurwetenschap.

Jarenlange kunstmatig verlaagde rente - door de centrale bank - heeft gezorgd voor discoördinatie op de tijdmarkt (i.e. de kapitaalmarkt), gekoppeld aan veel te uitgebreide overheidsuitgaven, medegefinanciëerd door die verlaagde rente = kapitaalsconsumptie en kapitaalsdiscoördinatie; waardoor er nu een tijd van aanpassing aan de reële wensen van consumenten moet komen. Een proces bemoeilijkt door het (alweer) verlagen van de rente en de rigide markten, gecreëerd door regulering.

27 februari 2010, 17:42	#1
Wisord Banneling Geregistreerd: 5 januari 2010 Locatie: Lommel Berichten: 10.022	Prijsstijgingen: olieproducten, voeding,... De verdieping van de economische crisis Alle prijzen gaan omhoog! De plotselinge stijging van de energieprijzen verhoogt de rekening van de stookkosten en maakt het woon-werkverkeer fors duurder. De prijs van noodzakelijke levensmiddelen, zoals brood en melk, ontploft letterlijk. In de supermarkt vult men met hetzelfde budget steeds minder het winkelkarretje! Alle prijzen gaan omhoog... maar niet de lonen. “Het probleem is alomtegenwoordig. Misschien wel voor het eerst spreekt men dezelfde taal, of men nu in een rijk of een arm land leeft: de Italianen maken zich bezorgd omwille van de stijging van de pasta, de Guatemaltezen over die van de maïstortilla, de Fransen en de Senegalezen over die van het brood.” De prijs van varkensvlees, het meest verbruikte vlees in China, is in een jaar tijd bijna verdubbeld, terwijl de koers van andere landbouw-producten, zoals gevogelte en eieren, de hoogte in schiet. In Japan, dat voor 60% afhankelijk is van ingevoerde producten, raakt de prijsstijging bijna alle voedingsmiddelen. Vanwaar deze plotselinge prijsstijging? Volgens de bourgeoisie wordt de belangrijkste verklaring gevonden in ... een te gezonde Aziatische economie: “De vermindering van de productie (verergerd door de droogte en de ‘boom’ van de biobrandstof, onder andere) en de toename van de vraag (vooral vanwege de opkomende landen zoals India en China, die graag de westerse voedingsgewoonten imiteren) hebben dus een plotselinge prijsstijging veroorzaakt die even uitzonderlijk als onverwacht is.” Kortom, het komt neer op een doodnormaal probleem van een (tijdelijke) verstoring van het evenwicht tussen vraag en aanbod! Zuivere verlakkerij! De prijsstijgingen vloeien rechtstreeks voort uit de economische crisis. Ze zijn de eerste terugslag op de levensvoorwaarden van de werkende klasse op wereldschaal van de nu reeds beruchte crisis van de subprimes die laatstleden zomer in de Verenigde Staten is uitgebarsten. Om het ‘zwarte gat’ van de schulden van de Amerikaanse markt te vullen, was het enige antwoord van alle centrale banken het massaal inspuiten van goedkoop geld (door te gaan lenen bij speculanten met lage rentevoeten), in de hoop zo op korte termijn de besmetting en de schade te beperken. Maar deze politiek is zelfs geen pleister op een houten been. Het is de zoveelste vlucht vooruit in de verschulding , die in werkelijkheid de crisis slechts verscherpt. Door een enorme massa geld te storten op de banken en beurzen die met bankroet worden bedreigd, in de grootte-orde van honderden miljarden dollars, hebben de bourgeoisie en de centrale banken niets anders gedaan dan een diepgaande spiraal van inflatie op internationale schaal op gang te brengen. Maar waarom beroert dit ‘inflationaire proces’ nu in het bijzonder de grondstoffen en de basislevensmiddelen, die onmisbaar zijn voor miljoenen mensen? Het antwoord is naar het beeld van dit wegrottende systeem: onmenselijk. “De grondstoffen trekken speculanten aan, die de hausse voeden door, na de Amerikaanse vastgoedcrisis van deze zomer, op zoek te gaan naar winstgevende afzetmarkten op andere markten.” Zo laat de ‘irrationele woekering’ van de plotse prijsstijging van de brandstoffen zich verklaren door speculatieve investeringen “die zich teruggetrokken hebben uit bepaalde markten (acties, obligaties, geldbeleggingen) om zich op de ‘grondstoffen’, voornamelijk de olie te storten.” . Hetzelfde geldt voor de graangewassen: na de krach van augustus, “adviseerden Goldman-Sachs en Marc Faber, gevolgd door praktisch alle speculantengroepen, om te investeren in de landbouwmarkten, met hefboomsystemen om verschillende keren met dezelfde inzet te kunnen spelen.” . Om hun kapitaal te redden aarzelen deze gieren niet om zich in werkelijke uithongeraars te veranderen! Zoals met grenzeloos cynisme door één van hen wordt bevestigd: “als wij nu een vertraging meemaken op wereldvlak, dan zal dat geen gevolgen hebben voor de landbouwproducten, want de mensen blijven toch eten!” . De Verenigde Naties schatten dat “wij terrein gaan verliezen tegenover de honger.” . Een lieflijke verbloeming! In de 82 armste landen, waar de uitgaven voor levensmiddelen gewoonlijk 60% tot 90% van het budget vertegenwoordigen, leidt de prijsverhoging met 20% doodeenvoudig tot hongersnood – en dus tot de dood – van een heel deel van de bevolking! Sinds 2006 zijn er in Mexico, Jemen, Brazilië, Burkina Faso, en ook in Marokko, reeds hongeropstanden uitgebroken. In China “stelt de etikettenwals de verbetering van de levensvoorwaarden in vraag.” In de westerse landen wordt volwaardige voeding een luxe. In Frankrijk, waar het verbruik van 400 gram fruit en groenten per persoon en per dag ongeveer 5% tot 12% opvreet van de minimum uitkering , is het duidelijk dat talrijke arbeiders niet langer meer hun meest elementaire behoeften zullen kunnen bevredigen. Naar een nieuw 1929? Wanneer wij de burgerlijke pers er op naslaan, wordt duidelijk dat de krach van 1929 en het spookbeeld van de Grote Depressie de bourgeoisie beklemt: “Stevenen wij af op een nieuw 1929?” Het is waar dat vandaag en gisteren op elkaar lijken: de beurzen gaan op en neer en hun yoyo-bewegingen maskeren de val maar amper; de schuldenbergen die niet aflosbaar blijken, de vertrouwenscrisis tussen de banken, die allemaal hun verliezen vermenigvuldigen; de paniek van de kleine spaarders die in lange wachtrijen aanschuiven om hun spaarcenten af te halen, in de Verenigde Staten, in Duitsland en in Engeland; het perspectief voor een heel deel van de arbeidersklasse in de Verenigde Staten om van de ene dag op de andere beroofd te worden van een dak boven het hoofd en van hun werk. In 1929 heeft de krach van de Beurs van New York, de beruchte ‘zwarte donderdag’(24 oktober 1929), de eerste majeure economische crisis ingeluid van het kapitalisme in verval, de Grote Depressie van de jaren 1930. Deze ineenstorting legde de chronische overproductiecrisis van waren bloot in de fase van het verval van het kapitalisme. Deze crisis van 1929 heeft de vorm aangenomen van een volledige ineenstorting die in het geheugen gegrift staat, want de bourgeoisie heeft de oude recepten toegepast die deugdelijk bleken tijdens de crises... van de 19e eeuw (dat wil zeggen toen het kapitalisme nog volop in ontwikkeling was, in zijn bloeiperiode) maar die toen niet alleen zonder gevolg bleven, maar de crisis in de nieuwe historische situatie (het verval van het kapitalisme) nog verscherpten. Concreet gezien had de beperking van de geldhoeveelheid op de markt, door de Amerikaanse Federale Bank, het bankroet van de meeste banken tot gevolg, de terugval van het krediet en een enorme afremming van de economische activiteit. De protectionistische maatregelen ten voordele van de nationale economie, die weldra bijna overal nagebootst werden, hadden de versplintering van de wereldeconomie tot gevolg, de blokkering van de internationale handel en tenslotte, een nog grotere terugval van de productie. Ook al heeft de bourgeoisie sinds de jaren 1930 geen werkelijke oplossing gevonden voor de historische crisis van haar systeem , toch heeft zij zich aangepast aan deze permanente toestand van crisis, door haar over langere tijd uit te smeren. Haar kruik zinkt verder, maar als het ware langzamer. Zij heeft geleerd hoe ze de staatsmechanismen moet hanteren om het hoofd te bieden aan financiële crises door te manipuleren met de rentevoeten en door het injecteren van contant geld in het banksysteem. Dat is de reden waarom de huidige economische crisis, die sinds 1968 woedt, nietde vorm heeft aangenomen van de brutale ineenstorting van 1929. De neergang is geleidelijker geweest. De crisis is van de ene recessie naar de andere gesukkeld, die nog ernstiger en wijder verbreid was dan de voorgaande, afgewisseld met de ene pseudo-hervatting na de andere, die steeds korter en beperkter van omvang was. Dit verzeilen van de crisis in een neerwaartse spiraal heeft het de bourgeoisie mogelijk gemaakt om het bestaan zelf van de crisis en het bankroet van haar systeem te ontkennen. Maar dat gaat ten koste van het bedelven van het kapitalistisch systeem onder schuldenbergen en van een opeenhoping van tegenstellingen die voor het kapitalisme steeds gevaarlijker worden. De extreme fragiliteit van het financiële wereldsysteem getuigt van de slijtage van al deze lapmiddelen die gebruikt zijn door de bourgeoisie. De huidige crisis zal dus zeker geen brutale stop teweegbrengen van de economie zoals in 1929. Maar in heel wat opzichten zal ze nog ernstiger en diepgaander zijn. In de jaren 1930, in de Verenigde Staten, toen de New Dealhet programma inluidde van de heropleving van de economie om te proberen het hoofd te bieden aan de overproductiecrisis, vertegenwoordigde de financiering van het geheel van kredietmaatregelen door staatsleningen slechts een onooglijk deel van de het jaarlijkse nationale inkomen (het equivalent van minder dan drie maanden van de militaire uitgaven tijdens de Tweede Wereldoorlog! Vandaag bereikt de Amerikaanse schuld al 400% van haar Bruto Nationaal Produc! De zekerheid van bepaalde kapitalistische milieus “dat de Zeer Grote VS Depressie gevolgen zonder huns gelijke gaat hebben met de crisis van 1929, zelfs als 1929 het laatste vergelijkbare punt blijft in de moderne geschiedenis” getuigt van de ongerustheid van de bourgeoisie! De crisis van 2007 heeft een directe inslag gehad op wereldvlak. “Aangezien de besmetting van de werkelijke economie al aan de gang is, niet alleen in de Verenigde Staten maar tevens over het geheel van de planeet, staan nu reeds de ineenstorting van de Britse, Franse en Spaanse vastgoedmarkten op het eindejaar programma van 2007, terwijl Azië, China en Japan tegelijkertijd oog in oog zullen staan met de daling van hun uitvoer naar de Amerikaanse markt en de snelle baisse van alle activa in Amerikaanse dollars (VS deviezen zoals schatkisttegoeden, aandelen in VS-bedrijven, enz.. Dit perspectief van een strenge recessie, vergezeld van een inflatiestoot, zal zich vertalen in een brutale degradatie van de levens- en uitbuitingsvoorwaarden voor de arbeidersklasse overal ter wereld, en een onomkeerbare toenemende verpaupering. Ondanks alle beloften van de politikasters van allerlei slag is het kapitalisme, dat al zijn redmiddelen heeft uitgeput, vandaag niet meer in staat om een uitweg te vinden en om zijn openlijk bankroet te maskeren. Het enige perspectief dat het de mensheid nog te bieden heeft, is steeds meer en ergere ellende. De toekomst, de hoop en het heil van de mensheid hangen af van de strijd van de arbeidersklasse!

3 juni 2010, 19:24	#2
Kaas Vreemdeling Geregistreerd: 3 juni 2010 Berichten: 1	Voorbereiden Ik ben er me van bewust dat de zeepbel nog steeds op springen staat. Maar eigenlijk heb ik maar één vraag... Hoe kan ik en mijn kinderen voorbereiden op de toekomst. Laatst gewijzigd door Kaas : 3 juni 2010 om 19:26.

4 juni 2010, 10:13	#6
Pelgrim Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 30 april 2002 Locatie: Bankrijk Berichten: 49.945	Komende van iemand die de compleet voorbijgestreefde Thatcher citeert maakt dat weinig indruk hoor.

4 juni 2010, 10:35	#9
Pelgrim Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 30 april 2002 Locatie: Bankrijk Berichten: 49.945	Nee, dat was het einde van het stalinisme.

4 juni 2010, 10:53	#11
Pelgrim Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 30 april 2002 Locatie: Bankrijk Berichten: 49.945	Je bedoelt dat land dat al veertig jaar wordt gewurgd door een embargo?