Atheïstisch manifest

[Rechtsliberaal]

In de Elsevier van 1 mei 2004 stond een column van Gerry van der List over Atheïstisch manifest en De onredelijkheid van religie, een herpublicatie van een door Herman Philipse geschreven pamflet (oorspronkelijk gepubliceerd in 1995), aangevuld met enige krantenartikelen van hem. In het Atheïstisch manifest houdt Philipse een pleidooi voor de 'hartstocht der nuchterheid'. Dit betekent dat hij de facsts of life onbevreesd onder ogen wil zien, wat ook een krachtige verwerping van een opperwezen betekent. Atheïsme leidt tot zelfkennis, zegt Philipse, terwijl het geloof blijft steken in wensdromen. Hij citeert met instemming een uitspraak van Taslima Nasrin, de Bengalese schrijfster die in Zweden toevlucht zocht nadat moslims haar leven bedreigden: 'Ik droom van een wereld zonder religie, gebaseerd op rede en respect voor menselijke waarden.'

Philipse richt zijn pijlen niet alleen op gelovigen, maar ook op agnosten. Het standpunt van de agnosten klinkt in eerste instantie zinnig. Het is onmogelijk, zeggen zij, te bewijzen of God al dan niet bestaat. Daarom is het maar beter om je van een mening te onthouden. De agnost profileert zich als kampioen van de redelijkheid, maar Philipse roept hem tot de orde. Het aanvaarden of verwerpen van Gods bestaan heeft grote gevolgen voor de wijze waarop je je leven inricht. Je verlangt naar verlossing en geniet van de troost van het geloof of je kiest voor rationaliteit. Een derde weg bestaat niet. Een agnost gaat deze fundamentele keuze uit de weg en vervalt daarmee in een oppervlakkige levenshouding. Deze visie van Philipse vertoont sterke overeenkomsten met die van collega-atheïst Paul Cliteur, die agnosten typeert als 'intellectuele luiwammesen'.


Zie ook:

Stop de tribalisering van Nederland
Herman Philipse, NRC Handelsblad, 27 september 2003
http://www.geocities.com/fortuynisti...e27092003.html

[Herman Desmedt ©HD]

Oorspronkelijk geplaatst door Rechtsliberaal

In de Elsevier van 1 mei 2004 stond een column van Gerry van der List over Atheïstisch manifest en De onredelijkheid van religie, een herpublicatie van een door Herman Philipse geschreven pamflet (oorspronkelijk gepubliceerd in 1995), aangevuld met enige krantenartikelen van hem. In het Atheïstisch manifest houdt Philipse een pleidooi voor de 'hartstocht der nuchterheid'. Dit betekent dat hij de facsts of life onbevreesd onder ogen wil zien, wat ook een krachtige verwerping van een opperwezen betekent. Atheïsme leidt tot zelfkennis, zegt Philipse, terwijl het geloof blijft steken in wensdromen. Hij citeert met instemming een uitspraak van Taslima Nasrin, de Bengalese schrijfster die in Zweden toevlucht zocht nadat moslims haar leven bedreigden: 'Ik droom van een wereld zonder religie, gebaseerd op rede en respect voor menselijke waarden.'

Philipse richt zijn pijlen niet alleen op gelovigen, maar ook op agnosten. Het standpunt van de agnosten klinkt in eerste instantie zinnig. Het is onmogelijk, zeggen zij, te bewijzen of God al dan niet bestaat. Daarom is het maar beter om je van een mening te onthouden. De agnost profileert zich als kampioen van de redelijkheid, maar Philipse roept hem tot de orde. Het aanvaarden of verwerpen van Gods bestaan heeft grote gevolgen voor de wijze waarop je je leven inricht. Je verlangt naar verlossing en geniet van de troost van het geloof of je kiest voor rationaliteit. Een derde weg bestaat niet. Een agnost gaat deze fundamentele keuze uit de weg en vervalt daarmee in een oppervlakkige levenshouding. Deze visie van Philipse vertoont sterke overeenkomsten met die van collega-atheïst Paul Cliteur, die agnosten typeert als 'intellectuele luiwammesen'.


Zie ook:

Stop de tribalisering van Nederland
Herman Philipse, NRC Handelsblad, 27 september 2003
http://www.geocities.com/fortuynisti...e27092003.html

In de meeste serieuze "better-world" organisaties is het bannen van religie een noodzakelijke voorwaarde voor een betere wereld.
Onder serieuze "better-world" of "utopia" organisaties moet je die denk-groepen verstaan die bestaan uit academici en die zich met dat sociologisch probleem bezig houden.
Sites van better world organisaties bestaan, maar voor de meest serieuze moet je een aanbeveling hebben.
Een publieke, maar wel populariserende "Utopia" site is
http://users.erols.com/jonwill/
Bekijk (Scroll) Book 1 chapter II : Religion is a myth
Via die site vindt je links naar betere sites.

[cuboidz]

Oorspronkelijk geplaatst door Taslima Nasrin

Ik droom van een wereld zonder religie, gebaseerd op rede en respect voor menselijke waarden.

Is dit soort atheïsme niet simpelweg godsdienst zonder god? Bij religies worden de waarden tenminste opgelegd door een almachtige god die niet in twijfel kan getrokken worden. Wie bepaalt die menselijke waarden waarvoor men respect moet hebben bij dit humanisme? Waarom zou ik ze vertrouwen?

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door cuboidz

Is dit soort atheïsme niet simpelweg godsdienst zonder god? Bij religies worden de waarden tenminste opgelegd door een almachtige god die niet in twijfel kan getrokken worden. Wie bepaalt die menselijke waarden waarvoor men respect moet hebben bij dit humanisme? Waarom zou ik ze vertrouwen?

Ik heb toch meer vertrouwen in menselijke waarden dan in dogmes die nooit in vraag gesteld mogen worden.

[de Vexille]

Er vallen me in de geciteerde tekst meteen al een paar intellectuele struikelpartijen op...

De onredelijkheid van religie... Uiteraard is religie onredelijk, anders was het geen religie. Wil Philipse dan zeggen dat "redelijk" altijd synoniem staat voor "goed" en "onredelijk" voor "slecht"? Een doordenkertje toch...

Hartstocht en nuchterheid hebben zoveel met elkaar te maken als "herbruikbaarheid" en "condoom"... Klinkt leuk, maar we zijn weer vertrokken voor geneuzel in een pseudo-rationeel zilverpapiertje.

De "facts of life " onbevreesd onder ogen willen zien betekent automatisch het opperwezen verwerpen? Alsof geloof te reduceren is tot een bevreesde levenshouding? Misschien kan je het er wel inkneden in één of andere redenering, maar het komt me ook nogal "vooringenomen" over... misschien ook logisch. En wat zijn dan die befaamde "facts of life" die we zonodig onder ogen moeten zien? En die gelovigen niet onder ogen zouden willen zien?

"Het aanvaarden of verwerpen van Gods bestaan heeft grote gevolgen voor de wijze waarop je je leven inricht" Dat klopt, da's juist... maar aan wie is het gegeven om een waardenoordeel uit te spreken over de manier waarop iemand z'n leven wenst in te richten? In een echt vrije samenleving heeft NIEMAND dat recht. En ook op dat vlak "geloof" ik in de eerste plaats in de vrije keuze van de mens. Blijkbaar heeft Philipse daar niet zo'n goed oog in.

[cuboidz]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Ik heb toch meer vertrouwen in menselijke waarden dan in dogmes die nooit in vraag gesteld mogen worden.

Religieuze dogma's naleven impliceert geloof in god dus de onderdanigheid aan de moraal kan theologisch gekaderd worden. Menselijke waarden zijn evengoed dogma's die nooit in vraag gesteld mogen worden, alleen steunen ze op een soort gezond verstand dat eigelijk niets anders is dan het geheel van vooroordelen die je over de jaren heen hebt vergaard. Omdat de moraal van de kerk populair is zullen er zeker waarden zijn doorgesijpeld in de geest der humanisten en vind ik het weerzinwekkend als ze het geloof proberen te stigmatiseren terwijl ze met een hypocriete stem een gelijkaardige moraal prediken.

[Pelgrim]

Ik stigmatiseer geen enkel geloof, integendeel. Ik kan me bvb redelijk vinden in de filosofische ideeên van de rozenkruisers... en die zijn gelovig. Het Christendom op zich vind ik ook best waardevol.
Ik 'stigmatiseer' enkel instituties die de opperste waarheid verkondigen als excuus voor hun machtswellust.

[dorus]

Wil Philipse misschien zeggen dat godsdienst niet relevant is. De 'waarden' die een samenleving mogelijk moeten maken zijn immers moeiteloos vanuit de mens zelf te formuleren.

[Johnny Wanker]

Oorspronkelijk geplaatst door Rechtsliberaal

In de Elsevier van 1 mei 2004 stond een column van Gerry van der List over Atheïstisch manifest en De onredelijkheid van religie, een herpublicatie van een door Herman Philipse geschreven pamflet (oorspronkelijk gepubliceerd in 1995), aangevuld met enige krantenartikelen van hem. In het Atheïstisch manifest houdt Philipse een pleidooi voor de 'hartstocht der nuchterheid'. Dit betekent dat hij de facsts of life onbevreesd onder ogen wil zien, wat ook een krachtige verwerping van een opperwezen betekent. Atheïsme leidt tot zelfkennis, zegt Philipse, terwijl het geloof blijft steken in wensdromen. Hij citeert met instemming een uitspraak van Taslima Nasrin, de Bengalese schrijfster die in Zweden toevlucht zocht nadat moslims haar leven bedreigden: 'Ik droom van een wereld zonder religie, gebaseerd op rede en respect voor menselijke waarden.'

Philipse richt zijn pijlen niet alleen op gelovigen, maar ook op agnosten. Het standpunt van de agnosten klinkt in eerste instantie zinnig. Het is onmogelijk, zeggen zij, te bewijzen of God al dan niet bestaat. Daarom is het maar beter om je van een mening te onthouden. De agnost profileert zich als kampioen van de redelijkheid, maar Philipse roept hem tot de orde. Het aanvaarden of verwerpen van Gods bestaan heeft grote gevolgen voor de wijze waarop je je leven inricht. Je verlangt naar verlossing en geniet van de troost van het geloof of je kiest voor rationaliteit. Een derde weg bestaat niet. Een agnost gaat deze fundamentele keuze uit de weg en vervalt daarmee in een oppervlakkige levenshouding. Deze visie van Philipse vertoont sterke overeenkomsten met die van collega-atheïst Paul Cliteur, die agnosten typeert als 'intellectuele luiwammesen'.


Zie ook:

Stop de tribalisering van Nederland
Herman Philipse, NRC Handelsblad, 27 september 2003
http://www.geocities.com/fortuynisti...e27092003.html

Het bestempelen van agnosten als intellectuele luiwammesen is één ding, maar het koppelen van de keuze van de agnost om zich te onthouden van het mening te hebben wil ik tegenspreken in de context die hier wordt gebruikt. Dit rammelt langs alle kanten. De "derde weg" is waar de fout gemaakt wordt. Volgens Philipse is dit de weg van de agnosten, zij zouden de fundamentele keuze uit de weg gaan. Volgens hem vallen de agnosten buiten de groep die het bestaan van god ofwel verwerpt ofwel aanvaardt en het gevolg daarvan is volgens hem dat ze respectievelijk niet zullen kiezen voor rationaliteit of voor de troost van het geloof.
Hierdoor lijkt het alsof alle agnosten te lui zijn geweest om de kwestie te overpeinzen. Dit kan gelden voor sommige agnosten, maar niet voor allemaal, want een aantal onder hen hebben zeker een tijdje nagedacht over de zaak. Ik zal me toelichten met wat nieuwe tekst en een aantal knip&plakstukken uit een post die ik vanochtend maakte bij het topic over "The bloody Darwin ideology".

Philipse maakt denkfouten wanneer hij eerst stelt dat agnosten zich profileren als kampioenen van de redelijkheid, maar zegt later dat ze buiten de rationele groep vallen. Hij poneert de stelling "god bestaat", die naar keuze aanvaard of verworpen kan worden. Bij deze agnost (ik dus) is het net de aard van de stelling die maakt dat ik er niet over nadenk om ze te aanvaarden of te verwerpen, omdat dat niet mogelijk is. Het gaat hier niet om een wetenschappelijke stelling. Ik verklaar mezelf nader:

Het "falsification-principle" is hier aan de orde. Wetenschap kan (enkelingen spreken dit nog tegen) niet gebaseerd zijn op een inductivistische methodologie. Met andere woorden, dit veronderstelt dat men van een reeks existentiële statements tot een universeel statement kan komen. Het schoolvoorbeeld is dat men van het zien van een aantal witte zwanen tot de stelling komt dat alle zwanen wit zijn. Dit is een logisch ongeldige methode, omdat het altijd mogelijk is dat er een niet-witte zwaan bestaat die zich in de bosjes verscholen houdt en bijgevolg nog niet gezien is.
Falsificatie is de oplossing voor dit probleem; Popper was de eerste om op te merken dat de individuele observaties van een aantal witte zwanen niet gebruikt kan worden om de stelling "alle zwanen zijn wit" te bevestigen, maar dat ze wel kunnen gebruikt worden om de "alle zwanen zijn wit"-stelling te weerleggen: het zien van een enkele zwarte zwaan zal deze universele stelling als onwaar te bestempelen.
Hieruit volgt dus, om een algemene stelling te falsifiëren, moet er een falsifiërende stelling gevonden worden of een observatie gedaan worden.
Nu wordt het prettig: de dogma's van het empiricisme. Quine stelde al dat elke bewering kan aangepast worden om in overeenstemming te zijn met de data, zolang men de nodige compensatoire aanpassingen uitvoert. Popper heeft dit ook gesteld - we borduren verder op het voorbeeld met de zwanen - bij het horen dat er in Afrika een zwarte zwaan is gezien, kan men verschillende kanten op: de stelling/hypothese aanpassen (alle zwanen zijn wit, behalve degene gevonden in Afrika) of een eerder sceptische bemerking bij de observatoren maken (de ornithologen in Afrika zijn incompetent). De wetenschapper die de aanvankelijke stelling maakte moet nu de keuze maken om de nieuwe stellingen waardoor de theorie ofwel rechtgehouden wordt ofwel wordt gefalsifieerd te aanvaarden of te verwerpen. Op een bepaald punt wordt het gewicht van de ad hoc hypotheses en falsifiërende observaties zo zwaar dat het onmogelijk blijft om de initiële stelling te blijven steunen en de beslissing tot verwerpen gemaakt wordt.

Goed, in de plaats van naïeve falsificatie zag Popper evolutie van wetenschap eerder als een opeenvolging van verwerpen van gefalsifieerde theorieën dan gefalsifieerde statements. Gefalsifieerde theorie wordt vervangen door een theorie die de falsifiëring van de oude theorie staaft, dus met een groter verklarend karakter. (dit is trouwens wat in de mechanica gebeurde door falsificatie van de Aristoteliaanse mechanica door de experimenten van Galileo, op hun beurt gefalsifieerd door Newton) Men ziet een evolutie van de mechanica naar theorieën die een sterkere verklarende kracht hebben; ze kunnen de vooraf gestelde theorie ontkrachten door het verklaren van tevoren onverklaarde fenomenen. Dit maakt dat de nieuwere theorie steeds meer vatbaar is voor falsificatie, wat hem in dat opzicht beter maakt en meer ruimte geeft voor pogingen tot verwerpen.

Zover zijn we al gekomen, nu komt er nog de kwestie van het onderscheiden van een wetenschappelijke theorie van een niet-wetenschappelijke, in het kader van deze discussie en de zogenaamde "intellectuele luiheid" die agnosten zouden vertonen door het verzaken aan een standpunt in te nemen over de stelling van het al dan niet bestaan van een god. De lijn tussen die twee wordt getrokken door falsificatie. Wanneer een theorie falsificeerbaar is, is hij wetenschappelijk. Indien niet, is hij niet wetenschappelijk. Hou goed in het achterhoofd dat falsificeerbaarheid een eigenschap is van stellingen en theorieën, en bijgevolg NEUTRAAL is. Wanneer dit gebruikt wordt als criterium voor de demarcatie van stellingen (wetenschappelijk/niet wetenschappelijk) en het als eigenschap gaat zien die falsificeerbare theorieën als superieur beschouwt boven niet-falsificeerbare, dan neemt men in feite een politieke positie in die falsificationisme genoemd zou kunnen worden. Dit zou uiteindelijk leiden tot de conclusie dat bepaalde niet-falsificeerbare theorieën/stelling die in de wetenschap gebruikt worden waardeloos zijn. Daar zou al een stevige contradictie in zitten. Het gaat 'm erom dat falsificeerbaarheid het ongeldige inductieve denken (zie bovenaan) vervangt door een een rationelere, deductieve redenering.

Een praktisch voorbeeld:

Volgens velen (waaronder ikzelf) is geloof niet falsifieerbaar, omdat het bestaan van een god typisch geponeerd wordt zonder enige plaats voor falsificatie. God als transcendenteel wezen, ver voorbij de grenzen van onze observatiemogelijkheden, kan om die reden noch bevestigd noch ontkend worden. Het is perfect consistent voor een theïst en om ermee akkoord te gaan dat het bestaan van een god niet falsifieerbaar is en dat dit bijgevolg geen wetenschappelijke stelling is, maar tegelijkertijd te beweren dat god bestaat. Adler en Freud hadden beiden totaal uiteenlopende stellingen en theorieën, die volgens het critrion onwetenschappelijk zijn wegens niet-falsifieerbaar, maar door velen nog gevolgd worden. Stel: een man gooit een kind in het water met de bedoeling het te verdrinken en een andere man verdrinkt bij het redden van het kind. Deze situatie kan met gelijke moeite worden verklaard door zowel Freud als Adler. Volgens Freud lijdt de eerste man aan repressie (bvb een component van zijn Oedipus complex), terwijl de tweede sublimatie heeft bereikt in dat aspect. Volgens Adler lijdt de eerste man aan gevoelens van inferioriteit, (die hem ertoe gebracht hebben om zichzelf te bevestigen door zichzelf te tonen dat hij iets waard is omdat hij een misdaad durft plegen), en dit geldt ook voor de tweede man, die de bevestiging zoekt door zichzelf te bewijzen dat hij het aangedurfd heeft het kind te redden. Je kan je alle mogelijke gedragingen inbeelden, ze zullen steeds perfect passen in de beide theorieën, ze zullen altijd bevestigd worden. In de ogen van de aanhangers van Freud of Adler was dit net de kracht van de theorie, dat het altijd verklaard kon worden. Hopelijk begint er hier en daar iets te kraken... Het is net de zwakte van deze theorie, niet de sterkte. Deze theorieën zijn niet falsifieerbaar.

Het is gemakkelijk om bevestiging of verificatie te vinden voor een theorie , wanneer er naar gezocht wordt.
Elke goede wetenschappelijke theorie houdt een verbod in; het verbiedt bepaalde dingen om te gebeuren. Wanneer een door de theorie verboden ding gebeurt, wordt hij ongeldig. Elke theorie die niet te verwerpen is door eender welk haalbaar gebeuren is onwetenschappelijk. Die graad van onverwerpelijkheid van sommige theorieën (zoals de god-bestaat-theorie) wordt door velen vaak gezien als de kracht van de theorie of als een voordeel; terwijl dit een nadeel is.
Elke geldige test voor een theorie is een poging tot falsificatie of verwerpen, dus testbaarheid van een theorie is dus evengoed falsificeerbaarheid. Er bestaat natuurlijk een gradatie tussen verschillende theorieën qua testbaarheid, sommige theorieën zijn meer testbaar dan anderen en zijn bijgevolg meer 'at risk' voor verwerping.

Een valabel bewijs voor een theorie kan alleen voortvloeien uit een mislukte poging tot falsificatie.

Sommige testbare theorieën, worden na falsificatie nog recht gehouden door aanhangers door ad hoc inbrengen van een externe assumptie of door reïnterpretatie op een manier dat de theorie aan de verwerping ontsnapt. Dit is altijd mogelijk, de theorie wordt gered van verwerping, maar de kost hiervan is dat de wetenschappelijke status verdwijnt of vermindert.


Het criterium voor het al dan niet wetenschappelijk zijn van een theorie wordt dus bepaald door de mate van testbaarheid, falsificeerbaarheid en verwerpbaarheid.

Wanneer de bal naar het kamp van de agnosten getrapt wordt, zullen zij hem noch vangen of ontwijken, omdat beide mogelijkheden evenwaardig zijn in hun zinloosheid. Waarom? Om bovenvermelde redenen, de evaluatie van de stelling leidt tot het besef dat het geen zin heeft om erover na te denken - de misvatting van Philipse kan mij alleen maar troosten. Mijn interpretatie van de god-vraag en het agnostische antwoord is geen intellectuele luiheid maar intellectuele efficiëntie. Het bespaart mij een hoop nutteloos denkwerk wat nergens toe leidt. Dit kan moeilijk geklasseerd worden als een gebrek aan rationaliteit zoals Philipse het ziet, mijns insziens. Noem het Popperiaans agnosticisme, noem het iets anders, maar noem het geen gebrek aan ratio of irrationeel.

Nog een belangrijke opmerking bij de dichotomie van Philipse:

Het lijkt alsof mensen die het bestaan van god ontkennen en volgens de ratio zullen leven, de kans missen om beroep te doen op de verlossing die de troost van het geloof biedt. Men zou hierdoor bijna bang worden om te kiezen voor de ratio, die ogenschijnlijk geen verlossing kan bieden op moeilijke momenten.
Er bestaan "rationele" manieren om troost te vinden. Wanneer ik met een "levensprobleem" zit laat ik me wel eens helpen door het luisteren naar muziek. Stel dat dat mij helpt om tot rust te komen en mij troost biedt, misschien zelfs inspireert, dan zou dat door sommigen "spiritualiteit" genoemd kunnen worden. Dit heeft bitter weinig te maken met religiositeit, omdat ik geen buitenwereldse dimensies toeken aan de muziek. Daar is dus niks mis mee. Wanneer ik echter, overmand door emoties, de ratio verlies en uit mijn beleving ga afleiden hoe de wereld in mekaar zit, dan komen we op het gebied van religiositeit. In mijn geval zou iedereen dan met een kleine Angus Young-hanger rond de nek lopen en AC/DC als de enige juiste religie zien.

[DSCH]

Oorspronkelijk geplaatst door cuboidz

Religieuze dogma's naleven impliceert geloof in god dus de onderdanigheid aan de moraal kan theologisch gekaderd worden. Menselijke waarden zijn evengoed dogma's die nooit in vraag gesteld mogen worden, alleen steunen ze op een soort gezond verstand dat eigelijk niets anders is dan het geheel van vooroordelen die je over de jaren heen hebt vergaard. Omdat de moraal van de kerk populair is zullen er zeker waarden zijn doorgesijpeld in de geest der humanisten en vind ik het weerzinwekkend als ze het geloof proberen te stigmatiseren terwijl ze met een hypocriete stem een gelijkaardige moraal prediken.

Men mag in geen enkel geval moraal onlosmakelijk verbinden met godsdienst.

[Aangebrande Phönix]

Oorspronkelijk geplaatst door DSCH

Men mag in geen enkel geval moraal onlosmakelijk verbinden met godsdienst.

Godsdienst kan een fundament zijn voor moraal, in die zin is het verbonden ermee. Natuurlijk heeft moraal niets met godsdienst te maken, die omgekeerde conclusie mag men niet maken.

[skaldis]

Volgens mij geloven atheisten gewoon onbewust. Mensen die er ooit in geslaagd zijn van niet meer te geloven vindt je waarschijnlijk terug in psychitrische instellingen. Ik denk dat daar de mensen zitten die in niets meer geloofden, zich rotschrokken en in het eerste het beste zijn gaan geloven.
Tja ik heb wel meer zulke rare invallen

[Pelgrim]

Douglas Adams heeft ooit eens een SF verhaal geschreven waarin robots gebouwd werden om te geloven in iets, omdat men daar de tijd niet meer voor had. Misschien eens een idee?

[Shai-Hulud]

Volgens mij geloven atheisten gewoon onbewust. Mensen die er ooit in geslaagd zijn van niet meer te geloven vindt je waarschijnlijk terug in psychitrische instellingen. Ik denk dat daar de mensen zitten die in niets meer geloofden, zich rotschrokken en in het eerste het beste zijn gaan geloven.
Tja ik heb wel meer zulke rare invallen

Dat is een argument dat ik al vaker gehoord heb, en ik blijf het beledigend arrogant vinden. Alsof u er ook maar enig idee kan van hebben!
Het sluit ook elke zinnige discussie uit, want u beweert gewoon dat ik, ondanks wat ik ook zeg, hetzelfde denk als u.

Pelgrim: Ik denk dat dat in 'The Hitchhiker's Guide to the Galaxy' was.

[Pelgrim]

Heb het nagekeken, het blijkt van Dirk Gently's holistic Dedective agency te zijn.

Apropoo, ook een Dune - fan?

[Shai-Hulud]

Valt het op?

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Shai-Hulud

Valt het op?

maar nee gij

[Herman Desmedt ©HD]

Oorspronkelijk geplaatst door skaldis

Volgens mij geloven atheisten gewoon onbewust. Mensen die er ooit in geslaagd zijn van niet meer te geloven vindt je waarschijnlijk terug in psychitrische instellingen. Ik denk dat daar de mensen zitten die in niets meer geloofden, zich rotschrokken en in het eerste het beste zijn gaan geloven.
Tja ik heb wel meer zulke rare invallen

Onbewust is onbewust. Daar wéét ik niets over.
Wat ik wel bewust weet is dat een atheïst bewust tot de conclusie kwam dat het begrip GOD niet nodig is om de dingen uit te leggen.
( Sinds Kaku met zijn uitleg over het mogelijk ontstaan van de "Big Bang" zijn we daarin weer een stap verder. )