mag je je kinderen een klets geven als terechtwijzing? - Pagina 4

Bhairav · 21 november 2007, 11:56

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Vuyschthaemert

Spanning? Als in kind weigert zich te conformeren aan de wensen van de ouders? Of iets anders, en zo ja, wat dan?

Wat voor een wensen zijn dat ook? Gebeurt vaak bij ouders die willen dat alles volgens de status quo willen doen... Dan lukt dat niet en dan komt er spanning.

Desiderius · 21 november 2007, 13:33

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door slegie

je hebt in vele opzichten gelijk.

Aandacht, liefde en respect is enorm belangrijk bij de opvoeding en discipline van een kind.

Als je een half uurtje minimum mee speelt met je kind dan heb je het daarna veel gemakkelijker om te zeggen tegen de kleine van kijk nu moet mama of papa dit doen dus speel even alleen.
en geef aandacht als ze stil zijn en lief en probeer beginnende negatieve aandacht te negeren.
het is een kunst op zich opvoeden en er is inderdaad geen handleiding bij want ieder kind is anders en veel hangt ook af van de relatie van de ouders.
problemen in je relatie is uiteraard problemen vragen in de opvoeding.

ook @Ovidius et al....

Ik wil hier niet de autoriteit uithangen, maar na twee dochters veilig en vooral gelukkig (als ik hen mag geloven tenminste) doorheen hun puberteit geloodsd te hebben, heb ik wel het één en het ander meegemaakt op dat punt.

Nestwarmte en vooral véél positieve aandacht zijn de hoekstenen van een succesvolle opvoeding. Als je daar 'zuinig' mee bent of erger nog: de sadist mee speelt door het je kind systematisch te onthouden, dan berokken je onnoemlijk veel leed en blijvende schade. Véél erger dan die tik of zelfs stevige rammeling. Het tragische is dat de twee vaak hand-in-hand gaan... Programma's als de 'supernanny' mogen mij dan rotirriteren (ik haat dat soort voyeurisme en sommige mensen moeten écht tegen zichzelf beschermd worden in die context), maar voor veel ouders zit er een enorme rijkdom aan informatie in. Tenminste voor die ouders die van goede wil zijn en zoeken naar oplossingen. De drempel naar hulp bij opvoeding moet nog een heel stuk omlaag...

In de meeste gevallen zit het essentiële probleem in het feit dat ouders vandaag veel minder tijd kunnen/willen vrijmaken voor de kinderen. Vaak is het eerder een kwantitatief probleem dan wel een kwalitatief probleem (streng, vrij, ...) Mijn beide meisjes waren zelfs in hun wildste jaren nog bijzonder gedisciplineerd, hoewel ze thuis véél meer mochten dan veel van hun vriendinnetjes. Maar sommige dwazigheden kwamen bij hen niet eens op. Zij hadden niet die behoefte om zich door kinderachtige streken in de aandacht te werken; die aandacht kregen (en krijgen, voor alle duidelijkheid) ze sowieso. Als een 'vrije' opvoeding betekent dat je je kroost geen aandacht meer geeft onder het motto 'ze moeten het zelf maar uitzoeken', dan ben je ze eigenlijk tekort aan het doen en mag je je aan onaangename verrassingen verwachten. Als 'vrij' betekent dat je ze stukje-bij-beetje loslaat en op een heel open manier communiceert (je weet wel: zonder 'waarom-daarom'), dan krijg je ontzettend veel terug. Ook verrassend, maar in positieve zin dan.

Ik hou maar eens op met leuteren. Iedereen kan het verhaaltje wel verder invullen uit eigen ervaring als kind/jongere (dank voor de rechtzetting Uh-huh) of als ouder.

sn00py · 21 november 2007, 13:36

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Nestwarmte en vooral véél positieve aandacht zijn de hoekstenen van een succesvolle opvoeding.

jan hyoens · 21 november 2007, 14:02

belachelijk. Wie iemand doodschopt wordt niet gestraft en wie zijne kleine een tik op de bips geeft wel!

Ganzenbordfan · 21 november 2007, 14:13

Op zeer jonge leeftijd is dat soms noodzakelijk. Kinderen van 5-6 hebben nog niet veel gevoel voor rede, en kunnen soms alleen door zo'n pedagogische tik beseffen dat ze in de fout gaan. Mishandeling is uiteraard uit den boze.

slegie · 21 november 2007, 15:22

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

ook @Ovidius et al....

Ik wil hier niet de autoriteit uithangen, maar na twee dochters veilig en vooral gelukkig (als ik hen mag geloven tenminste) doorheen hun puberteit geloodsd te hebben, heb ik wel het één en het ander meegemaakt op dat punt.

Nestwarmte en vooral véél positieve aandacht zijn de hoekstenen van een succesvolle opvoeding. Als je daar 'zuinig' mee bent of erger nog: de sadist mee speelt door het je kind systematisch te onthouden, dan berokken je onnoemlijk veel leed en blijvende schade. Véél erger dan die tik of zelfs stevige rammeling. Het tragische is dat de twee vaak hand-in-hand gaan... Programma's als de 'supernanny' mogen mij dan rotirriteren (ik haat dat soort voyeurisme en sommige mensen moeten écht tegen zichzelf beschermd worden in die context), maar voor veel ouders zit er een enorme rijkdom aan informatie in. Tenminste voor die ouders die van goede wil zijn en zoeken naar oplossingen. De drempel naar hulp bij opvoeding moet nog een heel stuk omlaag...

In de meeste gevallen zit het essentiële probleem in het feit dat ouders vandaag veel minder tijd kunnen/willen vrijmaken voor de kinderen. Vaak is het eerder een kwantitatief probleem dan wel een kwalitatief probleem (streng, vrij, ...) Mijn beide meisjes waren zelfs in hun wildste jaren nog bijzonder gedisciplineerd, hoewel ze thuis véél meer mochten dan veel van hun vriendinnetjes. Maar sommige dwazigheden kwamen bij hen niet eens op. Zij hadden niet die behoefte om zich door kinderachtige streken in de aandacht te werken; die aandacht kregen (en krijgen, voor alle duidelijkheid) ze sowieso. Als een 'vrije' opvoeding betekent dat je je kroost geen aandacht meer geeft onder het motto 'ze moeten het zelf maar uitzoeken', dan ben je ze eigenlijk tekort aan het doen en mag je je aan onaangename verrassingen verwachten. Als 'vrij' betekent dat je ze stukje-bij-beetje loslaat en op een heel open manier communiceert (je weet wel: zonder 'waarom-daarom'), dan krijg je ontzettend veel terug. Ook verrassend, maar in positieve zin dan.

Ik hou maar eens op met leuteren. Iedereen kan het verhaaltje wel verder invullen uit eigen ervaring als kind/jongere (dank voor de rechtzetting Uh-huh) of als ouder.

interessante posting maar we mogen bepaalde zaken niet uit het oog verliezen.

De omgevingsfactor bij pubers is enorm belangrijk. Wat voor vrienden en of vriendinnetjes hebben zij. Als je zoon of dochter bij zijn of haar puberteit in contact komt met vrienden die een slechte invloed op hun hebben moet je als ouders een sterke band hebben om je kind te beschermen tegen deze invloeden.

maar alles begint al in een heel vroeg stadium. eigenlijk al vanaf de geboorte. maar de fout die veel mensen maken is gewoon te weinig aandacht geven en enkel aandacht geven bij negatief gedrag. als je dit doet vergeet het dan maar die opvoeding en het is dit wat telkens terug komt in die programma's zoals de nanny. aandacht geven is liefde geven is respect geven en krijgen en daardoor ook de noodzakelijke discipline.
Bij iets oudere kinderen worden ook heel dikwijls de waaroms vergeten als ze iets niet mogen.
ook zijn heel veel belangrijke onderwerpen taboe in gezinnen. Drugs, drank en seks komen nu eenmaal voor in de omgeving van pubers dus het is belangrijk dat deze onderwerpen bespreekbaar zijn. ik weet het is niet makkelijk om over seks te praten met je kinderen maar toch is dit heel belangrijk zeker als je dochters heb is dit belangrijk.

maar heel veel ouders hebben geen tijd voor hun kinderen door financiele druk en stress. en dit is dan een maatschappelijk probleem waar een overheid werk van moet maken.
Ik ben niet voor de vrouw terug achter het fornuis maar de vrouwen en of mannen die wensen hun kinderen voltijds te willen opvoeden moeten die mogelijkheid op financieel gebied krijgen zo simpel is het

jan hyoens · 21 november 2007, 15:29

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door slegie

Ik ben niet voor de vrouw terug achter het fornuis maar de vrouwen en of mannen die wensen hun kinderen voltijds te willen opvoeden moeten die mogelijkheid op financieel gebied krijgen zo simpel is het

100% mee eens.

Vuyschthaemert · 21 november 2007, 16:34

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Wat voor een wensen zijn dat ook? Gebeurt vaak bij ouders die willen dat alles volgens de status quo willen doen... Dan lukt dat niet en dan komt er spanning.

Kinderen dienen uiteindelijk gewoon naar hun ouders te luisteren. De ouder/verzorger dient per definitie het laatste woord te hebben en als het kind daar niet aan gehoorzamen wil, is een corrigerende tik gewoon een prima methode om het recalcitrante jong tot inkeer te doen brengen. Zo niet, dan groeit het op tot een slap en verwend etterbakje dat gewend is om steeds maar de eigen zin te krijgen en later in het leven bij de eerste echte tegenstand verschrikkelijk onderuit zal gaan. Het kind zal er uiteindelijjk alleszins baat bij hebben.

Pies Descalzos · 21 november 2007, 16:40

Als je kind niet louter met woorden tot de orde kan gebracht worden dan betekend dat dat je geen goede opvoedkundige technieken hebt gebruikt...
En in dat geval ja, dan moet je maar een tik geven.
Ik denk dat als je van jongs af aan strikt consequent bent met je kinderen, en nooit een uitzondering maakt, ze nooit zullen proberen om iets uit te halen.
Als de grenzen die je je kind oplegt soms verlegd worden, dan zal dat kind proberen om steeds een stapje verder te gaan. En het is door consequentie dat je dit vermijd.

slegie · 21 november 2007, 16:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pies Descalzos

Als je kind niet louter met woorden tot de orde kan gebracht worden dan betekend dat dat je geen goede opvoedkundige technieken hebt gebruikt...
En in dat geval ja, dan moet je maar een tik geven.
Ik denk dat als je van jongs af aan strikt consequent bent met je kinderen, en nooit een uitzondering maakt, ze nooit zullen proberen om iets uit te halen.
Als de grenzen die je je kind oplegt soms verlegd worden, dan zal dat kind proberen om steeds een stapje verder te gaan. En het is door consequentie dat je dit vermijd.

Een kind zal altijd zijn grenzen proberen te verleggen en je moet je kinderen ook geen opgesloten gevoel geven door overal streng en consequent te blijven. Soms moet je gewoonweg een uitzondering maken in je opvoeding maar dit hangt natuurlijk van het feit dat werd gepleegd.

Pies Descalzos · 21 november 2007, 17:02

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door slegie

Een kind zal altijd zijn grenzen proberen te verleggen en je moet je kinderen ook geen opgesloten gevoel geven door overal streng en consequent te blijven. Soms moet je gewoonweg een uitzondering maken in je opvoeding maar dit hangt natuurlijk van het feit dat werd gepleegd.

Akkoord.
Ik heb een consequente opvoeding gekregen, mijn kleine zus als laatsgeborene en enig meisje niet.
Bij mij hebben mijn ouders nooit hun hand moeten heffen, ik kende mijn grenzen.
Bij mijn kleine zus daarentegen...
Ik wil enkel aantonen dat het vermijdbaar is.

PollyCorrect · 21 november 2007, 17:11

wat is er fukkin pedagogisch aan een freaking "tik"??

Mijn zoon is met NUL tikken opgevoed en gelukkig maar.

PollyCorrect · 21 november 2007, 17:12

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Wat voor een wensen zijn dat ook? Gebeurt vaak bij ouders die willen dat alles volgens de status quo willen doen... Dan lukt dat niet en dan komt er spanning.

Tikken gaan alleen maar over de machteloosheid van ouders die oog in oog staan met hun eigen egoïsme.

Verder is daar NIKS maar dan ook NIKS pedagogisch aan.

Pies Descalzos · 21 november 2007, 17:21

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door PollyCorrect

Tikken gaan alleen maar over de machteloosheid van ouders die oog in oog staan met hun eigen egoïsme.

Verder is daar NIKS maar dan ook NIKS pedagogisch aan.

Juist! Onmacht, en hoe ga je daarmee om? Consequentie van bij het begin.

Bhairav · 21 november 2007, 17:24

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Vuyschthaemert

Kinderen dienen uiteindelijk gewoon naar hun ouders te luisteren. De ouder/verzorger dient per definitie het laatste woord te hebben en als het kind daar niet aan gehoorzamen wil, is een corrigerende tik gewoon een prima methode om het recalcitrante jong tot inkeer te doen brengen. Zo niet, dan groeit het op tot een slap en verwend etterbakje dat gewend is om steeds maar de eigen zin te krijgen en later in het leven bij de eerste echte tegenstand verschrikkelijk onderuit zal gaan. Het kind zal er uiteindelijjk alleszins baat bij hebben.

Er zijn ouders die dat zonder kunnen.
Die dat toch nog doen staan dus achter.

sn00py · 21 november 2007, 17:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Er zijn ouders die dat zonder kunnen.
Die dat toch nog doen staan dus achter.

Wat is dat nu voor redenering? "Er zijn ouders die zonder kunnen". Ja, ik heb kennissen die een uur de stofzuiger moesten aansteken of 'kleintje' wou niet slapen. Ik heb ook mensen gekend die ELKE avond de kleine in de auto staken en er wat mee rondreden, want "hij kan niet slapen". Wie staat dan achter?

De mijne hebben allemaal ook geprobeerd van "ik kan niet slapen". En daar heeft de "tik" toch geholpen. En om eerlijk te zijn, anders heb ik niet veel tikken moeten uitdelen...

Desiderius · 21 november 2007, 19:25

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door slegie

interessante posting maar we mogen bepaalde zaken niet uit het oog verliezen.

De omgevingsfactor bij pubers is enorm belangrijk. Wat voor vrienden en of vriendinnetjes hebben zij. Als je zoon of dochter bij zijn of haar puberteit in contact komt met vrienden die een slechte invloed op hun hebben moet je als ouders een sterke band hebben om je kind te beschermen tegen deze invloeden.

maar alles begint al in een heel vroeg stadium. eigenlijk al vanaf de geboorte. maar de fout die veel mensen maken is gewoon te weinig aandacht geven en enkel aandacht geven bij negatief gedrag. als je dit doet vergeet het dan maar die opvoeding en het is dit wat telkens terug komt in die programma's zoals de nanny. aandacht geven is liefde geven is respect geven en krijgen en daardoor ook de noodzakelijke discipline.
Bij iets oudere kinderen worden ook heel dikwijls de waaroms vergeten als ze iets niet mogen.
ook zijn heel veel belangrijke onderwerpen taboe in gezinnen. Drugs, drank en seks komen nu eenmaal voor in de omgeving van pubers dus het is belangrijk dat deze onderwerpen bespreekbaar zijn. ik weet het is niet makkelijk om over seks te praten met je kinderen maar toch is dit heel belangrijk zeker als je dochters heb is dit belangrijk.

maar heel veel ouders hebben geen tijd voor hun kinderen door financiele druk en stress. en dit is dan een maatschappelijk probleem waar een overheid werk van moet maken.
Ik ben niet voor de vrouw terug achter het fornuis maar de vrouwen en of mannen die wensen hun kinderen voltijds te willen opvoeden moeten die mogelijkheid op financieel gebied krijgen zo simpel is het

Ook heel dit verhaal heeft weer te maken met de aandacht, openheid, nestwarmte, begrip die je als ouder bereid bent te bieden. Milieu, (slechte) vrienden, etc... geloof me, wij hebben er ook van wakker gelegen eens onze meiden 'naar de grote school gingen'. Maar dé sleutel, hét grote geheim is ervoor zorgen dat je kinderen graag naar huis komen, graag thuis zijn en inderdaad over alles openlijk kunnen praten met de ouders. Niet altijd even makkelijk en soms moet je vaststellen dat sommige van je denkbeelden wel eens vastgeroest zitten, maar ook d�*t is een boeiend proces. Er komt immers een moment waar ouders minstens evenveel bijleren van hun kinderen als omgekeerd.

Let wel : ik ben nooit een 'vriend' geweest voor m'n kinderen; net zomin als m'n echtgenote. We zijn altijd 'ouders' gebleven mét een heel duidelijke set van afspraken. Die pikorde is bij ons nooit in vraag getrokken. (ze hebben uiteraard wel eens geprobeerd hoe ver ze konden gaan; meer dan eens zelfs)

Wat dat verhaal over 'tijd hebben' betreft... Akkoord dat het financiële vaak een minder prettige levensomstandigheid kan uitmaken, maar tijd 'heb' je zelden tot nooit; tijd moet je 'maken'. Als ouder (in spe) moet je nu eenmaal beseffen dat kinderen een zeer belangrijk stuk uit je agenda voorafnemen.

Pies Descalzos · 21 november 2007, 19:30

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door sn00py

Wat is dat nu voor redenering? "Er zijn ouders die zonder kunnen". Ja, ik heb kennissen die een uur de stofzuiger moesten aansteken of 'kleintje' wou niet slapen. Ik heb ook mensen gekend die ELKE avond de kleine in de auto staken en er wat mee rondreden, want "hij kan niet slapen". Wie staat dan achter?

De mijne hebben allemaal ook geprobeerd van "ik kan niet slapen". En daar heeft de "tik" toch geholpen. En om eerlijk te zijn, anders heb ik niet veel tikken moeten uitdelen...

Dat is een verkeerde aanpak, als je kind niet wil slapen dan moet je het negeren en laten roepen.
Steeds opnieuw in bed zetten en nooit toegeven. Na enkele dagen zal hij wel slapen. Geef je je kind toe, dan blijft hij proberen.

sn00py · 21 november 2007, 19:39

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pies Descalzos

Dat is een verkeerde aanpak, als je kind niet wil slapen dan moet je het negeren en laten roepen.
Steeds opnieuw in bed zetten en nooit toegeven. Na enkele dagen zal hij wel slapen. Geef je je kind toe, dan blijft hij proberen.

Verkeerde aanpak?
Bij jou helpt dit, bij mij helpt dat...

Pies Descalzos · 21 november 2007, 19:42

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door sn00py

Verkeerde aanpak?
Bij jou helpt dit, bij mij helpt dat...

Ik denk dat dit bij ieder kind hetzelfde is. Als je het kind geen aandacht geeft als het om aandacht vraagt en je maakt hier geen uitzondering op, Dan heb je op een korte periode resultaat.
Het kind gaat zich vervelen als het geen enkele reactie krijgt, en merkt op dat het op geen enkele manier helpt.

Bekijk resultaten enquête: mag een pedagogische klets?
moet kunnen	60	80,00%
moet verboden en strafbaar worden	15	20,00%
Aantal stemmers: 75. Je mag niet stemmen in deze enquête

21 november 2007, 16:40	#69
Pies Descalzos Burgemeester Geregistreerd: 11 september 2005 Locatie: Gent Berichten: 593	Als je kind niet louter met woorden tot de orde kan gebracht worden dan betekend dat dat je geen goede opvoedkundige technieken hebt gebruikt... En in dat geval ja, dan moet je maar een tik geven. Ik denk dat als je van jongs af aan strikt consequent bent met je kinderen, en nooit een uitzondering maakt, ze nooit zullen proberen om iets uit te halen. Als de grenzen die je je kind oplegt soms verlegd worden, dan zal dat kind proberen om steeds een stapje verder te gaan. En het is door consequentie dat je dit vermijd. __________________ กรุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์ มหินทรายุธยามหาดิลก ภพนพรัตน์ ราชธานีบุรีรมย์ อุดมราชนิเวศน์ มหาสถาน อมรพิมาน อวตารสถิต สักกะทัตติยะ วิษณุกรรมประสิทธิ์ Laatst gewijzigd door Pies Descalzos : 21 november 2007 om 16:41.

21 november 2007, 17:11	#72
PollyCorrect Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 11 april 2004 Berichten: 11.718	wat is er fukkin pedagogisch aan een freaking "tik"?? Mijn zoon is met NUL tikken opgevoed en gelukkig maar. __________________ Ook zo blij dat 2010 het Europees Jaar van de Strijd tegen de Armoede en de Sociale Uitsluiting was?

21 november 2007, 14:02	#64
jan hyoens Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 17 februari 2003 Berichten: 11.300	belachelijk. Wie iemand doodschopt wordt niet gestraft en wie zijne kleine een tik op de bips geeft wel!

21 november 2007, 14:13	#65
Ganzenbordfan Banneling Geregistreerd: 4 augustus 2007 Locatie: Braunau am Inn Berichten: 1.012	Op zeer jonge leeftijd is dat soms noodzakelijk. Kinderen van 5-6 hebben nog niet veel gevoel voor rede, en kunnen soms alleen door zo'n pedagogische tik beseffen dat ze in de fout gaan. Mishandeling is uiteraard uit den boze.