Het gat in uw memorie

[Hoomer]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

ik denk niet dat ze met hun wapen in de hand stierven.

niet dat dat aan hen lag wsl ... maar toch opmerkelijk dat er nadien niet één politieker daarover 'aangepakt' is geworden

mja, elitetroepen zitten vandaag s avonds ook gewoon voor tv zeker?

Een sfeerbeeld toen:


Ik citeer:
Het anti-Belgische klimaat
Reeds bij aankomst in Rwanda heerst er onder de Hutu-extremisten een anti-Belgisch klimaat. Op 6 december al lichtte Colette Braeckman, journaliste bij 'Le Soir', de Belgische militaire top in Kigali in over een plan, van de Hutu-extremisten, om de Belgische ParaCommando's te vergiftigen. Zij zou deze informatie verkregen hebben van de eerste minister Agathe die zelf tot de Hutu-extremisten behoordde. Volgens de journaliste was de toestand toen erg gespannen, toch omschreef Generaal Delhotte, toen chef van de militaire inlichtingendienst SGR, de situatie als "niet alarmerend". Ook de militairen ter plaatse voelden de situatie aldaar niet aan als zijnde "kritiek". Zelfs nadat de kolonel Marchal door de informant "Jean-Pierre" ingelicht werd over een tweede Hutu-plan om Belgen te vermoorden, om zo de terugtrekking van de Belgen of zelfs het gehele UNAMIR af te dwingen, trok generaal Delhotte niet aan de alarmbel. Kennelijk nam de generaal en de SGR de informant Jean-Pierre niet ernstig. Majoor Hock, analist op SGR, bevestigde dit later door Jean-Pierre een "kazakkendraaier" te noemen. Toch had deze informant voordien reeds informatie over geheime wapen-opslagplaatsen en paramilitaire opleidingen voor jongeren doorgegeven. De generaal Delhotte getuigt nadien niets te weten over een alarmerende situatie eind '93, begin '94. Toch kaartte Leo Delcroix, destijds de minister van defensie, tijdens zijn bezoek aan Rwanda in maart 1994 de anti-Belgische toestand aan bij president Habyarimana. Later zal ook de Canadese generaal Romeo Dallaire zich verdedigen met de woorden : "Het VN-mandaat verbood een inlichtingennetwerk" en "De VN-zetel in New York verbood om de verkregen informatie over de wapen-opslagplaatsen te controleren"



Vijandige omgeving
De Para's krijgen ook kritiek te verduren. Zo gebeuren de wegcontroles in het begin met het wapen in aanslag. Dat leidt bij die controles tot incidenten met de Rwandese minister van defensie en de stafchef van de Rwandese troepen. Dat de Belgen steeds de wapens in aanslag houden is niet onlogisch te noemen, ze komen nog maar net uit een uiterst vijandige omgeving (operaties te Somalië waar een ParaCommando later getuigt: "De ene keer wuiven ze naar je, de andere keer gooien ze een granaat") en komen hier in Rwanda in een klimaat terecht dat zich specifiek richt tégen de Belgen. Ook gaan enkele militairen, na oa provocaties, hun boekje te buiten en worden daarvoor teruggestuurd naar België. Dit alles speelt in de kaarten van de Hutu-extremisten die via de lokale pers en via hun eigen radio "Mille Collines" een regelrechte haatcampagne voert tegen de vredesmacht en dan vooral gericht tegen de Belgische ParaCommando's.



6 april 1994, de aanslag op president Juvénal Habyarimana
Op 6 april 1994 om 20u20 wordt het Franse vliegtuig, dat de Rwandese president Juvénal Habyarimana terugbrengt van een internationale conferentie in Tanzania, bij het landen op het vliegveld van Kanombe, met raketten uit de lucht geschoten. Alle inzittenden worden gedood. De aanslag op de president was goed voorbereid dat kan je afleiden uit volgende getuigenis van een Belgische officier, die voor de staf van UNAMIR werkte. "de belangrijkste verkeersknooppunten waren in minder dan een half uur bezet met de machetes in aanslag..." De getrouwen van de vermoorde president vermoeden dat ze de verantwoordelijke van de aanslag moeten gaan zoeken bij de top van de Hutu-extremisten, eerste minister Agathe. In de volgende 24 uren, die de dood van de president scheiden van het begin van de volkerenmoord op 7 april 1994 's avonds, speelt er zich nog een tussenspel af van militairen die hun vermoorde president willen wreken.



7 april 1994, de moord op 10 Belgische ParaCommando's
Een sectie ParaCommando's van het peloton mortieren, onder leiding van Lt Lotin, staat op 7 april 1994 in voor de beveiliging van eerste minister Agathe. Tijdens deze opdracht wordt de residentie van eerste minister Agathe omsingeld door Rwandese militairen die zinden op wraak. De ParaCommando's doen wat hen verwacht wordt en verzekeren de ontsnapping van eerste minister Agathe, die later alsnog vermoord wordt. Door ervoor te zorgen dat mevrouw agathe kon ontsnappen, worden de ParaCommando's echter zelf omsingeld en moeten ze, op bevel van hogerhand, hun wapens afgeven. Met de beslissing om de wapens af te geven wilde men trachten te onderhandelen om zo de ParaCommando's alsnog ongeschonden vrij te krijgen. Dit zou in eerste instantie gelukt zijn en de Lt Lotin heeft aan het hoofdkwartier van zijn bataljon kunnen melden dat ze werden meegenomen naar het militaire kamp van Kigali. Eenmaal daar aangekomen verspreidt de Rwandese majoor François-Xavier Nzuwonemeye de leugen dat de Belgen de moordenaars zijn van hun president, daarna laat hij het oordeel over wat er met de Belgen dient te gebeuren over aan de, door hem opgehitste, FAR-Militairen. De ParaCommando's zelf zetten interventieteams in maar deze stuiten echter op sterke weerstand. De Bengaalse QRF, die moet instaan voor snelle interventie, sluit zich op in haar kwartieren en de Canadese generaal Romeo Dallaire, die de overmeesterde ParaCommando's in hoogst eigen persoon op de grond ziet liggen, komt niet tussen.... Op 8 april om 06u25 richt de korpscommandant van het 2de Commando via de radio het woord tot al zijn eenheden:

"Ik moet jullie de ergste boodschap ooit mededelen. Onze tien kamaraden Lt Lotin Thierry, 1e Sgt Leroy Yannick, Korporaals Dupont Christophe, Debatty Alain, Uytebroeck Marc, Renwa Christophe, Plescia Louis, Lhoir Stéphane, Bassine Bruno en Meaux Bruno werden op een laffe manier om het leven gebracht [...] jullie mogen in geen geval jullie wapens nog afgeven."

In eerste instantie werd door de kolonel F. Van de Weghe op tv gezegd [Bekijk de video hier] dat onze kameraden doodgeschoten werden maar eind september 2004 zegt een anonieme getuige, die de chauffeur van de Rwandese majoor François-Xavier Nzuwonemeye (die in kamp-Kigali de leugen verspreidde dat de Belgen hun president vermoordde) zou zijn, tijdens een getuigenis het volgende: "Ze werden omgebracht in de buurt van het bureau van de bevelhebber van het kamp Kigali. Nzuwonemeye en zijn rechterhand Kapitein Sagahutu waren daar. Ze woonden de scène bij" verder getuigde hij ook dat negen van de tien Blauwhelmen "dood werden geslagen met de kolf van een geweer. Geen van hen kreeg de kogel". Volgens de man gaf Nzuwonemeye de opdracht om de kamer, waar de tiende Belgische soldaat zich had verschanst, te slopen met een geblindeerd voertuig. De tiende soldaat zou zijn omgekomen toen die opdracht werd uitgevoerd"



De alarmtoestand wordt afgekondigd in alle beschikbare ParaCommando-eenheden
Op 7 april wordt in alle beschikbare eenheden van de toenmalige Brigade ParaCommando de alamtoestand afgekondigd. Deze eenheden waren :

het 3e Para
de Cie Atk (Compagnie anti-tank van de ParaCommando's)
het Eskadron 3 L Para (De voorloper van het huidige Eskadron der Gidsen, verkenners van de ParaCommando's)
de Batterij VeldArtillerie ParaCommando
een detachement GVP (een voorloper van de huidige SF G)
een detachement van het TrgC Para
een detachement van het TrgC Cdo
de ACP (Parachuteerbare chirurgische antenne van de ParaCommando's)



Onder het bevel van Kolonel SBH Pierre Roman voert de Brigade ParaCommando tussen 9 en 19 april de operaties met code namen Silver Back & Blue Safari uit. Deze operaties hebben als doel de aanwezige landgenoten te evacueren (Silver Back) en nadat de landgenoten veilig zijn, de terugtrekking van de nog aanwezige ParaCommando's (Blue Safari). Beide fases worden geleid en gecoördineerd door de Brigade ParaCommando in nauwe samenwerking met de 15e Wing van de Luchtmacht die acht C-130's en twee boeings 737 levert. Ondanks de haat en de wil om wraak te nemen, blijven de ParaCommando's van het 2de Bataljon Commando zich professioneel gedragen. Bron

Einde citaat.

Wat den Hoomer weet van een man terplaatse: Ze werden niet doodgeslagen één voor één werden ze uit de groep gehaald handen en voeten afgehakt en hun penis en teelballen afgesneden welke ze in hun mond moesten houden tot de dood, dat is de echte waarheid.

[Anna List]

Oorspronkelijk geplaatst door Hoomer

Een sfeerbeeld toen:


Ik citeer:
Het anti-Belgische klimaat
Reeds bij aankomst in Rwanda heerst er onder de Hutu-extremisten een anti-Belgisch klimaat. Op 6 december al lichtte Colette Braeckman, journaliste bij 'Le Soir', de Belgische militaire top in Kigali in over een plan, van de Hutu-extremisten, om de Belgische ParaCommando's te vergiftigen. Zij zou deze informatie verkregen hebben van de eerste minister Agathe die zelf tot de Hutu-extremisten behoordde. Volgens de journaliste was de toestand toen erg gespannen, toch omschreef Generaal Delhotte, toen chef van de militaire inlichtingendienst SGR, de situatie als "niet alarmerend". Ook de militairen ter plaatse voelden de situatie aldaar niet aan als zijnde "kritiek". Zelfs nadat de kolonel Marchal door de informant "Jean-Pierre" ingelicht werd over een tweede Hutu-plan om Belgen te vermoorden, om zo de terugtrekking van de Belgen of zelfs het gehele UNAMIR af te dwingen, trok generaal Delhotte niet aan de alarmbel. Kennelijk nam de generaal en de SGR de informant Jean-Pierre niet ernstig. Majoor Hock, analist op SGR, bevestigde dit later door Jean-Pierre een "kazakkendraaier" te noemen. Toch had deze informant voordien reeds informatie over geheime wapen-opslagplaatsen en paramilitaire opleidingen voor jongeren doorgegeven. De generaal Delhotte getuigt nadien niets te weten over een alarmerende situatie eind '93, begin '94. Toch kaartte Leo Delcroix, destijds de minister van defensie, tijdens zijn bezoek aan Rwanda in maart 1994 de anti-Belgische toestand aan bij president Habyarimana. Later zal ook de Canadese generaal Romeo Dallaire zich verdedigen met de woorden : "Het VN-mandaat verbood een inlichtingennetwerk" en "De VN-zetel in New York verbood om de verkregen informatie over de wapen-opslagplaatsen te controleren"



Vijandige omgeving
De Para's krijgen ook kritiek te verduren. Zo gebeuren de wegcontroles in het begin met het wapen in aanslag. Dat leidt bij die controles tot incidenten met de Rwandese minister van defensie en de stafchef van de Rwandese troepen. Dat de Belgen steeds de wapens in aanslag houden is niet onlogisch te noemen, ze komen nog maar net uit een uiterst vijandige omgeving (operaties te Somalië waar een ParaCommando later getuigt: "De ene keer wuiven ze naar je, de andere keer gooien ze een granaat") en komen hier in Rwanda in een klimaat terecht dat zich specifiek richt tégen de Belgen. Ook gaan enkele militairen, na oa provocaties, hun boekje te buiten en worden daarvoor teruggestuurd naar België. Dit alles speelt in de kaarten van de Hutu-extremisten die via de lokale pers en via hun eigen radio "Mille Collines" een regelrechte haatcampagne voert tegen de vredesmacht en dan vooral gericht tegen de Belgische ParaCommando's.



6 april 1994, de aanslag op president Juvénal Habyarimana
Op 6 april 1994 om 20u20 wordt het Franse vliegtuig, dat de Rwandese president Juvénal Habyarimana terugbrengt van een internationale conferentie in Tanzania, bij het landen op het vliegveld van Kanombe, met raketten uit de lucht geschoten. Alle inzittenden worden gedood. De aanslag op de president was goed voorbereid dat kan je afleiden uit volgende getuigenis van een Belgische officier, die voor de staf van UNAMIR werkte. "de belangrijkste verkeersknooppunten waren in minder dan een half uur bezet met de machetes in aanslag..." De getrouwen van de vermoorde president vermoeden dat ze de verantwoordelijke van de aanslag moeten gaan zoeken bij de top van de Hutu-extremisten, eerste minister Agathe. In de volgende 24 uren, die de dood van de president scheiden van het begin van de volkerenmoord op 7 april 1994 's avonds, speelt er zich nog een tussenspel af van militairen die hun vermoorde president willen wreken.



7 april 1994, de moord op 10 Belgische ParaCommando's
Een sectie ParaCommando's van het peloton mortieren, onder leiding van Lt Lotin, staat op 7 april 1994 in voor de beveiliging van eerste minister Agathe. Tijdens deze opdracht wordt de residentie van eerste minister Agathe omsingeld door Rwandese militairen die zinden op wraak. De ParaCommando's doen wat hen verwacht wordt en verzekeren de ontsnapping van eerste minister Agathe, die later alsnog vermoord wordt. Door ervoor te zorgen dat mevrouw agathe kon ontsnappen, worden de ParaCommando's echter zelf omsingeld en moeten ze, op bevel van hogerhand, hun wapens afgeven. Met de beslissing om de wapens af te geven wilde men trachten te onderhandelen om zo de ParaCommando's alsnog ongeschonden vrij te krijgen. Dit zou in eerste instantie gelukt zijn en de Lt Lotin heeft aan het hoofdkwartier van zijn bataljon kunnen melden dat ze werden meegenomen naar het militaire kamp van Kigali. Eenmaal daar aangekomen verspreidt de Rwandese majoor François-Xavier Nzuwonemeye de leugen dat de Belgen de moordenaars zijn van hun president, daarna laat hij het oordeel over wat er met de Belgen dient te gebeuren over aan de, door hem opgehitste, FAR-Militairen. De ParaCommando's zelf zetten interventieteams in maar deze stuiten echter op sterke weerstand. De Bengaalse QRF, die moet instaan voor snelle interventie, sluit zich op in haar kwartieren en de Canadese generaal Romeo Dallaire, die de overmeesterde ParaCommando's in hoogst eigen persoon op de grond ziet liggen, komt niet tussen.... Op 8 april om 06u25 richt de korpscommandant van het 2de Commando via de radio het woord tot al zijn eenheden:

"Ik moet jullie de ergste boodschap ooit mededelen. Onze tien kamaraden Lt Lotin Thierry, 1e Sgt Leroy Yannick, Korporaals Dupont Christophe, Debatty Alain, Uytebroeck Marc, Renwa Christophe, Plescia Louis, Lhoir Stéphane, Bassine Bruno en Meaux Bruno werden op een laffe manier om het leven gebracht [...] jullie mogen in geen geval jullie wapens nog afgeven."

In eerste instantie werd door de kolonel F. Van de Weghe op tv gezegd [Bekijk de video hier] dat onze kameraden doodgeschoten werden maar eind september 2004 zegt een anonieme getuige, die de chauffeur van de Rwandese majoor François-Xavier Nzuwonemeye (die in kamp-Kigali de leugen verspreidde dat de Belgen hun president vermoordde) zou zijn, tijdens een getuigenis het volgende: "Ze werden omgebracht in de buurt van het bureau van de bevelhebber van het kamp Kigali. Nzuwonemeye en zijn rechterhand Kapitein Sagahutu waren daar. Ze woonden de scène bij" verder getuigde hij ook dat negen van de tien Blauwhelmen "dood werden geslagen met de kolf van een geweer. Geen van hen kreeg de kogel". Volgens de man gaf Nzuwonemeye de opdracht om de kamer, waar de tiende Belgische soldaat zich had verschanst, te slopen met een geblindeerd voertuig. De tiende soldaat zou zijn omgekomen toen die opdracht werd uitgevoerd"



De alarmtoestand wordt afgekondigd in alle beschikbare ParaCommando-eenheden
Op 7 april wordt in alle beschikbare eenheden van de toenmalige Brigade ParaCommando de alamtoestand afgekondigd. Deze eenheden waren :

het 3e Para
de Cie Atk (Compagnie anti-tank van de ParaCommando's)
het Eskadron 3 L Para (De voorloper van het huidige Eskadron der Gidsen, verkenners van de ParaCommando's)
de Batterij VeldArtillerie ParaCommando
een detachement GVP (een voorloper van de huidige SF G)
een detachement van het TrgC Para
een detachement van het TrgC Cdo
de ACP (Parachuteerbare chirurgische antenne van de ParaCommando's)



Onder het bevel van Kolonel SBH Pierre Roman voert de Brigade ParaCommando tussen 9 en 19 april de operaties met code namen Silver Back & Blue Safari uit. Deze operaties hebben als doel de aanwezige landgenoten te evacueren (Silver Back) en nadat de landgenoten veilig zijn, de terugtrekking van de nog aanwezige ParaCommando's (Blue Safari). Beide fases worden geleid en gecoördineerd door de Brigade ParaCommando in nauwe samenwerking met de 15e Wing van de Luchtmacht die acht C-130's en twee boeings 737 levert. Ondanks de haat en de wil om wraak te nemen, blijven de ParaCommando's van het 2de Bataljon Commando zich professioneel gedragen. Bron

Einde citaat.

Wat den Hoomer weet van een man terplaatse: Ze werden niet doodgeslagen één voor één werden ze uit de groep gehaald handen en voeten afgehakt en hun penis en teelballen afgesneden welke ze in hun mond moesten houden tot de dood, dat is de echte waarheid.

ik herinner me de periode goed, en ook nadien de hyper hypocriete GVH die zich hierop profileerde...

maar leven generaal Dallaire en de verantwoordelijke die hen hun wapens heeft doen afgeven nog?

ik kan alleen vaststellen dat er van de collega's uit weinig actie is uitgegaan naar verantwoordelijken, bevelvoerders en of politici ... wat ik tamelijk beschamend vind.

[Hoomer]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

ik herinner me de periode goed, en ook nadien de hyper hypocriete GVH die zich hierop profileerde...

maar leven generaal Dallaire en de verantwoordelijke die hen hun wapens heeft doen afgeven nog?

ik kan alleen vaststellen dat er van de collega's uit weinig actie is uitgegaan naar verantwoordelijken, bevelvoerders en of politici ... wat ik tamelijk beschamend vind.

De lafaard Dallaire leeft nog, hij was de enige die de jongens had kunnen redden van de gruweldood. Hij wist van de situatie en is een "kijkje" gaan nemen, hij had de macht te onderhandelen of met zijn begeleidend peleton aan te vallen.

Het VN-mandaat en de "rules of engagement" zijn onduidelijk en beperkten het doen en laten van de ParaCommando's heel erg. Ze mochten hun wapens enkel gebruiken bij zelfverdediging en wanneer de situatie vereist om machinegeweren te gebruiken moeten ze eerst toestemming vragen aan de Canadese generaal Romeo Dallaire.

Met een blauwe helm of muts op uwen bol zijde eigenlijk aan handen en voeten gebonden als je aangevallen wordt moet je echt toelating vragen om terug te schieten.

Film1

Film 2 hier zie je hoe ze mensen in stukken hakken net zoals ze bij de negen para's deden.

Blij dat ik dit gat in de meesten hun memorie even kunnen dichten heb. Nooit vergeten dat die jongens mensen gingen redden.

[fox]

Oorspronkelijk geplaatst door NieuwNoors

OP dat kleine meisje? Silvie Melody????
OMG zeg. Dat kind was 6 of 7 jaar.

Ten tijde van de kinderacademie was ze 9, ik 10.

[kelt]

Jan Hoet......kunstkenner.Ooit zeer regelmatig te beluisteren of bekijken op de media als er weer iets "kunstigs" was...Soms kwam hij best grappig en gevat uit de hoek...


Regine Clauwaert.....diep terug in de vorige eeuw pestte zij de mensen die op het avondjournaal op de BRT zaten te wachten nog met iets "kunstigs"...
Zij kwam NOOIT grappig of gevat uit de hoek....

[Vlad]

Oorspronkelijk geplaatst door fox

Ten tijde van de kinderacademie was ze 9, ik 10.

lol
hier ben ik voor gevallen toen ik 10 was :



sandra kim

[kelt]

De legendarische "inbraak" op 22 november 1987 van "Max Headroom" in het prime-time TV signaal van 2 TV-zenders uit Los Angeles waarbij hij,of zij,niemand weet wie ze waren,even hun eigen pogrammaatje uitzonden....

https://arstechnica.com/information-...ains-at-large/

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Vlad

lol
hier ben ik voor gevallen toen ik 10 was :



sandra kim

Weegt zo'n 200 kg vandaag de dag.

[kojak]

200 Kg ??

[Elio di Supo]

Oorspronkelijk geplaatst door kojak

200 Kg ??

Schoon aan de haak.

[Hoomer]

Oorspronkelijk geplaatst door Elio di Supo

Schoon aan de haak.

Bedoeld u deze deerne?

[NieuwNoors]

Wat ik mij nog goed herinner; het was ergens in de beginjaren '90: de fameuze en legendarische show met de tweelingsbroeders 'verreth'. Manu en René.
"Pak de poen, de show van één miljoen" heette het.
Vanaf minuut 1 ging alles mis wat er maar mis kon gaan
Manu en René waren goede en bekwame acteurs maar van presenteren hadden ze duidelijk geen kaas gegeten!

[Elio di Supo]

Oorspronkelijk geplaatst door NieuwNoors

Wat ik mij nog goed herinner; het was ergens in de beginjaren '90: de fameuze en legendarische show met de tweelingsbroeders 'verreth'. Manu en René.
"Pak de poen, de show van één miljoen" heette het.
Vanaf minuut 1 ging alles mis wat er maar mis kon gaan
Manu en René waren goede en bekwame acteurs maar van presenteren hadden ze duidelijk geen kaas gegeten!

Rene Verreth moet het nu stellen zonder zijn broer Manu. En ja die aflevering van de De Pak De (P)oen show was legendarisch. Ze zouden daar van DVD's moeten uitbrengen.

[Guinevere]

Kinderliedjes.
Ik ken er dus geen meer... of ze komen niet meteen op om voor m'n kleine te zingen. Dat komt natuurlijk doordat er na mijn kindertijd een hoop andere 'rommel' in mijn kopke is gegaan.

Dus ons favoriet liedje voor het moment, die m'n baby echt graag heeft:

And I must confess, that my lonelinesss, is killin me nooohooowoohowow, don't you know i still believe, that you will b here, and give me a siiihiihiiign, HIT ME BABY ONE MORE TIME!

[The Paulus Experience]

Oorspronkelijk geplaatst door Guinevere

Kinderliedjes.
Ik ken er dus geen meer... of ze komen niet meteen op om voor m'n kleine te zingen. Dat komt natuurlijk doordat er na mijn kindertijd een hoop andere 'rommel' in mijn kopke is gegaan.

Dus ons favoriet liedje voor het moment, die m'n baby echt graag heeft:

And I must confess, that my lonelinesss, is killin me nooohooowoohowow, don't you know i still believe, that you will b here, and give me a siiihiihiiign, HIT ME BABY ONE MORE TIME!

Ah wie WIL dat zelfs nog binnen koppen komaan zeg

[Guinevere]

Oorspronkelijk geplaatst door The Paulus Experience

Ah wie WIL dat zelfs nog binnen koppen komaan zeg

Peuters vinden dat nog leuk.

[kojak]

Oorspronkelijk geplaatst door Guinevere

.... HIT ME BABY ONE MORE TIME!

Need some help ?

[Guinevere]

Oorspronkelijk geplaatst door kojak

Need some help ?

Natuurlijk niet. Er is een reden dat ik dat enkel voor baby's zing.

Binnenkort leer ik onze kleine 'i was born to make you happy'... mama mag ook wat plezier hebben, hè.

[Zucht]

Er zijn een aantal films die ik me herinner van toen ik nog een klein pagadderke was, al bijna 50 jaar geleden dus. Eén daarvan was "De Hofnar", "The Court Jester". Een film waarvan ik nog weet dat ik ervan genoten heb en nog wat losse schènes herinnerde, zoals die van de beker met het vergif. Maar in mijn herinnering was dat een film met Jerry Lewis, en nu kom ik toevallig te weten dat het met Danny Kaye was. Die acteur was ik helemaal vergeten, terwijl er op de BRT nochtans ook de Danny Kaye shiow uitgezonden werd lang geleden. Maar ook dat was ik dus ook al vergeten tot nu.

https://www.youtube.com/watch?v=LS75NtlH3gI

[Eduard Khil]

Oorspronkelijk geplaatst door Hoomer

Omkwamen? Vermoord ja, Zal ik eens beschrijven hoe?

trolololo