Arab Pride !

[Darwin]

Dit is een topic die ik op het AEL-forum ook al eens met veel succes gepost heb.

Op de AEL-site staat immers in grote letters ARAB PRIDE! en veel AEL-forumgangers gebruikten die uitdrukking regelmatig.

In mijn topic stelde ik dat ik als Arabier echter niet zo fier zou zijn.

Want hoewel de Arabische landen en de Europese landen aan dezelfde Middellandse Zee liggen, zijn de landen in Europa technologisch vele malen superieur aan de Arabische landen. Ooit hadden de Arabische landen een rijke cultuur. Maar dan gebeurde er niets meer en bleef de evolutie in hun landen stilstaan.

Waarom kunnen landen als Korea, Japan, China, India wat de Arabische landen niet kunnen?

Waar blijven de Arabische auto's, elektrische toestellen, computeronderdelen, software?

[maddox]

Waarom zouden ze moeite doen, in vele gevallen krijgen ze gewoon hier, wagens staan gewoon langs de kant te wachten op "Arab Pride".
Electronische materialen staan op hun bevrijding te roepen in de woningen en winkels van de heidenen.

Oftewel, weeral iets gezien wat ik van de politiek correcten niet mag vertellen.

[S.]

Stel: het Christendom bestaat enkel in Afrika.

In mijn topic stelde ik dat ik als Afrikaan echter niet zo fier zou zijn.

Want hoewel de Afrikaanse landen en Israël ongeveer vergelijkbaar zijn, is Israël technologisch vele malen superieur aan de Afrika. Ooit hadden de Afrikaanse landen een rijke cultuur. Maar dan gebeurde er niets meer en bleef de evolutie in hun landen stilstaan.

Waarom kan een land als Israël wat de Afrikaanse landen niet kunnen?

Waar blijven de Afrikaanse auto's, elektrische toestellen, computeronderdelen, software?[/quote]

Eén conclusie: het Christendom in vele Afrikaanse landen is door-en-door slecht!

[maddox]

Bravo S. je brengt een theorie in me op.

Zolang het ChristenDOM hier de voornaamste plak zwaaide was er ook niet zoveel technologische vooruitgang.
Die kwam er pas nadat de UK de paus buitenbonjourde en de Angelicaanse kerk opkwam.En zodus geen heksenverbrandingen meer deed ,of geleerden in de ban sloeg.Voila, een redenatie waarom de Industrieële revolutie toch macht kreeg in de westerse wereld.
Gevolg daarvan was dat er op den duur meer mensen kwamen die konden lezen en schrijven ,en we op het punt gekomen zijn dat de "kerk" in west Europa een verwaterde schim van de gloriueze macht van vroeger is.
oftewel ,ze doen het nog eens dunnetjes over in Afrika.


Politiek en gezond verstand zijn niet mengbaar

[Darwin]

Oorspronkelijk geplaatst door S.

Stel: het Christendom bestaat enkel in Afrika.

In mijn topic stelde ik dat ik als Afrikaan echter niet zo fier zou zijn.

Want hoewel de Afrikaanse landen en Israël ongeveer vergelijkbaar zijn, is Israël technologisch vele malen superieur aan de Afrika. Ooit hadden de Afrikaanse landen een rijke cultuur. Maar dan gebeurde er niets meer en bleef de evolutie in hun landen stilstaan.

Waarom kan een land als Israël wat de Afrikaanse landen niet kunnen?

Waar blijven de Afrikaanse auto's, elektrische toestellen, computeronderdelen, software?

Eén conclusie: het Christendom in vele Afrikaanse landen is door-en-door slecht!

Kom S. je weet even goed als ik dat jouw vergelijking mank loopt.

De Afrikaanse landen ten zuiden van de Sahara hebben nooit een cultuur gehad die zich op technologisch vlak kon meten met een andere cultuur uit de omgeving. Ook lopen de Afrikanen niet voortdurend te roepen hoe geweldig rijk hun cultuur een millenium geleden wel was.

En dat is waar het in deze topic om draait: hoe komt het dat landen die 1000 jaar geleden een Rijke Cultuur hadden (als we mogen geloven wat ze zeggen) nu ergens achteraan de staart van de trein van de volkeren der aarde bengelen?

[S.]

Oorspronkelijk geplaatst door Darwin

En dat is waar het in deze topic om draait: hoe komt het dat landen die 1000 jaar geleden een Rijke Cultuur hadden (als we mogen geloven wat ze zeggen) nu ergens achteraan de staart van de trein van de volkeren der aarde bengelen?

Hoe komt dat volgens U? De godsdienst is toch hetzelfde gebleven?

[Darwin]

Hallo?

Is er hier geen Arabier? *







* Arabier. Bier van 't Papegaaike. Gegarandeerd zonder Al-Cohol.

[aeneas]

Ze hadden wel degelijk een zeer rijke cultuur en goed ontwikkelde wetenschap.

We hebben ze echter voorbijgestoken door de Verlichting. En er is geen natie, geen volk, geen enkele entiteit die IETS heeft gehad wat er ook maar enigszins op leek. Daardoor is het Westen de koploper.

De arabische cultuur was fantastisch tot een jaar of tweehonderd geleden, toen vonden enkele idioten het nodig om het fundamentalisme in te voeren en propagandeerden haat die van de meest tolerante godsdienst (dat is de islam !!!) een van de meest repressieve maakte.

Voorts moet je er rekening mee houden dat wij, dankzij de verlichting een scheiding van kerk en staat kennen, wat in moslimlanden enkel in turkije het geval is.

Indien wij hier alle morele en veel juridische en politiek beslissingen zouden laten nemen door de katholieke kerk... ja rampzalig natuurlijk!

En om af te sluiten met een leuk weetje, Kolonel Khadaffi, de facto leider van Libië bezat lange tijd een significant aandeel in Fiat...

[aeneas]

Ze hadden wel degelijk een zeer rijke cultuur en goed ontwikkelde wetenschap.

We hebben ze echter voorbijgestoken door de Verlichting. En er is geen natie, geen volk, geen enkele entiteit die IETS heeft gehad wat er ook maar enigszins op leek. Daardoor is het Westen de koploper.

De arabische cultuur was fantastisch tot een jaar of tweehonderd geleden, toen vonden enkele idioten het nodig om het fundamentalisme in te voeren en propagandeerden haat die van de meest tolerante godsdienst (dat is de islam !!!) een van de meest repressieve maakte.

Voorts moet je er rekening mee houden dat wij, dankzij de verlichting een scheiding van kerk en staat kennen, wat in moslimlanden enkel in turkije het geval is.

Indien wij hier alle morele en veel juridische en politiek beslissingen zouden laten nemen door de katholieke kerk... ja rampzalig natuurlijk!

En om af te sluiten met een leuk weetje, Kolonel Khadaffi, de facto leider van Libië bezat lange tijd een significant aandeel in Fiat...

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door aeneas

De arabische cultuur was fantastisch tot een jaar of tweehonderd geleden, toen vonden enkele idioten het nodig om het fundamentalisme in te voeren en propagandeerden haat die van de meest tolerante godsdienst (dat is de islam !!!) een van de meest repressieve maakte.

Arabische cultuur en islam gelijkstellen is niet correct. Er bestond immers al een Arabische cultuur voor Mohammed zijn intrede deed op het wereldtoneel.

Uw stelling als zou de islam de tolerantste godsdienst zijn is volkomen uit de lucht gegrepen. Hoogstwaarschijnlijk hebt u nooit gelezen hoe de profeet Mohammed te vuur en te zwaard de andere Arabieren tot de islam bekeerde en de vijanden van de islam door hem en zijn handlangers wreedaardig vervolgd werden. Media, nu een van de heilige moslimsteden, was eigenlijk een joodse nederzetting, Jatrib. De toenmalige joden oefenden voor Mohammeds komst een grote culturele en politieke invloed uit op de omringende Arabieren. Meerdere Arabische stamoversten bekeerden zich zelfs tot het jodendom. Toen Mohammed eerst had gebruik gemaakt van de heilige asielrecht van de joden, begon hij hen later - toen hij eens de macht in handen had - bloedig te vervolgen In 627 werden alle joden van Medina bloedig op het marktplein vermoord. Later liet hij alle joden uit de naburige streek allemaal bloedig ombrengen. Het verhaal gaat hoe hij medestanders zegende toen ze hem kwamen vertellen hoe ze de joden hadden gevierendeeld...

Islam en haat gaan van in het begin samen, en zijn niet, zoals u beweert, latere aanslibsels. Mohammed gaf het voorbeeld; wat de moslims nu doen is gewoon hun profeet navolgen.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door aeneas

Voorts moet je er rekening mee houden dat wij, dankzij de verlichting een scheiding van kerk en staat kennen, wat in moslimlanden enkel in turkije het geval is.

Niet juist. Officieel kent Turkije een scheiding van kerk en staat, maar in de praktijk is het zo dat de staat de geestelijke macht streng controleert en voortdurend volgt. In Turkije bestaat er stricto senso geen godsdienstvrijheid, daar iedere vereniging, instelling of georganiseerde religieuze beweging de toestemming moet hebben van de overheid. Er bestaat zelfs een heus ministerie met een dergelijke bevoegdheid.

Er zijn maar twee landen die een echte scheiding kennen en dat is Syrië en Tunesië. Het eerste land is wel geen democratie, maar dat is een andere discussie waard.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door maddox

Die kwam er pas nadat de UK de paus buitenbonjourde en de Angelicaanse kerk opkwam.En zodus geen heksenverbrandingen meer deed ,of geleerden in de ban sloeg.

U kent blijkbaar ook niet teveel af van kerkgeschiedenis. Met het aantreden van Hendrik VIII begonnen de heksenverbrandingen en bloedige vervolgingen van andersdenkenen nog maar. Terwijl in katholieke landen heksenverbrandingen zeer zelden voorkomen (het is een fabeltje dat het in Middeleeuwen veel gebeurde: in de Nederlanden kan men het aantal verbrandingen tijdens de hele Middeleeuwen op één enkele hand tellen), komen dergelijke wandaden veel meer voor in protestantse landen. Zelfs in Nieuwe Wereld werden er in begin 19e eeuw nog heksen verbrand.

En de Anglicaanse Kerk? Ooit gehoord over de bloedige vervolgingen die de protestantse bisschop Cramner organiseerde tegen alwie zijn leer niet aanhing?

Geleerden werden trouwens niet zomaar in de ban geslagen. Copernicus genoot speciale bescherming van de paus. Het proces tegen Galileo is een andere zaak omdat hij een bepaalde filosofie naar voorschoof eerder dan zijn wetenschappelijke inzichten over het heelal.

[Tjolder]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Toen Mohammed eerst had gebruik gemaakt van de heilige asielrecht van de joden, begon hij hen later - toen hij eens de macht in handen had - bloedig te vervolgen.

Wij bieden nu ook asiel en je mag daar volgens sommigen ook niet aan tornen want het is "heilig"

Je weet toch wat ze zeggen: De geschiedenis herhaald zich .

[aeneas]

geachte jan

u kletst uit uw nek. Lees de Qu'ran.

Lees ook the economist over turkije, en de standaard

want wat ik hier lees is gewoon pertinent onwaar

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door aeneas

geachte jan, u kletst uit uw nek. Lees de Qu'ran.

Dank u voor de tip, maar dat hoeft niet. Ik heb de koran al vele malen gelezen, zowel in enkele vertalingen (Nederlands, Frans en Duits) alsook in het Arabisch. Daarenboven heb ik vele koranlessen in een Nederlandse moskee gevolgd, waar ik tegelijkertijd Arabisch leerde. Uw transliteratie van het Arabische woord is trouwens verkeerd: het moet Qur'an aan zijn. De ' geeft de diepe keelklank weer die bij heel veel Arabische woorden aan het begin van een klinker komt (een soort diep begin van de klank).

Ik vind het trouwens bijzonder merkwaardig dat sommigen die zich geconfronteerd zien met elementen die hun wanbeeld van een tolerante islam uit elkaar dreigen te spatten, dan plotseling gaan roepen: "U kletst uit uw nek" maar voor de rest niets weten aan te brengen aan de discussie. Het verhaal over Mohammed en de joden is weldegelijk waar en moslims hebben het mij zelf verteld (en ze hebben trouwens niet de minste schroom over deze gruwelijke daden van hun profeet). Ik heb het trouwens eventjes weer opgezocht in de hadithverzameling van Sahie Moeslim. Daar wordt verhaald hoe de engel Zibriel aan Mohammed verschijnt en hem de opdracht geeft de joden definitief te vernietigen door de mannen om te brengen, hun vrouwen en kinderen gevangen te nemen en als slaven weg te voeren.

Lees ook the economist over turkije, en de standaard

En wat zegt The Economist en DS dan wel over Turkije?

want wat ik hier lees is gewoon pertinent onwaar

Weerleg het dan.

[Darwin]

Voor Aeneas en andere nieuwkomers een posting die ik vroeger al eens geplaatst heb op het AEL-forum en waarop GEEN ENKELE REACTIE kwam :


Mohammed en de jodenvervolging in Arabië

In het mooi geïllustreerde boek van Sliman Ben Ibrahim, "Het Leven van Mohammed, Profeet van Allah" lezen we in hoofdstuk 7 het volgende over hoe Mohammed de islam verbreidde in Arabië :



Het zou Mohammed ondanks al zijn aanbiedingen en toenaderingspogingen nooit lukken de joden tot zijn bondgenoten te maken. Ze konden niet erkennen dat de verwachte Profeet (Vrede zij met hem) van een ander ras dan het hunne zou zijn. Evenmin konden ze hem vergeven dat hij door zijn godsdienstige hroederschap een eind had gemaakt aan de eeuwenlange onenigheden tussen de burgers van Medina, waar zij voordeel bij hadden gehad. Verder vreesden ze dat ze door de overwinningen van de moslimse Arabieren het Arabische juk nooit zouden kunnen afschudden. Hun afgunst groeide met elk succes van de islamitische legers en spoedig ontstond een openlijke vijandschap, wat vele veldtochten tot gevolg had.
Voor de duidelijkheid worden al deze veldtochten in dit ene hoofdstuk samengebracht, ook al vonden ze met grote tussenpozen plaats.



Met een Arabische vrouw, die zat voor de zaak van een joodse juwelier van de Banoe Kainoeka, was een zeer vernederende grap uitgehaald. Zonder dat ze het merkte, had iemand de onderrand van haar rok vastgehaakt aan haar schouderdoek, zodat bij het opstaan haar naaktheid zichtbaar werd voor de joden in de winkel, die er stuk voor stuk onhehoorlijk hard om moesten lachen.

Een Arabier die verontwaardigd was, velde de dader met een knotsslag. Hij werd neergeslagen door de familieleden van de juwelier. Andere Arabieren snelden toe om hem weer te wreken. Binnen de kortste keren woedde er een complete veldslag waarbij aan beide kanten bloed vloeide.

Aangezien de joden dit hadden uitgelokt, greep Mohammed, die wist van hun diepgewortelde vijandige gevoelens, zijn kans door van hen te eisen dat ze zich tot de islam hekeerden. Eerst probeerde hij hen te overreden: "Als jullie dat doen, sluiten jullie met Allah een lening die jullie ontzettend veel voordeel zal brengen." "Allah moet wel erg arm zijn", antwoordden ze, "als hij van onze rijkdom moet lenen."

Voor deze godslastering dreigde de Profeet (Vrede zij met hem) hen te straffen als ze niet ogenblikkelijk de islam aanvaardden. Maar de joden haalden hun schouders op en zeiden: "Je bent hoogmoedig geworden door je overwinning op een paar waardeloze soldaten. Probeer ons maar eens aan te vallen, dan zul je zien dat wij een stuk sterker zijn dan je landgenoten uit Mekka."

Mohammed riep de moslims op om hem te hulp te komen. Bij het zien van Allah's krijgers verloren de Banoe Kainoeka al hun praatjes. Ze renden weg en zochten hun toevlucht in de vestingen van naburige geloofsgenoten. Daar hielden ze twee weken stand, maar moesten zich toen overgeven en om genade smeken. Om een voorbeeld te stellen dat de andere joden de lust zou ontnemen hen na te volgen, beval de Profeet (Vrede zij met hem) hen te onthoofden. Ahdallah de 'huichelaar', hun bondgenoot, nam het voor hen op bij Mohammed. Maar hij antwoordde tot tweemaal toe: "Laat me met rust." Abdallah legde zijn hand op het hart van Allah's gezant en smeekte: "Ik kan niet aanzien hoe ze voor mijn ogen worden afgeslacht! Dat zou al te ondankbaar van mij zijn!" "Goed dan," zei Mohammed ten slotte, "ze zijn van jou, maar hun bezittingen zijn voor ons."

De Kainoeka, gered door de tussenkomst van de'huichelaar', werden verbannen naar Syrie en hun bezittingen werden onder de overwinnaars verdeeld.



Toen de joden van de Banoe Nadier zoengeld eisten voor de dood van twee van hun broeders die vermoord waren door de soldaten van Amr, ging de Profeet (Vrede zij met hem) naar hen toe om de zaak te onderzoeken.
Hij verschafte hun genoegdoening, maar terwijl hij daarna in de schaduw van een huis met enkele gezellen zat te praten, beklom een jood, de zoon van Djahsj ibn Ka'b, stiekem het platte dak met de bedoeling Mohammed te verpletteren met zware stenen die hij daar al eerder had neergelegd. Dankzij een goddelijke ingeving keek Mohammed net omhoog toen de zoon van Djahsj het misdrijf wilde uitvoeren. Allah's gezant liep snel weg van de muur en trok zijn gezellen met zich mee.

Bij zijn terugkeer in Medina riep hij meteen zijn krijgers bijeen en ging met hen op weg om de verraders te straffen. Na hun mislukte aanslag hadden de Banoe Nadier zich opgesloten in hun vestingen. Zes dagen hielden ze daar stand, waarna ze zich net als de Kainoeka onvoorwaardelijk moesten overgeven, zodat ze waren overgeleverd aan de genade van hun overwinnaars.

Hun leven werd gespaard, maar van hun enorme rijkdommen mochten ze per persoon niet meer meenemen dan wat ze op een kameel kwijt konden.



Omdat de Arabische alliantie zich na haar nederlaag in de slag om de gracht had verspreid, hadden ook de mohammedanen hun wapens neergelegd. Op een dag, toen ze zich overgaven aan hun middagslaap om bij te komen van de slapeloze nachten en de enorme vermoeienissen die ze tijdens het beleg hadden ondervonden, werden ze plotseling gewekt door de stem van de moe'addzin. Op bevel van de Profeet (Vrede zij met hem) riep deze: "Laat allen die horen en gehoorzamen zich onthouden van de `Salaat al-Asr' [het middaggebed] tenzij ze zich tussen de Banoe Koeraiza bevinden."

Mohammed meende namelijk dat het verraad van deze stam, die het verbond met hem had verloochend en zich bij de vijand had aangesloten, direct moest worden bestraft. Nog diezelfde dag sloeg hij met zijn soldaten zijn kamp op bij de put van Enna, tegenover de vijandelijke vestingwerken. Na een blokkade van vijfentwintig dagen dwong hij hen tot overgave.

De Aus, die sinds lange tijd de bondgenoten waren van de Banoe Koeraiza, smeekten de Profeet (Vrede zij met hem) hun leven net als dat van de Kainoeka te sparen. Maar Mohammed vond het verraad van de Banoe Koeraiza veel ernstiger en was niet van plan zich te laten vermurwen. Uiteindelijk toch bereid hun tegemoet te komen, zei hij: "Oh gezelschap van de Aus! Zouden jullie het goed vinden als een van jullie wordt aangewezen als scheidsrechter om te bepalen wat er met jullie bondgenoten moet gebeuren?" "Jazeker." "Laat dan een van jullie hoofdmannen, Sa'd ibn Moe'aadz, over hun lot beslissen."

Nu was Sa'd ibn Moe'aadz in de slag om de gracht ernstig gewond geraakt door een pijl die zijn armslagader had doorgesneden. Hij bad Allah hem lang genoeg te laten leven om de Banoe Koeraiza voor hun schurkenstreek te straffen. Sa'd liet zich, zwaarlijvig als hij was en te zwak om te lopen, op de rug van een ezel zetten, waarna hij, gesteund door kussens en vastgehouden door twee gelovigen, naar de verzamelde Moehaadjiroen en Ansaar werd gebracht. Dezen stonden op om hem eer te bewijzen en zeiden: "De Profeet heeft jou gemachtigd om over het lot van hun bondgenoten te beslissen."

"Zweren jullie bij Allah dat mijn beslissing zal worden uitgevoerd?" "Dat zweren we." "Dan beslis ik dat de mannen worden gedood, hun bezittingen worden verdeeld en hun vrouwen en kinderen als slaven worden verkocht." "Je beslissing is je ingegeven door de wil van Allah!" besloot Mohammed.

[size=4]Zevenhonderd joden moesten hun onvergeeflijke verraad met de dood bekopen[/size]. Sa'd zag de wens die hem nog in leven had gehouden in vervulling gaan. Zijn oude wond brak open, waarna zijn laatste druppels bloed wegvloeiden en hem de bekroning van het martelaarschap ten deel viel.


Ondanks deze zware nederlagen was de macht van de Arabische joden niet definitief gebroken. Ze bezaten nog steeds het land van Chaibar, dat zo'n honderdvijftig kilometer ten noorden van Medina lag en veel vruchtbaarder en belangrijker was dan het grondgebied dat ze hadden verloren. Veel joden die uit de omgeving van Medina waren verjaagd, hadden er hun toevlucht gezocht. En door hun dorst naar wraak wakkerden ze de haat aan die de plaatselijke bewoners tegen de islam koesterden.

De joden van Chaibar waanden zich veilig voor een aanval van de mohammedanen en lieten geen kans voorbijgaan om hun schade te berokkenen. In navolging van de wijze waarop Mohammed tegen de joden was opgetreden, vonden ze een goede manier om hun wrok te bekoelen. Het gebied tussen Chaibar en de kust werd bewoond door de Ghatafaan, hun bondgenoten, met wie ze afspraken om alle islamitische karavanen die uit Medina vertrokken richting Syrie de pas af te snijden. Omdat deze tactiek veel schade veroorzaakte, had Mohammed al dikwijls overwogen een veldtocht te organiseren tegen de joden van Chaibar. Maar hij werd eerst nog te veel door Mekka in beslag genomen.

Bij zijn terugkeer uit Hoedaibieja was hij door het tienjarige bestand met de Koeraisj van die zorgen verlost. En omdat de openbaring die hij toen ontving-"Hij beloonde hen met een spoedig succes - en veel buit..." (XLVII, 18-19) - volgens hem alleen kon slaan op Chaibar, aarzelde hij niet langer en besloot hij tegen dit laatste bastion van de joden in Arabie op te rukken.

De Ghatafaan, door Abdallah de 'huichelaar' in het geniep gewaarschuwd, snelden hun joodse bondgenoten te hulp. Toen ze echter bij de wadi van Radjie kwamen, merkten ze dat de islamitische troepen hen hadden ingehaald en zo de weg naar Chaibar hadden afgesneden. Onaangenaam verrast door deze versperring, hoorden ze achter zich bij hun tenten geluiden. Menend dat een deel van de moslims een omtrekkende beweging had gemaakt om hen in de rug aan te vallen, keerden ze snel naar huis terug.

Bij het verlaten van een ravijn doemden plotseling de palmtuinen van Chaibar op, die zich tussen de zwarte rotsen van de Harra uitstrekten als een meer van smaragd waar stenige en met versterkingen bekroonde eilandjes bovenuit staken. Om deze te kunnen veroveren, riep de Profeet (Vrede zij met hem) de hulp in van de Almachtige. Maar omdat het al donker werd, stelde hij de aanval uit tot de volgende dag. Toen de eerste zonnestralen de toppen van de dadelpalmen deden blinken, verlieten de boeren van Chaibar hun versterkingen. Met hun spaden, houwelen en korven aan de schouder begaven ze zich naar hun tuinen. Opeens stonden ze oog in oog met de islamitische troepen, die uit de dekking van de Harra opdoemden, terwijl hun zwaarden en speerpunten fonkelden in het bloedige licht van de opgaande zon.

"Mohammed en zijn Djihsj!" schreeuwden ze, waarna ze hun werktuigen en korven neergooiden en zo snel mogelijk wegvluchtten. "Allah is groot!" verleondigde de Profeet (Vrede zij met hem). "Chaibar zal worden verwoest. Als wij het grondgebied van een volk overvallen, is zijn ontwaken verschrikkelijk! Aanschouw het kwade voorteken! Om ons hebben de bewoners het gereedschap achtergelaten waarmee we hun bolwerken zullen ondermijnen en hun graven zullen delven."

De eerste versterking van Chaibar die de mohammedanen veroverden, was die van Na'iem. Daarbij viel een dode te betreuren, Mahmoed ibn Maslama. Vermoeid na een lange dag vechten in de zon en gebukt onder zijn zware wapenrusting, was deze zo onvoorzichtig geweest om in de schaduw van het bolwerk uit te gaan rusten. Een molensteen, door een schietgat naar beneden gesmeten, verbrijzelde de helm van de dappere soldaat en spleet zijn schedel, waarbij het vel van zijn voorhoofd over zijn ogen kwam te hangen. In die deerniswekkende toestand werd de gewonde naar Mohammed gebracht, die het losse vel weer op zijn plaats legde en er een tulband omheen bond. Maar zelfs de beste verzorging kon zo'n zware verwonding niet genezen en het duurde niet lang voor Mahmoed de geest gaf.

Daarna werden de versterkingen van Natha aangevallen, maar deze boden hardnekkiger weerstand. Om de belegerden tot overgave te dwingen, liet de Profeet (Vrede zij met hem) vierhonderd palmbomen uit hun oase voor hun ogen omhakken, maar dit mocht niet baten. Daarna maakte hij een eind aan deze verwoesting, omdat die eigenlijk tegen zijn principes was. Hij heeft namelijk gezegd: "Eén boomsoort is even gezegend als de moslim en dat is de palm."

Toen het beleg maar voortduurde en de belegeraars door hun groeiende honger werden ontmoedigd, was een door Oemar gevangengenomen jood die zijn leven probeerde te redden, bereid om Mohammed kostbare informatie te geven. In de kelders van een van de versterkingen van Natha, die van Sa'b, lag een grote voorraad oorlogstuig dat geschikt was voor zowel belegering als veldgevecht: stormrammen, werpgeschut, harnassen, schilden, spiesen, lansen en zwaarden. Toevallig werd dit fort nu slecht bewaakt. De joodse krijgsgevangene stelde voor om de moslims langs een geheime weg, die alleen hij kende, naar binnen te loodsen.

Mohammed nam het voorstel aan en veroverde daarna moeiteloos Sa'b. Dankzij de werktuigen die hij er aantrof waarmee hij de bolwerken kon afbreken, veroverde hij een voor een de overige forten van Natha, die alle een grote voorraad proviand herbergden. Bij de aanval op zo'n fort zat de dichter Amir ibn al-Oehajja een vijand achterna. Hij wilde hem een woeste sabelslag toebrengen en richtte op zijn benen om hem in de vlucht te stuiten. Maar het lemmet was te kort en maaide door de lucht, zodat het doorschoot en Amir in zijn eigen knie trof. Dit veroorzaakte zo veel bloedverlies dat hij niet lang daarna bezweek. Zo had hij zich door zijn eigen hand geofferd in de strijd voor Allah.

De belangrijkste versterking van Chaibar hield echter nog steeds stand: die van al-Kamis, waarbinnen Kinana, de leider van de Banoe Nadier, zich had teruggetrokken. Dit fort, verdedigd door de vermaarde krijger Marhaab al-Jahoedi, lag op een zwarte rots met gladde, loodrechte wanden en werd omgeven door vernuftige verschansingen. Hoewel het de reputatie had onneembaar te zijn, lukte het de gelovigen na tien dagen van vertwijfelde inspanningen een bres in de wallen te slaan. De Profeet (Vrede zij met hem) sprong hierdoor naar binnen, gevolgd door zijn gezellen, maar na te zijn blootgesteld aan de grootste gevaren, moest hij wel op zijn schreden terugkeren.

Een hevige zenuwpijn noopte hem om twee dagen rust te nemen. Hij overhandigde de standaard aan Aboe Bakr, die met de vurigste moed een aanval opzette door de bres. Ten slotte moest ook hij de aftocht blazen. Oemar nam zijn plaats in en verrichte wonderen van dapperheid, maar eveneens zonder succes.

Toen hun falen Mohammed ter ore kwam, verklaarde hij: "Bij Allah! Morgen zal ik de vlag toevertrouwen aan een onverschrokken knaap die van geen wijken weet. Hij bemint Allah en Zijn boodschapper cn zij beminnen hem. Hij zal zich met geweld meester maken van al-Kamis."

De volgende dag hadden alle gezellen zich dicht bij de Profeet (Vrede zij met hem) verzameld, benieuwd wie van hen die grote eer zou worden gegund. Maar zonder ook maar naar hen om te kijken, liet hij Ali roepen, die door een pijnlijke oogontsteking in de achterhoede had moeten blijven. Door een vriend bij de hand geleid, verscheen Ali voor de Profeet (Vrede zij met hem). Zijn ogen waren bedekt met een verband.

"Kom maar dicht bij me", zei Mohammed. "Neem en behoed de vlag tot de Almachtige deze wallen voor je opent." "Maar mijn ogen doen me zo zeer, oh Profeet!" antwoordde Ali. "En ik kan nog niet eens zien waar ik loop."

Mohammed nam het hoofd van de jongeling op zijn schoot, opende de gezwollen oogleden en wreef de bloeddoorlopen ogen in met wat speeksel. Meteen verdween de ontsteking en ook de pijn zakte helemaal weg. Daarna bekleedde de Profeet (Vrede zij met hem) Ali met zijn eigen borstplaat en wapende hem met zijn eigen zwaard, beleend onder de naam `Dhoe-l-Fiekaar'.

Ali begaf zich naar de vesting en plantte aan de voet van de muur het witte vaandel, waarop in duidelijke zwarte letters de islamitische geloofsbelijdenis geschreven stond. Daarna maakte hij zich gereed om de bres te bestormen. Al-Harith, aan het hoofd van een groepje joden, probeerde de islamitische held de weg te versperren en hem terug te drijven. Maar deze aanvoerder van de kinderen Israels werd door Ali neergeslagen en alle soldaten die hem volgden, gingen ervandoor.

Zinnend op wraak, kwam nu de beroemde en gevreesde broer van al-Harith, Marhaab, naar voren. Met zijn reusachtige gestalte, zijn dubbele wapenrusting, zijn twee zwaarden, zijn drietandige lans, zijn dikke tulband, zijn bolle, vurige ogen en zijn helm waarop een edelsteen zo groot als een ei fonkelde, boezemde hij grote vrees in. In zijn hoogmoed sprong hij op de bres en riep: "Het hele land van Chaibar kent mijn heldhaftigheid! Als er oorlog uitbreekt, steek ik nu eens met mijn lans, dan weer sla ik met mijn zwaard! Is er ergens ter wereld een kampioen die het tegen mij durft op te nemen?"

Zonder zich wat aan te trekken van die opschepperij, toonde Ali zich bereid de uitdaging aan te nemen: "Dat zal ik zijn, die mijn moeder de bijnaam `Haidar', de welp, gaf ter nagedachtenis aan mijn vader, die de leeuw werd genoemd. Met mijn sabel zal ik je eens een lesje leren!"

Bij dit antwoord werd Marhaab paars van woede. Zwaaiend met zijn zwaard stormde hij op Ali af. Het angstaanjagende ijzer siste door de lucht en even leek het alsof de kampioen van de islam werd verpletterd. Maar het zwaard trof slechts het schild van Ali, waar het diep in doordrong en bleef steken. Zonder zijn tegenstander de tijd te geven om het eruit te trekken, liet Ali zijn schild los, dat nutteloos was geworden en hem nu slechts hinderde, en beantwoordde hij de aanval met een enorme klap die de helm, tulband en schedel van zijn vijand doorkliefde, zodat zijn hersens in het rond vlogen en die pas door het obstakel van zijn gebit werd gestuit. In een wolk van stof en met een donderend lawaai stortte de reus ineen, als een toren die door een aardbeving wordt verwoest.

De joodse soldaten vluchtten en werden achtervolgd door Ali's mannen. Ali tilde de zware vestingpoort uit haar hengsels om daarmee zijn schild te vervangen dat tijdens het gevecht was verbrijzeld. Het onneembaar geachte al-Kamis werd veroverd door de krijgers van de islam.

Toen ze hoorden dat het beroemde fort was gevallen, besloten ook de joden van Fadak en Wadi-l-Koera, twee plaatsen op enkele dagreizen naar het noorden, zich over te geven. Net als hun geloofsgenoten van Chaibar smeekten ze de Profeet (Vrede zij met hem) om hen als boeren op hun akkers te laten leven waarvan zij alleen de juiste bebouwingsmethode kenden, en hun de helft van de oogst te laten als loon voor hun arbeid. Mohammed ging akkoord, vooropgesteld dat de gelovigen het recht behielden om op deze beslissing terug te komen als zij dit wenselijk achtten.

[circe]

Net als hun geloofsgenoten van Chaibar smeekten ze de Profeet (Vrede zij met hem) om hen als boeren op hun akkers te laten leven waarvan zij alleen de juiste bebouwingsmethode kenden, en hun de helft van de oogst te laten als loon voor hun arbeid

Is het daarom dat het nu allemaal woestijn geworden is? Behalve in Israel waar ze toch terug het een en ander in de groei gekregen hebben?