Waarom heeft de mens, vanaf het begin van zijn bewust zijn, God gecreëerd?

[dewanand]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

In deze draad wil ik alle onnodige, totaal naïeve discussies over 'bestaat God of bestaat God niet' achter ons laten maar dieper ingaan op de vraag: waarom vanaf het aller eerste begin van zijn 'bewust zijn' heeft de mens naar een verklaring voor zijn bestaan gezocht; een verklaring die de dood moest overschreiden. Of waarom vanaf het aller eerste begin van zijn bestaan volstond het gewone feit 'te bestaan' niet om zin te geven aan het leven voor de mens? Is het enkel de angst voor de dood die de mensen zo ver dreven of zocht de mens naar het verwoorden van een innerlijke werkelijkheid of een innerlijke nood? Vraag: is het leven voor de mensen zonder die transcendale dimensie mogelijk of is het gewoon een enorme afstomping, misschien een regelrechte terugval naar een weliswaar uiterst machtig gerobottiseerde (zonder gevoel of hogere waarde) superman. Gisteren op de franstalige TV naar 'nom de Dieu' gekeken, waar een zelfverklaarde atheiste en humaniste heel interessante dingen over dit onderwerp zei.

namaste marie daenen

Jouw vraag kan ik perfect beantwoorden en weet je waarom? Gewoon omdat ik uit de primitieve, aapachtige koelie/hindoe/neger wereld kom uit suriname, de kwatta jungle waar ik tot mijn 20ste woonde en in bomen klom.

Nu heb ik jarenlang meer primitieve hindoes en negers persoonlijk gekend en deze niet blanken zijn instinctief en cognitief echt totaal anders dan de doorsnee blanke Hollander van dit tijdperk. Een deel is deterministisch maar een deel is ook puur genetisch.

Geloof is genetisch bepaald kan je stellen, omdat een kat ook muizen vangt zoals zijn genen hem dit leren van nature. Maar geloof is breed, hindoes praten over de vijf B's in hindi als ze het over hindoeisme hebben en wat een RASzuivere Hindoe gelovige is. Ja hoor, bij Hindoes speelt de raszuiverheid de hoofdrol, het jati principe en dat is erg absoluut in de harde, pijnlijke praktijk.

Vuur is iets dat wij nodig hebben om ons te verwarmen, om wilde dieren te verjagen en om op te koken. Precies zo is het gesteld met 'goden' en godinnen en dit komt uit mijn nieuwste theorieen en research. Ik begrijp het nu beter. Kijk naar mijn theorie over de zeta entiteiten dan snap je het. Goden en godinnen verwarmen je hart, je geest, je gedachten en ook je kut of pik en daarom vind je het zo lekker om te geloven in Hogere machten, spoken, asimmas, jinns, jorkas, duivels, engelen enz. Ik wil met en theorie van alles dit alles abstracter bewijzen en het modelleren. Nu denk ik dat het echt kan wat ik wil doen en waar ik al zo lang mee bezig ben als private researcher. Het is net als newton mechanice, statica en kinematica en ook dit kostte vele ingenieurs en hoog geleerden honderden manjaren werk.

Wij mensapen hebben goden en godinnen nodig maar zij hebben ons nergens voor nodig, precies zoals de Donald Duck eendjes uit die duck strips ons niet nodig hebben en misschien zelf hard lachen als wij toch dood gaan na het 'geloven' en aanbidden van hen.

zeg het maar zelf:
wat zijn de verschillen tussen Allah uit de Koran, Jehovah /god uit de bijbel, of Krishna uit de bhagavad gita tov figuren als superman, batman, tarzan, mickey mouse, donald duck, enz uit onze eigen niet heilige stripboekjes?

Wat mij betreft mag Donald Duck tot eendengod verklaard worden van de hele Westerse wereld en er kunnen duck tempels komen met blote godsbeeldjes van al de ducks uit deze stripboekjes. (donald duck, katrien, dagobert duck, kwik, kwek, kwak, enz) zgn westerse duckisme geloof.

dewanand en Wieroe
hindoe fundamentalisten

[Rizzz]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

In deze draad wil ik alle onnodige, totaal naïeve discussies over 'bestaat God of bestaat God niet' achter ons laten maar dieper ingaan op de vraag: waarom vanaf het aller eerste begin van zijn 'bewust zijn' heeft de mens naar een verklaring voor zijn bestaan gezocht; een verklaring die de dood moest overschreiden. Of waarom vanaf het aller eerste begin van zijn bestaan volstond het gewone feit 'te bestaan' niet om zin te geven aan het leven voor de mens? Is het enkel de angst voor de dood die de mensen zo ver dreven of zocht de mens naar het verwoorden van een innerlijke werkelijkheid of een innerlijke nood? Vraag: is het leven voor de mensen zonder die transcendale dimensie mogelijk of is het gewoon een enorme afstomping, misschien een regelrechte terugval naar een weliswaar uiterst machtig gerobottiseerde (zonder gevoel of hogere waarde) superman. Gisteren op de franstalige TV naar 'nom de Dieu' gekeken, waar een zelfverklaarde atheiste en humaniste heel interessante dingen over dit onderwerp zei.

Omdate de mens zwak is.
De mens is het enige dier op deze aarde die beseft dat er ooit een einde komt aan z’n leven, het enige dier dat moet leren omgaan met het feit dat hij/zij ooit van z’n meest geliefde naasten ooit zal moeten afscheid nemen.
We zijn het enige dier dat niet in “het moment van nu” leeft, we denken aan de toekomst en we herinneren ons verleden (dieren zoals honden bvb. herinneren zich natuurlijk ook ervaringen maar bij hen gaat dit meer om associaties die ze dan toepassen in “het moment van nu”).
En het is niet alleen het besef dat er ooit een einde zal komen aan jouw leven en dat van je geliefden, het is ook het besef dat er eigenlijk wel eens absoluut geen “doel” zou kunnen zijn aan je leven, het bestaan van je wereld en het universum.
Spijtig genoeg zijn we gewoon nog niet ver genoeg geevolueerd om te kunnen omgaan met deze harde realiteiten die we onder ogen moeten zien dankzij onze superieure hersencapiciteit.

Geloof in een god etc. is dus een gewoon een uiting van zwakte, een poging om de radeloosheid die de mens voelt bij het inzien dat dit leven waarschijnlijk wel eens het enige zou kunnen zijn dat we ooit zullen hebben te kunnen vergeten, niks anders.

[GandalftheGrey]

Oorspronkelijk geplaatst door Rizzz

Omdate de mens zwak is.
De mens is het enige dier op deze aarde die beseft dat er ooit een einde komt aan z’n leven, het enige dier dat moet leren omgaan met het feit dat hij/zij ooit van z’n meest geliefde naasten ooit zal moeten afscheid nemen.
We zijn het enige dier dat niet in “het moment van nu” leeft, we denken aan de toekomst en we herinneren ons verleden (dieren zoals honden bvb. herinneren zich natuurlijk ook ervaringen maar bij hen gaat dit meer om associaties die ze dan toepassen in “het moment van nu”).
En het is niet alleen het besef dat er ooit een einde zal komen aan jouw leven en dat van je geliefden, het is ook het besef dat er eigenlijk wel eens absoluut geen “doel” zou kunnen zijn aan je leven, het bestaan van je wereld en het universum.
Spijtig genoeg zijn we gewoon nog niet ver genoeg geevolueerd om te kunnen omgaan met deze harde realiteiten die we onder ogen moeten zien dankzij onze superieure hersencapiciteit.

Geloof in een god etc. is dus een gewoon een uiting van zwakte, een poging om de radeloosheid die de mens voelt bij het inzien dat dit leven waarschijnlijk wel eens het enige zou kunnen zijn dat we ooit zullen hebben te kunnen vergeten, niks anders.

Is dit eigenlijk wel zo algemeen? Is dat hetgeen een moderne mens alsnog naar religie drijft? Ik betwijfel dit. Het lijkt me veeleer dat 'God' er quasi met de paplepel (opvoeding door ouders, omgeving, onderwijs) wordt ingegeven én dat precies dit 'het geloven' in stand houdt. Het archetype van de godsgedachte, het raamwerk en de genetische aanleg die precies die neuronenverbindingen in de hersenen mogelijk maken, wordt hierdoor getriggerd. Eigenlijk al sinds millenia. Alleen in de meest recente decennia is dit minder generiek geworden en sputtert de overlevering van de godsgedachte en wordt die trigger niet of minder intens gegeven. Voornamelijk hier op het oude continent zijn er meer en meer tieners/jongvolwassenen die compleet los van het begrip 'god' kunnen opgroeien (weliswaar nog steeds geen evidentie). En dan vraag ik me af; hebben die 'van-de-godsgedachte-genezen-verklaarde' mensen nog steeds de onbedwingbare neiging zich spontaan tot een god of surrogaat te richten in de confrontatie met die vermeende radeloosheid en zinloosheid van het menselijk leven?

[ShinobiX9X]

Sommigen wel, anderen niet.

De mensen waarmee ik spreek, en toch nog willen geloven zeggen altijd iets in de zin van:
Er "moet" toch iets zijn. Er "moet" toch een reden voor dit alles zijn. etc.
Het is ook waar dat geloof een leven lang in iemands opvoeding zat. En dan doet die aan wetenschap. Dan wordt het moeilijk.
Dit is ook de reden waarom Einstein moeilijk kon omgaan met quantumfysica. Het was niet compatibel met zijn levenslange gelovige opvoeding.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Ik ben begonnen aan jouw atoomtheorie, maar dat omkeren van het binnenste van die appelsien en zo, ik heb het daar heel moeilijk mee

dat binnenste buiten keren van het heelal dat kan je best weg laten, want dat staat los van mijn atoomtheorie.
Probeer dus eerst mijn atoomtheorie te begrijpen.

en ik geloof in het gezegde dat 'God openbaart aan de armen van geest wat de intellectuelen niet kunnen zien'.

Helaas heb ik daar nog niks van gemerkt.
Ik richt me in principe tot iedereen, maar om toch enig begrip voor mijn atoomtheorie op te kunnen brengen is wel enige opleiding vereist.
Ik neem aan dat je die wel hebt.

Het lagere volk heeft geen belangstelling (is mijn ervaring) en de hogere klasse reageert niet eens of zelden (mateloos arrogant) en de midden klasse beperkt zich tot uitvinden van eindeloos negatieve opmerkingen.
Nu, dat is ten minste een begin en daar doe ik het dan maar mee, al 40 jaar.

Vereenvoudig jouw theorie dat een kind het kan begrijpen (dus ik ook) en alles zal heel wat geloofwaardiger worden.

Dat heb ik al gedaan door de opmerking dat atomen uit ruimteschepen bestaan.

Gemakkelijker kan het niet en is meteen "to the point".

Moet toch niet al te moeilijk zijn en begin daar dan mee en negeer dat niet door met die sinaasappel te beginnen.
Want dat is een stuk moeilijker.

Dus begin bij het begin.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door GandalftheGrey

Ben jij 'de bom' aan 't ontwikkelen op uw zolder of zo ?

Nee, de bom is allang ontwikkeld door de wetenschap.

Ik zeg dat atomen uit ruimteschepen bestaan.

Dat is een flinke stap verder naar een levend en super-intelligent heelal.

Gods Rijk bestaat in de microkosmos.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Ik denk dat je daar iets te snel veralgemeent.

In het hindoeïsme zijn de goden totaal anders dan in het monotheïsme. Hindoes hebben ook een totaal andere manier om het nirvana te bereiken.

Ben je dan van mening dat er tussen de Hindoe-goden en die van de rest van de wereld doorheen alle tijden geen overeenkomsten zijn?

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Ben je dan van mening dat er tussen de Hindoe-goden en die van de rest van de wereld doorheen alle tijden geen overeenkomsten zijn?

Er kunnen overeenkomsten zijn maar er zijn ook grote verschillen en dan is het nog maar de vraag als we over hetzelfde spreken.

De topic start was: Waarom heeft de mens, vanaf het begin van zijn bewust zijn, God gecreëerd?

Men spreekt dus niet van 'goden' of 'bovennatuurlijke wezens' of voorvaderen (zoals bij de indianen) enz maar over "God" (met hoofdletter) waarbij men dus duidelijk refereert naar de monotheïstische god en ik wil gewoon stellen dat dit niet universeel is.

Wel zoek de mens (nog steeds) naar verklaringen en als men strop zit begint men zaken uit te vinden. Maar deze uitvindsels kunnen verschillende vormen aannemen.

[koppijn]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Er kunnen overeenkomsten zijn maar er zijn ook grote verschillen en dan is het nog maar de vraag als we over hetzelfde spreken.

De topic start was: Waarom heeft de mens, vanaf het begin van zijn bewust zijn, God gecreëerd?

Men spreekt dus niet van 'goden' of 'bovennatuurlijke wezens' of voorvaderen (zoals bij de indianen) enz maar over "God" (met hoofdletter) waarbij men dus duidelijk refereert naar de monotheïstische god en ik wil gewoon stellen dat dit niet universeel is.

Wel zoek de mens (nog steeds) naar verklaringen en als men strop zit begint men zaken uit te vinden. Maar deze uitvindsels kunnen verschillende vormen aannemen.

De monotheïstische god is duidelijk niet universeel, maar achter deze verscheidenheid van vormen steekt er wel een universele menselijke bevraging.
“De mensheid had niet zonder geloof gekund”
Mens gelooft van nature dat hij onsterfelijk is

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Er kunnen overeenkomsten zijn maar er zijn ook grote verschillen en dan is het nog maar de vraag als we over hetzelfde spreken.

De topic start was: Waarom heeft de mens, vanaf het begin van zijn bewust zijn, God gecreëerd?

Men spreekt dus niet van 'goden' of 'bovennatuurlijke wezens' of voorvaderen (zoals bij de indianen) enz maar over "God" (met hoofdletter) waarbij men dus duidelijk refereert naar de monotheïstische god en ik wil gewoon stellen dat dit niet universeel is.

Wel zoek de mens (nog steeds) naar verklaringen en als men strop zit begint men zaken uit te vinden. Maar deze uitvindsels kunnen verschillende vormen aannemen.

Ik meen dat je het een beetje te strikt bekijkt. Ik betwijfel of de topicstarter het enkel en alleen op de monotheïstische God had.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Ik meen dat je het een beetje te strikt bekijkt. Ik betwijfel of de topicstarter het enkel en alleen op de monotheïstische God had.

En ook dat creëren is onjuist.

Neen, de mens heeft vanaf den beginne in geesten gelooft, die zich in zijn eigen innerlijk bevinden, en nog steeds in onze dromen.
Ook kunnen we deze zelf creëren in onze fantasie.

Dus zowel dat creëren als het monotheïsme is een eenzijdigheid.

Temeer daar de monotheïsten (Joden en Islamieten) helemaal niet geloven dat ze God hebben gecreëerd.
En terecht want God is juist de schepper der mensen.
Dus omgekeerd.

Aldus klopt er van de hele opvatting der topicstarter niet veel evenals van die zogenaamde tien regels van eerst.

[Another Jack]

Oorspronkelijk geplaatst door GandalftheGrey

Schitterend !

Is teleologisch denken daar het evolutionaire resultaat van ?

Geen werken van Aristoteles in de gevangenisbibliotheek...

[GandalftheGrey]

Oorspronkelijk geplaatst door Another Jack

Geen werken van Aristoteles in de gevangenisbibliotheek...

Xenophon imprisoned ?

[GandalftheGrey]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

En ook dat creëren is onjuist.

Neen, de mens heeft vanaf den beginne in geesten gelooft, die zich in zijn eigen innerlijk bevinden, en nog steeds in onze dromen.
Ook kunnen we deze zelf creëren in onze fantasie.

Dus zowel dat creëren als het monotheïsme is een eenzijdigheid.

Temeer daar de monotheïsten (Joden en Islamieten) helemaal niet geloven dat ze God hebben gecreëerd.
En terecht want God is juist de schepper der mensen.
Dus omgekeerd.

Aldus klopt er van de hele opvatting der topicstarter niet veel evenals van die zogenaamde tien regels van eerst.

Als er alvast iets klopt van wat de topicstarter zegt, is het wel dat de mens God heeft gecreëerd.

[Rizzz]

Oorspronkelijk geplaatst door GandalftheGrey

Is dit eigenlijk wel zo algemeen? Is dat hetgeen een moderne mens alsnog naar religie drijft? Ik betwijfel dit. Het lijkt me veeleer dat 'God' er quasi met de paplepel (opvoeding door ouders, omgeving, onderwijs) wordt ingegeven én dat precies dit 'het geloven' in stand houdt.

Hiermee ben ik het 100% eens met je, dat is idd. wat een bepaalde vorm of tak van religie in stand houdt generaties lang, hoe gek de ideeen ook moge zijn en hoe ongepast de gebruiken gerelateerd aan die religie in onze wereld van vandaag,
Maar ik denk dat de vraag van de topic starter eerder ging over het waarom de moderne mens al van zo ver we in het verleden kunnen terug kijken steeds dingen als goden, hiernamaals, reincarnatie etc. heeft uitgevonden. We hebben genoeg bewijzen van oude culturen uit volledig verschillende delen van de wereld die nooit contact hebben gehad met elkaar die vergelijkbaar gedrag vertonen.
Ik denk dat dit de vraag was van de topic starter en die ziet daarin duidelijk een soort ingebouwd "godsgevoel" in, terwijl ik zie daar eerder gewoon zwakte en radeloosheid in zie zoals ik uitlegde in m'n vorige post.

[Garry]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Het enig juiste antwoord in deze is dat God ook werkelijk bestaat en zich vanaf den beginne aan de mens heeft geopenbaard.

Dat de mens God gecreëerd zou hebben (en niet andersom) is een vergissing van de moderne tijd.

Deze moderne mens ziet de dingen verkeerd vanuit zijn eigen egocentriciteit.

Het is dezelfde vergissing te menen dat de zon om de aarde draait en niet andersom.

God bestaat alleen in de geest van angstige mensen. Daar is hij ook ontstaan door angst voor het voor hun onbegrijpelijke. Zo aanbaden ze ook een boom of een steen. Zo onthoofde de Azteken ook massa's mensen uit schrik voor de goden, om de goden gunstig te stemmen. De mens geloofde in een opperwezen voor dat waarvoor ze een verklaring zochten die ze door hun onwetendheid nergens anders konden vinden. In hun hoofd is hij gebleven door zij die er dankbaar gebruik van hebben weten te maken om andere te onderdrukken door ze verder te brainwashen met dit waanbeeld.

Angst ligt aan de basis van het geloof in een God of opperwezen. Dat is ook de reden waarom de mens nog steeds door middel van gebeden beroep doet op de hulp of genade van die onzichtbare.

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door koppijn

De monotheïstische god is duidelijk niet universeel, maar achter deze verscheidenheid van vormen steekt er wel een universele menselijke bevraging.
“De mensheid had niet zonder geloof gekund”
Mens gelooft van nature dat hij onsterfelijk is

Daar kan ik uiteraard wel inkomen. Ik zou het zelfs durven te verklaren als een zekere noodzaak om te overleven en dit kan dan weer op zijn beurt een rol gespeeld hebben in de natuurlijke selectie.

Dus zoals bij alles moet men niet de vraag stellen waarom de mens van nature gelooft dat hij onsterfelijk is maar eerder welke rol heeft het natuurlijk geloof bij de mens dat hij onsterfelijk is gespeeld bij het wegconcurreren van degene die dit geloof niet hadden?

Ik denk trouwens dat deze vraag de dag van vandaag nog aan de orde is. Mensen, zoals ik bvb, die niet geloven dat er leven na de dood is en dat er uiteindelijk totaal geen doel is in het leven, zullen minder geneigd zijn zich voor te planten of zullen zich toch beperken tot een klein aantal kinderen.

Gelovigen zullen geneigd zijn om meer kinderen te hebben. Sommige kinderen van gelovigen zullen via reflectie tot de constatering komen dat er eigenlijk geen reden is om aan te nemen dat er leven is na de dood maar anderen zullen het er moeilijk mee hebben. Op deze manier ontstaat een stabilisering van de het aantal gelovigen tov het aantal niet gelovigen.

Alles is perfect verklaarbaar dus.

[GandalftheGrey]

Oorspronkelijk geplaatst door Rizzz

Hiermee ben ik het 100% eens met je, dat is idd. wat een bepaalde vorm of tak van religie in stand houdt generaties lang, hoe gek de ideeen ook moge zijn en hoe ongepast de gebruiken gerelateerd aan die religie in onze wereld van vandaag,
Maar ik denk dat de vraag van de topic starter eerder ging over het waarom de moderne mens al van zo ver we in het verleden kunnen terug kijken steeds dingen als goden, hiernamaals, reincarnatie etc. heeft uitgevonden. We hebben genoeg bewijzen van oude culturen uit volledig verschillende delen van de wereld die nooit contact hebben gehad met elkaar die vergelijkbaar gedrag vertonen.
Ik denk dat dit de vraag was van de topic starter en die ziet daarin duidelijk een soort ingebouwd "godsgevoel" in, terwijl ik zie daar eerder gewoon zwakte en radeloosheid in zie zoals ik uitlegde in m'n vorige post.

Het antwoord op die vraag is al gegeven enkele posts terug door Xenophon en mezelf. Dat de insteek evolutionair is, lijkt me de evidentie zelve.

[GandalftheGrey]

Xenophon opent het treffend zo :

Omdat, van den beginne, dus lang voor de collectieve mens aan het bewustwordingsproces begon, het godsbeeld als dynamiek/complex aanwezig was als archetype in het collectieve onbewuste.

En verduidelijkt verder :

Dat dit zo in elkaar zit, komt omdat "God" als archetype in de vorm van complex/dynamiek aanwezig is in het collectieve onbewuste. De absolute oervorm van God/godsbeeld/voorstelling die bij alle culturen doorheen de geschiedenis steeds weer boven komt.

Dat zegt niet dat God bestaat, dat zegt dat "de godsdynamiek" als psychologische functie in de basis aanwezig is in elke mens.

Ik ga nog een eindje verder terug :

Maar dan als adaptatie binnen onze evolutionaire geschiedenis.

Tegenwerping Marie :

maar de kracht of de energie van uw archetypes moet van ergens komen, van ervaringen, van gevoelens, van beelden, die dat in hun onderbewuste ingeprent hebben.

Verdere verduidelijking :

Graduele veranderingen, adaptaties, lokale veranderingen in de menselijke hersenstructuren die evolutionaire voordelen genereren en gunstig geselecteerd worden. Hersenstructuur, het samenspel van neuronen, dendrieten, synapsen ... die de capaciteit geven tot cognitieve vaardigheden. Die evolutionaire capaciteit, memes, zijn hier de evolutionaire eenheden, in samenspel met de genen.
Niet alle evolutionaire voordelen zijn functionele voordelen. Sommige zijn neutraal, side-effects, ...
Dat archetype dat evolutionair invulling kreeg met het godsbeeld, lijkt me daar perfect in te passen.

[GandalftheGrey]

Oorspronkelijk geplaatst door koppijn

De monotheïstische god is duidelijk niet universeel, maar achter deze verscheidenheid van vormen steekt er wel een universele menselijke bevraging.
“De mensheid had niet zonder geloof gekund”
Mens gelooft van nature dat hij onsterfelijk is

Hmm, 'k ga dat boek van Kneale es lezen. Lijkt me wel interessant wat meer chronologisch detail te kennen. Eerste hoofdstuk heeft het blijkbaar over 'De uitvinding van Goden'.
Ene R.Gervais beschreef het -grappiger- als ' The invention of lying'