Naar God's beeld en gelijkenis!

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

In ieder geval indien God de mens heeft geschapen naar zijn beeld, dan is deze schepper-god onvolmaakt. En zouden de Gnostici wel eens gelijk kunnen hebben door te beweren dat de demiurg de aarde en de mens schiep. Nu was de demiurg een god van lagere orde en onvolmaakt. En daarom schiep hij ook een onvolmaakte aarde (rampen allerhande, enz) en een onvolmaakte mens (ziekte, lijden, geweld, enz).

Dat was misschien de gnostische visie. De joden waren niet onder de indruk.
Joden geloofden de visie van Mozes.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Dat was misschien de gnostische visie. De joden waren niet onder de indruk.
Joden geloofden de visie van Mozes.

Toch niet alle Joden dan.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Een sterk argument marie.

Ik heb helemaal geen probleem; ik vind het zelfs heel goed gevonden daar waar u stelt dat :
Hij vergelijkt de positie van Gods geest in de "universele wereld" met de positie van de menselijke geest in zijn lichaam.

Maar daar waar u er een begrenzing van maakt...
Ok, neem aan dat dat zo is en zo gezien werd door Mozes en misschien met hem door andere 'wijzen'; ik spreek niet over het 'voetvolk', dat alleen maar voorgekauwde waarheden herhaalt.

Neem dat alles zo inderdaad in elkaar zit; is het dan niet juist de opdracht van de mens om via het volledig kennen, het zich volledig bewust worden van zijn eigen inhoud en begrenzingen, die begrenzingen te overstijgen om deel te worden van een groter geheel, de God in zijn universele wereld, die op zijn beurt slechts een voetstap is naar een nog groter geheel, en zo verder?

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Ik heb helemaal geen probleem; ik vind het zelfs heel goed gevonden daar waar u stelt dat :
Hij vergelijkt de positie van Gods geest in de "universele wereld" met de positie van de menselijke geest in zijn lichaam.

Maar daar waar u er een begrenzing van maakt...
Ok, neem aan dat dat zo is en zo gezien werd door Mozes en misschien met hem door andere 'wijzen'; ik spreek niet over het 'voetvolk', dat alleen maar voorgekauwde waarheden herhaalt.

Neem dat alles zo inderdaad in elkaar zit; is het dan niet juist de opdracht van de mens om via het volledig kennen, het zich volledig bewust worden van zijn eigen inhoud en begrenzingen, die begrenzingen te overstijgen om deel te worden van een groter geheel, de God in zijn universele wereld, die op zijn beurt slechts een voetstap is naar een nog groter geheel, en zo verder?

Dat de mens deel uitmaakt van een groter geheel en dat hij naar dit geheel zou kunnen opstijgen en er één mee worden, lijkt me nog altijd een hersenspinsel. Er is geen enkele indicatie die in die richting wijst. De mens komt op deze aarde, leeft een tijdje, en sterft. Net zoals een bloem, een hond, een garnaal, of een blauwe vinvis. En meer moeten we daar niet van maken. Niets belet echter de mens te dromen over een mogelijk leven na dit leven.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Ik heb helemaal geen probleem; ik vind het zelfs heel goed gevonden daar waar u stelt dat :
Hij vergelijkt de positie van Gods geest in de "universele wereld" met de positie van de menselijke geest in zijn lichaam.

Maar daar waar u er een begrenzing van maakt...
Ok, neem aan dat dat zo is en zo gezien werd door Mozes en misschien met hem door andere 'wijzen'; ik spreek niet over het 'voetvolk', dat alleen maar voorgekauwde waarheden herhaalt.

Ik denk niet dat Mozes daar bij stilstond en ook Philo van Alexandrië niet. Philo was geen systematisch filosoof. Hij probeerde de joodse dogma's te rijmen met de moderne wetenschappelijke inzichten. De genoemde overeenkomst tussen God en de mens is ook niet erg solide. Want hij gaat alleen op voor het aspect rede / verstand / locia dat Philo aan God en de mens toeschrijft. Maar wat betreft het fysieke aspect gaat hij mank. Gods verstand of logica openbaart zich in de universaliteit maar de mens openbaart zich n�*et in zijn eigen lichaam als zodanig. De mens schept ook niet zoals God schept, uit het niets. En dan hebben we het nog niet eens over de ziel. Is de mens als ziel het beeld en de gelijkenis van God? Aan die vraag komt Philo niet toe.

Neem dat alles zo inderdaad in elkaar zit; is het dan niet juist de opdracht van de mens om via het volledig kennen, het zich volledig bewust worden van zijn eigen inhoud en begrenzingen, die begrenzingen te overstijgen om deel te worden van een groter geheel, de God in zijn universele wereld, die op zijn beurt slechts een voetstap is naar een nog groter geheel, en zo verder?

Is volledig kennen geen grandioze zelfoverschatting? Lees het boek Job. Anderzijds lijkt mij deze doelstelling en typisch christelijke hovaardigheid (Mattheüs 5:6) Philo zou er van gruwen.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Volgens mij geloofde men in de oudheid dat elk levend wezen een lichaam (nodig) had. Ook de goden en engelen hadden een lichaam.

“En God zei: Laat Ons mensen maken naar ons beeld, als onze gelijkenis, opdat zij heersen over de vissen in de zee en over het gevogelte aan de hemel en over het vee en over de gehele aarde en over al het kruipende gedierte dat op de aardbodem kruipt. En God schiep de mens naar zijn beeld; naar Gods beeld schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij hen”. (Genesis 1:26)

Wat betekende dit voor joden en christenen? Fysieke gelijkenis of mentale gelijkenis met God of beiden? Wat leert de kerk?

Maar niet in het Rijk van Barbelo.

[Piero]

@Het Oosten
Verklaar u nader aub.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

@Het Oosten
Verklaar u nader aub.

Zoek maar eens op: Barbelo.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Dat de mens deel uitmaakt van een groter geheel en dat hij naar dit geheel zou kunnen opstijgen en er één mee worden, lijkt me nog altijd een hersenspinsel. Er is geen enkele indicatie die in die richting wijst. De mens komt op deze aarde, leeft een tijdje, en sterft. Net zoals een bloem, een hond, een garnaal, of een blauwe vinvis. En meer moeten we daar niet van maken. Niets belet echter de mens te dromen over een mogelijk leven na dit leven.

Maar voor mij blijven een bloem, een hond, een garnaal, of een blauwe vinvis ook verder leven.
Wat leeft, leeft en sterft niet; wat dood is, is dood en is altijd dood geweest.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Ik denk niet dat Mozes daar bij stilstond en ook Philo van Alexandrië niet. Philo was geen systematisch filosoof. Hij probeerde de joodse dogma's te rijmen met de moderne wetenschappelijke inzichten. De genoemde overeenkomst tussen God en de mens is ook niet erg solide. Want hij gaat alleen op voor het aspect rede / verstand / locia dat Philo aan God en de mens toeschrijft. Maar wat betreft het fysieke aspect gaat hij mank. Gods verstand of logica openbaart zich in de universaliteit maar de mens openbaart zich n�*et in zijn eigen lichaam als zodanig. De mens schept ook niet zoals God schept, uit het niets. En dan hebben we het nog niet eens over de ziel. Is de mens als ziel het beeld en de gelijkenis van God? Aan die vraag komt Philo niet toe.



Is volledig kennen geen grandioze zelfoverschatting? Lees het boek Job. Anderzijds lijkt mij deze doelstelling en typisch christelijke hovaardigheid (Mattheüs 5:6) Philo zou er van gruwen.

Ik spreek niet van kennen als een eigenschap van het verstand; ik wil gewoon zeggen dat we totaal moeten groeien totdat we volledig Mens, met een hoofdletter geschreven, zijn geworden. Nu blijven we nog te veel in het dierenrijk hangen.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Zoek maar eens op: Barbelo.

Nee. Doe ik niet. Maak uw verhaal af aub.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Ik spreek niet van kennen als een eigenschap van het verstand; ik wil gewoon zeggen dat we totaal moeten groeien totdat we volledig Mens, met een hoofdletter geschreven, zijn geworden. Nu blijven we nog te veel in het dierenrijk hangen.

Dat is dan het positivisme van Nietzsche met zijn Übermensch.
Zou Nietzsche niet aanvaard hebben dat de mens een dier is?
Potverdrie marie, dat was mij nog niet opgevallen. Wat nu?

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Nee. Doe ik niet. Maak uw verhaal af aub.

Zoals u verkiest. In het Judas-evangelie is Judas de 'held'. In tegenstelling tot de canonieke evangelies waar Judas de verrader is en verdoemd.

Nu zegt Judas (in het genaamde evangelie) op een gegeven ogenblik tegen Jezus: "Ik weet wie u bent en vanwaar u bent gekomen, U komt uit het eeuwige rijk van Barbelo. en ik ben niet waard de naam te noemen van degene die u heeft gezonden." (Judas, 35)

Diegene die Jezus heeft gezonden heeft geen lichaam, want het rijk van Barbelo zijn er geen lichamen.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Zoals u verkiest. In het Judas-evangelie is Judas de 'held'. In tegenstelling tot de canonieke evangelies waar Judas de verrader is en verdoemd.

Nu zegt Judas (in het genaamde evangelie) op een gegeven ogenblik tegen Jezus: "Ik weet wie u bent en vanwaar u bent gekomen, U komt uit het eeuwige rijk van Barbelo. en ik ben niet waard de naam te noemen van degene die u heeft gezonden." (Judas, 35)

Diegene die Jezus heeft gezonden heeft geen lichaam, want het rijk van Barbelo zijn er geen lichamen.

Kijk eens aan, een belangwekkende nuancering. Wat dat destijds een algemeen bekende en aanvaarde opvatting?

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Kijk eens aan, een belangwekkende nuancering. Wat dat destijds een algemeen bekende en aanvaarde opvatting?

Ik kan me vergissen, maar bij de Oude Joden verschijnt God zo goed als nooit als een mens. Wel stuurt hij boodschappers.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Dat is dan het positivisme van Nietzsche met zijn Übermensch.
Zou Nietzsche niet aanvaard hebben dat de mens een dier is?
Potverdrie marie, dat was mij nog niet opgevallen. Wat nu?

Niet dwaas doen Piero. Waar zeg ik dat ik niet aanvaard een dier te zijn?
De mens is materie, plant, dier en nu moet hij die toestand overstijgen door Mens te worden. Een kind is mooi, maar zal toch volwassen moeten worden. Wil dat zeggen dat we het kindzijn afschrijven?

Maar als je goed observeert: vele van de zogezegde geslaagde mensen in onze huidige maatschappij zijn in werkelijkheid hun kinderschoenen nooit ontgroeit. Dat is op zich een draad om over na te denken waard.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Ik kan me vergissen, maar bij de Oude Joden verschijnt God zo goed als nooit als een mens. Wel stuurt hij boodschappers.

Aan Mozes verscheen hij, enkel als een stem, in een brandend braambos.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Aan Mozes verscheen hij, enkel als een stem, in een brandend braambos.

Ja en ook nog op een andere manier. Maar zelden nam hij een mensengedaante aan.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Ik kan me vergissen, maar bij de Oude Joden verschijnt God zo goed als nooit als een mens. Wel stuurt hij boodschappers.

Engelen verschenen in de gedaan van de mens. Jezus was god en mens. Na de opstanding verscheen Jezus / God in de gedaan van een gewone man. Goden leven en wonen zelfs ergens in tijd en ruimte.

Maar jouw Barbalo is toch Sofia, een abstractie? Als dat wordt gepersonifieerd dan is dat geen gnostiek maar sofisme, dunkt mij. Jammer voor Johannes.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Engelen verschenen in de gedaan van de mens. Jezus was god en mens. Na de opstanding verscheen Jezus / God in de gedaan van een gewone man. Goden leven en wonen zelfs ergens in tijd en ruimte.

Maar jouw Barbalo is toch Sofia, een abstractie? Als dat wordt gepersonifieerd dan is dat geen gnostiek maar sofisme, dunkt mij. Jammer voor Johannes.

Engelen waren niet God, maar ' boodschappers van God'. Ze waren ook ondergeschikt aan God.