Maken kinderen ons echt gelukkig? Antwoord: NEEN - Pagina 17

Gipsy · 4 november 2015, 18:15

Ik heb gewacht mijn 44ste omdat ik toch niet een gezinsmens was. Als mijn zoon geboren is voel je toch dat je leven drastisch veranderd. De verantwoordelijkheid en de bekommernis primeren voor dat nieuwe leven.

Nu wordt ik 68 en mijn vrouw wil ook een kind. Dat is haar wens en "ce que femme veut ...". Men is natuurlijk nooit oud genoeg om goed te doen. Hopelijk blijf ik gezond om het kind te zien opgroeien.

fred vanhove · 4 november 2015, 18:38

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Gipsy

Ik heb gewacht mijn 44ste omdat ik toch niet een gezinsmens was. Als mijn zoon geboren is voel je toch dat je leven drastisch veranderd. De verantwoordelijkheid en de bekommernis primeren voor dat nieuwe leven.

Nu wordt ik 68 en mijn vrouw wil ook een kind. Dat is haar wens en "ce que femme veut ...". Men is natuurlijk nooit oud genoeg om goed te doen. Hopelijk blijf ik gezond om het kind te zien opgroeien.

Geen probleem er zijn nu al heel performante hoorapparaten en dito brilglazen

Ook als je wat minder mobiel wordt is geen probleem meer.

https://www.google.be/search?q=senio...FQEIGgodbzoD7w

Gipsy · 4 november 2015, 18:50

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door fred vanhove

Geen probleem er zijn nu al heel performante hoorapparaten en dito brilglazen

Ook als je wat minder mobiel wordt is geen probleem meer.

https://www.google.be/search?q=senio...FQEIGgodbzoD7w

Daar heb ik over nagedacht. Als je alleen bent met een volwassen zoon kan je op dat moment zeggen, nu is het genoeg geweest ik wil niet verder aftakelen, geef me een spuit dat het gedaan is. Dat kan natuurlijk niet meer als je een jong gezin hebt.

fred vanhove · 4 november 2015, 22:53

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Gipsy

Daar heb ik over nagedacht. Als je alleen bent met een volwassen zoon kan je op dat moment zeggen, nu is het genoeg geweest ik wil niet verder aftakelen, geef me een spuit dat het gedaan is. Dat kan natuurlijk niet meer als je een jong gezin hebt.

Ik denk dat het grote voordeel is dat je je jonger zal blijven voelen. Met de nadruk op 'voelen' en niet op zijn

Maar goed wat maakt het uit.....Je ziet wel hoelang je meegaat. En als je er voor zorgt dat je gezin niks te kort zal komen kan je op je twee oren slapen. Als je de pijp uitgaat zullen ze je enige tijd missen maar het leven gaat door ....Ook een jonge gezonde vader kan komen te sterven....alle dagen zijn er tragische ongevallen.

de vuile muilekoek · 5 november 2015, 09:17

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door fred vanhove

Ik denk dat men een beetje gelukkig of ongelukkig wordt geboren.Het zit wat in je genen..Sommige mensen gaan gelukkig door het leven anderen niet.Sommige mensen zijn altijd blij anderen nooit.Het is als het ware een karaktertrek.Een ongelukkig iemand zal misschien wel enige tijd een vorm van blijdschap beleven na het krijgen van een kind maar dat zal sowieso tijdelijk zijn.Na enige tijd zal de aard van de persoon toch weer terug de bovenhand krijgen.Kinderen kunnen het geluk van een gelukkig iemand zeker benadrukken....maar ik denk niet dat een ongelukkig weemoedig individu gelukkiger zal worden nadat deze een kind heeft.
Ik ken ontzettend veel trieste ongelukkige droogstoppels met kinderen net als ik open leuke mensen ken zonder kinderen.

Het kind van de narcist kan inderdaad nooit fundamenteel gelukkig zijn in geen een van al de passages van zijn leven ,het kan wel mooie momenten ervaren en delen met anderen die zeer diepgaande begrip aangeboren hebben , het geluk zit hem daar " uw afkomst " daarin hebben veel mensen ook ongeluk ....

de vuile muilekoek · 5 november 2015, 09:28

wat men nooit bij zijn ouders gevonden heeft waar dat je als kind recht op hebt , kan je onmogelijk terug geven aan een eigen kind , je eigen leven is een gevecht om te ont kluwen in de plaats , kinderen van narcisten ( ze bestaan) zou een mooi debat kunnen worden hier op maatschappij en samenleving.

Gamla · 6 november 2015, 03:32

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door de vuile muilekoek

wat men nooit bij zijn ouders gevonden heeft waar dat je als kind recht op hebt , kan je onmogelijk terug geven aan een eigen kind , je eigen leven is een gevecht om te ont kluwen in de plaats , kinderen van narcisten ( ze bestaan) zou een mooi debat kunnen worden hier op maatschappij en samenleving.

Ben ik het niet mee eens.

Er zijn voorbeelden genoeg van hoe het wel moet wanneer ouders het slechte voorbeeld geven.
Bovendien weet iedereen wat goed en kwaad is. Het is ons allemaal aangeboren.

Een slechte jeugd is geen excuus.

de vuile muilekoek · 6 november 2015, 08:55

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Gamla

Ben ik het niet mee eens.

Er zijn voorbeelden genoeg van hoe het wel moet wanneer ouders het slechte voorbeeld geven.
Bovendien weet iedereen wat goed en kwaad is. Het is ons allemaal aangeboren.

Een slechte jeugd is geen excuus.

IK heb het hier over mensen die moeten opgroeien in een gezin waar een of de twee ouders ziekelijke narcisten zijn , mensen die hun kind geen waardigheid ,liefde , warmte ,steun , kunnen geven omdat ze niet weten wat dat is , ze hebben een kind gemaakt per ongeluk ... het bestaat , zo een kind moet alles alleen ontdekken in het leven en zal ook niets anders kennen thuis dan ellende , ruzies ,verwaarlozing op mentaal gebied , ouders die ferme steken laten vallen tegenover hun kind, zo een kind moet heel wat doorstaan en komt zeer laat in zijn eigenleven op een kinderwens uit , na heel wat te hebben verwerkt van trauma uit zijn verleden; en nu gij weer ?

de vuile muilekoek · 6 november 2015, 09:06

En dan op het moment dat zo een mens een kind zou aankunnen op een wat oudere leeftijd ,de situatie op meerder gebieden niet schikkelijk meer is wegens relatieproblemen, en een verwijderen van een orgaan door tumor in zijn lichaam. Veel mensen denken dat het overal simpel is ; Dan zit men nog met die grootouders die altijd blijven den boel verzieken dat zouden dan de grootouders moeten zijn van uw kind ???? het blijft een cirkel , sommigen hebben een triestig levenslot meegekregen ;en dit zijn geen excuses helemaal geen.

Gamla · 6 november 2015, 09:31

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door de vuile muilekoek

IK heb het hier over mensen die moeten opgroeien in een gezin waar een of de twee ouders ziekelijke narcisten zijn , mensen die hun kind geen waardigheid ,liefde , warmte ,steun , kunnen geven omdat ze niet weten wat dat is , ze hebben een kind gemaakt per ongeluk ... het bestaat , zo een kind moet alles alleen ontdekken in het leven en zal ook niets anders kennen thuis dan ellende , ruzies ,verwaarlozing op mentaal gebied , ouders die ferme steken laten vallen tegenover hun kind, zo een kind moet heel wat doorstaan en komt zeer laat in zijn eigenleven op een kinderwens uit , na heel wat te hebben verwerkt van trauma uit zijn verleden; en nu gij weer ?

Hetzelfde antwoord. Kom, kaarten op tafel, je hebt het over jezelf.
Als ik je post lees is het uiteindelijk nog goed met je afgelopen.
Of vergis ik me nu. Nee,vuile muilekoek, ik blijf bij mijn standpunt.

Libro · 7 november 2015, 14:47

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door de vuile muilekoek

En dan op het moment dat zo een mens een kind zou aankunnen op een wat oudere leeftijd ,de situatie op meerder gebieden niet schikkelijk meer is wegens relatieproblemen, en een verwijderen van een orgaan door tumor in zijn lichaam. Veel mensen denken dat het overal simpel is ; Dan zit men nog met die grootouders die altijd blijven den boel verzieken dat zouden dan de grootouders moeten zijn van uw kind ???? het blijft een cirkel , sommigen hebben een triestig levenslot meegekregen ;en dit zijn geen excuses helemaal geen.

Dat sommige mensen een rotleven hebben, is nog geen excuus om van geen kinderen krijgen de norm te maken, zoals men nu blijkbaar probeert te forceren. Een kinderwens (of, voor de cynici onder ons, de voortplantingsdrift) is IMHO nog altijd de gewenste norm.

Rudy · 7 november 2015, 19:11

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Hypochonder

Wat ik altijd al instinctmatig heb geweten is bij deze bevestigd, kinderen maken niet gelukkig. Het is een mythe dat één of meerdere kinderen een blijvende impact op 'geluk' zouden hebben. Je moet maar kijken naar mensen met kinderen, je moet ze maar leren kennen, je moet enkel maar met hen praten om te weten dat het een feit is dat je daar niet gelukkiger van wordt.

Niemand heeft mij ooit een rationele uitleg kunnen geven over hun persoonlijke motieven om kinderen te krijgen (buiten wat gelul over voortplanting en zogezegd geluk en persoonlijke verandering (wat ook hoogst twijfelachtig is)). Je bent gewoon de zoveelste meeloper die kinderen wil of heeft.

Ik heb een sterk vermoeden dat je behoort tot de categorie gefrustreerde kinderloze mannen die in alle eenzaamheid zal sterven, tenminste als je niet het geluk hebt een broer of zus te hebben.

fred vanhove · 7 november 2015, 19:14

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Libro

Dat sommige mensen een rotleven hebben, is nog geen excuus om van geen kinderen krijgen de norm te maken, zoals men nu blijkbaar probeert te forceren. Een kinderwens (of, voor de cynici onder ons, de voortplantingsdrift) is IMHO nog altijd de gewenste norm.

Is geen kinderen krijgen dan de norm geworden ? En van dat forceren heb ik eerlijk gezegd nog maar weinig gemerkt.

fred vanhove · 7 november 2015, 19:17

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Ik heb een sterk vermoeden dat je behoort tot de categorie gefrustreerde kinderloze mannen die in alle eenzaamheid zal sterven, tenminste als je niet het geluk hebt een broer of zus te hebben.

Wat een onzin ......ik zou de mensen met kinderen die in eenzaamheid leven niet te eten willen geven. Eenzaamheid zit in je hoofd en niet in het aantal mensen die je omringen.
En sterven doe je altijd in eenzaamheid ....je wordt alleen geboren en sterft alleen.
Maar ik heb dan weer een sterk vermoeden dat jij kinderen dan weer ziet als een stok om op te steunen op je oude dag. Handig idee...op voorwaarde dat ze naast uw deur blijven wonen natuurlijk

Libro · 7 november 2015, 20:02

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door fred vanhove

Is geen kinderen krijgen dan de norm geworden ? En van dat forceren heb ik eerlijk gezegd nog maar weinig gemerkt.

't Is al "happy" singles en "vergeet die roze wolk" wat de laatste tijd de klok slaat. Er was zelfs een BV die haar klein mannen "fuckers" noemde in een interview. Om nog maar te zwijgen van de "we zijn met teveel"-hype.

fred vanhove · 7 november 2015, 22:35

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Libro

't Is al "happy" singles en "vergeet die roze wolk" wat de laatste tijd de klok slaat. Er was zelfs een BV die haar klein mannen "fuckers" noemde in een interview. Om nog maar te zwijgen van de "we zijn met teveel"-hype.

Eerlijk gezegd vond ik die hype voelbaarder vooral in de jaren 70 waar het erg in was om het bij 1 kind te houden beetje als tegenreactie op de 'grote' gezinnen en geholpen door de anticontraceptiva (pil) die toen net op de markt waren.
En och ja opdat er eens een BV zijn kindjes kleine 'fuckers' noemt is toch een totaal verwaarloosbaar gegeven en uit zijn kontekst gerukt......Al eens bij stilgestaan hoe onze grootouders spraken over hun kinderen.....lees maar eens een paar boeken van Ernest Claes

En ja we zijn inderdaad al met meer dan genoeg. Daar zijn zowat alle wetenschappers het over eens en waar ieder mens met wat gezond verstand het wel eens mee zal zijn. Het volstaat de laatste dagen naar het nieuws te kijken en je kan er niet naast kijken. De overbevolking indammen is zowat de grootste uitdaging die de mensheid staat te wachten.

patrickve · 11 november 2015, 06:59

Wat mij betreft, ik heb enkel maar kinderen omdat mijn vrouw er absoluut wilde, en ik haar graag zie en haar dat dus niet wilde ontzeggen. Zij is altijd heel duidelijk op dat vlak geweest. Zelf was ik daarvoor totaal geen "vragende partij", maar had er ook niks tegen. Ik beschouw mijn kinderen dus ergens als een soort van "cadeau" dat ik aan mijn vrouw doe.
Dat wil niet zeggen dat er geen sterke affectieve band is tussen mijn kinderen en mijzelf. Ik heb er een heel groot plichtsbesef naartoe. Ik voel mij verantwoordelijk voor hen. Ik wil ze alles kunnen geven wat ze verdienen. Er zijn mooie momenten. Hoe langer, hoe meer zelfs. Het nadeel is dat het veel tijd neemt. Voor mij eigenlijk iets teveel ; om het anders te zeggen: ik heb eigenlijk bijna geen "kwaliteits" tijd voor mijzelf. Het zijn altijd gestolen momenten tussen 2 keer dingen doen voor mijn kinderen of in het huishouden.

Een voordeel van kinderen is dat het aangenamer wordt met de tijd. Babies zijn onuitstaanbaar, en het aantal keren dat ik ze had willen uiteenspetsen tegen de muur en ik alle wilskracht nodig had om dat niet te doen, is ontelbaar. Maar hoe groter kinderen worden, hoe leuker en interessanter het is, en hoe minder de "verloren tijd eraan" als vervelend en nutteloos overkomt en hoe vaker het echt plezant is. Waar ik eigenlijk bang voor ben, is dat op het ogenblik dat ze uit huis zullen zijn, dat een grote leegte zal laten, en ik mijzelf een domoor zal vinden van al die momenten dat ik het niet plezant vond

fred vanhove · 12 november 2015, 03:00

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Wat mij betreft, ik heb enkel maar kinderen omdat mijn vrouw er absoluut wilde, en ik haar graag zie en haar dat dus niet wilde ontzeggen. Zij is altijd heel duidelijk op dat vlak geweest. Zelf was ik daarvoor totaal geen "vragende partij", maar had er ook niks tegen. Ik beschouw mijn kinderen dus ergens als een soort van "cadeau" dat ik aan mijn vrouw doe.
Dat wil niet zeggen dat er geen sterke affectieve band is tussen mijn kinderen en mijzelf. Ik heb er een heel groot plichtsbesef naartoe. Ik voel mij verantwoordelijk voor hen. Ik wil ze alles kunnen geven wat ze verdienen. Er zijn mooie momenten. Hoe langer, hoe meer zelfs. Het nadeel is dat het veel tijd neemt. Voor mij eigenlijk iets teveel ; om het anders te zeggen: ik heb eigenlijk bijna geen "kwaliteits" tijd voor mijzelf. Het zijn altijd gestolen momenten tussen 2 keer dingen doen voor mijn kinderen of in het huishouden.

Een voordeel van kinderen is dat het aangenamer wordt met de tijd. Babies zijn onuitstaanbaar, en het aantal keren dat ik ze had willen uiteenspetsen tegen de muur en ik alle wilskracht nodig had om dat niet te doen, is ontelbaar. Maar hoe groter kinderen worden, hoe leuker en interessanter het is, en hoe minder de "verloren tijd eraan" als vervelend en nutteloos overkomt en hoe vaker het echt plezant is. Waar ik eigenlijk bang voor ben, is dat op het ogenblik dat ze uit huis zullen zijn, dat een grote leegte zal laten, en ik mijzelf een domoor zal vinden van al die momenten dat ik het niet plezant vond

Ik denk inderdaad ook dat in de meeste gevallen het de vrouwen zijn die vragende partij zijn voor kinderen

Gipsy · 12 november 2015, 20:30

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door fred vanhove

Ik denk inderdaad ook dat in de meeste gevallen het de vrouwen zijn die vragende partij zijn voor kinderen

Het wordt natuurlijk problematischer dat men 88 zal zijn als ze 20 worden.

fred vanhove · 12 november 2015, 20:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Gipsy

Het wordt natuurlijk problematischer dat men 88 zal zijn als ze 20 worden.

Stel je voor......als je zoon of dochter een lief heeft en ze moeten je komen bezoeken in het bejaardentehuis

11 november 2015, 06:59	#337
patrickve Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 24 februari 2009 Locatie: Grenoble, Frankrijk Berichten: 111.429	Wat mij betreft, ik heb enkel maar kinderen omdat mijn vrouw er absoluut wilde, en ik haar graag zie en haar dat dus niet wilde ontzeggen. Zij is altijd heel duidelijk op dat vlak geweest. Zelf was ik daarvoor totaal geen "vragende partij", maar had er ook niks tegen. Ik beschouw mijn kinderen dus ergens als een soort van "cadeau" dat ik aan mijn vrouw doe. Dat wil niet zeggen dat er geen sterke affectieve band is tussen mijn kinderen en mijzelf. Ik heb er een heel groot plichtsbesef naartoe. Ik voel mij verantwoordelijk voor hen. Ik wil ze alles kunnen geven wat ze verdienen. Er zijn mooie momenten. Hoe langer, hoe meer zelfs. Het nadeel is dat het veel tijd neemt. Voor mij eigenlijk iets teveel ; om het anders te zeggen: ik heb eigenlijk bijna geen "kwaliteits" tijd voor mijzelf. Het zijn altijd gestolen momenten tussen 2 keer dingen doen voor mijn kinderen of in het huishouden. Een voordeel van kinderen is dat het aangenamer wordt met de tijd. Babies zijn onuitstaanbaar, en het aantal keren dat ik ze had willen uiteenspetsen tegen de muur en ik alle wilskracht nodig had om dat niet te doen, is ontelbaar. Maar hoe groter kinderen worden, hoe leuker en interessanter het is, en hoe minder de "verloren tijd eraan" als vervelend en nutteloos overkomt en hoe vaker het echt plezant is. Waar ik eigenlijk bang voor ben, is dat op het ogenblik dat ze uit huis zullen zijn, dat een grote leegte zal laten, en ik mijzelf een domoor zal vinden van al die momenten dat ik het niet plezant vond Laatst gewijzigd door patrickve : 11 november 2015 om 07:04.

4 november 2015, 18:15	#321
Gipsy Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 26 november 2013 Berichten: 19.584	Ik heb gewacht mijn 44ste omdat ik toch niet een gezinsmens was. Als mijn zoon geboren is voel je toch dat je leven drastisch veranderd. De verantwoordelijkheid en de bekommernis primeren voor dat nieuwe leven. Nu wordt ik 68 en mijn vrouw wil ook een kind. Dat is haar wens en "ce que femme veut ...". Men is natuurlijk nooit oud genoeg om goed te doen. Hopelijk blijf ik gezond om het kind te zien opgroeien.

5 november 2015, 09:28	#326
de vuile muilekoek Banneling Geregistreerd: 30 juni 2014 Berichten: 14.019	wat men nooit bij zijn ouders gevonden heeft waar dat je als kind recht op hebt , kan je onmogelijk terug geven aan een eigen kind , je eigen leven is een gevecht om te ont kluwen in de plaats , kinderen van narcisten ( ze bestaan) zou een mooi debat kunnen worden hier op maatschappij en samenleving.

6 november 2015, 09:06	#329
de vuile muilekoek Banneling Geregistreerd: 30 juni 2014 Berichten: 14.019	En dan op het moment dat zo een mens een kind zou aankunnen op een wat oudere leeftijd ,de situatie op meerder gebieden niet schikkelijk meer is wegens relatieproblemen, en een verwijderen van een orgaan door tumor in zijn lichaam. Veel mensen denken dat het overal simpel is ; Dan zit men nog met die grootouders die altijd blijven den boel verzieken dat zouden dan de grootouders moeten zijn van uw kind ???? het blijft een cirkel , sommigen hebben een triestig levenslot meegekregen ;en dit zijn geen excuses helemaal geen.