Felix Rottenberg (ex-voorzitter PVDA) in Zomergasten

[Stratcat]

Een aanrader, gisterenavond uitgezonden, zaterdag om 13.08 u herhaling.

Inleiding die ik van de VPRO-website heb gehaald:
http://www.vpro.nl/programma/zomergasten/

Felix Rottenberg (1957) is oud-voorzitter van de PvdA. Tot februari 2003 was hij presentator van onder meer NOVA, Nederland Kiest en Slot Rottenberg.
In 2003 nam hij afscheid als voorzitter van het Internationaal Film Festival Rotterdam en het Nederlands Fonds voor de Film. Begin jaren ’80 was hij oprichter van De Balie, centrum voor politiek en cultuur in Amsterdam. Hiervan was hij tot 1992 directeur.
Felix Rottenberg (1957) is een doener, een initiatiefnemer en een gangmaker. Hij begint op zijn tiende al zijn eigen tijdschrift Muziekplezier, dat hij ook persoonlijk rondbrengt. Op het Amsterdamse Montessori Lyceum ontwikkelt hij zijn politieke stijl in onderhandelingen met leraren over kleine en grote kwesties. Zijn vader heeft hem thuis dan al de eerste beginselen van de politiek bijgebracht.

Als voorzitter van de jongerenorganisatie van de PvdA komt Rottenberg in 1976 in het bestuur van de PvdA, waar hij kennismaakt met het boegbeeld van de sociaal-democratie, Joop den Uyl. Tien jaar later, na de ‘overwinningsnederlaag’ van de PvdA, stapt hij teleurgesteld uit het partijbestuur. Maar Den Uyl zal zijn grote voorbeeld blijven. Hij is inmiddels zakelijk leider geworden van cultureel centrum De Populier dat hij vervolgens transformeert in politiek-cultureel centrum De Balie aan het Leidseplein. Tot 1992 blijft hij daar directeur. Intussen is hij ook voorzitter van het Internationaal Film Festival Rotterdam en bestuurslid van onder meer de Gerrit Rietveld Academie.

Eind jaren ’80 maakt hij de overstap naar de televisie en presenteert hij zijn eerste TV-programma Denktank bij de VPRO. Later werkt hij mee aan het roemruchte VPRO-radioprogramma Het Gebouw. In 1992 wordt hij samen met vakbondsman Ruud Vreeman gekozen tot voorzitter van de PvdA. Het “DNA” van de partij zoals hij zelf zegt, blijkt taaier dan hij dacht. Door Rottenberg geëntameerde veranderingen komen slechts moeizaam van de grond. Hij ontmoet door zijn directe benadering ook steeds meer weerstand binnen de PvdA.
In 1995 wordt bij hem de auto-immuunziekte sarcoïdose geconstateerd, waardoor hij noodgedwongen, na drie jaar, het partijvoorzitterschap moet neerleggen.

Na een periode van rust keert hij terug in de journalistiek, als presentator van het discussieprogramma Duivels bij AT5, en als programmamaker bij de NPS, waar hij onder meer een drieluik maakt over de Akbarstraat in Amsterdam-West, en het interview-programma Slot Rottenberg. Met Matthijs van Nieuwkerk presenteert hij in de aanloop naar de Kamerverkiezingen van januari 2003 het politieke programma Nederland Kiest. De NPS laat het duo daarna ook NOVA presenteren, maar de nieuwe programmaopzet stuit op grote weerstand bij de redactie. Na korte tijd gaat het dan ook mis, waarop Rottenberg en Van Nieuwkerk in februari opstappen. De ziekte sarcoïdose heeft zich dan voor de tweede keer en in een heviger vorm gemanifesteerd en Rottenberg legt al zijn werkzaamheden neer.

Op 1 augustus maakt Rottenberg in Zomergasten zijn voorlopig eenmalige comeback op de televisie. Zijn verwantschap met de programma’s van VPRO komt tot uiting in de fragmenten die hij heeft gekozen. De documentaire Anthony Imperiale van Hans Keller over de leider van een goedbewapende burgerwacht in Newark, New Jersey, maakte in 1971 grote indruk op de 14-jarige Felix. Hij keek in 1978 gefascineerd naar een portret in VPRO’s Hollands Spoor van zijn politieke vriend Marinus van der Goes van Naters. En ook het in 1986 door de VPRO uitgezonden Shoah, het magnum opus van Claude Lanzmann over de Tweede Wereldoorlog, beroerde hem zeer.
Aan politieke fragmenten laat Rottenberg een aantal redevoeringen en interviews zien, van politieke geestverwanten als Joop den Uyl, Neil Kinnock en en Joschka Fischer, maar ook van Elco Brinkman, Pim Fortuyn en Jan Peter Balkenende. Rottenbergs voorliefde voor practical jokes bepaalde zijn keuze voor een fragment uit Poets en een fragment uit een film van de Amerikaanse actiegroep Yesmen, die met een fake-vertegenwoordiger van de wereldhandelsorganisatie WTO weten door te dringen op een internationaal congres in Salzburg. Zijn interesse voor speelfilms komt tot uiting in fragmenten uit Le fantôme de la Liberté van Luis Bunuel en Citizen Kane van Orson Welles.

Felix Rottenberg koos Russian Ark van regisseur Alexander Sokoerov als slotfilm. Deze unieke film van 90 minuten werd in één take opgenomen in de Hermitage in St. Petersburg, waar 850 acteurs en figuranten kwamen opdraven. De kijker wordt rondgeleid door vier eeuwen geschiedenis en door de 35 vertrekken van het beroemde paleis

[JoeQpublic]

Afhankelijk van de gast, maar vaak een ideale manier om de zondagavond door te brengen.
Is het maar mijn indruk of duren de fragmenten over de jaren heen steeds korter?