Een Nederlandse journalist getuigt: Vlaanderen en Nederland gaan niet samen.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Graag gedaan, ik heb het gevoel dat er nog veel meer info moet zijn over deze duistere periode. Het geeft een onaangenaam gevoel hoe men destijds vanuit de centrale macht omging met de Vlamingen.

http://www.dbnl.org/tekst/_nee003196...01_01_0118.php

Metdepenningen doet mij denken aan een reïncarnatie van Van Artevelde.
Een volksleider die de klassen verenigd tegen de vijand.
Met dien verschille dat Metdepenningen Brussel als blok aan zijn been had.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door pajoske

Flamingante leugens zijn het wat gij hier rondstrooit.

Tijdens de Conventie van Londen wilde men aanvankelijk geheel Luxemburg aan Willem I teruggeven, maar daar was de nieuwe Belgische koning Leopold I op tegen. Het uiteindelijke Verdrag van Londen dat in 1831 geratificeerd en in 1839 door Willem I geaccepteerd werd, wees het westelijke Franstalige deel van Luxemburg plus het Land van Aarlen toe aan België.

In 1831 werd in het Verdrag der XXIV artikelen, dat het definitieve grensverloop tussen Nederland en de nieuwe Belgische staat vastlegde, bepaald dat het oostelijk deel van Limburg naar Nederland zou terugkeren en tevens als hertogdom bij de Duitse Bond zou worden aangesloten, ter compensatie voor het verlies van westelijk Luxemburg.

De afstand door België van Oost-Limburg aan de koning van Nederland was bedoeld als compensatie aan de Duitse Bond voor de afstand van West-Luxemburg aan België.

Sorry hoor, ga dus maar janken bij Leopold I in de plaats van mij te beschuldigen van leugens. En dan heb ik nog maar oppervlakkig gezocht omdat ge mij zoudt geloven, alhoewel dat ge die citaten zelf wel reeds kent.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door pajoske

Zij wilden buiten het krijgsgewoel blijven. Niets meer, niets minder.

Een oordeel vel ik niet over. U geeft aan een: "Merk op dat ik hier een Nederlandse bron aanhaal"
Maar: Auteur Herman Clerinx is freelance publicist uit Belgisch-Limburg, gespecialiseerd in archeologie, volkskunde en geschiedenis.


De Limburgers wilden slechts buiten het krijgsgewoel blijven?
Daar kan dan de publicatie van deze Belgische tegenover geplaatst worden

Quote: In het laatste kwart van de 19e eeuw begon de kentering en groeide er langzaam een Nederlands nationaal gevoel in de provincie.
De impact van de Nederlandse Staat, hoe onvolkomen ook, deed zich voelen en stil aan vervaagde de herinnering aan het “Belgisch verleden”.
Door de ontsluiting van de mijnen rond de eeuwwisseling nam de belangstelling van Holland voor Limburg gevoelig toe, wat leidde tot een grotere wederzijdse bekendheid. De Limburgse bevolking achtte zich wat gelukkig dat zij, in tegenstelling tot de Belgische buren, de dans ontsprongen was.
De contacten met Luik en de Belgische provincie Limburg werden verbroken en Limburg richtte zich, mede onder druk van de omstandigheden, definitief op het Noorden..

Quote: Ook de Belgische plannen om Limburg stormenderhand in te nemen waren bij voorbaat tot mislukken gedoemd. Het leverde het overtuigende bewijs dat België, alle hoogdravende slogans over nos frères séparés ten spijt, geen voeling meer had met de provincie.

Voor België was de tijd in 1839 stil blijven staan: de agressieve Belgische campagne werkte als een boemerang. De meerderheid van de Limburgse bevolking keerde zich unaniem tegen de Belgische aanspraken.
De campagne ter plaatse steunde op een handvol mensen, overwegend Belgische vluchtelingen. Het aantal Nederlanders, dat bereid was om openlijk de nek uit te steken, was op de vingers van één hand te tellen

Quote: Op 9 december werd het comité Limburg bij Nederland opgericht, dat de anti-Belgische acties in heel de provincie coördineerde en waarvan bijna alle Limburgse prominenten deel uitmaakten. In februari 1919 verspreidde het comité een petitie, die door 172.544 Limburgers ondertekend werd.

http://www.cegesoma.be/docs/media/ch...ele_chtp01.pdf

[Adrian M]

Zouden de Limburgers zich af willen scheiden en onderdeel van België willen worden, no problem als ze dat graag zouden willen.
Zie ze overigens in dat geval nog eerder zich bij Duitsland aansluiten.

Een onderzoek onder 9000 Nederlanders liet zien dat men Limburg de sympathiekste provincie vindt. Vermoedelijk leiden ze toch wel enigszins aan een minderwaardigheidscomplex.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door pajoske

In diezelfde link lees ik:

Dat heeft dus niets te maken met de keuze van België voor de Franstalige Luxemburgers.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

U spreekt nu als iemand uit 2013. In 1815 was er niet zo iets als een standaardtaal. Het Nederduits was zeker geen standaardtaal bij ons. En het is nog maar de vraag of ze dat was in Holland. Als schrijftaal misschien, maar zeker niet als koiné-spreektaal.

En ik die dacht de standaardtaal zich vestigde met de Statenbijbel.
En dat zelfs de rederijkers daartoe aanzetten gaven.

Ben ik dus weer eens verkeerd zeg......

Belangrijker is echter waar ge met die stelling - en hallo, is hier 1 iemand die die deelt - naartoe wilt.
Eens raden: het Belgisch bewind goedpraten toen ze in Vlaanderen het Frans oplegde.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Willen de Nederlandse Limburgers terug naar België? Natuurlijk niet. Na meer dan 175 jaar verhollandsing, hebben de inwoner zich geschikt in hun lot.

Wat dat mag wezen weet alleen System/Het Oosten.......

[Adrian M]

Dubbel

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Wat dat mag wezen weet alleen System/Het Oosten.......

Dat schikken in hun lot valt nogal flink mee, daar hebben ze overigens niet lang over gedaan ... een kleine 60/75 jaar
Ze gingen zich, behalve in de eerste plaats Limburger, ook Nederlander voelen. Toch best wel rap eigenlijk.
Maar mogelijk is in je lot schikken een understatement voor Nederlander zijn

Wat over bleef van Luxemburg was een personele unie met Nederland
Een personele unie is een constructie waarbij twee of meer staten hetzelfde staatshoofd hebben maar ieder van deze ten minste de jure onafhankelijk zijn

Luxemburg viel aanvankelijk in z’n geheel aan Willem I toe. België was het er niet mee eens, en had geheel Luxemburg graag in handen willen hebben.
Uiteindelijk nam Willem I genoegen ermee dat het westelijke Franstalige deel van Luxemburg plus het Land van Aarlen aan België toegewezen werd. Als compensatie verkreeg hij het huidige Nederlands Limburg.

Bij gebrek aan een mannelijke opvolger werd de band met Nederland verbroken. Had het gehele gebied van Luxemburg aan Willem I toegewezen
geworden was Luxemburg nu 2/3 groter geweest.

Niet de helft, maar 2/3 deel van Luxemburg is in handen van België gekomen. Zou dit aan Willem I zijn toegevallen zou het huidige Luxemburg haar oorspronkelijk grondgebied behouden hebben.
Het klopt dus geenszins wat Het Oosten aangeeft over Limburg. Als compensatie voor een groot verlies aan grondgebied van Luxemburg heeft men Nederlands Limburg Willem I doen toekomen.

Niet voor niets dus vanuit Luxemburgse optiek; De Luxemburgse geschiedenis zal dus eerder zeggen dat het westelijk deel aan België werd afgestaan.De verdeling geldt als de Derde deling van Luxemburg.


Wanneer het Oosten het dus over inpikken heeft vergeet hij angstvallig dat "met name België" zich in feite hiervan bediend heeft.
Feitelijk komt het erop neer dat België zowel geheel Luxemburg, als wel het zuidelijke deel van Nederland zich toe heeft willen eigenen.

De grote verliezer in het geheel is Luxemburg geworden.
Het verloor niet alleen 2/3 deel van het grondgebied, maar tevens 50% van haar bevolking aan België.

De landhonger van België stopte niet. Ondanks dat men het grootste deel van Luxemburg had verworven, NL Limburg als compensatie
had prijs gegeven, bleef men op het zuidelijke deel van Nederland uit.
Een kleine eeuw lang heeft deze Belgische ambitie, tot twee keer toe bijna op oorlog uit kunnen draaien.
Geen wonder dat de betrekkingen met Nederland tot aan WOII slecht zijn gebleven. Daarna verbeterden de betrekkingen, maar vanaf 2000,
in weerwil hoe het ook kan lijken, zijn de betrekkingen weer verslechterd geraakt.


Verdrag van Londen (1839)
Het Verdrag van Londen van 19 april 1839, ook bekend als het Verdrag der XXIV artikelen, betekende de definitieve internationale erkenning van de Belgische onafhankelijkheid

België verkreeg het Franstalige westelijk deel van Luxemburg; het oostelijk deel bleef als groothertogdom via regerende leden van het Huis van Oranje in een personele unie verbonden met Nederland. Heel Luxemburg had nog het statuut van zelfstandig Groot- hertogdom binnen de Duitse Bond.

De Luxemburgse geschiedenis zal dus eerder zeggen dat het westelijk deel aan België werd afgestaan. De verdeling geldt als de Derde deling van Luxemburg.

Een rompstaat bleef over, met ongeveer een derde van het oorspronkelijke grondgebied met de helft van de bevolking [1] in personele unie met het Koninkrijk der Nederlanden onder Koning-Groothertog Willem I (en vervolgens Willem II en Willem III).

Deze regeling werd later vastgelegd in het Verdrag van Londen (1867),[2] bekend als het 'Tweede Verdrag van Londen' naar analogie van het verdrag van 1839. De personele unie eindigde met de dood van Koning-Groothertog Willem III op 23 november 1890, omdat hij geen mannelijke nazaten bezat. Het Groothertogdom vererfde in de mannelijke lijn

http://nl.wikipedia.org/wiki/Verdrag_van_Londen_(1839)


Tijdens de Conventie van Londen wilde men aanvankelijk geheel Luxemburg aan Willem I teruggeven, maar daar was de nieuwe Belgische koning Leopold I op tegen. Het uiteindelijke Verdrag van Londen dat in 1831 geratificeerd en in 1839 door Willem I geaccepteerd werd, wees het westelijke Franstalige deel van Luxemburg plus het Land van Aarlen toe aan België. De rest bleef een groothertogdom met de Oranjes als groothertogen.
Als compensatie van dit gebiedsverlies verkreeg Willem I het oostelijk gelegen deel van de in 1815 ontstane provincie Limburg met de Maas als landsgrens
http://nl.wikipedia.org/wiki/Delingen_van_Luxemburg

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Tijdens de Conventie van Londen wilde men aanvankelijk geheel Luxemburg aan Willem I teruggeven, maar daar was de nieuwe Belgische koning Leopold I op tegen. Het uiteindelijke Verdrag van Londen dat in 1831 geratificeerd en in 1839 door Willem I geaccepteerd werd, wees het westelijke Franstalige deel van Luxemburg plus het Land van Aarlen toe aan België. De rest bleef een groothertogdom met de Oranjes als groothertogen.
Als compensatie van dit gebiedsverlies verkreeg Willem I het oostelijk gelegen deel van de in 1815 ontstane provincie Limburg met de Maas als landsgrens
http://nl.wikipedia.org/wiki/Delingen_van_Luxemburg

Zo hoort Pajoske het eens van een ander.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Straks komt u ook nog af met de Potter. Louis de Potter... een avonturier die regelmatig zijn jas draaide.

De socialist De Potter voelde zich bekocht door de bourgeoisrevolutie omdat ze niet de vrijheid bracht die hij had verwacht. Konsekwent daarmee werd hij orangist, een rechtlijnig man die respekt afdwingt in tegenstelling tot het stelletje karrierejagers en arrivisten die zichzelf in het voorlopig bewind hesen.

[Leo]

Oorspronkelijk geplaatst door De Rotterdammer

Als dan toch middeleeuwse staten-"configuraties" de maatstaf voor heden moeten zijn, dan zouden we eigenlijk Vlaanderen aan Frankrijk moeten teruggeven. Het is te zeggen, de twee Vlaamse provincies natuurlijk. De rest -inclusief de Waalse provincies- mag dan in een staatsverband met Nederland worden gebracht. Dan noemen we het gewoon de Laaglandse Kreits of zoiets.

Het tema is staatsinrichting. Als je spreekt in termen van "afpakken", "terugpakken" of "teruggeven", dan zit je midden in de feodaliteit waar grond met al wat daarop rondliep eigendom was van gekroonde hoofden. Die kontekst was daarin de bestaansreden zelf van een staat.

Vandaag ligt die bestaansreden anders: het realiseren van een zo groot mogelijke welvaart voor de bevolking in een daarvoor zo gunstig mogelijk systeem, zeg maar de inrichting van een staat.

Wat doe je als je computer een eigen leven begint te leiden en gaat haperen of dingen doet die helemaal niet de bedoeling waren? Jawel, je voert een systeemherstel uit en daarvoor kies je het laatste herstelpunt waar hij het nog wel behoorlijk deed. Wie dat in de feodaliteit wil leggen moet dat dan maar verdedigen.

Vandaag ligt dat in diepgaande samenwerking en daar is op zijn minst een systeem voor nodig met regelgevingen die gelijklopend zijn als je het konfederaal wil houden, nog beter zelfs één regelgeving en dan spreek je van één staat. Of daar dan nog een gekroond hoofd boven staat en hoe dik of matig dat betaald wordt heeft met de grond van de zaak niets te maken en is dan ook een probleem van tweede orde. Zolang die regelgeving maar gebeurt door een vertegenwoordiging van het volk waarbij de stem van iedere individuele burger zonder onderscheid even zwaar weegt: niet meer en ook niet minder. Op die manier zitten we niet langer in de feodaliteit maar in een demokratie.

In het licht van wat we vandaag weten ligt dat laatste herstelpunt in de periode 1815-1830. De opties die toen genomen werden maakten de weg vrij naar de realisatie van zo een welvaartstaat: verplicht lager onderwijs tot en met de oprichting of heropening van zes universiteiten, uitbouw van allerlei infrastruktuuwerken voor transport en nutsvoorzieningen, bevordering van de nijverheid, oprichting van de Generale Maatschappij tot nut van 't Algemeen, je zegt het maar. Daarna is het zowel voor Noord als voor Zuid razendsnel bergaf gegaan. Als we daar helemaal uit willen kruipen zullen we toch nog heel wat heilige huisjes met bouwjaar ná 1830 moeten slopen.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Wat dat mag wezen weet alleen System/Het Oosten.......

'Verhollandsing' is te vergelijken met 'verbelging' van de Oostkantons.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

'Verhollandsing' is te vergelijken met 'verbelging' van de Oostkantons.

En laat de Duitstaligen in België nu net de best beschermde minderheid ter wereld zijn, ze hebben zelfs een eigen regering, en spreken nog altijd hun eigen taal......
En als dusdanig hebben ze meer autonomie dan hun buren in Aken.

[Spinoza]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Wat dat mag wezen weet alleen System/Het Oosten.......

Heineken uit de tap en kroketten uit de muur...

[Spinoza]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

'Verhollandsing' is te vergelijken met 'verbelging' van de Oostkantons.

Toch betwijfel ik of "verbelging" bij u dezelfde negatieve connotatie heeft als "verhollandsing".

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

En laat de Duitstaligen in België nu net de best beschermde minderheid ter wereld zijn, ze hebben zelfs een eigen regering, en spreken nog altijd hun eigen taal......
En als dusdanig hebben ze meer autonomie dan hun buren in Aken.

Zeker spreken ze hun eigen taal. Maar u vroeg wat 'verhollandsing' betekende. Ik gaf u een antwoord. Meer concreet: gebieden die aangehecht zijn (zelfs tegen hun wil) gaan zich op de duur in hun lot schikken. Kijk ook naar Frans-Vlaanderen.

Met het gebied dat men nu Nederlands Limburg noemt, was dit maar net zo. Het heeft wel lang geduurd bij deze Limburgers. Want alhoewel ze al eeuwen staatslanden waren in de calvinistische Republiek, wilden ze in 1830 toch niet bij deze Republiek blijven, maar deel uitmaken van het nieuwe België. Zo stiefmoederlijk werden ze toen behandeld toen door de Hollanders.

Toen ze vervolgens kozen voor België, werden ze wéér tegen hun zin bij Nederland gevoegd. En ja, na meer dan 175 jaar hebben ze zich dan maar eindelijk in hun lot geschikt. En dit ook omdat Den Haag besefte dat het deze voormalige Generaliteitslanden eindelijk eens moesten gaan behandelen, zoals het hoorde, te weten: te behandelen als burgers, evenwaardig aan de Noorderlijke ingezetenen.

De vraag zal steeds blijven of Willem I de verfransing van Brussel had weten te stoppen. In ieder geval zijn taalpolitiek mislukte en hij moest de taaldwang opgeven.

Ik persoonlijk denk dat Brussel niet zo verfranst zou zijn geworden moest Willem I gebleven zijn. Het zou meer dan waarschijnlijk een stad gebleven zijn waar het (Brabants) Nederlands veruit de boventoon zou hebben gevoerd. Maar echt weten doe ik het niet.

[Spinoza]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Zeker spreken ze hun eigen taal. Maar u vroeg wat 'verhollandsing' betekende. Ik gaf u een antwoord. Meer concreet: gebieden die aangehecht zijn (zelfs tegen hun wil) gaan zich op de duur in hun lot schikken. Kijk ook naar Frans-Vlaanderen.

Met het gebied dat men nu Nederlands Limburg noemt, was dit maar net zo. Het heeft wel lang geduurd bij deze Limburgers. Want alhoewel ze al eeuwen staatslanden waren in de calvinistische Republiek, wilden ze in 1830 toch niet bij deze Republiek blijven, maar deel uitmaken van het nieuwe België. Zo stiefmoederlijk werden ze toen behandeld toen door de Hollanders.

Toen ze vervolgens kozen voor België, werden ze wéér tegen hun zin bij Nederland gevoegd. En ja, na meer dan 175 jaar hebben ze zich dan maar eindelijk in hun lot geschikt. En dit ook omdat Den Haag besefte dat het deze voormalige Generaliteitslanden eindelijk eens moesten gaan behandelen, zoals het hoorde, te weten: te behandelen als burgers, evenwaardig aan de Noorderlijke ingezetenen.

Veel Vlamingen willen zelfs vandaag de dag nog geen deel uitmaken van België. Aan de populariteit van het N-VA te zien, schikken veel Vlamingen zich niet in hun lot.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Spinoza

Veel Vlamingen willen zelfs vandaag de dag nog geen deel uitmaken van België. Aan de populariteit van het N-VA te zien, schikken veel Vlamingen zich niet in hun lot.

Er is altijd een Vlaams-nationalistische onderstroom geweest in België. Maar nooit haalde ze een meerderheid. Moest Bart De Wever iets overkomen, dan stort de NVA als een pudding in mekaar. Veel mensen overigens die op de NVA stemmen, willen helemaal niet het einde van België. En dat weet De Wever maar al te best.

[Het Oosten]

Over de orangisten...

"In tegenstelling tot wat men zou geneigd zijn te denken, waren die orangisten helemaal niet bekommerd om de taalrechten van het Vlaamse volk. Het waren grotendeels grootgrondbezitters, enkele vrijmetselaars en vooral industriëlen, die al evenmin Vlaams spraken als de reünionisten. Hun gemeenschappelijke bezieling was niet gesteund op het tot stand brengen van een groot Nederland met Nederlands en eventueel Vlaams als nationale talen, maar wel op hun anti-clericalistische instellingen. De dagbladen, waarvan ze de uitgaven controleerden en een betrekkelijke hoge oplage kenden, waren allemaal Franse bladen: "Le Lynx" te Brussel, "Le Journal de Commerce d'Anvers", "Le Messager de Gand". Allemaal Franse bladen die in de Vlaamse steden verschenen en het orangisme verdedigden. Het feit is dat ze in de grond niets anders waren dan wat men later "Franskiljons" zou noemen. Ze waren, als goeie orangisten, Frankrijkhaters, niet omdat ze de Vlaamse taal boven de Franse of zelfs niet boven de Nederlandse verkozen, maar omdat in Frankrijk voor hen de oorsprong lag van die door hen zo verfoeide democratie. Ze waren orangisten omdat ze de voorkeur gaven aan een "verlicht despoot", zoals Willem I en in feite het "ancien regime" wilden hersteld zien, in de plaats van de door hen zo diep gehate "republikeinse monarchie".


Het is maar dat men het weet.