Politics.be Registreren kan je hier.
Problemen met registreren of reageren op de berichten?
Een verloren wachtwoord?
Gelieve een mail te zenden naar [email protected] met vermelding van je gebruikersnaam.

Ga terug   Politics.be > Debatclub > Rechts
Registreer FAQForumreglement Ledenlijst Markeer forums als gelezen

Rechts Dit forum is voorbestemd voor een beperkte groep die wil discussieren rond rechtse thema's.
Om deel te nemen aan de discussies moet u zich hier aanmelden.

Bekijk resultaten enquête: Is een Rood-Bruin front zoals de Nationaal-bolsjevieken beamen realiseerbaar
Neen, want communisten en conservatief-revolutionairen hebben tegengestelde opvattingen 2 25,00%
Ja, een Rood-Bruin front tegen het groot-kapitaal, zionisme en multi-kul samenleving. 5 62,50%
Nationaal-bolsjevieken zijn niet rechts maar links 1 12,50%
Aantal stemmers: 8. Je mag niet stemmen in deze enquête

Antwoord
 
Discussietools
Oud 2 juli 2005, 15:16   #1
Franz Ritter Von Epp
Banneling
 
 
Franz Ritter Von Epp's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 15 juni 2004
Locatie: Vlaanderen
Berichten: 317
Standaard Jean-Thiriart en Jeune Europe

Jean Thiriart, alhoewel overleden zijnde, blijft een van de voornaamste bronnen i.v.m. landsoverstijgende bondsvorming en dan meer bepaald de Eurazische. De militante Europeanen die doorheen decennia deze denker leerden appreciëren, en dit vooral na zijn terugkeer in de actieve politiek, na jaren in balling doorgebracht te hebben, betreurden als geen ander het weggaan van de man die mede aan de wieg stond van de ‘Eurazïe-gedachte’ en dus als de geestelijke vader van het ware Europa in de 20’ste eeuw omschreven kan worden.
Zijn bekendheid verwierf hij internationaal, in het bereik van de geopolitiek, na het uitkomen van zijn boek “Europe: An Empire of 400 Million Men” in ’65. Alhoewel meer dan 35 jaar geleden geschreven te zijn en de schrijver nadien nog meerdere ideologische evoluties heeft ondergaan die zijn werk nog roemrijker maakten, heeft het niets aan actualiteit ingeboet; dit zeker niet in een tijdperk waar de gevreesde Atlantische Duivel de ganse wereld aan het verknechten lijkt en Europa blijkbaar definitief afgeweken is van zijn historisch ‘Schicksal’. Men dient het boek dan ook in zijn eigen historische context te bekijken (Algerije-revolte, Suez-crisis,…), maar al zijn de symptomen lichtjes veranderd, de kanker die internationaal uitgezaaid is, en aan de basis ligt van alles, is een constante gebleken.
Toen het uitkwam hielden zich vele, eerder rechts-conservatieve, krachten afzijdig wegens tè utopisch, revolutionair,…wat dan ook. Heden ten dage zou het m.i. dus dezelfde impact op ons nationalistisch moraal kunnen hebben .

Hij zag de toenmalige gebeurtenissen (zoals het verlies van Algerije, Indo-China,…) zeker niet als alleenstaand of geïsoleerd, maar daarentegen als een direct gevolg van de Europese militaire nederlaag van 1945. Het was inderdaad niet een Duitse of Italiaanse nederlaag, maar een van het gehele Europese continent, dus Groot-Brittanië en Frankrijk inbegrepen. Thiriart was de eerste die toenadering tot het Oosten zocht, om een continentale gedachte te kunnen uitbouwen en omdat de verlossing enkel uit het, al dan niet communistische, Oosten kon komen waar men nog niet gebukt ging onder Yankee-invloeden van welke aard dan ook en een vitaal anti-westers (versta hieronder het decadente, niet het geografische) denken essentieel bij hem was.Hij verzette zich tegen de natuurlijke verschillen tussen de mensen en hun gedachtescholen, m.a.w. zijn boodschap en visie was er een van nationale en raciale solidariteit en stond haaks op begrippen als klassenstrijd, verzuiling of verdeling tout court. “Wir sind nicht Burger, Bauer, Arbeitsmann; haut die Schranken doch zusammen Kameraden!” heette dat in het Interbellum. Voortaan zou er in het opbouwen van een staat/machtsblok van uitgegaan worden wat de mensen/volkeren bindt i.p.v. wat ze verdeelt. Hij kan men een raakvlak zien met de solidaristischs corporatistische leer. Enkel met zulk een houding kon men daadwerkelijk de belangen Europa (in latere instantie Eurazïe) dienen om zo het hoofd te kunnen bieden aan het vreselijke Yankee-imperialisme dat juist door die verdeeldheid-kaart uit te spelen elke kans van Europa om tot een macht uit te groeien kon fnuiken. Hij zag het als de voornaamste ijver om het Amerikaans imperialisme te bevechten. Een visie die het kleinburgerlijke, chauvinistische nationalisme, eigen aan Frankrijk dat ook maar gebruikt wordt voor buitenlandse en kosmopolitische belangen, ver achter zich liet.
De eerste zin van Thiriart’s boek is juist daaraan toegewijd; de wetenschap der volkeren, die ten onder gegaan was in ons post-oorlogsklimaat omdat het een instrument zou zijn geweest van ‘nazistische expansiepolitiek’, m.a.w. hij bleef de mening toegedaan dat het Volkeren waren die gediend moesten worden en niet vreemde economische belangen. Thiriart was dus een exponent van het Völkische nationalisme zoals dat heerste in onze Germaanse contreien. Ondanks de vernedering en nederlaag van 8 mei ’45 hield hij vast aan het volksnationalisme en zag in het toen heersende staatsnationalisme wat het was: een lege bedoening waar het begrip ‘volk’ kon ingevuld worden naarmate de grenzen evolueerden. De geo-politiek zoals o.a. prof. Haushofer die onderrichtte in Duitsland werd beschouwd als een instrument des duivels daar het regelrecht inging tegen de perfide belangen van de ‘Siegermachten’. Achterhaalde begrippen als monarchie, kerk, staat,…werden nog in extremis aanvaard als politieke motivering, maar het zuivere völkische herinnerde zgz. te veel aan het NS-regime, dat volgens hem veel te vaak werd voorgesteld als een territoriaal roofdier met een haast niet te stillen honger naar gebieden. Een zeer belachelijke redenering als men in het achterhoofd houdt dat de winnaars van Yalta de gebieden en eigendommen van Europa gingen herverdelen puur uit geopolitieke en geostrategische drogredenen. Vergeten we zeker niet de Lebensraum-politiek van Israël die geen enkele plaats laat voor een ander volk. Hiervan was hij zich perfect bewust als hij zijn eerste hoofdstuk schreef: ” Van Brest tot Boekarest. Laat ons Yalta uitwissen!”

Hij schreef: ”In de context van de geopolitiek en de algehele beschaving, zoals het later zal blijken, strekt de Europese Eenheid en Gemeenschap zich uit van Brest tot Boekarest.”
Door deze zin neer te schrijven drong hij zichzelf wel geografische limieten op die hij na enige tijd ook achter zich zou laten als hij tot de idee van EURAZÏE kwam. Van Reykav�*k tot Vladivostock dus. Een thesis die heden ten dage nog uitgedragen wordt door ‘the Eurasian movement’ (bekijk zeker hun webstek!) en diegenen die Guillaume Faye’s boek erover gelezen hebben, bekend in de oren zal klinken. Hieruit kan men het duidelijkste afleiden dat de ideologische wortels ervan wel degelijk dieper reiken als men dacht, nl. het hysterisch-sentimentele anti-amerikanisme dat hoewel als een wederkerend leitmotiv kan opgemerkt worden, eerder bijkomstig uitkomt als men zich werkelijk erin verdiept. En enkel in zulke context kan men hem het beste oordelen, en zijn veelvuldige reizen naar Egypte en Roemenïe,… juist zoals zijn ontmoetingen met belangrijke personen van Tsjov En-Lai(chinees nationaal-revolutionair), Ceaucescu of de Palestijnse leiders naar waarde schatten.
Over de dimensies van het Nieuwe Europa schreef hij het volgende neer: ”Europa geniet van een grote historische volwassenheid, ze kent vanaf nu de ijdelheid van de kruistochten en de veroveringsoorlogen tot het Oosten. Na Karel XII, Bonaparte en Hitler zouden we de risico’s van dergelijke compagnies en hun prijs kunnen opmeten. Als de USSR Siberië wil beschutten, zal het vrede moeten zoeken met het Europa van Brest tot Boekarest. Ik herhaal het: de USSR heeft niet en met de tijd nog minder en minder de macht om gelijkertijd Warschau en Boedapest aan de ene kant en Tchita en Khabarovsk aan de andere kant te beschutten. Het zal moeten kiezen of alles moeten verliezen.”

Met het lezen van vorig extract zal men moeilijk hem van gebrek aan voorzorg of vooruitziendheid kunnen beschuldigen. En ik herhaal nogmaals dat voorgaande geschreven was in een tijdperk waar de meest militante pro-europeanen het al gewaagd vonden om de eenheid van Brest tot Boekarest te prediken, d.w.z. Europa gelimiteerd tot het West-Europese ‘schiereiland’-platform, wat J.T. overkwam als een noodzakelijk stadium ter ontwikkeling, maar ook niets meer als een springplank naar een onmetelijker project waarin men zijn Faustische geest in herkende.

Op elk punt zal men moeten toegeven dat J.T. profetisch gelijk had. Maar gezien de vrij recente gebeurtenissen moeten we dan zeggen dat hij gefaald heeft als zijn idee van vooruitziendheid dode letter bleef en we in een Europa wonen waar Coudenhove-Kalergi de koers uitgestippeld heeft en naar zijn woorden dat “het Europa van morgen bevolkt zal zijn met een Euraziatisch ras met duidelijk negroïde invloeden; zo zal de Uomo Europeanus er moeten uitzien!”? Dat hangt ervan af met hoeveel lotsberusting de nationalisten van vandaag door het leven wensen te gaan. Dat hangt ervan af wat hun streefdoel is.

Als we het vazallenstadium niet kunnen overstijgen en in elke actie afhankelijk blijven van onze ‘Atlantische vrienden’ die de New World Order nastreven en wij verder hun vuile militaire klusjes blijven opknappen, tegen onze eigen belangen in, hopend op een bemoedigend schouderklopje, dan kan men hem beschouwen als iemand die gebeurtenissen wel voorzag maar erdoor ingehaald werd.

Als we terug naar onze Rijksgeschiedenis willen keren als historisch model dat mede de toekomst voorschrijft en we dus ‘verder als zijn kerktorenhorizont’ willen kijken, om zo het glorieuze verleden van onze voorvaderen geen onrecht aan te doen, dan moeten we deze profeet en militant beschouwen als iemand die misschien voorop was op zijn tijd, maar wel het ideologische zaad op de braakliggende Europese akker heeft gestrooid met niets ontziende bewegingen. Het ligt er nu enkel te wachten op ons om het te doen ontkiemen…

Nawoord: Jean Thiriart richtte eind jaren 60 een eigen splinterpartij op namelijk de Nationaal-Communautaire Partij-Parti Communautaire National Europeén. In de jaren '80 stond Thiriart zijn voorzitterschap af aan een ex-militant van het Front de Jeunesse(F.J) Luc Michel die nog steeds deze partij leidt. Nationaal-communautarisme , een benaming van Thiriart zelf is een belangrijk onderdeel van de Nationaal-Bolsjevistische stroming zoals die nu nog bestaat, helaas is een partij als de PCN zéér sectair en dwepen ze zonder schroom met antifascistische groepen en Stalinistische Marxisten.

http://www.pcn-ncp.com[edit]
[size=1]Edit:[/size]
[size=1]After edit by Franz Ritter Von Epp on 02-07-2005 at 16:22
Reason:
--------------------------------

Jean Thiriart, alhoewel overleden zijnde, blijft een van de voornaamste bronnen i.v.m. landsoverstijgende bondsvorming en dan meer bepaald de Eurazische. De militante Europeanen die doorheen decennia deze denker leerden appreciëren, en dit vooral na zijn terugkeer in de actieve politiek, na jaren in balling doorgebracht te hebben, betreurden als geen ander het weggaan van de man die mede aan de wieg stond van de ‘Eurazïe-gedachte’ en dus als de geestelijke vader van het ware Europa in de 20’ste eeuw omschreven kan worden.
Zijn bekendheid verwierf hij internationaal, in het bereik van de geopolitiek, na het uitkomen van zijn boek “Europe: An Empire of 400 Million Men” in ’65. Alhoewel meer dan 35 jaar geleden geschreven te zijn en de schrijver nadien nog meerdere ideologische evoluties heeft ondergaan die zijn werk nog roemrijker maakten, heeft het niets aan actualiteit ingeboet; dit zeker niet in een tijdperk waar de gevreesde Atlantische Duivel de ganse wereld aan het verknechten lijkt en Europa blijkbaar definitief afgeweken is van zijn historisch ‘Schicksal’. Men dient het boek dan ook in zijn eigen historische context te bekijken (Algerije-revolte, Suez-crisis,…), maar al zijn de symptomen lichtjes veranderd, de kanker die internationaal uitgezaaid is, en aan de basis ligt van alles, is een constante gebleken.
Toen het uitkwam hielden zich vele, eerder rechts-conservatieve, krachten afzijdig wegens tè utopisch, revolutionair,…wat dan ook. Heden ten dage zou het m.i. dus dezelfde impact op ons nationalistisch moraal kunnen hebben .

Hij zag de toenmalige gebeurtenissen (zoals het verlies van Algerije, Indo-China,…) zeker niet als alleenstaand of geïsoleerd, maar daarentegen als een direct gevolg van de Europese militaire nederlaag van 1945. Het was inderdaad niet een Duitse of Italiaanse nederlaag, maar een van het gehele Europese continent, dus Groot-Brittanië en Frankrijk inbegrepen. Thiriart was de eerste die toenadering tot het Oosten zocht, om een continentale gedachte te kunnen uitbouwen en omdat de verlossing enkel uit het, al dan niet communistische, Oosten kon komen waar men nog niet gebukt ging onder Yankee-invloeden van welke aard dan ook en een vitaal anti-westers (versta hieronder het decadente, niet het geografische) denken essentieel bij hem was.Hij verzette zich tegen de natuurlijke verschillen tussen de mensen en hun gedachtescholen, m.a.w. zijn boodschap en visie was er een van nationale en raciale solidariteit en stond haaks op begrippen als klassenstrijd, verzuiling of verdeling tout court. “Wir sind nicht Burger, Bauer, Arbeitsmann; haut die Schranken doch zusammen Kameraden!” heette dat in het Interbellum. Voortaan zou er in het opbouwen van een staat/machtsblok van uitgegaan worden wat de mensen/volkeren bindt i.p.v. wat ze verdeelt. Hij kan men een raakvlak zien met de solidaristischs corporatistische leer. Enkel met zulk een houding kon men daadwerkelijk de belangen Europa (in latere instantie Eurazïe) dienen om zo het hoofd te kunnen bieden aan het vreselijke Yankee-imperialisme dat juist door die verdeeldheid-kaart uit te spelen elke kans van Europa om tot een macht uit te groeien kon fnuiken. Hij zag het als de voornaamste ijver om het Amerikaans imperialisme te bevechten. Een visie die het kleinburgerlijke, chauvinistische nationalisme, eigen aan Frankrijk dat ook maar gebruikt wordt voor buitenlandse en kosmopolitische belangen, ver achter zich liet.
De eerste zin van Thiriart’s boek is juist daaraan toegewijd; de wetenschap der volkeren, die ten onder gegaan was in ons post-oorlogsklimaat omdat het een instrument zou zijn geweest van ‘nazistische expansiepolitiek’, m.a.w. hij bleef de mening toegedaan dat het Volkeren waren die gediend moesten worden en niet vreemde economische belangen. Thiriart was dus een exponent van het Völkische nationalisme zoals dat heerste in onze Germaanse contreien. Ondanks de vernedering en nederlaag van 8 mei ’45 hield hij vast aan het volksnationalisme en zag in het toen heersende staatsnationalisme wat het was: een lege bedoening waar het begrip ‘volk’ kon ingevuld worden naarmate de grenzen evolueerden. De geo-politiek zoals o.a. prof. Haushofer die onderrichtte in Duitsland werd beschouwd als een instrument des duivels daar het regelrecht inging tegen de perfide belangen van de ‘Siegermachten’. Achterhaalde begrippen als monarchie, kerk, staat,…werden nog in extremis aanvaard als politieke motivering, maar het zuivere völkische herinnerde zgz. te veel aan het NS-regime, dat volgens hem veel te vaak werd voorgesteld als een territoriaal roofdier met een haast niet te stillen honger naar gebieden. Een zeer belachelijke redenering als men in het achterhoofd houdt dat de winnaars van Yalta de gebieden en eigendommen van Europa gingen herverdelen puur uit geopolitieke en geostrategische drogredenen. Vergeten we zeker niet de Lebensraum-politiek van Israël die geen enkele plaats laat voor een ander volk. Hiervan was hij zich perfect bewust als hij zijn eerste hoofdstuk schreef: ” Van Brest tot Boekarest. Laat ons Yalta uitwissen!”

Hij schreef: ”In de context van de geopolitiek en de algehele beschaving, zoals het later zal blijken, strekt de Europese Eenheid en Gemeenschap zich uit van Brest tot Boekarest.”
Door deze zin neer te schrijven drong hij zichzelf wel geografische limieten op die hij na enige tijd ook achter zich zou laten als hij tot de idee van EURAZÏE kwam. Van Reykav�*k tot Vladivostock dus. Een thesis die heden ten dage nog uitgedragen wordt door ‘the Eurasian movement’ (bekijk zeker hun webstek!) en diegenen die Guillaume Faye’s boek erover gelezen hebben, bekend in de oren zal klinken. Hieruit kan men het duidelijkste afleiden dat de ideologische wortels ervan wel degelijk dieper reiken als men dacht, nl. het hysterisch-sentimentele anti-amerikanisme dat hoewel als een wederkerend leitmotiv kan opgemerkt worden, eerder bijkomstig uitkomt als men zich werkelijk erin verdiept. En enkel in zulke context kan men hem het beste oordelen, en zijn veelvuldige reizen naar Egypte en Roemenïe,… juist zoals zijn ontmoetingen met belangrijke personen van Tsjov En-Lai(chinees nationaal-revolutionair), Ceaucescu of de Palestijnse leiders naar waarde schatten.
Over de dimensies van het Nieuwe Europa schreef hij het volgende neer: ”Europa geniet van een grote historische volwassenheid, ze kent vanaf nu de ijdelheid van de kruistochten en de veroveringsoorlogen tot het Oosten. Na Karel XII, Bonaparte en Hitler zouden we de risico’s van dergelijke compagnies en hun prijs kunnen opmeten. Als de USSR Siberië wil beschutten, zal het vrede moeten zoeken met het Europa van Brest tot Boekarest. Ik herhaal het: de USSR heeft niet en met de tijd nog minder en minder de macht om gelijkertijd Warschau en Boedapest aan de ene kant en Tchita en Khabarovsk aan de andere kant te beschutten. Het zal moeten kiezen of alles moeten verliezen.”

Met het lezen van vorig extract zal men moeilijk hem van gebrek aan voorzorg of vooruitziendheid kunnen beschuldigen. En ik herhaal nogmaals dat voorgaande geschreven was in een tijdperk waar de meest militante pro-europeanen het al gewaagd vonden om de eenheid van Brest tot Boekarest te prediken, d.w.z. Europa gelimiteerd tot het West-Europese ‘schiereiland’-platform, wat J.T. overkwam als een noodzakelijk stadium ter ontwikkeling, maar ook niets meer als een springplank naar een onmetelijker project waarin men zijn Faustische geest in herkende.

Op elk punt zal men moeten toegeven dat J.T. profetisch gelijk had. Maar gezien de vrij recente gebeurtenissen moeten we dan zeggen dat hij gefaald heeft als zijn idee van vooruitziendheid dode letter bleef en we in een Europa wonen waar Coudenhove-Kalergi de koers uitgestippeld heeft en naar zijn woorden dat “het Europa van morgen bevolkt zal zijn met een Euraziatisch ras met duidelijk negroïde invloeden; zo zal de Uomo Europeanus er moeten uitzien!”? Dat hangt ervan af met hoeveel lotsberusting de nationalisten van vandaag door het leven wensen te gaan. Dat hangt ervan af wat hun streefdoel is.

Als we het vazallenstadium niet kunnen overstijgen en in elke actie afhankelijk blijven van onze ‘Atlantische vrienden’ die de New World Order nastreven en wij verder hun vuile militaire klusjes blijven opknappen, tegen onze eigen belangen in, hopend op een bemoedigend schouderklopje, dan kan men hem beschouwen als iemand die gebeurtenissen wel voorzag maar erdoor ingehaald werd.

Als we terug naar onze Rijksgeschiedenis willen keren als historisch model dat mede de toekomst voorschrijft en we dus ‘verder als zijn kerktorenhorizont’ willen kijken, om zo het glorieuze verleden van onze voorvaderen geen onrecht aan te doen, dan moeten we deze profeet en militant beschouwen als iemand die misschien voorop was op zijn tijd, maar wel het ideologische zaad op de braakliggende Europese akker heeft gestrooid met niets ontziende bewegingen. Het ligt er nu enkel te wachten op ons om het te doen ontkiemen…

Nawoord: Jean Thiriart richtte eind jaren 60 een eigen splinterpartij op namelijk de Nationaal-Communautaire Partij-Parti Communautaire National Europeén. In de jaren '80 stond Thiriart zijn voorzitterschap af aan een ex-militant van het Front de Jeunesse(F.J) Luc Michel die nog steeds deze partij leidt. Nationaal-communautarisme , een benaming van Thiriart zelf is een belangrijk onderdeel van de Nationaal-Bolsjevistische stroming zoals die nu nog bestaat, helaas is een partij als de PCN zéér sectair en dwepen ze zonder schroom met antifascistische groepen en Stalinistische Marxisten.

http://www.pcn-ncp.com[/size]

[size=1]Edit:[/size]
[size=1]After edit by Franz Ritter Von Epp on 02-07-2005 at 16:19
Reason:
--------------------------------

Jean Thiriart, alhoewel overleden zijnde, blijft een van de voornaamste bronnen i.v.m. landsoverstijgende bondsvorming en dan meer bepaald de Eurazische. De militante Europeanen die doorheen decennia deze denker leerden appreciëren, en dit vooral na zijn terugkeer in de actieve politiek, na jaren in balling doorgebracht te hebben, betreurden als geen ander het weggaan van de man die mede aan de wieg stond van de ‘Eurazïe-gedachte’ en dus als de geestelijke vader van het ware Europa in de 20’ste eeuw omschreven kan worden.
Zijn bekendheid verwierf hij internationaal, in het bereik van de geopolitiek, na het uitkomen van zijn boek “Europe: An Empire of 400 Million Men” in ’65. Alhoewel meer dan 35 jaar geleden geschreven te zijn en de schrijver nadien nog meerdere ideologische evoluties heeft ondergaan die zijn werk nog roemrijker maakten, heeft het niets aan actualiteit ingeboet; dit zeker niet in een tijdperk waar de gevreesde Atlantische Duivel de ganse wereld aan het verknechten lijkt en Europa blijkbaar definitief afgeweken is van zijn historisch ‘Schicksal’. Men dient het boek dan ook in zijn eigen historische context te bekijken (Algerije-revolte, Suez-crisis,…), maar al zijn de symptomen lichtjes veranderd, de kanker die internationaal uitgezaaid is, en aan de basis ligt van alles, is een constante gebleken.
Toen het uitkwam hielden zich vele, eerder rechts-conservatieve, krachten afzijdig wegens tè utopisch, revolutionair,…wat dan ook. Heden ten dage zou het m.i. dus dezelfde impact op ons nationalistisch moraal kunnen hebben .

Hij zag de toenmalige gebeurtenissen (zoals het verlies van Algerije, Indo-China,…) zeker niet als alleenstaand of geïsoleerd, maar daarentegen als een direct gevolg van de Europese militaire nederlaag van 1945. Het was inderdaad niet een Duitse of Italiaanse nederlaag, maar een van het gehele Europese continent, dus Groot-Brittanië en Frankrijk inbegrepen. Thiriart was de eerste die toenadering tot het Oosten zocht, om een continentale gedachte te kunnen uitbouwen en omdat de verlossing enkel uit het, al dan niet communistische, Oosten kon komen waar men nog niet gebukt ging onder Yankee-invloeden van welke aard dan ook en een vitaal anti-westers (versta hieronder het decadente, niet het geografische) denken essentieel bij hem was.Hij verzette zich tegen de natuurlijke verschillen tussen de mensen en hun gedachtescholen, m.a.w. zijn boodschap en visie was er een van nationale en raciale solidariteit en stond haaks op begrippen als klassenstrijd, verzuiling of verdeling tout court. “Wir sind nicht Burger, Bauer, Arbeitsmann; haut die Schranken doch zusammen Kameraden!” heette dat in het Interbellum. Voortaan zou er in het opbouwen van een staat/machtsblok van uitgegaan worden wat de mensen/volkeren bindt i.p.v. wat ze verdeelt. Hij kan men een raakvlak zien met de solidaristischs corporatistische leer. Enkel met zulk een houding kon men daadwerkelijk de belangen Europa (in latere instantie Eurazïe) dienen om zo het hoofd te kunnen bieden aan het vreselijke Yankee-imperialisme dat juist door die verdeeldheid-kaart uit te spelen elke kans van Europa om tot een macht uit te groeien kon fnuiken. Hij zag het als de voornaamste ijver om het Amerikaans imperialisme te bevechten. Een visie die het kleinburgerlijke, chauvinistische nationalisme, eigen aan Frankrijk dat ook maar gebruikt wordt voor buitenlandse en kosmopolitische belangen, ver achter zich liet.
De eerste zin van Thiriart’s boek is juist daaraan toegewijd; de wetenschap der volkeren, die ten onder gegaan was in ons post-oorlogsklimaat omdat het een instrument zou zijn geweest van ‘nazistische expansiepolitiek’, m.a.w. hij bleef de mening toegedaan dat het Volkeren waren die gediend moesten worden en niet vreemde economische belangen. Thiriart was dus een exponent van het Völkische nationalisme zoals dat heerste in onze Germaanse contreien. Ondanks de vernedering en nederlaag van 8 mei ’45 hield hij vast aan het volksnationalisme en zag in het toen heersende staatsnationalisme wat het was: een lege bedoening waar het begrip ‘volk’ kon ingevuld worden naarmate de grenzen evolueerden. De geo-politiek zoals o.a. prof. Haushofer die onderrichtte in Duitsland werd beschouwd als een instrument des duivels daar het regelrecht inging tegen de perfide belangen van de ‘Siegermachten’. Achterhaalde begrippen als monarchie, kerk, staat,…werden nog in extremis aanvaard als politieke motivering, maar het zuivere völkische herinnerde zgz. te veel aan het NS-regime, dat volgens hem veel te vaak werd voorgesteld als een territoriaal roofdier met een haast niet te stillen honger naar gebieden. Een zeer belachelijke redenering als men in het achterhoofd houdt dat de winnaars van Yalta de gebieden en eigendommen van Europa gingen herverdelen puur uit geopolitieke en geostrategische drogredenen. Vergeten we zeker niet de Lebensraum-politiek van Israël die geen enkele plaats laat voor een ander volk. Hiervan was hij zich perfect bewust als hij zijn eerste hoofdstuk schreef: ” Van Brest tot Boekarest. Laat ons Yalta uitwissen!”

Hij schreef: ”In de context van de geopolitiek en de algehele beschaving, zoals het later zal blijken, strekt de Europese Eenheid en Gemeenschap zich uit van Brest tot Boekarest.”
Door deze zin neer te schrijven drong hij zichzelf wel geografische limieten op die hij na enige tijd ook achter zich zou laten als hij tot de idee van EURAZÏE kwam. Van Reykav�*k tot Vladivostock dus. Een thesis die heden ten dage nog uitgedragen wordt door ‘the Eurasian movement’ (bekijk zeker hun webstek!) en diegenen die Guillaume Faye’s boek erover gelezen hebben, bekend in de oren zal klinken. Hieruit kan men het duidelijkste afleiden dat de ideologische wortels ervan wel degelijk dieper reiken als men dacht, nl. het hysterisch-sentimentele anti-amerikanisme dat hoewel als een wederkerend leitmotiv kan opgemerkt worden, eerder bijkomstig uitkomt als men zich werkelijk erin verdiept. En enkel in zulke context kan men hem het beste oordelen, en zijn veelvuldige reizen naar Egypte en Roemenïe,… juist zoals zijn ontmoetingen met belangrijke personen van Tsjov En-Lai(chinees nationaal-revolutionair), Ceaucescu of de Palestijnse leiders naar waarde schatten.
Over de dimensies van het Nieuwe Europa schreef hij het volgende neer: ”Europa geniet van een grote historische volwassenheid, ze kent vanaf nu de ijdelheid van de kruistochten en de veroveringsoorlogen tot het Oosten. Na Karel XII, Bonaparte en Hitler zouden we de risico’s van dergelijke compagnies en hun prijs kunnen opmeten. Als de USSR Siberië wil beschutten, zal het vrede moeten zoeken met het Europa van Brest tot Boekarest. Ik herhaal het: de USSR heeft niet en met de tijd nog minder en minder de macht om gelijkertijd Warschau en Boedapest aan de ene kant en Tchita en Khabarovsk aan de andere kant te beschutten. Het zal moeten kiezen of alles moeten verliezen.”

Met het lezen van vorig extract zal men moeilijk hem van gebrek aan voorzorg of vooruitziendheid kunnen beschuldigen. En ik herhaal nogmaals dat voorgaande geschreven was in een tijdperk waar de meest militante pro-europeanen het al gewaagd vonden om de eenheid van Brest tot Boekarest te prediken, d.w.z. Europa gelimiteerd tot het West-Europese ‘schiereiland’-platform, wat J.T. overkwam als een noodzakelijk stadium ter ontwikkeling, maar ook niets meer als een springplank naar een onmetelijker project waarin men zijn Faustische geest in herkende.

Op elk punt zal men moeten toegeven dat J.T. profetisch gelijk had. Maar gezien de vrij recente gebeurtenissen moeten we dan zeggen dat hij gefaald heeft als zijn idee van vooruitziendheid dode letter bleef en we in een Europa wonen waar Coudenhove-Kalergi de koers uitgestippeld heeft en naar zijn woorden dat “het Europa van morgen bevolkt zal zijn met een Euraziatisch ras met duidelijk negroïde invloeden; zo zal de Uomo Europeanus er moeten uitzien!”? Dat hangt ervan af met hoeveel lotsberusting de nationalisten van vandaag door het leven wensen te gaan. Dat hangt ervan af wat hun streefdoel is.

Als we het vazallenstadium niet kunnen overstijgen en in elke actie afhankelijk blijven van onze ‘Atlantische vrienden’ die de New World Order nastreven en wij verder hun vuile militaire klusjes blijven opknappen, tegen onze eigen belangen in, hopend op een bemoedigend schouderklopje, dan kan men hem beschouwen als iemand die gebeurtenissen wel voorzag maar erdoor ingehaald werd.

Als we terug naar onze Rijksgeschiedenis willen keren als historisch model dat mede de toekomst voorschrijft en we dus ‘verder als zijn kerktorenhorizont’ willen kijken, om zo het glorieuze verleden van onze voorvaderen geen onrecht aan te doen, dan moeten we deze profeet en militant beschouwen als iemand die misschien voorop was op zijn tijd, maar wel het ideologische zaad op de braakliggende Europese akker heeft gestrooid met niets ontziende bewegingen. Het ligt er nu enkel te wachten op ons om het te doen ontkiemen…

Nawoord: Jean Thiriart richtte eind jaren 60 een eigen splinterpartij op namelijk de Nationaal-Communautaire Partij-Parti Communautaire National Europeén. In de jaren '80 stond Thiriart zijn voorzitterschap af aan een ex-militant van het Front de Jeunesse(F.J) Luc Michel die nog steeds deze partij leidt. Nationaal-communautarisme , een benaming van Thiriart zelf is een belangrijk onderdeel van de Nationaal-Bolsjevistische stroming zoals die nu nog bestaat, helaas is een partij als de PCN zéér sectair en dwepen ze zonder schroom met antifascistische groepen en Stalinistische Marxisten.

http://www.ncp-pcn.com[/size]


[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------

Jean Thiriart, alhoewel overleden zijnde, blijft een van de voornaamste bronnen i.v.m. landsoverstijgende bondsvorming en dan meer bepaald de Eurazische. De militante Europeanen die doorheen decennia deze denker leerden appreciëren, en dit vooral na zijn terugkeer in de actieve politiek, na jaren in balling doorgebracht te hebben, betreurden als geen ander het weggaan van de man die mede aan de wieg stond van de ‘Eurazïe-gedachte’ en dus als de geestelijke vader van het ware Europa in de 20’ste eeuw omschreven kan worden.
Zijn bekendheid verwierf hij internationaal, in het bereik van de geopolitiek, na het uitkomen van zijn boek “Europe: An Empire of 400 Million Men” in ’65. Alhoewel meer dan 35 jaar geleden geschreven te zijn en de schrijver nadien nog meerdere ideologische evoluties heeft ondergaan die zijn werk nog roemrijker maakten, heeft het niets aan actualiteit ingeboet; dit zeker niet in een tijdperk waar de gevreesde Atlantische Duivel de ganse wereld aan het verknechten lijkt en Europa blijkbaar definitief afgeweken is van zijn historisch ‘Schicksal’. Men dient het boek dan ook in zijn eigen historische context te bekijken (Algerije-revolte, Suez-crisis,…), maar al zijn de symptomen lichtjes veranderd, de kanker die internationaal uitgezaaid is, en aan de basis ligt van alles, is een constante gebleken.
Toen het uitkwam hielden zich vele, eerder rechts-conservatieve, krachten afzijdig wegens tè utopisch, revolutionair,…wat dan ook. Heden ten dage zou het m.i. dus dezelfde impact op ons nationalistisch moraal kunnen hebben .

Hij zag de toenmalige gebeurtenissen (zoals het verlies van Algerije, Indo-China,…) zeker niet als alleenstaand of geïsoleerd, maar daarentegen als een direct gevolg van de Europese militaire nederlaag van 1945. Het was inderdaad niet een Duitse of Italiaanse nederlaag, maar een van het gehele Europese continent, dus Groot-Brittanië en Frankrijk inbegrepen. Thiriart was de eerste die toenadering tot het Oosten zocht, om een continentale gedachte te kunnen uitbouwen en omdat de verlossing enkel uit het, al dan niet communistische, Oosten kon komen waar men nog niet gebukt ging onder Yankee-invloeden van welke aard dan ook en een vitaal anti-westers (versta hieronder het decadente, niet het geografische) denken essentieel bij hem was.Hij verzette zich tegen de natuurlijke verschillen tussen de mensen en hun gedachtescholen, m.a.w. zijn boodschap en visie was er een van nationale en raciale solidariteit en stond haaks op begrippen als klassenstrijd, verzuiling of verdeling tout court. “Wir sind nicht Burger, Bauer, Arbeitsmann; haut die Schranken doch zusammen Kameraden!” heette dat in het Interbellum. Voortaan zou er in het opbouwen van een staat/machtsblok van uitgegaan worden wat de mensen/volkeren bindt i.p.v. wat ze verdeelt. Hij kan men een raakvlak zien met de solidaristischs corporatistische leer. Enkel met zulk een houding kon men daadwerkelijk de belangen Europa (in latere instantie Eurazïe) dienen om zo het hoofd te kunnen bieden aan het vreselijke Yankee-imperialisme dat juist door die verdeeldheid-kaart uit te spelen elke kans van Europa om tot een macht uit te groeien kon fnuiken. Hij zag het als de voornaamste ijver om het Amerikaans imperialisme te bevechten. Een visie die het kleinburgerlijke, chauvinistische nationalisme, eigen aan Frankrijk dat ook maar gebruikt wordt voor buitenlandse en kosmopolitische belangen, ver achter zich liet.
De eerste zin van Thiriart’s boek is juist daaraan toegewijd; de wetenschap der volkeren, die ten onder gegaan was in ons post-oorlogsklimaat omdat het een instrument zou zijn geweest van ‘nazistische expansiepolitiek’, m.a.w. hij bleef de mening toegedaan dat het Volkeren waren die gediend moesten worden en niet vreemde economische belangen. Thiriart was dus een exponent van het Völkische nationalisme zoals dat heerste in onze Germaanse contreien. Ondanks de vernedering en nederlaag van 8 mei ’45 hield hij vast aan het volksnationalisme en zag in het toen heersende staatsnationalisme wat het was: een lege bedoening waar het begrip ‘volk’ kon ingevuld worden naarmate de grenzen evolueerden. De geo-politiek zoals o.a. prof. Haushofer die onderrichtte in Duitsland werd beschouwd als een instrument des duivels daar het regelrecht inging tegen de perfide belangen van de ‘Siegermachten’. Achterhaalde begrippen als monarchie, kerk, staat,…werden nog in extremis aanvaard als politieke motivering, maar het zuivere völkische herinnerde zgz. te veel aan het NS-regime, dat volgens hem veel te vaak werd voorgesteld als een territoriaal roofdier met een haast niet te stillen honger naar gebieden. Een zeer belachelijke redenering als men in het achterhoofd houdt dat de winnaars van Yalta de gebieden en eigendommen van Europa gingen herverdelen puur uit geopolitieke en geostrategische drogredenen. Vergeten we zeker niet de Lebensraum-politiek van Israël die geen enkele plaats laat voor een ander volk. Hiervan was hij zich perfect bewust als hij zijn eerste hoofdstuk schreef: ” Van Brest tot Boekarest. Laat ons Yalta uitwissen!”

Hij schreef: ”In de context van de geopolitiek en de algehele beschaving, zoals het later zal blijken, strekt de Europese Eenheid en Gemeenschap zich uit van Brest tot Boekarest.”
Door deze zin neer te schrijven drong hij zichzelf wel geografische limieten op die hij na enige tijd ook achter zich zou laten als hij tot de idee van EURAZÏE kwam. Van Reykav�*k tot Vladivostock dus. Een thesis die heden ten dage nog uitgedragen wordt door ‘the Eurasian movement’ (bekijk zeker hun webstek!) en diegenen die Guillaume Faye’s boek erover gelezen hebben, bekend in de oren zal klinken. Hieruit kan men het duidelijkste afleiden dat de ideologische wortels ervan wel degelijk dieper reiken als men dacht, nl. het hysterisch-sentimentele anti-amerikanisme dat hoewel als een wederkerend leitmotiv kan opgemerkt worden, eerder bijkomstig uitkomt als men zich werkelijk erin verdiept. En enkel in zulke context kan men hem het beste oordelen, en zijn veelvuldige reizen naar Egypte en Roemenïe,… juist zoals zijn ontmoetingen met belangrijke personen van Tsjov En-Lai(chinees nationaal-revolutionair), Ceaucescu of de Palestijnse leiders naar waarde schatten.
Over de dimensies van het Nieuwe Europa schreef hij het volgende neer: ”Europa geniet van een grote historische volwassenheid, ze kent vanaf nu de ijdelheid van de kruistochten en de veroveringsoorlogen tot het Oosten. Na Karel XII, Bonaparte en Hitler zouden we de risico’s van dergelijke compagnies en hun prijs kunnen opmeten. Als de USSR Siberië wil beschutten, zal het vrede moeten zoeken met het Europa van Brest tot Boekarest. Ik herhaal het: de USSR heeft niet en met de tijd nog minder en minder de macht om gelijkertijd Warschau en Boedapest aan de ene kant en Tchita en Khabarovsk aan de andere kant te beschutten. Het zal moeten kiezen of alles moeten verliezen.”

Met het lezen van vorig extract zal men moeilijk hem van gebrek aan voorzorg of vooruitziendheid kunnen beschuldigen. En ik herhaal nogmaals dat voorgaande geschreven was in een tijdperk waar de meest militante pro-europeanen het al gewaagd vonden om de eenheid van Brest tot Boekarest te prediken, d.w.z. Europa gelimiteerd tot het West-Europese ‘schiereiland’-platform, wat J.T. overkwam als een noodzakelijk stadium ter ontwikkeling, maar ook niets meer als een springplank naar een onmetelijker project waarin men zijn Faustische geest in herkende.

Op elk punt zal men moeten toegeven dat J.T. profetisch gelijk had. Maar gezien de vrij recente gebeurtenissen moeten we dan zeggen dat hij gefaald heeft als zijn idee van vooruitziendheid dode letter bleef en we in een Europa wonen waar Coudenhove-Kalergi de koers uitgestippeld heeft en naar zijn woorden dat “het Europa van morgen bevolkt zal zijn met een Euraziatisch ras met duidelijk negroïde invloeden; zo zal de Uomo Europeanus er moeten uitzien!”? Dat hangt ervan af met hoeveel lotsberusting de nationalisten van vandaag door het leven wensen te gaan. Dat hangt ervan af wat hun streefdoel is.

Als we het vazallenstadium niet kunnen overstijgen en in elke actie afhankelijk blijven van onze ‘Atlantische vrienden’ die de New World Order nastreven en wij verder hun vuile militaire klusjes blijven opknappen, tegen onze eigen belangen in, hopend op een bemoedigend schouderklopje, dan kan men hem beschouwen als iemand die gebeurtenissen wel voorzag maar erdoor ingehaald werd.

Als we terug naar onze Rijksgeschiedenis willen keren als historisch model dat mede de toekomst voorschrijft en we dus ‘verder als zijn kerktorenhorizont’ willen kijken, om zo het glorieuze verleden van onze voorvaderen geen onrecht aan te doen, dan moeten we deze profeet en militant beschouwen als iemand die misschien voorop was op zijn tijd, maar wel het ideologische zaad op de braakliggende Europese akker heeft gestrooid met niets ontziende bewegingen. Het ligt er nu enkel te wachten op ons om het te doen ontkiemen…

Nawoord: Jean Thiriart richtte eind jaren 60 een eigen splinterpartij op namelijk de Nationaal-Communautaire Partij-Parti Communautaire National Europeén. In de jaren '80 stond Thiriart zijn voorzitterschap af aan een ex-militant van het Front de Jeunesse(F.J) Luc Michel die nog steeds deze partij leidt. Nationaal-communautarisme , een benaming van Thiriart zelf is een belangrijk onderdeel van de Nationaal-Bolsjevistische stroming zoals die nu nog bestaat, helaas is een partij als de PCN zéér sectair en dwepen ze zonder schroom met antifascistische groepen en Stalinistische Marxisten.[/size]
[/edit]

Laatst gewijzigd door Franz Ritter Von Epp : 2 juli 2005 om 15:22.
Franz Ritter Von Epp is offline   Met citaat antwoorden
Oud 2 juli 2005, 18:14   #2
Volksstormer
Minister-President
 
Volksstormer's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 22 februari 2003
Locatie: Dietsland-Europa
Berichten: 5.620
Standaard

Ik ben helemaal voor een 'Europa van Brest tot Vladivostok', maar 'Europa, Derde Wereld: één strijd' is niet aan mij besteed. We hebben inderdaad al Faye, De Valle en vele anderen. Dus: waarom dan nog Thiriart?
Dankzij de eersten komt het nationaal-revolutionaire gedachtegoed stilaan uit de marginaliteit, met de hedendaagse 'nationaal-bolsjewieken' zou het daarin gebleven zijn.
Volksstormer is offline   Met citaat antwoorden
Oud 2 juli 2005, 19:43   #3
Franz Ritter Von Epp
Banneling
 
 
Franz Ritter Von Epp's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 15 juni 2004
Locatie: Vlaanderen
Berichten: 317
Standaard

Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Volksstormer
Ik ben helemaal voor een 'Europa van Brest tot Vladivostok', maar 'Europa, Derde Wereld: één strijd' is niet aan mij besteed. We hebben inderdaad al Faye, De Valle en vele anderen. Dus: waarom dan nog Thiriart?
Dankzij de eersten komt het nationaal-revolutionaire gedachtegoed stilaan uit de marginaliteit, met de hedendaagse 'nationaal-bolsjewieken' zou het daarin gebleven zijn.
Wat is dan volgens u het wezenlijke verschil tussen nationaal-revolutionairen en nationaal-bolsjevieken???
Franz Ritter Von Epp is offline   Met citaat antwoorden
Oud 4 juli 2005, 13:23   #4
Volksstormer
Minister-President
 
Volksstormer's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 22 februari 2003
Locatie: Dietsland-Europa
Berichten: 5.620
Standaard

Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Franz Ritter Von Epp
Wat is dan volgens u het wezenlijke verschil tussen nationaal-revolutionairen en nationaal-bolsjevieken???
www.bolcheviques.org: Ché, Stalin, Lenin, Mao(?), de Strassers, Evola, Khomeini... : ze zijn zo gek als een achterdeur (idem voor Martin Schwarz en Claudio Mutti).

Nationaal-revolutionairen zijn volgens mij mensen met gezond verstand: Jeunesses Identitaires, VJW, VJM...

Hoedt u voor warhoofden die al te veel spreken van spiritualiteit en Traditie. Die les heb ik het afgelopen jaar geleerd!
Volksstormer is offline   Met citaat antwoorden
Oud 5 juli 2005, 12:22   #5
ossaert
Minister-President
 
ossaert's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 19 april 2003
Locatie: Mechelen
Berichten: 4.827
Standaard

Ik vermoed dat FRvE zich eerst wat behoort te verdiepen in de Nederlandse taal... zelden zo'n schabouwelijk schrijfsel gelezen.
__________________
Ik wil zeggen dat de mens Is, dat de mens Bestaat... welnu, laat hem zijn, laat hem bestaan! En dan zou het bestaan op zichzelf het enige einddoel zijn: de mens zou bestaan, en hij zou er alleen voor zorgen om te blijven bestaan in zo-groot-mate-mogelijk van relatief geluk en relatieve vrijheid. En dan zou het verkeerd zijn, misdadig, de mens zijn relatief geluk en relatieve vrijheid te doen opofferen voor een idee: voor god, de gemeenschap of de Staat.
ossaert is offline   Met citaat antwoorden
Oud 22 mei 2013, 22:40   #6
Kylero
Gouverneur
 
Kylero's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 31 juli 2012
Berichten: 1.217
Standaard

De hedendaagse samenleving wordt geïndoctrineerd, dit door het systematisch en eenzijdig onderwijzen van aanvechtbare overtuigingen en opvattingen, met de bedoeling dat deze kritiekloos worden aanvaard. Deze zeer subtiele manier van manipulatie veroorzaakt tribalisme, het doel van deze manipulatie 'de mensen tegen elkaar uitspelen'!
Aan deze subtiele brainwash zijn we allen onderhevig, het maakt deel uit van onze geconditioneerdheid, dit denkpatroon bepaald onze manier van denken en is verweven in het huidige denken. De scholen, religies en media kneden de mens naar het voor hen noodwendige denkpatroon. 'Links' heeft geen inhoud meer, 'rechts' ook niet en van de weeromstuit komt elke politieke discussie dan ook neer op gebakken lucht zonder argumenten en zonder weerwoord. Erger is dat daarmee ook een klimaat is geschapen van pure intolerantie en de macht van het zogenaamde burgerfatsoen. Iedereen neemt iedereen de maat en niemand respecteert de mening van een ander.... de verdeling onder de massa is steeds groter aan het worden. De neoliberale systemen waar we onder lijden worden reeds honderden jaren gebruikt, het gehoord de verdeel en heerspolitiek toe de tactiek, oa de economische volksverhuizingen hebben als doel: volkeren met een lagere levenstandaard te gebruiken om de hogere levenstandaard van andere volkeren af te remmen. Vele geforceerde beschavingen in de geschiedenis importeerden slaven doormiddel van volksverhuizingen. De wereldpolitiek moet meer inspraak krijgen in deze ondemocratische en dictatoriale systemen en een wereldtribunaal installeren, dit om het voorkomen dat het uitbuiten van mens door mens en volksverhuizingen mogelijk zijn en om tevens de roofbouw op de natuur te veroordelen. Racisme is het gevolg van het Tribalisme, het past perfect in de verdeel en heers politiek van deze economische dictators.
__________________
The world is pregnant with lies
Kylero is offline   Met citaat antwoorden
Antwoord


Discussietools

Regels voor berichten
Je mag niet nieuwe discussies starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag niet bijlagen versturen
Je mag niet jouw berichten bewerken

vB-code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit
Forumnavigatie


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 23:42.


Forumsoftware: vBulletin®
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Content copyright ©2002 - 2020, Politics.be