Overkoepelende waarheden

[tandem]

Zo de definitie stelt is een overkoepelende waarheid iets van een andere kwalitatieve orde, het verzoent tegenstellingen door een andere waarheid in de plaats te stellen. Anders gezegd, het overstijgt een conflict waar op dat moment geen concensus kan gevonden worden, bekeken vanuit de overkoepelende waarheid kan het conflict derhalve als - niet arbitrair - absurd gezien worden. Immers, er is een verzoenend alternatief dat de strijd kan neutraliseren, om deze reden is ontvankelijkheid en aandacht dan ook zo primair, net zoals het maatschappelijke besluitvormingsproces dat gekoppeld wordt aan een welbepaald doel. De overkoepelende waarheid biedt - ondanks conflictoverstijgend - geen garantie op succes, dominante partijen kunnen er immers belang bij hebben om ze niet te laten doorstromen, zelfs zonder correcte integratie en/of afdoende overweging van de sociale impact. Al bij al blijft het een kwestie van menselijke keuzes, een kwestie van waarden, normen en ethiek.

Als interludium is het misschien raadzaam om het begrip 'overkoepelende waarheid' te nuanceren, het laat soms de perceptie dat iemand de waarheid in pacht zou hebben, een soort van profetie die geen tegenspraak duldt, dit is het allerminst. Overkoepelende waarheden komen in allerlei maten en gewichten, in zekere zin ook te beschouwen als een oplossing voor dagdagelijkse problemen. Iemand kan bv een probleem hebben in een eenvoudig rekenblad, de 'meester' van dienst kan je dan misschien verwijzen naar de oplossing en je probleem verdwijnt als sneeuw voor de zon. Anders gezegd, kennisdeling en onderwijs spelen een belangrijke rol bij overkoepelende waarheden. In dit geval gaat het niet zozeer over strijdende partijen maar evengoed wordt een conflict overstegen, dit als gebrek aan kennis over hoe het rekenblad te gebruiken. De eenvoudige toevoeging van meer kennis volstaat maar ook hier is ontvankelijkheid en aandacht voor nodig, hoe meer kennis we integreren hoe meer relaties we kunnen leggen.

Een ander voorbeeld met een iets ruimere dimensie is wat we het 'taalconflict' kunnen noemen, het hoeft dan zelfs niet te gaan over een strijd maar het kan ook een communicatieprobleem zijn. De communicatie tussen een Chinees en een Amerikaan loopt nu eenmaal wat stroever dan tussen Chinezen onderling, met of zonder meningsconflict staat hier even los van. Een derde taal kan dan als overkoepelende waarheid gezien worden maar betekent niet dat beide partijen dit zomaar zullen aanvaarden, we kunnen echter niet zeggen dat het conflict niet opgelost is wanneer dat wel aangenomen zou worden. En zo komen we snel tot Esperanto dat als wereldtaal zou ingevoerd kunnen worden, iets dat we vandaag voor onmogelijk achten, is morgen misschien vanzelfsprekend waardoor we ons misschien gaan afvragen waarom we zo lang gewacht hebben. Wat vooral opvalt is de eenvoud van de remedie of overkoepelende waarheid, vanuit deze perceptie bestaat het probleem niet langer, letterlijk.

Onderzoek hiernaar leidt tot fenomenen zoals bv het Dunning-Kruger effect, de meerderheid is 'dom' en een minderheid 'slim'. Deze stellingen komen redelijk arbitrair en elitair over, binnen de context van overkoepelende waarheden heeft het echter niets met 'beter' of 'slechter' te maken, de bereidheid om de remedie te integreren in het denken volstaat ruimschoots om het niet arbitraire kenmerk te (h)erkennen. Een quasi perfect voorbeeld is het idee om een wereldmunt in te voeren, een valutahandelaar kan dan expert zijn op zijn domein, bekeken vanuit de overkoepelende waarheid komt het redelijk 'dom' over. Langs de andere kant, bekeken vanuit het perspectief van de meerderheid komt een 'wereldmunt' misschien naïef over, het is immers ondenkbaar dat de valutahandelaar (cfr machtspositie) z'n strijd om het geld zal opgeven. We kunnen echter niet ontkennen dat er een alternatief bestaat om deze machtsstrijd (ic speculatie om monetaire winst) te overstijgen.

[Wapper]

Blijven proberen, niet opgeven!

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Wapper

Blijven proberen, niet opgeven!

Je kan ook dienstencheques overwegen voor die strijk, dan komt er ruimte vrij.

In eerste instantie lijkt de oplossing gelegen in een nauwere internationale samenwerking door middel van bijvoorbeeld Special Drawing Rights (SDR). Het IMF-rapport concludeert echter dat uiteindelijk de invoering van een wereldwijde munteenheid het meest logisch is, aangezien SDR slechts een rekenmethode is die gebaseerd is op de vrijelijk te gebruiken valuta van de lidstaten, en niet een munteenheid op zichzelf is. ‘Van SDR naar Bancor (de Bancor was in 1944 de naam voor een eventuele wereldmunt die werd voorgesteld door misschien wel de beroemdste econoom aller tijden, de Brit J.M.Keynes). Een recent besproken beperking van de SDR is dat het geen valuta is. De waarde van de SDR blijft nauw verbonden met de omstandigheden en prestaties van de belangrijke deelnemende landen.

Een meer ambitieuze hervorming zou het verder bouwen op eerdere ideeën zijn door in de loop van de tijd een wereldmunt te ontwikkelen. Ter ere van Keynes zou deze bijvoorbeeld de Bancor kunnen worden genoemd.’ Hoewel het IMF denkt dat de invoering van deze wereldmunt pas op de lange termijn zal kunnen plaatsvinden, wordt er één voorbehoud gemaakt waardoor dit mogelijk toch veel sneller zou kunnen gaan gebeuren: ‘… mits een dramatische verandering in de wil voor meer internationale samenwerking.’ Een dergelijke ‘dramatische verandering’ zou er natuurlijk heel goed kunnen komen als inderdaad blijkt dat het huidige zogenaamde economische ‘herstel’ vals blijkt -zelfs in de reguliere media wordt hier nu langzaam gewag van gemaakt- en de volgende, waarschijnlijk veel ernstigere fase van de wereldwijde financiële/economische crisis vrijwel alle landen in grote problemen zal brengen.

http://economicdepression2012.wordpr...ieel-einddoel/