een nieuwe Vlaams-groen-sociale beweging

[De schoofzak]

Van facebook gepikt.
Van de papa van Hermes de ex-groene boodschapper en dierenliefhebber.

Uiterst interessante piste !!

Vandaag lees ik in Het Laatste Nieuws dat mijn zoon Hermes Sanctorum de partij Groen! verlaat en als onafhankelijke in het Vlaams Parlement zal zetelen, en dit omwille van zijn standpunt over onverdoofd slachten. Hoewel de spanningen daarover binnen die partij bekend waren, kwam het nieuws voor mij zoals voor iedereen als een verrassing.
Hermes en ik hebben altijd onze wegen gescheiden gehouden, wat de openbaarheid betreft. Hij als geëngageerd groen politicus, ik als politiek filosoof en outsider. Maar op dit moment raken die lijnen elkaar natuurlijk wel, en kan ik alleen maar mijn steun uitdrukken voor zijn moedige beslissing.

Het stond in de sterren geschreven dat verschillende partijen uit de kwestie van het onverdoofd slachten wel garen zouden proberen te spinnen, maar dat op de achtergrond vooral met ‘de handrem’ zou worden gewerkt via allerlei vertragingsmanoeuvres die zo kenmerkend zijn voor ons politiek theater. De groenen zijn plat op hun buik gegaan omwille van het moslim-electoraat. Doch ook de bevoegde Vlaamse minister Ben Weyts (N-VA) heeft dit spel handig gespeeld door wel in woorden het onverdoofd slachten af te wijzen, maar tegelijk ook de ‘politieke onhaalbaarheid’ vast te stellen.

Ik ben, als ik dat voor één keer mag zeggen, fier op zijn consequente beslissing, en kan alleen hopen dat Hermes voldoende steun en medestanders vindt om, samen met andere dissidenten als Luckas Vander Taelen, een nieuwe Vlaams-groen-sociale beweging in de steigers te zetten, die misschien eindelijk ook eens de noties identiteit, autonomie en oikos durft te beklemtonen, het verlangen naar herkenbaarheid en thuisgevoel, het durven gaan voor onze Europese wortels.
Als men zich in de lijn van een partij niet meer herkent, moet men durven breken en gaan voor een nieuw verhaal: een kostbare les voor alle Vlaamse en Belgische dagjespolitici.