Parlementaire democratie, gevaren en kansen, lonen voorzitters partijen,parlementaire

[filosofisch verzet]

Het is niet vol te houden dat de voorzitter van een partij bijna 15.000euro per maand verdiend, zoveel als een parlementair. Toch stemmen we met zijn allen in meerderheid niet voor die partijen wiens voorzitters aan een arbeidersloon moeten werken. Ze raken voorlopig zelfs niet verkozen. Weten we het niet of houden we van carrièristen ? Zelfs de bijna voorzitter van de SPA die SPA-Rood voorzit, en dat gratis doet, moet zijn eerste verkiesbare plaats nog krijgen.

Bij verkiezing tot voorzitter of parlementair willen zo ’n mensen dat tegen een gewoon loon doen, ze zitten boordevol sociale voorstellen en toch zijn wij met z’n heel velen zo dom van niet voor hen te stemmen en hen zo te dwingen van twee dagtaken te vervullen. Zij hadden ook afspraken kunnen maken met de klassieke partijtoppen, ze hadden hun ook ‘progressie en liberaal’ kunnen noemen, zonder voorstellen die tegen de superpower van de bigbussines ingaan…in ruil voor verkiesbare plaatsjes. De weg van de gewone mens om iets te zeggen te krijgen is zeer lang en het ongeduld licht altijd om de hoek. Nu de economische wereldsituatie zo kritiek is, zal het misschien verbeteren. In alle grote landen rondom ons geven kiezers meer en meer hun vertrouwen aan onbaatzuchtige politiekers, de prognoses voor het Vlaanderenland neigen voorlopig nog in rechts-populistische richting, waar politiek ook als veel voor de top en weinig voor de ploeteraars gezien wordt. Hoe dat komt, …misschien lezen we teveel walgbladen of zijn we doorheen de geschiedenis te lang op andere manieren té braaf en dom gehouden.

In een steeds stijgend aantal landen heb je verkiezingen waarna enkele uren na de uitslag deze reeds betwist en bevochten wordt. In bijna allemaal die landen komen er dan fracties tot stand met figuren die de belangen van de toplagen dienen en gaat de gewone mens er maar niet op vooruit. In de grote landen die er economisch beter voor staan heb je ongeveer dezelfde situatie, behalve dat de uitslagen toch erkend worden. In sommige westerse landen mogen zelfs bizarre ,zogezegd godsdienstige en extreemrechtse groepjes lijsten indienen. Net zoals het groeiende aantal fascistische leden van geweldgroepen in Duitsland bijvoorbeeld, bestaat er bij een ineenstortende economie altijd het gevaar dat deze drieste fenomenen enige aanhang krijgen. Daarom dat men ze in Duitsland terecht probeert buiten de wet te stellen. Daarom ook is het des te belangrijker dat die mensen die echt onbaatzuchtig aan politiek willen doen nu hun kans krijgen en grijpen.

Indien dit niet lukken kan, blijft er ons, gewone mensen nog één ding over : zelf onze wil opleggen aan de uitvoerende macht. De man in de straat is niet veeleisend, hij wil vrede, een wereld zonder armoede, een betaalbaar dak boven zijn hoofd, eten, zinnig werk, sociale zekerheid. Eigenlijk zou hij het programma van de partijen moeten schrijven, of nog beter na de goedkeuring van zo’n programma per (internationaal)referendum, zou de gewone man er qua representativiteit ,duidelijkheid en bestuurbaarheid nog beter bij varen als politiekers niet per partij, maar per project (wonen, energie, werk,..) zouden kunnen worden verkozen. Dat elke kandidaat politieker zich maar bij een project van zijn keuze aanmeldt met zijn voorstellen voor een beleid ten dienste van het goedgekeurde programma. Dan zou een advocaat omwille van de koehandel bij regeringsonderhandelingen tussen partijen niet minister van landbouw moeten worden of een fundamentalistische fanatieker zou op de lijst levensbeschouwingen moeten opkomen in plaats van met een fanatiek partijtje een zetel kunnen te verwerven. In het referendum zou dan ook worden ingeschreven dat alle verkozenen niet tomeloos meer dan de gewone mens mogen verdienen. Zodoende zou deze filosofische benadering van democratie meer mensen bij het politieke spel betrekken. Frankrijk bijvoorbeeld heeft een 70miljoen inwoners. Eén van de grootse partijen aldaar ,de Parti Socialiste heeft 360.000 leden, waarvan er ongeveer de helft een voorzitster uit een al lang meegaand establishment mochten verkiezen…uiteindelijk werd de verkiezing met 40 stemmen beslecht. Een beetje een filosofische en visionaire houding in verband met al die toestanden is echt geen luxe tegenover de uitdagingen die er liggen aan te komen en de schrijnende toestanden ver van ons bed, vereisen zo een houding NU al. Een paginalang voorstel tot goedkeuring van zo’n programma vindt U op de blog http://filosofischverzet.skynetblogs.be via de link
http://www.bloggen.be/conscience2008/

Octo 17/12/2008

[Firestone]

Oorspronkelijk geplaatst door filosofisch verzet

Het is niet vol te houden dat de voorzitter van een partij bijna 15.000euro per maand verdiend, zoveel als een parlementair
...

Leg eens uit waarom dat zo is.

(aub)

[filosofisch verzet]

Oorspronkelijk geplaatst door Firestone

Leg eens uit waarom dat zo is.

(aub)

Graag. Mensen die zoveel verdienen verliezen alle contact met de werkelijkheid en nemen de verkeerde beslissingen in funktie van diegenen die nog meer verdienen dan zijzelf en die de wereld om zeep helpen
go and have a look : http://www.condition-critical.org/