Verslag uit Evian

[Fréderic]

[size=6]Verslag uit Evian - door Klaas Calcoen (Attac-Leuven)[/size]

Afgelopen weekend betoogden er honderdduizend anderglobalisten aan de Frans-Zwitserse grens in Evian, waar de top van de zeven rijkste landen plus Rusland plaatsvond. Het werden dagen van massale protesten, massa-acties maar ook wegblokkades en andere directe acties. De top van de G8 kon omwille van de protesten slechts in vertraging van start gaan. Ook vanuit België trokken er andersglobalisten naar Evian. Ondermeer Attac was present. Ik publiceer hier een persoonlijk verslag van Klaas Calcoen, webmaster van Attac-Leuven dat toch wel wat anders is dan we hebben gezien in de media.

Woensdag 28 mei: thesis net op tijd ingediend, valliesje gemaakt en naar Gent vertrokken waar we de volgende dag om 8u de bus op moesten. We, dat zijn dan 4 mensen van ons bandje.

Donderdag 29 mei: De hele dag gereden en de bus geanimeerd. De eerste warmte speelt al parten. Zonder problemen in Annemasse aangekomen op de Aerodrome, waar de Village Intergallactique en de Village Autonome et Anti-Guerre zich bevonden. Een aantal mensen is daar afgestapt, maar wij reden door naar Genève. We hebben eigenlijk op goed geluk af beslist waar we gingen slapen, de info was ook niet echt duidelijk. Zonder problemen de zwaar bewaakte Zwitserse grens doorgekomen ("vous-êtes de bonne sorte"). Aangekomen in camping Le Bout du Monde (letterlijk het einde van de wereld) aan de rand van Genève, ons tentje opgezet, nog wat gepraat en gaan slapen. Opvallend was dat alles goed geregeld was op de camping, nl. door de Zwitserse civiele bescherming.

Vrijdag 30 mei: De warmte wekt ons, maar de meesten zijn al lang op om naar de Attac-conferentiedag te gaan. Wij zagen dat niet echt zitten met die hitte en de vermoeidheid van de schrijver dezes en we zijn dan maar eens de toerist gaan uithangen om de koelte van Lac Léman op te zoeken. Op onze wandeling kijken de mensen ons na, maar zij die we spreken zijn erg vriendelijk. We komen te weten van de locals dat de voorbije weken in Genéve een waar angstklimaat is geschapen door de pers. Krantenkoppen hebben het steevast over "les casseurs" en raden moeders aan hun kinderen binnen te houden, want de hel gaat losbarsten in Genève. Ongeloofelijk veel winkels zijn vakkundig dichtgetimmerd, ideaal voor vrije expressie . Vaak zijn zelfs de namen van de winkels of de uithangbordjes met de merknamen door hout beschermd en aan het zicht onttrokken. Andere winkeliers moedigen de betogers aan en hangen PACE-vlaggen voor het raam of bordjes met "manifestez-vous!" Voor een groot deel zal het wel oprecht geweest zijn, maar het viel ons op dat een behoorlijk aantal iets luxueuzere shops die vlaggen ook uithingen, maar wel niet open waren, laat staan dat er nog iets in de étalage lag. Een dubbel gevoel dus. 's Avonds naar de concerten op de camping geweest en aan de tenten wat verbroederd met de mensen van onze bus en enkele locals. Mijn vader belde om te vragen of alles daar een beetje ok was, want op tv hadden ze niks anders dan rellen getoond. Wij vallen uit de lucht want we hebben niks gezien of gehoord, ook de andere mensen op de camping weten van niks.

Zaterdag 31 mei: Het was weer verschrikkelijk warm, maar vandaag gingen we iets doen. We ontdekken dat de bus gratis is en maken meteen gebruik daarvan om met een hele bende naar de Mac Donalds te gaan betogen. Wanneer we uitstappen raakt men het niet eens wat we nu gaan doen, en de groep splitst. We kiezen opnieuw willekeurig een groep en volgen. Onderweg komen we de dichtgetimmerde macdonalds tegen, die echter wel via een klein houten deurtje open is. Wanneer de spandoeken van MD van de houten panelen worden afgetrokken gaat het deurtje op slot. Verder gebeurt er niks, we gaan gewoon weer door. Ondertussen wordt op onze camping de bakker overvallen door gemaskerden die het eten dan (snel snel) uitdelen. Het bakkersbedrijf werd namelijk gerund door een extreem-rechtse advocaat die graag neo-nazi's verdedigt. Wij zijn daar echter niet (allemaal) bij, wegens de stad in. We ontmoeten heel wat andere activisten in een park en er speelt een drumbandje, wat voor ons het teken is om onze jongleerspullen boven te halen en ons van onze beste kant te laten zien. We raken wat aan de praat met mensen van overal en we belanden op een vergadering waar besproken wordt wat er nog te gebeuren staat. Wat de precieze plannen waren weet ik niet meer, maar we gingen in ieder geval eerst naar L'usine, een kraakpand, waar het IMC (met live-videostreams) gevestigd was en waar ook skapunkbandjes speelden. Wat van de muziek genoten en vertrokken naar Le Jardin Anglais voor andere optredens en Le Feu Au Lac. Wat we niet weten is dat ondertussen L'usine wordt aangevallen door de politie (een iets minder erge versie van de raid op het schooltje in Genua). Wanneer het donker wordt, worden overal op de oever grote vuren aangestoken, er is echter niet zo veel van te zien, want dat meer is werkelijk veel te groot daarvoor. Toch is het mooi symbolisch: "le feu au lac" is een uitdrukking van de vissers daar en wil zoveel zeggen als 't is 5 voor 12. Ondertussen steken de eerste jongleurs reeds de fik in hun spullen en wij volgen spoedig. We entertainen enkele honderden mensen met onze pyromane neigingen en leren veel mensen kennen en praten wat. We beslissen om niet naar Manu Chao te gaan in Annemasse wegens veel te ver. Wanneer we uitgeteld zijn, gaan we de bus gaan nemen. We zitten rustig te wachten als we ("eindelijk") de eerste flikken te zien krijgen en het is meteen een serieuze bende. Even lijkt het erop dat ze de feestende massa in het park gaan aanvallen, maar ze chargeren in de aanpalende straat. We hebben niet veel zin om ons te gaan moeien en nemen gewoon de bus. Blijkbaar zijn we enigen die zo denken, want we hebben de hele bus voor ons alleen, hoewel flink wat volk op die bus aan het wachten was. Op de camping nog vlug een klein stukje concert meegepikt, maar we zijn te moe.

Zondag 1 juni: We nemen niet deel aan de directe acties/blokkades (rond 4-5u) wegens praktische redenen: we moeten onze bagage om 8u in de bus krijgen en bovendien is het helemaal niet duidelijk wat we eigenlijk zouden gaan doen. Dat was eigenlijk het grootste probleem: alles was veel te verspreid: je had Annemasse, Lausanne en Genève, met op elke plaats dan nog verschillende campings en plaatsen. De informatie kon niet goed doorkomen en met die warmte ga je niet vlug even van de ene naar de andere plek. Dan maar naar de grote betoging die naar de grens trekt. We gaan mee met de Attac-groep die immens groot blijkt te zijn, en vooral zeer divers. Op de camionette speelt een punkbandje en anarchisten stappen vrolijk met de Attac-vlag of een zwarte vlag in de hand. Hier zie je dat Attac in Frankrijk echt wel een grote beweging is. We brullen gezellig mee met "if the kids are united, they will never be divided", "anarchy in the UK" en dies meer en proberen ons in te beelden dat we op de noordpool zitten. Aan de grens gekomen stappen we nog een paar kilomertjes verder door naar onze bus en vertrekken we huiswaarts. In Leuven gekomen kijk ik met mijn laatste krachten nog naar het nieuws en verneem dat een activist zwaar gewond is doordat de flikken de kabel waar hij aan hing hadden doorgesneden. Op de indymedia's verneem ik later dat de activiste aan het andere eind van de kabel, alleen maar niet gewond is doordat medeactivisten zich op het touw hebben geworpen en zo voorkomen hebben dat ook zij een smak van 20m van die brug maakte. Het nieuws rept bijna met geen woord over de 100.000 mensen die vredevol betoogden, geen woord over de vertragingen die de top opgelopen heeft doordat ze tolken konden blokkeren, geen woord over de directe democratie op de campings in Annemasse, geen woord over het waarom van ons protest, geen woord over wat de G8 nu eigenlijk wel is en wat ze doen, geen woord over het gebruik van massieve hoeveelheden traangas, rubberkogels en geluidsbommen die vele slachtoffers maakten (waarvan een paar ernstig), geen woord over de belemmering van persvrijheid (filmrolletjes afgeven), etc. Wat we hier in de corporate media te zien krijgen: beelden van relletjes (1-2 min) die ik zelf niet gezien heb daar, de vermelding dat "enkele duizenden" betoogd hebben (voiceover op een beeldfragment van 10 sec) en uiteraard de grote meneren (3-4 min). Triestig.