Minister Edith Schippers neemt maatregelen tegen groei psychiatrie in Nederland

[ArjanD]

In Nederland slikken bijna 1 miljoen mensen dagelijks antidepressiva, dat is natuurlijk niet omdat de medicijnen zo effectief zijn. Er is sprake van een groeiende epidemie dus de problemen escaleren.

Emoties worden afgevlakt en niet verholpen dus je blijft bang voor de problemen zonder pillen. Dat is zo eenvoudig te begrijpen als 1 + 1 = 2. Mensen blijven slikken, of grijpen weer naar de pillen als het tegen zit in het leven.

Is dat slecht? Ja natuurlijk is dat slecht. Stel dat er een ramp gebeurt, moeten we dan allemaal achterover gaan zitten met een potje psychiatrische pillen? De problemen 'onderdrukken'?

Het begint allemaal hier, vandaag. We moeten niet onze ogen sluiten voor de schandelijke psychiatrische praktijk die er gaande is en die miljoenen mensen beïnvloed en laat geloven in achterlijke hersenziekte theorieën.

Het is belangrijk dat we nu leren om adequaat met de verschillende situaties in het leven om te gaan, en dat we leren waarom dat zo belangrijk is. Het antwoord op bepaalde levensvragen kan mogelijk niet gegeven worden, maar dat betekent zeker niet dat het leven betekenisloos is.

Dat de menselijke geest en emoties het gevolg zouden zijn van een toevallig biochemisch proces in de hersenen is uitgesloten. Ik ben ervan overtuigd dat er een diepere betekenis achter de emoties schuilt en dat het altijd ten gunste is van het leven, hoe tegenstrijdig dit soms ook lijkt.

[eno2]

en waarom zouden de hersens niet ziek kunnen zijn net zoals alle andere organen?

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

In Nederland slikken bijna 1 miljoen mensen dagelijks antidepressiva, dat is natuurlijk niet omdat de medicijnen zo effectief zijn. Er is sprake van een groeiende epidemie dus de problemen escaleren.

Emoties worden afgevlakt en niet verholpen dus je blijft bang voor de problemen zonder pillen. Dat is zo eenvoudig te begrijpen als 1 + 1 = 2. Mensen blijven slikken, of grijpen weer naar de pillen als het tegen zit in het leven.

Is dat slecht? Ja natuurlijk is dat slecht. Stel dat er een ramp gebeurt, moeten we dan allemaal achterover gaan zitten met een potje psychiatrische pillen? De problemen 'onderdrukken'?

Het begint allemaal hier, vandaag. We moeten niet onze ogen sluiten voor de schandelijke psychiatrische praktijk die er gaande is en die miljoenen mensen beïnvloed en laat geloven in achterlijke hersenziekte theorieën.

Het is belangrijk dat we nu leren om adequaat met de verschillende situaties in het leven om te gaan, en dat we leren waarom dat zo belangrijk is. Het antwoord op bepaalde levensvragen kan mogelijk niet gegeven worden, maar dat betekent zeker niet dat het leven betekenisloos is.

Dat de menselijke geest en emoties het gevolg zouden zijn van een toevallig biochemisch proces in de hersenen is uitgesloten. Ik ben ervan overtuigd dat er een diepere betekenis achter de emoties schuilt en dat het altijd ten gunste is van het leven, hoe tegenstrijdig dit soms ook lijkt.

Ik ging, in het dieptepunt van m'n depressie, helemaal geen problemen meer opgelost hebben hoor. Behalve eigenhandig het vel van m'n lijf afsnijden ging ik voor de rest geen zinvolle activiteiten of overdenkingen meer gedaan hebben. Had m'n toestand van complete overweldigende emotie en psychomotorische onrust langer blijven aanhouden dan het deed, dan was het ongetwijfeld verkeerd afgelopen. Heelder dagen én nachten onrustig lopen ijsberen en jezelf in twee willen snijden met dat keukenmes of je schedel willen kapotkloppen tegen de muur is niet echt zo constructief, laat staan dat je kan gaan zitten en denken 'wat kan ik nu doen om m'n leven beter te maken'. Na 3 weken psychotrope medicatie kon ik in m'n tuin zitten en onkruid uittrekken, even later zelfs nieuwe plantjes in de tuin zetten. Langzaam, piekerend, maar helderder en rationeler. Dan kan je eens beginnen nadenken over hoe en wat en hoe je kan voorkomen dat je weer zo diep stuikt.

[ArjanD]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

en waarom zouden de hersens niet ziek kunnen zijn net zoals alle andere organen?

Natuurlijk kan dat wel, maar daarvoor is er de neuroloog. Psychiaters werken met hersenziekte hypothesen voor emotionele en psychische problemen waarvoor elke vorm van objectief bewijs ontbreekt en die daarbij geen stand houden binnen 'normale logica'.

Er zijn geleerden die stellen dat er sprake is van fraude en de wijze waarop psychiaters mensen in de ziekte laten geloven is uiterst dubieus. Ze gebruiken bijvoorbeeld hersenscans uit studies waarin de ziekte zou zijn aangetoond maar als je een psychiater vraagt in welk ziekenhuis je terecht kan voor een diagnose via een hersenscan dan blijkt dat dat in geen enkel ziekenhuis mogelijk te zijn. Ze gebruiken dan smoesjes als "te duur" of "onnodig", want er zou sprake zijn van "emperisch bewijs".

Natuurlijk mogen psychiaters hypothesen hebben maar wat ik onrechtvaardig vind is dat ze honderden miljoenen euro per jaar gemeenschapsgeld krijgen voor onderzoek die tot op heden geen concreet resultaat hebben geboekt terwijl alternatieven die het 'medisch model' kunnen schaden geen cent kunnen krijgen en worden verdrukt. Daarbij vind ik het onverantwoord dat ze op basis van omstreden hypothesen ingrijpende medische behandelingen mogen voorschrijven.

De basis van de psychiatrie is een dogma en alles wijst er op dat er sprake is van oplichting, want als je spreekt van hersenziekten en vervolgens niets kan aantonen dan is het gewoon duidelijk dat er iets niet deugt.

[ArjanD]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Na 3 weken psychotrope medicatie kon ik in m'n tuin zitten en onkruid uittrekken, even later zelfs nieuwe plantjes in de tuin zetten. Langzaam, piekerend, maar helderder en rationeler. Dan kan je eens beginnen nadenken over hoe en wat en hoe je kan voorkomen dat je weer zo diep stuikt.

De emotionele afvlakking maakt de kern van het probleem juist erger en vermindert de kans op herstel. De emoties zijn er niet voor niets en als je ze gaat bedwingen met een hersenziekte religie en pillen (een actieve placebo werkt ongeveer net zo effectief, dus blijkbaar is al wat nodig is een 'geloof') dan heeft het leven minder betekenis als ervoor, en evolutionair beweeg je je in allerhande 'oneigenlijke' richtingen die de depressieve emoties m.i. ten doel hebben te voorkomen.

Dat is misschien in essentie o.a. de reden dat antidepressiva de kans op zelfmoord juist vergroot terwijl het de depressieve gevoelens bij veel mensen wel daadwerkelijk verlicht.

Wanneer we gezamenlijk overtuigd zijn dat depressie een essentieel onderdeel van het leven is, dan zal men mogelijk ook niet zo diep in problemen belanden maar sneller adequaat acties ondernemen die leiden tot het tegenovergestelde gevoel.

[eno2]

Ik vind dat je hier
http://forum.politics.be/showthread.php?t=128232
al volledig bent weerlegd door vakmensen

Je voert een persoonlijke kruistocht, en in een aantal niet onbelangrijke aspecten geef ik je gelijk, maar niet in je epistemologische en theoretische definities.

[eno2]

een mens kan in tegengestelde emotionele &bewustzijnstoestanden terecht komen, zelfs binnen een en dezelfde aandoening

een psychoot bv is opgewonden en vreest ten onrechte voor zijn leven en krijgt dus depressieve kalmerende medicatie
Deze mensen die "doodsbang zijn van de dood" zullen niet zo gauw zelfmoorden. Dat zou contradictoir zijn.
Die zelfmoord kan wel volgen in de minder acute fase, doordat het ziektebesef begint door de dringen, dat hun geestje (definitief, denken ze) kapot is....


een depressieveling is helemaal "afgewonden" en krijgt opwekkende medicatie, en dat activeren draagt bij tot de actie van zichzelf het leven benemen, als de onderliggende oorzaken niet aangepakt en gemilderd zijn.
Daarom is verbale behandeling ook nodig, naast medicatie.

[ArjanD]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Je voert een persoonlijke kruistocht, en in een aantal niet onbelangrijke aspecten geef ik je gelijk, maar niet in je epistemologische en theoretische definities.

Ik doe een poging om een logische en werkbare verklaring te geven voor het fenomeen depressie. Geleerden onderschrijven het in het genoemde artikel op GoedGevoel.be.

http://www.goedgevoel.be/gg/nl/630/D...-voor-je.dhtml

In het kort: zonder potentieel voor depressie zou er geen potentieel voor euforie zijn. Depressie is een belangrijk onderdeel van het evolutionaire proces van de mens. Door depressieve emoties als zodanig als ziekte te zien veroorzaak je op verschillende fronten schade en maak je mensen chronisch ziek.

U hoeft dit geen redelijke visie te vinden, maar het feit is dat dit o.a. indruist tegen de hersenziekte theorie van de psychiatrie. Welnu: er ontstaat een botsing en het leven van mensen staat op het spel, mensen die ofwel hersenbehandeling ondergaan of andere mogelijke behandelvormen nodig zouden kunnen hebben.

Dus dan is het zaak om duidelijkheid te krijgen en dan vraag je een psychiater: waar is het bewijs voor de ziekte die u behandelt?

En als hij dan antwoord dat dat bewijs niet geleverd kan worden dan is het duidelijk dat er iets niet deugt.

Het fysieke kan niet aan de basis staan van zichzelf. De theorie dat de menselijke geest en emoties het gevolg zijn van toevallige chemische processen in de hersenen is onzinnig.

[ArjanD]

Inmiddels is het Landelijk Platform GGZ zogenaamd namens de patiënten een rechtszaak begonnen tegen de minister.

http://medischcontact.artsennet.nl/N...jdrage-GGZ.htm

De eigen bijdrage is juist in het belang van de patiënten. Het verlegt de macht naar belangenbehartigers van de patiënt, waaronder de tweede kamer, die al decennia op eigen ideologische basis strijdt tegen onmenselijkheden in de psychiatrie en aantoonbaar naarstig heeft gezocht naar oplossingen.

De eigen bijdrage werd als eerste voorgesteld door CDA minister van Volksgezondheid Ab Klink ten tijde van grote ophef rond onder meer jarenlange opsluiting in isoleercellen onder erbarmelijke omstandigheden, en het gebrek aan motivatie bij psychiaters om te veranderen.

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2686/...chiatrie.dhtml

http://www.youtube.com/watch?v=evF3K9D52fo

In dat licht lijkt de eigen bijdrage een logische en effectieve oplossing voor de problemen. De autoriteit van de psychiatrie verdwijnt door de eigen bijdrage. Hierdoor heeft de psychiatrie niet langer de volledige macht om te bepalen wat er met een patiënt gebeurt, welke behandelingen door de verzekering worden vergoed en welke onderzoeken door de overheid worden gesubsidieerd.

De patiënt gaat zelf bepalen, in zijn eigen belang, wat er met hem of haar gebeurt, bijvoorbeeld door middel van belangenbehartigers, familie of regelgeving vanuit de tweede kamer.

Alternatieven voor de psychiatrie krijgen door de eigen bijdrage eindelijk een kans. 1000 patiënten en 1 psychotherapeut met een goed idee kunnen bijvoorbeeld financiering, erkenning en gehoor krijgen. Het zal daardoor innovatie ten gunste van zowel de kosten als het welzijn van de patiënten bevorderen.

Als blijkt dat mensen in financiële nood geraken door de eigen bijdrage dan kan dat bijvoorbeeld via juridische en politieke processen worden ondervangen met additionele noodoplossingen, zoals extra bijstand. Voor de patiënt is het m.i. niet meer dan een tijdelijke zure appel om te doorbijten waarmee zijn positie en welzijn in de toekomst aanzienlijk zal verbeteren.

[ArjanD]

De psychiatrie heeft inmiddels gereageerd op de bewering van de minister dat psychiatrische diagnoses geen echte ziekten zijn. In een publieke klaagbede door zes professoren psychiatrie wordt als hoofdzakelijk argument tegen de visie van de minister aangevoerd dat het de beschaving terugzet naar de 17e eeuw toen lichaam en geest als gescheiden werden gezien.

Minister Schippers (Volksgezondheid) heeft met haar kabinetsvoorstel voor een eigen bijdrage in de geestelijke gezondheidszorg (GGz) onze beschaving teruggezet in het gedachtegoed van de 17de eeuw, toen lichaam en geest nog als gescheiden eenheden werden beschouwd.

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/...zondheid.dhtml

De reactie maakt veel duidelijk over het wetenschappelijke fundament van de psychiatrie. Het kan een belangrijk keerpunt vormen voor de machtsverhouding tussen de psychiatrie en de politiek waardoor de Tweede Kamer meer invloed krijgt in GGZ-beleid.

De psychiatrie zal niet meer zo eenvoudig de status als wetenschap kunnen gebruiken om beleid af te dwingen. Men kan nu refereren aan de zwakke reactie van de psychiatrie toen door een minister werd beweerd dat psychiatrische diagnoses geen echte ziekten zijn.