Registreren kan je hier. Problemen met registreren of reageren op de berichten? Een verloren wachtwoord? Gelieve een mail te zenden naar [email protected] met vermelding van je gebruikersnaam. |
|
Registreer | FAQ | Forumreglement | Ledenlijst | Markeer forums als gelezen |
Maatschappij en samenleving Dit subforum handelt over zaken die leven binnen de maatschappij en in die zin politiek relevant (geworden) zijn. |
|
Discussietools |
5 mei 2003, 20:05 | #101 | |||
Banneling
Geregistreerd: 14 augustus 2002
Berichten: 5.668
|
Citaat:
Heb op de site www.medieval-life.net het volgende gevonden : Bathing during the Middle Ages Medieval society may have liked to bathe more than one might expect, however, this was not always an easy process. Medieval castle residents used wooden tubs with water heated from the fire in the great hall. In good weather, the tub might be placed out in the garden. Lords often employed a person whose sole responsibility was preparing baths for the family. This person would often travel with the family. Hot baths were very popular and most towns, as late as the mid-1200s had public bathhouses. Wood fires heated the water, but this posed two problems. First, out of control fires could consume several blocks of buildings. And as the forests were depleted, firewood became expensive and the rising costs of heating the water forced most of the bathhouses to close. Some tried burning coal to heat water, but the fumes proved to be unhealthy. By the mid-1300s, only the very wealthy could afford firewood for hot water in the winter. The rest of the population was forced to be dirty most of the time. Barrels were often used as baths, with entire families sharing the same water. www.medieval-life.net/bathing.htm Net zoals de heksenverbrandingen was verminderde hygiëne eerder iets uit een latere periode. |
|||
5 mei 2003, 20:12 | #102 | |
Perm. Vertegenwoordiger VN
Geregistreerd: 6 januari 2003
Locatie: US
Berichten: 14.572
|
Citaat:
__________________
In het begin was er niets, wat ontplofte. |
|
5 mei 2003, 20:24 | #103 | |
Banneling
Geregistreerd: 14 augustus 2002
Berichten: 5.668
|
Citaat:
Jeroen Bosch leefde van 1450 to 1516, Pieter Breugel De Oude leefde van 1525 tot 1569, Adriaen Brouwer leefde van 1605 tot 1638. Ter vergelijking: Leonardo Da Vinci leefde van 1452 tot 1519 en Michelangelo leefde van 1475 tot 1564. |
|
5 mei 2003, 20:30 | #104 | |
Secretaris-Generaal VN
Geregistreerd: 7 september 2002
Locatie: Waregem
Berichten: 174.729
|
Citaat:
|
|
5 mei 2003, 20:42 | #105 | ||
Banneling
Geregistreerd: 14 augustus 2002
Berichten: 5.668
|
Citaat:
Op www.artcyclopedia.com/artists lezen we : Hieronymus Bosch [Netherlandish [size=6]Northern Renaissance[/size] Painter, C.1450-1516] Pieter Bruegel the Elder [Flemish [size=6]Northern Renaissance[/size] Painter, C.1525-1569] Adriaen Brouwer [Flemish [size=6]Baroque[/size] Era Painter, C.1605-1638] Geen enkele Middeleeuwer erbij, Brouwer is zelfs van twee periodes n�* de Late Middeleeuwen. |
||
5 mei 2003, 20:51 | #106 | |
Secretaris-Generaal VN
Geregistreerd: 7 september 2002
Locatie: Waregem
Berichten: 174.729
|
Citaat:
|
|
6 mei 2003, 08:11 | #107 |
Provinciaal Gedeputeerde
Geregistreerd: 26 december 2002
Locatie: Mechelen
Berichten: 993
|
Darwin, gelijk Jan opmerkte, het zijn de afgebeelde thema's die een tijdsperk aanduiden; in mijn berichtje stelde ik "middeleeuwse toestanden" en niet "middeleeuwse" schilders.
Voor mij, en ik hoor graag eens jullie mening, eindigen de middeleeuwen in onze streken, omstreeks 1450. De eerste met renaissance kenmerken gebouwen (hier) werden rond 1500 gebouwd. Hebde geen goesting om een appart geschiedenis-topic op te starten, mannen?
__________________
Voor got, voor vrijheid en voor Ydde |
6 mei 2003, 08:12 | #108 |
Provinciaal Gedeputeerde
Geregistreerd: 26 december 2002
Locatie: Mechelen
Berichten: 993
|
... en vrouwen, natuurlijk!
__________________
Voor got, voor vrijheid en voor Ydde |
6 mei 2003, 12:28 | #109 |
Gouverneur
Geregistreerd: 14 november 2002
Locatie: Vilvoorde
Berichten: 1.432
|
Ik neem geen aanstoot aan dat laatste Ydde, aangezien je een algemeen bekende uitspraak gebruikte waaronder alle aanwezigen vallen... Heb gisteren nog op het nieuws gezien dat een mannelijke verloskundige nog altijd "vroedvrouw" wordt genoemd.
Het probleem met interpretaties is dat die schilders weliswaar "dichter bij de bron" zaten dan wij, maar daarbij waarschijnlijk wel afgingen op roddels en boertige verhalen. Wat het Engelse citaat over baden betreft verrast het me dat het geen gewag maakt van het wassen met koud water. Nochtans een praktijk dat ik op de kostschool nog heb moeten ondergaan... Als ik me niet vergis vormden horigen en lijfeigenen eigenlijk niet zo'n groot deel van de bevolking als je wel zou denken. Bovendien zou het zich kunnen wassen voornamelijk in de winter een probleem moeten zijn geweest.
__________________
"In a time of universal deceit, telling the truth becomes a revolutionary act." -- George Orwell Lijst Dedecker, een kwestie van Gezond Verstand. http://www.elisabethvanson.tk/ |
6 mei 2003, 13:53 | #110 |
Gouverneur
Geregistreerd: 30 april 2003
Berichten: 1.374
|
@mustapha
ik moet zeggen dat ik dichtlag bij uwe column schitterend geschreven!!! Ik kon hem bijna proeven als u echter denkt dat ik me beledigd voel, vergist u zich. Het geeft wel goed aan wat de meeste Marrokanen over de Belgen denken. Maar wat de Marrokanen over de Belgen denken, weet ik al lang. Of u nu werkelijk een Marrokaan bent of niet, maakt niet uit. Als u er geen bent, hebt u een fantastisch inzicht in de Marrokaanse denkwijze. |
7 mei 2003, 05:21 | #111 | |
Vreemdeling
Geregistreerd: 24 maart 2003
Locatie: Bali, Indonesie
Berichten: 90
|
Citaat:
Ik weet niet of je een man of een vrouw bent, want op sommige fora zeg je dat je een moslimvrouw bent. Wat er ook van zij, hier een leuk artikel dat NIET door mij werd geschreven doch wel door een Nederlander. Reynoud Kortmulder : Marokko in 24 mannetjes Het eerste mannetje zat naast me in de taxi van de grens naar een stadje. Hij deed in tapijten. Hij was geen sjacheraar zoals die daar (wees naar mannetjes op straat), maar bezat diverse winkels, waaronder één in het kleine stukje Spaans Noord-Afrika waar ik net vandaan kwam. Vandaag was mijn geluksdag, zei hij, want alleen vandaag kwamen de Berbers uit de bergen om hun tapijten te verkopen op een speciale markt. Berbers maken de beste tapijten, dat wist iedereen en die Berbers kwamen slechts één keer per jaar naar de stad. Hij ging nu naar die markt en wilde mij graag de weg wijzen want de oude stad, de medina, was een doolhof van steegjes waarin je gemakkelijk verdwaalde. Het leek me wel interessant, ik bracht mijn tas naar een hotel en liep met hem mee. De markt bleek een winkel. Ik kreeg er thee, Is Arab custom, zei het mannetje. Terwijl ik de thee dronk, rolde hij zo'n twintig tapijten uit - precies voor de ingang van de winkel - en gaf er het aantal knopen per vierkante centimeter bij. Hij vroeg welke ik mooi vond. Niet één, zei ik. Wacht! hij had nog meer. Nee nee, zei ik snel, Ik vind die wel aardig. Ik wees naar de bovenste. Hoeveel? vroeg het mannetje? How much you? Tien dirham, wilde ik zeggen als grap, maar ik bedacht me en zei: Ik wil geen tapijt. Jawel, zei het mannetje, Is erg goedkoop. Ik zei dat ik nog maar nauwelijks twee uur in het land was, dat ik eerst nog eens rond wilde kijken en geen zin had met zo'n ding te sjouwen. No problem, dan laat je het hier Ik heb geen geld bij me, zei ik No problem, dan betaal je met een creditcard. Heb ik ook niet, zei ik. No problem, dan geef je een cheque, alle buitenlanders hebben cheques. Ha, dacht ik: nou heb ik hem en ik zei: Nederlanders niet, die hebben geen cheques. Jawel, zei hij, Nederlanders hebben girocheques, het postkantoor is hier om de hoek, ik breng je wel even. Ik stond op: Ik heb geen huis, wat moet ik met een tapijt zonder huis? Dan geef je het aan familie, aan je zus, zei hij. Ik stapte over de tapijten heen en zei dat ik ook geen zus had. Vanaf de straat kon ik het mannetje horen vloeken, een voorbijganger keek me boos aan. Ik was gewaarschuwd voor de mannetjes in Marokko. De mannetjes lieten je niet met rust, zeiden ze. De mannetjes waren vervelend en de handelaren in kif, de Marokkaanse hasj, konden zelfs gevaarlijk zijn. Veel mensen die ik sprak hadden het er maar kort volgehouden, hooguit een week. Een Amerikaan was, nadat hij nog op de kade onophoudelijk was lastig gevallen en iemand zijn portemonnee had gerold, met dezelfde boot weer teruggekomen. Terug naar Europa, de beschaafde wereld. Maar ja, wat wil je met Amerikanen. Iemand anders zei: Je moet je er goed op instellen, als je je eraan ergert heb je geen vakantie. Met dat advies in gedachten, stak ik de grens over, Marokko in. Mannetje2 stond me 's avonds bij de ingang van mijn hotel op te wachten en liep met me mee. Bonjour monsieur, gids nodig? Toer door de oude stad, de medina? Mee naar het winkeltje van zijn oom? Kif? Nee? Bonjour monsieur. Mannetje3 volgde mannetje2 op. Nee, hij deed geen medinatoers, hij liep mee voor de gezelligheid. Hij vond het maar raar dat ik alleen rondliep. Had ik geen vrouw, geen vrienden? Nee? Misschien wilde ik dan Kif kopen tegen de eenzaamheid? Bij het restaurant namen we afscheid. Mannetje4 zag me het restaurant weer uitkomen en leek eerst niet echt in me geïnteresseerd, maar hij nam een kortere weg en kwam een paar straten verder toch naast me lopen. Of ik zin had naar Berbervrouwtjes te kijken die iets traditioneels aan het doen waren. Die Berbervrouwen kwamen maar één keer per jaar uit de bergen en dat was vandaag. Als ik meeging, kreeg ik thee. Nee? Waarom niet? Vertrouwde ik hem soms niet? Zag hij er zo onbetrouwbaar uit soms? Van mannetje5 herinner ik me alleen nog maar zijn glimlach van drie tanden, ik had de volgende ochtend zowaar de afstand hotelkamer-café mannetjesloos weten af te leggen, maar op weg naar de bus begon het weer. Mannetje6 joeg mannetje5 weg. Waarom ik met de bus ging en niet met de taxi, wilde hij weten. De taxi was veel sneller en de bus was no good. Maar als ik toch met de bus ging, dan zou hij me wel helpen. Daar moet je kaartjes kopen, zei hij wijzend naar het loket waarvoor ik al in de rij stond. Daar kun je wachten en een kopje thee drinken, zei hij toen ik al bijna aan het tafeltje zat. De thee moet zeker in mijn mond, vroeg ik toen de ober het kopje had gebracht. Mannetje6 wist dat hij in de maling werd genomen, maar begreep niet helemaal hoe. Hij zei niets meer, maar bleef wel zitten. Mannetje7 werd voorgesteld als een neef van mannetje6. Hij kwam gezellig bij ons zitten. Mannetje7 zag er louche uit, maar dat was al gauw in dit land van ongeschoren koppen en doorgegroeide wenkbrauwen. Misschien wist hij dat zelf ook en vertelde hij mij daarom student te zijn; studenten zijn immers betrouwbaar. Hij waarschuwde me voor de ander mensen in het busstation; er liep veel tuig rond, hij wees met zijn hoofd en spuugde: bah! Hij vroeg of ik misschien kif wilde kopen. Ik rook niet, zei ik. Hij geloofde me niet. Ik haalde mijn schouders op: dan niet. We waren een tijdje stil. Toen vroeg mannetje6 of ik misschien een souvenir voor hem had, hij had tenslotte mannetje5 voor me weggejaagd. Ik vond hem juist erg aardig, zei ik, Je had hem niet moeten wegjagen. Mannetje5 was maffia, zei mannetje6 met een vies gezicht. Maar had ik geen souvenir voor hem? Ik koop nooit souvenirs, zei ik. Alleen maar een souvenir, zei hij weer, Geen geld, gewoon iets kleins. Ik stond op en liep naar de bus. Ze liepen met me mee. Een klein souveniertje, zeurde mannetje7. Hij hield nu zijn hand op. Ik viste diep in mijn zak en vond een rekening van een hotel waar ik dagen ervoor had gelogeerd en gaf het hem. Wat is dat? vroeg hij boos. Een souvenir, antwoordde ik. Woedend verscheurde hij het en spuugde naar me terwijl ik in de bus stapte. Zijn neef, mannetje7, was nog bozer: Als ik nog een keer in de stad kwam dan zou hij me weten te vinden, riep hij. Toen de bus wegreed stonden ze beiden met een vuist te zwaaien. Ze hadden gelijk, de mensen die me hadden gewaarschuwd: de mannetjes waren vervelend en konden je vakantie verpesten. Ik besloot me er niet aan te ergeren, maar ze te verzamelen. Als ik ze telde, bijhield in een schrift en me voornam een mooi rond getal - zeg 20 - te halen, dan keek ik wellicht anders tegen ze aan. Elk mannetje zou er 1 zijn en misschien haalde ik de 100 wel. Ik kon er maar beter de lol van inzien. Beter nog: ik nam me voor diverse methodes van aanpak uit te proberen. De eerste methode was: vriendelijk zijn. Dus vroeg ik aan mannetje8 - terwijl we samen van de bus naar een hotel liepen - hoe het met hem ging. Het ging redelijk met hem. Wilde hij misschien kif aan mij verkopen, of tapijten? Nee, nee, hij was geen dealer en verkocht geen tapijten, echt niet. Dat deden al die andere mannetjes die niet te vertrouwen waren. Mannetje8 vond de band tussen de volkeren belangrijk. Alle mensen moeten vrienden worden, zei hij. Eerst vrienden en dan pas business. Dat vond ik ook. Ok mon ami, zei mannetje8, You want kif? Mijn volgende methode was toegeven. Wie weet: als ik nu aan 1 mannetje toegaf, zouden de anderen me met rust laten. Dat ene mannetje zou dan wel de hele tijd met me mee moeten lopen, een gids dus. Dat werd Mannetje9. Ik ontmoette hem in het volgende plaatsje waar hij mij hielp mijn tas van het dak van de bus te halen, iets wat je zelf moet doen, anders wil de chauffeur geld en als je dat niet geeft, geeft hij je je tas niet. Mannetje9 liep vervolgens achter me aan naar een hotel. Of ik morgen een medinatoer wilde doen. Hier was de grootste en oudste medina van het land en in mijn eentje zou ik beslist verdwalen en hij was de beste guide van de stad en erg betrouwbaar en niet zo als die anderen. Hij liet een papiertje zien waaruit moest blijken hoe betrouwbaar hij was. Academie Touristique stond er. Daar studeerde hij aan, een alom gerespecteerd instituut waarvan ik vast wel had gehoord. Okee, zei ik, Morgenochtend. Maar geen tapijtwinkels. Okee, zei hij, Geen tapijtwinkels. Hij liep mee het hotel in, bleef naast me staan bij de balie.. Toen ik de kamer betaalde, kreeg hij mijn wisselgeld van de receptionist. Waarom geef ja dat aan hem? vroeg ik. Hij is je gids, zei de receptionist, Hij heeft je hierheen gebracht. 's Ochtends, een uur voor mijn afspraak met Mannetje9, zat ik op een terrasje bij de poort naar de oude stad. Er waren croissantjes en koffie en op straat vochten zwaar beladen ezeltjes en mensen om een plekje in de nauwe straten. Af en toe blies een oude Peugeot zwarte rook over het terrasje. Ik zat er nog geen tien minuten of daar was Mannetje10 al. Hij schoof ongevraagd bij aan mijn tafeltje en zei: U heeft Ahmed als gids. Dat was blijkbaar een grote fout. Ahmed was niet te vertrouwen. Ahmed kills tourists, zei hij. Ik kon beter hem als gids nemen. Mannetje11 kwam er ook bijzitten. U heeft Ahmed als gids hè, vroeg hij. Ik knikte. Ik voelde me een echte vent dat ik met zo'n gevaarlijk heerschap de medina indurfde. He kills touristst, zei ik trots. Mannetje11 luisterde niet: Je kunt beter hem nemen als gids, zei hij naar mannetje10 wijzend, Hij is veel beter dan Ahmed. Mannetje10 knikte, zei: Ahmed zegt slechte dingen over de andere gidsen. Jij zegt ook slechte dingen over Ahmed, zei ik. Ja maar Ahmed is heel slecht, zei hij. Is maffia. De medinatoer van mannetje9 had ik ook alleen kunnen doen. Zo'n doolhof was het nu ook weer niet en van kennis moest hij het niet hebben. Is very old building, zei hij als we langs een oud gebouw liepen of Is mosque, bij een moskee. Nadat we een very old mosque hadden gezien liepen we regelrecht een tapijtwinkeltje in. Is carpet shop, zei ik. Yes, zei mannetje9, My family shop. Ik had geluk, want vandaag bleek een speciale dag, vandaag waren de Berbers uit de bergen gekomen met hun tapijten. Ik nam het kopje thee aan, liet een neef een stuk of tien tapijten uitrollen en het aantal knopen per vierkante centimeter opnoemen en liep toen weer naar buiten. Mannetje10 hobbelde mopperend achter me aan door de smalle straatjes tot aan de poort waardoor we gekomen waren. Het was wel een hele gave medina, je reinste middeleeuwen: een donker gangenstelsel compleet met enge ziektes, rommel, bijgeloof en kinderarbeid. Omdat ik zonder mannetje veel meer zou kunnen zien, ging ik die middag weer. De volgende stad, de volgende methode: geïnteresseerdheid. Nadat mannetje12 mij verzekerd had geen tapijtwinkel te hebben en niet in kif te handelen, nodigde ik hem uit voor een kopje koffie. Ik vroeg of hij getrouwd was. Nee, nog niet. Hij ging binnenkort trouwen. Hoeveel was de bruidschat? Hij zuchtte en noemde de prijs van een goede vrouw, iets meer dan wat ik voor mijn zonnebril had betaald. Maar zijn beoogde bruid was nog een beetje duurder, want zij was gegarandeerd een maagd. We namen nog een kopje. Hij verbaasde zich erover dat ik geen melk in mijn koffie deed. Iedereen deed toch melk in zijn koffie? Waarom? vroeg ik Als je geen melk in je koffie doet, kun je het niet de hele nacht volhouden, zei hij. Wat volhouden? vroeg ik. Met een vrouw, zei hij. Maar je bent nog niet getrouwd? Hij lachte: Ach, er zijn vrouwen genoeg daar. Hij wees naar de poort van weer een medina. Maar hoeren kosten tien dirham, zei hij. Dat was duur. Hij zou blij zijn als ie eenmaal getrouwd was. Maar trouwen was dus ook duur, wilde ik echt niet wat kif kopen, of anders mee naar winkeltje van zijn neef? Mannetje13 hield me uit mijn slaap met zijn gejengel over hoe groot Allah wel niet was. Er is maar 1 profeet, riep hij, en je gaat naar de hel als je je niet aan zijn regeltjes houdt. Wat een land eigenlijk, met al die idiote regeltjes. Niet drinken, niet naar buiten zonder bepaalde kleren, niet met meisjes praten, noem ze maar op. Iedereen houdt iedereen in de gaten, want als ik me aan de regeltjes houd, moet jij dat ook doen. En alsof er al niet genoeg geboden en verboden zijn, hebben ze er nog een heleboel bijverzonnen, hebben ze van gewoontes regels gemaakt. Spuug je wel genoeg op de grond? Krab je wel vaak genoeg aan je kruis? Iedereen koffie met melk, iedereen thee met veel suiker, iedereen rondhangen op straat, iedereen hetzelfde vinden van alles. Van te veel regeltjes ga je stiekem doen en liegen, en als je veel stiekem doet en liegt, wordt dat ook weer een regel: dus verzekert een gids je geen gids te zijn, zweert een tapijthandelaar geen tapijten te willen verkopen. En dus geloven ze jou ook niet als je zegt niet geïnteresseerd te zijn in hun waar. De volgende stad was berucht vanwege de zeer volhardende mannetjes, zelfs de reisgids repte erover. In deze stad ging ik de mannetjes zelf lastig te vallen. Aan mannetjes14, 15 en 16 vroeg ik of ze Kif wilden kopen en of ze misschien een gids nodig hadden. Aan mannetje17 legde ik uit dat ik voor hem een vriendenprijsje kon regelen, omdat de winkel van een neef van mij was. De mannetjes luisterden niet, ze schudden hun hoofd en waarschuwden me voor de andere mannetjes die niet te vertrouwen waren. Voordat ik iets aan mannetje18 kon aanbieden, bood hij zichzelf aan mij aan: You want go my room? De lol ging er snel vanaf. In het volgende stadje probeerde ik weer wat anders. Agressiviteit. Het opdringerige mannetje19 duwde ik weg en naar mannetjes20 en 21 luisterde ik niet eens, ook al bedoelden ze het misschien goed en wilden ze alleen maar thee met me drinken. Ach welnee! waarom zouden ze het goed bedoelen: de werkloosheid in het land naderde de 80 procent en elke buitenlander was een potentieel handeltje. Duwen hielp echter niets, ze bleven achter me aanlopen en haalden er zelf nog meer mannetjes bij. Ik kwam steeds zuidelijker, ging de woestijn in. De mannetjesddichtheid slonk tot hoogstens 1 mannetje per plaats. Zoals mannetje22 dat me al had gezien voor ik uit de bus was gestapt. Het was maar een klein dorp, een oase van boompjes en betonnen huizen op een oude handelsroute tussen Afrika en de Middellandse Zee. Mannetje22 wist dat hij mij een paar keer per dag tegen zou komen, dus volstond een praatje en aanwijzen welk winkeltje van hem was. Als ik ook maar iets nodig had, dan zei ik het maar, hij had alles. Ik wil wel een fles wijn, zei ik. Hij schudde zijn hoofd, dat had ie niet, maar hij had wel tapijten en souvenirs. Trouwens, ik had geluk: morgen was een speciale dag want.... De volgende dag stond ie voor de deur van zijn winkeltje. Of ik misschien binnen wilde komen? Ik had geen tijd, zei ik. Ik moest beslist daar verderop zijn. No problem, zei het hij. Maybe tomorrow. De volgende dag deed ik mijn best aan de overkant van de straat te lopen. Iedere keer als ik langskwam, zwaaide hij. Hij was vastbesloten mij iets te verkopen. De derde dag trok ie me zijn winkeltje in. Mon Ami, zei hij, Welcome. Hij bood me thee aan, maar ik sloeg het af: dat werd weer een half uur praten over het aantal knopen en waarom ik geen tapijt wilde. Het mannetje was beledigd: waarom wilde ik geen thee met hem drinken? We waren toch vrienden? Was zijn thee niet goed genoeg? Was het mijn bedoeling hem te beledigen? Ik houd niet van thee, zei ik. Waarom kom je dan naar Marokko? riep hij terwijl hij mij boos de winkel uitduwde. Okee, als het zo ging, was het oorlog. Met mannetjes 23 en 24 kreeg ik een flinke ruzie. Mannetje23 wilde geld voor het wijzen van de weg en dreigde met de politie, ik duwde hem met mijn voet van het hekje waarop hij zat. Mannetje24 hield me tegen op straat in de hoofdstad en zei dat ik verkeerd liep. Ik moest links af, rechts af was niets te zien. Toch ga ik naar rechts, zei ik. Ben ik soms een leugenaar? riep hij. Natuurlijk ben je dat! riep ik terug, Alle Marokkanen zijn leugenaars, dat zit in jullie bloed! Ik wilde doorlopen, maar hij hield me vast aan. Ik vermoord je, zei hij. Hij kon me zo vermoorden, want zijn neef zat bij de politie. Ik probeerde gemener te kijken dan hij, rukte mezelf los en sloeg rechtsaf. Er was inderdaad niets te zien en de straat liep dood. Er stroomde een riviertje dat allerlei kleurige plastic zakjes naar zee vervoerde. Ik bleef er een tijdje zitten, lag het nou aan mij? Dat mannetje was toch zelf begonnen? Maar nu liet ik ze toch werkelijk mijn vakantie verpesten en dat mocht niet zo zijn. Die koppigheid van ze was aanstekelijk. Ruziemaken was echt geen goede methode, ik had er nog 1: negeren. Het volgende mannetje bestond niet voor me. Mannetje 25 was hetzelfde als mannetje7. Ik was weer terug in het eerste plaatsje voor een taxi naar de grens. Het mannetje herkende me niet en keek kwaadaardig. Hij zei dat ik de taxi van zijn vriend moesten nemen. Blijkbaar was hij nu geen student meer, maar een taxihosselaar. Ik liep door. Hij kwam achter me aan, zei dat ik die taxi daar moest nemen, anders liep het niet goed met me af. Hij bewoog de zijkant van zijn hand langs zijn keel. Ik liep naar een taxi voor in de rij, waar een vriendelijk ogende chauffeur bij stond. De chauffeur nam mijn tas aan. Mannetje7 trok hem uit de handen van de chauffeur en zei iets tegen hem, de chauffeur twijfelende. Ik trok mijn tas weer uit de handen van mannetje7 en legde hem achterin de taxi. Mannetje7 begon te schreeuwen. Ik wilde instappen, maar hij ging voor de deur staan en riep dat ik niet met deze taxi mocht. Als ik het toch deed, zou ie me vermoorden. Ook al. Ik liep om de taxi heen, stapte aan de andere kant in en sloeg de deur dicht. Kom op, zei ik tegen de chauffeur. Die stapte ook in en reed weg. Mannetje7 rende vloekend en tierend achter ons aan. Bij een stoplicht stak hij zijn hoofd door het raam. Ik heb kif in je tas gedaan! riep hij met een rood aangelopen hoofd. Hij ging zijn neef bij de douane bellen en als die het vond, ging ik twintig jaar de gevangenis in! Ik kon maar beter uitstappen en mijn tas doorzoeken. Het licht sprong op groen, de chauffeur twijfelde weer en keek om. Kom op, zei ik: Rijden. Mannetje7 rende krijsend mee met de auto. Hij stak een hand door het raampje om mijn rugzakje te pakken, maar ik greep zijn arm en hield goed vast. Pas toen we zestig reden liet ik hem gaan. Wat ik wel heb te zeggen is dit : in al de islamitische landen die ik bezocht heb is men niet eens in staat om de vliegen van het vlees te houden. Men begrijpt niet dat zwermen vliegen op openbare markten zonder koelinstallaties de volksgezondheid in gevaar brengen. Je zal mij zeggen dat dit ook gebeurt in een katholiek land zoals de Philippijnen en ook in de arme Zuid-Amerikaanse landen, en dan geef ik je gelijk, maar de islam staat zo op zuiverheid en cleanliness dat het mij verbaast dat de islam niks zegt over vliegen en ratten. |
|
7 mei 2003, 05:56 | #112 |
Vreemdeling
Geregistreerd: 24 maart 2003
Locatie: Bali, Indonesie
Berichten: 90
|
Hoi Mustapha,
De laatste paragraaf, beginnende met "Wat ik wel te zeggen heb is..." komt van mij en dus niet van de auteur van "24 mannetjes in Marokko" Nochtans ben ik het eens met die auteur. Ik heb hetzelfde ondervonden toen ik Marokko bezocht heb. Hier in Indonesie ontmoet men zelden dergelijke vervelende mannetjes, maar ze zijn er ook. Toch zijn die veel beleefder en minder opdringerig dan de Noord-Afrikanen.(en ze zijn even arm) Hier bestaat de legendarische oosterse beleefdheid nog, d.w.z. niet aandringen, zachtmoedig en beleefd zijn, want dat is de beste methode om de vreemdeling te verleiden tot een aankoop. Iemand die iets wil verkopen kan urenlang voor je huis zitten en gewoon wachten. Rekent hij op medelijden ? Heeft hij niks anders te doen ? Nooit zal hij je lastigvallen. Kijk zie, dat is het oosten en de oosterlingen en Noord-Afrika is een andere wereld. Ik heb absoluut niet de bedoeling Marokko of jezelf te vernederen. Ik heb enkel dit artikel van een Nederlander gezonden en je ook uitgelegd hoe het er in Indonesia aan toegaat. Vergeet niet dat Indonesia het land met het meeste aantal islamieten ter wereld is. Beste groeten, Indobelg |
7 mei 2003, 07:41 | #113 |
Secretaris-Generaal VN
Geregistreerd: 22 december 2002
Locatie: Antwerpen
Berichten: 49.144
|
Indobelg, bedankt voor dat grappige stukje!
ik lag in een deuk.... mijn vriendin gaat volgende maand naar Marokko! Maar ik moet toegeven dat ik ook in Egypte op een bepaald ogenblik de trappers kwijtgeraakt ben door de "mannetjes" die je meetroonden. Het ging zover dat ik op - weer eens - een markt, alle mannetjes in het platste Vlaams dat me te binnenschoot ben beginnen uitschelden! En ja hoor! ze sprongen met zijn allen twee meter achteruit en negeerden me nadien volkomen. Blijkbaar is het gebruik van platte Vlaamse scheldwoorden de enige taal die ze dus wel begrijpen!
__________________
Waarom islam"fobie"? Betaalt U ook mee de religieuze halal taks die het terrorisme financiert? Kijk hoeveel er verdiend wordt met halal certificatie van dingen die totaal niet hoeven gecertificeerd te worden. https://www.youtube.com/watch?v=YVPngzSE94o |
8 mei 2003, 10:29 | #114 |
Provinciaal Gedeputeerde
Geregistreerd: 26 december 2002
Locatie: Mechelen
Berichten: 993
|
circe:
Blijkbaar is het gebruik van platte Vlaamse scheldwoorden de enige taal die ze dus wel begrijpen! ydde: Van eigens; z'hemme hier eerst (gebrekkig) Vlaams komen leren stammelen, en als ze dan gerust zijn van hun "Vlaams" inkomen trekken ze terug om ginder te rentenieren! 't Spijtige is dat er telkens terug ladingen afkomen ...
__________________
Voor got, voor vrijheid en voor Ydde |
9 mei 2003, 17:59 | #115 | ||||
Burger
Geregistreerd: 8 maart 2003
Locatie: Renaix
Berichten: 175
|
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Laat nou in het voorwoord het volgende staan: "De bibliografie werd beperkt tot werken die elke goede openbare bibliotheek bezit". Citaat:
|
||||