reinaert68
14 februari 2008, 14:26
Het is de schuld van Bill
Het ziet er nu echt wel hopeloos uit voor Hillary Clinton.
Haar grootste fout is dat ze niet voldoende heeft ingeschat hoezeer de VS vandaag 'Verdeeelde Staten' zijn, hoe groot het verlangen naar verandering is na zeven jaar Bush.
Ze heeft er althans niet de juiste conclusies uitgetrokken. Team Clinton ging ervan uit dat het heimwee naar 'de gouden jaren negentig' volstond, dat de mensen zaten te wachten op de wederkomst van de Clintons.
Sommigen deden dat ook. Twee weken geleden vertelde mij een latino in San Diego dat 'Bill Clinton de beste president uit de geschiedenis was' en in Chicago verzekerde mij een African American dat met 'de Hillary' (op zijn Antwerps) 'iedereen weer rijk zou zijn'.
Maar de meesten wilden een complete breuk met het verleden. Clinton en haar adviseurs legden de nadruk op haar ervaring, haar intelligentie, haar kennis van de beleidsproblemen en de doordachtheid van haar oplossingen.
Maar de kiezers wilden dat niet horen. Ze wilden dromen, idealen en beloften.
Nochtans had Hillary zichzelf ook kunnen verkopen als een nieuw en opwindend verhaal. Want wat zou er nieuwer en opwindender zijn geweest dan een vrouw als president?
Maar Obama was Camelot en ook een beetje Reagan. Hij verzekerde zijn landgenoten dat het weer 'Morning in America' was. En daar kon Hillary niet tegen op.
Haar achterstand heeft Hillary ook in ruime mate aan haar man te wijten. Bill Clinton trok met zijn zurige, ongecontroleerde aanvallen op Barack Obama, vooral in South Carolina, in feite het 'momentum' voor de senator uit Illinois op gang.
Wat bezielde hem? Wilde hij die jonge snaak op zijn plaats zetten, die 'young pretender' die dacht dat hij het beter kon doen dan de oud-president en niet alleen het Witte Huis heroveren voor de Democraten (zoals Clinton in 1992), maar ook nog eens 'het land herenigen' - Rode en Blauwe Staten weer samensmelten tot de Verenigde Staten? Vergat hij dat het niet over hem ging, maar over Hillary?
Zijn uitbarstingen zetten de Kennedy's ertoe aan zich achter Obama te scharen en zo ging de bal aan het rollen.
Het is vrijwel onmogelijk om Obama's vaart nog te stoppen. Hillary Clinton krijgt het heel moeilijk om Ohio en Texas nog te winnen op 4 maart, ook al is de demografische samenstelling van deze staten haar gunstig gezind.
Maar de geldschieters zullen niet thuis geven als ze belt, de superdelegates zullen beginnen te kantelen en zelfs haar trouwste groepen kiezers - vrouwen en ouderen - dreigen afvallig te worden. En vooral: de media zullen Obama (strikt genomen voortijdig) kronen.
evita neefs op 13 februari 2008 om 08:56
Bron: De Standaard (http://standaard.typepad.com/vs2008/2008/02/het-is-de-schul.html)
Interessante analyse. Misschien wat voorbarig in haar voorspellingen maar volgens mij wel een juiste diagnose van het Clinton probleem.
Het ziet er nu echt wel hopeloos uit voor Hillary Clinton.
Haar grootste fout is dat ze niet voldoende heeft ingeschat hoezeer de VS vandaag 'Verdeeelde Staten' zijn, hoe groot het verlangen naar verandering is na zeven jaar Bush.
Ze heeft er althans niet de juiste conclusies uitgetrokken. Team Clinton ging ervan uit dat het heimwee naar 'de gouden jaren negentig' volstond, dat de mensen zaten te wachten op de wederkomst van de Clintons.
Sommigen deden dat ook. Twee weken geleden vertelde mij een latino in San Diego dat 'Bill Clinton de beste president uit de geschiedenis was' en in Chicago verzekerde mij een African American dat met 'de Hillary' (op zijn Antwerps) 'iedereen weer rijk zou zijn'.
Maar de meesten wilden een complete breuk met het verleden. Clinton en haar adviseurs legden de nadruk op haar ervaring, haar intelligentie, haar kennis van de beleidsproblemen en de doordachtheid van haar oplossingen.
Maar de kiezers wilden dat niet horen. Ze wilden dromen, idealen en beloften.
Nochtans had Hillary zichzelf ook kunnen verkopen als een nieuw en opwindend verhaal. Want wat zou er nieuwer en opwindender zijn geweest dan een vrouw als president?
Maar Obama was Camelot en ook een beetje Reagan. Hij verzekerde zijn landgenoten dat het weer 'Morning in America' was. En daar kon Hillary niet tegen op.
Haar achterstand heeft Hillary ook in ruime mate aan haar man te wijten. Bill Clinton trok met zijn zurige, ongecontroleerde aanvallen op Barack Obama, vooral in South Carolina, in feite het 'momentum' voor de senator uit Illinois op gang.
Wat bezielde hem? Wilde hij die jonge snaak op zijn plaats zetten, die 'young pretender' die dacht dat hij het beter kon doen dan de oud-president en niet alleen het Witte Huis heroveren voor de Democraten (zoals Clinton in 1992), maar ook nog eens 'het land herenigen' - Rode en Blauwe Staten weer samensmelten tot de Verenigde Staten? Vergat hij dat het niet over hem ging, maar over Hillary?
Zijn uitbarstingen zetten de Kennedy's ertoe aan zich achter Obama te scharen en zo ging de bal aan het rollen.
Het is vrijwel onmogelijk om Obama's vaart nog te stoppen. Hillary Clinton krijgt het heel moeilijk om Ohio en Texas nog te winnen op 4 maart, ook al is de demografische samenstelling van deze staten haar gunstig gezind.
Maar de geldschieters zullen niet thuis geven als ze belt, de superdelegates zullen beginnen te kantelen en zelfs haar trouwste groepen kiezers - vrouwen en ouderen - dreigen afvallig te worden. En vooral: de media zullen Obama (strikt genomen voortijdig) kronen.
evita neefs op 13 februari 2008 om 08:56
Bron: De Standaard (http://standaard.typepad.com/vs2008/2008/02/het-is-de-schul.html)
Interessante analyse. Misschien wat voorbarig in haar voorspellingen maar volgens mij wel een juiste diagnose van het Clinton probleem.