Mensen niet herkennen. Hebben jullie dat ook?

[circe]

We herkennen gezichten blijkbaar aan een paar héél specifieke kenmerken die we in onze hersenen opslagen;

Er zijn dus mensen bij wie dat niet werkt en die herkennen dus NIEMAND.

Zo erg is het bij mij niet gesteld, maar ik vergeet gewoon de helft van de mensen met wie ik een oppervlakkig gesprek heb of zo. Heel vervelend, vooral als je ze nadien terug tegenkomt en die personen beginnen héél joviaal gedag te zeggen of een uitleg te doen.
Ik heb dan iets van "oei! wie IS dat in feite".

Heel vervelend hoor. Vanmorgen stond ik aan de bank en toen ik buitenkwam werd ik héél hartelijk begroet door een voorbijkomende fietser.... ik heb al lang geleerd om dan héél hartelijk terug te zwaaien, maar ik heb dus geen flauw idee wie dat was (allez, in dit geval herkende ik het gezicht dus wel, maar ik heb geen verbindingen qua naam, beroep etc..)

Ben ik alleen met dat probleem? of zijn er lotgenoten?

[Andro]

Je bent niet alleen.

[Bometal]

U zal Dunbar's number (http://en.wikipedia.org/wiki/Dunbar_number)bereikt hebben ...

Ik heb dat de laatste tijd ook ... Mijn sociaal hersendeel zit vol, als ik iemand leer kennen, vergeet ik iemand anders ...

heel vervelend :p

[L. J. Brutus]

Minder drinken, circe. Dat heeft mij ook geholpen. ;-)

[Jaani_Dushman]

We herkennen gezichten blijkbaar aan een paar héél specifieke kenmerken die we in onze hersenen opslagen;

Er zijn dus mensen bij wie dat niet werkt en die herkennen dus NIEMAND.

Zo erg is het bij mij niet gesteld, maar ik vergeet gewoon de helft van de mensen met wie ik een oppervlakkig gesprek heb of zo. Heel vervelend, vooral als je ze nadien terug tegenkomt en die personen beginnen héél joviaal gedag te zeggen of een uitleg te doen.
Ik heb dan iets van "oei! wie IS dat in feite".

Heel vervelend hoor. Vanmorgen stond ik aan de bank en toen ik buitenkwam werd ik héél hartelijk begroet door een voorbijkomende fietser.... ik heb al lang geleerd om dan héél hartelijk terug te zwaaien, maar ik heb dus geen flauw idee wie dat was (allez, in dit geval herkende ik het gezicht dus wel, maar ik heb geen verbindingen qua naam, beroep etc..)

Ben ik alleen met dat probleem? of zijn er lotgenoten?Is vooral hatelijk wanneer je 's morgens wakker wordt, en naar de andere kant van het bed kijkt.

[manta]

Af en toe doe ik dat ook , zo eens enthousiast zwaaien naar iemand en dan kijken hoe die persoon zwaar nadenkend staat te piekeren ... :lol:

[Jaani_Dushman]

Af en toe doe ik dat ook , zo eens enthousiast zwaaien naar iemand en dan kijken hoe die persoon zwaar nadenkend staat te piekeren ... :lol:Ah. Dat zijt gij, die dat doet. :x

[Laya]

Ben ik alleen met dat probleem? of zijn er lotgenoten?

Yep, ik heb daar ook 'last' van. Ik weet wel dat ik die persoon van ergens ken maar weet begot niet meer van waar. Met de jaren leerde ik om zodra iemand wuift of goeiedag zegt gewoon vriendelijk te antwoorden. Vroeger begon ik me eerst af te vragen wie dat nu weer was en dan waren ze door zonder dat ik kon terug groeten natuurlijk. Ik kreeg dan nadien eens te horen dat ik een omhooggevallen dikkenek was die geen 'gewone' mensen wou kennen.:evil:

[Groentje-18]

Ik heb daar heel vaak last van. Ik moet iemand echt al héél goed kennen voordat ik de persoon ook 'herken' als ik 'm ergens tegenkom. :oops:

Maar wat ik nog veel storender vind is dat je een gesprek met iemand wil aanknopen en moet vaststellen dat je een heel deel vd informatie over die persoon vergeten bent, wat een gesprek niet evident maakt... :-/ Heel ambetant en genant. (Ik heb daar vooral last van als ik op het moment dat ik dat eerste gesprek had waarin ik de info kreeg heel erg moe was en heel veel mensen in een kort tijdsbestek zie waar ik een gesprek mee had.)

[manta]

Ah. Dat zijt gij, die dat doet. :x

:-D
Ge wuift dan toch terug ... :lol:

[Jaani_Dushman]

:-D
Ge wuift dan toch terug ... :lol:Tuurlijk. Ik denk dan: dat zal wel weer één of andere pipo van politics zijn. :-D

[filosoof]

We herkennen gezichten blijkbaar aan een paar héél specifieke kenmerken die we in onze hersenen opslagen;

Er zijn dus mensen bij wie dat niet werkt en die herkennen dus NIEMAND.

Zo erg is het bij mij niet gesteld, maar ik vergeet gewoon de helft van de mensen met wie ik een oppervlakkig gesprek heb of zo. Heel vervelend, vooral als je ze nadien terug tegenkomt en die personen beginnen héél joviaal gedag te zeggen of een uitleg te doen.
Ik heb dan iets van "oei! wie IS dat in feite".

Heel vervelend hoor. Vanmorgen stond ik aan de bank en toen ik buitenkwam werd ik héél hartelijk begroet door een voorbijkomende fietser.... ik heb al lang geleerd om dan héél hartelijk terug te zwaaien, maar ik heb dus geen flauw idee wie dat was (allez, in dit geval herkende ik het gezicht dus wel, maar ik heb geen verbindingen qua naam, beroep etc..)

Ben ik alleen met dat probleem? of zijn er lotgenoten?

Je bent niet alleen.
Jullie zijn niet alleen...
En dat kan ook mensen betreffen die men zéér goed kent!:-(:oops::oops:

Gister nog stapt mijn vrouw plots toe op een jonge man, geeft hem twee kussen en ik heb 10" nodig gehad om onze zoon te herkennen:oops:

Op een receptie ben ik dikwijls compleet verloren: men stelt me iemand voor en 10' later herken ik die niet meer. Best vervelend:oops:

Als ik de telefoon opneem weet ik dan weer al van 't eerste woord dikwijls wie 't is.


Ooit op een eerste eindejaarsreceptie met :oops: gestaan: ik kom bij een groepje, groet hartelijk wie ik ken en vaag wie ik niet ken: één van de onbekenden was mijn toenmalige cheffin, waar ik pal tegenover zat sinds 3 maand.... (ze was even naar de kapper geweest of zo)
Het viel wel op dat ik haar niet herkende :-P

Ik ben nogal kleurenblind en dat helpt natuurlijk niet.
Eénmaal ik de persoon heb herkend weet ik dan weer direct alles erover terug, beter dan anderen..

[Jazeker]

Personen herkennen lukt me nog wel meestal. Maar ik heb een rotgeheugen voor namen. Het is dan zo belachelijk om een gesprek met iemand te voeren terwijl je koortsachtig zit te denken over de naam van die persoon en hoopt dat het niet opvalt dat je je die even niet herinnert.

[filosoof]

Minder drinken, circe. Dat heeft mij ook geholpen. ;-)Ik drink niet (meer)

[From_Vlaanderen]

Tuurlijk. Ik denk dan: dat zal wel weer één of andere pipo van politics zijn. :-D

Of iemand die denkt dat hij je kent, mijn vader had dat vroeger met zijn wagen mensen zwaaiden altijd maar..
Bij ons in de Handelslei zit altijd een oude mens op zijn tuinstoel naar de auto's te kijken, ik kom daar vaak door en dan steek je je hand toch op.

Als ik soms naar de sportclub ga kom ik soms mensen tegen en die steken dan hun hand op en zeggen dan: "Jij speelt ook keyboard?";-)

[manta]

Ik drink niet (meer)

Niet minder ook niet zeker ... ;-)

[filosoof]

Niet minder ook niet zeker ... ;-)Water, thee, koffie, met liters

[Dronkoers]

Personen herkennen lukt me nog wel meestal. Maar ik heb een rotgeheugen voor namen. Het is dan zo belachelijk om een gesprek met iemand te voeren terwijl je koortsachtig zit te denken over de naam van die persoon en hoopt dat het niet opvalt dat je je die even niet herinnert.

Dit gevoel ken ik al vele beter :?

Ze mogen dan zelfs hun naam nog eens zeggen, de kans dat ik die vergeet binnen de 10 minuten is groot :?
Net hetzelfde met straatnamen trouwens

[LastMohican]

Heb mensen die al vele jaren voor mij werken, en ik vergeet maar steeds hun naam :rofl:

Bij anderen lukt het wel vanaf de eerste keer... Raar maar waar.

[Jaani_Dushman]

Heb mensen die al vele jaren voor mij werken, en ik vergeet maar steeds hun naamEn werknemers zijn er meestal niet mee opgezet als je hen een nummer geeft ipv een naam.

[Dronkoers]

En werknemers zijn er meestal niet mee opgezet als je hen een nummer geeft ipv een naam.

Ik was 0130344 op m'n vorig werk :|

(nog steeds eigenlijk, die gaat niet meer uit hun bestand ;-) )

[Jaani_Dushman]

Ik was 0130344 op m'n vorig werk :|Ah, dat waart gij? ;-)

In het tweede studiejaar waren ze eens begonnen met alle kinderen ook een nummer te geven. Maar vlak nadat ze het gelanceerd hebben, zijn ze er direct weer mee gestopt. Ik vond het wel fijn, en ik was zowat de enige in de school die tot in het zesde studiejaar zijn jas, schaar, etc... voorzag met dat nummer ipv een naamkaartje. Waarschijnlijk was ik toen al voorbestemd om later collectivisme te propageren.

[Dronkoers]

Ah, dat waart gij? ;-)

In het tweede studiejaar waren ze eens begonnen met alle kinderen ook een nummer te geven. Maar vlak nadat ze het gelanceerd hebben, zijn ze er direct weer mee gestopt. Ik vond het wel fijn, en ik was zowat de enige in de school die tot in het zesde studiejaar zijn jas, schaar, etc... voorzag met dat nummer ipv een naamkaartje. Waarschijnlijk was ik toen al voorbestemd om later collectivisme te propageren.

Daar is het dus verkeerd gegaan :-P