Papa of Mama

[duveltje382]

PAPA,of MAMA voor de opvoeding van kinderen
Of moet een kind door vader en moeder opgevoed worden

Nog nooit waren er zoveel éénoudergezinnen als nu,zij genieten van onze overheden dan ook tal van voordelen,is dat dan geen aanmoedigingsbeleid naar éénoudergezinnen?

Ik hoorde laatst op de radio dat vaders ook erg belangrijk zijn in de opvoeding van kinderen

Waar zit hier ergens de waarheid?

[Jan van den Berghe]

PAPA,of MAMA voor de opvoeding van kinderen
Of moet een kind door vader en moeder opgevoed worden

Nog nooit waren er zoveel éénoudergezinnen als nu,zij genieten van onze overheden dan ook tal van voordelen,is dat dan geen aanmoedigingsbeleid naar éénoudergezinnen?

Ik hoorde laatst op de radio dat vaders ook erg belangrijk zijn in de opvoeding van kinderen

Waar zit hier ergens de waarheid?

Natuurlijk: beide ouders hebben hun inbreng. De ervarnig heeft mij geleerd dat kinderen, in de opeenvolgende fases van hun ontwikkeling, de ene keer meer naar vader, de andere keer meer naar moeder overhellen. Ik vind de beide componenten in een opvoeding dan ook belangrijk.

Nog steeds wordt het gewoon gezin financieel benadeeld door de overheid. Er is in dit land geen gezinspolitiek, wat bijzonder schrijnend is.

[duveltje382]

Natuurlijk: beide ouders hebben hun inbreng. De ervarnig heeft mij geleerd dat kinderen, in de opeenvolgende fases van hun ontwikkeling, de ene keer meer naar vader, de andere keer meer naar moeder overhellen. Ik vind de beide componenten in een opvoeding dan ook belangrijk.

Nog steeds wordt het gewoon gezin financieel benadeeld door de overheid. Er is in dit land geen gezinspolitiek, wat bijzonder schrijnend is.

Heel juist verwoord van U beste Jan ;-)

[freespirit]

Het is niet meer dan logisch dat een eenoudergezin een aantal financiële en fiscale voordelen geniet. Zij moeten immers vaak met veel minder rondkomen en verdienen dan ook een steuntje in de rug. Als eenoudergezin moet je immers ook een woonst betalen en ondehouden, een heel huishoudbiudget in evenwicht houden en zorgen dat je kind(eren) niets te kort komen, en dit allemaal van één loon of inkomen ! Zij kunnen dus wel wat hulp gebruiken, als gezin heb je het vaak makkelijker om de eindjes aan elkaar te knopen, daar de meeste jongere gezinnen nu toch ook bestaan uit (tenminste gedeeltelijke) tweeverdieners.

Er is overigens nog geen enkel serieus bewijs geleverd dat een kind dient opgevoed te worden in een traditioneel vader-moeder gezin. Ook enkel met een vader of een moeder kan een kind een evenwichtige opvoeding genieten, zeker als er veel contacten zijn met de omgeving. Een kind zonder bijvoorbeeld een vader zal in z'n omgeving (zoals grootvader, nonkels, kennissen van de moeder) de vaardigheden overnemen die het anders van z'n 'aanwezige' vader zou overnemen. De uitleg i.v.m. het ontbreken van een vader- of moederfiguur is voor mij psychoanalytisch achterhaald gewauwel, op geen enkele wetenschap gebaseerd. Zulke pseudo-wetenschappelijke uilegjes zijn uiteraard een stok achter de deur voor de conservatieven en CD&V'ers onder ons, die als traditionalisten zich zo o.a. tegen holebi-adoptie trachten te verzetten en daar een wetenschappelijk uitlegje aan willen geven. Niets bewijst dat een kind een vader of een moeder nodig heeft ! Beide geslachten zijn inderdaad het best in de natuurlijke omgeving van het kind aanwezig, maar dit hoeft zeker niet in een traditionele vader-moeder bezetting zo te zijn. Ik zie niet in waarom een kind niet goed kan opgroeien bij twee moeders, vaders of - nog vaker het geval - een eenoudergezin. Het getuigt nogal van een pretentie om te stellen dat een goede opvoeding zonder beide ouders onmogelijk is !

[Patsy Stone]

Het is niet meer dan logisch dat een eenoudergezin een aantal financiële en fiscale voordelen geniet. Zij moeten immers vaak met veel minder rondkomen en verdienen dan ook een steuntje in de rug. Als eenoudergezin moet je immers ook een woonst betalen en ondehouden, een heel huishoudbiudget in evenwicht houden en zorgen dat je kind(eren) niets te kort komen, en dit allemaal van één loon of inkomen ! Zij kunnen dus wel wat hulp gebruiken, als gezin heb je het vaak makkelijker om de eindjes aan elkaar te knopen, daar de meeste jongere gezinnen nu toch ook bestaan uit (tenminste gedeeltelijke) tweeverdieners.

Er is overigens nog geen enkel serieus bewijs geleverd dat een kind dient opgevoed te worden in een traditioneel vader-moeder gezin. Ook enkel met een vader of een moeder kan een kind een evenwichtige opvoeding genieten, zeker als er veel contacten zijn met de omgeving. Een kind zonder bijvoorbeeld een vader zal in z'n omgeving (zoals grootvader, nonkels, kennissen van de moeder) de vaardigheden overnemen die het anders van z'n 'aanwezige' vader zou overnemen. De uitleg i.v.m. het ontbreken van een vader- of moederfiguur is voor mij psychoanalytisch achterhaald gewauwel, op geen enkele wetenschap gebaseerd. Zulke pseudo-wetenschappelijke uilegjes zijn uiteraard een stok achter de deur voor de conservatieven en CD&V'ers onder ons, die als traditionalisten zich zo o.a. tegen holebi-adoptie trachten te verzetten en daar een wetenschappelijk uitlegje aan willen geven. Niets bewijst dat een kind een vader of een moeder nodig heeft ! Beide geslachten zijn inderdaad het best in de natuurlijke omgeving van het kind aanwezig, maar dit hoeft zeker niet in een traditionele vader-moeder bezetting zo te zijn. Ik zie niet in waarom een kind niet goed kan opgroeien bij twee moeders, vaders of - nog vaker het geval - een eenoudergezin. Het getuigt nogal van een pretentie om te stellen dat een goede opvoeding zonder beide ouders onmogelijk is !

:clapping:

[Jan van den Berghe]

Er is overigens nog geen enkel serieus bewijs geleverd dat een kind dient opgevoed te worden in een traditioneel vader-moeder gezin. Ook enkel met een vader of een moeder kan een kind een evenwichtige opvoeding genieten, zeker als er veel contacten zijn met de omgeving.

Kortom, als er zich in het gezin zelf een gemis voordoet en een bepaalde component ontbreekt, moet er een alternatief buiten het gezin gezocht worden. Hiermee stelt u, ongetwijfeld onbewust, dat de beste plaats voor de opvoeding in een evenwichtig en harmonieus gezin is dat uit vader en moeder bestaat.

[Jan van den Berghe]

Het is niet meer dan logisch dat een eenoudergezin een aantal financiële en fiscale voordelen geniet. Zij moeten immers vaak met veel minder rondkomen en verdienen dan ook een steuntje in de rug. Als eenoudergezin moet je immers ook een woonst betalen en ondehouden, een heel huishoudbiudget in evenwicht houden en zorgen dat je kind(eren) niets te kort komen, en dit allemaal van één loon of inkomen ! Zij kunnen dus wel wat hulp gebruiken, als gezin heb je het vaak makkelijker om de eindjes aan elkaar te knopen, daar de meeste jongere gezinnen nu toch ook bestaan uit (tenminste gedeeltelijke) tweeverdieners.

Om even de violen gelijk te stemmen: heeft u kinderen?

Ons gezin is onlangs met eentje nog uitgebreid. Mijn vrouw werkt deeltijds, ik voltijds. En als u denkt dat we het financieel bijgevolg heel breed hebben, vergist u zich. Ook tweeoudergezinnen hebben de financiële noot te kraken.

Mijn opmerking ging niet in de richting dat eenoudergezinnen geen financiële hulp mogen krijgen, maar wel dat de overheid ook moet zorgen dat het gewone gezin financieel ondersteund wordt. Nu is het vaak zo dat tweeoudergezinnen het volledig zelf moeten beredderen, en dat maakt het voor een modaal gezin met twee of drie kinderen er zeker niet gemakkelijker op. In vergelijking met Duitsland bijvoorbeeld is de geboortepremie in België ronduit belachelijk, hetzelfde geldt voor de kinderbijslag dat een bedrag inhoudt dat gewoon een aanfluiting is.

[duveltje382]

Tis mode om uit elkaar te gaan beste Jan,wel zo een 33% van de mensen doen het,en dan komt het,zij krijgen hiervoor verschillende vergoedingen,zo erg dat zelfs terug starten met een nieuwe partner heel dom zou zijn wegens verlies van inkomen

Ik vind dit ronduit schrijnend,hierdoor ontstaat er erg veel eenzaamheid,depressies,zelfmoorden ect ...

[lomeanor]

Tis mode om uit elkaar te gaan beste Jan,wel zo een 33% van de mensen doen het,en dan komt het,zij krijgen hiervoor verschillende vergoedingen,zo erg dat zelfs terug starten met een nieuwe partner heel dom zou zijn wegens verlies van inkomen

Ik vind dit ronduit schrijnend,hierdoor ontstaat er erg veel eenzaamheid,depressies,zelfmoorden ect ...

Klopt. Mensen willen niet meer "werken" aan een relatie. Bij het eerste probleem gaan ze uit elkaar door de egocentristische personencultus die momenteel heerst in onze maatschappij.

[Jan van den Berghe]

Tis mode om uit elkaar te gaan beste Jan,wel zo een 33% van de mensen doen het,en dan komt het,zij krijgen hiervoor verschillende vergoedingen,zo erg dat zelfs terug starten met een nieuwe partner heel dom zou zijn wegens verlies van inkomen

Ik vind dit ronduit schrijnend,hierdoor ontstaat er erg veel eenzaamheid,depressies,zelfmoorden ect ...

IN onze tijd gebeuren er inderdaad veel menselijke drama's. Vaak hebben mensen heel weinig uithoudingsvermogen en ligt de psychologische draaggrens heel laag. Nu, ik begrijp best dat in sommige situaties het uit elkaar gaan de enige weg uit de impasse is. Alleen gaat het meestal gepaard met heel veel menselijk leed waarbij niet zelden de kinderen hét "kind van de rekening" zijn.

't Is de taak van de maatschappij - dus eenieder, maar ook het wettelijk vangnet - om deze mensen een helpende hand te reiken. Alleen mag de overheid ook niet al die gezinnen vergeten die het wel met z'n tweetjes rooien en ook het financieel niet breed hebben. Ik had liever een daadwerkelijke gezinspolitiek gezien zoals in bepaalde Scandinavische landen.

[Vette Pois(s)on]

Er worden zoveel studies gedaan op de effecten van hoe het kind zich voelt na een scheiding. Laatst nog eentje gelezen waarin stond dat weinig kinderen er last van hebben en zelfs geen probleem zien met eventuele verschillende regeltjes bij vader of moeder.

[lomeanor]

"Gezinspolitiek" is in belgië een vuil woord, Jan.
Jarenlange propaganda tegen het traditionele gezin heeft daar wel voor gezorgd.

[lomeanor]

Er worden zoveel studies gedaan op de effecten van hoe het kind zich voelt na een scheiding. Laatst nog eentje gelezen waarin stond dat weinig kinderen er last van hebben en zelfs geen probleem zien met eventuele verschillende regeltjes bij vader of moeder.
Een scheiding verstoort de mogelijkheid van deze kinderen echter om later een relatie aan te gaan, en om deze relatie vol te houden. Een scheiding van de ouders zorgt voor psychologische schade op het vlak van relaties en liefde.

[Patsy Stone]

"Gezinspolitiek" is in belgië een vuil woord, Jan.
Jarenlange propaganda tegen het traditionele gezin heeft daar wel voor gezorgd.

Geef daar eens enkele voorbeeldjes van.

[lomeanor]

Geef daar eens enkele voorbeeldjes van.
Het constante ophemelen van niet-traditionele gezinnen door het establishment, het steeds focussen op deze niet-traditionele gezinnen, zorgt er voor dat de traditionele gezinnen vergeten worden of als "uit de tijd" worden afgedaan.

[duveltje382]

Een scheiding verstoort de mogelijkheid van deze kinderen echter om later een relatie aan te gaan, en om deze relatie vol te houden. Een scheiding van de ouders zorgt voor psychologische schade op het vlak van relaties en liefde.
²

[lomeanor]

Geef daar eens enkele voorbeeldjes van.
Neem bijvoorbeeld ook de verschillen in financiële behandeling waarover Jan het heeft.

[Vette Pois(s)on]

Een scheiding verstoort de mogelijkheid van deze kinderen echter om later een relatie aan te gaan, en om deze relatie vol te houden. Een scheiding van de ouders zorgt voor psychologische schade op het vlak van relaties en liefde.

Ik volg volledig, maar soms is toch beter nog dit dan opgroeien tussen ruzie en geschreeuw.

[liberalist_NL]

De voorkeur geniet dat beide biologische ouders deelnemen in de opvoeding van het kind. Een kind moet voor een gevoel van identiteit zichzelf terug kunnen vinden in beide zijn/haar biologische ouders. Dit is natuurlijk lang niet altijd mogelijk, dus zijn er talloze goede alternatieven.

[lomeanor]

Ik volg volledig, maar soms is toch beter nog dit dan opgroeien tussen ruzie en geschreeuw.
Soms wel, dat is waar. Het is afhankelijk van de afzonderlijke situatie. In sommige situaties is het inderdaad beter om uit elkaar te gaan. Mijn punt is echter dat dit tegenwoordig veel te snel gebeurt, wanneer er wél nog aan de relatie kan gewerkt worden.

[Patsy Stone]

Het constante ophemelen van niet-traditionele gezinnen door het establishment, het steeds focussen op deze niet-traditionele gezinnen, zorgt er voor dat de traditionele gezinnen vergeten worden of als "uit de tijd" worden afgedaan.
Onzin. Het ijveren voor aanvaarding van andere samenlevingsvormen is geen propaganda tegen traditionele samenlevingsvormen.

[duveltje382]

Ik volg volledig, maar soms is toch beter nog dit dan opgroeien tussen ruzie en geschreeuw.
Dan de vraag aan U,wat is nu juist" ruzie en geschreeuw ":roll:

Wedden dat vele onder jullie nog nooit een echte ruzie hebben gezien?

[lomeanor]

Onzin. Het ijveren voor aanvaarding van andere samenlevingsvormen is geen propaganda tegen traditionele samenlevingsvormen.
Toch wel. Deze samenlevingsvormen worden immers door die propaganda gezien als "evenwaardig alternatief" in plaats van als de noodoplossing die ze zijn.

[lomeanor]

Het belangrijkste is volgens mij echter dit:
Een scheiding verstoort de mogelijkheid van deze kinderen echter om later een relatie aan te gaan, en om deze relatie vol te houden. Een scheiding van de ouders zorgt voor psychologische schade op het vlak van relaties en liefde.

[Jan van den Berghe]

Er worden zoveel studies gedaan op de effecten van hoe het kind zich voelt na een scheiding. Laatst nog eentje gelezen waarin stond dat weinig kinderen er last van hebben en zelfs geen probleem zien met eventuele verschillende regeltjes bij vader of moeder.

Ach, ik ken de werkelijkheid jammer genoeg. In onze familie hebben we twee scheidingen meegemaakt en ik heb gezien welke diepe weerslag dit heeft gehad op de beide groepen kinderen. Mij maakt geen enkele studie dus wijs dat er "weinig kinderen last hebben" van een scheiding. Kinderen hebben weldegelijk last, iets wat ik als onderwijzer soms in de klas heel duidelijk merk. Ook vanuit die invalshoek hecht ik dus geen waarde aan dergelijke onderzoeken.

[Jan van den Berghe]

Onzin. Het ijveren voor aanvaarding van andere samenlevingsvormen is geen propaganda tegen traditionele samenlevingsvormen.

De vraag is niet of ze aanvaard moeten worden, maar wel of het de taak van de overheid is alleen de uitzonderingen op het normale patroon bij te staan en te helpen. Mijn opmerking hierbij is dat de overheid in de eerste plaats de norm hoort te dienen en dus de tweeoudersgezinnen ook nabij hoort te zijn. Ook zij zouden beroep moeten kunnen doen op de helpende hand van de overheid.

[duveltje382]

Geef gewoon een voorbeeld van mezelve,mijn oudste zoon die een normaal gezin heeft gezien is nu een heel groot ingerieur geworden,mijn dochter daarintegen die van haar 12 jaar alleen leeft met moeder is in het beroepsonderwijs al drie maal gebuist geweest :? (waar zat de vader hé) zij is nu bijna 19 jaar en staat nergens :?

[Jan van den Berghe]

De voorkeur geniet dat beide biologische ouders deelnemen in de opvoeding van het kind. Een kind moet voor een gevoel van identiteit zichzelf terug kunnen vinden in beide zijn/haar biologische ouders. Dit is natuurlijk lang niet altijd mogelijk, dus zijn er talloze goede alternatieven.

Er zijn inderdaad alternatieven, maar het zijn en blijven "alter"natieven. Iets anders dan het gebruikelijke, gewone en normale.

[Patsy Stone]

Toch wel. Deze samenlevingsvormen worden immers door die propaganda gezien als "evenwaardig alternatief" in plaats van als de noodoplossing die ze zijn.
Dat is dan maar een kwestie van interpretatie. Wat mij betreft zijn die samenlevingsvormen ook evenwaardig.

[liberalist_NL]

Er zijn inderdaad alternatieven, maar het zijn en blijven "alter"natieven. Iets anders dan het gebruikelijke, gewone en normale.

De 'norm' is niet meer het traditionele gezin, normen verschuiven. Je kunt er wel het beste van maken.

[Patsy Stone]

Een scheiding verstoort de mogelijkheid van deze kinderen echter om later een relatie aan te gaan, en om deze relatie vol te houden. Een scheiding van de ouders zorgt voor psychologische schade op het vlak van relaties en liefde.

Kan je dat onderbouwen, of is het maar een ideetje van je?

[Vette Pois(s)on]

Dan de vraag aan U,wat is nu juist" ruzie en geschreeuw ":roll:

Wedden dat vele onder jullie nog nooit een echte ruzie hebben gezien?

Dat is een goeie vraag.

Ik denk zelfs dat een goede ruzie/discussie die dan wordt bijgelegd goed is voor de opvoeding van het kind (wel niet elke dag).

Maar ik dacht eigenlijk meer aan superharde verwijten naar elkanders kop slingeren en fysiek geweld. Ook gebeurt het dan spijtig genoeg dat soms het kind mee klappen krijgt of dat een ouder het kind onrechtstreeks gebruikt om de partner te kwetsen.

[Patsy Stone]

De vraag is niet of ze aanvaard moeten worden, maar wel of het de taak van de overheid is alleen de uitzonderingen op het normale patroon bij te staan en te helpen. Mijn opmerking hierbij is dat de overheid in de eerste plaats de norm hoort te dienen en dus de tweeoudersgezinnen ook nabij hoort te zijn. Ook zij zouden beroep moeten kunnen doen op de helpende hand van de overheid.
Daar kan ik het mee eens zijn.

[Jan van den Berghe]

Neem bijvoorbeeld ook de verschillen in financiële behandeling waarover Jan het heeft.

Ondanks alle dure beloften van de laatste CD&V-regering onder Dehaene is de financiële discriminatie van getrouwden en daaruit vloeiende kinderlast niet weggewerkt. Doordat de forfaitaire aftrek van het onbelastbaar onkomen lager is bij getrouwden dan bij niet-gehuwden, start de eerste groep al op de tweede plaats. Daarnaast zijn de barema's voor de studietoelagen dermate berekend dat heel veel tweeoudergezinnen nooit in aanmerking komen. Enz.

[Patsy Stone]

Geef gewoon een voorbeeld van mezelve,mijn oudste zoon die een normaal gezin heeft gezien is nu een heel groot ingerieur geworden,mijn dochter daarintegen die van haar 12 jaar alleen leeft met moeder is in het beroepsonderwijs al drie maal gebuist geweest :? (waar zat de vader hé) zij is nu bijna 19 jaar en staat nergens :?

Had haar vader haar iets meer kunnen bijbrengen, vraag ik me af... :?

[Jan van den Berghe]

De 'norm' is niet meer het traditionele gezin, normen verschuiven. Je kunt er wel het beste van maken.

Zelfs al is het oorlog, toch is vrede de norm waarnaar we moeten trachten. Net zo beschouw ik de verwarring in deze tijd niet als norm, maar als een ernstige storing. Dat we er, ondanks alles, het beste moeten van maken, klopt natuurlijk wel. Mijns inziens moeten we echter niet de uitzonderingen als normaal gaan beschouwen. Ik pleit zeker voor een morele rangorde, zelfs al zal dat sommigen hier onmiddellijk doen huiveren.

[duveltje382]

Dat is een goeie vraag.

Ik denk zelfs dat een goede ruzie/discussie die dan wordt bijgelegd goed is voor de opvoeding van het kind (wel niet elke dag).

Maar ik dacht eigenlijk meer aan superharde verwijten naar elkanders kop slingeren en fysiek geweld. Ook gebeurt het dan spijtig genoeg dat soms het kind mee klappen krijgt of dat een ouder het kind onrechtstreeks gebruikt om de partner te kwetsen.

Het geen jij aan haalt zijn echt uitzonderingen hoor,vele vrouwen verwarren dit dikwijls nog al eens ;-)

[Jan van den Berghe]

Had haar vader haar iets meer kunnen bijbrengen, vraag ik me af... :?

Waar is dat goed voor, Patsy? Gebrek aan argumentatie die bijdraagt tot de discussie?

Dit forum is er niet om mensen af te rekenen op hun spellingsbeheersing, maar wel om over zaken te discussiëren.

[duveltje382]

Had haar vader haar iets meer kunnen bijbrengen, vraag ik me af... :?

Zeker weten,heel zeker daar kan je van op aan
Als mijn werk mij naar een bijscholing "MENTOR" stuurt wil dat wel één en ander zeggen h"
Of zit jij nu te vitten op spellingsfouten,weet wel dat ik uit een gezin kom van 12 kinderen,en op mijn 13 jaar zijn moeten gaan werken;-)

[Jan van den Berghe]

Kan je dat onderbouwen, of is het maar een ideetje van je?

Ik kan het standpunt van lomeanor bijtreden. Alleen wens ik er een nuancering aan toe te voegen: het kan... dat teweeg brengen. Ook hier verwijs ik naar de scheidingen uit eigen familie. Een van die kinderen heeft hierdoor bij zichzelf gezworen nooit te trouwen en heeft het, ondanks haar volwassenheid, nog steeds moeilijk een duurzame relatie uit te bouwen. Als ik met haar praat, komt steeds weer het spookbeeld van de scheiding van haar ouders boven.

[liberalist_NL]

Zelfs al is het oorlog, toch is vrede de norm waarnaar we moeten trachten. Net zo beschouw ik de verwarring in deze tijd niet als norm, maar als een ernstige storing. Dat we er, ondanks alles, het beste moeten van maken, klopt natuurlijk wel. Mijns inziens moeten we echter niet de uitzonderingen als normaal gaan beschouwen. Ik pleit zeker voor een morele rangorde, zelfs al zal dat sommigen hier onmiddellijk doen huiveren.

Dat doet me niet huiveren, hoor, ik ben ook juist opgevoed in de traditionele vorm van het gezin (niet een traditioneel gezin :-)). Ik stel echter voor de erwten uit de pap te vissen en te kijken welke vormen van opvoeding wenselijk zijn in deze tijd. Ik ga hier rechtstreeks in tegen een soort 'natuurlijke drang' van mensen, om alles wat vroeger was, beter te vinden. Het ligt in de menselijke natuur om vooral het goede van vroeger te onthouden, terwijl, als men daarvan een objectieve analyse maakt en deze voorschotelt, bij deze mensen opeens de negatieve elementen weer boven komen drijven en men opeens toch niet meer zo 'conservatief' is. We moeten het verleden m.i. gebruiken als een leerzaam instrument, maar niet als norm.

[Jan van den Berghe]

Het geen jij aan haalt zijn echt uitzonderingen hoor,vele vrouwen verwarren dit dikwijls nog al eens ;-)

Inderdaad, heel veel kinderen worden een pion in het bikkelharde en ongenadige steekspel dat ex'en met elkaar voeren. Ook wordt niet zelden heel veel kwaad gesproken over de vroegere partner en tracht men door het creëren van een vijandelijke houding het bezoekrecht e.d. uit te hollen.

[Jan van den Berghe]

Dat doet me niet huiveren, hoor, ik ben ook juist opgevoed in de traditionele vorm van het gezin (niet een traditioneel gezin :-)). Ik stel echter voor de erwten uit de pap te vissen en te kijken welke vormen van opvoeding wenselijk zijn in deze tijd. Ik ga hier rechtstreeks in tegen een soort 'natuurlijke drang' van mensen, om alles wat vroeger was, beter te vinden. Het ligt in de menselijke natuur om vooral het goede van vroeger te onthouden, terwijl, als men daarvan een objectieve analyse maakt en deze voorschotelt, bij deze mensen opeens de negatieve elementen weer boven komen drijven en men opeens toch niet meer zo 'conservatief' is. We moeten het verleden m.i. gebruiken als een leerzaam instrument, maar niet als norm.

Nergens zult u van mij lezen dat het "vroeger beter was". Nostalgie is me op dat vlak vreemd en een romantisch geïdealiseer van een niet meegemaakt verleden behoort niet tot mijn gedachtewereld. Vroeger was er ook veel leed: alleen bleef men bij elkaar, en werd er veel uitgevochten in het gezin. Zeker geen goede situatie. Ook niet voor de kinderen die opgroeiden in een situatie die op geen enkele wijze als voorbeeld kon dienen.

Wel vind ik ondanks alles het traditioneel gezin de beste thuis voor een kind. Dat het niet alle dagen zonneschijn is, weten u en ik uit ervaring wel. In ieder gezin waait het wel eens. Zo is het leven. Alleen vind ik het jammer dat veel jonge mensen de energie om te relativeren, boven zichzelf uit te stijgen en gedane zaken te vergeven, niet meer bezitten. Daardoor maken ze veel vlugger een einde aan relaties die, mits een beetje inspanning, toch konden openbloeien. D�*t is de ziekte van onze tijd: het schrijnend gebrek bij velen - heus niet allen - van daadwerkelijk engagement.

[lomeanor]

Dat is dan maar een kwestie van interpretatie. Wat mij betreft zijn die samenlevingsvormen ook evenwaardig.

Wat dat betreft ben ik het eens met Jan
Er zijn inderdaad alternatieven, maar het zijn en blijven "alter"natieven. Iets anders dan het gebruikelijke, gewone en normale.

[Patsy Stone]

Waar is dat goed voor, Patsy? Gebrek aan argumentatie die bijdraagt tot de discussie?

Dit forum is er niet om mensen af te rekenen op hun spellingsbeheersing, maar wel om over zaken te discussiëren.

Duveltje stelde zichzelf tot voorbeeld. Hij vindt dat zijn dochter 'nergens' staat, aangezien ze er zelfs niet in schijnt te slagen heelhuids door het beroepsonderwijs te sukkelen. Hij schijnt te denken dat zijn afwezigheid tijdens haar jeugd daar iets mee te maken heeft. Als ik dan zie dat Duveltje er zelf niet in slaagt een deftige Nederlandse zin neer te schrijven, vraag ik me af in hoeverre hij had kunnen bijdragen aan het succes van haar opleiding. Ik reken hem dus niet af op zijn beheersing van de spelling (of het gebrek daaraan). Ik ga alleen in op het voorbeeld dat hij geeft. Maar ik begrijp dat gebrekkige beheersing van de spelling voor jou nogal gevoelig ligt... ;-)

[Patsy Stone]

Wat dat betreft ben ik het eens met Jan

En iets wat minder gebruikelijk is, is volgens jou dus per definitie niet evenwaardig? Eigenaardige redenering... :?

[Zwartengeel]

Om even de violen gelijk te stemmen: heeft u kinderen?

Ons gezin is onlangs met eentje nog uitgebreid. Mijn vrouw werkt deeltijds, ik voltijds. En als u denkt dat we het financieel bijgevolg heel breed hebben, vergist u zich. Ook tweeoudergezinnen hebben de financiële noot te kraken.


Off-topic, maar dan schatte ik u wellicht ouder dan u in werkelijkheid bent.

[lomeanor]

En iets wat minder gebruikelijk is, is volgens jou dus per definitie niet evenwaardig? Eigenaardige redenering... :?
Het is een alternatief. Het moet ondersteund worden als het niet anders kan.
Maar het is inderdaad niet evenwaardig. Niet omdat het "ongebruikelijk" is, maar omdat het slechts tweede keuze is wat de opvoeding van kinderen betreft.

[Patsy Stone]

Het is een alternatief. Het moet ondersteund worden als het niet anders kan.
Maar het is inderdaad niet evenwaardig. Niet omdat het "ongebruikelijk" is, maar omdat het slechts tweede keuze is wat de opvoeding van kinderen betreft.

Daar zijn we het dan niet over eens. Volgens mij maakt het weinig uit in welke samenlevingsvorm een kind opgroeit. Het voornaamste is dat het in een warme en liefdevolle omgeving kan opgroeien. Of dat nu bij de biologische ouders is, in een nieuw samengesteld gezin, in een éénoudergezin of in een commune, is van ondergeschikt belang.

[liberalist_NL]

Daar zijn we het dan niet over eens. Volgens mij maakt het weinig uit in welke samenlevingsvorm een kind opgroeit. Het voornaamste is dat het in een warme en liefdevolle omgeving kan opgroeien. Of dat nu bij de biologische ouders is, in een nieuw samengesteld gezin, in een éénoudergezin of in een commune, is van ondergeschikt belang.

De vraag is of dit voor het kind het belangrijkste is. Volgens mij ontleent een kind een heel groot deel van zijn identiteit aan zijn biologische ouders.

[Nynorsk]

Ik kan het standpunt van lomeanor bijtreden. Alleen wens ik er een nuancering aan toe te voegen: het kan... dat teweeg brengen. Ook hier verwijs ik naar de scheidingen uit eigen familie. Een van die kinderen heeft hierdoor bij zichzelf gezworen nooit te trouwen en heeft het, ondanks haar volwassenheid, nog steeds moeilijk een duurzame relatie uit te bouwen. Als ik met haar praat, komt steeds weer het spookbeeld van de scheiding van haar ouders boven.


Ik kan niet oordelen over dit individueel geval, maar als ik toch een hypothese mag opperen, dan denk ik dat de schade die zij eraan overhoudt niét te wijten is aan de scheiding op zich, maar aan de manier waarop er gescheiden is, wat er voorafgegaan is, de reactie van haar ouders,... en de interactie met haar eigen persoonlijkheid.

Een scheiding op zich hoeft geen schade te berokkenen, het zijn al die dingen errond. Opgroeien met aanhoudende relatieproblemen, of de enorme schok dat je ouders al die tijd een toneeltje voor jou hebben opgevoerd, opgroeien bij een ouder die zich ongelukkig voelt, stresssituaties,...
De vraag is dan ook of niét scheiden de situatie zoveel beter had gemaakt.

Stel dat de ouders van de persoon die je hierboven noemt nu eens niét gescheiden waren. Kans is groot dat ze dan óók bindingsproblemen zou gehad hebben.

Ik pleit hier niet voor "scheidt maar lekker aan", voor alle duidelijkheid.
Wel voor nuancering, en voor zicht op de ruimere context. En vooral voor een eerlijke, open omgang met je kinderen, ook in probleemsituaties.


Ik ben momenteel zelf aan het scheiden. Ik heb geen kinderen. Misschien heb ik er later wel. Mijne eventuele toekomstige kinderen zullen zeker mogen weten dat ik al een huwelijk achter de rug heb. Ze gaan zich anders sowieso wel vragen stellen wie die familie is die eigenlijk helemaal mijn familie niet is (ik wil contact blijven houden met mijn ex-schoonfamilie, vooral met mijn metekindje en zijn broertje).
Mijn scheiding gaat hen beïnvloeden, ook al zijn ze er niet rechtstreeks bij betrokken. Mijn kinderen worden vanzelfsprekend beïnvloed door iets wat mij beïnvloedt. Ze zullen er wellicht last van hebben (mama beloofde trouw tot de dood en brak vervolgens die belofte), maar ze zullen er misschien ook goede dingen uithalen (mama maakt keuzes die zeer pijnlijk zijn maar die in the end beter zijn).

Ik denk, kortgezegd, dat reacties van kinderen op scheiding zéér complex zijn, en niet samen te vatten zijn in 'last' of 'geen last'. Ouders zijn niet-perfecte wezens met zorgen, problemen, en hun eigen psychische ballast. Ieder kind heeft af te rekenen met de psychische ballast van zijn ouders.

[Jan van den Berghe]

Duveltje stelde zichzelf tot voorbeeld. Hij vindt dat zijn dochter 'nergens' staat, aangezien ze er zelfs niet in schijnt te slagen heelhuids door het beroepsonderwijs te sukkelen. Hij schijnt te denken dat zijn afwezigheid tijdens haar jeugd daar iets mee te maken heeft. Als ik dan zie dat Duveltje er zelf niet in slaagt een deftige Nederlandse zin neer te schrijven, vraag ik me af in hoeverre hij had kunnen bijdragen aan het succes van haar opleiding. Ik reken hem dus niet af op zijn beheersing van de spelling (of het gebrek daaraan). Ik ga alleen in op het voorbeeld dat hij geeft. Maar ik begrijp dat gebrekkige beheersing van de spelling voor jou nogal gevoelig ligt... ;-)

Hoezo?

Daarenboven zie ik nog steeds niet in wat dit kan bijdragen aan de discussie. Opvoeding houdt duizendmaal meer in dan het foutloos schrijve van een taal. Opvoeding is nog iets anders dan onderricht. Opvoeding is iets anders dan intellect overdragen. Opvoeding overstijgt dit alles, omdat het gaat om waarden, levensvisie en -houding... allemaal zaken die de basis vormen voor de omgang met het leven.

[Nynorsk]

Duveltje stelde zichzelf tot voorbeeld. Hij vindt dat zijn dochter 'nergens' staat, aangezien ze er zelfs niet in schijnt te slagen heelhuids door het beroepsonderwijs te sukkelen. Hij schijnt te denken dat zijn afwezigheid tijdens haar jeugd daar iets mee te maken heeft. Als ik dan zie dat Duveltje er zelf niet in slaagt een deftige Nederlandse zin neer te schrijven, vraag ik me af in hoeverre hij had kunnen bijdragen aan het succes van haar opleiding. Ik reken hem dus niet af op zijn beheersing van de spelling (of het gebrek daaraan). Ik ga alleen in op het voorbeeld dat hij geeft. Maar ik begrijp dat gebrekkige beheersing van de spelling voor jou nogal gevoelig ligt... ;-)

Ouders moeten hun kinderen niet leren schrijven. 't is niet omdat je niet goed kunt schrijven dat je geen positieve invloed kan hebben op de opleiding van een kind.

Een kennis van mij zit in een rolstoel, zijn ene dochter is zeer sterk in atletiek, zijn andere dochter is zeer sterk in zwemmen. Ze doen beiden L.O. aan de unief, ook al kan hun vader niet eens een meter stappen.

[Jan van den Berghe]

Ik kan niet oordelen over dit individueel geval, maar als ik toch een hypothese mag opperen, dan denk ik dat de schade die zij eraan overhoudt niét te wijten is aan de scheiding op zich, maar aan de manier waarop er gescheiden is, wat er voorafgegaan is, de reactie van haar ouders,... en de interactie met haar eigen persoonlijkheid.

Een scheiding op zich hoeft geen schade te berokkenen, het zijn al die dingen errond. Opgroeien met aanhoudende relatieproblemen, of de enorme schok dat je ouders al die tijd een toneeltje voor jou hebben opgevoerd, opgroeien bij een ouder die zich ongelukkig voelt, stresssituaties,...
De vraag is dan ook of niét scheiden de situatie zoveel beter had gemaakt.


Grondhouding in dit alles is dat we niet in staat zijn te oordelen over andermans situatie. Welnu, uw oordeel over mijn familielid klopt niet. Natuurlijk staat in het leven niet alles alleen, maar is het vervlochten met zovele dingen. Alleen weet ik uit gesprekken dat de scheiding weldegelijk een emotioneel gat heeft geslagen in de persoonlijkheid van, toen nog, jongvolwassene en dat dit nog steeds niet gevuld nu dat meisje volwassen is geworden.

Gelukkig zijn er ook kinderen die een scheiding kunnen en weten te verwerken. Gelukkig maar. Daarom ook dat ik nuanceerde en stelde dat het weldegelijk "kan".

Ik stel ook nergens dat niet scheiden de oplossing is. Wel breng ik aan dat de mensen tegenwoordig weinig veerkracht bezitten en veel vlugger zaken dramatiseren en opblazen. In het leven moet je leren omgaan met spanningen en verschillen in karakter en persoonlijkheid. Dat is een blijvende opdracht en opgave. Wie niet bereid is die inspanning te verrichten in zijn of haar relatie, zal vroeg of laat de kantelpunt bereiken. IK stel nu eenmaal vast dat voor veel mensen dit kantelpunt veel vlugger bereikt wordt, doordat ze een heel andere visie hebben op relaties.

[Jan van den Berghe]

De vraag is of dit voor het kind het belangrijkste is. Volgens mij ontleent een kind een heel groot deel van zijn identiteit aan zijn biologische ouders.

Dit is wel een heel interessante invalshoek, nl. hoe verhoudt genetisch materiaal zich tot karakter, intellect en persoonlijkheid.

[Jan van den Berghe]

Daar zijn we het dan niet over eens. Volgens mij maakt het weinig uit in welke samenlevingsvorm een kind opgroeit. Het voornaamste is dat het in een warme en liefdevolle omgeving kan opgroeien. Of dat nu bij de biologische ouders is, in een nieuw samengesteld gezin, in een éénoudergezin of in een commune, is van ondergeschikt belang.

Dit vind ik niet, omdat opvoeding meer is dan hartelijkheid en liefde. Het is ook het overbrengen van een geheel van waarden en gevoeligheden. Daarnaast acht ik de twee componenten in een gezin ook vanuit psychologische hoek belangrijk: door onze lichamelijkheid zien we de dingen anders en een kind hoort ook kennis te maken met deze twee visies.

Enkele maanden geleden was er naar aanleiding van mei '68 een heel interessante reportage over mensen die indertijd in een commune hadden geleefd. Heel veel getuigden van een leegte, van een gemis, ook van jaloersheid op al die kinderen die wel in de geborgenheid van het gezin mochten en konden opgroeien. Bijgevolg zou ik, als ik u was, de vaste referentievorm dat het gezin toch is, niet zomaar op gelijke voet zetten met allerlei, vaak dubieuze, "alternatieven".

[HAMC]

Dit is wel een heel interessante invalshoek, nl. hoe verhoudt genetisch materiaal zich tot karakter, intellect en persoonlijkheid.

In het geval van karakter en persoonlijkheid, niet, in mijn opinie.

[Jan van den Berghe]

In het geval van karakter en persoonlijkheid, niet, in mijn opinie.

Anderen zijn dan weer die "opinie" wel toegedaan. Is karakteroverdracht - zoals we toch vaak zien - al dan verbonden met de overdracht van erfelijk materiaal?

[C2C]

PAPA,of MAMA voor de opvoeding van kinderen
Of moet een kind door vader en moeder opgevoed worden

Nog nooit waren er zoveel éénoudergezinnen als nu,zij genieten van onze overheden dan ook tal van voordelen,is dat dan geen aanmoedigingsbeleid naar éénoudergezinnen?

Ik hoorde laatst op de radio dat vaders ook erg belangrijk zijn in de opvoeding van kinderen

Waar zit hier ergens de waarheid?

Kinderen moeten opgevoed worden door de gemeenschap, de uitgebreide familie, en de stam.

Het papa-mama-et-moi concept van opvoeding is van zeer recente datum, en werd pas uitgevonden bij het ontstaan van de burgerlijke moderniteit. Het is hoogstens twee eeuwtjes oud.

Tijdens de honderdduizenden daaraan voorafgaande jaren werden kinderen opgevoed door de gemeenschap. Mama en papa bestonden toen niet.


De opgang van het kleinburgerlijke mama-papa-et-moi idee is nefast voor de groei van de mensheid. Het creëert immers kleingeestige, gefrustreerde peuters die later in hun leven allerlei neuroses en psychoses ontwikkelen, waardoor ze hun rol als mens niet ten volle kunnen waarmaken.

We moeten dus terug naar de enige natuurlijke en gezonde manier van opvoeden: de collectivistische.

[liberalist_NL]

Kinderen moeten opgevoed worden door de gemeenschap, de uitgebreide familie, en de stam.

Het papa-mama-et-moi concept van opvoeding is van zeer recente datum, en werd pas uitgevonden bij het ontstaan van de burgerlijke moderniteit. Het is hoogstens twee eeuwtjes oud.

Tijdens de honderdduizenden daaraan voorafgaande jaren werden kinderen opgevoed door de gemeenschap. Mama en papa bestonden toen niet.


De opgang van het kleinburgerlijke mama-papa-et-moi idee is nefast voor de groei van de mensheid. Het creëert immers kleingeestige, gefrustreerde peuters die later in hun leven allerlei neuroses en psychoses ontwikkelen, waardoor ze hun rol als mens niet ten volle kunnen waarmaken.

We moeten dus terug naar de enige natuurlijke en gezonde manier van opvoeden: de collectivistische.

Een soort 18-jarig communistisch strafkamp voor kinderen?

[Patsy Stone]

De vraag is of dit voor het kind het belangrijkste is. Volgens mij ontleent een kind een heel groot deel van zijn identiteit aan zijn biologische ouders.
Waaraan ontlenen adoptiekinderen dan hun identiteit?

[Jan van den Berghe]

Tijdens de honderdduizenden daaraan voorafgaande jaren werden kinderen opgevoed door de gemeenschap. Mama en papa bestonden toen niet.


:lol::lol::lol: Communistisch negationisme op z'n best dat schijnbaar sterke sociale cohesie van toen gaat verwarren met collectivisch opvoeden.

[Jan van den Berghe]

Waaraan ontlenen adoptiekinderen dan hun identiteit?

U kan niet ontkennen dat heel veel adoptiekinderen ooit in hun leven op zoek gaan of trachten te gaan naar hun biologische ouders. Dan willen ze weten wie die mensen waren, wat ze waren, hoe ze waren, enz. Adoptiekinderen zoeken dan naar gelijkenissen, overeenkomsten en verschillen. Adoptiekinderen stellen zich al die vragen. Er is dus iets met die biologische band die het louter meetbare en grijpbare sterk overstijgt.

[C2C]

Een soort 18-jarig communistisch strafkamp voor kinderen?

Nee, liberalist, het echte strafkamp is het liberale burgerlijke mama-papa-et-moi idee.

Vraag maar aan psychiaters en antropologen.


Nergens ter wereld worden kinderen opgevoed door één mama en één papatje. Overal ter wereld worden kinderen opgevoed door een veel ruimere groep van verwanten. Enkel sinds het ontstaan van de kleinburgerlijke moderniteit is dat veranderd. En de gevolgen voor de geestelijke gezondheid en voor de grootsheid van de mensheid, zij nefast gebleken.

Da's cursus één uit de psychologie en de antropologie: de geschiedenis van de verwantschap.

Heel veel interessant onderzoek toont immers aan dat babies van nature uit communisten zijn. In een collectivistische cultuur komen ze ten volle tot uiting. Het is pas wanneer ge ze opsluit in de liberale kleinburgerlijke gevangenis van het "mama-papa-et-moi" dat ze ontsporen.

Liberalen zijn niet moedig genoeg om mens te worden. Daarom sluiten ze hun kinderen ook op in een pietluttig psycho-pedagogisch concept.

[Patsy Stone]

Dit vind ik niet, omdat opvoeding meer is dan hartelijkheid en liefde. Het is ook het overbrengen van een geheel van waarden en gevoeligheden. Daarnaast acht ik de twee componenten in een gezin ook vanuit psychologische hoek belangrijk: door onze lichamelijkheid zien we de dingen anders en een kind hoort ook kennis te maken met deze twee visies.

Kan een kind alleen kennis maken met die visies binnen het gezin? Ik dacht het niet...

[duveltje382]

Duveltje stelde zichzelf tot voorbeeld. Hij vindt dat zijn dochter 'nergens' staat, aangezien ze er zelfs niet in schijnt te slagen heelhuids door het beroepsonderwijs te sukkelen. Hij schijnt te denken dat zijn afwezigheid tijdens haar jeugd daar iets mee te maken heeft. Als ik dan zie dat Duveltje er zelf niet in slaagt een deftige Nederlandse zin neer te schrijven, vraag ik me af in hoeverre hij had kunnen bijdragen aan het succes van haar opleiding. Ik reken hem dus niet af op zijn beheersing van de spelling (of het gebrek daaraan). Ik ga alleen in op het voorbeeld dat hij geeft. Maar ik begrijp dat gebrekkige beheersing van de spelling voor jou nogal gevoelig ligt... ;-)
Wat ben jij een zielig manneke,opvoeden,of woordjes schrijven zijn bij U het zelfde?
Je moet nog heel wat leren om normaal te kunnen na denken,ik zou normaal gezien(wat het ook was 4 jaar geleden) niet kunnen schrijven
Nog maar eens(lees jij mijn posten eigelijk) ik heb tot mijn 4 leerjaar op het lager onderwijs mee MOGEN leren ,dus mijn schrijven is dan toch ok als ik het vergelijk,mijn handen zijn kapot gewerkt komende uit een gezin van 12 kinderen en moeten gaan werken op mijn 13 jaar

Wat zit ik mij druk te maken over zone domme gast zeg :evil:

[Patsy Stone]

U kan niet ontkennen dat heel veel adoptiekinderen ooit in hun leven op zoek gaan of trachten te gaan naar hun biologische ouders. Dan willen ze weten wie die mensen waren, wat ze waren, hoe ze waren, enz. Adoptiekinderen zoeken dan naar gelijkenissen, overeenkomsten en verschillen. Adoptiekinderen stellen zich al die vragen. Er is dus iets met die biologische band die het louter meetbare en grijpbare sterk overstijgt.

Uiteraard. Maar die nieuwsgierigheid naar de biologische afkomst betekent geenszins dat het kind geen identiteit heeft tot het die biologische afkomst kent. Er zijn bovendien ook heel veel adoptiekinderen die niet weten dat ze geadopteerd zijn of die hun biologische ouders niet willen kennen of ze niet vinden. Zijn die kinderen daarom gedoemd om hun leven identiteitloos te slijten?

[Jan van den Berghe]

Kan een kind alleen kennis maken met die visies binnen het gezin? Ik dacht het niet...

Neen, maar wel met bepaalde visies. Een commune kan moeilijk de traditionele visies op en visies op gezin en kinderen overbrengen. Daarom dat ik stelde dat opvoeding veel meer is dan louter "liefde" en "hartelijkheid". Daarom ook dat ik vasthoud aan de traditionele vorm als kern van onze samenleving, zelfs al is de verwarring in onze tijd groot.

[Patsy Stone]

Wat ben jij een zielig manneke,opvoeden,of woordjes schrijven zijn bij U het zelfde?
Je moet nog heel wat leren om normaal te kunnen na denken,ik zou normaal gezien(wat het ook was 4 jaar geleden) niet kunnen schrijven
Nog maar eens(lees jij mijn posten eigelijk) ik heb tot mijn 4 leerjaar op het lager onderwijs mee MOGEN leren ,dus mijn schrijven is dan toch ok als ik het vergelijk,mijn handen zijn kapot gewerkt komende uit een gezin van 12 kinderen en moeten gaan werken op mijn 13 jaar

Wat zit ik mij druk te maken over zone domme gast zeg :evil:
Zal ik nu ook eens een topic openen onder 'suggesties en mededelingen' over deze persoonlijke aanval?

En ik ben geen 'manneke'.

[Jan van den Berghe]

Uiteraard. Maar die nieuwsgierigheid naar de biologische afkomst betekent geenszins dat het kind geen identiteit heeft tot het die biologische afkomst kent. Er zijn bovendien ook heel veel adoptiekinderen die niet weten dat ze geadopteerd zijn of die hun biologische ouders niet willen kennen of ze niet vinden. Zijn die kinderen daarom gedoemd om hun leven identiteitloos te slijten?

Dit stel ik ook niet. U moet eens leren lezen wat mensen eigenlijk schrijven. Ik betwijfel zelfs sterk wat u hierboven schrijft als zouden er "heel veel adoptiekinderen" zijn die niet weten dat ze geadopteerd zijn. Vroeg of laat komt dit toch ter sprake.

[Patsy Stone]

Neen, maar wel met bepaalde visies. Een commune kan moeilijk de traditionele visies op en visies op gezin en kinderen overbrengen. Daarom dat ik stelde dat opvoeding veel meer is dan louter "liefde" en "hartelijkheid". Daarom ook dat ik vasthoud aan de traditionele vorm als kern van onze samenleving, zelfs al is de verwarring in onze tijd groot.

Omdat jij de traditionele visies op en visies op gezin en kinderen belangrijk vindt, is dat niet voor iedereen zo. Het is in het belang van die tradities dat je die visies wil overbrengen. Het is maar zeer de vraag of dat ook in het belang van de kinderen is.

[Jan van den Berghe]

Zal ik nu ook eens een topic openen onder 'suggesties en mededelingen' over deze persoonlijke aanval?

En ik ben geen 'manneke'.

Als u mensen op hun persoonlijkheid aanvalt, dan kan het inderdaad zo zijn dat ze ook vanuit de onderbuik reageren. In plaats van hier nog eens op in te zijn, zou u beter het zwijgen daarover houden en over de inhoud van de discussie plegen.

[duveltje382]

Zal ik nu ook eens een topic openen onder 'suggesties en mededelingen' over deze persoonlijke aanval?

En ik ben geen 'manneke'.
Je komt nu als eerste op mijn negeerlijst,en dat is zeker niet mijn gewoonte,als vrouw zou ik me dan maar wat schamen,met U valt niet te praten,zoek eens een goed lief hé ;-)

[okke]

PAPA,of MAMA voor de opvoeding van kinderen
Of moet een kind door vader en moeder opgevoed worden
Opvoeding van kinderen
http://img55.imageshack.us/img55/5969/bullet0xv9.jpg ja,enkel door moeders
http://img55.imageshack.us/img55/5969/bullet0xv9.jpg ja,enkel door vaders
http://img55.imageshack.us/img55/5969/bullet0xv9.jpg door mama en papa lieft
http://img55.imageshack.us/img55/6623/bullet1jn3.jpg door de ouder(s) én door buren, kennissen, vrienden, familie, leerkrachten, etcetera (het hele netwerk)

Opvoeden gebeurt niet door de ouder(s) alleen. De mensen die het dichtst bij het kind staan en de meeste tijd met het kind doorbrengen hebben een grote inbreng in de opvoeding. Dat kunnen ouders zijn, maar ook buren, tantes, de kapper of wie dan ook.

[Groentje-18]

Het constante ophemelen van niet-traditionele gezinnen door het establishment, het steeds focussen op deze niet-traditionele gezinnen, zorgt er voor dat de traditionele gezinnen vergeten worden of als "uit de tijd" worden afgedaan.

Ik had het zo nog niet bekeken ... Maar je hebt ergens wel een punt. :?

Wat betreft psychologische impact van leven in een ander gezin dan het traditionele, heb je ook gelijk. De impact hoeft niet negatief te zijn op de ontwikkeling van het kind en de latere partnerkeuze en het relatie-engagement, maar de kans dat het gebeurt stijgt wel. Ik zit nu ook op een leeftijd dat de meeste van mijn vrienden een partnerkeuze doen. Dat kan toeval of een vertekende perceptie zijn, maar ik merk echt een groot verschil in partnerkeuze bij jongvolwassenen die uit 'gezonde', veilige en heel evenwichtige traditionele gezinnen komen, en de jongvolwassenen die dit geluk niet hebben gehad. Het lijkt wel alsof de eerste groep een zesde zintuig heeft voor het kiezen van een goede en betrouwbare partner, en de tweede groep een zesde zintuig voor het omgekeerde, alleen zijn ze zich daar niet bewust van. :? Tenzij het te laat is ...

Die 'normverandering' of mag ik zeggen dat de nieuwe norm wordt dat je zelfs gewoonweg niet mag oordelen over alles wat anders is maar het moet zien als evenwaardig en dus kwalitatief even goed strijkt zich veel verder uit dan enkel over bv gezinsvorming.

[Jan van den Berghe]

Omdat jij de traditionele visies op en visies op gezin en kinderen belangrijk vindt, is dat niet voor iedereen zo. Het is in het belang van die tradities dat je die visies wil overbrengen. Het is maar zeer de vraag of dat ook in het belang van de kinderen is.

Ik breng die opvoeding over, niet in het belang van de traditie zoals u verkeerdelijk me toeschrijft, maar wel omdat dit een zekere vorm van opvoedingsoverdracht is, door eeuwen gelouterd. Ik erken dus de waarde ervan. Dat u dit niet doet of niet wenst te doen, is uw verantwoordelijkheid.

Ook mensen met kinderen die niet zo traditioneel denken, zullen het gezin als een veilige thuis beschouwen en zullen ernaar streven dit in hun eigen leven uit te werken. Slechts bijzonder weinigen wensen kinderen als eenoudergezin op te voeden; slechts bijzonder, bijzonder weinigen wensen hun kinderen aan een commune toe te vertrouwen. In wezen reageren de meeste mensen steeds traditioneel op dat vlak.

Heeft u trouwens kinderen, zodat we alvast weten of u, net als ik, ervaringsdeskundige bent op dat vlak? Of u misschien gewoon een theoretische beschouwing houdt die nog ver staat van uw ervaringen met het leven?

[Patsy Stone]

Dit stel ik ook niet. U moet eens leren lezen wat mensen eigenlijk schrijven.
Ik weet dat jij dat niet stelde, maar het is wel het uitgangspunt van deze post (http://forum.politics.be/showpost.php?p=3726554&postcount=50), waarop we beiden reageerden. Je moet eens leren wat minder hoog van de toren te blazen.

[Jan van den Berghe]

Opvoeding van kinderen
http://img55.imageshack.us/img55/5969/bullet0xv9.jpg ja,enkel door moeders
http://img55.imageshack.us/img55/5969/bullet0xv9.jpg ja,enkel door vaders
http://img55.imageshack.us/img55/5969/bullet0xv9.jpg door mama en papa lieft
http://img55.imageshack.us/img55/6623/bullet1jn3.jpg door de ouder(s) én door buren, kennissen, vrienden, familie, leerkrachten, etcetera (het hele netwerk)

Opvoeden gebeurt niet door de ouder(s) alleen. De mensen die het dichtst bij het kind staan en de meeste tijd met het kind doorbrengen hebben een grote inbreng in de opvoeding. Dat kunnen ouders zijn, maar ook buren, tantes, de kapper of wie dan ook.

Dat klopt ook. Alleen is het gezin een wezenlijke en niet te onderschatten schakel in het geheel.

[Patsy Stone]

Als u mensen op hun persoonlijkheid aanvalt, dan kan het inderdaad zo zijn dat ze ook vanuit de onderbuik reageren. In plaats van hier nog eens op in te zijn, zou u beter het zwijgen daarover houden en over de inhoud van de discussie plegen.

Ik heb niemand persoonlijk aangevallen. Dat is wat jij ervan probeert te maken. Bovendien beslis ik zelf wel waarover ik al dan niet praat of zwijg. Daar vraag ik mijn eigen man niet eens de toestemming of de goedkeuring voor, laat staan dat ik ze van een volslagen vreemde vent op het internet zou vragen.

[Jan van den Berghe]

Ik weet dat jij dat niet stelde, maar het is wel het uitgangspunt van deze post (http://forum.politics.be/showpost.php?p=3726554&postcount=50), waarop we beiden reageerden. Je moet eens leren wat minder hoog van de toren te blazen.

'n Discussie stopt niet bij een bepaald punt, maar door de gedachtegang evolueert dat. Dit heeft u schijnbaar niet door. De beginpost werpt trouwens een interessant gegeven op dat ik eerder al becommentarieerde, nl. wat is de verhouding tussen erfelijk materiaal en de persoonlijkheid. Ik ben van mening dat er inderdaad een band is die niet zomaar afgebroken kan worden.

[Jan van den Berghe]

Ik heb niemand persoonlijk aangevallen. Dat is wat jij ervan probeert te maken. Bovendien beslis ik zelf wel waarover ik al dan niet praat of zwijg. Daar vraag ik mijn eigen man niet eens de toestemming of de goedkeuring voor, laat staan dat ik ze van een volslagen vreemde vent op het internet zou vragen.

Natuurlijk heeft u wel iemand aangevallen, en is dat zeker en vast op persoonlijk vlak geweest. Dat valt niet te ontkennen. Wat u trouwens thuis uitvreet, interesseert me maar matig of zelfs helemaal niet. Hier op dit forum hoort men mensen niet aan te vallen op spellingsfouten om dat element vervoglens nog eens te betrekken in een aanval op de opvoeding die een man zijn kinderen heeft willen aanbieden.

Ik beschouw die uitval van u trouwens als een gebrek aan argumentatie, een zwakte dus.

[Patsy Stone]

'n Discussie stopt niet bij een bepaald punt, maar door de gedachtegang evolueert dat. Dit heeft u schijnbaar niet door.

Juist ja... :roll:

[HAMC]

Anderen zijn dan weer die "opinie" wel toegedaan. Is karakteroverdracht - zoals we toch vaak zien - al dan verbonden met de overdracht van erfelijk materiaal?

Voor persoonlijkheid denk ik dat we het best de persoonlijkheidstypen van Jung gebruiken daar deze, in mijn opinie, juist zijn.

Voor karakter, misschien moeten we eerst proberen om tot een definitie te komen van karakter, voor we daarop verder gaan.

[Jan van den Berghe]

Juist ja... :roll:

Eigenlijk is het triestig vast te stellen dat u in een aantal discussies steeds weer het noorden verliest en de zaak gaat herleiden tot een soort persoonlijk getinte confrontatie. In een eerdere discussie in het onderdeel "religie" is het ook al gebeurd. Kunt u dat dan niet overstijgen en u leren beperken tot inhoudelijke argumentatie?

[Patsy Stone]

Eigenlijk is het triestig vast te stellen dat u in een aantal discussies steeds weer het noorden verliest en de zaak gaat herleiden tot een soort persoonlijk getinte confrontatie. In een eerdere discussie in het onderdeel "religie" is het ook al gebeurd. Kunt u dat dan niet overstijgen en u leren beperken tot inhoudelijke argumentatie?

Kan jij deze persoonlijke aanvallen niet achterwege laten en je beperken tot de inhoudelijke argumentatie? Of draagt deze post iets bij tot deze discussie?

[HAMC]

Kan jij deze persoonlijke aanvallen niet achterwege laten en je beperken tot de inhoudelijke argumentatie? Of draagt deze post iets bij tot deze discussie?

Hmm...

[freespirit]

]Om even de violen gelijk te stemmen: heeft u kinderen?[/B]
Ons gezin is onlangs met eentje nog uitgebreid. Mijn vrouw werkt deeltijds, ik voltijds. En als u denkt dat we het financieel bijgevolg heel breed hebben, vergist u zich. Ook tweeoudergezinnen hebben de financiële noot te kraken.

Mijn opmerking ging niet in de richting dat eenoudergezinnen geen financiële hulp mogen krijgen, maar wel dat de overheid ook moet zorgen dat het gewone gezin financieel ondersteund wordt. Nu is het vaak zo dat tweeoudergezinnen het volledig zelf moeten beredderen, en dat maakt het voor een modaal gezin met twee of drie kinderen er zeker niet gemakkelijker op. In vergelijking met Duitsland bijvoorbeeld is de geboortepremie in België ronduit belachelijk, hetzelfde geldt voor de kinderbijslag dat een bedrag inhoudt dat gewoon een aanfluiting is.

Om op uw vraag te antwoorden, nee, ik heb (nog) geen kinderen. Dat wil uiteraard niet zeggen dat ik geen analyses zou mogen maken over de financiële inpact van het al dan niet hebben van kinderen. Als enkel 'ervaringsdeskundigen' zouden mogen spreken, dan mag er hier over vele onderwerpen niet meer gepalaverd worden. Ik heb wel in de opvoeding gestaan en in het onderwijs, doe nog steeds aan vrijwilligerswerk in jeugdverenigingen, enz. dus ik denk wel dat ik het mij mag veroorloven af en toe eens iets te stellen over kinderen (krijgen) en opvoeding.

U vindt de geboortepremie en kinderbijslag belachelijk laag. Dat is inderdaad zo, van deze aalmoes kan je geen kinderen onderhouden. Anderzijds heb je wel zelf ervoor gekozen om kinderen te hebben, dus ben ik van oordeel dat je ook voor het grootste gedeelte zelf voor de kosten moet opnemen. Tegenwoordig zouden koppels toch goed moeten kunnen plannen of ze geen of wel kinderen nemen en ook hoeveel kinderen. Misschien een wat absurde vergelijking, maar je koopt toch ook geen Mercedes, als je je maar een KIA'tje kunt veroorloven ? Koppels, tweeverdieners dus ook, moeten de gezinslast ten groten dele zelf dragen, ze hebben er immers zelf voor gekozen om kinderen op de wereld te zetten. Je kiest er echter niet altijd voor wanneer een partner wegvalt, dus dan mag daar wel wat compensatie van de overheid tegenover staan. Maar ik moet toch nog niet dieper in mijn geldbuidel tasten om jouw derde of vierde kind mede te onderhouden (d.m.v. belastingstoeslag voor bijvoorbeeld 'kinderlozen' zoals ikzelf). Conclusie: als je een groot gezinnetje wilt, moet je zelf borg kunnen staan voor de financiële kant van de zaak, daar moet je geen buitenstaanders mee belasten. Wij betalen immers al mee voor het onderwijs, de gezondheidszorg, enz. die uw kinderen genieten. We krijgen daar wel iets voor terug doordat ze later (hopelijk) voor onze pensioenen gaan zorgen, maar niemand is verplicht, ook de overheid niet, uw zoveelste kind te onderhouden.

[De_Laatste_Belg]

U vindt de geboortepremie en kinderbijslag belachelijk laag. Dat is inderdaad zo, van deze aalmoes kan je geen kinderen onderhouden. Anderzijds heb je wel zelf ervoor gekozen om kinderen te hebben, dus ben ik van oordeel dat je ook voor het grootste gedeelte zelf voor de kosten moet opnemen. Tegenwoordig zouden koppels toch goed moeten kunnen plannen of ze geen of wel kinderen nemen en ook hoeveel kinderen. Misschien een wat absurde vergelijking, maar je koopt toch ook geen Mercedes, als je je maar een KIA'tje kunt veroorloven ? .......uw zoveelste kind te onderhouden.

jvdb is strikt katholiek.

Ik vrees dat jouw antwoord naast de praktijk zweeft.

Ik vind dan ook dat de katholieke zuilen maar moeten instaan voor de financiële consequenties van de door de Kerk opgelegde regels.
Desnoods wat kerkelijk vastgoed verkopen. Of de regels aanpassen zoals een democratie betaamd.

[duveltje382]

jvdb is strikt katholiek.

Ik vrees dat jouw antwoord naast de praktijk zweeft.

Ik vind dan ook dat de katholieke zuilen maar moeten instaan voor de financiële consequenties van de door de Kerk opgelegde regels.
Desnoods wat kerkelijk vastgoed verkopen. Of de regels aanpassen zoals een democratie betaamd.


Ook wij moeten dan maar vol op mee betalen voor Moslim gewoontens
Moet ik hier de lijst soms eens posten?;-)

[HAMC]

Ook wij moeten dan maar vol op mee betalen voor Moslim gewoontens
Moet ik hier de lijst soms eens posten?;-)

Pas op met lijsten, soms moet je dan met het centrum voor gelijke kansen en racisme afrekenen...

[Graziëlla]

Het belangrijkste is dat het kind of een vader, of een moeder, of beide ouders heeft die hem liefde geeft, en die er altijd klaarstaat voor hem.

Ik durf mij niet uit te spreken dat ofwel de vader, ofwel de moeder ofwel beiden beter zou zijn, want ik geloof dat er echt goede ouders zijn, ongeacht de sexe, en ook minder goede ouders.

Maar ik ben er wel van overtuigd dat een kind met beide ouders het beste heeft. Hoewel ik ervan overtuigd ben dat éénoudergezinnen ook het beste van zichzelf geven.

[Jan van den Berghe]

Kan jij deze persoonlijke aanvallen niet achterwege laten en je beperken tot de inhoudelijke argumentatie? Of draagt deze post iets bij tot deze discussie?

Dit is geen aanval, maar een vaststelling. Daarnaast is het trouwens ook een oproep.

U mag gerust mijn voorgaand bericht bij de moderatie melden. Eens kijken of het de toets weerstaat en ook volgens hen een persoonlijke aanval uitmaakt.

[Jan van den Berghe]

Om op uw vraag te antwoorden, nee, ik heb (nog) geen kinderen. Dat wil uiteraard niet zeggen dat ik geen analyses zou mogen maken over de financiële inpact van het al dan niet hebben van kinderen. Als enkel 'ervaringsdeskundigen' zouden mogen spreken, dan mag er hier over vele onderwerpen niet meer gepalaverd worden. Ik heb wel in de opvoeding gestaan en in het onderwijs, doe nog steeds aan vrijwilligerswerk in jeugdverenigingen, enz. dus ik denk wel dat ik het mij mag veroorloven af en toe eens iets te stellen over kinderen (krijgen) en opvoeding.

Mij was het niet te doen u op basis van persoonlijke ervaringen al dan van een discussie uit te sluiten. Ik wou u gewoon even vragen of u kinderen heeft, want de toetsing met de werkelijkheid verandert soms een eerdere visie.

[okke]

Het belangrijkste is dat het kind of een vader, of een moeder, of beide ouders heeft die hem liefde geeft, en die er altijd klaarstaat voor hem.

Ik durf mij niet uit te spreken dat ofwel de vader, ofwel de moeder ofwel beiden beter zou zijn, want ik geloof dat er echt goede ouders zijn, ongeacht de sexe, en ook minder goede ouders.

Maar ik ben er wel van overtuigd dat een kind met beide ouders het beste heeft. Hoewel ik ervan overtuigd ben dat éénoudergezinnen ook het beste van zichzelf geven.

Ik ben het in grote lijnen met je eens, behalve dat een kind het met beide ouders het beste zou hebben. Twee ouders samen kunnen makkelijker het beste van zichzelf geven, mede door de ondersteuning die zij elkaar kunnen geven, maar dat betekent niet dat kinderen bij twee-ouder-gezinnen het daarom beter hebben.

[Patsy Stone]

Dit is geen aanval

Dat zeg jij. Dat zei ik trouwens ook over mijn bericht over Duveltje, maar jij lijkt te denken dat je het beter weet dan ik. Ik ervaar jouw valse beschuldigingen nu eenmaal als een persoonlijke aanval, of jij dat nu blijft ontkennen of niet.

Maar wees gerust: ik ben geen kleuter die voor elke bagatel de moderatie gaat lastigvallen, zoals sommigen hier.

[Jan van den Berghe]

U vindt de geboortepremie en kinderbijslag belachelijk laag. Dat is inderdaad zo, van deze aalmoes kan je geen kinderen onderhouden. Anderzijds heb je wel zelf ervoor gekozen om kinderen te hebben, dus ben ik van oordeel dat je ook voor het grootste gedeelte zelf voor de kosten moet opnemen. Tegenwoordig zouden koppels toch goed moeten kunnen plannen of ze geen of wel kinderen nemen en ook hoeveel kinderen. Misschien een wat absurde vergelijking, maar je koopt toch ook geen Mercedes, als je je maar een KIA'tje kunt veroorloven ? Koppels, tweeverdieners dus ook, moeten de gezinslast ten groten dele zelf dragen, ze hebben er immers zelf voor gekozen om kinderen op de wereld te zetten. Je kiest er echter niet altijd voor wanneer een partner wegvalt, dus dan mag daar wel wat compensatie van de overheid tegenover staan. Maar ik moet toch nog niet dieper in mijn geldbuidel tasten om jouw derde of vierde kind mede te onderhouden (d.m.v. belastingstoeslag voor bijvoorbeeld 'kinderlozen' zoals ikzelf). Conclusie: als je een groot gezinnetje wilt, moet je zelf borg kunnen staan voor de financiële kant van de zaak, daar moet je geen buitenstaanders mee belasten. Wij betalen immers al mee voor het onderwijs, de gezondheidszorg, enz. die uw kinderen genieten. We krijgen daar wel iets voor terug doordat ze later (hopelijk) voor onze pensioenen gaan zorgen, maar niemand is verplicht, ook de overheid niet, uw zoveelste kind te onderhouden.

U stelt dus dat de overheid geen rol hoort te spelen in gezinsmateries en daar dan ook geen financiële tegemoetkomingen in moet voorzien. Dan moet u consequent zijn, en de overheid van iedere vorm van inmenging ook weerhouden. Dan komt de overheid niet langer tussen in de opleiding, zorg... De overheid hoort dan ook niet langer belastingen te heffen voor al die segmenten. Ik zie geen reden waarom het ene uitgesloten zou worden ten opzichte van het andere.

Men kan trouwens de redenering op andere vlakken doortrekken: u rookt, maar dat is een eigen keuze. Als u dan later hierdoor ziek wordt, dan hoort de overheid niet op te draaien voor uw eigen keuzes en de gevolgen ervan. Geen financiële tussenkomst meer voor mensen die aan ziektes lijden waarvan ze hoogstwaarschijnlijk zelf verantwoordelijk zijn. U heeft een avondje gaan stappen en veel te veel gedronken. Bij het naar huis rijden knalt u tegen een boom en bent u blijvend gehandicapt. Ook dit is het resultaat van eigen handelen (samen met een portie ongeluk). Dus... Enz.

Mij best, maar dan moet er overeenkomst gehandeld worden. Dan laat de overheid de geldbeugel van de mensen ook gerust, zodat ze in volle vrijheid over hun eigen centen kunnen beschikken. Kortom, voor wat, hoort wat.

[Jan van den Berghe]

Dat zeg jij. Dat zei ik trouwens ook over mijn bericht over Duveltje, maar jij lijkt te denken dat je het beter weet dan ik. Ik ervaar jouw valse beschuldigingen nu eenmaal als een persoonlijke aanval, of jij dat nu blijft ontkennen of niet.

Maar wees gerust: ik ben geen kleuter die voor elke bagatel de moderatie gaat lastigvallen, zoals sommigen hier.

Dat is dan heel fijn. In ieder geval, laten we dit welles-nietsspelletje maar stop zetten en ons concentreren op de inhoud van de discussie.

Dus, wat heeft u inhoudelijk ons nog te vertellen?

[Graziëlla]

Ik ben het in grote lijnen met je eens, behalve dat een kind het met beide ouders het beste zou hebben. Twee ouders samen kunnen makkelijker het beste van zichzelf geven, mede door de ondersteuning die zij elkaar kunnen geven, maar dat betekent niet dat kinderen bij twee-ouder-gezinnen het daarom beter hebben.

Maar het kind uit een 2-oudergezin kan net toch iets meer wel varen met 2 ouders, gewoon omdat men met tweeën is om het kind te begeleiden, tegenover een 1-oudergezin, hoe sterk die ouder haar/zijn werk doet. Met tweeën kan je meestal iets meer bereiken dan alleen.

Daarom wil ik absolut geen afbreuk doen op een alleenstaande ouders. Integendeel. Want ik geloof dat alleenstaande ouders in het algemeen zich meer moeite moeten getroosten dan een ouderpaar.

[Jan van den Berghe]

jvdb is strikt katholiek.

Ik vrees dat jouw antwoord naast de praktijk zweeft.

Ik vind dan ook dat de katholieke zuilen maar moeten instaan voor de financiële consequenties van de door de Kerk opgelegde regels.
Desnoods wat kerkelijk vastgoed verkopen. Of de regels aanpassen zoals een democratie betaamd.

Waarom zou zijn "antwoord" "naast de praktijk zweven"? Ik vind deze discussie bijzonder interessant en toon me dan ook bereid daar met iedereen over te discussiëren. Er mogen weldegelijk andere visies bestaan, al mensen tenminste een visie hebben en die ook kunnen uitleggen en duiden. Dat laatste vind ik belangrijk.

Mocht u mijn berichten wat aandachtiger lezen en ook oudere discussies wat doornemen, dan had u al lang gemerkt dat ik een groot voorstander ben van financiële autonomie van de Kerk. Voor mij mag er gerust een einde komen aan die geldstroom vanuit het ministerie van Justitie naar de verschillende pastoors.

[Jan van den Berghe]

Daarom wil ik absolut geen afbreuk doen op een alleenstaande ouders. Integendeel. Want ik geloof dat alleenstaande ouders in het algemeen zich meer moeite moeten getroosten dan een ouderpaar.

Waarom gelooft u dat? Wat doen tweeoudergezinnen dan niet dat schijnbaar exclusief bij eenoudergezinnen hoort?

[Patsy Stone]

Dat is dan heel fijn. In ieder geval, laten we dit welles-nietsspelletje maar stop zetten en ons concentreren op de inhoud van de discussie.

Dus, wat heeft u inhoudelijk ons nog te vertellen?

Niets meer dan ik al verteld heb. En jij?

[Jan van den Berghe]

Niets meer dan ik al verteld heb. En jij?

Ik, nog het een en ander. Lees alvast mijn andere berichten. Misschien heeft u daar nog het een en ander op aan te merken.

[Graziëlla]

Waarom gelooft u dat? Wat doen tweeoudergezinnen dan niet dat schijnbaar exclusief bij eenoudergezinnen hoort?


Het ene sluit het andere niet uit, maar als alleenstaande ouder moet je alleen gedaan krijgen wat je normaal met 2 ouders gedaan moet zien te krijgen. Dus dit is volgens mij extra belasting.

Zonder daarmee de tweeoudergezinnen te viseren. Ik heb zelf samen met mijn echtgenoot een dochter voortgebracht, en mijn dochter met haar man 2 kinderen.

Wij weten wat het is.

[Jan van den Berghe]

Het ene sluit het andere niet uit, maar als alleenstaande ouder moet je alleen gedaan krijgen wat je normaal met 2 ouders gedaan moet zien te krijgen. Dus dit is volgens mij extra belasting.

Zonder daarmee de tweeoudergezinnen te viseren. Ik heb zelf samen met mijn echtgenoot een dochter voortgebracht, en mijn dochter met haar man 2 kinderen.

Wij weten wat het is.

Ja, het is inderdaad een extra belasting. Dat was evenwel niet wat u eerder stelde. Maar getroosten ze zich dan "meer moeite" en wij als tweeoudergezinnen "minder moeite"? Doen we gewoon niet evenveel moeite, maar valt de last bij ons gescheiden en in het andere geval op een enkele persoon? Hoogstwaarschijnlijk gaat het daar over en zijn we het dus met elkaar eigenlijk eens.

[okke]

Maar het kind uit een 2-oudergezin kan net toch iets meer wel varen met 2 ouders, gewoon omdat men met tweeën is om het kind te begeleiden, tegenover een 1-oudergezin, hoe sterk die ouder haar/zijn werk doet. Met tweeën kan je meestal iets meer bereiken dan alleen.
Ik weet niet of twee opvoeders meer kunnen bereiken dan een opvoeder alleen. Als dat zo zou zijn, dan is een kind doorgaans inderdaad beter af in een twee-opvoeders-situatie.

Daarom wil ik absolut geen afbreuk doen op een alleenstaande ouders. Integendeel. Want ik geloof dat alleenstaande ouders in het algemeen zich meer moeite moeten getroosten dan een ouderpaar.

Maar of zij daarmee beter, slechter of vergelijkbaar werk leveren is daarmee niet gezegd.

[Graziëlla]

Ja, het is inderdaad een extra belasting. Dat was evenwel niet wat u eerder stelde. Maar getroosten ze zich dan "meer moeite" en wij als tweeoudergezinnen "minder moeite"? Doen we gewoon niet evenveel moeite, maar valt de last bij ons gescheiden en in het andere geval op een enkele persoon? Hoogstwaarschijnlijk gaat het daar over en zijn we het dus met elkaar eigenlijk eens.


Dit is precies wat ik bedoelde.

[Jan van den Berghe]

Ik weet niet of twee opvoeders meer kunnen bereiken dan een opvoeder alleen. Als dat zo zou zijn, dan is een kind doorgaans inderdaad beter af in een twee-opvoeders-situatie.


Man als vrouw zijn anders en dat weerspiegelt zich ook in de wijze waarop ze met de werkelijkheid omgaan. Ik vind het bijgevolg een rijkdom dat een kind daarmee in contact komt. En waar kan dat beter dan in het gezin waar moeder en vader dicht bij het kind staan?

[De_Laatste_Belg]

Waarom zou zijn "antwoord" "naast de praktijk zweven"? Ik vind deze discussie bijzonder interessant en toon me dan ook bereid daar met iedereen over te discussiëren. Er mogen weldegelijk andere visies bestaan, al mensen tenminste een visie hebben en die ook kunnen uitleggen en duiden. Dat laatste vind ik belangrijk

Jij als strikt katholiek vind geboorteregeling dus een optie ?

[Jan van den Berghe]

Jij als strikt katholiek vind geboorteregeling dus een optie ?

En wat is de relevantie van uw vraag in het geheel van deze discussie en in relatie tot mijn aangehaald bericht?

[De_Laatste_Belg]

En wat is de relevantie van uw vraag in het geheel van deze discussie en in relatie tot mijn aangehaald bericht?


Om op uw vraag te antwoorden, nee, ik heb (nog) geen kinderen. Dat wil uiteraard niet zeggen dat ik geen analyses zou mogen maken over de financiële inpact van het al dan niet hebben van kinderen. Als enkel 'ervaringsdeskundigen' zouden mogen spreken, dan mag er hier over vele onderwerpen niet meer gepalaverd worden. Ik heb wel in de opvoeding gestaan en in het onderwijs, doe nog steeds aan vrijwilligerswerk in jeugdverenigingen, enz. dus ik denk wel dat ik het mij mag veroorloven af en toe eens iets te stellen over kinderen (krijgen) en opvoeding.

U vindt de geboortepremie en kinderbijslag belachelijk laag. Dat is inderdaad zo, van deze aalmoes kan je geen kinderen onderhouden. Anderzijds heb je wel zelf ervoor gekozen om kinderen te hebben, dus ben ik van oordeel dat je ook voor het grootste gedeelte zelf voor de kosten moet opnemen. Tegenwoordig zouden koppels toch goed moeten kunnen plannen of ze geen of wel kinderen nemen en ook hoeveel kinderen. Misschien een wat absurde vergelijking, maar je koopt toch ook geen Mercedes, als je je maar een KIA'tje kunt veroorloven ? Koppels, tweeverdieners dus ook, moeten de gezinslast ten groten dele zelf dragen, ze hebben er immers zelf voor gekozen om kinderen op de wereld te zetten. Je kiest er echter niet altijd voor wanneer een partner wegvalt, dus dan mag daar wel wat compensatie van de overheid tegenover staan. Maar ik moet toch nog niet dieper in mijn geldbuidel tasten om jouw derde of vierde kind mede te onderhouden (d.m.v. belastingstoeslag voor bijvoorbeeld 'kinderlozen' zoals ikzelf). Conclusie: als je een groot gezinnetje wilt, moet je zelf borg kunnen staan voor de financiële kant van de zaak, daar moet je geen buitenstaanders mee belasten. Wij betalen immers al mee voor het onderwijs, de gezondheidszorg, enz. die uw kinderen genieten. We krijgen daar wel iets voor terug doordat ze later (hopelijk) voor onze pensioenen gaan zorgen, maar niemand is verplicht, ook de overheid niet, uw zoveelste kind te onderhouden.

Grapjas.

[okke]

Man als vrouw zijn anders en dat weerspiegelt zich ook in de wijze waarop ze met de werkelijkheid omgaan. Ik vind het bijgevolg een rijkdom dat een kind daarmee in contact komt. En waar kan dat beter dan in het gezin waar moeder en vader dicht bij het kind staan?

De helft van de wereldbevolking is man en de andere helft vrouw. De kans dat een kind met beide geslachten in contact komt en dus met 'de wijze waarop ze met de werkelijkheid omgaan', is aanzienlijk groot. Onafhankelijk van de gezinssituatie.

[Another Jack]

Bent u ook zo een katholiek die alleen maar katholiek is wanneer het hem goed uitkomt, meneer van den Berghe?

[Jan van den Berghe]

Bent u ook zo een katholiek die alleen maar katholiek is wanneer het hem goed uitkomt, meneer van den Berghe?

Wat bedoelt u?

[Jan van den Berghe]

De helft van de wereldbevolking is man en de andere helft vrouw. De kans dat een kind met beide geslachten in contact komt en dus met 'de wijze waarop ze met de werkelijkheid omgaan', is aanzienlijk groot. Onafhankelijk van de gezinssituatie.

De opvoedende component is wel wat anders dan met mensen omgaan buiten de gezinssituatie. Of zoals ik al meer dan eens gezegd heb: de kern is het gezin, wat evenwel niet de andere, omringende cirkels uitsluit.

[Another Jack]

Wat bedoelt u?

Is de katholieke leer nog geldig telkens u de slaapkamerdeur dicht doet?

[De_Laatste_Belg]

Wat bedoelt u?

Zegt hij poeslief terwijl hij weer eens doelbewust een simpele vraag ontwijkt.

[Patsy Stone]

Of zoals ik al meer dan eens gezegd heb: de kern is het gezin

En omdat jij zegt dat het gezin de kern is, is dat ook zo en zijn alle andere mogelijkheden per definitie minderwaardig of zo?

[Another Jack]

Het zal toch geen medisch probleem zijn waarover hij zich schaamt?

[okke]

De opvoedende component is wel wat anders dan met mensen omgaan buiten de gezinssituatie. Of zoals ik al meer dan eens gezegd heb: de kern is het gezin, wat evenwel niet de andere, omringende cirkels uitsluit.

Ik ben het helemaal met je eens dat de kern het gezin is. De omringende cirkels zijn voor de opvoeding van kinderen minstens zo belangrijk als de kern. De invloed op de opvoeding is dus minstens zo groot. De afwezigheid van een goed-opvoedende ouder in de kern, hoeft de opvoeding niet minder goed te maken door het gemis van een van de seksen in de kern van de opvoeding.

Een getrouwd homoseksueel koppel hoeft dus niet slechter kinderen in het gezin op te voeden, ondanks de afwezigheid van een van de geslachten in het gezin.

[Jan van den Berghe]

Is de katholieke leer nog geldig telkens u de slaapkamerdeur dicht doet?

Wat is uw probleem trouwens dat u schijnbaar "bedgeheimen" van me wilt vernemen.

Maar goed, als het volgens u zo'n grote zorg is, ja, de huwelijksleer van de Kerk vind ik dermate belangrijk om ze in ons leven om te zetten.

[Jan van den Berghe]

En omdat jij zegt dat het gezin de kern is, is dat ook zo en zijn alle andere mogelijkheden per definitie minderwaardig of zo?

De andere mogelijkheden zijn uitzonderingen, afwijkingen van de norm en het ideaal.

[Jan van den Berghe]

Het zal toch geen medisch probleem zijn waarover hij zich schaamt?

Hoezo?

[Another Jack]

Wat is uw probleem trouwens dat u schijnbaar "bedgeheimen" van me wilt vernemen.

Maar goed, als het volgens u zo'n grote zorg is, ja, de huwelijksleer van de Kerk vind ik dermate belangrijk om ze in ons leven om te zetten.

Misschien dat de wetenschap u dan 'een handje kan helpen', als uw door God geschapen lichaam u in de steek laat.

[Patsy Stone]

De andere mogelijkheden zijn uitzonderingen, afwijkingen van de norm en het ideaal.
Mogelijk. Daarom zijn ze nog niet minderwaardig.

[HAMC]

Mogelijk. Daarom zijn ze nog niet minderwaardig.

Meerderwaardig en evenwaardig zijn ze ook niet, wat zijn ze dan wel?

[Patsy Stone]

Meerderwaardig en evenwaardig zijn ze ook niet, wat zijn ze dan wel?

Meerderwaardig (is dat een woord?) niet, maar wel evenwaardig.

[Goldband]

Beter met twee opvoeden. Zowel praktisch als psychologisch voordelig. Dat is helaas niet altijd mogelijk. In dat geval kan een vader alleen of een moeder alleen ook nog best een 'deftig' kind afleveren hoor. Sowieso geen reden tot paniek, dus.

[HAMC]

Meerderwaardig (is dat een woord?) niet, maar wel evenwaardig.

De afwijking van de norm is evenwaardig?

[Patsy Stone]

Beter met twee opvoeden. Zowel praktisch als psychologisch voordelig. Dat is helaas niet altijd mogelijk. In dat geval kan een vader alleen of een moeder alleen ook nog best een 'deftig' kind afleveren hoor. Sowieso geen reden tot paniek, dus.

Precies. Als ik sommigen hier bezig hoor, lijkt het wel of kinderen uit éénoudergezinnen gedoemd zijn hun leven op de bank van een psychiater door te brengen.

[Patsy Stone]

De afwijking van de norm is evenwaardig?

Welke norm?

[HAMC]

Welke norm?









Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
De andere mogelijkheden zijn uitzonderingen, afwijkingen van de norm en het ideaal.

Patsy Stone
Mogelijk. Daarom zijn ze nog niet minderwaardig.

De norm waar het in bovenstaande quotes over gaat.

[Patsy Stone]

De norm waar het in bovenstaande quotes over gaat.
Licht die norm eens wat meer toe.

[HAMC]

Licht die norm eens wat meer toe.

Neen, niet rond de pot draaien. :)

[Patsy Stone]

Neen, niet rond de pot draaien. :)
Ah. Je bent je er dus van bewust dat jouw 'norm' tegenwoordig niet zo bijzonder veel meer voorstelt. Je mag dat ook gewoon toegeven hoor. :-D

[HAMC]

Ah. Je bent je er dus van bewust dat jouw 'norm' tegenwoordig niet zo bijzonder veel meer voorstelt. Je mag dat ook gewoon toegeven hoor. :-D

Goede counter Patsy...

:)

[Groentje-18]

Alles hangt van de situatie af.
Je kan moeilijk zeggen dat een twee-oudergezin per defintie beter is dan een eenoudergezin want als in dat twee-oudergezin bestaat uit een drinkende vader en een drugsverslaafde moeder, er incest wordt gepleegd, of realistischer misschien er om de twee minuten ruzie in het huishouden is en vader en moeder nooit eens aan hetzelfde zeel trekken betreffende de opvoeding, dan weet ik niet of dat twee-oudergezin zoveel beter is...
Maar de nastreefbare norm mag in mijn ogen wel een zo normaal mogelijk twee oudergezin zijn met de opvoeding die voor het kind de beste outcome geeft. Men zou er eens wat meer aan mogen denken dat de kindern die we grootbrengen zelf later wel ten eerste moeten fungeren in de samenleving en ten tweede, dat zij ook (best nog) een partnerkeuze zullen / "moeten" (al gebruik ik dat woord niet graag, niemand moet dat natuurlijk, maar het huizenhoog cliché dat de mens niet gemaakt is om alleen te blijven lijkt me hier wel op zijn plaats blijven) maken...

Moeten er opvoedingstrainingen komen voor ouders?
Ik gruwel er alvast van als ik hoor dat mensen 7 kinderen op de wereld hebben gezet die men allen heeft moeten plaatsen omdat de ouder(s) niet in staat waren ervoor te zorgen, terwijl mensen die een kind willen adopteren of willen laten inplanten via IVF wel een hele weg moeten afleggen om te bewijzen dat ze het het beste voorhebben met het kind...

Wat dit dispuut hier betreft waarover blijkbaar niemand een oordeel durft vellen (ik heb slechts hier en daar iets gelezen) durf ik wel stellen dat indien een twee-ouder-gezin aan de "ideale" maatstaven voldoet wat betreft opvoedingspraktijken het verkiesbaar is boven een eenoudergezin, hoezeer die ene ouder ook zijn best doet. Absoluut.
Daarom moet je natuurlijk niet met een beschuldigende vinger naar een eenoudergezin of nieuw samengesteld gezin of anderen gaan wijzen of sterker nog, die mensen een schuldgevoel gaan aanpraten want zij hebben meestal in eerste instantie niet voor deze situatie gekozen. En een scheiding kan soms beter zijn voor de kinderen dan voortdurend in ruzie samenleven.

[AdrianHealey]

:lol:

[De_Laatste_Belg]

Conclusie: Wij missen nog steeds een optie in de keuzes.

Opvoeding van kinderen
http://img55.imageshack.us/img55/5969/bullet0xv9.jpg ja,enkel door moeders
http://img55.imageshack.us/img55/5969/bullet0xv9.jpg ja,enkel door vaders
http://img55.imageshack.us/img55/5969/bullet0xv9.jpg door mama en papa lieft
http://img55.imageshack.us/img55/6623/bullet1jn3.jpg door de ouder(s) én door buren, kennissen, vrienden, familie, leerkrachten, etcetera (het hele netwerk)

Opvoeden gebeurt niet door de ouder(s) alleen. De mensen die het dichtst bij het kind staan en de meeste tijd met het kind doorbrengen hebben een grote inbreng in de opvoeding. Dat kunnen ouders zijn, maar ook buren, tantes, de kapper of wie dan ook.

[forzaflandria]

Vanaf mijn zevende ben ik in een eenoudergezin opgegroeid, heb daar later geen nadelen van ondervonden.

Maar toch vind ik het maar beter dat je in een 'vol' gezin opgroeit, met vader en moeder. Maar de wereld is niet volmaakt.

[De_Laatste_Belg]

Zoals Forca opmerkt; een éénouder gezin staat niet direkt gelinkt aan een 'onvolledig' opgevoed kind.

Zoals anderen reeds opgemerkt hebben; er wordt niet enkel aan opvoeding 'gedaan' door de ouders van het kind.

Als je de twee samenbrengt dan kan je stellen dat het zaak is om het 'kind in opvoeding' met zoveel mogelijk 'opvoedende' mensen in aanraking te brengen.

De nuance ligt in 'welke' mensen de ouders authoriseren als 'medeopvoeders'. De 'van godsdienst ontdane mens' kiest voor diversiteit. De gelovende mens kiest voor zoveel mogelijk 'gelijkdenkenden'. De authoritaire ouder is niet in staat om andere mensen te 'authoriseren'. Enz .....

Dit 'authoriseren' was vroeger inderdaad niet nodig. Het Roomse was zo een beetje overal. Gelijkgezinden waren altijd in de meerderheid. En de omgeving deed aan opvoeding in dezelfde stijl en 'ideologie' als de ouders, bijna per definitie.
En nee, dat is geen betoog om terug te gaan naar het verleden. Ik zeg dit enkel om een verschil aan te duiden en om tot de volgende conclusie te komen: Vandaag voelen wij ons niet meer opvoedkundig verantwoordelijk voor elk kind waar we contact mee hebben, want we voelen ons niet 'geauthoriseerd tot'.
Ja dat is een gemis. Het is vooral een gebrek aan structuur. Het authoriseren zou, wat mij betreft, hard mogen gemaakt worden in een concrete structuur. Die zelfs 'quotas' en verplichtingen kent. Het 'peter en meter' principe zou best uitgebried worden en een wettelijke basis krijgen.

Dat zou ook heel wat éénoudergezinnen uit hun 'gestigmatiseerde' toestand halen. Het zou een beter vertrekpunt zijn voor heel wat onderwijzend personeel.

"Stigmatisering" ? Wtf ?

Ja!

Vele gezinnen, éénouder én tweeouder, worden dikwijls in een geisoleerde positie gedrongen. En dikwijls gebeurt dat door middel van 'stigmatiseren'.

Een geisoleerde positie in de maatschappij betekent automatisch minder opvoeders.

Wat éénouder gezinnen betreft voel je dat stigma doorheen heel dit topic kriebelen en pesten. Ze worden als afwijkend van de norm met de vinger gewezen. Zij moeten dus vechten tegen heel veel normen, oordelen en veroordelingen. En in het geval van een scheiding dwingt het systeem de omgeving tot 'kamp kiezen'. Het is logisch dat deze éénoudergezinnen het gevecht op een bepaald moment opgeven en zich terugtrekken uit het sociale leven. Bij een scheiding blijft dikwijls zelfs minder dan de helft van de familie over.

Hoe dat in zijn werk gaat kan ik aantonen met het volgende (niet zo fictieve) voorbeeld.

Als je zou stellen dat 80% van de linkshandig schrijvende kinderen nooit fantsoenlijk zullen leren schrijven. Dan stigmatiseer je deze kinderen. Zelfs als deze stelling helemaal berust op vooroordelen, dan zal dat een statische waarheid zijn binnen afzienbare tijd. Namelijk. Opvoeders zullen minder zorg besteden bij het onderwijzen in schrijven aan linkshandige kinderen. 't Is toch hopeloos. Kinderen zullen zelfs verplicht worden, alhoewel linkshandig, tot het rechtshandig schrijven. Het spreekt voor zich dat het 'stigmatiseren' een invloed heeft op de realiteit. De statistieken zulen op een gegeven moment het stigma weerspiegelen.

Daarom dat ik ook 'elk die stigmatiseerd' dat bijzonder kwalijk neem. Zeker als het eigenlijk om kinderen gaat. Onze toekomst. En hun leven.

Elk stigmatiseren van een "vorm van gezin" omwille van wereldvreemde ideologische, arrogant godsdienstige, nietsonziende economische of zelfs individualistische-sociale redenen ontneemt ergens een kind het recht op een gelukkige toekomst.

Daar !

[piraat]

Vanaf mijn zevende ben ik in een eenoudergezin opgegroeid, heb daar later geen nadelen van ondervonden.

Maar toch vind ik het maar beter dat je in een 'vol' gezin opgroeit, met vader en moeder. Maar de wereld is niet volmaakt.

Men kan kinderen OPvoeden (voedden, en ze voldoende bagage meegeven dat ze later mentaal gezond zijn, en hun plan kunnen trekken).
Men kan kinderen voedden (ze het noodzakelijke geven, en verder niets. Er zich zogauw mogelijk van ontdoen als ze groot genoeg zijn).
Men kan kinderen AFvoedden (ze voedden en huisvesten, maar geestelijk totaal naar de kloten helpen , en er voor zorgen dat ze niets kunnen om zichzelf verder te helpen in de wereld)
Al deze optie's kunnen volbracht worden door zowel één ouder alleen, een "klassiek" twee-ouders-koppel, een samengesteld gezin, een homo-koppel enz enz.

[Rudy]

"Gezinspolitiek" is in belgië een vuil woord, Jan.
Jarenlange propaganda tegen het traditionele gezin heeft daar wel voor gezorgd.
Dat hangt af van wat je juist bedoelt met "gezinspolitiek".

Als je het puur financieel bekijkt zou je wel eens gelijk kunnen hebben. Het traditioneel gezin, zeker met tweeverdieners, wordt te veel de melkkoe voor alleenstaanden met kinderlast.

Anderzijds is de overheid sinds de jaren 90 zich meer en meer gaan bemoeien met het beschermen van het gezin. De voormalige minister van justitie heeft een kleine drie geleden geëist dat alle klachten ivm met intrafamiliaal geweld worden geregistreerd. Sinds 2006 is het zelfs zo dat er steeds een onderzoek naar de gezinssituatie wordt gestart, inclusief een strafprocedure, ook al is dat tegen de wens van het slachtoffer.

[circe]

Vanaf mijn zevende ben ik in een eenoudergezin opgegroeid, heb daar later geen nadelen van ondervonden.

Maar toch vind ik het maar beter dat je in een 'vol' gezin opgroeit, met vader en moeder. Maar de wereld is niet volmaakt.

Ik heb altijd al een hekel gehad aan de geforceerd amerikaanse smalltalk.

Net alsof het "vroeger" toen de mama en de papa standaard bijeenbleven alles rozengeur en maneschijn was.

Blijkbaar is men vergeten dat de vroegere tweeoudergezinnen héél dikwijls (zoniet meestal) uit een alleenthuisblijvende moeder bestond die op haar eentje haar achtkoppige kroost moest verzorgen, terwijl vader de kostwinner voor weken of zelfs maanden in den vremde ofwel aan de oogst meehielp of één of ander langdurig werkproject mee uitvoerde. Van files had men in die tijd nog niet gehoord en dus ook niet van dagelijks commuten (hoe heet dat nu weer? forenzen?).

Maar "vroeger" was het inderdaad wel zo dat kinderen veel meer op straat werden opgevoed, hier en daar een trok kregen als ze kattenkwaad uitspookten en nog meer: serieus kortgehouden (zoniet gepest) werden als ze al op 7 of 8 jaar moesten gaan werken.

Dus al degenen die hier zo zitten te mijmeren over familie Trapp toestanden: voor het gros van de mensen bestond dat geeneens.
Reken bovendien de hoge kraambedsterfte er eens bij: het verhaal van de boze stiefmoeder is écht niet enkel een sprookje. Meestal moesten de oudere kinderen uit een vorig huwelijk, van wie de moeder gestorven was, gewoon het huishouden doen voor de nieuwe stiefmoeder die op haar beurt ook weer aan een trits kinderen begon.

Het is dus niet omdat we nu veel meer eenoudergezinnen hebben dat de toestand vroeger met de standaard tweeoudergezinnen zoveel beter was.
Die zeemzoete Amerikaanse sitcoms uit de jaren vijftig zijn al even nep als de Stanford wives.

----------------------

En nu terug anno 2008: de standaard co-ouderschapssituatie bij echtscheiding.
Dit is de grootste miskleun die men heeft kunnen uitvinden: kinderen worden u wekelijks van de ene opvoedingssituatie naar de andere opvoedingssituatie gebracht, telkens met een aparte omgevingssituatie en bovendien met tussendoor nog de schoolopvoeding.

In al hun ijver voor de gelijkheidspositie moest nu de vader ook maar om de week opvoeder gaan spelen! (net zoals hij nu zwangerschapsverlof zou moeten krijgen).

Natuurlijk is het veel te zwaar voor full time werkende alleenstaande ouders om daarbij constant nog alleen voor hun kroost te moeten zorgen. Maar dat is iets anders dan co-ouderschap opleggen (waarbij elke ouder voldoende huisvesting moet inrichten, voldoende kleding in voorraad hebben, dubbel speelgoed klaar hebben liggen en vooral in de buurt van de school moet blijven wonen! dat is geen echtscheiding meer.).

------------

De poll heb ik niet ingevuld: is totaal nietszeggend. Natuurlijk is de ideale situatie dat zowel door mama als door papa wordt opgevoed, dat vader 's morgens welgemutst de deur uitgaat terwijl moeder de vrouw met stofvod in de hand hem uitwuift alvorens hij in zijn ecologisch goedgekeurde gezinswagen stapt. Moeder de vrouw neemt nadien de kinderen onder de armen en gaat hen netjes te voet (goed voor de beweging) naar school wandelen, alwaar zij de andere moeders ontmoet zodat ze hun opvoedingservaringen kunnen delen. Nadat de schoolbel heeft gerinkeld begeven de moeders zich huiswaarts nadat ze eerst de nodige kersverse groenten en fruit bij de buurtwinkel hebben gekocht. Zodoende kunnen ze ervoor zorgen dat de kinderen tijdens hun middagpauze een gezonde maaltijd krijgen, waarna ze weerom aan de hand van hun mama in de namiddag naar school worden gebracht. Terwijl moeder zich in die namiddag bezighoudt met het bereiden van de maaltijd voor vader de kostwinner, terwijl ze natuurlijk tussendoor in het zweets haars aanschijns de gezinswoonst hygienisch zal houden en dagelijks de boel gaat ontsmetten met dettol en andere wasproducten.

Enfin, als vader de kostwinner dan 'savonds laat moe maar tevreden huiswaarts keert staat natuurlijk het gezonde verse eten dampend op tafel, zijn de kinderen reeds gewassen en in hun pijama gezet en staan ze in de rij om vader de kostwinnen te begroeten als hij thuiskomt. De ene met de krant in de hand, de anderen met pantoffels en kamerjas.

Als nadien de maaltijd werd verorberd, de kinderen in bed gelegd, de afwas gedaan en alles in gereedheid gebracht om de volgende morgen weer fluks uit de veren te kunnen kijkt moeder de vrouw met een dankbare blik naar vader de kostwinner: "wat hebben we toch geluk dat we onze kinderen SAMEN kunnen opvoeden hé vader!".

[Rudy]

De voorkeur geniet dat beide biologische ouders deelnemen in de opvoeding van het kind. Een kind moet voor een gevoel van identiteit zichzelf terug kunnen vinden in beide zijn/haar biologische ouders. Dit is natuurlijk lang niet altijd mogelijk, dus zijn er talloze goede alternatieven.

Vertel dat eens tegen (kandidaat) adoptanten. Hoewel, wat de opvoeding betreft, is het alternatief voor het kind misschien wel een uitzichtloze situatie. Op dat vlak zijn de adoptanten dan de redders in nood.

Akkoord met de voorkeur, maar dan wel indien bij de biologische ouder(s) de wil er is om zich volledig te willen inzetten voor de opvoeding.

Waar ik niet aan twijfel is dat een kind nog altijd het liefst z'n biologische ouders zal zien, tenminste indien de ouders het kind geen vlieg kwaad hebben gedaan. Ik ben er dan ook steevast van overtuigd dat, in dit geval, binnen nieuw samengestelde gezinnen de niet-biologische ouder zich perfect kan inzetten voor de opvoeding van het kind van de partner maar er nooit dezelfde liefde zal voor terugkrijgen als voor de biologische ouder(s).

[liberalist_NL]

Vertel dat eens tegen (kandidaat) adoptanten. Hoewel, wat de opvoeding betreft, is het alternatief voor het kind misschien wel een uitzichtloze situatie. Op dat vlak zijn de adoptanten dan de redders in nood.

Akkoord met de voorkeur, maar dan wel indien bij de biologische ouder(s) de wil er is om zich volledig te willen inzetten voor de opvoeding.

Waar ik niet aan twijfel is dat een kind nog altijd het liefst z'n biologische ouders zal zien, tenminste indien de ouders het kind geen vlieg kwaad hebben gedaan. Ik ben er dan ook steevast van overtuigd dat, in dit geval, binnen nieuw samengestelde gezinnen de niet-biologische ouder zich perfect kan inzetten voor de opvoeding van het kind van de partner maar er nooit dezelfde liefde zal voor terugkrijgen als voor de biologische ouder(s).

Ik vind ook adoptie een van die goede alternatieven.

[Jan van den Berghe]

Precies. Als ik sommigen hier bezig hoor, lijkt het wel of kinderen uit éénoudergezinnen gedoemd zijn hun leven op de bank van een psychiater door te brengen.

Niemand stelt dat. Wel wordt er steeds aangegeven dat een tweeoudergezin de ideaalste situatie is, om een aantal redenen die ook uiteengezet werden. Een eenoudergezin is een moeilijker situatie en bijgevolg ook niet aan te bevelen. Alleen zijn er situaties waardoor mensen daarin betrokken raken. Dan hoopt iedereen dat de opvoeding goed verloopt.

[Jan van den Berghe]

Ah. Je bent je er dus van bewust dat jouw 'norm' tegenwoordig niet zo bijzonder veel meer voorstelt. Je mag dat ook gewoon toegeven hoor. :-D

Zelf al is de hele wereld verwikkeld in oorlog, dan nog zal vrede het na te streven ideaal zijn. Net zo is het gezin de beste plaats voor de opvoeding van het kind, een gezin waar er een vader en een moeder is die het kind vanuit hun eigenheid een liefdevolle en waardevolle opvoeding geven. Dit blijft het na te streven ideaal, zelfs al ontstaan er in de verwarring van deze tijd veel andere situaties waar mensen alsnog het goede mee betrachten.

[Patsy Stone]

Zelf al is de hele wereld verwikkeld in oorlog, dan nog zal vrede het na te streven ideaal zijn.
Je vergelijkt appelen met peren.

Net zo is het gezin de beste plaats voor de opvoeding van het kind, een gezin waar er een vader en een moeder is die het kind vanuit hun eigenheid een liefdevolle en waardevolle opvoeding geven.
Dat is jouw visie. Laten we het er maar op houden dat die visie niet universeel is.

[duveltje382]

Je vergelijkt appelen met peren.


Dat is jouw visie. Laten we het er maar op houden dat die visie niet universeel is.

Geloof mij vrij,moeder en vader moeten bijdragen in de opvoeding van een kind,de tijd zal dit bewijzen ;-)
Je kan geen één ouderschap tot een goed einde brengen:?

[Patsy Stone]

Geloof mij vrij,moeder en vader moeten bijdragen in de opvoeding van een kind,de tijd zal dit bewijzen ;-)
Je kan geen één ouderschap tot een goed einde brengen:?
Natuurlijk wel. Miljoenen mensen hebben dat al met succes gedaan.

Ik dacht trouwens dat je mij op je negeerlijstje ging zetten?

[longhorn]

Ik heb medelijden met de kinderen van alleenstaande ouders die van 's morgens tot 's avonds worden gedumpt in de creche, naschoolactiviteit en dagkamp tijdens de vakantie. En ik heb ook compassie met die ouders vermits zij geen meestal geen keuze hebben. Alleen daarom al is een twee-oudergezin beter.

[Patsy Stone]

Ik heb medelijden met de kinderen van alleenstaande ouders die van 's morgens tot 's avonds worden gedumpt in de creche, naschoolactiviteit en dagkamp tijdens de vakantie. En ik heb ook compassie met die ouders vermits zij geen meestal geen keuze hebben. Alleen daarom al is een twee-oudergezin beter.

En de kinderen van samenwonende ouders die van 's morgens tot 's avonds worden gedumpt in de creche, naschoolactiviteit en dagkamp tijdens de vakantie, heb je daar ook medelijden mee?

[duveltje382]

Natuurlijk wel. Miljoenen mensen hebben dat al met succes gedaan.

Ik dacht trouwens dat je mij op je negeerlijstje ging zetten?
Was ik ook echt van plan,maar je bent het niet waard ,jongen ;-)

[Patsy Stone]

Was ik ook echt van plan,maar je bent het niet waard ,jongen ;-)
Dank je wel, meisje. ;-)

[duveltje382]

Dank je wel, meisje. ;-)
Of jij nu een jongen bent of en meisje,dat blijft even slecht,maar je speelt het wel zenne,dat weet ik zeker !!!!!!

[longhorn]

En de kinderen van samenwonende ouders die van 's morgens tot 's avonds worden gedumpt in de creche, naschoolactiviteit en dagkamp tijdens de vakantie, heb je daar ook medelijden mee?

Ja, maar dat zijn er stukken minder.

[Patsy Stone]

Ja, maar dat zijn er stukken minder.

Heb je daar cijfers van?

[longhorn]

Heb je daar cijfers van?


Neen, gewoon gebaseerd op mijn kenissenkring, buurt waar ik woon, schoolvrienden van mijn kinderen en mijn tijd op deze wereld.

[duveltje382]

Heb je daar cijfers van?
Meestal hebben mensen als U geen mama of papa gehad :?

[Patsy Stone]

Neen, gewoon gebaseerd op mijn kenissenkring, buurt waar ik woon, schoolvrienden van mijn kinderen en mijn tijd op deze wereld.

Ik baseer me op hetzelfde en kom niettemin tot andere conclusies...

[longhorn]

Ik baseer me op hetzelfde en kom niettemin tot andere conclusies...

U woont dan ook in Belgie waar de staat zodanig veel sponsort dat een alleenstaande ouder niet moet werken om te overleven en bijgevolg meer tijd kan spenderen met het kind.

[De_Laatste_Belg]

Ik heb medelijden met de kinderen van alleenstaande ouders die van 's morgens tot 's avonds worden gedumpt in de creche, naschoolactiviteit en dagkamp tijdens de vakantie. En ik heb ook compassie met die ouders vermits zij geen meestal geen keuze hebben. Alleen daarom al is een twee-oudergezin beter.

versus

U woont dan ook in Belgie waar de staat zodanig veel sponsort dat een alleenstaande ouder niet moet werken om te overleven en bijgevolg meer tijd kan spenderen met het kind.

Ik mis duidelijk iets. Maar wat ?

[HAMC]

Ik heb medelijden met de kinderen van alleenstaande ouders die van 's morgens tot 's avonds worden gedumpt in de creche, naschoolactiviteit en dagkamp tijdens de vakantie. En ik heb ook compassie met die ouders vermits zij geen meestal geen keuze hebben. Alleen daarom al is een twee-oudergezin beter.

En wordt maar geboren bij zo'n kwiebussen die hun kinderen naar de halal-creche sturen.

[Depth of Field]

En wordt maar geboren bij zo'n kwiebussen die hun kinderen naar de halal-creche sturen.

:cheer: stoemp met spekskes :cheer:

[HAMC]

:cheer: stoemp met spekskes :cheer:

Als je twee kinderen hebt kan je natuurlijk op zeker spelen en èèn kind naar de halal-creche sturen.

Je weet maar nooit dat er toch een onsterfelijk superwezen met bovennatuurlijke krachten genaamd Allah bestaat.

[Patsy Stone]

Ik mis duidelijk iets. Maar wat ?

Consistentie? Logica? Eénduidigheid?

[Jan van den Berghe]

Natuurlijk wel. Miljoenen mensen hebben dat al met succes gedaan.


Er zijn inderdaad vele eenoudersgezinnen waar de opvoeding van de kinderen goed verlopen is. Alleen is het geen ideale situatie, want het vergt heel veel tijd, moeite en last van die ene ouder. 't Is een ware bergbeklimming die heel wat gemakkelijker verloopt als er een vader én een moeder is. Juist daar gaat het over: wat is de ideaalste situatie. Welnu, dat is niet het eenoudergezin. Dat is het tweeoudergezin waar vader als moeder elk, vanuit hun eigenheid, bijdragen tot de opvoeding.

[Jan van den Berghe]

En de kinderen van samenwonende ouders die van 's morgens tot 's avonds worden gedumpt in de creche, naschoolactiviteit en dagkamp tijdens de vakantie, heb je daar ook medelijden mee?

Ja, ik heb medelijden met ieder kind dat de warme en opvoedende, dagelijkse aanwezigheid van vader als moeder moet ontberen. Wie voor kinderen kiest, moet er ook alle gevolgen van dragen en ook de volle verantwoordelijkheid ervoor opnemen.

[HAMC]

Ja, ik heb medelijden met ieder kind dat de warme en opvoedende, dagelijkse aanwezigheid van vader als moeder moet ontberen. Wie voor kinderen kiest, moet er ook alle gevolgen van dragen en ook de volle verantwoordelijkheid ervoor opnemen.

:thumbsup:

[circe]

Ja, ik heb medelijden met ieder kind dat de warme en opvoedende, dagelijkse aanwezigheid van vader als moeder moet ontberen. Wie voor kinderen kiest, moet er ook alle gevolgen van dragen en ook de volle verantwoordelijkheid ervoor opnemen.

ik heb ook compassie met kinderen waarvan vader geen CEO positie heeft en waarvan moeder zich ook genoodzaakt voelt om buitenshuis te gaan werken in plaats van naar de wekelijkse tennis- en bridgeclubs te gaan.

Toch wel erg dat er kinderen zijn die - terwijl ze thuis zijn - moeten zien hoe moeder en/of vader of beiden de auto staan te wassen of de ramen staan te poetsen of stofzuigen omdat ze geen geld genoeg hebben om de poetsvrouw te betalen.
Of wat bedoelde je?

Hoeveel uren en minuten moet vader én moeder tegelijk aanwezig zijn met volle aandacht voor hun spruiten om hen in die ideale gelukstoestand te brengen? Is tv kijken een verloren tijd voor de kinderen of geldt dat mee als "gezinsontspanning".

Kortom, wat is de agenda (uren en minuten) voor die ideale vader en moederpositie en wat mogen die ouders nog fysiek uitvoeren terwijl ze met hun kinderen zouden moeten bezigzijn? Is het lezen van een boek nog toegestaan als de kinderen rondlopen? of moet men dat uitstellen tot na bedtijd bijvoorbeeld.

[Anna List]

na de schooluren en tot ze slapengaan zitten de kinders meestal met mij opgescheept, ik heb daar ook compassie mee.

[HAMC]

na de schooluren en tot ze slapengaan zitten de kinders meestal met mij opgescheept, ik heb daar ook compassie mee.

Ik heb dat nooit niet erg gevonden, toen mijn zoon geboren werd stopte ik met werken en ben ik thuis gebleven.

Ik heb hem in zijn bad gestoken, zijn pampers ververst. Ik heb zijn verhaaltjes verteld bij het slapen gaan, dat was zo'n bangelijke periode.

[Anna List]

Ik heb dat nooit niet erg gevonden, toen mijn zoon geboren werd stopte ik met werken en ben ik thuis gebleven.

Ik heb hem in zijn bad gestoken, zijn pampers ververst. Ik heb zijn verhaaltjes verteld bij het slapen gaan, dat was zo'n bangelijke periode.

ik vind dat ook niet erg hoor ;-)

maar mijnen oudste moet ik toch niet meer kussen in t openbaar :-(

[HAMC]

ik vind dat ook niet erg hoor ;-)

maar mijnen oudste moet ik toch niet meer kussen in t openbaar :-(

Nee, ondertussen wordt hij 16 jaar, kussen is uit den boze. :)

Zijn lief kust hij wel pertang...

[Anna List]

Nee, ondertussen wordt hij 16 jaar, kussen is uit den boze. :)

Zijn lief kust hij wel pertang...

t is nix

ik binnenkort ook :-o

[HAMC]

t is nix

ik binnenkort ook :-o

Mijne kleine zijn lief kussen? Die is 15 jaar man, wat zeg je nu toch allemaal?

[Anna List]

Mijne kleine zijn lief kussen? Die is 15 jaar man, wat zeg je nu toch allemaal?

binnenkort is die meerderjarig hamc

[Patsy Stone]

Ja, ik heb medelijden met ieder kind dat de warme en opvoedende, dagelijkse aanwezigheid van vader als moeder moet ontberen. Wie voor kinderen kiest, moet er ook alle gevolgen van dragen en ook de volle verantwoordelijkheid ervoor opnemen.

Ik ook. Maar Longhorn heeft dat blijkbaar alleen als het om kinderen van een éénoudergezin gaat...

[HAMC]

binnenkort is die meerderjarig hamc

Ahzo, maar niet komen wenen als je door mijn zoon afgerammeld wordt he. :)

[Nelle]

Kinderen moeten opgevoed worden door de gemeenschap, de uitgebreide familie, en de stam.

Het papa-mama-et-moi concept van opvoeding is van zeer recente datum, en werd pas uitgevonden bij het ontstaan van de burgerlijke moderniteit. Het is hoogstens twee eeuwtjes oud.

Tijdens de honderdduizenden daaraan voorafgaande jaren werden kinderen opgevoed door de gemeenschap. Mama en papa bestonden toen niet.


De opgang van het kleinburgerlijke mama-papa-et-moi idee is nefast voor de groei van de mensheid. Het creëert immers kleingeestige, gefrustreerde peuters die later in hun leven allerlei neuroses en psychoses ontwikkelen, waardoor ze hun rol als mens niet ten volle kunnen waarmaken.

We moeten dus terug naar de enige natuurlijke en gezonde manier van opvoeden: de collectivistische.

Ik ben hier eigenlijk wel mee akkoord. Als meerdere mensen een kind opvoeden dan denk ik dat dat kind sterker staat...Ik vind éénoudergezinnen niet echt een goeie evolutie aangezien het voor die ouder moeilijker is om alles financieel te dragen, met alle gevolgen van dien voor het kind, nog geen rekening houden met het effect van scheidingen,...ik hoorde wel ooit in een gezin dat vader en moeder elkaar afwisselden in hetzelfde huis, de ene woonde de ene week bij de kinderen en de andere de andere week en eigenlijk vind ik dat zo'n slecht systeem nog niet. Maar ik vind wel dat beide ouders blijvend in de opvoeding moeten aanwezig zijn...het is wel zo gemakkelijk niet...

[De_Laatste_Belg]

Ik ben hier eigenlijk wel mee akkoord. Als meerdere mensen een kind opvoeden dan denk ik dat dat kind sterker staat...Ik vind éénoudergezinnen niet echt een goeie evolutie aangezien het voor die ouder moeilijker is om alles financieel te dragen, met alle gevolgen van dien voor het kind, nog geen rekening houden met het effect van scheidingen,...ik hoorde wel ooit in een gezin dat vader en moeder elkaar afwisselden in hetzelfde huis, de ene woonde de ene week bij de kinderen en de andere de andere week en eigenlijk vind ik dat zo'n slecht systeem nog niet. Maar ik vind wel dat beide ouders blijvend in de opvoeding moeten aanwezig zijn...het is wel zo gemakkelijk niet...

Ik vind dat je dat moet overlaten aan de mensen in een bepaalde situatie. Je kan die situatie in de gaten houden. Maar je zou ieder kind in de gaten moeten houden. En waar nodig ingrijpen. Overigens vind ik nog steeds dat een meer uitgebreid 'peter meter principe' daar sterk aan kan bijdragen. Er is geen nood om éénoudergezinnen buiten de norm te zetten. Er is nood om elk gezin op te volgen. Daarom zou elk gezin een aantal 'peter en meters' moeten hebben. Dat zijn dan personen die mee opvoeden en mee de situatie in het oog houden.

[Nelle]

Ik vind dat je dat moet overlaten aan de mensen in een bepaalde situatie. Je kan die situatie in de gaten houden. Maar je zou ieder kind in de gaten moeten houden. En waar nodig ingrijpen. Overigens vind ik nog steeds dat een meer uitgebreid 'peter meter principe' daar sterk aan kan bijdragen. Er is geen nood om éénoudergezinnen buiten de norm te zetten. Er is nood om elk gezin op te volgen. Daarom zou elk gezin een aantal 'peter en meters' moeten hebben. Dat zijn dan personen die mee opvoeden en mee de situatie in het oog houden.

Ik wil geen enkele gezinsvorm buiten de norm stellen...maar ik vind wel dat er meer mensen bezig moeten zijn met de opvoeding van een kind dan één persoon. Dat uitgebreid meter en peter principe kan ik volgen...maar dan moeten die wel hun rol opnemen...ik denk dat weinig peters en meters vandaag de dag nog beseffen dat hun taak verder gaat dan enkel kadootjes kopen...

[duveltje382]

Ik wil geen enkele gezinsvorm buiten de norm stellen...maar ik vind wel dat er meer mensen bezig moeten zijn met de opvoeding van een kind dan één persoon. Dat uitgebreid meter en peter principe kan ik volgen...maar dan moeten die wel hun rol opnemen...ik denk dat weinig peters en meters vandaag de dag nog beseffen dat hun taak verder gaat dan enkel kadootjes kopen...
Als bepaalde moeders zelfs de vader rol willen weg vegen onder de mat,wat ben jij dan bezig over Meter en Peterschap
Er zouden strengere straffen moeten komen op meestal vrouwen die vaders hun rechten ontnemen,nu keurt de maatshappij het zelfs nog goed met tal van voordelen,je zou voor minder de vader buitenkegelen hé :evil:

[De_Laatste_Belg]

Ik wil geen enkele gezinsvorm buiten de norm stellen...maar ik vind wel dat er meer mensen bezig moeten zijn met de opvoeding van een kind dan één persoon. Dat uitgebreid meter en peter principe kan ik volgen...maar dan moeten die wel hun rol opnemen...ik denk dat weinig peters en meters vandaag de dag nog beseffen dat hun taak verder gaat dan enkel kadootjes kopen...

Inderdaad. : )
En daar ligt het probleem. De vereenzaming van ouders in hun opvoedende taken. Je kan dat vandaag met zoveel invloeden van buitenaf niet meer alleen.

[Nelle]

Als bepaalde moeders zelfs de vader rol willen weg vegen onder de mat,wat ben jij dan bezig over Meter en Peterschap
Er zouden strengere straffen moeten komen op meestal vrouwen die vadeders hun rechten ontnemen,nu keert de maatshappij het zelfs nog goed met tal van voordelen,je zou voor minder de vader buitenkegelen hé :evil:

Daar geef ik je wel gelijk in...vaders worden op alle mogelijke manieren achtergesteld op vlak van kinderen in een echtscheiding. En dat vind ik schandalig maar ik vind dat een opvoeding van een kind verder moet gaan dan een mama en papa, ook de grootouders, tantes, nonkels en vooral ook een peter en een meter spelen een belangrijke rol. Maar ze beseffen zelf meestal niet hoe belangrijk die rol is...

[Nelle]

Inderdaad. : )
En daar ligt het probleem. De vereenzaming van ouders in hun opvoedende taken. Je kan dat vandaag met zoveel invloeden van buitenaf niet meer alleen.

Dat kan ik goed geloven dat ouders het niet meer alleen kunnen...

[duveltje382]

Daar geef ik je wel gelijk in...vaders worden op alle mogelijke manieren achtergesteld op vlak van kinderen in een echtscheiding. En dat vind ik schandalig maar ik vind dat een opvoeding van een kind verder moet gaan dan een mama en papa, ook de grootouders, tantes, nonkels en vooral ook een peter en een meter spelen een belangrijke rol. Maar ze beseffen zelf meestal niet hoe belangrijk die rol is...
Idd zo is dat,bepaalde vrouwen(soms ook mannen) denken dat het kind een eigendom is waar zij enkel recht op hebben,maar kinderen moeten leren dat liefde van vele kanten kan komen,en zelfs moet komen....

[Anna List]

Ahzo, maar niet komen wenen als je door mijn zoon afgerammeld wordt he. :)

lol, was die niet gay ? ;-)

[Nelle]

Idd zo is dat,bepaalde vrouwen(soms ook mannen) denken dat het kind een eigendom is waar zij enkel recht op hebben,maar kinderen moeten leren dat liefde van vele kanten kan komen,en zelfs moet komen....

Maar ik vrees dat dat bij veel kinderen niet het geval is...leve onze individualistische maatschappij :-(

[Derk de Tweede]

PAPA,of MAMA voor de opvoeding van kinderen
Of moet een kind door vader en moeder opgevoed worden

Nog nooit waren er zoveel éénoudergezinnen als nu,zij genieten van onze overheden dan ook tal van voordelen,is dat dan geen aanmoedigingsbeleid naar éénoudergezinnen?

Ik hoorde laatst op de radio dat vaders ook erg belangrijk zijn in de opvoeding van kinderen

Waar zit hier ergens de waarheid?

Je maakt samen een kind en je zorgt er samen dus ook voor!

[duveltje382]

Je maakt samen een kind en je zorgt er samen dus ook voor!
dat zijn ze vergeten in deze tijden ;-):?:cry:

[Nelle]

dat zijn ze vergeten in deze tijden ;-):?:cry:

jammer genoeg :-(

[duveltje382]

jammer genoeg :-(

Idd kinderen zijn geen eigendom,van moeder of vader
Dit is bij ontsporing aangeleerd gedrag ;-)

[De_Laatste_Belg]

Idd kinderen zijn geen eigendom,van moeder of vader ..


Zo is dat. Maar ik ga niet degene zijn die dat aan een vader of moeder gaat vertellen, zonder dat het omkadert is met een degelijke wettelijke basis.

Je hebt als ouder nu wel het eerste woord in hoe en welke richting je 't kind wil opvoeden. Die vrijheid moet dus kunnen. Zelfs aangemoedigd worden als 'verantwoordelijkheid nemen'.


Maar vrijheid en rechten brengen plichten mee. Ik pleit er voor om voor elk kind 4 volwassenen peter en of meter te maken. En netjes wettelijk geregeld. Zodat iedereen exact weet wat dat peter- meterschap inhoud. Bedoeling is vooral om 4 paar toekijkende ogen en 4 paar helpende handen binnen bereik te hebben. Zonder natuurlijk de soevereiniteit en persoonlijke sfeer van de ouders te schenden.

[Nelle]

Zo is dat. Maar ik ga niet degene zijn die dat aan een vader of moeder gaat vertellen, zonder dat het omkadert is met een degelijke wettelijke basis.

Je hebt als ouder nu wel het eerste woord in hoe en welke richting je 't kind wil opvoeden. Die vrijheid moet dus kunnen. Zelfs aangemoedigd worden als 'verantwoordelijkheid nemen'.


Maar vrijheid en rechten brengen plichten mee. Ik pleit er voor om voor elk kind 4 volwassenen peter en of meter te maken. En netjes wettelijk geregeld. Zodat iedereen exact weet wat dat peter- meterschap inhoud. Bedoeling is vooral om 4 paar toekijkende ogen en 4 paar helpende handen binnen bereik te hebben. Zonder natuurlijk de soevereiniteit en persoonlijke sfeer van de ouders te schenden.

Dat zou niet wettelijk geregeld moeten zijn, mensen zouden dat moeten beseffen het moment ze kiezen voor een meter/peter en het moment iemand toezegt om meter/peter te zijn...

[De_Laatste_Belg]

Geen wet = geen zekerheid.

+

Peter en Meter = uhh feitelijk een kerkelijk gegeven.

't Moet daarbuiten ook kunnen en voor iedereen.

Voor iedereen = noodzaak aan een wettelijk kader.

[Nelle]

Geen wet = geen zekerheid.

+

Peter en Meter = uhh feitelijk een kerkelijk gegeven.

't Moet daarbuiten ook kunnen en voor iedereen.

Voor iedereen = noodzaak aan een wettelijk kader.

Het meter en peterschap bestaat al langer denk ik dan de kerk...maar ben dat nu niet zeker eigenlijk...

[De_Laatste_Belg]

http://nl.wikipedia.org/wiki/Peterschap

Het peterschap is de hoedanigheid die een (doop-)peter- en meter op zich nemen. Bij een christelijke (katholieke) doop worden doorgaans twee getuigen gevraagd: een (mannelijke) peter of peetoom en een (vrouwelijke) meter of peettante. Samen zijn zij de doopborgen. Behalve hun functie als getuigen, wordt hen ook gevraagd "een bijzondere zorg en aandacht" te besteden aan de christelijke opvoeding van het kind, in het bijzonder wanneer het kind zijn beide ouders zou verliezen.