roskam
14 februari 2009, 11:54
Sinds het einde van de Olympische Spelen in Peking is het opvallend stil geworden omtrent de schending van de mensenrechten in dat land. Tijdens de Spelen – en helaas enkel tijdens de OS ! - was de strijd van Tibet niet weg te slaan van de voorpagina’s en televisie. Gelukkig werden onze selectieve hypokrieten in ons land en in de rest van de wereld, een ander ‘speeltje’ voor de voeten geworpen, met name dan het Gaza conflict dat duurde van 27 december 2008 tot 18 januari 2009.
Tibet en China zijn nu eenmaal minder interessant, wellicht ook omdat er geen (of nauwelijks) Joden in dat land wonen. Dat er jaarlijks ongeveer 5 tot 6 keer zoveel mensen in China worden geëxecuteerd dan dat er Palestijnse slachtoffers vielen tijdens de ganse duur van het Gaza conflict, interesseert onze goedbedoelende ‘Vredesmilitanten’ geen lor. Maar… als er echter Joden in het spel komen, wordt het kot te klein om hun selectieve verontwaardiging collectief te uiten.
Onder: Chinezen liquideren graag eigen volk
http://brabosh.files.wordpress.com/2009/02/china.jpg?w=372&h=288
Maar er is beterschap op komst voor de vele duizenden Chinese dissidenten en opposanten die tot op heden op barbarbaarse wijze als honden werden (en nog worden) afgemaakt. Zo zal in de Chinese provincie Liaoning de doodstraf voortaan nog enkel worden voltrokken door middel van een dodelijke injectie. Het vuurpeloton is volgens de autoriteiten niet meer van deze tijd en onnodig wreed [sic] (afb. hierboven). Tot nog toe voeren enkel de Verenigde Staten en Signapore de doodstraf uit met injecties.
China krijgt al jarenlang veel kritiek op de vele executies. In 2007 zijn al naargelang de bronnnen tussen de 6000 tot 8000 mensen geëxecuteerd. In 2005 zouden het er ‘maar’ 1.770 zijn geweest. Getuige het hoge aantal geëxecuteerden het jaar voor de Olympische Spelen van 2008, moest er waarschijnlijk nog snel schoon schip gemaakt worden onder de oppositie, dat bij deze ook vrij grondig geschiedde.
Onder: Huis-aan-huis executeren in China is 'in'
http://brabosh.files.wordpress.com/2009/02/van1.jpg?w=343&h=237
In de meeste Chinese provincies worden veroordeelden door een vuurpeloton doodgeschoten. In bijna alle gevallen is het dan ook nog gebruikelijk dat de familie opdraait voor de kosten. Dat hebben ze wellicht geleerd tijdens het de periode van nationaal-socialisme (1933-1945) wanneer na de executie van een opposant of Jood ook de familie de rekening werd toegezonden, inclusief de begrafeniskosten en de prijs van het aantal kogels die hiervoor werden opgebruikt. De vergelijking met het nationaal-socialisme gaat zelfs nog een stap verder. De laatste jaren is het Chinese executiepeleton mobiel geworden. Zo worden er nu executie-vans gebruikt (afb. hierboven), zodat nu ook huis-aan-huis kan worden terechtgesteld.
Een en ander doet mij onwillekeurig denken aan de vergassingsvrachtwagens zoals die ondermeer door de SS werden gebruikt voor het vergassen van Joden. Die praktijk werd voornamelijk toegepast in het KZ van Chelmno. Joden werden in een vergassingswagen geprest, waarvan de uitlaat naar binnen werd geleid. Tegen dat de Joden hun laatste tocht naar de omringende bossen over de weg hadden afgelegd, zouden zij dan dood moeten zijn, wat helaas dikwijls niet het geval was. De slachtoffers, die de vreselijke rit hadden overleefd, werden dan levend bij de vermoorden in een massagraf gedumpt.
Tibet en China zijn nu eenmaal minder interessant, wellicht ook omdat er geen (of nauwelijks) Joden in dat land wonen. Dat er jaarlijks ongeveer 5 tot 6 keer zoveel mensen in China worden geëxecuteerd dan dat er Palestijnse slachtoffers vielen tijdens de ganse duur van het Gaza conflict, interesseert onze goedbedoelende ‘Vredesmilitanten’ geen lor. Maar… als er echter Joden in het spel komen, wordt het kot te klein om hun selectieve verontwaardiging collectief te uiten.
Onder: Chinezen liquideren graag eigen volk
http://brabosh.files.wordpress.com/2009/02/china.jpg?w=372&h=288
Maar er is beterschap op komst voor de vele duizenden Chinese dissidenten en opposanten die tot op heden op barbarbaarse wijze als honden werden (en nog worden) afgemaakt. Zo zal in de Chinese provincie Liaoning de doodstraf voortaan nog enkel worden voltrokken door middel van een dodelijke injectie. Het vuurpeloton is volgens de autoriteiten niet meer van deze tijd en onnodig wreed [sic] (afb. hierboven). Tot nog toe voeren enkel de Verenigde Staten en Signapore de doodstraf uit met injecties.
China krijgt al jarenlang veel kritiek op de vele executies. In 2007 zijn al naargelang de bronnnen tussen de 6000 tot 8000 mensen geëxecuteerd. In 2005 zouden het er ‘maar’ 1.770 zijn geweest. Getuige het hoge aantal geëxecuteerden het jaar voor de Olympische Spelen van 2008, moest er waarschijnlijk nog snel schoon schip gemaakt worden onder de oppositie, dat bij deze ook vrij grondig geschiedde.
Onder: Huis-aan-huis executeren in China is 'in'
http://brabosh.files.wordpress.com/2009/02/van1.jpg?w=343&h=237
In de meeste Chinese provincies worden veroordeelden door een vuurpeloton doodgeschoten. In bijna alle gevallen is het dan ook nog gebruikelijk dat de familie opdraait voor de kosten. Dat hebben ze wellicht geleerd tijdens het de periode van nationaal-socialisme (1933-1945) wanneer na de executie van een opposant of Jood ook de familie de rekening werd toegezonden, inclusief de begrafeniskosten en de prijs van het aantal kogels die hiervoor werden opgebruikt. De vergelijking met het nationaal-socialisme gaat zelfs nog een stap verder. De laatste jaren is het Chinese executiepeleton mobiel geworden. Zo worden er nu executie-vans gebruikt (afb. hierboven), zodat nu ook huis-aan-huis kan worden terechtgesteld.
Een en ander doet mij onwillekeurig denken aan de vergassingsvrachtwagens zoals die ondermeer door de SS werden gebruikt voor het vergassen van Joden. Die praktijk werd voornamelijk toegepast in het KZ van Chelmno. Joden werden in een vergassingswagen geprest, waarvan de uitlaat naar binnen werd geleid. Tegen dat de Joden hun laatste tocht naar de omringende bossen over de weg hadden afgelegd, zouden zij dan dood moeten zijn, wat helaas dikwijls niet het geval was. De slachtoffers, die de vreselijke rit hadden overleefd, werden dan levend bij de vermoorden in een massagraf gedumpt.