harriechristus
4 februari 2010, 15:54
De Ziel is geen apart orgaan.
Men denkt over het algemeen dat de Ziel iets aparts is en in het lichaam te vinden zou zijn, zoals ook de hersenen of het hart.
Maar de Ziel is algemene bewustzijnssubstantie, die eeuwig en oneindig is.
De Ziel is dus overal en wel naar de betekenis van het gevoelsleven.
En dat zit niet in het lichaam, maar omgekeerd zit het lichaam in de Ziel.
Want met je eigen Ziel neem je je lichaam waar en ook de wereld en het heelal.
Alleen voor zover dan het lichaam in de ziel aanwezig is, is de ziel natuurlijk ook in het lichaam en doet daar alles functioneren.
Geest, Ziel en zintuiglijke waarneming.
Naast de Ziel kennen we 2 andere bewustzijnsfuncties en wel de Geest als algemeen denken, die ook eeuwig en oneindig is en dan de zintuiglijke waarneming.
Deze laatste neemt echter de dingen waar naar hun eindigheid.
(als eindeloosheid van eindigheden is deze toch weer een eenheid met de oneindigheid.)
Maar deze is toch een functie van de Ziel en de Geest.
Het zijn dus de Ziel en de Geest (gevoel en denken) die de dingen waarnemen.
Zodat toch het eindigende van de zintuiglijkheid ondergeschikt is aan de oneindigheid van Geest en Ziel.
De dialectiek van de waarneming in tegendeligheid.
Wel moet men er dan natuurlijk ook de hersenfunctie tussen schuiven als middel ter bewustwording.
Ik denk dan met name aan de dialectische functie dat alleen de koude de warmte kan waarnemen en bijvoorbeeld de kleur rood door de complementaire kleur groen wordt waargenomen.
Zodat alles wat in de waarneming object is, ook subject kan zijn.
Dat wil zeggen: binnen het kader van de hersenen als middel.
Maar het bewustzijn in het algemeen, dus dat alle zintuiglijke functies overkoepelt is de ziel.
Het is dus een verhouding van algemeenheid en bijzonderheid, oneindigheid en eindigheid.
De Ziel omvat de materie.
Maar het bewustzijn in Ziel, Geest en zintuigen is hoger dan die van de loutere onbewuste materie en de laatste ondergeschikt aan de eerste.
Dat is een omdraaiing die voor velen zeer moeilijk is te begrijpen, hoewel dat gewoon onmiddellijk ervaring is.
(Dat wil zeggen: de mens omvat vanuit eigen IK de omringende wereld en wel omdat dat IK wezenlijk oneindig is.*)
Maar men denkt de ziel vanuit de materie te kunnen vatten wat mijns inziens onmogelijk is.
Andersom kan wel: de ziel als oneindig bewustzijn omvat de materie, dat wil zeggen: neemt deze waar door middel van de zintuigen.
Het ontbreekt de moderne mens aan zelfbewustzijn.
De Ziel is subject, dus degene die jezelf bent.
En men zou in deze kunnen zeggen dat het de mens nog altijd ontbreekt aan zelfkennis en zelfbewustzijn omdat hij nog altijd niet goed weet dat hij zelf zijn eigen oneindige en eeuwige ziel is.
De moderne mens heeft wel een zeer goed begrip van objectiviteit der dingen, maar een zeer slecht bewustzijn van eigen subjectiviteit.
Hij meent dat dat ook zoiets is als een ding onder de dingen.
*Schijnbare tegenstrijdigheid dat de inwendige oneindigheid van de microkosmos de uitwendige oneindigheid omvat.
Maar de inwendige oneindigheid van de microkosmos is van een hogere kwaliteit.
De Mens is dus de eenheid van een inwendige oneindigheid (het IK) en de uitwendige oneindigheid.
Men denkt over het algemeen dat de Ziel iets aparts is en in het lichaam te vinden zou zijn, zoals ook de hersenen of het hart.
Maar de Ziel is algemene bewustzijnssubstantie, die eeuwig en oneindig is.
De Ziel is dus overal en wel naar de betekenis van het gevoelsleven.
En dat zit niet in het lichaam, maar omgekeerd zit het lichaam in de Ziel.
Want met je eigen Ziel neem je je lichaam waar en ook de wereld en het heelal.
Alleen voor zover dan het lichaam in de ziel aanwezig is, is de ziel natuurlijk ook in het lichaam en doet daar alles functioneren.
Geest, Ziel en zintuiglijke waarneming.
Naast de Ziel kennen we 2 andere bewustzijnsfuncties en wel de Geest als algemeen denken, die ook eeuwig en oneindig is en dan de zintuiglijke waarneming.
Deze laatste neemt echter de dingen waar naar hun eindigheid.
(als eindeloosheid van eindigheden is deze toch weer een eenheid met de oneindigheid.)
Maar deze is toch een functie van de Ziel en de Geest.
Het zijn dus de Ziel en de Geest (gevoel en denken) die de dingen waarnemen.
Zodat toch het eindigende van de zintuiglijkheid ondergeschikt is aan de oneindigheid van Geest en Ziel.
De dialectiek van de waarneming in tegendeligheid.
Wel moet men er dan natuurlijk ook de hersenfunctie tussen schuiven als middel ter bewustwording.
Ik denk dan met name aan de dialectische functie dat alleen de koude de warmte kan waarnemen en bijvoorbeeld de kleur rood door de complementaire kleur groen wordt waargenomen.
Zodat alles wat in de waarneming object is, ook subject kan zijn.
Dat wil zeggen: binnen het kader van de hersenen als middel.
Maar het bewustzijn in het algemeen, dus dat alle zintuiglijke functies overkoepelt is de ziel.
Het is dus een verhouding van algemeenheid en bijzonderheid, oneindigheid en eindigheid.
De Ziel omvat de materie.
Maar het bewustzijn in Ziel, Geest en zintuigen is hoger dan die van de loutere onbewuste materie en de laatste ondergeschikt aan de eerste.
Dat is een omdraaiing die voor velen zeer moeilijk is te begrijpen, hoewel dat gewoon onmiddellijk ervaring is.
(Dat wil zeggen: de mens omvat vanuit eigen IK de omringende wereld en wel omdat dat IK wezenlijk oneindig is.*)
Maar men denkt de ziel vanuit de materie te kunnen vatten wat mijns inziens onmogelijk is.
Andersom kan wel: de ziel als oneindig bewustzijn omvat de materie, dat wil zeggen: neemt deze waar door middel van de zintuigen.
Het ontbreekt de moderne mens aan zelfbewustzijn.
De Ziel is subject, dus degene die jezelf bent.
En men zou in deze kunnen zeggen dat het de mens nog altijd ontbreekt aan zelfkennis en zelfbewustzijn omdat hij nog altijd niet goed weet dat hij zelf zijn eigen oneindige en eeuwige ziel is.
De moderne mens heeft wel een zeer goed begrip van objectiviteit der dingen, maar een zeer slecht bewustzijn van eigen subjectiviteit.
Hij meent dat dat ook zoiets is als een ding onder de dingen.
*Schijnbare tegenstrijdigheid dat de inwendige oneindigheid van de microkosmos de uitwendige oneindigheid omvat.
Maar de inwendige oneindigheid van de microkosmos is van een hogere kwaliteit.
De Mens is dus de eenheid van een inwendige oneindigheid (het IK) en de uitwendige oneindigheid.