Herman Desmedt ©HD
9 mei 2004, 19:28
Moeten de volgende generaties onze staatsschuld afbetalen?
Deze vraag werd al eerder gesteld aan uw collega's maar nergens kreeg ik een repliek die me kon tevreden stellen.
We zitten met een torenhoge (269 Mjd Euro) staatschuld die moet afbetaald worden volgens Maastricht-afspraken en dat betekent jaarlijks een zodanig grote hap in onze begroting (ongeveer 1/3 in 2003) dat er geen financiële ruimte is voor een bedrijfsgunstiger en werkgunstiger klimaat en heel wat andere nuttige (en zelfs noodzakelijke) dingen.
Die grote hap volstaat dan nog niet om de staatsschuld echt af te bouwen, want de jongste jaren stijgt die staatsschuld, uitgedrukt in miljarden, bovendien nog lichtjes. De relatieve staatsschuld, ten opzichte van het BNP (zie ook Maastrichtnorm) daalt alleen maar omdat het BNP de jongste jaren net iets méér steeg dan de staatsschuld.
Wij zijn dus al meerdere jaren bezig met gewoon het doorschuiven van die staatsschuld naar de volgende generatie(s).
Bovendien was er voor die staatsschuld een aantal vervaldata voorzien en als mijn archieven nog juist zijn dan moet er dit jaar en de volgende 3 jaar een paar tientallen miljarden Euro’s extra op tafel komen (tenzij natuurlijk een schuldherschikking wordt bekomen, maar dat betekent dan extra miljarden doorschuiven naar de volgende generatie).
Hoe zit het nu met de volgende generatie(s) ?
Kijk maar even mee naar de volgende “bevolkingspiramide”:
http://statbel.fgov.be/figures/d21_nl.asp Selecteer 1 ste puntje “leeftijdspiramide”.
Dat dikker stuk van die half-opgeblazen ballonvorm, daar zit nu praktisch de ganse werkende bevolking. Maar vanaf nu gaan die baby-boomers stilaan allemaal met pensioen. De vergrijzing dus. Maar de vergrijzing is geen probleem voor de verre toekomst, de vergrijzing is NU al bezig. Op die grafiek is mooi te zien dat vanaf nu er méér mensen jaarlijks met pensioen gaan dan het gemiddeld geboortecijfers van de jongste jaren.
De toestand binnen 25 jaar, met een betere geneeskunde in het achterhoofd, zou wel eens kunnen zijn dat er meer dan 2,5 keer zoveel gepensioneerden zijn en met hooguit 2/3 van het huidig aantal werknemers in de privé (tenminste als men het overgedimensioneerd staatsapparaat serieus in de hand gehouden wordt en men er nog in slaagt voldoende werkgelegenheid in de privé te scheppen).
Die halfopgeblazen ballon wordt dus een paddestoel, waarvan de smallere stam voor de rest gaat moeten zorgen.
Nu extra véél kindjes bijmaken? Dat zal niet veel helpen, want die kindjes gaan ook 20 tot 25 jaar nodig hebben eer ze kunnen ingeschakeld worden op de arbeidsmarkt. Bovendien is het beter 25 dan 20 jaar, want gezien de evolutie wordt het noodzakelijk om in de toekomst zeer goede en zo hoog mogelijk opgeleide arbeidskrachten te hebben. (Dat stuk van de jeugd dat schoolmoe is en de willekeurig toegelaten nieuwe Belgen, daar zijn we dus ook al verkeerd mee bezig.)
Vandaar de berichten dat we binnenkort tot 70 jaar gaan moeten werken (dat zal NIET volstaan, tenzij er robotten in onze plaats gaan werken) of dat er geen pensioenen meer gaan zijn (inderdaad realistisch, want er zal ook, gezien ons huidig doorschuif-beleid, ook nog een flink pak STAATSSCHULD af te betalen zijn, bovendien met een pak minder “actieven”, een pak meer gepensioneerden en met bijkomende en hogere kosten)
Het zilverfondsje zal dat niet oplossen, vandaar de opmerking vanuit de bevolking dat dit fonds gereserveerd is om de pensioenen van politici mee te betalen.
Reken daarbij nog de energiefactuur die binnen dit en een paar jaar door schaarste aan fossiele brandstof en sluiting van onze kernenergie zal oplopen, de stijgende prijzen voor transport en de producten zelf, enz.
Men is in dat landje anderzijds al jaren bezig met een beleid van brugpensioenen, werkloosheidsuitkeringen ongelimiteerd in de tijd voor een legertje werklozen terwijl een hoop knelpuntjobs niet worden ingevuld, doe-maar-op politiek (zoals de eigen uitstapvergoeding), daarbovenop de jongste jaren van alles gratis, enz. Dat terwijl men bovenstaand probleem blijft verdoezelen. Maar wie zal dat mogen betalen?
Een pessimistische visie? Dit lijstje is niet eens volledig!
Het is niet de bedoeling van dit “epistel” om schuldigen voor dit alles te zoeken. Het is de bedoeling een probleem aan te geven en aan te sporen naar oplossingen te zoeken.
Het probleem stelt zich al véél te lang en het wordt hoogtijd er iets aan te doen.
Plannen in de verre toekomst gaan het probleem laten aanslepen en dus alleen maar verergeren.
Concrete vragen :
- Wat doet U hieraan of zou U hieraan doen mocht U het voor het zeggen hebben ?
Concrete oplossingen graag! Kom niet af met te zeggen dat U die problemen niet geschapen heeft, met plannen waarvoor geen geld is (zie boven). Goede plannen vertrekken van de huidige situatie en met een minimum aan (of zelfs zonder) financiering.
- Waarom zijn beschikbare oplossingen nooit uitgevoerd geweest?
Dat die oplossingen niet populair zijn en tegen de belangen van vakbonden ingaan spreekt voor zich.
Dank bij voorbaat.
Deze vraag werd al eerder gesteld aan uw collega's maar nergens kreeg ik een repliek die me kon tevreden stellen.
We zitten met een torenhoge (269 Mjd Euro) staatschuld die moet afbetaald worden volgens Maastricht-afspraken en dat betekent jaarlijks een zodanig grote hap in onze begroting (ongeveer 1/3 in 2003) dat er geen financiële ruimte is voor een bedrijfsgunstiger en werkgunstiger klimaat en heel wat andere nuttige (en zelfs noodzakelijke) dingen.
Die grote hap volstaat dan nog niet om de staatsschuld echt af te bouwen, want de jongste jaren stijgt die staatsschuld, uitgedrukt in miljarden, bovendien nog lichtjes. De relatieve staatsschuld, ten opzichte van het BNP (zie ook Maastrichtnorm) daalt alleen maar omdat het BNP de jongste jaren net iets méér steeg dan de staatsschuld.
Wij zijn dus al meerdere jaren bezig met gewoon het doorschuiven van die staatsschuld naar de volgende generatie(s).
Bovendien was er voor die staatsschuld een aantal vervaldata voorzien en als mijn archieven nog juist zijn dan moet er dit jaar en de volgende 3 jaar een paar tientallen miljarden Euro’s extra op tafel komen (tenzij natuurlijk een schuldherschikking wordt bekomen, maar dat betekent dan extra miljarden doorschuiven naar de volgende generatie).
Hoe zit het nu met de volgende generatie(s) ?
Kijk maar even mee naar de volgende “bevolkingspiramide”:
http://statbel.fgov.be/figures/d21_nl.asp Selecteer 1 ste puntje “leeftijdspiramide”.
Dat dikker stuk van die half-opgeblazen ballonvorm, daar zit nu praktisch de ganse werkende bevolking. Maar vanaf nu gaan die baby-boomers stilaan allemaal met pensioen. De vergrijzing dus. Maar de vergrijzing is geen probleem voor de verre toekomst, de vergrijzing is NU al bezig. Op die grafiek is mooi te zien dat vanaf nu er méér mensen jaarlijks met pensioen gaan dan het gemiddeld geboortecijfers van de jongste jaren.
De toestand binnen 25 jaar, met een betere geneeskunde in het achterhoofd, zou wel eens kunnen zijn dat er meer dan 2,5 keer zoveel gepensioneerden zijn en met hooguit 2/3 van het huidig aantal werknemers in de privé (tenminste als men het overgedimensioneerd staatsapparaat serieus in de hand gehouden wordt en men er nog in slaagt voldoende werkgelegenheid in de privé te scheppen).
Die halfopgeblazen ballon wordt dus een paddestoel, waarvan de smallere stam voor de rest gaat moeten zorgen.
Nu extra véél kindjes bijmaken? Dat zal niet veel helpen, want die kindjes gaan ook 20 tot 25 jaar nodig hebben eer ze kunnen ingeschakeld worden op de arbeidsmarkt. Bovendien is het beter 25 dan 20 jaar, want gezien de evolutie wordt het noodzakelijk om in de toekomst zeer goede en zo hoog mogelijk opgeleide arbeidskrachten te hebben. (Dat stuk van de jeugd dat schoolmoe is en de willekeurig toegelaten nieuwe Belgen, daar zijn we dus ook al verkeerd mee bezig.)
Vandaar de berichten dat we binnenkort tot 70 jaar gaan moeten werken (dat zal NIET volstaan, tenzij er robotten in onze plaats gaan werken) of dat er geen pensioenen meer gaan zijn (inderdaad realistisch, want er zal ook, gezien ons huidig doorschuif-beleid, ook nog een flink pak STAATSSCHULD af te betalen zijn, bovendien met een pak minder “actieven”, een pak meer gepensioneerden en met bijkomende en hogere kosten)
Het zilverfondsje zal dat niet oplossen, vandaar de opmerking vanuit de bevolking dat dit fonds gereserveerd is om de pensioenen van politici mee te betalen.
Reken daarbij nog de energiefactuur die binnen dit en een paar jaar door schaarste aan fossiele brandstof en sluiting van onze kernenergie zal oplopen, de stijgende prijzen voor transport en de producten zelf, enz.
Men is in dat landje anderzijds al jaren bezig met een beleid van brugpensioenen, werkloosheidsuitkeringen ongelimiteerd in de tijd voor een legertje werklozen terwijl een hoop knelpuntjobs niet worden ingevuld, doe-maar-op politiek (zoals de eigen uitstapvergoeding), daarbovenop de jongste jaren van alles gratis, enz. Dat terwijl men bovenstaand probleem blijft verdoezelen. Maar wie zal dat mogen betalen?
Een pessimistische visie? Dit lijstje is niet eens volledig!
Het is niet de bedoeling van dit “epistel” om schuldigen voor dit alles te zoeken. Het is de bedoeling een probleem aan te geven en aan te sporen naar oplossingen te zoeken.
Het probleem stelt zich al véél te lang en het wordt hoogtijd er iets aan te doen.
Plannen in de verre toekomst gaan het probleem laten aanslepen en dus alleen maar verergeren.
Concrete vragen :
- Wat doet U hieraan of zou U hieraan doen mocht U het voor het zeggen hebben ?
Concrete oplossingen graag! Kom niet af met te zeggen dat U die problemen niet geschapen heeft, met plannen waarvoor geen geld is (zie boven). Goede plannen vertrekken van de huidige situatie en met een minimum aan (of zelfs zonder) financiering.
- Waarom zijn beschikbare oplossingen nooit uitgevoerd geweest?
Dat die oplossingen niet populair zijn en tegen de belangen van vakbonden ingaan spreekt voor zich.
Dank bij voorbaat.