PDA

View Full Version : Muzikanten: de slaven van de muziekindustrie


Doomy
8 januari 2003, 01:36
De muziekindustrie is één van de laatste ekonomische sektoren (samen met banken, verzekeringsmaatschappijen en brouwerijen) waar erg eenzijdige kontrakten gelden en waar de "klanten" (in dit geval minder bekende artiesten en de muziekliefhebbers) als onmondige kinderen worden behandeld die -als ze durven protesteren en tegenspreken- als stoute kinderen moeten worden gestraft door hen voor de rechtbank te sleuren. En dit terwijl bijna alle andere ekonomische sektoren hun klanten tegenwoordig als mondige konsumenten behandelen die het recht hebben om naar de konkurrentie te gaan. Het komt erop neer dat men in sommige ekonomische sektoren met een grote ekonomische macht (waaronder de muziekindustrie) steeds meer geld voor steeds minder dienstverlening vraagt, terwijl de kleine zelfstandige om de hoek (kruidenier, bakker, kaffeebaas, plaatselijke CD-verkoper,...) steeds meer dienstverlening voor steeds minder geld moet geven. Veel platenmaatschappijen laten muzikanten een erg eenzijdig kontrakt ondertekenen dat hen jarenlang verplicht om bij dezelfde platenmaatschappij CD's uit te brengen, hen het gebruik van opnames van hun eigen werk verbiedt (getuige de vele processen rond de zogezegde "master"-opnames), hen de verplichting oplegt om een (meestal hoog) minimum aantal CD's te verkopen, en hen soms zelfs een boete oplegt als ze dit minimum niet halen. Het gaat hier vaak om eenzijdige feodale kontrakten met vele bladzijden plichten en enkele zinnetjes rechten voor de artiest. De zogezegde risiko's die grote platenmaatschappijen nemen zijn vaak volledig naar de artiest doorgeschoven. Je moet al heel veel verkopen vooraleer je als artiest aan zo'n kontrakten voordeel doet. Meestal is dit voordeel dan ook alleen maar weggelegd voor enkele suksesvolle artiesten, terwijl de grote meerderheid van de artiesten die bij zo'n grote platenmaatschappijen onder kontrakt zijn eerder worden uitgebuit door hen.

Voor veel artiesten zijn kleine onafhankelijke platenlabels die volgens het "Do it Yourself"- en "copyleft"-principe werken of uitgave in eigen beheer vaak de enige manier om hun werk uit te brengen. De huidige technologie waarbij ze zelf op een tamelijk goedkope manier hun eigen werk op CD's kunnen branden en uitgeven is vanuit het standpunt van het demokratizeren van de muziek alleen maar toe te juichen. Uiteraard is de muziekindustrie voor deze nieuwe vorm van artistieke vrijheid waarbij ze overbodig wordt erg bang. Ze zou immers wel eens meer normale ekonomische relaties met de artiesten en de muziekliefhebbers moeten aangaan. Ze probeert toch nog een graantje mee te pikken van de huisvlijt van deze onafhankelijke artiesten door bijvoorbeeld op de informatiedragers die deze gebruiken (tapes, CD-r's, mini-discs,...) een heffing voor auteursrechten te laten innen, die ze dan volgens hun eigen kriteria aan hun eigen leden uitdelen. De onafhankelijke artiest betaalt dus auteursrechten aan anderen om zijn eigen werk te mogen opnemen, en ervaart dit dan ook als legale diefstal door de muziekindustrie.

De muziekindustrie en de "grote" beroepsmuzikanten willen dat de konsument een vergoeding betaalt voor de muziek die ze beluisteren? Wel, geen probleem! Muziekliefhebbers hebben niets liever dan dat hun zuurverdiende centen zoveel mogelijk terecht komen bij de desbetreffende artiesten zelf en zo weinig mogelijk ergens onderweg blijven plakken aan andere handen. Maar laat de muziekindustrie en de officiële auteurs- en artiestenorganizaties dan maar eens beginnen met zelf het spel korrekt te spelen!

Doomy
8 januari 2003, 01:38
Als een loodgieter een WC bij ons komt installeren, dan spreekt het vanzelf dat we die man betalen voor het materieel en het werk dat hij heeft geleverd. Als die echter ook nog eens een vergoeding zou vragen voor elke keer dat we van zijn werk gebruik maken door het WC door te spoelen zullen we met onze wijsvinger tegen het hoofd tikken en hem vragen of hij soms denkt dat we op ons hoofd gevallen zijn. Als die dan ook nog eens verschillende vergoedingen zou vragen voor verschillende onderdelen van eenzelfde handeling (een keer om op de spoelknop te duwen en een keer om het water te laten doorspoelen) zouden we al van verontwaardiging beginnen te koken. En als die dan ook nog eens een vergoeding zou vragen voor het werk van een andere loodgieter of zelfs voor een WC die we zelf hebben geïnstalleerd (met het argument dat we ons maar moeten aansluiten bij de loodgietersvakbond als we ons deel willen terugkrijgen), dan schoppen we hem zonder pardon met een stevige trap tegen het achterste uit ons huis.

Absurd natuurlijk. Nochtans houden de muziek- en software-industrie en de beheersvennootschappen die copyright en andere auteursrechten beheren er zo'n absurde praktijken op na. Via de aankoop van een CD betaalt een muziekliefhebber al een heffing. Wil hij het voor eigen gebruik nog eens opnemen, dan betaalt hij nog eens via een heffing op de informatiedrager of de opname-apparatuur. Als hij zelf als onafhankelijk auteur die niet bij een beheersvennootschap is aangesloten zijn eigen werk wil kopiëren moet hij dus meebetalen via allerlei heffingen op kopieertoestellen, fotokopies, blanko informatiedragers,... zonder dat hij daar ook maar een cent van ziet. Hij betaalt met andere woorden aan de copyright-industrie om zijn eigen (copyleft-)werk te mogen kopiëren en uitgeven! Wil hij het terugkriigen, dan moet hij zich maar aansluiten bij een beheersvennootschap. Wanneer zal eens iets tegen deze onrechtvaardigheid worden gedaan? En daarmee stopt het nog niet. Houdt iemand een kaffee open waar muziek wordt gedraaid, dan moet hij nog eens betalen. Houdt hij een fuif in datzelfde kaffee met dezelfde muziek, dan moet hij nog eens betalen. Organizeert hij een konsert in datzelfde kaffee moet hij nog eens betalen, zelfs wanneer hij als muzikant-kaffeeuitbater gewoon zijn eigen werk uitvoert. Verder wordt alles dan ook nog eens erg abstrakt opgesplitst in de auteursrechten voor de auteurs en de billijke vergoeding voor uitvoerende muzikanten, een voor muziekliefhebbers erg abstrakt en kunstmatig onderscheid daar auteurs en uitvoerende artiesten in de praktijk vaak dezelfden zijn, wat voor muziekliefhebbers dus overkomt als twee keer voor hetzelfde betalen.

En waar gaat dit geld dan naartoe? Als het gaat om inningen bij een zaak van een kleine zelfstandige, dan kan tot 30 procent van dit bedrag gaan naar de inningskantoren van deze beheersvennootschappen. Deze beheersvennootschappen innen namelijk niet zelf al die bedragen maar besteden dit uit aan zelfstandigen, en die doen dit uiteraard niet gratis. En wat komt daarvan dan bij de eigenlijke auteurs terecht? Niet-verschuldigde rechten van auteurs die niet bij een beheersvennootschap zijn aangesloten maar toch werden geïnd worden niet uitbetaald aan de oorspronkelijke auteurs, maar aan auteurs die wel zijn aangesloten. En zelfs onder de aangesloten auteurs worden die bedragen niet eerlijk verdeeld. Zo worden bijvoorbeeld "statistisch niet-signifikante" bedragen vaak niet uitgekeerd. Waar gaan die dan naartoe? Naar het beheersvennootschap? Naar de "grote" artiesten? In ieder geval niet naar de rechthebbende. Ook bij forfaitair geïnde bijdragen verschuilt een auteursmaatschappij zich vaak achter het argument dat ze onmogelijk de juiste verhoudingen onder de rechthebbenden kan bepalen, laat staan deze van de niet-aangesloten auteurs. Maar toch vraagt ze playlists aan radio- en TV-stations met als doel deze verhoudingen vast te stellen. Waarom gebruikt ze die informatie dan niet voor een rechtvaardige evenredige verdeling over alle rechthebbende artiesten, zowel degene die zijn aangesloten als deze die dit niet zijn?

De doorsnee muziekliefhebber wil de rechthebbende auteurs best een rechtvaardige vergoeding betalen, maar begint wel meer en meer in opstand te komen tegen het arrogante en vooral het inhalige gedrag en de dubbele moraal van de muziekindustrie, de beheersvennootschappen en de copyrightindustrie. De beheersvennootschappen en de copyrightindustrie wil iedere konsument en zijn gedrag kontroleren maar dulden zelf geen enkele demokratische kontrole op hun werking en op de uitbetaling van de geïnde bedragen. Wordt het trouwens niet tijd dat we eens fundamentele vragen beginnen te stellen over de huidige absurde interpretatie van het intellektueel eigendomsrecht? Indien het mogelijk wordt om patenten aan te vragen op hemellichamen en genen van mensen of rechten te laten gelden op andersmans werk, dan is er iets fundamenteel fouts met het intellektueel eigendomsrecht. Als alternatief voor die kromme interpretaties van het eigendomsrecht zoeken steeds meer onafhankelijke auteurs hun alternatief in het copyleft-principe, waarbij ze hun werk ter beschikking stellen aan het publiek domein en dan op meer normale manieren aan hun inkomsten geraken (verkoop CD en merchandising, optreden,…).

Nom@d
8 januari 2003, 11:35
jij kunt ook helpen doomy.
koop geen cd's meer

Doomy
8 januari 2003, 15:40
je_zus schreef:
jij kunt ook helpen doomy.
koop geen cd's meer

Mijn CD's koop ik vooral bij onafhankelijke kleine platenlabels en bij de bands zelf. De muzikanten zien dan meer terug van hun investeringen in hun CD, de prijzen zijn stukken lager (slechts 10 �* 13 Euro in plaats van 20 Euro bij CD's van grote platenmaatschappijen), en het is bovendien interessantere muziek waarbij de muzikale kreativiteit nog belangrijker is dan het imago van de band. Van de grote platenlabels koop ik maar heel zelden iets omdat het toch vooral oninteressante brol is die ze op de markt brengen.

eno2
7 december 2006, 11:58
Soms een idee waar ik goedkoop een paar proefopnamen (demo's) kan (laten ) maken, doomy?

Zyp
7 december 2006, 14:20
Soms een idee waar ik goedkoop een paar proefopnamen (demo's) kan (laten ) maken, doomy?

het goedkoopste en meest pro...?

Ik raad u aan op muziek forums te gaan neuzen... Ikzelf heb wel geen studio... Maar ik ken wel 1 of 2 die een studio hebben waarin je opnames kan doen, en/of gehele producties kan afwerken...

Het best ga je via forums op zoek naar zulk persoon, met wat goede afspraken en een beetje geld, heb je een afgemixte versie van je werkstuk. Sommige hebben zelfs een klein burn-server (om goedkoop zoveel mogelijk copy's te maken)...

Je weet idd niet op voorhand waar en in wat je gaat terechtkomen, maar het alternatief (een echte studio afhuren) is echt te duur....

Weet ook dat je met een pc en de juiste software al een eind kan komen (cubase, cakewalk...etc etc).

eno2
7 december 2006, 16:27
het goedkoopste en meest pro...?

Ik raad u aan op muziek forums te gaan neuzen... Ikzelf heb wel geen studio... Maar ik ken wel 1 of 2 die een studio hebben waarin je opnames kan doen, en/of gehele producties kan afwerken...

Het best ga je via forums op zoek naar zulk persoon, met wat goede afspraken en een beetje geld, heb je een afgemixte versie van je werkstuk. Sommige hebben zelfs een klein burn-server (om goedkoop zoveel mogelijk copy's te maken)...

Je weet idd niet op voorhand waar en in wat je gaat terechtkomen, maar het alternatief (een echte studio afhuren) is echt te duur....

Weet ook dat je met een pc en de juiste software al een eind kan komen (cubase, cakewalk...etc etc).
Ok. ik ga eens proberen.
Met PC kan ik niets doen, want ik heb geen.
Wel heb ik kennissen die ferm hun broek scheurden aan een zelfbetaalde cd-productie in een reguliere studio.

Geertje
8 december 2006, 10:31
De muziekindustrie is één van de meest beschermde industriën die er bestaan. Kan mij iemand uitleggen waarom de auteur van een liedje 99 jaar rechten moet ontvangen.

Dit is pure geldklopperij van de muzikanten. Ze weten ook waarom ze constant de politici moeten opgeilen.

Koen Wauters kan er een stukje van. Die laat zich door elke politieker naaien om zijn product muziek zoveel mogelijk te kunnen uitmelken.

Metal Tom
8 december 2006, 10:43
Leve de underground! Waar nog muziek wordt gemaakt voor het plezier en niet voor het geld en waar platenlabels een persoonlijke band hebben met hun artiesten.

www.RottenToTheCore.be (http://www.RottenToTheCore.be)

eno2
8 december 2006, 11:39
Muzikanten: de slaven van de muziekindustrie
Daarom speel ik alleen op strand, in duin en bos...