vivanter007
9 januari 2003, 11:46
't is een lange tekst geworden, geen kat gaat het lezen en het artikel verdwijnt waarschijnlijk snel naar de zolder, maar ik had er behoefte aan om mijn gedachten weer eens op een rij te zetten. Een denkoefening.
Op t eerste zicht bewonderenswaardig en niet te onderschatten, dat engagement van mevrouw Duisenberg voor Palestina.
Het is voorspelbaar dat de slachtofferrol (Tweede Wereldoorlog e.a.) weer ingeroepen wordt om dit engagement te ondermijnen (zie artikel uit de Volkskrant helemaal onderaan). Ik stel vast dat het zeer moeilijk is om te spreken over de problemen in Israël, omdat de gevoeligheid veel te hoog ligt.
De precieze beweegredenen van mevr. Duisenberg ken ik natuurlijk niet, en naast het feit dat ik vind dat zo'n engagement op dit ogenblik wat meer evenwicht kan brengen op diplomatiek vlak, vind ik dat op zich natuurlijk onvoldoende, want als men een oplossing wil voor deze regio, dan zal het met beide partijen én de internationale gemeenschap (met o.m. zowel Westers als Arabische vertegenwoordiging) samen moeten zijn. Dat kan Gretta om te beginnen al niet, want Israël wil haar niet horen of zien. Hopelijk is deze moedige stap niet alleen goed bedoeld, maar dus ook een aanzet voor méér.
Zelf verwerp ik onverbiddellijk elk terrorisme dat in naam van Palestina toegebracht wordt aan Israël (omdat geweld niet de oplossing *mag* zijn), maar omgekeerd vind ik het een zeer slechte strategie om de Palestijnen collectief te straffen omwille van datzelfde terrorisme (bvb. algemene maatregelen zoals "Palestijnen onder 35 mogen hun gebieden niet verlaten". Dat laatste is op zich ook een dankbare kweekbron voor terrorisme, want geen enkel mens is onfeilbaar. Vraag is dan ook of, gezien al het leed dat ook Israëlis werd aangedaan, zij voldoende afstand kunnen blijven nemen om redelijk te blijven en dit terrorisme alleen kunnen blijven bestrijden, zonder tussenkomst van de internationale gemeenschap (VN). Zo vind ik dat het niet Israël is die de kastanjes in het Palestijns gebied uit het vuur moet gaan halen om de eigen veiligheid te bewerkstelligen, want dat loopt van beide kanten uit makkelijk uit de hand, en werkt telkens als een katalysator voor geweld. Israël treed op, reactie met bomaanslag, Israël ageert opnieuw, reactie met bomaanslag, dit kan zo toch niet verder gaan tot in het einde der tijden? Vandaar stel ik voor dat een internationale diplomatieke ronde Israël en een groep erkende vertegenwoordigers voor Palestina bij elkaar gaan zitten met een VN-delegatie (ook Arabische vertegenwoordigers) om tot duidelijke afspraken te komen en vervolgens met een VN-troepenmacht (met eveneens Arabische vertegenwoordiging) waakt over de grenzen en de veiligheid in de regio (bestrijden van terrorisme) zodat Israël niet telkens onder vuur hoeft te worden genomen door terroristen of gek geworden wanhopigen en dat de Palestijnen niet langer de collectieve vergeldingen moeten doorstaan, met moord, vernielde huizen en straten en beknotte bewegingsvrijheid (als gevangenen in eigen land).
Zou men daar niet meer zijn energie insteken, ipv oorlogen op het getouw te zetten in Irak?
Volgens mij moet er een representatieve groep Palestijnen komen met een duidelijk eisenpakket, gerespecteerd door de internationale gemeenschap, als start voor onderhandelingen die moet komen tot afbakening van de territoria en oplossing voor het conflict. Dat kan niet als je systematisch elke vertegenwoordiger van Palestina behandelt als een paria of in het onvermogen stelt zijn functies te vervullen. Dat is het tegendeel van samenwerking. Deze groep van Palestijnen zou de handen in elkaar moeten slaan met Israël om *samen* op te treden tegen het terrorisme en met als einddoel iets dat een positieve boodschap brengt aan de Palestijnse bevolking, niet altijd datzelfde repressieve optreden als ware alle Palestijnen stuk voor stuk het uitschot van de regio.
Vandaag de dag lijkt Israël teveel op een vergiftigd geschenk enerzijds (aan de Joden) en een vervolging/uitsluiting anderzijds (Palestijnen). De internationale gemeenschap (vooral de Westerse) draagt mee verantwoordelijkheid in deze situatie en moet zowel Israël als Palestina helpen, niet alleen met lippendienst. Palestijnen moesten misschien wijken, op welke manier dat weet ik eerlijk waar niet (er zijn er veel naar Jordanië getrokken dacht ik), maar zij hebben toch ook recht op grond? Jammer dat beiden kennelijk niet kunnen samenleven, maar dat is misschien al veroorzaakt doordat de schenkers en een aantal Zionisten op zichzelf teveel het beeld schiepen dat het de Joden zijn die land krijgen en dat de rest moet oprotten. Op zich is het natuurlijk tragisch dat men historisch land in bezit moet nemen om een thuis te kunnen vinden, net in tijden dat men bij ons moet leren verdraagzaam samen te leven met andere culturen. Terwijl wij de denkoefening moeten maken "Hoe leef ik samen met al die buitenlanders", ligt het voor Israël eerder omgekeerd "Hoe vind ik een thuishaven?" en is het probleem veel complexer. De combinatie van "dit land moet (weer) van de Joden zijn, ook zij hebben recht op land" (Israël) en "wij willen samenleven met andere culturen en volkeren" (Christenen, Moslims), dit nog eens gecombineerd met het feit dat nationalisme hier samenloopt met godsdienst (Een christen kan dat moeilijk begrijpen, want er is bij mijn weten niet zoiets als "een staat voor christenen", tenzij misschien Vaticaanstad?), dat alles tesamen is intellectueel een zeer zware oefening waarin het zeer moeilijk is om goed te doen. Dit is zo moeilijk dat het bijna alleen de internationale gemeenschap zelve is, die dit probleem kan oplossen (gezien de vele invalshoeken). Ze heeft er mee het startsein aan gegeven, dus moet ze nu ook het werk willen afmaken, verantwoordelijkheid nemen. En bovendien misschien ook eens een gelegenheid om een dienst te bewijzen aan de Joden die vaak vervolgd zijn en geen thuishaven vonden, maar ook, en daar kan men niet buiten, aan de Palestijnen, die onmiskenbaar en velen misschien ongewild mee het kind zijn van de rekening. Men zegt al te vaak: "De Joden hebben geld en intellect, die trekken hun plan wel". Het kan en mag zo zijn dat ze veel geld hebben en genieën, maar ik denk dat we deze keer ruimer moeten denken dan dat om echt goed te kunnen doen voor hen. Internationale veiligheid is ook in ons eigen belang.
Desnoods moeten betwiste steden onder internationaal gezag worden geplaatst, als een soort historische monumenten. Of moeten de nationaliteiten in die regio hun geschiedenis en twisten aan de kant schuiven voor economische eenheid en dus vrede, zoals dat in Europa momenteel het geval is. Israël hoeft geen probleem te zijn. Een aantal historisch (rechtstreeks of onrechtstreeks) betrokken mogendheden als Groot-Brittanië, Rusland, Duitsland en de VS zijn het in die optiek moreel verschuldigd om mee te waken over stabiliteit in en om Israël en Palestina, in het belang van beide bevolkingsgroepen.
De mensen in die regio verdienen na al die jaren eindelijk eens welvaart en vrede. Ik vind het ook helemaal niet zo moeilijk als men het voorstelt. Waar een wil is, is een weg en dat geldt zeker ook hier. Deze regio moet gestabiliseerd worden, en dat is een kwestie van goeie marketing, van juiste en positieve signalen naar beide bevolkingsgroepen, van veel geld, van persoonlijke inzet en soms op leven of dood, maar oplossingen zijn er, alleen... de VS en Europa interesseren er zich veel te weinig voor.
Gretta Duisenberg aangeklaagd bij OM
Van onze verslaggeefster
AMSTERDAM - Advocaat Abraham Moszkowicz heeft donderdag een aanklacht ingediend tegen Gretta Duisenberg, echtgenote van de president van de Europese Centrale Bank. Ze heeft zich in een radio-interview schuldig gemaakt aan antisemitisme, meent Moszkowicz.
e-mail dit artikel
printversie
meer over dit onderwerp
nieuwsbrieven
'Bij wijze van uitzondering', zegt raadsman Abraham Moszkowicz zich te hebben geschaard achter een aantal anonieme cliënten. Die verzochten hem een aanklacht in te dienen tegen Gretta Duisenberg-Bedier de Prairie. Ze voelen zich beledigd door een uitspraak die zij maandag deed in het AVRO radioprogramma 1 op de middag.
Een verslaggeefster van dit programma had iemand van Platform 'Stop de bezetting' gevraagd naar het aantal handtekeningen dat de actiegroep dacht op te kunnen halen. De man antwoordde één miljoen. Dezelfde vraag werd vervolgens aan Gretta Duisenberg voorgelegd, vertelt de dienstdoende verslaggeefster Hettie Lubberding.
'Mevrouw Duisenberg viel even stil', zegt bureauredacteur Martijn Rosdorff die de band veelvuldig beluisterde. 'Toen zei ze ''zes miljoen'', en begon te lachen.'
Gretta Duisenberg heeft absoluut niet de indruk gewekt dat zij daarmee doelde op het aantal joodse slachtoffers in de Tweede Wereldoorlog, zeggen beide radiomakers. 'Het is ons niet opgevallen. We hebben er pas na de aanklacht bij stilgestaan.' Rosdorff had het gevoel dat ze lachte om het hoge aantal handtekeningen, zegt hij. 'En wij zijn echt niet van het Comité Red Gretta Duisenberg.'
'Zij heeft nagedacht voordat zij sprak, en dus bewust mensen beledigd', zegt Moszkowicz. Dat Gretta Duisenberg in de lach zou zijn geschoten om het hoge getal dat zij noemde, wil Moszkowicz niet geloven. 'Zelfs als dat het geval is, heeft ze pech, want ze heeft geen zestien, maar zes gezegd.'
Moszkowicz ziet de uitspraak als een opzettelijke belediging van een groep mensen, gebaseerd op hun ras en levensovertuiging. De uitspraak zou aanzetten tot discriminatie en geweld.
Het OM stelt een onderzoek in. Gretta Duisenberg wilde geen commentaar geven.
Op t eerste zicht bewonderenswaardig en niet te onderschatten, dat engagement van mevrouw Duisenberg voor Palestina.
Het is voorspelbaar dat de slachtofferrol (Tweede Wereldoorlog e.a.) weer ingeroepen wordt om dit engagement te ondermijnen (zie artikel uit de Volkskrant helemaal onderaan). Ik stel vast dat het zeer moeilijk is om te spreken over de problemen in Israël, omdat de gevoeligheid veel te hoog ligt.
De precieze beweegredenen van mevr. Duisenberg ken ik natuurlijk niet, en naast het feit dat ik vind dat zo'n engagement op dit ogenblik wat meer evenwicht kan brengen op diplomatiek vlak, vind ik dat op zich natuurlijk onvoldoende, want als men een oplossing wil voor deze regio, dan zal het met beide partijen én de internationale gemeenschap (met o.m. zowel Westers als Arabische vertegenwoordiging) samen moeten zijn. Dat kan Gretta om te beginnen al niet, want Israël wil haar niet horen of zien. Hopelijk is deze moedige stap niet alleen goed bedoeld, maar dus ook een aanzet voor méér.
Zelf verwerp ik onverbiddellijk elk terrorisme dat in naam van Palestina toegebracht wordt aan Israël (omdat geweld niet de oplossing *mag* zijn), maar omgekeerd vind ik het een zeer slechte strategie om de Palestijnen collectief te straffen omwille van datzelfde terrorisme (bvb. algemene maatregelen zoals "Palestijnen onder 35 mogen hun gebieden niet verlaten". Dat laatste is op zich ook een dankbare kweekbron voor terrorisme, want geen enkel mens is onfeilbaar. Vraag is dan ook of, gezien al het leed dat ook Israëlis werd aangedaan, zij voldoende afstand kunnen blijven nemen om redelijk te blijven en dit terrorisme alleen kunnen blijven bestrijden, zonder tussenkomst van de internationale gemeenschap (VN). Zo vind ik dat het niet Israël is die de kastanjes in het Palestijns gebied uit het vuur moet gaan halen om de eigen veiligheid te bewerkstelligen, want dat loopt van beide kanten uit makkelijk uit de hand, en werkt telkens als een katalysator voor geweld. Israël treed op, reactie met bomaanslag, Israël ageert opnieuw, reactie met bomaanslag, dit kan zo toch niet verder gaan tot in het einde der tijden? Vandaar stel ik voor dat een internationale diplomatieke ronde Israël en een groep erkende vertegenwoordigers voor Palestina bij elkaar gaan zitten met een VN-delegatie (ook Arabische vertegenwoordigers) om tot duidelijke afspraken te komen en vervolgens met een VN-troepenmacht (met eveneens Arabische vertegenwoordiging) waakt over de grenzen en de veiligheid in de regio (bestrijden van terrorisme) zodat Israël niet telkens onder vuur hoeft te worden genomen door terroristen of gek geworden wanhopigen en dat de Palestijnen niet langer de collectieve vergeldingen moeten doorstaan, met moord, vernielde huizen en straten en beknotte bewegingsvrijheid (als gevangenen in eigen land).
Zou men daar niet meer zijn energie insteken, ipv oorlogen op het getouw te zetten in Irak?
Volgens mij moet er een representatieve groep Palestijnen komen met een duidelijk eisenpakket, gerespecteerd door de internationale gemeenschap, als start voor onderhandelingen die moet komen tot afbakening van de territoria en oplossing voor het conflict. Dat kan niet als je systematisch elke vertegenwoordiger van Palestina behandelt als een paria of in het onvermogen stelt zijn functies te vervullen. Dat is het tegendeel van samenwerking. Deze groep van Palestijnen zou de handen in elkaar moeten slaan met Israël om *samen* op te treden tegen het terrorisme en met als einddoel iets dat een positieve boodschap brengt aan de Palestijnse bevolking, niet altijd datzelfde repressieve optreden als ware alle Palestijnen stuk voor stuk het uitschot van de regio.
Vandaag de dag lijkt Israël teveel op een vergiftigd geschenk enerzijds (aan de Joden) en een vervolging/uitsluiting anderzijds (Palestijnen). De internationale gemeenschap (vooral de Westerse) draagt mee verantwoordelijkheid in deze situatie en moet zowel Israël als Palestina helpen, niet alleen met lippendienst. Palestijnen moesten misschien wijken, op welke manier dat weet ik eerlijk waar niet (er zijn er veel naar Jordanië getrokken dacht ik), maar zij hebben toch ook recht op grond? Jammer dat beiden kennelijk niet kunnen samenleven, maar dat is misschien al veroorzaakt doordat de schenkers en een aantal Zionisten op zichzelf teveel het beeld schiepen dat het de Joden zijn die land krijgen en dat de rest moet oprotten. Op zich is het natuurlijk tragisch dat men historisch land in bezit moet nemen om een thuis te kunnen vinden, net in tijden dat men bij ons moet leren verdraagzaam samen te leven met andere culturen. Terwijl wij de denkoefening moeten maken "Hoe leef ik samen met al die buitenlanders", ligt het voor Israël eerder omgekeerd "Hoe vind ik een thuishaven?" en is het probleem veel complexer. De combinatie van "dit land moet (weer) van de Joden zijn, ook zij hebben recht op land" (Israël) en "wij willen samenleven met andere culturen en volkeren" (Christenen, Moslims), dit nog eens gecombineerd met het feit dat nationalisme hier samenloopt met godsdienst (Een christen kan dat moeilijk begrijpen, want er is bij mijn weten niet zoiets als "een staat voor christenen", tenzij misschien Vaticaanstad?), dat alles tesamen is intellectueel een zeer zware oefening waarin het zeer moeilijk is om goed te doen. Dit is zo moeilijk dat het bijna alleen de internationale gemeenschap zelve is, die dit probleem kan oplossen (gezien de vele invalshoeken). Ze heeft er mee het startsein aan gegeven, dus moet ze nu ook het werk willen afmaken, verantwoordelijkheid nemen. En bovendien misschien ook eens een gelegenheid om een dienst te bewijzen aan de Joden die vaak vervolgd zijn en geen thuishaven vonden, maar ook, en daar kan men niet buiten, aan de Palestijnen, die onmiskenbaar en velen misschien ongewild mee het kind zijn van de rekening. Men zegt al te vaak: "De Joden hebben geld en intellect, die trekken hun plan wel". Het kan en mag zo zijn dat ze veel geld hebben en genieën, maar ik denk dat we deze keer ruimer moeten denken dan dat om echt goed te kunnen doen voor hen. Internationale veiligheid is ook in ons eigen belang.
Desnoods moeten betwiste steden onder internationaal gezag worden geplaatst, als een soort historische monumenten. Of moeten de nationaliteiten in die regio hun geschiedenis en twisten aan de kant schuiven voor economische eenheid en dus vrede, zoals dat in Europa momenteel het geval is. Israël hoeft geen probleem te zijn. Een aantal historisch (rechtstreeks of onrechtstreeks) betrokken mogendheden als Groot-Brittanië, Rusland, Duitsland en de VS zijn het in die optiek moreel verschuldigd om mee te waken over stabiliteit in en om Israël en Palestina, in het belang van beide bevolkingsgroepen.
De mensen in die regio verdienen na al die jaren eindelijk eens welvaart en vrede. Ik vind het ook helemaal niet zo moeilijk als men het voorstelt. Waar een wil is, is een weg en dat geldt zeker ook hier. Deze regio moet gestabiliseerd worden, en dat is een kwestie van goeie marketing, van juiste en positieve signalen naar beide bevolkingsgroepen, van veel geld, van persoonlijke inzet en soms op leven of dood, maar oplossingen zijn er, alleen... de VS en Europa interesseren er zich veel te weinig voor.
Gretta Duisenberg aangeklaagd bij OM
Van onze verslaggeefster
AMSTERDAM - Advocaat Abraham Moszkowicz heeft donderdag een aanklacht ingediend tegen Gretta Duisenberg, echtgenote van de president van de Europese Centrale Bank. Ze heeft zich in een radio-interview schuldig gemaakt aan antisemitisme, meent Moszkowicz.
e-mail dit artikel
printversie
meer over dit onderwerp
nieuwsbrieven
'Bij wijze van uitzondering', zegt raadsman Abraham Moszkowicz zich te hebben geschaard achter een aantal anonieme cliënten. Die verzochten hem een aanklacht in te dienen tegen Gretta Duisenberg-Bedier de Prairie. Ze voelen zich beledigd door een uitspraak die zij maandag deed in het AVRO radioprogramma 1 op de middag.
Een verslaggeefster van dit programma had iemand van Platform 'Stop de bezetting' gevraagd naar het aantal handtekeningen dat de actiegroep dacht op te kunnen halen. De man antwoordde één miljoen. Dezelfde vraag werd vervolgens aan Gretta Duisenberg voorgelegd, vertelt de dienstdoende verslaggeefster Hettie Lubberding.
'Mevrouw Duisenberg viel even stil', zegt bureauredacteur Martijn Rosdorff die de band veelvuldig beluisterde. 'Toen zei ze ''zes miljoen'', en begon te lachen.'
Gretta Duisenberg heeft absoluut niet de indruk gewekt dat zij daarmee doelde op het aantal joodse slachtoffers in de Tweede Wereldoorlog, zeggen beide radiomakers. 'Het is ons niet opgevallen. We hebben er pas na de aanklacht bij stilgestaan.' Rosdorff had het gevoel dat ze lachte om het hoge aantal handtekeningen, zegt hij. 'En wij zijn echt niet van het Comité Red Gretta Duisenberg.'
'Zij heeft nagedacht voordat zij sprak, en dus bewust mensen beledigd', zegt Moszkowicz. Dat Gretta Duisenberg in de lach zou zijn geschoten om het hoge getal dat zij noemde, wil Moszkowicz niet geloven. 'Zelfs als dat het geval is, heeft ze pech, want ze heeft geen zestien, maar zes gezegd.'
Moszkowicz ziet de uitspraak als een opzettelijke belediging van een groep mensen, gebaseerd op hun ras en levensovertuiging. De uitspraak zou aanzetten tot discriminatie en geweld.
Het OM stelt een onderzoek in. Gretta Duisenberg wilde geen commentaar geven.