Politics.be
12 mei 2012, 13:00
Een colloquium over discriminatie op de Brusselse arbeidsmarkt brengt de vraag naar een slagkrachtige overheid naar voor. Hoewel het aantal formele klachten beperkt is, is er enorme discriminatie op de Brusselse arbeidsmarkt. De overheid mag zich niet langer verschuilen achter een beleid dat enkel sensibiliseert. We moeten durven controleren en sanctioneren. Aldus Elke Van den Brandt en Ahmed Mouhssin, Brusselse parlementsleden voor Groen en Ecolo en initiatiefnemers voor het colloquium.
De groenen in het Brussels parlement organiseerden een studiedag met als titel ‘'De strijd tegen discriminatie op de Brusselse arbeidsmarkt'. Verschillende actoren uit het middenveld, onderzoekers, juristen, advocaten,… kwamen aan het woord. Iedereen is het erover eens dat discriminatie een onderschat fenomeen is en er nood is aan een doortastend beleid. Op basis van het aantal formele klachten, lijkt het probleem relatief beperkt. De laatste jaren waren er jaarlijks ongeveer 300 klachten, waarvan een vijftigtal werd doorverwezen naar het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding. Van den Brandt: “Deze cijfers zijn maar het topje van de ijsberg, discriminatie op de arbeidsmarkt is een onderschat fenomeen.” Het Brusselse topje van de ijsberg is wel hoger dan bijvoorbeeld het Vlaamse, daar worden veel minder klachten geregistreerd (ongeveer 65 per jaar). Een vierde van de dossiers die het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding opvolgt is Brussels.
Het huidige beleid is vooral gericht op sensibiliserende acties, zoals het diversiteitscharter, diversiteitsplannen, diversiteitslabel, anonieme CV’s… De overheid moet echter ook durven controleren en sanctioneren. Ahmed Mouhssin: “Het is niet enkel de verantwoordelijk van het individu om te bewijzen dat zij/hij wordt gediscrimineerd. De omkering van de bewijslast betekent de invoering van de praktijktest. Het juridisch kader is er, nu nog een agerende overheid.”
De ongelijke behandeling op de arbeidsmarkt is een structureel probleem waar de overheid nog te blind voor is. “Wat we nodig hebben is een beleid dat discriminatie beter gaat detecteren en bestraffen. Met de praktijktests wordt discriminerend gedrag zichtbaar en sanctioneerbaar. Inzetten op sociale clausules in overheidsopdrachten is ook van cruciaal belang. ” Aldus Elke Van den Brandt.
Hoewel de groenen erkennen dat de ongelijkheid op de arbeidsmarkt voor een stuk te herleiden is tot onderwijs, is het volgens hen te gemakkelijk om dit als enige verklaring naar voor te schuiven. Van den Brandt: “Bijvoorbeeld bij hoog opgeleide migranten, die over de nodige diploma’s en ervaring beschikken, merken we dat ze moeilijk aan de bak komen en ze zich dubbel moeten bewijzen.”
Elke Van den Brandt – Brussels parlementslid Groen
Ahmed Mouhssin – Brussels parlementslid Ecolo
Bron: politics.be (http://www.politics.be/persmededelingen/32525/)
De groenen in het Brussels parlement organiseerden een studiedag met als titel ‘'De strijd tegen discriminatie op de Brusselse arbeidsmarkt'. Verschillende actoren uit het middenveld, onderzoekers, juristen, advocaten,… kwamen aan het woord. Iedereen is het erover eens dat discriminatie een onderschat fenomeen is en er nood is aan een doortastend beleid. Op basis van het aantal formele klachten, lijkt het probleem relatief beperkt. De laatste jaren waren er jaarlijks ongeveer 300 klachten, waarvan een vijftigtal werd doorverwezen naar het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding. Van den Brandt: “Deze cijfers zijn maar het topje van de ijsberg, discriminatie op de arbeidsmarkt is een onderschat fenomeen.” Het Brusselse topje van de ijsberg is wel hoger dan bijvoorbeeld het Vlaamse, daar worden veel minder klachten geregistreerd (ongeveer 65 per jaar). Een vierde van de dossiers die het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding opvolgt is Brussels.
Het huidige beleid is vooral gericht op sensibiliserende acties, zoals het diversiteitscharter, diversiteitsplannen, diversiteitslabel, anonieme CV’s… De overheid moet echter ook durven controleren en sanctioneren. Ahmed Mouhssin: “Het is niet enkel de verantwoordelijk van het individu om te bewijzen dat zij/hij wordt gediscrimineerd. De omkering van de bewijslast betekent de invoering van de praktijktest. Het juridisch kader is er, nu nog een agerende overheid.”
De ongelijke behandeling op de arbeidsmarkt is een structureel probleem waar de overheid nog te blind voor is. “Wat we nodig hebben is een beleid dat discriminatie beter gaat detecteren en bestraffen. Met de praktijktests wordt discriminerend gedrag zichtbaar en sanctioneerbaar. Inzetten op sociale clausules in overheidsopdrachten is ook van cruciaal belang. ” Aldus Elke Van den Brandt.
Hoewel de groenen erkennen dat de ongelijkheid op de arbeidsmarkt voor een stuk te herleiden is tot onderwijs, is het volgens hen te gemakkelijk om dit als enige verklaring naar voor te schuiven. Van den Brandt: “Bijvoorbeeld bij hoog opgeleide migranten, die over de nodige diploma’s en ervaring beschikken, merken we dat ze moeilijk aan de bak komen en ze zich dubbel moeten bewijzen.”
Elke Van den Brandt – Brussels parlementslid Groen
Ahmed Mouhssin – Brussels parlementslid Ecolo
Bron: politics.be (http://www.politics.be/persmededelingen/32525/)