Politics.be
12 mei 2012, 13:30
Kamerlid Zuhal Demir is niet onder de indruk van de plannen van minister van Werk De Coninck om de uitkeringen te verminderen voor sommige werklozen. "Het voorstel van de regering is een maat voor niets. Zoals we gewend zijn staat het bol van uitzonderingen waardoor meer dan de helft van de totale groep werklozen wordt ontzien."
Demir: "Bovendien gelden de nieuwe regels pas na 2 tot 4 jaar werkloosheid. En de nieuwe, forfaitaire uitkeringen voor langdurig werklozen (twee jaar of meer) zijn exact even hoog als de minima die vandaag gelden."
Over de versterkte degressiviteit van de uitkeringen was nog geen akkoord binnen de federale regering. Minister De Coninck ging met een voorstel naar de sociale partners, maar kreeg nul op het rekest. Haar voorstel werd afgeschoten in het beheerscomité van de RVA. De sociale partners werkten zelf een voorstel uit waarover een akkoord werd bereikt binnen de regering. Demir: "Voor 55-plussers of mensen die 33 % of meer arbeidsongeschikt zijn verandert er niets, waardoor meer dan de helft van de totale groep werklozen wordt ontzien."
Afhankelijk van het aantal gepresteerde jaren gelden de 'verstrengde' regels pas na twee jaar. "Terwijl in alle andere landen van Europa werkloosheidsuitkeringen na twee jaar worden stopgezet. In veel landen zelfs nog vroeger", aldus Demir.
Nu geldt al een degressiviteit in de uitkeringen. De nieuwe forfaitaire uitkeringen voor zeer langdurig werklozen zijn even hoog als de minima voor zeer langdurig werklozen: 1.091 euro voor gezinshoofden, 916 voor alleenstaanden, 484 voor samenwonenden. De vergelijking die de minister maakt, is gebaseerd op een vergelijking met de huidige maxima voor zeer langdurig werklozen (respectievelijk 1.239, 1.111 en 826 euro). Enkel door appelen met peren te vergelijken kan de minister dus komen tot een vermindering met -12 % voor gezinshoofden, -17,5 % voor alleenstaanden en -40 % voor samenwonenden. In realiteit verandert er nauwelijks iets voor een beperkte groep werklozen.
Status quo
Het resultaat is dus geen structurele hervorming of besparing, maar een meeruitgave door de verhoging van de uitkeringen in de eerste periode van 3 maand. De gangbare praktijk in het Belgisch overlegmodel dus: eerst wordt er een mooi principe afgesproken, daarna wordt het akkoord afgekocht met compensaties en uitgehold via uitzonderingen en geneutraliseerd in de effectieve operationalisering.
Contactinfo:
Annemie Nijs, Communicatieverantwoordelijke Kamerfractie N-VA
E-post: [email protected]
Auteur(s):
Zuhal Demir, Kamerlid
Thema('s): Economie, werk & ondernemen, Sociale zekerheid
Bron: politics.be (http://www.politics.be/persmededelingen/32543/)
Demir: "Bovendien gelden de nieuwe regels pas na 2 tot 4 jaar werkloosheid. En de nieuwe, forfaitaire uitkeringen voor langdurig werklozen (twee jaar of meer) zijn exact even hoog als de minima die vandaag gelden."
Over de versterkte degressiviteit van de uitkeringen was nog geen akkoord binnen de federale regering. Minister De Coninck ging met een voorstel naar de sociale partners, maar kreeg nul op het rekest. Haar voorstel werd afgeschoten in het beheerscomité van de RVA. De sociale partners werkten zelf een voorstel uit waarover een akkoord werd bereikt binnen de regering. Demir: "Voor 55-plussers of mensen die 33 % of meer arbeidsongeschikt zijn verandert er niets, waardoor meer dan de helft van de totale groep werklozen wordt ontzien."
Afhankelijk van het aantal gepresteerde jaren gelden de 'verstrengde' regels pas na twee jaar. "Terwijl in alle andere landen van Europa werkloosheidsuitkeringen na twee jaar worden stopgezet. In veel landen zelfs nog vroeger", aldus Demir.
Nu geldt al een degressiviteit in de uitkeringen. De nieuwe forfaitaire uitkeringen voor zeer langdurig werklozen zijn even hoog als de minima voor zeer langdurig werklozen: 1.091 euro voor gezinshoofden, 916 voor alleenstaanden, 484 voor samenwonenden. De vergelijking die de minister maakt, is gebaseerd op een vergelijking met de huidige maxima voor zeer langdurig werklozen (respectievelijk 1.239, 1.111 en 826 euro). Enkel door appelen met peren te vergelijken kan de minister dus komen tot een vermindering met -12 % voor gezinshoofden, -17,5 % voor alleenstaanden en -40 % voor samenwonenden. In realiteit verandert er nauwelijks iets voor een beperkte groep werklozen.
Status quo
Het resultaat is dus geen structurele hervorming of besparing, maar een meeruitgave door de verhoging van de uitkeringen in de eerste periode van 3 maand. De gangbare praktijk in het Belgisch overlegmodel dus: eerst wordt er een mooi principe afgesproken, daarna wordt het akkoord afgekocht met compensaties en uitgehold via uitzonderingen en geneutraliseerd in de effectieve operationalisering.
Contactinfo:
Annemie Nijs, Communicatieverantwoordelijke Kamerfractie N-VA
E-post: [email protected]
Auteur(s):
Zuhal Demir, Kamerlid
Thema('s): Economie, werk & ondernemen, Sociale zekerheid
Bron: politics.be (http://www.politics.be/persmededelingen/32543/)