BigF
24 mei 2012, 14:58
Bakker Jos had heel de nacht hard gewerkt. De winkel lag vol brood, pistolets, taarten, vlaaien en andere ambachtelijke lekkernijen. Het rook er naar de hemel.
"Waarom ligt heel de winkel vol?" vroeg zijn vrouw. "'t Is toch donderdag en dat is onze sluitingsdag. Nu moet ik morgen oud brood verkopen. Jij moet eens dringend stoppen met zuipen Jos"
"Wijf", sprak Jos, want zo sprak hij Hilde aan sinds hij te weten was gekomen dat ze wel eens rampetampte met Beaudegard, de garagist uit het dorp, "Ik ben bakker en bakken is wat ik moet doen. Als ik nu ook al rekening moet gaan houden met details als sluitingsdagen kan ik even goed de boel verkopen. Gij pijpt ook garagisten wanneer het u uitkomt, sluitingsdag of niet."
En zo kwam het dat voortaan elke donderdag, gesloten of niet, de winkel van Jos vol hemels ruikende lekkernijen lag.
Dat ging allemaal vrij goed tot op een dag (een vrijdag) iemand rond de middag binnenkwam en sprak: "Als ik oud brood wil dan zal ik daar wel achter vragen, deze oude brok hoef ik niet." en hij gooide een eerder die dag gekocht brood op de toonbank.
"Mijnheer," sprak Hilde, "mijn man is bakker en bakken is wat hij moet doen. Als hij nu ook al rekening moet gaan houden met details als sluitingsdagen kan hij even goed de boel verkopen. Ik pijp ook garagisten wanneer het mij uitkomt. En nu gij weer."
"Ik ben garagist", sprak de verbolgen klant terwijl hij zijn broek openritste. "Komt het u een beetje uit? Ik zal mijn klacht over het oud brood laten vallen als het u een beetje uitkomt."
"Nee", zei Hilde, "het komt mij nu niet goed uit. De volgende!!"
De man ritste zijn broek terug dicht en liep misnoegd de winkel uit.
"Komt het u een beetje uit?", sprak de volgende klant, "ik ben ook garagist en er staat niemand meer achter mij."
"Gij zijt pastoor, mijnheer pastoor", zei Hilde, "maar omdat het vrijdag is wil ik wel een uitzondering maken. Zo lang ge maar volhoudt dat ge garagist zijt als er iemand mocht binnenkomen."
Hilde toog aan het werk. De pastoor, of garagist als er iemand binnenkwam, glimlachte gelukzalig.
"Ik ben garagist!!", hoorde Hilde de pastoor roepen net op het ogenblik dat er een warme vloed haar keel streelde. "Maar mijnheer pastoor, wat doet u nu", vroeg Kimberly, die net de winkel was binnengekomen. Hilde had het door haar wilde gesmak niet gehoord.
"Ik speel garagist", antwoorde de pastoor, "kijk maar." en hij stopte zijn nog nadruppende fluit terug in zijn broek. Hilde veegde haar mondhoeken af en riep:"Volgende!!"
"Dat was geen garagist hoor", sprak Kimberly tegen Hilde toen de pastoor naar buiten was. Dat was mijnheer pastoor!"
"Als ze zeggen dat ze garagist zijn zijn ze garagist", zei Hilde. "Een volkoren, zoals altijd? Of zijt gij ook garagist?"
"Laat maar" zei Kimberly. "Bij zo'n bakker koop ik niks meer, ik ga wel naar de Delhaize."
Net op dat ogenblik kwam Jos de bakker zijn winkel binnen. "Ha Kimberlyken, hebt ge een volkoren mee, zoals altijd?" riep hij. "Nee, antwoorde Kimberly, "hier komen te veel garagisten." en ze gooide de deur achter zich dicht.
"Wat is dat" zei Jos de bakker tegen zijn vrouw, die hij wijf noemde, is dat vuil stuk onderkruiper van een Beaudegard hier geweest ofwa?"
"Nee, zei Hilde, "de pastoor. Maar hij beweerde dat hij garagist was en omdat ik dat wettelijk gezien niet mag of kan controleren en gij gezegd hebt dat ik garagisten pijp wanneer het mij uitkomt en er achter de pastoor, die dus zei dat hij garagist was, geen klanten meer stonden heb ik hem gepijpt en net toen hij verlost was kwam Kimberly binnen en die hoorde hem nog net roepen dat hij garagist was. Meer niet."
"Dan is het goed, wijf" zei Jos de bakker en hij verliet de winkel.
Op dat moment kwam Beaudegard, de garagist binnen.
"Bent gij ook ne garagist misschien?", vroeg Hilde aan Beaudegard, haar lippen met haar wellustige tong bevochtigend.
"Nee, ik ben pastoor!", lachte Beaudegard terwijl hij zijn broek openritste.
"Eruit", riep Hilde woedend, "ik heb altijd geloofd dat gij garagist waart, gij vuil stuk bedrieger! En dat dan nog in Gods naam!!"
Beaudegard kon nog net de in zijn richting gegooide pruimenvlaai ontwijken en liep naar buiten door de massa die ondertussen, luid roepend "Ik ben garagist!!" zich voor de winkel verzameld had.
Het werd de drukste vrijdag die Hilde ooit gekend had. Wel 78 garagisten boden zich aan die dag.
Toen Jos later die dag de kassa opende en die leeg vond vroeg hij:"Wijf, wat hebt gij vandaag in de winkel gedaan? Al het brood ligt er nog en er zit niks in de kassa terwijl het hier een drukte van jewelste is geweest heel de dag."
"Het waren allemaal garagisten", sprak Hilde en geen van hen moest een brood.
En zo kwam het dat Jos de bakker woedend zijn wijf buitenstampte.
Een pijnlijke vergissing bleek de dag nadien, toen Jos zelf instond voor de winkel en hij een massa van minstens 200 garagisten diende te bedienen.
Toen hij 's avonds de kassa opende en die wederom leeg terug vond dacht hij, nog lichtjes naboerend, "verdorie, het wijf had gelijk. Het stikt hier van de garagisten in het dorp. Ik ben gedoemd!!"
Waarna hij zich in zijn broodoven smeet, die hij eerst wel op 250 graden had gezet. Hij hoorde het vel op zijn benen nog net krisperig krokant worden toen hij dacht "Ik haat garagisten" en zijn laatste adem uitblies.
En zo kwam het dat het dorp, minstens 500 garagisten rijk, die dag zijn laatste bakker verloor.
De Delhaize deed gouden zaken. En doet dat nog steeds.
"Waarom ligt heel de winkel vol?" vroeg zijn vrouw. "'t Is toch donderdag en dat is onze sluitingsdag. Nu moet ik morgen oud brood verkopen. Jij moet eens dringend stoppen met zuipen Jos"
"Wijf", sprak Jos, want zo sprak hij Hilde aan sinds hij te weten was gekomen dat ze wel eens rampetampte met Beaudegard, de garagist uit het dorp, "Ik ben bakker en bakken is wat ik moet doen. Als ik nu ook al rekening moet gaan houden met details als sluitingsdagen kan ik even goed de boel verkopen. Gij pijpt ook garagisten wanneer het u uitkomt, sluitingsdag of niet."
En zo kwam het dat voortaan elke donderdag, gesloten of niet, de winkel van Jos vol hemels ruikende lekkernijen lag.
Dat ging allemaal vrij goed tot op een dag (een vrijdag) iemand rond de middag binnenkwam en sprak: "Als ik oud brood wil dan zal ik daar wel achter vragen, deze oude brok hoef ik niet." en hij gooide een eerder die dag gekocht brood op de toonbank.
"Mijnheer," sprak Hilde, "mijn man is bakker en bakken is wat hij moet doen. Als hij nu ook al rekening moet gaan houden met details als sluitingsdagen kan hij even goed de boel verkopen. Ik pijp ook garagisten wanneer het mij uitkomt. En nu gij weer."
"Ik ben garagist", sprak de verbolgen klant terwijl hij zijn broek openritste. "Komt het u een beetje uit? Ik zal mijn klacht over het oud brood laten vallen als het u een beetje uitkomt."
"Nee", zei Hilde, "het komt mij nu niet goed uit. De volgende!!"
De man ritste zijn broek terug dicht en liep misnoegd de winkel uit.
"Komt het u een beetje uit?", sprak de volgende klant, "ik ben ook garagist en er staat niemand meer achter mij."
"Gij zijt pastoor, mijnheer pastoor", zei Hilde, "maar omdat het vrijdag is wil ik wel een uitzondering maken. Zo lang ge maar volhoudt dat ge garagist zijt als er iemand mocht binnenkomen."
Hilde toog aan het werk. De pastoor, of garagist als er iemand binnenkwam, glimlachte gelukzalig.
"Ik ben garagist!!", hoorde Hilde de pastoor roepen net op het ogenblik dat er een warme vloed haar keel streelde. "Maar mijnheer pastoor, wat doet u nu", vroeg Kimberly, die net de winkel was binnengekomen. Hilde had het door haar wilde gesmak niet gehoord.
"Ik speel garagist", antwoorde de pastoor, "kijk maar." en hij stopte zijn nog nadruppende fluit terug in zijn broek. Hilde veegde haar mondhoeken af en riep:"Volgende!!"
"Dat was geen garagist hoor", sprak Kimberly tegen Hilde toen de pastoor naar buiten was. Dat was mijnheer pastoor!"
"Als ze zeggen dat ze garagist zijn zijn ze garagist", zei Hilde. "Een volkoren, zoals altijd? Of zijt gij ook garagist?"
"Laat maar" zei Kimberly. "Bij zo'n bakker koop ik niks meer, ik ga wel naar de Delhaize."
Net op dat ogenblik kwam Jos de bakker zijn winkel binnen. "Ha Kimberlyken, hebt ge een volkoren mee, zoals altijd?" riep hij. "Nee, antwoorde Kimberly, "hier komen te veel garagisten." en ze gooide de deur achter zich dicht.
"Wat is dat" zei Jos de bakker tegen zijn vrouw, die hij wijf noemde, is dat vuil stuk onderkruiper van een Beaudegard hier geweest ofwa?"
"Nee, zei Hilde, "de pastoor. Maar hij beweerde dat hij garagist was en omdat ik dat wettelijk gezien niet mag of kan controleren en gij gezegd hebt dat ik garagisten pijp wanneer het mij uitkomt en er achter de pastoor, die dus zei dat hij garagist was, geen klanten meer stonden heb ik hem gepijpt en net toen hij verlost was kwam Kimberly binnen en die hoorde hem nog net roepen dat hij garagist was. Meer niet."
"Dan is het goed, wijf" zei Jos de bakker en hij verliet de winkel.
Op dat moment kwam Beaudegard, de garagist binnen.
"Bent gij ook ne garagist misschien?", vroeg Hilde aan Beaudegard, haar lippen met haar wellustige tong bevochtigend.
"Nee, ik ben pastoor!", lachte Beaudegard terwijl hij zijn broek openritste.
"Eruit", riep Hilde woedend, "ik heb altijd geloofd dat gij garagist waart, gij vuil stuk bedrieger! En dat dan nog in Gods naam!!"
Beaudegard kon nog net de in zijn richting gegooide pruimenvlaai ontwijken en liep naar buiten door de massa die ondertussen, luid roepend "Ik ben garagist!!" zich voor de winkel verzameld had.
Het werd de drukste vrijdag die Hilde ooit gekend had. Wel 78 garagisten boden zich aan die dag.
Toen Jos later die dag de kassa opende en die leeg vond vroeg hij:"Wijf, wat hebt gij vandaag in de winkel gedaan? Al het brood ligt er nog en er zit niks in de kassa terwijl het hier een drukte van jewelste is geweest heel de dag."
"Het waren allemaal garagisten", sprak Hilde en geen van hen moest een brood.
En zo kwam het dat Jos de bakker woedend zijn wijf buitenstampte.
Een pijnlijke vergissing bleek de dag nadien, toen Jos zelf instond voor de winkel en hij een massa van minstens 200 garagisten diende te bedienen.
Toen hij 's avonds de kassa opende en die wederom leeg terug vond dacht hij, nog lichtjes naboerend, "verdorie, het wijf had gelijk. Het stikt hier van de garagisten in het dorp. Ik ben gedoemd!!"
Waarna hij zich in zijn broodoven smeet, die hij eerst wel op 250 graden had gezet. Hij hoorde het vel op zijn benen nog net krisperig krokant worden toen hij dacht "Ik haat garagisten" en zijn laatste adem uitblies.
En zo kwam het dat het dorp, minstens 500 garagisten rijk, die dag zijn laatste bakker verloor.
De Delhaize deed gouden zaken. En doet dat nog steeds.