C uit W
20 juli 2004, 13:44
Politiek in de ogen van een....politieker! 8O
De stoere, boze wolf klopt zich op de borst. Veel, heel veel konijntjes wil hij vangen en verslinden. Veel meer konijntjes dan iemand ooit zou opkrijgen. En hij zou niets meer overlaten voor de vossen die ook graag konijntjes lusten. De vossen moeten op hun kin kloppen. De vossen zouden eens wat gaan zien. In dat reusachtig grote bos tussen de woonplaats van de vossen en de wolven in, wordt alles wolventerrein. De vossen zullen van honger omkomen. Ze zullen eens gaan beseffen wie de heersers der aarde zijn. Ze zullen eens gaan weten dat ze niets zijn zonder de steun van ons, wolven.
De hoge vergadering van wolven hield de adem in. Nooit was er zo een eensgezindheid geweest. Nooit ervoor had iemand zo'n straffe taal gesproken. Nooit ervoor hadden de wolven zich zo wolfs gevoeld. Die verbondenheid, die band, het maakte al het groeiend egoïsme tussen de wolven onderling op slag ongedaan. Iedereen voelde zich geroepen om luidkeels de strijdkreet aan te heffen. Wat vos is vals is, sla dood!
De stoere wolf riep de wolvenbroeders op om een grote fanfare te vormen. De fanfare van overvloed en weelde. De fanfare zou voorop lopen, om de vossen te verwittigen dat hun einde nakende was. De rosse vijand zou angstig sidderend en bevend de genadeslag afwachten. Een tragische hongerdood zou hun verdiende loon zijn.
De jacht werd ingezet. De fanfare op kop. De vossen wisten niet wat ze hoorden. En zagen. Zoveel konijntjes!
De stoere, boze wolf klopt zich op de borst. Veel, heel veel konijntjes wil hij vangen en verslinden. Veel meer konijntjes dan iemand ooit zou opkrijgen. En hij zou niets meer overlaten voor de vossen die ook graag konijntjes lusten. De vossen moeten op hun kin kloppen. De vossen zouden eens wat gaan zien. In dat reusachtig grote bos tussen de woonplaats van de vossen en de wolven in, wordt alles wolventerrein. De vossen zullen van honger omkomen. Ze zullen eens gaan beseffen wie de heersers der aarde zijn. Ze zullen eens gaan weten dat ze niets zijn zonder de steun van ons, wolven.
De hoge vergadering van wolven hield de adem in. Nooit was er zo een eensgezindheid geweest. Nooit ervoor had iemand zo'n straffe taal gesproken. Nooit ervoor hadden de wolven zich zo wolfs gevoeld. Die verbondenheid, die band, het maakte al het groeiend egoïsme tussen de wolven onderling op slag ongedaan. Iedereen voelde zich geroepen om luidkeels de strijdkreet aan te heffen. Wat vos is vals is, sla dood!
De stoere wolf riep de wolvenbroeders op om een grote fanfare te vormen. De fanfare van overvloed en weelde. De fanfare zou voorop lopen, om de vossen te verwittigen dat hun einde nakende was. De rosse vijand zou angstig sidderend en bevend de genadeslag afwachten. Een tragische hongerdood zou hun verdiende loon zijn.
De jacht werd ingezet. De fanfare op kop. De vossen wisten niet wat ze hoorden. En zagen. Zoveel konijntjes!