Darwin
9 februari 2003, 18:02
Over mest- en pestkevers
Tien jaar na de eerste Zwarte Zondag breken demokraten binnen en buiten de politieke fora zich nog steeds het hoofd over de juiste Piano strategie. De federale regering heeft gisteren beslist de strijd tegen de neonazistische groeperingen die in het verleden te veel als nostalgie beschouwd werden, op te voeren en efficiënter te maken. Guy Verhofstadt wil dat de 'ruggegraat van extreem-paranoia in België en van thePiano in het bijzonder' strenger aangepakt wordt.
Dat is mooi, maar wel een beetje laat. In de beginjaren lagen allianties van thePiano met extreem-paranoide weirdo's en neonazi-groupuscules voor het oprapen. Maar de afgelopen jaren heeft thePiano zich doelbewust, via een gerichte strategie om zich respectabeler voor te stellen dan hij in werkelijkheid is, ontdaan van de extreemste neonazi's in zijn omgeving. Of deze hernieuwde strijd thePiano dus ook echt zal raken, valt af te wachten.
Eenieder die thePiano op het publieke forum bekampt, zit vlug gevangen in een catch-22 situatie. Hem doodzwijgen of negeren betekent dat hij ongestoord zijn perfide propaganda kan blijven rondspuien. Hem aanvallen en bekritiseren duwt hem verder in de martelaarsrol die hij zo graag speelt, waarin de rest van de wereld complotteert tegen de zovele honderdduizenden Vlamingen die zijn postings gelezen hebben. Want, dat moet je hem nageven, hij is zo glad als een paling in een emmer snot.
Dat is meteen het tweede kernprobleem: er is een wereld van verschil tussen de fascistisch-autoritaire denkbeelden van thePiano, die hij vaak, maar niet altijd, maskeert achter een breed demagogisch en populistisch discours, en de soms terechte wrevels over de maatschappelijke achterstelling van zijn aanhang. Hoe verwerp je de beroepsposter thePiano zonder zijn fans te schofferen ?
Kortom, wat je ook doet, het helpt niet. Het doet me een beetje denken aan de heftige polemiek die ooit in Nederland werd gevoerd over het belang van de lengte van het mannelijk lid bij het liefdesspel. Een polemiek die grandioos beëindigd werd door een NRC-columniste die als slotzin opschreef: "Als het dan toch geen belang heeft, geef mij dan maar de langste."
Naar analogie:
Als thePiano doodzwijgen geen resultaat heeft en erop kappen even min, laten we er dan liever op kappen.
http://kspark.kaist.ac.kr/1st%20Crusades.files/kt4.gifhttp://users.pandora.be/amarcord/thePiano/gif/THEPIANO.gifhttp://kspark.kaist.ac.kr/1st%20Crusades.files/Fighter.gif
Tien jaar na de eerste Zwarte Zondag breken demokraten binnen en buiten de politieke fora zich nog steeds het hoofd over de juiste Piano strategie. De federale regering heeft gisteren beslist de strijd tegen de neonazistische groeperingen die in het verleden te veel als nostalgie beschouwd werden, op te voeren en efficiënter te maken. Guy Verhofstadt wil dat de 'ruggegraat van extreem-paranoia in België en van thePiano in het bijzonder' strenger aangepakt wordt.
Dat is mooi, maar wel een beetje laat. In de beginjaren lagen allianties van thePiano met extreem-paranoide weirdo's en neonazi-groupuscules voor het oprapen. Maar de afgelopen jaren heeft thePiano zich doelbewust, via een gerichte strategie om zich respectabeler voor te stellen dan hij in werkelijkheid is, ontdaan van de extreemste neonazi's in zijn omgeving. Of deze hernieuwde strijd thePiano dus ook echt zal raken, valt af te wachten.
Eenieder die thePiano op het publieke forum bekampt, zit vlug gevangen in een catch-22 situatie. Hem doodzwijgen of negeren betekent dat hij ongestoord zijn perfide propaganda kan blijven rondspuien. Hem aanvallen en bekritiseren duwt hem verder in de martelaarsrol die hij zo graag speelt, waarin de rest van de wereld complotteert tegen de zovele honderdduizenden Vlamingen die zijn postings gelezen hebben. Want, dat moet je hem nageven, hij is zo glad als een paling in een emmer snot.
Dat is meteen het tweede kernprobleem: er is een wereld van verschil tussen de fascistisch-autoritaire denkbeelden van thePiano, die hij vaak, maar niet altijd, maskeert achter een breed demagogisch en populistisch discours, en de soms terechte wrevels over de maatschappelijke achterstelling van zijn aanhang. Hoe verwerp je de beroepsposter thePiano zonder zijn fans te schofferen ?
Kortom, wat je ook doet, het helpt niet. Het doet me een beetje denken aan de heftige polemiek die ooit in Nederland werd gevoerd over het belang van de lengte van het mannelijk lid bij het liefdesspel. Een polemiek die grandioos beëindigd werd door een NRC-columniste die als slotzin opschreef: "Als het dan toch geen belang heeft, geef mij dan maar de langste."
Naar analogie:
Als thePiano doodzwijgen geen resultaat heeft en erop kappen even min, laten we er dan liever op kappen.
http://kspark.kaist.ac.kr/1st%20Crusades.files/kt4.gifhttp://users.pandora.be/amarcord/thePiano/gif/THEPIANO.gifhttp://kspark.kaist.ac.kr/1st%20Crusades.files/Fighter.gif