i-jee
19 mei 2014, 12:10
Geachte toekomstige parlementsleden
Geachte partijvoorzitters en lijsttrekkers
We schuiven op richting 25 mei, die avond worden de kaarten geschud en verdeeld . Het heen en weer gescheld van de voorbije en komende weken kan dan even plaats maken voor eigen vreugde of ontgoocheling. Het is dan weer de hoogste tijd om de grote woorden en beloften te nuanceren of om te buigen.
Er bestaan honderden citaten om politici en politiek te omschrijven en ze zijn ze niet allemaal even netjes maar iedereen weet dat elke ezel zichzelf graag hoort balken en kritiek geven is vaak makkelijk en goedkoop. Vandaar beste politici geef ik u opnieuw en nog maar eens het voordeel van de twijfel ook al heeft nooit iemand u een sollicitatie afgenomen, een examen voorgelegd of een intelligentie – en persoonlijkheidstest laten doen om na te gaan of u naast zeer sympathiek ook nog uit het juiste hout gesneden bent om dit land in goede banen te leiden en er voor te zorgen dat er naast morgen ook nog een aangename overmorgen kan zijn.
Véél meer meningen dan er politieke partijen zijn en minstens zoveel beloften… niet vreemd dat velen niet meer echt weten op wie te stemmen. Het wordt tijd dat het gedaan is want ik lig al enkele weken wakker als een kind dat aftelt naar Sinterklaas omdat ik zenuwachtig uitkijk naar de uitvoering van alle beloften die dagelijks gedaan worden. Plots kent elke partijkandidaat de oplossing voor de problemen die ons land reeds lang verlammen: eindelijk gaan we terug vreedzaam omgaan met elkaar, de economie zal herstellen, iedereen een eigen huisje, onze kinderen zullen degelijk onderwijs krijgen en op geitenwollensokken gaan we voor duurzaam en groen. Het doet me plezier, ik laat er graag mijn slaap voor.
Ongetwijfeld bent u geboren in een warm huis, had u fijne vrienden, een heerlijk bed en genoeg voedsel. Ik hoop dat u net als ik nog vrij kon spelen op straat zonder dat u een boete kreeg omdat u gekscherend de hele straat afliep om aan alle voordeuren te bellen en vervolgens weg te lopen. Ik hoop oprecht dat de school in uw tijd nog zelf mocht beslissen wat goed en fout was zonder dat uw ouders een rechtszaak hoefden aan te spannen en u zo het gevoel te geven dat alles in het leven te verkrijgen is als je maar lang en luid genoeg roept zonder eerst met elkaar te praten. Ik hoop dat u aangename buren had want beeldt u in dat we elkaar zouden gaan bekampen omdat we teveel lawaai maken als we doodziek over de pot hangen na de zoveelste chemokuur.
U zou niet staan waar u staat als u niet de mogelijkheid had gekregen om te studeren maar vraagt u zich ooit af of u voldoende moeite doet om écht te luisteren naar wat zich afspeelt onder uw kerktoren en ver daarbuiten? Het klinkt als muziek in de oren dat u iets wil doen aan de steeds groter wordende werkloosheid, aan de lange wachtlijsten op de sociale huurmarkt, de rusthuizen en de gehandicaptenzorg of aan de armoede waarin steeds meer mensen terecht komen maar ligt u er écht wakker van of zegt u het alleen maar omdat het mooi klinkt in deze tijden van verkiezingen?
Vanuit mijn bezorgdheid om alles wat rond mij gebeurt maar ook vanuit mijn job binnen een sociale context waarin ik alle dagen de confrontatie aanga met de gevolgen van de beslissingen die u binnenkort zal nemen durf ik 5 min. uw aandacht vragen voor de grote onvrede en het verdriet dat vandaag in de samenleving aanwezig is.
Stelt u zich eens voor beste politicus wat het geweest zou zijn indien uw wiegje toevallig in de kou had gestaan, in een woning waar de muren beschimmeld waren en uw ouders moesten kiezen tussen eten of een paar schoenen. Hoe anders zou het gelopen zijn als uw ouders de school onbelangrijk hadden gevonden, de kans dat u een aangename leuke job vond zou bijna onbestaande geweest zijn.
Ik hoor het u graag zeggen dat we allemaal gelijk zijn voor de wet, dat we met z’n allen recht hebben op een degelijk onderbouwd zekerheidssysteem en op een behoorlijke huisvesting in een gezond leefmilieu maar durft u zichzelf in de spiegel te kijken en hetzelfde herhalen zonder twijfel in uw stem?
Goed wonen is een basisrecht, ik daag u uit om als eenoudergezin op zoek te gaan naar een koop- of huurwoning. Meer investeren in de sociale huurmarkt is goed maar wist u dat eigenaars steeds meer hun woningen afgeleefd zien worden, een grote groep mensen leerde immers nooit respect op te brengen voor de eigendom van anderen. Woningen worden almaar meer verkocht waardoor de huurprijzen van de steeds meer krimpende huurmarkt sterk stijgen. Een trend die helaas door een steeds groter worden groep mensen niet kan gevolgd worden.
SVK’s zijn hiervoor de oplossing zegt u? Het doet me plezier dat u hier aan dacht maar deze SVK’s moeten groeien en uitbreiden, een practical joke vermoedelijk dat subsidies af genomen zullen worden als zij niet het vooropgestelde groeipercentage halen. We lachen inderdaad allemaal zeer hard, nog meer zelfs met het feit dat geen rekening werd gehouden met de toenemende marginalisering, het steeds zwakker wordende profiel van een huurder, de groeiende huurachterstand, de schade die woningen oplopen, de agressie en het drugsgebruik waar hulpverleners dagelijks aan bloot gesteld worden. Eigenaars op de private markt hebben helaas zelfs niet de kennis en vaardigheid om gepast om te gaan met.
Stelt u zich soms de vraag waarom zoveel mensen niet werken, waarom er zoveel zwartkijkers, druggebruikers en dieven zijn? Heeft u echt het gevoel dat we op de goeie weg zitten en dat we stilaan uit de crisis aan het komen zijn, of zei u dat ook om te lachen. Misschien had u nog iets lager van de ladder moeten komen tijdens uw ronde op weg naar roem, u zou gezien hebben hoe confronterend een open en eerlijk gesprek kan zijn. Ik begrijp natuurlijk wel dat het minder mooie foto’s oplevert in de krant. Ons onderwijs is van een hoog niveau maar durft u roeren aan de heilige huisjes zodat jongeren terug graag naar school gaan?
We leven allemaal langer, hebben een relatief goede gezondheidszorg en sociale voorzieningen die voor iedereen toegankelijk zijn. Ouderen blijven langer gezond zegt u, we leven allemaal langer en hebben een relatief goede gezondheidszorg en sociale voorzieningen die voor iedereen toegankelijk zijn. Gelukkig maar want het zal niet krom van reuma, rugpijn en door een stel nieuwe heupen zijn dat het werk vlotter zal gaan op je 65e.
We gunnen onze ouders hun oude dag na zoveel jaren noeste arbeid maar laten we niet vergeten dat ze gouden tijden achter de rug hebben die ondersteund werden door een overheid die decennia lang schulden bleef aangaan.
Ik sta positief in het leven zonder zweverig te zijn, ik zeg graag waar het op staat en probeer zoveel mogelijk samen te zoeken naar oplossingen eerder dan er uren over te praten. Ik zie wat samenwerking doet op kleinere schaal, ik voel en proef wat enthousiaste mensen met een gezonde dosis verstand teweeg brengen. Het zijn tenslotte enkel doden en dwazen die niet van mening veranderen.
Ik wens u beste politici het resultaat dat u verdient maar vooral heel veel gezond verstand na 25 mei en wie weet zitten we dan écht op de goede weg. Ik wens het u en ons toe.
Geachte partijvoorzitters en lijsttrekkers
We schuiven op richting 25 mei, die avond worden de kaarten geschud en verdeeld . Het heen en weer gescheld van de voorbije en komende weken kan dan even plaats maken voor eigen vreugde of ontgoocheling. Het is dan weer de hoogste tijd om de grote woorden en beloften te nuanceren of om te buigen.
Er bestaan honderden citaten om politici en politiek te omschrijven en ze zijn ze niet allemaal even netjes maar iedereen weet dat elke ezel zichzelf graag hoort balken en kritiek geven is vaak makkelijk en goedkoop. Vandaar beste politici geef ik u opnieuw en nog maar eens het voordeel van de twijfel ook al heeft nooit iemand u een sollicitatie afgenomen, een examen voorgelegd of een intelligentie – en persoonlijkheidstest laten doen om na te gaan of u naast zeer sympathiek ook nog uit het juiste hout gesneden bent om dit land in goede banen te leiden en er voor te zorgen dat er naast morgen ook nog een aangename overmorgen kan zijn.
Véél meer meningen dan er politieke partijen zijn en minstens zoveel beloften… niet vreemd dat velen niet meer echt weten op wie te stemmen. Het wordt tijd dat het gedaan is want ik lig al enkele weken wakker als een kind dat aftelt naar Sinterklaas omdat ik zenuwachtig uitkijk naar de uitvoering van alle beloften die dagelijks gedaan worden. Plots kent elke partijkandidaat de oplossing voor de problemen die ons land reeds lang verlammen: eindelijk gaan we terug vreedzaam omgaan met elkaar, de economie zal herstellen, iedereen een eigen huisje, onze kinderen zullen degelijk onderwijs krijgen en op geitenwollensokken gaan we voor duurzaam en groen. Het doet me plezier, ik laat er graag mijn slaap voor.
Ongetwijfeld bent u geboren in een warm huis, had u fijne vrienden, een heerlijk bed en genoeg voedsel. Ik hoop dat u net als ik nog vrij kon spelen op straat zonder dat u een boete kreeg omdat u gekscherend de hele straat afliep om aan alle voordeuren te bellen en vervolgens weg te lopen. Ik hoop oprecht dat de school in uw tijd nog zelf mocht beslissen wat goed en fout was zonder dat uw ouders een rechtszaak hoefden aan te spannen en u zo het gevoel te geven dat alles in het leven te verkrijgen is als je maar lang en luid genoeg roept zonder eerst met elkaar te praten. Ik hoop dat u aangename buren had want beeldt u in dat we elkaar zouden gaan bekampen omdat we teveel lawaai maken als we doodziek over de pot hangen na de zoveelste chemokuur.
U zou niet staan waar u staat als u niet de mogelijkheid had gekregen om te studeren maar vraagt u zich ooit af of u voldoende moeite doet om écht te luisteren naar wat zich afspeelt onder uw kerktoren en ver daarbuiten? Het klinkt als muziek in de oren dat u iets wil doen aan de steeds groter wordende werkloosheid, aan de lange wachtlijsten op de sociale huurmarkt, de rusthuizen en de gehandicaptenzorg of aan de armoede waarin steeds meer mensen terecht komen maar ligt u er écht wakker van of zegt u het alleen maar omdat het mooi klinkt in deze tijden van verkiezingen?
Vanuit mijn bezorgdheid om alles wat rond mij gebeurt maar ook vanuit mijn job binnen een sociale context waarin ik alle dagen de confrontatie aanga met de gevolgen van de beslissingen die u binnenkort zal nemen durf ik 5 min. uw aandacht vragen voor de grote onvrede en het verdriet dat vandaag in de samenleving aanwezig is.
Stelt u zich eens voor beste politicus wat het geweest zou zijn indien uw wiegje toevallig in de kou had gestaan, in een woning waar de muren beschimmeld waren en uw ouders moesten kiezen tussen eten of een paar schoenen. Hoe anders zou het gelopen zijn als uw ouders de school onbelangrijk hadden gevonden, de kans dat u een aangename leuke job vond zou bijna onbestaande geweest zijn.
Ik hoor het u graag zeggen dat we allemaal gelijk zijn voor de wet, dat we met z’n allen recht hebben op een degelijk onderbouwd zekerheidssysteem en op een behoorlijke huisvesting in een gezond leefmilieu maar durft u zichzelf in de spiegel te kijken en hetzelfde herhalen zonder twijfel in uw stem?
Goed wonen is een basisrecht, ik daag u uit om als eenoudergezin op zoek te gaan naar een koop- of huurwoning. Meer investeren in de sociale huurmarkt is goed maar wist u dat eigenaars steeds meer hun woningen afgeleefd zien worden, een grote groep mensen leerde immers nooit respect op te brengen voor de eigendom van anderen. Woningen worden almaar meer verkocht waardoor de huurprijzen van de steeds meer krimpende huurmarkt sterk stijgen. Een trend die helaas door een steeds groter worden groep mensen niet kan gevolgd worden.
SVK’s zijn hiervoor de oplossing zegt u? Het doet me plezier dat u hier aan dacht maar deze SVK’s moeten groeien en uitbreiden, een practical joke vermoedelijk dat subsidies af genomen zullen worden als zij niet het vooropgestelde groeipercentage halen. We lachen inderdaad allemaal zeer hard, nog meer zelfs met het feit dat geen rekening werd gehouden met de toenemende marginalisering, het steeds zwakker wordende profiel van een huurder, de groeiende huurachterstand, de schade die woningen oplopen, de agressie en het drugsgebruik waar hulpverleners dagelijks aan bloot gesteld worden. Eigenaars op de private markt hebben helaas zelfs niet de kennis en vaardigheid om gepast om te gaan met.
Stelt u zich soms de vraag waarom zoveel mensen niet werken, waarom er zoveel zwartkijkers, druggebruikers en dieven zijn? Heeft u echt het gevoel dat we op de goeie weg zitten en dat we stilaan uit de crisis aan het komen zijn, of zei u dat ook om te lachen. Misschien had u nog iets lager van de ladder moeten komen tijdens uw ronde op weg naar roem, u zou gezien hebben hoe confronterend een open en eerlijk gesprek kan zijn. Ik begrijp natuurlijk wel dat het minder mooie foto’s oplevert in de krant. Ons onderwijs is van een hoog niveau maar durft u roeren aan de heilige huisjes zodat jongeren terug graag naar school gaan?
We leven allemaal langer, hebben een relatief goede gezondheidszorg en sociale voorzieningen die voor iedereen toegankelijk zijn. Ouderen blijven langer gezond zegt u, we leven allemaal langer en hebben een relatief goede gezondheidszorg en sociale voorzieningen die voor iedereen toegankelijk zijn. Gelukkig maar want het zal niet krom van reuma, rugpijn en door een stel nieuwe heupen zijn dat het werk vlotter zal gaan op je 65e.
We gunnen onze ouders hun oude dag na zoveel jaren noeste arbeid maar laten we niet vergeten dat ze gouden tijden achter de rug hebben die ondersteund werden door een overheid die decennia lang schulden bleef aangaan.
Ik sta positief in het leven zonder zweverig te zijn, ik zeg graag waar het op staat en probeer zoveel mogelijk samen te zoeken naar oplossingen eerder dan er uren over te praten. Ik zie wat samenwerking doet op kleinere schaal, ik voel en proef wat enthousiaste mensen met een gezonde dosis verstand teweeg brengen. Het zijn tenslotte enkel doden en dwazen die niet van mening veranderen.
Ik wens u beste politici het resultaat dat u verdient maar vooral heel veel gezond verstand na 25 mei en wie weet zitten we dan écht op de goede weg. Ik wens het u en ons toe.