krokkebaas
2 oktober 2004, 10:05
Walter Pauli schrijft in DM van vandaag een uiterst interessant
stuk over de hedendaagse perceptie van het Blok door kiezers zowel
als politici. Grappig maar boeiend is zijn analyse van de Vlaamse
kiezer, én zijn waarschuwing dat die kiezer binnenkort de regering
dreigt te krijgen die hij wenst. Geniet mee.
Krokkebaas
quote
In een vrije tribune in Knack heeft VUB-professor Mark Elchardus
onlangs een even interessante als verontrustende these
vooropgesteld: als het verder gaat zoals nu, is het wellicht de
laatste keer voor vele jaren dat links in een regering zit.
Vanaf de volgende verkiezingen kunnen SP.A en Groen! elkaar
bekampen in de oppositie.
Want dan heeft het Blok, na het vagevuur van het
antiracismeproces, zichzelf omgevormd tot een 'aanvaardbare'
partij. En dan heeft rechts, ook parlementair, een overgrote
meerderheid.
Elchardus zegt dat niet zomaar. Recente peilingen wijzen erop dat
het aantal Vlamingen dat zich 'links' noemt, niet eens 20 procent
bedraagt. In de wetenschap dat 'extreemlinks' in de peilingen 4
procent voor zijn rekening neemt, heeft de waaier 'centrum plus
rechts' een kolossale meerderheid.
Tel één en twee op, en je bekomt dat de politieke meerderheid van
rechts, ook een sociologische grondslag heeft. En dan kunnen
Stevaert en Dua elkaar vasthouden aan de bretellen van
ACW-voorzitter Jan Renders.
Want, toevallig of niet, de kans is groot dat de drie
'centrumrechtse' politieke partijen straks geleid worden door
politici die, de ene al gretiger dan de andere, afstand namen van
het cordon. Nu is een discussie over dat cordon best zinvol, ook
voor een democraat, maar alleen als het gaat over de vraag of dat
cordon inderdaad de beste tactiek is tégen dat Blok.
Maar wat deden de (kandidaat)-voorzitters.?
CD&V'er Pieter De Crem ("Ik ga zulke akkoorden nooit meer
ondertekenen.
Het enige waar politieke partijen rekening mee moeten houden, is
wat de kiezer om de vier jaar beslist.") leek het meest
pragmatisch ('affairistisch', zeggen zijn tegenstanders, maar met
die tegenstanders moet je deze dagen natuurlijk opletten. Zijn
kartelgenoot Geert Bourgeois (N-VA) wil uit principe niets weten
over het cordon.
VLD'er Bart Somers zegt in één adem dat het cordon "het Blok rijk
maakt", maar eveneens - gelukkig, bravo - dat hij ook zonder
cordon geen zaken doet met Dewinter.
Maar zijn opponenten voor het VLDvoorzitterschap, Coveliers en
Dedecker, stilaan even zwart als Janssen & Janssens, maken er
precies een punt van.
Misschien moeten we niet te veel zeggen over het Blok. Maar één
zaak staat nu al vast: we moeten zeker niet te onnozel en te naïef
zijn over de politieke constellatie die dreigt aan de horizon. Als
we laten gedijen, komt er vroeg of laat een coalitie die nog
centrumrechts heet maar in de praktijk onversneden rechts regeert.
unquote
stuk over de hedendaagse perceptie van het Blok door kiezers zowel
als politici. Grappig maar boeiend is zijn analyse van de Vlaamse
kiezer, én zijn waarschuwing dat die kiezer binnenkort de regering
dreigt te krijgen die hij wenst. Geniet mee.
Krokkebaas
quote
In een vrije tribune in Knack heeft VUB-professor Mark Elchardus
onlangs een even interessante als verontrustende these
vooropgesteld: als het verder gaat zoals nu, is het wellicht de
laatste keer voor vele jaren dat links in een regering zit.
Vanaf de volgende verkiezingen kunnen SP.A en Groen! elkaar
bekampen in de oppositie.
Want dan heeft het Blok, na het vagevuur van het
antiracismeproces, zichzelf omgevormd tot een 'aanvaardbare'
partij. En dan heeft rechts, ook parlementair, een overgrote
meerderheid.
Elchardus zegt dat niet zomaar. Recente peilingen wijzen erop dat
het aantal Vlamingen dat zich 'links' noemt, niet eens 20 procent
bedraagt. In de wetenschap dat 'extreemlinks' in de peilingen 4
procent voor zijn rekening neemt, heeft de waaier 'centrum plus
rechts' een kolossale meerderheid.
Tel één en twee op, en je bekomt dat de politieke meerderheid van
rechts, ook een sociologische grondslag heeft. En dan kunnen
Stevaert en Dua elkaar vasthouden aan de bretellen van
ACW-voorzitter Jan Renders.
Want, toevallig of niet, de kans is groot dat de drie
'centrumrechtse' politieke partijen straks geleid worden door
politici die, de ene al gretiger dan de andere, afstand namen van
het cordon. Nu is een discussie over dat cordon best zinvol, ook
voor een democraat, maar alleen als het gaat over de vraag of dat
cordon inderdaad de beste tactiek is tégen dat Blok.
Maar wat deden de (kandidaat)-voorzitters.?
CD&V'er Pieter De Crem ("Ik ga zulke akkoorden nooit meer
ondertekenen.
Het enige waar politieke partijen rekening mee moeten houden, is
wat de kiezer om de vier jaar beslist.") leek het meest
pragmatisch ('affairistisch', zeggen zijn tegenstanders, maar met
die tegenstanders moet je deze dagen natuurlijk opletten. Zijn
kartelgenoot Geert Bourgeois (N-VA) wil uit principe niets weten
over het cordon.
VLD'er Bart Somers zegt in één adem dat het cordon "het Blok rijk
maakt", maar eveneens - gelukkig, bravo - dat hij ook zonder
cordon geen zaken doet met Dewinter.
Maar zijn opponenten voor het VLDvoorzitterschap, Coveliers en
Dedecker, stilaan even zwart als Janssen & Janssens, maken er
precies een punt van.
Misschien moeten we niet te veel zeggen over het Blok. Maar één
zaak staat nu al vast: we moeten zeker niet te onnozel en te naïef
zijn over de politieke constellatie die dreigt aan de horizon. Als
we laten gedijen, komt er vroeg of laat een coalitie die nog
centrumrechts heet maar in de praktijk onversneden rechts regeert.
unquote