"uncle" <
[email protected]> wrote in
news:
[email protected]:
> "boutros gali" <
[email protected]> wrote in message
>
>> Uncle, het moet zo langzamerhand toch wel doorgedrongen zijn dat ik
>> geen Tarantino-adept ben (en het nooit zal worden), waaruit volgt dat
>> scripts die voornamelijk uit schuttingtaal bestaan ook nooit goede
>> films kunnen opleveren.
>
> Sta me toe, waarde Boutros, hier adequaat op te reageren: op zijn Kill
> Bill's na (en ook hier waren er magistrale momenten), heeft Tarantino
> de cinema enige unieke momenten bezorgd, die alleen door Welles,
> Hitchcock en Kubrick geëvenaard werden.
> En nou jij.
> u.
>
>
Ok, een late reactie toegegeven, maar beter laat dan nooit.
Als er al een film van Tarantino zou bestaan waarin "unieke momenten"
zouden voorkomen dan heb ik ze vooralsnog gemist.
Unieke momenten in een film zijn voor mij bepaalde scenes die voor eeuwig
op je netvlies blijven hangen zoals daar zijn (losjes uit de pols):
Marcello en la Ekberg in de Trevi-fontein, de grotscene uit Ludwig, de
slotsekwens van Casablanca, het sproeivliegtuig en Cary Grant en om bij
Hitchcock te blijven uiteraard de douchescene, van Kubrick teveel om op te
noemen.
Van Tarkovski's Solaris tot "I love the smell of napalm in the morning",
van die dingen, ja. Wel, die ben ik niet tegengekomen bij Tarantino en,
zoals eerder al aangegeven, ik haat schuttingtaal in films (en boeken).
"Qu"est-ce que ça vous fait de tuer un homme?" "ça fait BOUM! dans les
oreilles" Alain Delon na een nachtje rampetampen tegen een bedliefje in Le
Clan des Siciliens vond ik dan weer onweerstaanbaar Frans realisme.