Neocon
5 november 2004, 15:29
bezoek eens mij weblog: http://neocon.web-log.nl (http://neocon.web-log.nl/)
Op deze weblog zal ik verslag doen van mijn onderzoek naar het neoconservatisme. Regelmatig zal ik hier stukken plaatsen die betrekking hebben op de politiek, ideologie, filosofie en historische achtergrond van het neoconservatisme en de neoconservatieven in de Verenigde Staten.
Het neoconservatisme als politieke filosofie heeft mijn interesse gewekt omdat het ideologische pad dat de meeste neoconservatieven hebben bewandeld overeenkomt met pad dat ik door het politieke spectrum heb bewandeld.
Informatie over de motieven van de neoconservatieven is voorral nu weer actueel en belangrijk omdat George W. Bush de komende 4 jaar president van de VS blijft. Zijn buitenlandse beleid wordt opgesteld in een aantal conservatieve denktanks waarin prominente 'neocons' plaats hebben.
http://www.donga.com/docs/magazine/shin/2003/11/26/200311260500019/image/200311260500019_6.jpgWat is een neoconservatief eigenlijk? ‘A neoconservative is a liberal who has been mugged by reality’, aldus Irving kristol (links op de foto), ook wel de ‘Godfather of neoconservatism’ genoemd. Dit suggereert dat een ‘neocon’ iemand is die geswitcht is van overtuiging door een bepaalde reden. Nu verschilt deze reden natturlijk neocon, maar toch vinden zij elkaar in de zelfde overtuiging. Allen zien zij een grote rol voor de VS weg gelegd om bepaalde waarden te exporteren naar andere landen.
Een kleine geschiedenis;
De meeste neoconservatieven komen uit Joodse Oost-Europese gezinnen. Onder invloed van armoede als gevolg van ‘The Great Depression’ voelden zij zich destijds aangetrokken tot de revolutionaire ideeën van het socialisme. Als kinderen van immigrantenfamilies in de VS worden zij actief in linkse politieke organisaties. In de jaren ’70 ontstaat er echter een nieuwe beweging in de VS, ook wel ‘The New Left’ genoemd. Deze mensen hadden zich afgekeerd van het stalinisme in de communistische landen maar hekelden ook het extreme libertarisme. Vele neoconservatieven hebben hun oorsprong in deze beweging.
Alhoewel vele neoconservatieven actief waren in de Democratische partij keerden ze zich ook hier snel van af. Zij vonden aansluiting bij het anti-communisme van Ronald Reagan en bewogen steeds meer naar de rechterflank toe. De neoconservatieven hekelden het nihilisme en relativisme en het heilloze geloof in de verzorgingsstaat aan de linkerflank. Velen vertrokken voorgoed naar het Republikeinse kamp. Vanwege hun achtergronden in ‘Social Science’ gaven zij de Republikeinen, die van oorsprong intellectuelen hekelen, een intellectueel tintje.
Ook nu, onder George W. Bush, zijn de neoconservatieven invloedrijk in Washington. Het buitenlands en militair beleid van Bush wordt uitgestippeld in een aantal grote neoconservatieve denktanks in de VS zoals The American Enterprise Institute (http://www.aei.org/)
en The Project for the New American Century (http://www.newamericancentury.org/) (PNAC). In het PNAC zitten bekende neocons als William Kristol en Francis Fukuyama.
De neoconservatieven zetten zich in voor de wereldwijde verspreiding van de Westerse democratische waarden en het economisch liberalisme. Tevens pleiten zij voor een actieve steun aan de staat Israël als enige welvarende democratie in het Midden-Oosten. De neoconservatieven zien het als hun morele plicht om Vrijheid te verspreiden en willen dit desnoods doen doormiddel van militaire interventie in landen die Vrijheid aan hun laars lappen. Dit gebeurt via het concept ‘Nation building’ dat zij toepassen op landen die zij gevaarlijk achten voor de wereldvrede.
Leo Strauss
De bindende factor voor een hoop neoconservatieven blijkt de van oorsprong Duitse filosoof Leo Strauss. Vanwege zijn Joodse achtergrond was Strauss uit Nazi-Duitsland gevlucht. In de VS werd hij hoogleraar filosofie aan de unversiteit van Chicago. Bekende 'Straussianen' zijn o.a. Paul Wolfowitz, deputy secretary of defense, en Alan Bloom, auteur van het boek The closing of the American mind. De precieze rol en invloed van Strauss op de neoconservatieven ben ik nu aan het onderzoeken.
http://www.atimes.com/atimes/Middle_East/images/leo-strauss.gifStrauss heeft zijn gehele leven de grote filosofen bestudeerd en claimde tot de ontdekking te zijn gekomen dat er een verhulde boodschap zit in de teksten van filosofen en dat je deze alleen kunt ontdekken door ze op een bepaalde manier te lezen. Eén van zijn bekendste werken Persecution and the Art of Writing gaat hierover. Hierin beweerd Strauss dat filosofen hun teksten schreven met een politiek motief. De reden was dat de boodschap die de filosoof wil overbrengen gevaarlijk kan zijn voor een gevestigde orde, zoals is bewezen met de ter dood veroordeling van Socrates. Tevens achtte hij het in het belang van het Westen dat men zich heroriënteert op oorsprong van de Westerse beschaving, namelijk de verhouding tussen Jeruzalem en Athene, de Openbaring en de Rede. De strekking van zijn werk wordt ook wel ingedeeld in wat men noemt de 'politieke filosofie'.
De neoconservatieven zijn in ieder geval het bestuderen waard. Ik zal deze weblog dan ook zo goed mogelijk onderhouden en voorzien van interessante informatie. Tevens zal ik zo nu en dan zelf het één en ander schrijven vanuit een (neo)conservatief oogpunt.
Op deze weblog zal ik verslag doen van mijn onderzoek naar het neoconservatisme. Regelmatig zal ik hier stukken plaatsen die betrekking hebben op de politiek, ideologie, filosofie en historische achtergrond van het neoconservatisme en de neoconservatieven in de Verenigde Staten.
Het neoconservatisme als politieke filosofie heeft mijn interesse gewekt omdat het ideologische pad dat de meeste neoconservatieven hebben bewandeld overeenkomt met pad dat ik door het politieke spectrum heb bewandeld.
Informatie over de motieven van de neoconservatieven is voorral nu weer actueel en belangrijk omdat George W. Bush de komende 4 jaar president van de VS blijft. Zijn buitenlandse beleid wordt opgesteld in een aantal conservatieve denktanks waarin prominente 'neocons' plaats hebben.
http://www.donga.com/docs/magazine/shin/2003/11/26/200311260500019/image/200311260500019_6.jpgWat is een neoconservatief eigenlijk? ‘A neoconservative is a liberal who has been mugged by reality’, aldus Irving kristol (links op de foto), ook wel de ‘Godfather of neoconservatism’ genoemd. Dit suggereert dat een ‘neocon’ iemand is die geswitcht is van overtuiging door een bepaalde reden. Nu verschilt deze reden natturlijk neocon, maar toch vinden zij elkaar in de zelfde overtuiging. Allen zien zij een grote rol voor de VS weg gelegd om bepaalde waarden te exporteren naar andere landen.
Een kleine geschiedenis;
De meeste neoconservatieven komen uit Joodse Oost-Europese gezinnen. Onder invloed van armoede als gevolg van ‘The Great Depression’ voelden zij zich destijds aangetrokken tot de revolutionaire ideeën van het socialisme. Als kinderen van immigrantenfamilies in de VS worden zij actief in linkse politieke organisaties. In de jaren ’70 ontstaat er echter een nieuwe beweging in de VS, ook wel ‘The New Left’ genoemd. Deze mensen hadden zich afgekeerd van het stalinisme in de communistische landen maar hekelden ook het extreme libertarisme. Vele neoconservatieven hebben hun oorsprong in deze beweging.
Alhoewel vele neoconservatieven actief waren in de Democratische partij keerden ze zich ook hier snel van af. Zij vonden aansluiting bij het anti-communisme van Ronald Reagan en bewogen steeds meer naar de rechterflank toe. De neoconservatieven hekelden het nihilisme en relativisme en het heilloze geloof in de verzorgingsstaat aan de linkerflank. Velen vertrokken voorgoed naar het Republikeinse kamp. Vanwege hun achtergronden in ‘Social Science’ gaven zij de Republikeinen, die van oorsprong intellectuelen hekelen, een intellectueel tintje.
Ook nu, onder George W. Bush, zijn de neoconservatieven invloedrijk in Washington. Het buitenlands en militair beleid van Bush wordt uitgestippeld in een aantal grote neoconservatieve denktanks in de VS zoals The American Enterprise Institute (http://www.aei.org/)
en The Project for the New American Century (http://www.newamericancentury.org/) (PNAC). In het PNAC zitten bekende neocons als William Kristol en Francis Fukuyama.
De neoconservatieven zetten zich in voor de wereldwijde verspreiding van de Westerse democratische waarden en het economisch liberalisme. Tevens pleiten zij voor een actieve steun aan de staat Israël als enige welvarende democratie in het Midden-Oosten. De neoconservatieven zien het als hun morele plicht om Vrijheid te verspreiden en willen dit desnoods doen doormiddel van militaire interventie in landen die Vrijheid aan hun laars lappen. Dit gebeurt via het concept ‘Nation building’ dat zij toepassen op landen die zij gevaarlijk achten voor de wereldvrede.
Leo Strauss
De bindende factor voor een hoop neoconservatieven blijkt de van oorsprong Duitse filosoof Leo Strauss. Vanwege zijn Joodse achtergrond was Strauss uit Nazi-Duitsland gevlucht. In de VS werd hij hoogleraar filosofie aan de unversiteit van Chicago. Bekende 'Straussianen' zijn o.a. Paul Wolfowitz, deputy secretary of defense, en Alan Bloom, auteur van het boek The closing of the American mind. De precieze rol en invloed van Strauss op de neoconservatieven ben ik nu aan het onderzoeken.
http://www.atimes.com/atimes/Middle_East/images/leo-strauss.gifStrauss heeft zijn gehele leven de grote filosofen bestudeerd en claimde tot de ontdekking te zijn gekomen dat er een verhulde boodschap zit in de teksten van filosofen en dat je deze alleen kunt ontdekken door ze op een bepaalde manier te lezen. Eén van zijn bekendste werken Persecution and the Art of Writing gaat hierover. Hierin beweerd Strauss dat filosofen hun teksten schreven met een politiek motief. De reden was dat de boodschap die de filosoof wil overbrengen gevaarlijk kan zijn voor een gevestigde orde, zoals is bewezen met de ter dood veroordeling van Socrates. Tevens achtte hij het in het belang van het Westen dat men zich heroriënteert op oorsprong van de Westerse beschaving, namelijk de verhouding tussen Jeruzalem en Athene, de Openbaring en de Rede. De strekking van zijn werk wordt ook wel ingedeeld in wat men noemt de 'politieke filosofie'.
De neoconservatieven zijn in ieder geval het bestuderen waard. Ik zal deze weblog dan ook zo goed mogelijk onderhouden en voorzien van interessante informatie. Tevens zal ik zo nu en dan zelf het één en ander schrijven vanuit een (neo)conservatief oogpunt.